RZECZPOSPOLITA POLSKA (12) TŁUMACZENIE PATENTU EUROPEJSKIEGO (19) PL (11) PL/EP 1959767 (96) Data i numer zgłoszenia patentu europejskiego: 30.08.2006 06777116.2 (13) (51) T3 Int.Cl. A41B 11/02 (2006.01) Urząd Patentowy Rzeczypospolitej Polskiej (97) O udzieleniu patentu europejskiego ogłoszono: 18.05.2011 Europejski Biuletyn Patentowy 2011/20 EP 1959767 B1 (54) Tytuł wynalazku: Skarpetka (30) Pierwszeństwo: 12.09.2005 DE 102005043541 (43) Zgłoszenie ogłoszono: 27.08.2008 w Europejskim Biuletynie Patentowym nr 2008/35 (45) O złożeniu tłumaczenia patentu ogłoszono: 31.01.2012 Wiadomości Urzędu Patentowego 2012/01 (73) Uprawniony z patentu: X-Technology Swiss GmbH, Wollerau, CH PL/EP 1959767 T3 (72) Twórca(y) wynalazku: BODO W. LAMBERTZ, Pfäffikon, CH (74) Pełnomocnik: rzecz. pat. Jacek Czabajski TRASET BIURO PATENTOWE S.C. JACEK CZABAJSKI, KATARZYNA CZABAJSKA ul. Piecewska 27 80-288 Gdańsk Uwaga: W ciągu dziewięciu miesięcy od publikacji informacji o udzieleniu patentu europejskiego, każda osoba może wnieść do Europejskiego Urzędu Patentowego sprzeciw dotyczący udzielonego patentu europejskiego. Sprzeciw wnosi się w formie uzasadnionego na piśmie oświadczenia. Uważa się go za wniesiony dopiero z chwilą wniesienia opłaty za sprzeciw (Art. 99 (1) Konwencji o udzielaniu patentów europejskich).
EP 1 959 767 B1 Opis wynalazku. [0001] Przedmiotem wynalazku jest skarpetka, zwłaszcza do użytku w zajęciach sportowych, wyścielona w rejonie ścięgna Achillesa co najmniej dwoma poduszkami, przy czym między poduszkami znajdują się biegnące w zasadzie poziomo odstępy. [0002] Zwłaszcza podczas zajęć sportowych stopy znajdują się z reguły w pełnym obuwiu, a oprócz tego często w skarpetkach. Z powodu dużej ilości szybkich ruchów podczas aktywności sportowej dochodzi do zwiększonego ocierania stopy w bucie, połączonego z obciążeniem spowodowanym dynamicznymi wstrząsami. Narażony na to jest zwłaszcza rejon wystającego ścięgna Achillesa. Ze względu na, z reguły twardą krawędź cholewki, która w zależności od rodzaju buta przylega do ścięgna Achillesa na różnych wysokościach, ścięgno może zostać ponadto ekstremalnie obciążone poprzez punktowo napierające tarcia i wstrząsy. Może to prowadzić do przedwczesnego zmęczenia stopy oraz do otarć, a nawet uszkodzeń ścięgna Achillesa. [0003] W celu zmniejszenia tarcia oraz siły wstrząsów, a tym samym uniknięcia otarć i uszkodzeń ścięgna Achillesa, znane jest między innymi (por. DE 297 15 762 U1), aby chronić rejon ścięgna Achillesa poprzez umieszczenie wkładki. Aby odizolować ścięgno Achillesa od obciążenia wynikającego z tarcia i wstrząsów, znane jest ponadto (por. DE 202 17 332 U1) zastosowanie dwóch poduszek dystansowych, usytuowanych po obu stronach wzdłuż ścięgna Achillesa. Znane poduszki spełniają postawione przed nimi zadania. Mają one jednakże tę wadę, że ze względu na dodatkowo użyty materiał ograniczają swobodę ruchów stopy w rejonie ścięgna Achillesa. Ponadto dodatkowo użyty materiał prowadzi do izolacji cieplnej, która jest niepożądana, gdyż wentylacja w skarpetkach ma, zwłaszcza podczas zajęć sportowych, duże znaczenie dla uniknięcia przedwczesnego zmęczenia i
2 niebezpieczeństwa tworzenia się pęcherzy. W celu uniknięcia podwójnego wyścielenia znane jest też (por. DE 203 15 356 U1) rozwiązanie, w którym przewidziana w rejonie ścięgna Achillesa poduszka przerwana jest odstępem, w którego obszarze przewidziane na bucie zgrubienia mają co prawda kontakt ze ścięgnem Achillesa, przez co jednak przerwana zostaje wentylacja. [0004] Temu problemowi ma zapobiec niniejszy wynalazek. Zadaniem wynalazku jest przy utrzymaniu ochrony ścięgna Achillesa z jednej strony zapewnienie ruchliwości w rejonie ścięgna Achillesa, a z drugiej strony umożliwienie poprawy wentylacji w tym rejonie. Zgodnie z wynalazkiem zadanie to rozwiązano w ten sposób, że poduszki mają kształt łukowaty, wygięty w kierunku obszary pięty, a najdalsze końce poduszek są wygięte do dołu w kierunku obszaru pięty aż do rejonu, który znajduje