Algebraiczne własności grup klas odwzorowań

Podobne dokumenty
Grupa klas odwzorowań powierzchni

Minimalne zbiory generatorów grup klas odwzorowań. Michał Stukow

O centralizatorach skończonych podgrup

Cała prawda o powierzchniach

Problemy z 3-rozmaitościami

Geometria Różniczkowa I

ELEMENTY TEORII WĘZŁÓW

Topologia Algebraiczna 2 Zadania egzaminacyjne

Zadania o transferze

Projekt matematyczny

Matematyka dyskretna

Warszawa, Dr hab. Paweł Traczyk profesor Uniwersytetu Warszawskiego Uniwersytet Warszawski ul. Banacha Warszawa

Wstęp do przestrzeni metrycznych i topologicznych oraz ich zastosowań w ekonomii

1 Określenie pierścienia

1 Grupy. 1.1 Grupy. 1.2 Podgrupy. 1.3 Dzielniki normalne. 1.4 Homomorfizmy

Grupy generowane przez mep-pary

Zestaw 2. Definicje i oznaczenia. inne grupy V 4 grupa czwórkowa Kleina D n grupa dihedralna S n grupa symetryczna A n grupa alternująca.

Topologia Algebraiczna - Pomocnik studenta. 7. Klasyfikacja homotopijna odwzorowań

5. Algebra działania, grupy, grupy permutacji, pierścienie, ciała, pierścień wielomianów.

Spis treści. Księgarnia PWN: Andrzej Ganczar - Analiza zespolona w zadaniach. Wstęp... Oznaczenia... Zadania. 1. Liczby zespolone...

Teoria węzłów matematycznych - warkocze. Karolina Krzysztoń 10B2

Topologia - Zadanie do opracowania. Wioletta Osuch, Magdalena Żelazna, Piotr Kopyrski

Ćwiczenia 1 - Pojęcie grupy i rzędu elementu

Wyk lad 4 Warstwy, dzielniki normalne

Twierdzenie Banacha-Tarskiego z punktu widzenia algebraika

1. Liczby zespolone Zadanie 1.1. Przedstawić w postaci a + ib, a, b R, następujące liczby zespolone (1) 1 i (2) (5)

Uwaga 1.2. Niech (G, ) będzie grupą, H 1, H 2 < G. Następujące warunki są równoważne:

- Dla danego zbioru S zbiór wszystkich jego podzbiorów oznaczany symbolem 2 S.

Funkcje analityczne. Wykład 4. Odwzorowania wiernokątne. Paweł Mleczko. Funkcje analityczne (rok akademicki 2016/2017) dla każdego s = (s.

Twierdzenie geometryzacyjne

1. Elementy (abstrakcyjnej) teorii grup

Teoria węzłów MAGDA BILUT 10B2

Kombinowanie o nieskończoności. 3. Jak policzyć nieskończone materiały do ćwiczeń

Katarzyna Kukuła gr. 10 B2

Podstawowe własności grafów. Wykład 3. Własności grafów

Wprowadzenie do zgrubnej geometrii

1. Określenie pierścienia

Wykład 10. Stwierdzenie 1. X spełnia warunek Borela wtedy i tylko wtedy, gdy każda scentrowana rodzina zbiorów domkniętych ma niepusty przekrój.

Funkcje analityczne. Wykład 4. Odwzorowania wiernokątne. Paweł Mleczko. Funkcje analityczne (rok akademicki 2017/2018)

Drzewa. Jeżeli graf G jest lasem, który ma n wierzchołków i k składowych, to G ma n k krawędzi. Własności drzew

sa dzie metryka z euklidesowa, to znaczy wyznaczaja ca cki, Wojciech Suwiński)

3 Abstrakcyjne kompleksy symplicjalne.

2 Rodziny zbiorów. 2.1 Algebry i σ - algebry zbiorów. M. Beśka, Wstęp do teorii miary, rozdz. 2 11

Funkcje analityczne. Wykład 2. Płaszczyzna zespolona. Paweł Mleczko. Funkcje analityczne (rok akademicki 2017/2018)

