RZECZPOSPOLITA POLSKA (12) OPIS PATENTOWY (19) PL (11) 203812 (21) Numer zgłoszenia: 363510 (13) B1 Urząd Patentowy Rzeczypospolitej Polskiej (22) Data zgłoszenia: 12.07.2001 (86) Data i numer zgłoszenia międzynarodowego: 12.07.2001, PCT/EP01/08093 (87) Data i numer publikacji zgłoszenia międzynarodowego: 24.01.2002, WO02/05639 PCT Gazette nr 04/02 (51) Int.Cl. A01N 25/02 (2006.01) A01N 47/34 (2006.01) A01P 7/04 (2006.01) (54) Kompozycja szkodnikobójcza, sposób jej wytwarzania i sposób traktowania i zwalczania owadów lub pasożytów u zwierząt (30) Pierwszeństwo: 14.07.2000,NZ,505779 (73) Uprawniony z patentu: INTERVET INTERNATIONAL B.V.,Boxmeer,NL (43) Zgłoszenie ogłoszono: 29.11.2004 BUP 24/04 (72) Twórca(y) wynalazku: John Southworth,Hamilton,NZ (45) O udzieleniu patentu ogłoszono: 30.11.2009 WUP 11/09 (74) Pełnomocnik: Kossowska Janina, Rzecznik Patentowy, PATPOL Sp. z o.o. PL 203812 B1
2 PL 203 812 B1 Opis wynalazku Przedmiotem wynalazku jest kompozycja szkodnikobójcza, sposób jej wytwarzania i sposób traktowania i zwalczania owadów lub pasożytów u zwierząt. Celem wynalazku jest opracowanie kompozycji szkodnikobójczych, które są stosowane do zwalczania owadów, ale zapewniają większe bezpieczeństwo człowiekowi i środowisku i nadają się zarówno do stosowania u zwierząt, w produkcji rolniczej i ogrodniczej, jak również w gospodarstwie domowym. W sektorze rolniczym, na przykład u owiec i bydła, pasożyty zewnętrzne zwalcza się od lat 1940-tych, stosując różne środki owadobójcze, zwłaszcza węglowodory chlorowane, organiczne fosforany, a ostatnio syntetyczne piretroidy. W ostatnich latach, głównie z uwagi na środowisko, zakazano stosowania kumulujących się w środowisku chlorowanych węglowodorów. Związki organiczne fosforany i syntetyczne piretroidy wymagają ostrożności podczas stosowania i nadal problem stanowi rozwój oporności na nie i bezpieczeństwo dla użytkowników i dla środowiska. Do zwalczania różnych szkodliwych owadów są również dobrze znane środki owadobójcze zwalczające wzrost owadów (IGR), które w porównaniu z innymi insektycydami zapewniają bezpieczeństwo dla użytkownika, zwierząt i dla środowiska. Środki z grupy IGR działają przez zakłócanie cyklu życiowego owada, a zatem znane jest ich stosowanie do ochrony, a nie jako kontaktowych środków bójczych. Aczkolwiek IGR są związkami użytecznymi do zwalczania szkodliwych owadów, możliwości ich wykorzystania są ograniczone z uwagi na ograniczony sposób stosowania. IGR nie mają żadnego działania, dopóki nie wystąpi wylęg lub wylinka, a zatem nie jest znane ich działanie przeciwko stadiom dojrzałych szkodników lub natychmiastowe działanie przeciwko stadiom istniejącym (np. stadium larwalne). W WO 99/32086 ujawniono formulację pour-on diflubenzuronu zawierającą rozpuszczalniki i co najmniej jeden surfaktant, ale nie zawierającą aromatycznego rozpuszczalnika węglowodorowego. W EP 433909 ujawniono formulację do doustnego lub pozajelitowego podawania związków benzoilofenylomocznika obejmujących rozpuszczalniki i co najmniej jeden niejonowy surfaktant, ale nie zawierającą aromatycznego rozpuszczalnika węglowodorowego. Tak więc, celem wynalazku jest dostarczenie kompozycji szkodnikobójczej związku benzoilofenylomocznikowego, która jest pozbawiona wad związanych z opóźnionym działaniem spowodowanym sposobem jej stosowania. Według