RZECZPOSPOLITA POLSKA Urząd Patentowy Rzeczypospolitej Polskiej (12) OPIS PATENTOWY (19) PL (21) Numer zgłoszenia: 312831 (22) Data zgłoszenia: 08.08.1994 (86) Data i numer zgłoszenia międzynarodowego: 08.08.1994, PCT/FR94/00990 (87) Data i numer publikacji zgłoszenia międzynarodowego: 16.02.1995, WO95/04717, PCT Gazette nr 08/95 (11) 178649 (13)B1 (51) IntCl6: C07C 409/10 C07C 407/00 C07C 37/08 (54) Sposób wytwarzania wodoronadtlenku kumenu i sposób wytwarzania fenolu (30) Pierwszeństwo: 06.08.1993,FR,93/09705 (43) Zgłoszenie ogłoszono: 13.05.1996 BUP 10/96 (45) O udzieleniu patentu ogłoszono: 31.05.2000 WUP 05/00 (73) Uprawniony z patentu: RHONE POULENC CHIMIE, Courbevoie, FR (72) Twórcy wynalazku: Joao Amadio, Lyon, FR Brice Le Corre, Lyon, FR Jean-Jacques Charrin, Lyon, FR Xavier Houzard, Bron, FR Philippe Laurent, Roussillon, FR Roland Noyerie, Salaise-sur-Sanne, FR Yves-Michel Quenton, Saintes-Colombes, FR (74) Pełnomocnik: Sitkowska Jadwiga, PATPOL Spółka z o.o. PL 178649 B1 (57) 1. Sposób wytwarzania wodoronadtlenku kumenu metodą, ciągłą, przez utlenianie w fazie ciekłej mieszaniny reakcyjnej zawierającej kumen, w obecności gazu zawierajęcego tlen i w obecności środka neutralizującego, znamienny tym, że prowadzi się utlenianie przy zawartości tlenu co najmniej 8% w stosunku do wyjściowej mieszaniny reakcyjnej, w temperaturze w zakresie 75-120 C i pod ciśnieniem atmosferycznym lub nieco wyższym od atmosferycznego, w obecności co najmniej jednego środka, wybranego spośród wodorotlenku albo węglanu metalu alkalicznego i/lub ziem alkalicznych; przy czym wymieniony środek stosuje się w ilości 2-10 ppb (wyrażonej jako wodorotlenek sodu) w stosunku do ilości wprowadzonego kumenu.
Sposób wytwarzania wodoronadtlenku kumenu i sposób wytwarzania fenolu Zastrzeżenia patentowe 1. Sposób wytwarzania wodoronadtlenku kumenu metodą, ciągłą, przez utlenianie w fazie ciekłej mieszaniny reakcyjnej zawierającej kumen, w obecności gazu zawierajęcego tlen i w obecności środka neutralizującego, znamienny tym, że prowadzi się utlenianie przy zawartości tlenu co najmniej 8% w stosunku do wyjściowej mieszaniny reakcyjnej, w temperaturze w zakresie 75-120 C i pod ciśnieniem atmosferycznym lub nieco wyższym od atmosferycznego, w obecności co najmniej jednego środka, wybranego spośród wodorotlenku albo węglanu metalu alkalicznego i/lub ziem alkalicznych; przy czym wymieniony środek stosuje się w ilości 2-10 ppb (wyrażonej jako wodorotlenek sodu) w stosunku do ilości wprowadzonego kumenu. 2. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że ilość środka, którą, się stosuje wynosi 2-5 ppb (wyrażonej jako wodorotlenek sodu) w stosunku do ilości wprowadzonego kumenu. 3. Sposób według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że stosuje się środek wybrany spośród wodorotlenku sodu, wodorotlenku potasu, węglanu sodu, węglanu potasu. 4. Sposób według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że reakcję prowadzi się ze strumieniem kumenu o czystości co najmniej 99,5%, a korzystnie co najmniej 99,8%. 5. Sposób według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że reakcję prowadzi się ze strumieniem kumenu, zasadniczo wolnym od kwasu i fenolu. 6. Sposób według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że stosuje się mieszaninę reakcyjną zawierającą, co najmniej 20% tlenu. 