SYLABUS/OPIS PRZEDMIOTU 1. Nazwa przedmiotu/ moduł (w języku polskim) Pierwszy kontakt z klientem - wywiad kliniczny./ Moduł 103.: Psychoterapia między teorią a praktyką 2. Nazwa przedmiotu w języku angielskim The first contact with the customer - a clinical interview 3. Jednostka prowadząca przedmiot Wydział Nauk Historycznych i Pedagogicznych, Instytut Psychologii, Zakład Psychologii Klinicznej i Zdrowia. 4. Kod przedmiotu/modułu (nie wypełniać) 5. Rodzaj przedmiotu (obowiązkowy lub fakultatywny) Fakultatywny 6. Kierunek studiów Psychologia 7. Poziom studiów (I lub II stopień lub jednolite studia magisterskie) Jednolite studia magisterskie 8. Rok studiów IV 9. Semestr (zimowy lub letni) zimowy 10. Forma zajęć i liczba godzin (dotyczy nazw różnych typów zajęć) Forma zajęć: seminarium, 15 godzin 11. Imię, nazwisko, tytuł/stopień naukowy osoby prowadzącej zajęcia Alina Żurek, dr 12. Wymagania wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności i kompetencji społecznych dla przedmiotu/modułu oraz zrealizowanych przedmiotów Wiedza: posiada wiedzę z zakresu psychologii osobowości Umiejętności: potrafi argumentować wybór paradygmatu w analizie danych Kompetencje społeczne: współpracuje w grupie, podejmuje wspólne cele i 1
zadania 13. Cele przedmiotu C1 Dostarczenie wiedzy na temat rozumienia procesów terapeutycznych w wybranych kierunkach psychoterapii. C2 Zdobycie podstawowych kompetencji do prowadzenia procesu terapeutycznego. C3 Doskonalenie kompetencji do prowadzenia diagnozy i wywiadu CP C4 Kształtowanie umiejętności rozpoznawania funkcji, jaką może pełnić terapeuta w zależności od kontekstu terapeutycznego. CP C5 Dostarczenie wiedzy na temat paradygmatu systemowego w terapii i jego ewolucji. C6 Dostarczenie wiedzy na temat rozumienia źródła zaburzeń w wybranych kierunkach terapii CP C7 Dostarczenie wiedzy na temat czynników leczących w wybranych kierunkach psychoterapii. CP C8 Rozwój kompetencji do pracy w zespole terapeutycznym. CP C9 Rozwój umiejętności do pracy w grupie.cp C10. C11. 14. Zakładane efekty kształcenia (dla przedmiotu) Symbole kierunkowych efektów kształcenia, np.: K_W01*, K_U05, K_K03 (symbole dla kierunku) EK_W_01 Omawia założenia wybranej szkoły terapeutycznej dotyczące źródła zaburzeń psychicznych EK_W_02. EK_W_03. EK_W_04. EK_W_05 Opisuje dynamikę wpływu terapeuty (jego funkcji) na proces terapeutyczny w wybranych kontekstach teoretycznych EK_W_06 Opisuje techniki terapeutyczne charakterystyczne dla wybranych kierunków terapii EK_W_07 Wymienia i opisuje czynniki zmiany (czynniki leczące) specyficzne i niespecyficzne dla wybranych szkół psychoterapii EK_U_01 Umie nawiązać kontakt z pacjentem w kontekście profesjonalnym EK_U_02 Stawia własne hipotezy na temat pochodzenia zaburzenia psychicznego w odniesieniu do wybranych kontekstów teoretycznych terapii K_W02, K_W05, K_W06. K_U01, K_U03, K_U04, K_U05, K_U07 2
EK_U_03 Stawia własne hipotezy na temat pochodzenia zaburzenia psychicznego w odniesieniu do konkretnego pacjenta lub rodziny EK_U_04 Potrafi stawiać hipotezy na temat czynników zmiany (czynników leczących) w wybranych kierunkach psychoterapeutycznych EK_U_05 Potrafi dokonać spójnej analizy przypadku w kontekście systemowym oraz indywidualnym EK_W_06 Umie przeprowadzić podstawową konsultację indywidualną i systemową EK_W_07 Potrafi pomóc w definiowaniu problemu, ustalaniu celu terapii w relacji z pacjentem (w wybranym kierunku terapeutycznym) EK_K_01 Pracuje w zespole udziela konstruktywnych informacji zwrotnych EK_K_02 Przyjmuje informacje zwrotne na temat swojej pracy EK_K_03 Jest otwarty na poznawanie swoich ograniczeń osobistych w kontakcie terapeutycznym EK_K_04 Pracuje w grupie: dyskutuje, jasno wyraża swoje argumenty, uwzględnia argumenty innych osób EK_K_05 Samodzielnie poszukuje