wynalazku kompozycja szkodnikobójcza do miejscowego stosowania dla zwierząt, zawiera skuteczną ilość związku benzoilofenylomocznikowego i układu rozpuszczalników, który obejmuje aromatyczny węglowodór, eter monoalkilowy glikolu propylenowego i rozpuszczalnik pirolidonowy. Nieoczekiwanie stwierdzono, że w niewodnej kompozycji według wynalazku związek benzoilofenylomocznikowy nadal działa w znany ochronny sposób, a ponadto kompozycja działa również jak kontaktowy środek bójczy dla szkodników, zarówno w stadium larwalnym, jak i dojrzałym. W przeszłości, kompozycje związku benzoilofenylomocznikowego można było stosować jedynie jako środki ochronne, a nie jako kontaktowe środki szkodnikobójcze, co wiąże się ze sposobem działania IGR, który polega na hamowaniu odkładania się chityny w trakcie cyklu życiowego owada. Jako kontaktowy środek szkodnikobójczy, kompozycja według wynalazku wykazuje nieoczekiwane efekty, ponieważ w chwili kontaktu ze szkodnikiem jest zdolna do działania przeciwko pasożytom zewnętrznym, czego rezultatem jest dwustopniowy atak po zastosowaniu jednego produktu. Oprócz korzyści zapewnionych przez efekt kontaktowego zwalczania, kompozycja według wynalazku ma dodatkową zaletę polegającą na zmniejszeniu wymaganej dawki z jednoczesnym utrzymaniem jej działania. W technice znane są różne rozpuszczalniki, które są odpowiednie dla kompozycji szkodnikobójczych. Rozpuszczalnikami, w których można rozpuszczać środki szkodnikobójcze, są, na przykład, alifatyczne i aromatyczne węglowodory, takie jak heksan, cykloheksan, benzen, toluen, ksylen, oleje mineralne lub nafta. Znanymi rozpuszczalnikami są cykloheksanon, jak również halogenowane węglowodory, takie jak chlorek metylenu, chloroform i o-dichlorobenzen. Kompozycja według wynalazku zawiera rozpuszczalnik aromatyczny. Użyteczne są mieszaniny mono- i polialkilowanych związków aromatycznych pochodzących z ropy naftowej, takie jak dostępny na rynku Solvesso (Znak towarowy firmy Imperial Oil) lub Shellsol (Znak towarowy firmy Shell). Korzystnie rozpuszczalnik oparty na aromatycznych węglowodorach jest wybrany spośród Solvesso 150 i/lub Solvesso 200.
PL 203 812 B1 3 Solvesso 150 (aromatyczna Naphta 150 flash, Pegasol R 150 (Znak towarowy firmy Mobil Inc.), Shellsol AB, Absol A150) jest wysoce aromatycznym rozpuszczalnikiem o raczej niskiej lotności, który stosuje się do sprejowych i aerozolowych środków owadobójczych. Korzystnie zawartość aromatycznego węglowodoru jako rozpuszczalnika mieści się w zakresie 20-60% wagowych w odniesieniu do całkowitego ciężaru kompozycji. W przypadku stosowania dla owiec, korzystnie górny poziom Solvesso wynosi 500 mg/zwierzę, a dla bydła górny poziom Solvesso wynosi 900 mg/zwierzę. Kompozycja według wynalazku zawiera ponadto rozpuszczalniki oparte na eterze, takim jak eter monoalkilowy glikolu propylenowego. Etery glikolu propylenowego są grupą substancji chemicznych o szerokim zastosowaniu w przemyśle, handlu i w gospodarstwie domowym. Kompozycja według wynalazku korzystnie jako eter monoalkilowy glikolu propylenowego zawiera eter monometylowy glikolu dipropylenowego (DPGME). Eter monometylowy glikolu dipropylenowego (1-(2-metoksy-2-metyloetoksy)-2-propanol, CAS Nr 34590-94-8 (mieszanina) jest dostępny na rynku, na przykład jako Dowanol DPM, Glycol eter, Ucar Solvent 2M, Propasol Solvent