7. Sposób według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że reakcję prowadzi się w temperaturze 75-110 C. 8. Sposób wytwarzania fenolu, polegający na utlenianiu kumenu metodą, ciągła w fazie ciekłej w obecności gazu zawierającego tlen i w obecności środka neutralizującego, a następnie rozkładzie tak wytworzonego wodoronadtlenku kumenu do fenolu i acetonu, znamienny tym, że prowadzi się utlenianie przy zawartości tlenu co najmniej 8% w stosunku do wyjściowej mieszaniny reakcyjnej, w temperaturze w zakresie 75-120 C i pod ciśnieniem atmosferycznym lub nieco wyższym od atmosferycznego, w obecności co najmniej jednego środka, wybranego spośród wodorotlenku albo węglanu metalu alkalicznego i/lub ziem alkalicznych; przy czym wymieniony środek stosuje się w ilości 2-10 ppb (wyrażonej jako wodorotlenek sodu) w stosunku do ilości wprowadzonego kumenu. 9. Sposób według zastrz. 8, znamienny tym, że ilość środka, którą, się stosuje wynosi 2-5 ppb (wyrażonej jako wodorotlenek sodu) w stosunku do ilości wprowadzonego kumenu. 10. Sposób według zastrz. 8 albo 9, znamienny tym, że stosuje się środek wybrany spośród wodorotlenku sodu, wodorotlenku potasu, węglanu sodu, węglanu potasu. 11. Sposób według zastrz. 8 albo 9, znamienny tym, że reakcję prowadzi się ze strumieniem kumenu o czystości co najmniej 99,5%, a korzystnie co najmniej 99,8%. 12. Sposób według zastrz. 8 albo 9, znamienny tym, że reakcję prowadzi się ze strumieniem kumenu, zasadniczo wolnym od kwasu i fenolu. 13. Sposób według zastrz. 8 albo 9, znamienny tym, że stosuje się mieszaninę reakcyjna zawierającą, co najmniej 20% tlenu. 14. Sposób według zastrz. 8 albo 9, znamienny tym, że reakcję prowadzi się w temperaturze 75-110 C. * * *
178 649 3 Niniejszy wynalazek jest związany z dziedziną, wytwarzania fenolu z kumenu. Bardziej szczegółowo, niniejszy wynalazek dotyczy pierwszego etapu tego procesu, to znaczy etapu wytwarzania wodoronadtlenku kumenu. Wytwarzanie fenolu z kumenu jest dobrze znanym procesem przemysłowym, prowadzonym w sposób ciągły i składającym się zasadniczo z dwóch etapów. Pierwszy etap polega na utlenianiu kumenu w fazie ciekłej do wodoroadtlenku kumenu za pomocą, gazu zawierającego tlen. Otrzymany w ten sposób wodoronadtlenek jest następnie, w drugim etapie, rozkładany na fenol i aceton. Przed drugim etapem, konieczne jest zatężanie utworzonego wodoronadtlenku. Rzeczywiście, ze względu na wydajność i bezpieczeństwo procesu, reakcję utleniania kumenu prowadzi się tylko do pewnych stężeń wodoronadtlenku w mieszaninie reakcyjnej. Dzieje się tak dlatego, aby uniknąć przedwczesnego rozpadu utworzonego nadtlenku, który może zachodzić w sposób niekontrolowany, zazwyczaj, zawartość wodoronadtlenku nie przekracza 40% wagowych mieszaniny reakcyjnej, stąd konieczność etapu wstępnego zatężania, przed przeprowadzeniem w fenol. W trakcie pierwszego etapu procesu, wodoronadtlenek kumenu tworzy się w tym samym czasie jak inne produkty uboczne, zwłaszcza takie jak, dimetylofeylokarbinol, nadtlenek ku mylu, acetofenon, jak również fenol i kwasy organiczne. Obecność tych ostatnich związków, jest rozpoznana jako szkodliwa dla przebiegu reakcji. Rzeczywiście, kwasy sprzyjają, rozpadowi wodoronadtlenku do fenolu, przy czym ten ostatni jest inhibitorem reakcji utleniania. Z wymienionych powodów, w licznych procesach zaleca się prowadzenie reakcji utleniania kumenu w obecności różnych dodatków, takich