Zadania do Rozdziału X

Fale biegnące w równaniach reakcji-dyfuzji

Geometria wykreślna. 3. Równoległość. Prostopadłość. Transformacja celowa. dr inż. arch. Anna Wancław. Politechnika Gdańska, Wydział Architektury

Zadania z Algebry Studia Doktoranckie Instytutu Matematyki Uniwersytetu Śląskiego 1

Krzywe Freya i Wielkie Twierdzenie Fermata

Geometria Różniczkowa I

Teoria ciała stałego Cz. I

Ciała skończone. 1. Ciała: podstawy

1 Relacje i odwzorowania

Wyk lad 2 Podgrupa grupy

spis treści 1 Zbiory i zdania... 5

Siedem cudów informatyki czyli o algorytmach zdumiewajacych

Podstawowe pojęcia. Co w matematyce możemy nazwać. węzłem, a co. splotem?

Algebry skończonego typu i formy kwadratowe

FUNKCJE ZESPOLONE Lista zadań 2005/2006

Definicje- Algebra III

Twierdzenie o liczbach pierwszych i hipoteza Riemanna

Rozmaitości Calabi Yau i podwójne nakrycia P 3

O węzłach słów kilka

Polish Academy of Sciences

Krzywa uniwersalna Sierpińskiego

13. Cia la. Rozszerzenia cia l.

(a) (b) (c) o1" o2" o3" o1'=o2'=o3'

Iloczyn wektorowy. Autorzy: Michał Góra

Wprowadzenie Podstawy Fundamentalne twierdzenie Kolorowanie. Grafy planarne. Przemysław Gordinowicz. Instytut Matematyki, Politechnika Łódzka

Równania Pitagorasa i Fermata

Geometria mas. Bartłomiej Bzdęga. 27 października 2018 r. Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu

... [a n,b n ] kn [M 1,M 2 ], gdzie a i M 1, b i M 2, dla i {1,..., n}. Wówczas: [a 1,b 1 ] k [a n,b n ] kn =(a 1 b 1 a 1

1. Funkcje monotoniczne, wahanie funkcji.

Całki podwójne. Definicja całki podwójnej. Jacek Kłopotowski. 25 maja Katedra Matematyki i Ekonomii Matematycznej

Algebra konspekt wykladu 2009/10 1. du na dzialanie na zbioze G, jeśli dla dowolnych elementów x, y S, x y S. S jest zamkniety ze wzgle

XVI Warmińsko-Mazurskie Zawody Matematyczne Eliminacje cykl grudniowy Poziom: szkoły ponadgimnazjalne

Lista zadań - Relacje

Projekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego

Matematyka dyskretna

Rozstrzygalność problemu rozpoznawania węzła trywialnego

Algebraiczna Teoria Liczb

WYKŁAD Z ANALIZY MATEMATYCZNEJ I. dr. Elżbieta Kotlicka. Centrum Nauczania Matematyki i Fizyki

Analiza matematyczna / Witold Kołodziej. wyd Warszawa, Spis treści

Rys. 11: Pomocne wykresy.

Rozszerzona grupa homeotopii powierzchni orientowalnej. Michał Stukow

Grupy Coxetera i diagramy Coxetera Dynkina

Matematyka dyskretna. Andrzej Łachwa, UJ, B/14

Rodzinę spełniającą trzeci warunek tylko dla sumy skończonej nazywamy ciałem (algebrą) w zbiorze X.