DM, Poly-Solv DMP Solvent, Arcosol DPM. Kompozycja według wynalazku korzystnie jako rozpuszczalnik pirolidonowy zawiera N-metylopirolidon. N-metylo-2-pirolidon jest rozpuszczalnikiem szeroko stosowanym w przemyśle petrochemicznym, w pestycydach, środkach farmaceutycznych, materiałach elektronicznych, itd. N-metylo-pirolidon (NMP), np., z firmy BASF, ma bardzo wysoką aktywność jako rozpuszczalnik. Kompozycja według wynalazku korzystnie zawiera pirolidon jako rozpuszczalnik w ilości 5-15% wagowych w odniesieniu do całkowitego ciężaru kompozycji. IGR są związkami, które działają przez zakłócanie cyklu życiowego owada. Konkretnymi przykładami środków owadobójczych IGR są inhibitory syntezy chityny (np. cyromazyna, diflubenzuron, lufenuron, chlorfluazuron, nowaluron, triflumuron). Inhibitory syntezy chityny są sklasyfikowane jako benzoilofenylomoczniki i zawierają wiele podstawników halogenowych. W tej serii prototypowym związkiem jest diflubenzuron, aczkolwiek istnieje już druga generacja tych związków. Rozpuszczalność w wodzie tych związków jest na ogół bardzo niska (poniżej 1 ppm), podobnie jak ich toksyczność w stosunku do ssaków. Owady poddane działaniu tych związków są niezdolne do wytworzenia prawidłowego oskórka z uwagi na utratę zdolności syntetyzowania chityny. Chityna, która jest polisacharydem N-acetyloglukozaminy, stanowi około 50% oskórka. Jego polimeryzacja jest zablokowana przez benzoilofenylomoczniki i może wystąpić przez zahamowania etapu transportu błonowego z udziałem UPD-N-acetylo-glukazaminy. Gdy brak jest chityny, oskórek staje się cienki i łamliwy i jest niezdolny do ochrony owada i do wytrzymania rygorów wylinki. Korzystnie, owadobójczy IGR w kompozycji według wynalazku jest wybrany z grupy obejmującej jeden lub więcej następujących środków: diflubenzuron, lufenuron, chlofluazuron, triflumuron i cyromazyna. Szczególnie korzystny jest diflubenzuron. Diflubenzuron (N-[(4-chlorofenylo-amino-karbonylo]-2,6-difluorobenzamid) jest benzamidowym środkiem owadobójczym, np. takim jak sprzedawane pod nazwą Dimilin, Freececare, Zenith, Ectogard, Fleecemaster, Blitz, i jest szeroko stosowany na świecie do różnych celów, zwłaszcza do szkółek leśnych i upraw polowych, jak również do zwalczania ektopasożytów u zwierząt. Korzystnie, owadobójczy IGR jest obecny w ilości w zakresie 0,01% do 20% wagowych, a bardziej korzystnie 0,01% do 10% wagowych kompozycji. Przy stosowaniu dla zwierząt, korzystne poziomy dostarczanych dawek diflubenzuronu mieszczą się w zakresie pomiędzy 50 mg i 4000 mg na zwierzę. Korzystnie, górny poziom dawki diflubenzuronu dla owiec wynosi około 2000 mg, a dla bydła około 4500 mg. W korzystnym wykonaniu kompozycja według wynalazku zawiera 2% wag./obj. związku benzoilofenylomocznikowego, 30% wag./obj. aromatycznego węglowodoru jako rozpuszczalnika, 58,7% wag./obj. eteru monoalkilowego glikolu propylenowego i 9,3% wag./obj. rozpuszczalnika pirolidinowego. Korzystnie kompozycja według wynalazku zawiera dodatkowy środek szkodnikobójczy. Takie środki szkodnikobójcze mogą obejmować składniki aktywne o natychmiastowym działaniu, w porównaniu ze stosunkowo powoli działającym IGR. Innymi składnikami, które mogą być obecne w kompozycji według wynalazku, są szkodnikobójcze składniki aktywne, które mają natychmiastowe działanie porażające, np. syntetyczne piretroidy (np. permetryna, deltametryna, cypermetryna, lambdacyhalotryna, fenwalerat, resmetryna, tralometryna), inhibitory acetylocholinoesterazy, takie jak