brakujących informacji 15. Treści programowe K_K02, K_K03, K_K07 1. Przygotowanie do przeprowadzenia wywiadu klinicznego: metodologia wywiadu klinicznego 2. Wywiad kliniczny w odniesieniu do różnych sylwetek pacjentów: dziecko w szkole 3. Wywiad kliniczny w odniesieniu do różnych sylwetek pacjentów: rodzina w poradni psychologiczno-pedagogicznej 4. Wywiad kliniczny w odniesieniu do różnych sylwetek pacjentów: pacjent onkologiczny 5. Wywiad kliniczny w odniesieniu do różnych sylwetek pacjentów: ofiara wykorzystania seksualnego 6. Wywiad kliniczny na potrzeby wspierania rozwoju osobowości 7. Kompetencje osobowościowe i merytoryczne psychologa w kontakcie z pacjentem 16. Zalecana literatura 3
Obowiązkowa: 1. Stemplewska-Żakowicz K. (2005). O różnorodności form wywiadu oraz prób jej uporządkowania. W: K. Stemplewska-Żakowicz, K. Kreutz (red.), Wywiad psychologiczny. Wywiad w różnych kontekstach praktycznych. T.1, s. 17-30. 2. Stemplewska-Żakowicz K. (2005). Jak zrobić dobry wywiad (recepta metodologiczna), W: K. Stemplewska-Żakowicz, K. Kreutz (red.), Wywiad psychologiczny. Wywiad w różnych kontekstach praktycznych. T.1, s. 90-116. 3. Grzesiak-Feldman M. (2005). Kilka słów o sztuce interpretacji. W: K. Stemplewska-Żakowicz, K. Kreutz (red.), Wywiad psychologiczny. Wywiad w różnych kontekstach praktycznych. T.1, s. 117-128 Uzupełniająca: 1. Kiembłowski P. (2005). Wywiad psychologiczny z ofiarą przemocy seksualnej. W: K. Stemplewska-Żakowicz, K. Kreutz (red.), Wywiad psychologiczny. Wywiad w różnych kontekstach praktycznych. T.3, s. 131-165. 2. Kobylińska D. (2005). Wywiad psychologiczny na potrzeby wspierania rozwoju osobowości. W: K. Stemplewska-Żakowicz, K. Kreutz (red.), Wywiad psychologiczny. Wywiad w różnych kontekstach praktycznych. T.3, s. 271-289. 3. Śniegulska M. (2005). Jakość życia z chorobą serca wywiad z pacjentem leczonym kardiologicznie. W: K. Stemplewska-Żakowicz, K. Kreutz (red.), Wywiad psychologiczny. Wywiad w różnych kontekstach praktycznych. T.3, s. 214-242. 4. Winch B. (2005). Jak rozmawiać z rodziną osoby terminalnie chorej? W: K. Stemplewska-Żakowicz, K. Kreutz (red.), Wywiad psychologiczny. Wywiad w różnych kontekstach praktycznych. T.3, s. 200-213. 5. Wilkin-Day A. (2005). Trudne rozmowy z uczniami. Wywiad psychologiczny z dzieckiem w pracy psychologa szkolnego. W: K. Stemplewska-Żakowicz, K. Kreutz (red.), Wywiad psychologiczny. Wywiad w różnych kontekstach praktycznych. T.3, s. 341-369. 6. Stemplewska-Żakowicz K. (2005). Metoda wywiadu w psychologii. W: K. Stemplewska-Żakowicz, K. Kreutz (red.), Wywiad psychologiczny. Wywiad w różnych kontekstach praktycznych. T.1, s. 30-89. 4
17. Forma zaliczenia poszczególnych komponentów przedmiotu, sposób sprawdzenia osiągnięcia zamierzonych efektów kształcenia - wykład: - ćwiczenia: - laboratorium: - konwersatorium: - warsztat: - inne: seminarium: student uzyskuje punkty za poniższe oceny formujące: F1 4 pkt; F4 18 pkt; F9 8 pkt; do 14 punktów ocena 2, 15-20 punktów ocena 3, 21-25 punktów ocena 4, 26-30 punktów ocena 5 18. Język wykładowy polskii 19. Obciążenie pracą studenta Forma aktywności studenta Średnia liczba godzin na zrealizowanie aktywności Godziny zajęć (wg planu studiów) z nauczycielem: - wykład:. godzin - ćwiczenia:. godzin - laboratorium:. godzin - konwersatorium:. godzin - warsztat:. godzin - inne: seminarium, 15godzin 15 godzin Praca własna studenta np.: (podać tylko te, które dotyczą danego przedmiotu. Praca własna wyliczona z uwzględnieniem ECTS - patrz: opis pod tabelą**) - przygotowanie do zajęć: 15 godzin - opracowanie wyników: 10 godzin - czytanie wskazanej literatury: 10 godzin - napisanie raportu z zajęć: 10 godzin - przygotowanie do egzaminu:. godzin - przygotowanie do kolokwium:. godzin 45 godzin Suma godzin 60 godzin Liczba punktów ECTS 2 5