Nazwa jednostki prowadzącej kierunek: Nazwa kierunku: Poziom kształcenia: Profil kształcenia: Moduły wprowadzające / wymagania wstępne: Nazwa modułu (przedmiot lub grupa przedmiotów): Koordynator, osoby prowadzące: Forma studiów /liczba godzin /liczba punktów ECTS: Wyższa Szkoła Medyczna w Białymstoku, Wydział Ogólnomedyczny Fizjoterapia Pierwszy Praktyczny Fizjoterapia ogólna Fizjoterapia kliniczna w dysfunkcjach narządu ruchu Dr J. Samusik, mgr E. Dąbrowa, mgr M. Dowejko, mgr J. Wojtkowska, mgr E. Mojkowska, mgr I. Stalbowska 11 ECTS F-1-K-FKR-17 studia studia Liczba stacjonarne niestacjonarne punktów w/ćw w/ćw ECTS Zajęcia zorganizowane: 50/200 h 36/112 h 8,3 Praca własna studenta: 80 h 180 h 2,7 Bilans nakładu pracy studenta: Godziny kontaktowe z nauczycielem akademickim: udział w wykładach 12*3 h 2*4 h, 14*3 h 1,7 udział w ćwiczeniach 3*4 h, 20*5 h 40*5 h 6,6 konsultacje 4*2 h - RAZEM: 258 h 156 h Samodzielna praca studenta: przygotowanie do 40 h ćwiczeń 100 h przygotowanie do 4*5 h kolokwiów 4*10 h 2,7 przygotowanie do egzaminu 20 h 40 h
80 h RAZEM: 180 h Cele modułu: - opanowanie podstawowej problematyki klinicznej dotyczącej najczęściej występujących dysfunkcji - zapoznanie z miejscem fizjoterapii w procesie leczenia dysfunkcji - przedstawienie znaczenia stosowania ruchu i zabiegów fizykalnych jako środka leczniczego w dysfunkcjach - opanowanie umiejętności dobierania ćwiczeń usprawniających i zabiegów fizjoterapeutycznych stosownie do rozpoznania klinicznego, okresu choroby i funkcjonalnego stanu rehabilitowanej osoby, - nauczenie wykonywania ćwiczeń leczniczych i stosowania zabiegów fizykoterapeutycznych w różnych stadiach i okresach choroby, - nauczenie odpowiedniego doboru wybranych technik fizjoterapeutycznych w zależności od stanu zdrowia chorego i jego wieku, - zapoznanie ze wskazaniami i przeciwwskazaniami do prowadzenia ćwiczeń ruchowych i zabiegów fizykalnych w różnych jednostkach chorobowych dotyczących narządu ruchu. Efekty kształcenia: Odniesienie do Przedmiotowy kierunkowych Efekty kształcenia efekt kształcenia efektów kształcenia P_W01 rozpoznaje objawy kliniczne najczęściej występujących K_W02 schorzeń oraz dysfunkcji pourazowych P_W02 opisuje patomechanizmy najczęściej występujących K_W02 dysfunkcji P_W03 dobiera testy diagnostyczne stosowanych w badaniu K_W06 K_W07 K_W08 P_W04 charakteryzuje najczęściej stosowane techniki operacyjne w leczeniu urazów i schorzeń K_W04 K_W06 P_W05 wybiera metody postępowania fizjoterapeutycznego stosowanego w chorobach i dysfunkcjach pourazowych K_W07 K_W08
P_W06 P_U01 P_U02 P_U03 P_U04 wymienia wskazania i przeciwwskazania do zastosowania metod fizjoterapeutycznych w leczeniu określonych schorzeń narządu ruchu wykonuje badanie podmiotowe i przedmiotowe dla potrzeb fizjoterapii w dysfunkcjach stosuje postępowanie profilaktyczne niedopuszczające do powstania wad postawy, schorzeń kręgosłupa, osteoporozy oraz zapobiegającego powstaniu powikłań po operacyjnej rekonstrukcji w obrębie prowadzi w sposób właściwy ćwiczenia usprawniające i zabiegi fizykoterapeutyczne w rozmaitych dysfunkcjach umie nakreślić program fizjoterapii dla pacjentów z najczęściej spotykanymi dysfunkcjami K_W04 K_U01 K_U02 K_U03 K_U14 K_U19 K_U01 K_U02 K_U03 K_U04 K_U07 K_U15 K_U23 K_U02 K_U03 K_U07 K_U08 K_U09 K_U15 K_U20 K_U22 K_U23 K_U03 K_U04 K_U08 K_U10 K_U12