4 PL 203 812 B1 karbaminiany (np. karbaryl, benzokarb, fenoksykarb, proksopur) lub związki organiczne fosforany (np. dichlorwos, dimetoat, cytioat, fention, flution, tetrachlorwinos, chlorpiryfos, kumafos, diazynon, fosmet, paration, trichlorfon, temefos), mimetyki acetylocholiny (np. nikotyna, immidaklopryd), antagoniści GABA (np. fipronil i amitraz). Wynalazek niniejszy dotyczy też sposobu wytwarzania kompozycji szkodnikobójczej dla zwierząt do stosowania miejscowego, w którym rozpuszcza się związek benzoilofenylomocznikowy w rozpuszczalniku pirolidonowym przez mieszanie w temperaturze otoczenia oraz dodaje się do mieszaniny podczas mieszania aromatyczny węglowodór i eter monoalkilowy glikolu propylenowego. Kompozycji nadaje się postać w zależności od konkretnego sposobu stosowania, np. w przypadku opryskiwania kompozycję można wytworzyć w postaci aerozolu, stosując ciekły lub gazowy propelent. Jak wiadomo specjaliście w tej dziedzinie techniki, w razie potrzeby można stosować również inne składniki, takie jak środki powierzchniowo czynne, substancje barwiące i substancje aromatyzujące. Można również stosować odpowiednie oleje roślinne, takie jak olej rycynowy, olej słonecznikowy, olej rzepakowy, olej sojowy i olej z nasion bawełny. W zakres wynalazku wchodzi również sposób traktowania lub zwalczania owadów lub pasożytów u zwierząt obejmujący nanoszenie zewnętrznie na zwierzęta skutecznej ilości kompozycji zawierającej skuteczną ilość związku benzoilofenylomocznikowego i układ rozpuszczalników obejmujący aromatyczny węglowodór, eter monoalkilowy glikolu propylenowego i rozpuszczalnik pirolidonowy. W sektorze rolniczym kompozycję można nanosić różnymi znanymi sposobami, takimi jak opryskiwanie całej powierzchni ciała zwierzęcia, wylewanie lub rozpylanie, bezpośrednio na przypuszczalną lub faktyczną powierzchnię zakażenia. W przeszłości, w celu zwalczenia owadów i pasożytów wewnętrznych i zewnętrznych, zwierzęta na ogół traktowano przez zanurzenie całego zwierzęcia w kąpieli zawierającej pasożytobójczy środek aktywny lub przez opryskiwanie całej powierzchni jego ciała. Stwierdzono ostatnio, że wiele pasożytobójczych środków aktywnych można stosować przez nanoszenie miejscowe (tak zwane polewanie pour-on ). Tak nanoszone składniki aktywne migrują i chronią całą zewnętrzną powierzchnię zwierzęcia. Przez stosowanie miejscowe rozumie się nanoszenie składnika aktywnego jedynie na mniejszą część zewnętrznej powierzchni zwierzęcia, na ogół w postaci linii lub plamy na grzbiecie. Ponieważ kompozycja jest skuteczna zarówno w stosunku do larwalnego, jak i dojrzałego stadium owadów, można ją również dostarczać w postaci aerozolu, zabijając dojrzałe postaci much, pcheł, itd., w warunkach domowych, po czym następuje przedłużone działanie ochronne, ponieważ kompozycja dalej oddziałuje na larwy owadów, które wejdą z nią w kontakt. Przykładowo, po naniesieniu na powierzchnię larwy owadów giną również po odparowaniu rozpuszczalnikowych podłoży i diflubenzuron dalej działa jako IGR. Sposób według wynalazku można stosować do zwalczania kleszczy, pcheł, much (na przykład much rogówek, owczych much mięsnych, much byczych, much dokuczliwych), wszy (na