Kwantowa kooperacja. Robert Nowotniak. Wydział Fizyki Technicznej, Informatyki i Matematyki Stosowanej Politechnika Łódzka

Podobne dokumenty
Protokół teleportacji kwantowej

Algorytm Grovera. Kwantowe przeszukiwanie zbiorów. Robert Nowotniak

Informatyka Kwantowa Sekcja Informatyki Kwantowej prezentacja

VI. KORELACJE KWANTOWE Janusz Adamowski

VIII. TELEPORTACJA KWANTOWA Janusz Adamowski

interpretacje mechaniki kwantowej fotony i splątanie

fotony i splątanie Jacek Matulewski Karolina Słowik Jarosław Zaremba Jacek Jurkowski MECHANIKA KWANTOWA DLA NIEFIZYKÓW

Symulacja obliczeń kwantowych

bity kwantowe zastosowania stanów splątanych

Wstęp do Modelu Standardowego

Seminarium: Efekty kwantowe w informatyce

bity kwantowe zastosowania stanów splątanych

Wykorzystanie metod ewolucyjnych w projektowaniu algorytmów kwantowych

Informatyka kwantowa. Zaproszenie do fizyki. Zakład Optyki Nieliniowej. wykład z cyklu. Ryszard Tanaś. mailto:tanas@kielich.amu.edu.

Metody Lagrange a i Hamiltona w Mechanice

Kwantowa implementacja paradoksu Parrondo

Wprowadzenie do teorii komputerów kwantowych

Strategie kwantowe w teorii gier

Modelowanie zależności. Matematyczne podstawy teorii ryzyka i ich zastosowanie R. Łochowski

Prawdopodobieństwo i statystyka

Miary splątania kwantowego

Modelowanie Preferencji a Ryzyko. Dlaczego w dylemat więźnia warto grać kwantowo?

1. Matematyka Fizyki Kwantowej: Cześć Druga

Kwantowe stany splątane w układach wielocząstkowych. Karol Życzkowski (UJ / CFT PAN) 44 Zjazd PTF Wrocław, 12 września 2017

Wstęp do komputerów kwantowych

Postulaty mechaniki kwantowej

Wstęp do algorytmiki kwantowej

PODSTAWY MECHANIKI KWANTOWEJ

Zadania egzaminacyjne

Efekt Comptona. Efektem Comptona nazywamy zmianę długości fali elektromagnetycznej w wyniku rozpraszania jej na swobodnych elektronach

Kryptografia. z elementami kryptografii kwantowej. Ryszard Tanaś Wykład 13

Akwizycja i przetwarzanie sygnałów cyfrowych

Informatyka kwantowa i jej fizyczne podstawy Rezonans spinowy, bramki dwu-kubitowe

Podstawy Fizyki IV Optyka z elementami fizyki współczesnej. wykład 24, Radosław Chrapkiewicz, Filip Ozimek

Elementy statystyki wielowymiarowej

Komputery Kwantowe. Sprawy organizacyjne Literatura Plan. Komputery Kwantowe. Ravindra W. Chhajlany. 27 listopada 2006

PRÓBNY EGZAMIN MATURALNY

MATEMATYKA POZIOM PODSTAWOWY PRZYKŁADOWY ZESTAW ZADAŃ NR 2. Czas pracy 120 minut

ODPOWIEDZI I SCHEMAT PUNKTOWANIA ZESTAW NR 2 POZIOM PODSTAWOWY. Etapy rozwiązania zadania

Tydzień nr 9-10 (16 maja - 29 maja), Równania różniczkowe, wartości własne, funkcja wykładnicza od operatora - Matematyka II 2010/2011L

O fałszywości założeń Mechaniki Kwantowej

POSTULATY MECHANIKI KWANTOWEJ cd i formalizm matematyczny

Podstawy robotyki. Wykład II. Robert Muszyński Janusz Jakubiak Instytut Informatyki, Automatyki i Robotyki Politechnika Wrocławska

II. POSTULATY MECHANIKI KWANTOWEJ W JĘZYKU WEKTORÓW STANU. Janusz Adamowski

Równanie Schrödingera

Drgania i fale II rok Fizyk BC

Geometria Lista 0 Zadanie 1

Mechanika Kwantowa. Maciej J. Mrowiński. 24 grudnia Funkcja falowa opisująca stan pewnej cząstki ma następującą postać: 2 x 2 )

zadania z rachunku prawdopodobieństwa zapożyczone z egzaminów aktuarialnych

Prawa ruchu: dynamika

W naukach technicznych większość rozpatrywanych wielkości możemy zapisać w jednej z trzech postaci: skalara, wektora oraz tensora.