K_U15 K_U17 K_U20 K_U22 K_U23 P_U05 ocenia badanie elektromiograficzne przeprowadzone K_U03 u pacjentów z urazowymi uszkodzeniami obwodowego K_U04 układu nerwowego. K_U08 K_U09 K_U10 K_U12 K_U14 P_K01 zdolność do prowadzenia ćwiczeń zespołowych z grupą K_K18 pacjentów o różnych schorzeniach i panowania nad grupą chorych wykazujących niejednolity stopień sprawności, przejawiając przy tym kulturę osobistą i postępując zgodnie z zasadami etyki obowiązującej pracownika służby zdrowia, P_K02 kreatywność w uatrakcyjnienia ćwiczeń przez zastosowanie różnorodnych przyborów, wprowadzenia współzawodnictwa oraz elementów gier sportowych, K_K23 P_K03 dbałość w prowadzeniu ćwiczeń w formie zabawowej K_K05 dla dzieci, K_K23 P_K04 współpracę z lekarzami różnych specjalności, z psychologiem, asystentem socjalnym, terapeutą zajęciowym, K_K09 K_K12 P_K05 aktywną postawę w nawiązania kontaktu z rodziną pacjenta K_K04 i przekazaniu jej instruktażu ćwiczeń prowadzo- nych z pacjentem w domu. Wiedza - student: rozpoznaje objawy kliniczne najczęściej występujących schorzeń oraz dysfunkcji pourazowych
opisuje patomechanizmy najczęściej występujących dysfunkcji dobiera testy diagnostyczne stosowanych w badaniu charakteryzuje najczęściej stosowane techniki operacyjne w leczeniu urazów i schorzeń wybiera metody postępowania fizjoterapeutycznego stosowanego w chorobach i dysfunkcjach pourazowych wymienia wskazania i przeciwwskazania do zastosowania metod fizjoterapeutycznych w leczeniu określonych schorzeń narządu ruchu Umiejętności - student: wykonuje badanie podmiotowe i przedmiotowe dla potrzeb fizjoterapii w dysfunkcjach stosuje postępowanie profilaktyczne niedopuszczające do powstania wad postawy, schorzeń kręgosłupa, osteoporozy oraz zapobiegającego powstaniu powikłań po operacyjnej rekonstrukcji w obrębie prowadzi w sposób właściwy ćwiczenia usprawniające i zabiegi fizykoterapeutyczne w rozmaitych dysfunkcjach umie nakreślić program fizjoterapii dla pacjentów z najczęściej spotykanymi dysfunkcjami ocenia badanie elektromiograficzne przeprowadzone u pacjentów z urazowymi uszkodzeniami obwodowego układu nerwowego. Kompetencje społeczne student wykazuje: zdolność do prowadzenia ćwiczeń zespołowych z grupą pacjentów o różnych schorzeniach i panowania nad grupą chorych wykazujących niejednolity stopień sprawności, przejawiając przy tym kulturę osobistą i postępując zgodnie z zasadami etyki obowiązującej pracownika służby zdrowia, kreatywność w uatrakcyjnienia ćwiczeń przez zastosowanie różnorodnych przyborów, wprowadzenia współzawodnictwa oraz elementów gier sportowych, dbałość w prowadzeniu ćwiczeń w formie zabawowej dla dzieci, współpracę z lekarzami różnych specjalności, z psychologiem, asystentem socjalnym, terapeutą zajęciowym, aktywną postawę w nawiązania kontaktu z rodziną pacjenta i przekazaniu jej instruktażu