przykład wszy u bydła i owiec) oraz roztoczy (na przykład roztoczy owiec) u zwierząt. Typowymi gatunkami much, które występują w Australii i Azji są np. Lucilia cuprina (zielona mucha mięsna lub australijska owcza mucha mięsna), Lucilia serricata (europejska zielona mucha mięsna), Chrysomya rufifacies (larwa muchy Hairy), Chrysomya varipes (mała zielona muszka mięsna), Calliphora stygia (pospolita brunatna mucha mięsna), Calliphora augur (mucha mięsna brunatna (wschodnia), Calliphora novicia (mucha mięsna brunatna (zachodnia). Ważnymi gatunkami wszy u zwierząt przeżuwających są Bovicola spp. i Linognathus spp. (np. Bovicola ovis). Gatunki te wskazano jedynie przykładowo, a sposób według wynalazku można stosować wobec wielu różnych gatunków owadów-pasożytów u zwierząt. Sposób według wynalazku można stosować do traktowania lub zwalczania owadów - pasożytów u różnych zwierząt, obejmujących zwierzęta domowe, takie jak owce, bydło, jelenie, kozy, świnie oraz towarzyszące człowiekowi, takie jak konie, psy i koty. Zwierzęciem może być również ptak. P r z y k ł a d 1 Przykład korzystnej kompozycji według wynalazku przedstawiono w Tablicy 1. Kompozycję tę wytworzono w następujący sposób: W 1000 ml kadzi produkcyjnej rozpuszczono 20,43 kg diflubenzuronu w 306,4 kg N-metylo-2- -pirolidonu podczas mieszania w temperaturze otoczenia. Do kadzi podczas mieszania dodano 0,1 kg Macrolex Yellow 3G, 3,06 kg substancji aromatyzującej Karona i 95 kg Solvesso. Na końcu podczas
PL 203 812 B1 5 mieszania dodano eter metylowy glikolu dipropylenowego (Dowanol DPM/Icinol DMP) do objętości 1000 l. T a b l i c a 1: Seria 20310 Nazwa składnika (zwyczajowa lub chemiczna) Numer CAS Ilość w % wag./obj. Funkcja Diflubenzuron 35367-38-5 2,00 składnik aktywny (IGR) N-metylopirolidon 872-50-4 30,00 rozpuszczalnik Solvesso 150 647742-94-5 9,30 rozpuszczalnik Macrolex yellow - 0,01 barwnik Aromat Karona 1993 0,30 substancja aromatyzująca Eter metylowy glikolu dipropylenowego 34590-94-8 do 100 ml rozpuszczalnik P r z y k ł a d 2 Działanie kontaktowe kompozycji przedstawionej w Tablicy 1 przeciwko larwom Lucilia cuprina badano stosując test odpowiedzi na stężenie i larwy much mięsnych. Materiały i metody: Na paski papieru nanoszono pipetą 1 ml każdego roztworu środka owadobójczego. Paski papieru wysuszono i umieszczano w fiolkach. Do fiolek wprowadzono larwy Lucilia cuprina w 1-szym stadium instar, a następnie fiolkę zamknięto i inkubowano. 16 godzin później badano larwy Lucilia cuprina, stosując stereomikroskop do oceny śmiertelności/przeżycia i obliczono procent śmiertelności. Wyniki: W przedstawionym w poniższej Tablicy 2 zestawieniu analizy probitowej testów kontaktowych porównano działanie nowego preparatu z działaniem standardowego wodnego preparatu diflubenzuronu wobec Lucilia cuprina o wysokiej i niskiej oporności. T a b l i c a 2: Działanie kontaktowe wobec larw Lucilia cuprina Szczep o niskiej oporności wobec DF Traktowanie LC 50 (ppm) LC 95 (ppm) SE (odchylenie) Nowy preparat Seria 20310 Standardowy DF (roztwór wodny) 0,28 1,05 2,34+/-0,45 0,32 1,48 2,46+/-0,25 Szczep o wysokiej oporności wobec DF Traktowanie LC 50 (ppm) LC 95 (ppm) SE (odchylenie) Nowy preparat Seria 20310 Standardowy DF (roztwór wodny) 2,30 7,05 3,39+/-0,62 4,51 18,94 2,64+/-0,38 Jak wyraźnie widać w Tablicy 2, stosowanie kompozycji