WYMAGANIA WSTĘPNE Z MATEMATYKI

Układy liniowo niezależne

Stara i nowa teoria kwantowa

Prawdopodobieństwo i statystyka

Podstawy informatyki kwantowej

Historia. Zasada Działania

V. KWANTOWE BRAMKI LOGICZNE Janusz Adamowski

PRÓBNY EGZAMIN MATURALNY

Metoda Monte Carlo. Jerzy Mycielski. grudzien Jerzy Mycielski () Metoda Monte Carlo grudzien / 10

IX. MECHANIKA (FIZYKA) KWANTOWA

Zadanie 1. Liczba szkód N w ciągu roku z pewnego ryzyka ma rozkład geometryczny: k =

RÓWNANIE SCHRÖDINGERA NIEZALEŻNE OD CZASU

PRÓBNY EGZAMIN MATURALNY

Przestrzeń unitarna. Jacek Kłopotowski. 23 października Katedra Matematyki i Ekonomii Matematycznej SGH

Internet kwantowy. (z krótkim wstępem do informatyki kwantowej) Jarosław Miszczak. Instytut Informatyki Teoretycznej i Stosowanej PAN

Wstęp do Optyki i Fizyki Materii Skondensowanej

SIMR 2016/2017, Analiza 2, wykład 1, Przestrzeń wektorowa

Peter W. Shor - Polynomial-Time Algorithms for Prime Factorization and Discrete Logarithms on a Quantum Computer. 19 listopada 2004 roku

Dynamika relatywistyczna

Matematyka z el. statystyki, # 3 /Geodezja i kartografia II/

Wykorzystanie metod ewolucyjnych sztucznej inteligencji w projektowaniu algorytmów kwantowych

Przykładowy zestaw zadań nr 1 z matematyki Odpowiedzi i schemat punktowania poziom podstawowy ODPOWIEDZI I SCHEMAT PUNKTOWANIA ZESTAW NR 1

ODPOWIEDZI I SCHEMAT PUNKTOWANIA ZESTAW NR 1 POZIOM PODSTAWOWY

mechanika analityczna 1 nierelatywistyczna L.D.Landau, E.M.Lifszyc Krótki kurs fizyki teoretycznej

R n jako przestrzeń afiniczna

Feynmana wykłady z fizyki. [T.] 1.1, Mechanika, szczególna teoria względności / R. P. Feynman, R. B. Leighton, M. Sands. wyd. 7.

Aby przygotować się do kolokwiów oraz do egzaminów należy ponownie przeanalizować zadania


h 2 h p Mechanika falowa podstawy pˆ 2

Szczególna i ogólna teoria względności (wybrane zagadnienia)

Funkcje analityczne. Wykład 2. Płaszczyzna zespolona. Paweł Mleczko. Funkcje analityczne (rok akademicki 2017/2018)

Transformaty. Kodowanie transformujace

Testowanie hipotez statystycznych

Klasyczne i kwantowe podejście do teorii automatów i języków formalnych p.1/33

Układy równań nieliniowych (wielowymiarowa metoda Newtona-Raphsona) f(x) = 0, gdzie. dla n=2 np.

FUNKCJE. Rozwiązywanie zadań Ćw. 1-3 a) b) str Ćw. 5 i 6 str. 141 dodatkowo podaj przeciwdziedzinę.