ćwiczeń prowadzonych z pacjentem w domu. Forma zajęć/metody dydaktyczne: Wykłady, ćwiczenia, pokaz multimedialny, prowadzenie ćwiczeń w pełni wyposażonych salach gimnastycznych i gabinetach fizykoterapeutycznych z odpowiednią aparaturą, praca w zespołach kilkuosobowych. Forma i warunki zaliczenia przedmiotu w odniesieniu do efektów kształcenia. Nr efektu Metody weryfikacji efektu kształcenia kształcenia Formujące: Podsumowujące: P_W01 Test wstępny P_W02 Ocena przygotowania do zajęć P_W03 Wejściówki na ćwiczeniach P_W04 Sprawdzanie wiedzy w trakcie ćwiczeń P_W05 Kolokwium pisemne i ustne P_W06 Dyskusja w czasie ćwiczeń Zaliczenie wstępne P_U01 Test wstępny P_U02 Zaliczenie każdego ćwiczenia P_U03 Zaliczenia cząstkowe P_U04 Obserwacja pracy studenta P_U05 Zaliczenie poszczególnych czynności Ocena przygotowania do zajęć Ocena aktywności studenta w czasie zajęć Kolokwium praktyczne ocena w systemie punktowym Bieżąca informacja zwrotna Opis przypadku Dyskusja w czasie ćwiczeń Próba pracy P_K01 Obserwacja pracy studenta P_K02 Obserwacja pracy na ćwiczeniach P_K03 Bieżąca informacja zwrotna P_K04 Dyskusja w czasie ćwiczeń Egzamin pisemny student generuje / rozpoznaje odpowiedź (esej, raport; krótkie strukturyzowane pytania /SSQ/; test wielokrotnego wyboru /MCQ/; test wielokrotnej odpowiedzi /MRQ/; test dopasowania; test T/N; test uzupełniania odpowiedzi) Obiektywny Strukturyzowany Egzamin Kliniczny /OSCE/ - egzamin zorganizowany w postaci stacji z określonym zadaniem do wykonania /stacje z chorym lub bez chorego, z materiałem klinicznym lub bez niego, z symulatorem, z fantomem, pojedyncze lub sparowane, z obecnością dodatkowego personelu, wypoczynkowe/ Mini-CEX (mini clinical examination) Realizacja zleconego zadania Przedłużona obserwacja przez opiekuna / nauczyciela prowadzącego Ocena 360 (opinie nauczycieli, kolegów/koleżanek, pacjentów, innych
P_K05 Ocena wyciąganych wniosków z eksperymentów współpracowników) Treści programowe: Wykład 50/36 godzin 1. Postawa ciała i jej wady; metody badania i oceny postawy; profilaktyka i fizjoterapia 3 (3) godz. 2. Boczne skrzywienia kręgosłupa; choroba Scheuermanna 5 (4) godz. 3. Dysfunkcje kończyn górnych po złamaniach i zwichnięciach 5 (4) godz. 4. Dysfunkcje kończyn dolnych po złamaniach i zwichnięciach 5 (3) godz. 5. Fizjoterapia po urazowych i przeciążeniowych dysfunkcjach narządu ruchu 5 (4) godz. 6. Fizjoterapia po urazowych uszkodzeniu stawu kolanowego i po skręceniu stawu skokowego 3 (2) godz. 7. Amputacje kończyn dolnych i górnych usprawnianie i protezowanie 5 (3) godz. 8. Paraplegia i tetraplegia przyczyny, obraz kliniczny, powikłania, rola fizjoterapii 5 (3) godz. 9. Fizjoterapia w bólach kręgosłupa spowodowanych dyskopatią i chorobą zwyrodnieniową kręgosłupa 3 (2) godz. 10. Fizjoterapia w niektórych schorzeniach ośrodkowego układu nerwowego (ogniskowe uszkodzenie mózgu, choroba Parkinsona, stwardnienie rozsiane) 5 (4) godz. 11. Fizjoterapia w uszkodzeniach i chorobach obwodowego układu nerwowego 3 (2) godz. 12. Fizjoterapia w chorobach zwyrodnieniowych stawów 3 (2) godz. Ćwiczenia 200/112 godzin 1. Postępowanie profilaktyczne i ćwiczenia korekcyjne w wadach postawy (plecy płaskie, okrągłe, kołyskowe, wklęsło-wypukłe, deformacje klatki piersiowej, kolana koślawe i szpotawe, wady stóp) 20 (10) godz. 2. Kinezyterapia w bocznych skrzywieniach kręgosłupa (korekcja czynna i bierna, metoda Klappa, Majocha, Dobosiewicz); kinezyterapia i fizykoterapia w chorobie Scheuermanna 15 (10) godz. 3. Ćwiczenia usprawniające i zabiegi fizykoterapeutyczne w dysfunkcjach kończyn górnych i dolnych po złamaniach i zwichnięciach 15 (10) godz.