przedstawionej w Tablicy 1 zapewnia silne działanie zwalczające wobec szczepu o niskiej oporności na diflubenzuron, z wartością LC 95 przy 1,05 ppm. Ponadto, w przypadku szczepu o wysokiej oporności na diflubenzuron, w porównaniu ze standardowym wodnym preparatem diflubenzuronu, kompozycja przedstawiona w Tablicy 1 wykazuje znaczny wzrost skuteczności, zwłaszcza na poziomie LC 95. Wynik ten wskazuje, że kompozycję z Tablicy 1 można stosować do zwalczania szczepów owadów, które wykazują oporność wobec IGR. Jak można zauważyć, wartości IC 50 dla wysoce opornych na DF szczepów różnią się dla dwóch preparatów, co potwierdzono przez porównanie preparatu w postaci wodnej kompozycji do polewania z kompozycją według wynalazku. Jak się wydaje, preparat diflubenzuronu w rozpuszczalniku ma bar-
6 PL 203 812 B1 dziej toksyczne działanie niż preparat oparty na wodzie, zwłaszcza gdy porówna się 2% stężenie kompozycji z Tablicy 1 z 2,5% stężeniem preparatu wodnego. P r z y k ł a d 3 Prowadzono również badania bezpośredniego działania kompozycji przedstawionej w Tablicy 1 na dojrzałe Lucilia cuprina. Dane przedstawiono dla stężenia 10 000 ppm, co stanowi połowę normalnego stężenia 20 000 ppm stosowanego dla dostępnych na rynku preparatów. Oceniano zarówno działanie kontaktowe, jak i miejscowe. Należy zauważyć, że w niniejszym opisie przedstawione w Tablicy 3 obydwa sposoby działania, kontaktowe i miejscowe, objęto łącznym terminem kontaktowe zwalczanie. Materiały i metody Aktywność kontaktowa Przygotowano dwa stężenia preparatu (10 000 ppm i 1000 ppm) w rozcieńczeniu seryjnym, stosując aceton jako rozcieńczalnik. Na podstawie 9 cm szklanej szalki Petriego umieszczono bibułę filtracyjną Whatmana i każdą szalkę spryskano 1 ml każdego z rozcieńczeń. Kontrolną szalkę spryskano tylko acetonem. Aceton pozostawiono do odparowania pod wyciągiem, aż do wyschnięcia filtrów. Badania i próby kontrolne dwukrotnie powtarzano. Stosując CO 2 jako środek narkotyczny, dziesięć jednotygodniowych dorosłych much o podobnej wielkości umieszczono w każdej szalce i zamknięto wieczka. Jako pokarm dla much stosowano kulkę bawełnianą zwilżoną roztworem cukru, którą umocowano u spodu każdego wieczka. Sprawdzono, czy muchy wybudziły się z narkozy, a te, które się nie wybudziły zastępowano innymi. Szalki umieszczono w oświetlonym inkubatorze w temperaturze 25 C, umożliwiając muchom kontakt z impregnowanymi filtrami papierowymi. Po 24 godzinach zarejestrowano ilość martwych much i obliczono śmiertelność. Stosowanie miejscowe Do stosowania miejscowego wybrano 1-tygodniowe dorosłe muchy o podobnej wielkości, które traktowano dwoma stosowanymi powyżej rozcieńczeniami lub kontrolnie samym acetonem. Każdą muchę poddano narkozie w CO 2, w obecności światła i grzbietową powierzchnię klatki piersiowej potraktowano 1 mikrolitrem jednego z trzech roztworów, stosując mikropipetę Drummond micro-cap. Do każdego z trzech badań stosowano dziesięć much i dwie dodatkowe, które trzymano osobno. Każde badanie powtarzano dwukrotnie. Muchy umieszczono na w szalkach Petriego z nietraktowanymi filtrami papierowymi na wierzchu i przykryto wieczkami z umocowanymi kulkami bawełnianymi nasączonymi roztworem cukru, jak w opisanych powyżej badaniach na działanie kontaktowe. Sprawdzono, czy muchy wybudziły się z narkozy, a te, które się nie wybudziły