Grupa izometrii płaszczyzny hiperbolicznej

Jednokładność i podobieństwo

Algebra liniowa z geometrią

Spacery losowe generowanie realizacji procesu losowego

Paradoksalny rozkład kuli

Zad.3. Jakub Trojgo i Jakub Wieczorek. 14 grudnia 2013

Pierścienie łączne - ich grafy i klasy Veldsmana

Geometrie Wszechświata. 3. Punkty w nieskończoności 4. Czy Wszechświat jest nieskończony? materiały do ćwiczeń

Struktury danych i złożoność obliczeniowa Wykład 7. Prof. dr hab. inż. Jan Magott

Zadania z algebry liniowej - sem. I Struktury algebraiczne

ZADANIA PRZYGOTOWAWCZE DO EGZAMINU Z UKŁADÓW DYNAMICZNYCH

z = x + i y := e i ϕ z. cos ϕ sin ϕ = sin ϕ cos ϕ

Transkrypt:

Algebraiczne własności grup klas odwzorowań Michał Stukow Uniwersytet Gdański Forum Matematyków Polskich 7 września 2006

1 Definicje i przykłady 2 Zastosowania 3 Skręcenia Dehna

1 Definicje i przykłady 2 Zastosowania 3 Skręcenia Dehna

Grupa klas odwzorowań S zwarta, spójna powierzchnia (ew. z brzegiem i nakłuciami). Definicja Grupa klas odwzorowań S: M(S) = {homeomorfizmy S}/izotopia Przy czym zachowywane sa: orientacja (jeżeli istnieje) brzeg S (punktowo) zbiór nakłuć (jako zbiór)

Grupa klas odwzorowań S zwarta, spójna powierzchnia (ew. z brzegiem i nakłuciami). Definicja Grupa klas odwzorowań S: M(S) = {homeomorfizmy S}/izotopia Przy czym zachowywane sa: orientacja (jeżeli istnieje) brzeg S (punktowo) zbiór nakłuć (jako zbiór)

Grupa klas odwzorowań S zwarta, spójna powierzchnia (ew. z brzegiem i nakłuciami). Definicja Grupa klas odwzorowań S: M(S) = {homeomorfizmy S}/izotopia Przy czym zachowywane sa: orientacja (jeżeli istnieje) brzeg S (punktowo) zbiór nakłuć (jako zbiór)

Definicja Skręcenie Dehna t c względem krzywej zamkniętej c:

Przykład Powierzchnie zamknięte: M(sfera) = 1, M(torus) = SL(2, Z), M(płaszczyzna rzutowa) = 1, M(butelka Kleina) = Z 2 Z 2. Powierzchnie z brzegiem: M(dysk) = 1, M(walec) = Z, M(para spodni) = Z 3, M(wstęga Möbiusa) = 1. Powierzchnie z brzegiem i nakłuciami: M(dysk z nakłuciami) = grupa warkoczy, M(wstęga Möbiusa z nakłuciem) = Z.

Przykład Powierzchnie zamknięte: M(sfera) = 1, M(torus) = SL(2, Z), M(płaszczyzna rzutowa) = 1, M(butelka Kleina) = Z 2 Z 2. Powierzchnie z brzegiem: M(dysk) = 1, M(walec) = Z, M(para spodni) = Z 3, M(wstęga Möbiusa) = 1. Powierzchnie z brzegiem i nakłuciami: M(dysk z nakłuciami) = grupa warkoczy, M(wstęga Möbiusa z nakłuciem) = Z.

Przykład Powierzchnie zamknięte: M(sfera) = 1, M(torus) = SL(2, Z), M(płaszczyzna rzutowa) = 1, M(butelka Kleina) = Z 2 Z 2. Powierzchnie z brzegiem: M(dysk) = 1, M(walec) = Z, M(para spodni) = Z 3, M(wstęga Möbiusa) = 1. Powierzchnie z brzegiem i nakłuciami: M(dysk z nakłuciami) = grupa warkoczy, M(wstęga Möbiusa z nakłuciem) = Z.

1 Definicje i przykłady 2 Zastosowania 3 Skręcenia Dehna

3-rozmaitości Definicja Rozkład Heegaarda 3-rozmaitości M: para X, Y handlebodies takich, że X Y = M, X Y = X = Y. Twierdzenie Każda zamknięta, spójna i orientowalna 3-rozmaitość M posiada rozkład Heegaarda. Przykład 3-rozmaitości rodzaju Heegaarda 0 i 1.