jak zwłaszcza środki neutralizujące wymienione związki, środki te wybiera się na ogół spośród wodorotlenku, węglanu metalu alkalicznego lub soli metalu alkalicznego wodorotlenku kumenu. Pierwszy typ procesu wytwarzania wodoronadtlenku kumenu, polega na prowadzeniu reakcji w obecności kilkuprocentowej zawartości środka neutralizującego. Jednakże, niedogodnością, tych procesów jest stosowanie względnie dużych ilości wymienionych środków. Z jednej strony, ilości te oznaczają dodatkowe koszty substratów, nie bez znaczenia dla procesu. Z drugiej strony, wymuszają, one stosowanie materiałów dodatkowych przed etapem zatężania wodoronadtlenku kumenu. Wobec tego należy przypomnieć, że stosowane dodatki, typu związków soli metali alkalicznych, powinny być usunięte z mieszaniny reakcyjnej, przed etapem zatężania, aby uniknąć wzrostu gabarytów aparatów stosowanych podczas etapu zatężania. Otóż, ta operacja jest możliwa, tylko poprzez jedno lub kilka przemywań wodą, mieszaniny reakcyjnej. Tak więc, w omawianej metodzie konieczne jest prowadzenie etapu wstępnego zatężania przemytej mieszaniny reakcyjnej przed wymienionym etapem właściwego zatężania wodoronadtlenku. Innym sposobem, który można brać pod uwagę, jako sposób usuwania soli metalu alkalicznego, jest filtracja mieszaniny reakcyjnej. Jednakże, stosowane w innych procesach ilości tego środka powodują, że jest niemożliwe stosowanie filtracji w skali przemysłowej, ponieważ filtry bardzo szybko zatykają się osadem soli i stają się niezdatne do użytku. Ponadto, operacja rozdzielania wymaga ostrożności, ponieważ filtrowane sole mają lepką, konsystencję, czyniąc trudną samą filtrację, jak również późniejsze mycie filtrów. I w końcu mogą się pojawić problemy bezpieczeństwa, ponieważ omawiane sole są, niestabilne i mogą się samorzutnie zapalać podczas kontaktu z powietrzem. Drugi typ procesu wytwarzania wodoronadtlenku kumenu, polega na prowadzeniu reakcji ze środkiem neutralizującym stosowanym w ilości kilkuset części na milion w stosunku do obecnego w środowisku reakcyjnym kumenu. Ten typ procesu jest zwłaszcza opisany w japońskim zgłoszeniu patentowym JP 3287574. Jednakże proces ten prowadzi się pod zwiększonym ciśnieniem. Inny znany proces wytwarzania wodoronadtlenku kumenu, polega na prowadzeniu reakcji utleniania kumenu bez dodawania środka neutralizujące go. Jednakże, podczas przebiegu reakcji wzrasta kwasowość w reaktorze lub reaktorach, w których zachodzi omawiana reakcja i zaleca się modyfikację pewnych charakterystyk funkcjonowania procesu, aby odnaleźć
4 178 649 ponownie warunki bardziej sprzyjające przebiegowi reakcji. Tak więc, możliwe jest obniżenie temperatury reakcji, przy zachowaniu jako stałych wszystkich pozostałych parametrów procesu, ale pociąga to za sobą, zmniejszenie szybkości utleniania, a w konsekwencji i wydajności procesu. Innym możliwym rozwiązaniem będzie podniesienie temperatury w celu zachowania dobrej wydajności, ale w takim przypadku odbędzie się to ze stratą, selektywności i prawdopodobnie bezpieczeństwa z racji możliwego wcześniejszego rozpadu utworzonego wodoro nadtlenku kumenu. Problem kontroli temperatury reakcji wytwarzania wodoronadtlenku kumenu był przedmiotem szczególnych badań europejskiego zgłoszenia patentowego P 32758. I tak, jeśli temperatura jest ustalona i utrzymywana jako stała, zaleca się dodawanie 0,05-20 g substancji zasadowej na