PRÓBNY EGZAMIN MATURALNY

PODSTAWY RACHUNKU WEKTOROWEGO

Repetytorium z matematyki ćwiczenia

z = x + i y := e i ϕ z. cos ϕ sin ϕ = sin ϕ cos ϕ

VII Festiwal Nauki i Sztuki. Wydziale Fizyki UAM

Program zajęć pozalekcyjnych z matematyki poziom rozszerzony- realizowanych w ramach projektu Przez naukę i praktykę na Politechnikę

1. Zbadać liniową niezależność funkcji x, 1, x, x 2 w przestrzeni liniowej funkcji ciągłych na przedziale [ 1, ).

Wykład 6 Centralne Twierdzenie Graniczne. Rozkłady wielowymiarowe

Informacja o przestrzeniach Hilberta

Metody systemowe i decyzyjne w informatyce

PORÓWNANIE TREŚCI ZAWARTYCH W OBOWIĄZUJĄCYCH STANDARDACH EGZAMINACYJNYCH Z TREŚCIAMI NOWEJ PODSTAWY PROGRAMOWEJ

FALE MATERII. De Broglie, na podstawie analogii optycznych, w roku 1924 wysunął hipotezę, że

Kwantowe stany splątane. Karol Życzkowski Instytut Fizyki, Uniwersytet Jagielloński 25 kwietnia 2017

Transkrypt:

Wydział Fizyki Technicznej, Informatyki i Matematyki Stosowanej Politechnika Łódzka Sekcja Informatyki Kwantowej, 17 maja 2007

Materiały źródłowe Prezentacja oparta jest na publikacjach: Johann Summhammer, 2005, Quantum Cooperation of Insects Johann Summhammer, 2006, Quantum Cooperation of Two Insects Gleb V. Klimovitch, 2004, How Quantum Entanglement Helps to Coordinate Non-Communicating Players

Aspekty kwantowej kooperacji 1 Brak klasycznego kanału komunikacji między uczestnikami 2 Czastki w stanach splatanych współdzielone przez uczestników 3 Wykorzystanie własności EPR takiego układu jako całości 4 Decyzje uzależnione od pomiaru stanów wykonywanych w arbitralnie wybranych bazach 5 Efekt: uzyskanie silniejszej korelacji (nierówności Bella) w działaniach uczestników

Aspekty kwantowej kooperacji 1 Brak klasycznego kanału komunikacji między uczestnikami 2 Czastki w stanach splatanych współdzielone przez uczestników 3 Wykorzystanie własności EPR takiego układu jako całości 4 Decyzje uzależnione od pomiaru stanów wykonywanych w arbitralnie wybranych bazach 5 Efekt: uzyskanie silniejszej korelacji (nierówności Bella) w działaniach uczestników

Aspekty kwantowej kooperacji 1 Brak klasycznego kanału komunikacji między uczestnikami 2 Czastki w stanach splatanych współdzielone przez uczestników 3 Wykorzystanie własności EPR takiego układu jako całości 4 Decyzje uzależnione od pomiaru stanów wykonywanych w arbitralnie wybranych bazach 5 Efekt: uzyskanie silniejszej korelacji (nierówności Bella) w działaniach uczestników

Aspekty kwantowej kooperacji 1 Brak klasycznego kanału komunikacji między uczestnikami 2 Czastki w stanach splatanych współdzielone przez uczestników 3 Wykorzystanie własności EPR takiego układu jako całości 4 Decyzje uzależnione od pomiaru stanów wykonywanych w arbitralnie wybranych bazach 5 Efekt: uzyskanie silniejszej korelacji (nierówności Bella) w działaniach uczestników

Aspekty kwantowej kooperacji 1 Brak klasycznego kanału komunikacji między uczestnikami 2 Czastki w stanach splatanych współdzielone przez uczestników 3 Wykorzystanie własności EPR takiego układu jako całości 4 Decyzje uzależnione od pomiaru stanów wykonywanych w arbitralnie wybranych bazach 5 Efekt: uzyskanie silniejszej korelacji (nierówności Bella) w działaniach uczestników