się poniżej najwyższego punktu sąsiedniej poduszki. [0005] Według wynalazku opracowano skarpetkę, zwłaszcza do zajęć sportowych, która poprawia ochronę ścięgna Achillesa wewnątrz obuwia. Dzięki przewidzianym pomiędzy poduszkami odstępom poprawiona zostaje, przy zachowaniu ochrony ścięgna Achillesa, ruchliwość w rejonie ścięgna Achillesa, ponieważ skarpetka w strefie pięty wykazuje swojego rodzaju miejsca z góry przewidzianych zagięć. Poza tym umożliwione zostaje polepszenie wentylacji w rejonie ścięgna Achillesa, gdyż z jednej strony nie przewidziano do ochrony ścięgna Achillesa dodatkowego, przebiegającego w sposób ciągły materiału, z drugiej strony zaś odstępy spełniają zadanie kanałów na- i odpowietrzających. Poprzez łukowaty kształt uzyskuje się poza tym bardzo dobrą osłonę przed otaczającym skarpetkę obuwiem, a także równomierny rozkład nacisku. [0006] W jednym z wariantów wynalazku poduszki przedzielone są poprzez biegnący pionowo odstęp. Dzięki temu odstępowi poduszki wystające ponad ten odstęp są utrzymywane w optymalnej pozycji po bokach ścięgna Achillesa. Ponadto uzyskuje się odstęp pomiędzy ścięgnem Achillesa i butem, dzięki czemu można odizolować wynikające z ocierania i wstrząsów obciążenie od ścięgna Achillesa.
3 [0007] W innym wariancie wynalazku odstęp ukształtowany jest jako poduszka o mniejszej grubości niż inne poduszki. Dodatkowa wyściółka odstępu poprawia ochronę ścięgna Achillesa. Mała grubość odstępu gwarantuje, że poduszki dystansowe nawet przy ekstremalnej aktywności sportowej niezawodnie zachowają swoją pozycję po obu stronach ścięgna Achillesa. Wyścielenie odstępu stanowi dodatkową ochronę ścięgna Achillesa przed obciążeniem wynikającym z tarcia i wstrząsów. [0008] W innym wariancie wynalazku kształt poduszek dopasowany jest do anatomicznego kształtu stopy w rejonie ścięgna Achillesa. W ten sposób absorpcja obciążenia wynikającego z dynamicznych wstrząsów zostaje zoptymalizowana, a obciążenie ścięgna Achillesa zminimalizowane. [0009] Inne modyfikacje i ukształtowania przedmiotu wynalazku podane są w pozostałych zastrzeżeniach zależnych. Przykład wykonania wynalazku przedstawiony jest na rysunku i opisany szczegółowo poniżej. Poszczególne figury pokazują: Fig. 1 skarpetkę w widoku na zewnętrzną stronę stopy, Fig. 2 skarpetkę pokazaną na fig. 1, w widoku od tyłu, Fig. 3 skarpetkę w innym przykładzie wykonania, w widoku od tyłu Fig. 4 skarpetkę w jeszcze innym przykładzie wykonania, w widoku od tyłu. [0010] Przykłady wykonania na figurach 3 i 4 nie są częścią wynalazku. [0011] Skarpetka w wybranym przykładzie wykonania składa się z części stopowej 1 i części górnej 2. Część stopowa 1 zawiera strefę palców 11, strefę pięty 12 i położoną między strefą palców i strefą pięty strefę stąpania 13. strefy 11, 12 i 13 mogą być wykonane, jak przedstawiono w przykładzie wykonania, ze wzmocnionego materiału. Możliwe jest również zastosowanie kombinacji materiałów, przykładowo
4 żywej wełny z tworzywami zawierającymi włókna elastanowe, np. elastan. Możliwe jest także umieszczenie w podanych obszarach dodatkowych wkładek lub poduszek. [0012] Część górna 2 skarpetki jest na górnej krawędzi wyposażona w ściągacz 21. W obszarze kostek przewidziano część górną 2 z poduszkami 22, przy czym w przedstawionym przykładzie wykonania przewidziano łukowate poduszki 22, wygięte w kierunku ściągacza 21; inne postacie poduszek np. poduszki w kształcie prostych odcinków są także możliwe. [0013] W rejonie ścięgna Achillesa przewidziano wyściółkę utworzoną przez przynajmniej dwie poduszki 24; w przykładzie wykonania według figur 1 i 2 wyściółka składa się z trzech poduszek 24. Poduszki 24 mają kształt łukowaty i różnią się od siebie wymiarami. Poduszki 24 są przy tym wygięte w kierunku strefy pięty 12. Skrajne końce poduszek 24 są wygięte do dołu w kierunku obszaru pięty 12 aż do rejonu, który znajduje się poniżej najwyższego punktu sąsiedniej poduszki 24. W ten sposób uzyskuje się bardzo dobrą osłonę przed obuwiem nałożonym na