3-rozmaitości Definicja Rozkład Heegaarda 3-rozmaitości M: para X, Y handlebodies takich, że X Y = M, X Y = X = Y. Twierdzenie Każda zamknięta, spójna i orientowalna 3-rozmaitość M posiada rozkład Heegaarda. Przykład 3-rozmaitości rodzaju Heegaarda 0 i 1.

3-rozmaitości Definicja Rozkład Heegaarda 3-rozmaitości M: para X, Y handlebodies takich, że X Y = M, X Y = X = Y. Twierdzenie Każda zamknięta, spójna i orientowalna 3-rozmaitość M posiada rozkład Heegaarda. Przykład 3-rozmaitości rodzaju Heegaarda 0 i 1.

Twierdzenie (Lickorish 1962, 1964) S orientowalna zamknięta powierzchnia rodzaju g. Wtedy M(S) jest generowana przez skręcenia t a1,..., t a2g+1, t b2,..., t bg 1

3-rozmaitości Wniosek (Lickorish 1964) 1 M może być otrzymana przez chirurgię Dehna (a nawet 1-chirurgię) na pewnym splocie w S 3. 2 M jest brzegiem zwartej 4-rozmaitości.

Powierzchnie Riemanna Twierdzenie (Kerckhoff 1983) S orientowalna zamknięta powierzchnia rodzaju g. Wtedy każda skończona podgrupa M(S) może być zrealizowana jako grupa automorfizmów powierzchni Riemanna rodzaju g. Wniosek Maksymalny rzad podgrupy skończonej M(S): 84(g 1) Maksymalny rzad elementu grupy M(S): 4g + 2

Powierzchnie Riemanna Twierdzenie (Kerckhoff 1983) S orientowalna zamknięta powierzchnia rodzaju g. Wtedy każda skończona podgrupa M(S) może być zrealizowana jako grupa automorfizmów powierzchni Riemanna rodzaju g. Wniosek Maksymalny rzad podgrupy skończonej M(S): 84(g 1) Maksymalny rzad elementu grupy M(S): 4g + 2

Powierzchnie Riemanna Twierdzenie (Armstrong 1968) Niech X jednospójna i lokalnie zwarta. Jeżeli G działa nieciagle (z punktami stałymi) na X to π 1 (X/G) = G/T, gdzie T-podgrupa normalna generowana przez elementy posiadajace punkty stałe. Twierdzenie (Maclachlan 1971) S orientowalna zamknięta powierzchnia rodzaju g. Wtedy M(S) jest skończenie generowana przez elementy skończonego rzędu. Wniosek (Maclachlan 1971) Przestrzeń moduli struktur powierzchni Riemanna na S jest jednospójna.

Powierzchnie Riemanna Twierdzenie (Armstrong 1968) Niech X jednospójna i lokalnie zwarta. Jeżeli G działa nieciagle (z punktami stałymi) na X to π 1 (X/G) = G/T, gdzie T-podgrupa normalna generowana przez elementy posiadajace punkty stałe. Twierdzenie (Maclachlan 1971) S orientowalna zamknięta powierzchnia rodzaju g. Wtedy M(S) jest skończenie generowana przez elementy skończonego rzędu. Wniosek (Maclachlan 1971) Przestrzeń moduli struktur powierzchni Riemanna na S jest jednospójna.

Powierzchnie Riemanna Twierdzenie (Armstrong 1968) Niech X jednospójna i lokalnie zwarta. Jeżeli G działa nieciagle (z punktami stałymi) na X to π 1 (X/G) = G/T, gdzie T-podgrupa normalna generowana przez elementy posiadajace punkty stałe. Twierdzenie (Maclachlan 1971) S orientowalna zamknięta powierzchnia rodzaju g. Wtedy M(S) jest skończenie generowana przez elementy skończonego rzędu. Wniosek (Maclachlan 1971) Przestrzeń moduli struktur powierzchni Riemanna na S jest jednospójna.