tonę mieszaniny reakcyjnej. Ponadto, wskazano, że temperatura mieszaniny reakcyjnej, korzystnie, powinna być obniżona. Jednakże omawiane zgłoszenie zajmuje się tylko przypadkiem otrzymywania wodoronadtlenku etylobenzenu, związku mniej reaktywnego niż kumen. Celem niniejszego wynalazku jest więc złagodzenie wymienionych niedogodności znanych procesów wytwarzania fenolu z kumenu, a zwłaszcza na etapie utleniania kumenu. I tak, sposób według wynalazku pozwala na prowadzenie omawianej reakcji utleniania ze znaczną, szybkością, a dla jej utrzymania, bez konieczności pozostawania, nawet przejściowo, w warunkach mniej korzystnych dla wydajności procesu. Ponadto, sposób według wynalazku pozwala na uniknięcie problemów zatykania się filtrów, umieszczonych przed etapem zatężania utworzonego wodoronadtlenku. Cele te jak i inne, zostały zrealizowane za sposobów według niniejszego wynalazku. Przedmiotem wynalazku jest zatem w pierwszym aspekcie sposób wytwarzania wodoronadtlenku kumenu metodą ciągłą, przez utlenianie w fazie ciekłej mieszaniny reakcyjnej zawierającej kumen, w obecności gazu zawierającego tlen w obecności środka neutralizującego, który zgodnie z wynalazkiem charakteryzuje się tym, że prowadzi się utlenianie przy zawartości tlenu co najmniej 8% w stosunku do wyjściowej mieszaniny reakcyjnej, w temperaturze w zakresie 75 C - 120 C i pod ciśnieniem atmosferycznym lub nieco wyższym od atmosferycznego, w obecności co najmniej jednego środka, wybranego spośród wodorotlenku albo węglanu metalu alkalicznego i/lub ziem alkalicznych; przy czym wymieniony środek stosuje się w ilości 2-10 ppb (wyrażonej jako wodorotlenek sodu) w stosunku do ilości wprowadzonego kumenu. Przedmiotem wynalazku jest także sposób wytwarzania fenolu, polegający na utlenianiu kumenu metodą, ciągłą, w fazie ciekłej w obecności gazu zawierającego tlen i w obecności środka neutralizującego, a następnie rozkładzie tak wytworzonego wodoronadtlenku kumenu do fenolu i acetonu, który zgodnie z wynalazkiem charakteryzuje się tym, że prowadzi się utlenianie przy zawartości tlenu co najmniej 8% w stosunku do wyjściowej mieszaniny reakcyjnej, w temperaturze w zakresie 75-120 C i pod ciśnieniem atmosferycznym lub nieco wyższym od atmosferycznego, w obecności co najmniej jednego środka, wybranego spośród wodorotlenku albo węglanu metalu alkalicznego i/lub ziem alkalicznych; przy czym wymieniony środek stosuje się w ilości 2-10 ppb (wyrażonej jako wodorotlenek sodu) w stosunku do ilości wprowadzonego kumenu. Stwierdzono, w sposób nieoczekiwany, że ilości tak małe, jak podane powyżej, są, wystarczające, aby utrzymać parametry utleniania odpowiednie dla skali przemysłowej. Dla porównania, stosowane dotychczas w technice stężenie środka neutralizującego w mieszaninie reakcyjnej, jest bardzo wysokie, ponieważ zwyczaj zawiera się pomiędzy 0,1 a kilka procent. Ponadto, obecność wymienionego środka, powoduje, że dla utrzymania stabilnych warunków funkcjonowania, nie jest wymagana zmiana parametrów akcji, a wystarczające staje się po prostu ustalenie ilości środka neutralizuję Inne charakterystyki i korzyści staną, się jasne przy lekturze opisu i przykładów, które nastąpią. Jak to wskazano wcześniej, sposób wytwarzania fenolu z kumenu obejmuje dwa zasadnicze etapy, utleniania kumenu do wodoronadtlenku, a następnie rozkład wymienionego nadtlenku do mieszaniny acetonu i fenolu.