Plan prezentacji Kubit Para kubitów Kwantowe splatanie 1 Krótkie przypomnienie podstawowych rzeczy: kubit, przestrzeń stanów rejestru kwantowego, stany splatane 2 Paradoks Einsteina-Podolskiego-Rosena, pary EPR 3 Pomiar stanu kubitu w niekanonicznej bazie ortonormalnej 4 Kooperacja na przykładzie insektów

Kubit - przypomnienie Kubit Para kubitów Kwantowe splatanie Kubit to wektor znormalizowany ψ = α 0 + β 1 w dwuwymiarowej, zespolonej przestrzeni Hilberta, którego współrzędne spełniaja warunek: α 2 + β 2 = 1 Odczyt stanu kubitu powoduje ustalenie jego wartości na 0 z prawdopodobieństwem α 2, oraz 1 z prawdopodobieństwem β 2.

Para kubitów Kubit Para kubitów Kwantowe splatanie Przestrzeń stanów rejestru kwantowego Z liniowym wzrostem liczby kubitów w rejestrze kwantowym rośnie w tempie wykładniczym wymiar przestrzeni stanów rejestru.

Para kubitów Kubit Para kubitów Kwantowe splatanie Przestrzeń stanów rejestru kwantowego Z liniowym wzrostem liczby kubitów w rejestrze kwantowym rośnie w tempie wykładniczym wymiar przestrzeni stanów rejestru. Pojedynczy kubit ψ C 2 reprezentowany jest jako para liczb zespolonych, natomiast układ dwukubitowy reprezentowany jest wektorem z przestrzeni C 4 : a 00 00 + a 01 01 + a 10 10 a 11 11 gdzie a 00 2 + a 01 2 + a 10 2 + a 11 2 = 1

Para kubitów Kubit Para kubitów Kwantowe splatanie Przestrzeń stanów rejestru kwantowego Z liniowym wzrostem liczby kubitów w rejestrze kwantowym rośnie w tempie wykładniczym wymiar przestrzeni stanów rejestru. Pojedynczy kubit ψ C 2 reprezentowany jest jako para liczb zespolonych, natomiast układ dwukubitowy reprezentowany jest wektorem z przestrzeni C 4 : a 00 00 + a 01 01 + a 10 10 a 11 11 gdzie a 00 2 + a 01 2 + a 10 2 + a 11 2 = 1 Układ trzykubitowy to wektor w przestrzeni C 8 itd.

Kubit Para kubitów Kwantowe splatanie Kwantowe splatanie (ang. entanglement) Funkcja stanu złożonego układu kwantowego W mechanice kwantowej nie każdy układ może być opisany tylko za pomoca informacji o układach wchodzacych w jego skład.

Kubit Para kubitów Kwantowe splatanie Kwantowe splatanie (ang. entanglement) Funkcja stanu złożonego układu kwantowego W mechanice kwantowej nie każdy układ może być opisany tylko za pomoca informacji o układach wchodzacych w jego skład. Przykładowo stan: ψ = 2 2 2 00 + 2 11 nie może być opisany jako iloczyn tensorowy stanów poszczególnych dwóch kubitów.

Kubit Para kubitów Kwantowe splatanie Kwantowe splatanie (ang. entanglement) Funkcja stanu złożonego układu kwantowego W mechanice kwantowej nie każdy układ może być opisany tylko za pomoca informacji o układach wchodzacych w jego skład. Przykładowo stan: ψ = 2 2 2 00 + 2 11 nie może być opisany jako iloczyn tensorowy stanów poszczególnych dwóch kubitów.

Kubit Para kubitów Kwantowe splatanie Kwantowe splatanie (ang. entanglement) Funkcja stanu złożonego układu kwantowego W mechanice kwantowej nie każdy układ może być opisany tylko za pomoca informacji o układach wchodzacych w jego skład. Przykładowo stan: ψ = 2 2 2 00 + 2 11 nie może być opisany jako iloczyn tensorowy stanów poszczególnych dwóch kubitów.