4. Metody kinezyterapeutyczne i różnorodne zabiegi fizykoterapeutyczne stosowane w pourazowych i przeciążeniowych dysfunkcjach narządu ruchu 20 (10) godz. 5. Testy diagnostyczne w uszkodzeniach różnych struktur stawu kolanowego; ćwiczenia usprawniające i zabiegi fizykalne stosowane przed i po leczeniu operacyjnym stawu kolanowego; fizjoterapia po skręceniu stawów skokowych; nauka bandażowania i stabilizacji stawu kolanowego i stawów skokowych; kinesiotaping 20 (10) godz. 6. Usprawnianie pacjentów po amputacji kończyn dolnych i górnych (ćwiczenia wzmacniające mięśnie kikutów, hartowanie i formowanie kikutów, sposoby przeciwdziałania przykurczom kikutów, wyciągi redresyjne, nauka zakładania protez, nauka padania i wstawania, nauka chodzenia bez protez i w protezach) 20 (12) godz. 7. Ćwiczenia usprawniające w niedowładach i porażeniach, dwu- i czterokończynowych, pielęgnacja przeciwodleżynowa, fizykoterapia w leczeniu odleżyn i w neurogennym pęcherzu moczowym, pionizacja, nauka poruszania się za pomocą wózka, nauka chodzenia 20 (10) godz. 8. Ćwiczenia profilaktyczne oraz metody kinezyterapeutyczne (metoda Mc Kenziego) i zabiegi fizykalne w leczeniu bólów kręgosłupa spowodowanych dyskopatią i chorobą zwyrodnieniową; trakcje odcinka szyjnego i lędźwiowego kręgosłupa 20 (10) godz. 9. Ćwiczenia bierne, czynne wspomagane i czynne wolne w przypadkach hemiplegii, stretching w chorobie Parkinsona, ćwiczenia rozluźniające w hemiplegii i stwardnieniu rozsianym, nauka chodzenia hemiplegików i parkinsoników 20 (10) godz. 10. Zabiegi fizykalne i ćwiczenia usprawniające w uszkodzeniach i chorobach obwodowego układu nerwowego 15 (10) godz. 11. Ćwiczenia poprawiające zakres ruchów w stawach, trakcje i procedury fizykoterapeutyczne stosowane w chorobie zwyrodnieniowej stawów 15 (10) godz. Literatura podstawowa: 1. Marciniak W., Szulc A. (red.): Wiktora Degi Ortopedia i Rehabilitacja. PZWL, Warszawa 2003. 2. Janusz Nowotny (red.): Podstawy kliniczne fizjoterapii w dysfunkcjach narządu ruchu. Wyd. Medipage, Warszawa 2006. 3. Kasperczyk T.: Wady postawy ciała. Diagnostyka i leczenie. Wydawnictwo Kasper, Kraków 1998. 4. Kwolek A. (red.): Rehabilitacja medyczna t. I i II. Urban & Partner, Wrocław 2003.
5. Jerzy Kiwerski (red.): Rehabilitacja medyczna. PZWL, Warszawa 2006. 6. Małgorzata Paprocka-Borowicz, Marcin Zawadzki: Fizjoterapia w chorobach układu ruchu. Górnicki Wydawnictwo Medyczne, Wrocław 2007. 7. Cooper Grant, Herrera Joseph: Leczenie zachowawcze w schorzeniach narządu ruchu. Medipage, Warszawa 2010. 8. Kasprzak W.: Fizjoterapia kliniczna. PZWL, Warszawa 2010. Literatura uzupełniająca: 1. Bauer A., Wielcheć M.: Przewodnik metodyczny po wybranych zabiegach fizykalnych. Markmed Rehabilitacja S.C., Ostrowiec Świętokrzyski 2006. 2. Brotzman S.B., Wilk K.E.: Rehabilitacja ortopedyczna t. I i II. Urban&Partner, Wrocław 2009. 3. S. Sastre Fernandez: Metoda leczenia skolioz, kifoz i lordoz. Wydawnictwo Markmed Rehabilitacja S.C., Ostrowiec Świętokrzyski 2007. 4. Kazimierz Rąpała (red.): Zespoły bólowe kręgosłupa. PZWL, Warszawa 2006. 5. Opara J.: Rehabilitacja w neurologii. Wydawnictwo AWF w Katowicach, Katowice 2007. 6. Dziak A., Tayara S.: Urazy i uszkodzenia w sporcie. Wydawnictwo Kasper, Kraków 1999. 7. Przeździak B., Nyka W.: Zastosowanie kliniczne protez, ortoz i środków pomocniczych. Via Media, Gdańsk 2008. 8. Disability and Rehabilitation World Health Organization: Usprawnianie po udarze mózgu. Elipsa-Jaim, Kraków 2007. 9. Roczniki Postępy Rehabilitacji, Rehabilitacja Medyczna, Rehabilitacja w praktyce, Fizjoterapia Polska, Praktyczna Fizjoterapia i Rehabilitacja". Program opracował/a, data opracowania programu