178 649 5 Reakcję utleniania kumenu, prowadzi się na ogół w jednym lub kilku ciągach reaktorów (lub aparatów do utleniania). W szczególności, omawianą reakcję prowadzi się w dwóch ciągach po osiem aparatów. Mieszaninę reakcyjną, opuszczającą ostatni aparat do utleniania, poddaje się takiej obróbce, aby usunąć śladowe ilości soli metalu alkalicznego, które się tam znajdują. Można stosować wszystkie metody znane ze stanu techniki. Tym niemniej, w sposób szczególnie korzystny, wydzielanie soli z mieszaniny reakcyjnej prowadzi się na drodze filtracji. Następnie, mieszanina reakcyjna poddawana jest obróbce, aby z jednej strony oddzielić nieprzereagowany kumen od wodoronadtlenku kumenu, a z drugiej strony zatężyć wymieniony nadtlenek do uzyskania stężenia tego związku w strumieniu wychodzącym, około 80-85%. Operację tę można prowadzić w jednym lub kilku etapach. W sposób klasyczny, prowadzi się destylację pod zmniejszonym ciśnieniem, w jednej lub kilku kolumnach frakcjonujących. Zatężony strumień wodoronadtlenku jest następnie rozkładany do fenolu i acetonu. Podczas pierwszego etapu procesu, prowadzi się utlenianie kumenu gazem zawierającym tlen, w jednym lub kilku etapach. Kumen wprowadzany do aparatów do utleniania składa się częściowo z kumenu nowego, a częściowo z kumenu recyklowanego. Tak jak to wskazano poprzednio, cała ilość wprowadzanego kumenu nie zostaje przekształcona w wodoronadtlenek. Na ogół, stopień przemiany kumenu wynosi 20-40%. Także ze względów ekonomicznych, w większości przypadków przewiduje się recyklowanie nie przereagowanego kumenu. Ilość recyklowanego kumenu nie jest krytyczna i technicy mogą sami to regulować Bez względu na rodzaj kumenu (kumen nowy lub recyklowany), ma on korzystnie czystość co najmniej 99,5%, a szczególnie korzystnie 99,8%. Ponadto, kumen jest zasadniczo pozbawiony kwasu i fenolu. Zatem, kumen, który nie przereagował, przed zawróceniem do procesu jest uwalniany od wszystkich zanieczyszczeń, które zawiera, a zwłaszcza od zanieczyszczeń kwasami. W sposób klasyczny, prowadzi się jeden lub kilka cykli przemywania kumenu, przy czym po każdym z nich przeprowadza się dekantację. Po raz pierwszy przemywa się wodnym roztworem zasady, wybranej zwłaszcza spośród wodorotlenków metali alkalicznych lub ziem alkalicznych. Stężenie tych roztworów wynosi 10-20%. Następnie, w jednym lub kilku etapach prowadzi się wodą operacje przemywanie/dekantacja, aby wyeliminować wszystkie pozostałe ślady soli metalu alkalicznego lub ziem alkalicznych. Operacje te, prowadzi się na ogół w temperaturze 25-45 C. Należy zauważyć, że sposób według wynalazku nie sprzyja tworzeniu produktów ubocznych, zwłaszcza fenolu. W konsekwencji czego, zawartość substancji zanieczyszczających, które znajdują się, zasadniczo w wodach po przemywaniu kumenu jest zmniejszona, co ułatwia ich oczyszczanie. Reakcję utleniania prowadzi się w obecności gazu zawierającego tlen. Do tego celu można stosować wszystkie gazy stanowiące źródło tlenu, czyste lub rozcieńczone, jak powietrze, ewentualnie wzbogacone w tlen. Według korzystnego wariantu wynalazku; jako środek utleniający kumen stosuje się powietrze. Każdy z aparatów do utleniania, wyposażony jest w urządzenie doprowadzające gaz zawierający tlen. Zazwyczaj, dla zoptymalizowania jakości mieszaniny ciecz/gaz, tlen doprowadza się od dołu aparatu za pomocą każdego z urządzeń znanych ze stanu techniki. Ilość tlenu wprowadzonego do mieszaniny reakcyjnej wynosi co najmniej 8%, a korzystnie co najmniej 20%. Na ogół, ze względów bezpieczeństwa, zawartość tlenu w gazie wychodzącym z każdego z aparatów do utleniania, utrzymuje się na poziomie poniżej 6,5%. Bardziej szczegółowo ilość tę utrzymuje się na poziomie pomiędzy 2 do 6,5%, a korzystnie pomiędzy 4,5 a 6,5%. Istota wynalazku polega w rzeczywistości na tym, że wprowadza się do aparatów do utleniania, środek wybrany spośród wodorotlenku, węglanu metalu alkalicznego i/lub ziem alkalicznych; przy czym wymieniony środek, stosuje się w ilości znacznie niższej, niż stosowana w znanych procesach, ilości zawierającej się pomiędzy 2 a 10 ppb (wyrażonej jako wodorotlenek sodu) w stosunku do ilości wprowadzonego kumenu.