Czastki w stanach splatanych Kubit Para kubitów Kwantowe splatanie 1935, Paradoks Einsteina-Podolskiego-Rosena A. Einstein, B. Podolsky, and N. Rosen, "Can Quantum-Mechanical Description of Physical Reality Be Considered Complete?" 1964, Twierdzenie Bella, nierówności Bella J.S. Bell "On the Einstein-Poldolsky-Rosen paradox"

Czastki w stanach splatanych Kubit Para kubitów Kwantowe splatanie 1935, Paradoks Einsteina-Podolskiego-Rosena A. Einstein, B. Podolsky, and N. Rosen, "Can Quantum-Mechanical Description of Physical Reality Be Considered Complete?" 1964, Twierdzenie Bella, nierówności Bella J.S. Bell "On the Einstein-Poldolsky-Rosen paradox"

Kubit Para kubitów Kwantowe splatanie Paradoks Einsteina-Podolskiego-Rosena Eksperyment myślowy EPR albo pomiar kwantowy powoduje efekty nielokalne albo mechanika kwantowa jest niezupełna

Kubit Para kubitów Kwantowe splatanie Paradoks Einsteina-Podolskiego-Rosena Eksperyment myślowy EPR albo pomiar kwantowy powoduje efekty nielokalne...w takim sensie, że pomiar na czastce należacej do splatanej pary, określi stan drugiej czastki w parze (niezależnie od jej odległości!) albo mechanika kwantowa jest niezupełna

Kubit Para kubitów Kwantowe splatanie Paradoks Einsteina-Podolskiego-Rosena Eksperyment myślowy EPR albo pomiar kwantowy powoduje efekty nielokalne albo mechanika kwantowa jest niezupełna...w takim sensie, że istnieja jakieś własności fizyczne, nie przewidziane przez mechanikę kwantowa - czyli tzw. zmienne ukryte, które od poczatku określałyby stan splatanej pary jako całości.

Twierdzenie Bella Kubit Para kubitów Kwantowe splatanie Twierdzenie Bella, 1964 Żadna teoria zmiennych ukrytych zgodna ze szczególna teoria względności nie może opisać wszystkich zjawisk mechaniki kwantowej.

Twierdzenie Bella Kubit Para kubitów Kwantowe splatanie Twierdzenie Bella, 1964 Żadna teoria zmiennych ukrytych zgodna ze szczególna teoria względności nie może opisać wszystkich zjawisk mechaniki kwantowej. Wniosek: Mechanika kwantowa ma efekty nielokalne, łamie zasadę lokalnego realizmu.

Twierdzenie Bella Kubit Para kubitów Kwantowe splatanie Twierdzenie Bella, 1964 Żadna teoria zmiennych ukrytych zgodna ze szczególna teoria względności nie może opisać wszystkich zjawisk mechaniki kwantowej. Wniosek: Mechanika kwantowa ma efekty nielokalne, łamie zasadę lokalnego realizmu....ale nie oznacza to sprzeczności ze szczególna teoria względności. Natychmiastowa dekoherencja stanu odległej czastki nie umożliwia przesłania informacji z prędkościa większa od prędkości światła.

Model: para mrówek Opis modelu Stan splatany w kooperacji 1 Dwie mrówki na płaszczyźnie 2 Przeszkoda, która można przesuwać 3 Cel: Przesunać przeszkodę jak najbardziej na północ

Model: para mrówek Opis modelu Stan splatany w kooperacji Dwie mrówki, pomiędzy którymi nie zachodzi klasyczna komunikacja(!), oraz przeszkoda Mrówki moga działać siła odpowiednio f 1 i f 2 na przeszkodę Aby przesunać przeszkodę, potrzebna jest siła o wartości f min.

Model: para mrówek Opis modelu Stan splatany w kooperacji Dwie mrówki, pomiędzy którymi nie zachodzi klasyczna komunikacja(!), oraz przeszkoda Mrówki moga działać siła odpowiednio f 1 i f 2 na przeszkodę Aby przesunać przeszkodę, potrzebna jest siła o wartości f min. Jeżeli f min > f 1 i f min > f 2, to potrzebne jest współdziałanie mrówek w podobnym kierunku dla popchnięcia przeszkody W każdym cyklu mrówka decyduje z prawdopodobieństwem 1 2, czy pchać przeszkodę, czy też odpoczać. Działanie mrówek ma widoczny efekt, gdy siła działajaca na przeszkodę jest większa niż wymagane minimum.