skarpetkę, a także równomierne rozmieszczenie nacisku. Poduszka 24 sąsiadująca z obszarem pięty 12 ma największe rozmiary spośród wszystkich poduszek 24. Kształt odstępów 25 jest uzależniony od kształtu wkładek 24. [0014] W przykładzie wykonania według figur 3 i 4 kształt popduszek 24 jest dopasowany do anatomii stopy w rejonie ścięgna Achillesa. poduszki 24 zaczynają się w strefie pięty 12, a kończą się zawężająco w obszarze ściągacza 21. Sąsiadujące ze strefą pięty 12 poduszki 24 swoimi bocznymi końcami sięgają do wgłębienia w stopie między ścięgnem Achillesa i kostką, przez co uzyskuje się bardzo dobre podparcie stopy w bucie. [0015] Również w przykładach wykonania według figur 3 i 4 przewidziano pomiędzy poduszkami 24 odstępy 25 przebiegające w zasadzie poziomo. Poza tym w przykładach wykonania według figur 3 i 4 poduszki 24 są przedzielone pionowym odstępem 26. Odstęp 26 biegnie także pomiędzy strefą pięty 12 i ściągaczem 21
5 opasującym ścięgno Achillesa. Poduszki 24 wykonane są tak, że wystają ponad odstęp 26. Zapewniona jest dzięki temu wystarczająca odległość między ścięgnem Achillesa a otaczającym butem. Działanie tarcia i wstrząsów jest absorbowane bezpośrednio przez poduszki 24, dzięki czemu unika się obciążania ścięgna Achillesa. Odstęp 26 może być też ukształtowany jako poduszka o mniejszej grubości niż sąsiednie poduszki 24. [0016] Ponadto skarpetka może być wyposażona w nieprzedstawiony na rysunku bandaż w kształcie litery X (X-cross), wykonany z elastycznej, regulującej klimat tkaniny. Bandaż w kształcie litery X wspiera kostkę w obszarze przejściowym pomiędzy stopą a resztą nogi. [0017] Skarpetka może być poza tym wyposażona w nieprzedstawiony na rysunku kanał powietrzny, który z reguły rozciąga się od obszaru stąpania do ściągacza 21 i jest wykonany z regulującej klimat tkaniny siatkowej. Kanał powietrzny przyczynia się do odprowadzania wilgoci z części stąpania do góry. Tego rodzaju kanał powietrzny może być również przewidziany w skarpetce po wewnętrznej i zewnętrznej stronie nogi. [0018] Wkładki są przeważnie wykonane z przędzy z tworzywa sztucznego, tkaniny mieszanej, przędzy mieszanej lub podobnych materiałów. W przykładzie wykonania poduszki w skarpetce wykonane są z włókien o pustych komorach, oplecionych wełną lub bawełną. Wytworzone z tworzyw sztucznych przędze o pustych komorach wyjątkowo skutecznie amortyzują wstrząsy i nacisk. Strefa stąpania 13 może być wykonany z dzianiny mikrowłóknistej, która pomaga w zredukowaniu ścierania. Również stykająca się z podeszwą stopy część skarpetki w strefie palców i w strefie pięty w zależności od zapotrzebowania wykonana jest z mikrowłókna. [0019] Chociaż w opisie i w zastrzeżeniach jest mowa o skarpetkach, wynalazek nie ogranicza się jedynie do skarpetek, lecz dotyczy również pończoch, rajstop itp.
6 Poduszki dystansowe nie muszą przy tym koniecznie przebiegać od obszaru pięty do ściągacza. Zastrzeżenia patentowe 1. Skarpetka, zwłaszcza do użytku w zajęciach sportowych, wyścielona w rejonie ścięgna Achillesa co najmniej dwoma poduszkami, przy czym między poduszkami (24) znajdują się biegnące w zasadzie poziomo odstępy (25), znamienna tym, że poduszki (24) mają kształt wygięty w kierunku obszaru pięty, a najdalsze końce poduszek (24) są wygięte do dołu w kierunku strefy pięty (12) aż do obszaru, który znajduje się poniżej najwyższego punktu sąsiedniej poduszki (24). 2. Skarpetka według zastrzeżenia 1, znamienna tym, że kształt poduszek jest dopasowany do anatomicznego kształtu stopy w rejonie ścięgna Achillesa. 3. Skarpetka według jednego z zastrzeżeń 1 lub 2, znamienna tym, że poduszka (24) sąsiadująca z piętą ma największe rozmiary spośród wszystkich poduszek (24). 4. Skarpetka według jednego z zastrzeżeń od 1 do 3, znamienna tym, że poduszki (24) są wykonane z włókien o pustych komorach, oplecionych wełną lub bawełną. 5. Skarpetka według jednego z zastrzeżeń od 1 do 4, znamienna tym, że skarpetka zawiera kolejne poduszki (22).
EP 1 959 767 B1
EP 1 959 767 B1