Inne zbiory generatorów S orientowalna zamknięta powierzchnia rodzaju g. Twierdzenie (Korkmaz 2003) M(S) jest generowana przez dwa elementy skończonego rzędu. Twierdzenie (S. 2004) M ± (S) jest generowana przez trzy symetrie.

Inne zbiory generatorów S orientowalna zamknięta powierzchnia rodzaju g. Twierdzenie (Korkmaz 2003) M(S) jest generowana przez dwa elementy skończonego rzędu. Twierdzenie (S. 2004) M ± (S) jest generowana przez trzy symetrie.

Inne aspekty Podgrupa Torelli i sfery homologiczne. Rozwłóknienia Lefschetza. Out(F n ) Grupy warkoczy. Klasyfikacja Thurstona elementów M(S).

Inne aspekty Podgrupa Torelli i sfery homologiczne. Rozwłóknienia Lefschetza. Out(F n ) Grupy warkoczy. Klasyfikacja Thurstona elementów M(S).

Inne aspekty Podgrupa Torelli i sfery homologiczne. Rozwłóknienia Lefschetza. Out(F n ) Grupy warkoczy. Klasyfikacja Thurstona elementów M(S).

Inne aspekty Podgrupa Torelli i sfery homologiczne. Rozwłóknienia Lefschetza. Out(F n ) Grupy warkoczy. Klasyfikacja Thurstona elementów M(S).

Inne aspekty Podgrupa Torelli i sfery homologiczne. Rozwłóknienia Lefschetza. Out(F n ) Grupy warkoczy. Klasyfikacja Thurstona elementów M(S).

1 Definicje i przykłady 2 Zastosowania 3 Skręcenia Dehna

Geometryczny indeks przecięcia Stwierdzenie a, b okręgi na powierzchni orientowalnej. Wtedy I(ta(b), n b) = n I(a, b) 2 gdzie I(a, b) jest geometrycznym indeksem przecięcia.

Geometryczny indeks przecięcia Stwierdzenie a, b okręgi na powierzchni orientowalnej. Wtedy I(ta(b), n b) = n I(a, b) 2 gdzie I(a, b) jest geometrycznym indeksem przecięcia. Przykład

Geometryczny indeks przecięcia Stwierdzenie a, b okręgi na powierzchni orientowalnej. Wtedy I(ta(b), n b) = n I(a, b) 2 gdzie I(a, b) jest geometrycznym indeksem przecięcia. Przykład

Geometryczny indeks przecięcia Stwierdzenie a, b okręgi na powierzchni orientowalnej. Wtedy I(ta(b), n b) = n I(a, b) 2 gdzie I(a, b) jest geometrycznym indeksem przecięcia. Przykład

Własności skręceń Stwierdzenie a nietrywialny" okrag na powierzchni orientowalnej. Wtedy t a ma nieskończony rzad.

Własności skręceń Stwierdzenie a nietrywialny" okrag na powierzchni orientowalnej. Wtedy t a ma nieskończony rzad. Dowód. Na mocy wzoru I(ta(b), n b) = n I(a, b) 2, wystarczy skonstruować okrag b taki, że I(a, b) > 0.

Własności skręceń Stwierdzenie a nietrywialny" okrag na powierzchni orientowalnej. Wtedy t a ma nieskończony rzad. Dowód. Na mocy wzoru I(ta(b), n b) = n I(a, b) 2, wystarczy skonstruować okrag b taki, że I(a, b) > 0. a rozdzielajaca:

Własności skręceń Stwierdzenie a nietrywialny" okrag na powierzchni orientowalnej. Wtedy t a ma nieskończony rzad. Dowód. Na mocy wzoru I(ta(b), n b) = n I(a, b) 2, wystarczy skonstruować okrag b taki, że I(a, b) > 0. a rozdzielajaca: a nierozdzielajaca:

Własności skręceń Stwierdzenie j, k niezerowe liczby całkowite, a, b nietrywialne" okręgi. Jeżeli t j a = t k b to a b±1 oraz j = k. Dowód. Jeżeli I(a, b) 0 to I(t j a(b), b) = j I(a, b) 2 > 0 I(t k b(b), b) = I(b, b) = 0 Zatem I(a, b) = 0. Gdyby a b ±1, to można skonstruować okrag c taki, że: I(a, c) > 0 oraz I(b, c) = 0. Wtedy: I(t j a(c), c) = j I(a, c) 2 > 0 I(t k b(c), c) = I(b, c) = 0

Własności skręceń Stwierdzenie j, k niezerowe liczby całkowite, a, b nietrywialne" okręgi. Jeżeli t j a = t k b to a b±1 oraz j = k. Dowód. Jeżeli I(a, b) 0 to I(t j a(b), b) = j I(a, b) 2 > 0 I(t k b(b), b) = I(b, b) = 0 Zatem I(a, b) = 0. Gdyby a b ±1, to można skonstruować okrag c taki, że: I(a, c) > 0 oraz I(b, c) = 0. Wtedy: I(t j a(c), c) = j I(a, c) 2 > 0 I(t k b(c), c) = I(b, c) = 0

Własności skręceń Stwierdzenie j, k niezerowe liczby całkowite, a, b nietrywialne" okręgi. Jeżeli t j a = t k b to a b±1 oraz j = k. Dowód. Jeżeli I(a, b) 0 to I(t j a(b), b) = j I(a, b) 2 > 0 I(t k b(b), b) = I(b, b) = 0 Zatem I(a, b) = 0. Gdyby a b ±1, to można skonstruować okrag c taki, że: I(a, c) > 0 oraz I(b, c) = 0. Wtedy: I(t j a(c), c) = j I(a, c) 2 > 0 I(t k b(c), c) = I(b, c) = 0

Własności skręceń Stwierdzenie j, k niezerowe liczby całkowite, a, b nietrywialne" okręgi. Jeżeli t j a = t k b to a b±1 oraz j = k. Dowód. Jeżeli I(a, b) 0 to I(t j a(b), b) = j I(a, b) 2 > 0 I(t k b(b), b) = I(b, b) = 0 Zatem I(a, b) = 0. Gdyby a b ±1, to można skonstruować okrag c taki, że: I(a, c) > 0 oraz I(b, c) = 0. Wtedy: I(t j a(c), c) = j I(a, c) 2 > 0 I(t k b(c), c) = I(b, c) = 0

Własności skręceń Stwierdzenie j, k niezerowe liczby całkowite, a, b nietrywialne" okręgi. Jeżeli t j a = t k b to a b±1 oraz j = k. Dowód. Jeżeli I(a, b) 0 to I(t j a(b), b) = j I(a, b) 2 > 0 I(t k b(b), b) = I(b, b) = 0 Zatem I(a, b) = 0. Gdyby a b ±1, to można skonstruować okrag c taki, że: I(a, c) > 0 oraz I(b, c) = 0. Wtedy: I(t j a(c), c) = j I(a, c) 2 > 0 I(t k b(c), c) = I(b, c) = 0

Powierzchnie nieorientowalne Przykład I(a, b) = 2 Zatem wzór I(t n a(b), b) = n I(a, b) 2 nie jest prawdziwy na powierzchniach nieorientowalnych.

Powierzchnie nieorientowalne Przykład I(a, b) = 2 I(t a (b), b) = Zatem wzór I(t n a(b), b) = n I(a, b) 2 nie jest prawdziwy na powierzchniach nieorientowalnych.

Powierzchnie nieorientowalne Przykład I(a, b) = 2 I(t a (b), b) = 2 Zatem wzór I(t n a(b), b) = n I(a, b) 2 nie jest prawdziwy na powierzchniach nieorientowalnych.