Model: para mrówek Opis modelu Stan splatany w kooperacji Dla każdego cyklu symulacji przygotowana jest osobna para czastek (2-kubitowy rejestr kwantowy) w konfiguracji: 2 2 ψ = 2 ++ + 2 Przed ewentualna akcja mrówka: Wybiera kierunek β j działania, wg przyjętego w określony sposób rozkładu prawdopodobieństwa ω(β j ). Podejmuje decyzję o działaniu siła lub odpoczęciu w tym cyklu. Decyzja jest podejmowana na podstawie pomiaru stanu czastki posiadanej przez mrówkę (dla bieżacego cyklu), pomiaru wykonywanego w bazie wyznaczonej przez wybrany kierunek β j.

Model: para mrówek Opis modelu Stan splatany w kooperacji Dla każdego cyklu symulacji przygotowana jest osobna para czastek (2-kubitowy rejestr kwantowy) w konfiguracji: 2 2 ψ = 2 ++ + 2 Przed ewentualna akcja mrówka: Wybiera kierunek β j działania, wg przyjętego w określony sposób rozkładu prawdopodobieństwa ω(β j ). Podejmuje decyzję o działaniu siła lub odpoczęciu w tym cyklu. Decyzja jest podejmowana na podstawie pomiaru stanu czastki posiadanej przez mrówkę (dla bieżacego cyklu), pomiaru wykonywanego w bazie wyznaczonej przez wybrany kierunek β j.

Model: para mrówek Opis modelu Stan splatany w kooperacji Dla każdego cyklu symulacji przygotowana jest osobna para czastek (2-kubitowy rejestr kwantowy) w konfiguracji: 2 2 ψ = 2 ++ + 2 Przed ewentualna akcja mrówka: Wybiera kierunek β j działania, wg przyjętego w określony sposób rozkładu prawdopodobieństwa ω(β j ). Podejmuje decyzję o działaniu siła lub odpoczęciu w tym cyklu. Decyzja jest podejmowana na podstawie pomiaru stanu czastki posiadanej przez mrówkę (dla bieżacego cyklu), pomiaru wykonywanego w bazie wyznaczonej przez wybrany kierunek β j.

Kooperacja insektów Opis modelu Stan splatany w kooperacji Kierunek jest wybierany wg pewnej funkcji rozkładu prawdopodobieństwa np. ω(β) = π z β π Wybrany kierunek β j należy do przedziału [ π; +π] Kierunki wybierane sa przez mrówki niezależnie i nie ma wymiany informacji o podejmowanych decyzjach.

Opis modelu Stan splatany w kooperacji

Opis modelu Stan splatany w kooperacji

Opis modelu Stan splatany w kooperacji

Opis modelu Stan splatany w kooperacji p + = 1 ( ) β1 β 2 2 sin2 2 p + = 1 ( ) β1 β 2 2 sin2 2 p ++ = 1 2 cos2 ( β1 β 2 2 )

Prawdopodobieństwo p++, p+-, p-+ Opis modelu Stan splatany w kooperacji

Opis modelu Stan splatany w kooperacji Pamiętamy o założeniu, że uczestnicy nie moga się komunikować.

Opis modelu Stan splatany w kooperacji Pamiętamy o założeniu, że uczestnicy nie moga się komunikować. Pytanie... Czy bez współdzielenia splatanych czastek, nie dałoby się uzyskać równie dobrych rezultatów?

Opis modelu Stan splatany w kooperacji Pamiętamy o założeniu, że uczestnicy nie moga się komunikować. Pytanie... Czy bez współdzielenia splatanych czastek, nie dałoby się uzyskać równie dobrych rezultatów? Synchronizacja działań uczestników za pomoca przebiegu uzgodnionych przez nich a priori funkcji?