6 178 649 Korzystnie, ilość wprowadzonego środka wynosi 2-5 ppb (wyrażonej jako wodorotlenek sodu). Wybrany środek jest w szczególności związkiem na bazie metalu alkalicznego, zwłaszcza takim jak wodorotlenek sodu, wodorotlenek potasu, węglan sodu, węglan potasu. Środek jest wprowadzany do mieszaniny reakcyjnej, korzystnie w postaci roztworu wodnego. Stężenie środka w roztworze jest takie, że pozwala na uzyskanie zakresu stężeń 2-10 ppb (wyrażonej jako wodorotlenek sodu) w wymienionej mieszaninie reakcyjnej. Środek można wprowadzać w sposób ciągły lub nieciągły, do jednego lub każdego z aparatów do utleniania. W tym ostatnim przypadku, całkowita ilość środka w mieszaninie reakcyjnej nie przekracza 10 ppb (wyrażonej jako wodorotlenek sodu) w stosunku do ilości wprowadzonego kumenu. Środek jest wstrzykiwany do mieszaniny reakcyjnej w taki sposób, aby ph mieszaniny reakcyjnej było zawarte pomiędzy 3 a 5. Czas przebywania mieszaniny reakcyjnej w każdym z aparatów do utleniania wynosi 10-48 godzin. Temperatura reakcji wynosi 70-110 C. Korzystnie, temperatura reakcji wynosi 75-90 C. Należy zauważyć, że klasycznie, temperatura reakcji zmienia się w aparatach do utleniania, a zwłaszcza obniża się, kiedy stężenie wodoronadtlenku kumenu wzrasta. Pomiar ten, dobrze znany w technice, jest konieczny, aby uniknąć jakiegokolwiek ryzyka wcześniejszego rozkładu nadtlenku i zachować dobrą wydajność. Reakcję utleniania można prowadzić pod ciśnieniem atmosferycznym lub przy lekkim nadciśnieniu. Tak więc, reakcję utleniania można prowadzić odpowiednio pod ciśnieniem zawartym pomiędzy 1.105 a 3.105Pa. Mieszanina reakcyjna, po etapie lub etapach sukcesywnego utleniania jest poddawana filtracji, w celu wyeliminowania śladów soli metalu alkalicznego i/lub ziem alkaicznych. W sposób niespodziewany, nie stwierdzono zatykania się filtrów, wynikającego z faktu, że reakcję utleniania kumenu prowadzono w obecności środka alkalicznego lub ziem alkalicznych. Tak więc, sposób według wynalazku umożliwia stosowanie filtrów na skalę przemysłową, a więc powoduje znaczne uproszczenie etapu wydzielania soli metalu alkalicznego lub ziem alkalicznych z mieszaniny reakcyjnej. Poddana takim operacjom mieszanina reakcyjna jest następnie frakcjonowana i zatężana przez destylację pod zmniejszonym ciśnieniem, prowadzoną w jednym lub kilku etapach. Odzyskany w tej destylacji kumen jest zawracany do aparatów do utleniania, po uprzednim oczyszczeniu jedną z poprzednio wskazanych metod. Otrzymuje się wodoronadtlenek kumenu o stężeniu około 85%. Następnie, prowadzi się rozkład wodoronadtlenku kumenu do fenolu i acetonu w warunkach dobrze znanych w technice. Przedstawione zostaną teraz konkretne przykłady, nie ograniczające jednak sposobu według wynalazku. Przykład: Etap utleniania przeprowadzono w stalowym reaktorze, o pracy ciągłej i o objętości 8 litrów, który był zasilany w sposób ciągły roztworem przemytego kumenu, zawierającego 0,1% HPOC (wodoronadtlenku kumenu), powietrzem i wodnym roztworem wodorotlenku sodu. Sygnałem do przerwania zasilania wodorotlenkiem sodu, było obniżanie się miana HPOC, wzrost miana fenolu i kwasowości: temperatura mus być podwyższona dla zachowania wydajności. Modyfikacja ta prowadzi do dodatkowej degradacji masy reakcyjnej. Ilości wstrzykiwanego wodorotlenku sodu dla przywrócenia normalnej linii utleniania, są bardzo małe : rzędu 5 ppb wyrażone w 100% wodorotlenku sodu. Pozwala to na znaczną niezawodność działania jednostki bez degradacji osiągów w kolejnych aparatach : zatężania i destylacji.
178 649 7 Przedział czasu (h) Wyniki te są przedstawione w tabeli poniżej: Kumen (kg/h) NaOH (mg/h) T ( C) HPOC (%) ph Fenol (ppm) Kwasowość (ppm) 0-62 0,1 5.10-4 78,2 30,1 3,6 4 30 6,2 62-124 0,1 L 0 80 29,5-4 30 6,2 124-186 0,1 0 80,6 27,3 3,3 28 55 6,5 186-248 0,1 5.10-4 78,3 27,9 3,9 8 30 6,0 248-310 0,1 5.10 78 29 3,8 4 25 5,8 O2 (%)
178 649 Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 60 egz. Cena 2,00 zł.