Powierzchnie nieorientowalne Przykład I(a, b) = 2 I(t a (b), b) = 2 Zatem wzór I(t n a(b), b) = n I(a, b) 2 nie jest prawdziwy na powierzchniach nieorientowalnych.

Graf Γ(a, b) a, b dwustronne, nietrywialne" okręgi takie, że I(a, b) = a b.

Graf Γ(a, b) a, b dwustronne, nietrywialne" okręgi takie, że I(a, b) = a b. Wierzchołki Γ(a, b): jednostronne odcinki" b względem a.

Graf Γ(a, b) a, b dwustronne, nietrywialne" okręgi takie, że I(a, b) = a b. Wierzchołki Γ(a, b): jednostronne odcinki" b względem a. Krawędzie Γ(a, b): p i q sa połaczone krawędzia jeżeli sa sasiednie".

Twierdzenie (S. 2006) k 1,..., k u liczby wierzchołków w składowych spójności grafu Γ(a, b), n 0. Wtedy u I(ta(b), n b) = n I(a, b) 2 i=1 k i 2

Twierdzenie (S. 2006) k 1,..., k u liczby wierzchołków w składowych spójności grafu Γ(a, b), n 0. Wtedy u I(ta(b), n b) = n I(a, b) 2 Przykład i=1 k i 2 I(a, b) = 2 Γ(a, b) = dwa izolowane wierzchołki k 1 = 1, k 2 = 1 I(t a (b), b) = I(a, b) 2 2 = 2.

Twierdzenie (S. 2006) k 1,..., k u liczby wierzchołków w składowych spójności grafu Γ(a, b), n 0. Wtedy u I(ta(b), n b) = n I(a, b) 2 Przykład i=1 k i 2 I(a, b) = 2 Γ(a, b) = dwa izolowane wierzchołki k 1 = 1, k 2 = 1 I(t a (b), b) = I(a, b) 2 2 = 2.

Twierdzenie (S. 2006) k 1,..., k u liczby wierzchołków w składowych spójności grafu Γ(a, b), n 0. Wtedy u I(ta(b), n b) = n I(a, b) 2 Przykład i=1 k i 2 I(a, b) = 2 Γ(a, b) = dwa izolowane wierzchołki k 1 = 1, k 2 = 1 I(t a (b), b) = I(a, b) 2 2 = 2.

Twierdzenie (S. 2006) k 1,..., k u liczby wierzchołków w składowych spójności grafu Γ(a, b), n 0. Wtedy u I(ta(b), n b) = n I(a, b) 2 Przykład i=1 k i 2 I(a, b) = 2 Γ(a, b) = dwa izolowane wierzchołki k 1 = 1, k 2 = 1 I(t a (b), b) = I(a, b) 2 2 = 2.

Zastosowania Dzięki Twierdzeniu udało się Wykazać, różne własności skręceń. Wyliczyć centrum grupy M(S). Wyznaczyć generatory grupy M(S) w przypadku powierzchni z brzegiem i nakłuciami. Wyliczyć abelianizację grupy M(S).

Zastosowania Dzięki Twierdzeniu udało się Wykazać, różne własności skręceń. Wyliczyć centrum grupy M(S). Wyznaczyć generatory grupy M(S) w przypadku powierzchni z brzegiem i nakłuciami. Wyliczyć abelianizację grupy M(S).

Zastosowania Dzięki Twierdzeniu udało się Wykazać, różne własności skręceń. Wyliczyć centrum grupy M(S). Wyznaczyć generatory grupy M(S) w przypadku powierzchni z brzegiem i nakłuciami. Wyliczyć abelianizację grupy M(S).

Zastosowania Dzięki Twierdzeniu udało się Wykazać, różne własności skręceń. Wyliczyć centrum grupy M(S). Wyznaczyć generatory grupy M(S) w przypadku powierzchni z brzegiem i nakłuciami. Wyliczyć abelianizację grupy M(S).

Dziękuję za uwagę.