zastępowano dodatkowymi. Szalki umieszczono w oświetlonym inkubatorze w temperaturze 25 C. Po 24 godzinach odnotowano ilość martwych much na każdej szalce i obliczono śmiertelność. T a b l i c a 3: Badanie śmiertelności dorosłych Lucilia cuprina Śmiertelność dorosłych Lucilia cuprina 10000 ppm 100 ppm Kontaktowe 100% 80% Miejscowe 100% 60% Wyniki: Wyniki przedstawione w Tablicy 3 można porównać z działaniem ochronnym standardowych znanych preparatów wodnych w stężeniu 20 0000 ppm. Zatem można zauważyć, że przy około połowie stężenia diflubenzuronu w kompozycji uzyskano 100% śmiertelność owadów w stadium dojrzałym. Powyżej opisano jedynie korzystne wykonania wynalazku. Specjalista w tej dziedzinie techniki może wprowadzać zmiany i modyfikacje bez wykraczania poza zakres ujawnionego wynalazku. Zastrzeżenia patentowe 1. Kompozycja szkodnikobójcza dla zwierząt do stosowania miejscowego zawierająca skuteczną ilość związku benzoilofenylomocznikowego i układu rozpuszczalnika, znamienna tym, że za-
PL 203 812 B1 7 wiera układ rozpuszczalników obejmujący aromatyczny węglowodór, eter monoalkilowy glikolu propylenowego i rozpuszczalnik pirolidonowy. 2. Kompozycja według zastrz. 1, znamienna tym, że aromatyczny węglowodór jest wybrany spośród Solvesso 150 i Solvesso 200. 3. Kompozycja według zastrz. 1 albo 2, znamienna tym, że zawartość aromatycznego węglowodoru jako rozpuszczalnika mieści się w zakresie 20-60% wagowych w odniesieniu do całkowitego ciężaru kompozycji. 4. Kompozycja według zastrz. 1, znamienna tym, że jako eter monoalkilowy glikolu propylenowego zawiera eter monometylowy glikolu dipropylenowego. 5. Kompozycja według zastrz. 1, znamienna tym, że jako rozpuszczalnik pirolidonowy zawiera N-metylo-2-pirolidon. 6. Kompozycja według zastrz. 5, znamienna tym, że zawartość rozpuszczalnika pirolidonowego mieści się w zakresie 5-15% wagowych w odniesieniu do całkowitego ciężaru kompozycji. 7. Kompozycja według zastrz. 1, znamienna tym, że związek benzoilofenylomocznikowy jest wybrany z grupy obejmującej diflubenzuron, triflumuron, chlorfluazuron, lufenuron, cyromazynę. 8. Kompozycja według zastrz. 7, znamienna tym, że związkiem benzoilofenylomocznikowym jest diflubenzuron. 9. Kompozycja według zastrz. 1, znamienna tym, że zawiera 2% wag./obj. związku benzoilofenylomocznikowego, 30% wag./obj. aromatycznego węglowodoru jako rozpuszczalnika, 58,7% wag./obj. eteru monoalkilowego glikolu propylenowego i 9,3% wag./obj. rozpuszczalnika pirolidonowego. 10. Kompozycja według zastrz. 1-9, znamienna tym, że zawiera dodatkowy związek szkodnikobójczy. 11. Sposób wytwarzania kompozycji szkodnikobójczej dla zwierząt do stosowania miejscowego, znamienny tym, że rozpuszcza się związek benzoilofenylomocznikowy w rozpuszczalniku pirolidonowym przez mieszanie w temperaturze otoczenia oraz dodaje się do mieszaniny podczas mieszania aromatyczny węglowodór i eter monoalkilowy glikolu propylenowego. 12. Sposób traktowania lub zwalczania owadów lub pasożytów u zwierząt, znamienny tym, że obejmuje nanoszenie zewnętrznie na zwierzęta skutecznej ilości kompozycji zawierającej skuteczną ilość związku benzoilofenylomocznikowego i układ rozpuszczalników obejmujący aromatyczny węglowodór, eter monoalkilowy glikolu propylenowego i rozpuszczalnik pirolidonowy.
8 PL 203 812 B1 Departament Wydawnictw UP RP Cena 2,00 zł.