Opis modelu Stan splatany w kooperacji Pamiętamy o założeniu, że uczestnicy nie moga się komunikować. Pytanie... Czy bez współdzielenia splatanych czastek, nie dałoby się uzyskać równie dobrych rezultatów? Synchronizacja działań uczestników za pomoca przebiegu uzgodnionych przez nich a priori funkcji? Posiadanie przez uczestników generatorów liczb pseudolosowych o uzgodnionych poczatkowo ziarnach?

Opis modelu Stan splatany w kooperacji Takie klasyczne metody koordynacji działań: Synchronizacja działań uczestników za pomoca przebiegu uzgodnionych przez nich a priori funkcji? Posiadanie przez uczestników generatorów liczb pseudolosowych o uzgodnionych poczatkowo ziarnach?... odpowiadałyby dokładnie koncepcji Zmiennych Ukrytych.

Opis modelu Stan splatany w kooperacji Takie klasyczne metody koordynacji działań: Synchronizacja działań uczestników za pomoca przebiegu uzgodnionych przez nich a priori funkcji? Posiadanie przez uczestników generatorów liczb pseudolosowych o uzgodnionych poczatkowo ziarnach?... odpowiadałyby dokładnie koncepcji Zmiennych Ukrytych.

Opis modelu Stan splatany w kooperacji Takie klasyczne metody koordynacji działań: Synchronizacja działań uczestników za pomoca przebiegu uzgodnionych przez nich a priori funkcji? Posiadanie przez uczestników generatorów liczb pseudolosowych o uzgodnionych poczatkowo ziarnach?... odpowiadałyby dokładnie koncepcji Zmiennych Ukrytych. A - jak już wiemy - żadna koncepcja zmiennych ukrytych nie jest wystarczajaca do opisania własności mechaniczno-kwantowych splatanej pary czastek (z tw. Bella).

Opis modelu Stan splatany w kooperacji Takie klasyczne metody koordynacji działań: Synchronizacja działań uczestników za pomoca przebiegu uzgodnionych przez nich a priori funkcji? Posiadanie przez uczestników generatorów liczb pseudolosowych o uzgodnionych poczatkowo ziarnach?... odpowiadałyby dokładnie koncepcji Zmiennych Ukrytych. A - jak już wiemy - żadna koncepcja zmiennych ukrytych nie jest wystarczajaca do opisania własności mechaniczno-kwantowych splatanej pary czastek (z tw. Bella). Splatane pary czastek daja silniejsza korelację niż dowolna koncepcja oparta na zmiennych ukrytych.

Efekty kwantowej kooperacji Opis modelu Stan splatany w kooperacji Rezultaty działania mrówek, wykorzystujacych kwantowa kooperacje, moga być zestawione z rezultatami zupełnie niezależnych mrówek W tym drugim przypadku (klasycznym) prawdopodobieństwa p ++, p +, p + sa niezależne od różnicy wybranych katów, i równe 1 4. Wraz ze wzrostem f min (konieczność współdziałania mrówek) znacznie rośnie przewaga mrówek, które wykorzystuja kwantowa kooperację Wynika to z faktu, że dla małych różnic pomiędzy β 1 i β 2 mrówki częściej podejmuja tę sama decyzję.

Opis modelu Stan splatany w kooperacji Wartość oczekiwana zmiennej losowej Wartość oczekiwana przesunięcia po jednym kroku symulacji: R = g π dβ j ω ( ( ) 1 βj β j j=1,2 π 2 sin2 β j ( ) ) fj βj θ ( 2 ) f j f min π π + g dβ 1 dβ 2 ω (β 1 ) ω (β 2 ) 1 ( ) β1 β 2 π π 2 cos2 2 ( f1 (β 1 ) + f ) ( 2 (β 2 ) θ f 1 + f ) 2 f m in (1)

Symulacja Opis modelu Stan splatany w kooperacji

Stany splatane czastek Paradoks EPR Pomiar stanu w bazie niekanonicznej Kooperacja w naturze

Koniec Dziękuję za uwagę. Dyskusja i pytania?

Koniec Dziękuję za uwagę. Dyskusja i pytania?