INFORMACJE PODATKOWE

INFORMACJE PODATKOWE MARZEC 2015 I. PODATEK DOCHODOWY OD OSÓB FIZYCZNYCH (PIT)... 3 1. PARKOWANIE SAMOCHODU W MIEJSCU ZAMIESZKANIA INTERPRETACJA DIS W POZNANIU Z DNIA 21 PAŹDZIERNIKA 2014 R. (SYGN. ILPP2/443-734/14-4/MR)... 3 2. BRAK PRZYCHODU PO STRONIE ZLECENIOBIORCY Z TYTUŁU UŻYWANIA LAPTOPA KONTRAHENTA INTERPRETACJA DIS W KATOWICACH Z 26 STYCZNIA 2015 R. (SYGN. IBPBII/1/415-885/14/BJ)... 3 3. ZBYCIE SKŁADNIKÓW MAJĄTKOWYCH WYKORZYSTYWANYCH WCZEŚNIEJ W FIRMIE, ALE NIEUJĘTYCH W EWIDENCJI WYROK WSA W GLIWICACH Z 23 LUTEGO 2015 R. (SYGN. AKT I SA/GL 1028/14)... 4 4. VAT OD APORTU NIE JEST PRZYCHODEM WYROK WSA W KRAKOWIE Z 24 LUTEGO 2015 R. (SYGN. AKT I SA/KR 1865/14)... 4 II. PODATEK DOCHODOWY OD OSÓB PRAWNYCH (CIT)... 5 1. KONWERSJA WIERZYTELNOŚCI NA AKCJE SKUTKUJE POWSTANIEM PRZYCHODU WYROK NSA Z 17 GRUDNIA 2014 R. (SYGN. AKT II FSK 2758/12)... 5 2. PRZEKAZANIE MAJĄTKU SPÓŁKI JEJ UDZIAŁOWCOWI W ZWIĄZKU Z PRZEPROWADZONYM POSTĘPOWANIEM LIKWIDACYJNYM - WYROK NSA Z 8 STYCZNIA 2015 R. (SYGN. AKT II FSK 2948/12)... 6 3. AMORTYZACJA DOFINANSOWYWANYCH ŚRODKÓW TRWAŁYCH WYROK NSA Z 19 LUTEGO 2015 R. (SYGN. AKT II FSK 282/13)... 6 4. UMOWA CASH POOLINGU NIE JEST POŻYCZKĄ WYROK WSA WE WROCŁAWIU Z 9 STYCZNIA 2015 R. (SYGN. AKT I SA/WR 2080/14)... 7 5. UMORZENIE UDZIAŁÓW A DOKUMENTACJA CEN TRANSFEROWYCH INTERPRETACJA DIS W KATOWICACH Z 20 STYCZNIA 2015 R. (SYGN. IBPBI/2/423-1302/14/AK)... 7 6. KWALIFIKACJA ODSETEK OD KREDYTU A UJAWNIENIE ŚRODKA TRWAŁEGO WYROK WSA W GDAŃSKU Z 24 LUTEGO 2015 R. (SYGN. AKT I SA/GD 1348/14)... 8 7. KOREKTA KOSZTÓW PO UWZGLĘDNIENIU RABATÓW POTRANSAKCYJNYCH WYROK NSA Z 25 MARCA 2015 R. (SYGN. AKT II FSK 955/14)... 8 III. PODATEK OD TOWARÓW I USŁUG (VAT)... 9 1. ODLICZENIE VAT Z FAKTUR DOTYCZĄCYCH PROMOCJI WYROK NSA Z DNIA 13 STYCZNIA 2015 R. (SYGN. AKT I FSK 2001/13)... 9

2. NAPRAWA GWARANCYJNA NIE JEST CZĘŚCIĄ ŚWIADCZENIA ZŁOŻONEGO WYROK NSA Z 13 STYCZNIA 2015 R. (SYGN. AKT I FSK 1913/13)... 10 3. DZIERŻAWA GRUNTÓW A VAT WYROK NSA Z 18 GRUDNIA 2014 R. (SYGN. AKT I FSK 1991/13)... 10 4. SUKCESJA PRAW I OBOWIĄZKÓW PODATKOWYCH OSOBY FIZYCZNEJ WNOSZĄCEJ PRZEDSIĘBIORSTWO DO SPÓŁKI OSOBOWEJ WYROK NSA Z 5 MARCA 2015 R. (SYGN. AKT I FSK 216/14)... 11 5. ZMIANA PRZEZNACZENIA BUDOWLI POZWALA OBNIŻYĆ STAWKĘ VAT WYROK WSA WE WROCŁAWIU Z 20 LUTEGO 2015 R. (SYGN. AKT I SA/WR 2329/14)... 11 6. APORT DO ZAGRANICZNEJ SPÓŁKI BEZ POLSKIEGO VAT INTERPRETACJA DIS W KATOWICACH Z DNIA 3 MARCA 2015 R. (NR IBPP4/4512-4/15/LG)... 12 7. USŁUGA CIĄGŁA CZY JEDNORAZOWA? WYROK NSA Z 19 MARCA 2015 (SYGN. AKT I FSK 215/14)... 12 IV. INNE... 13 1. PODATEK OD NIERUCHOMOŚCI POSIADANYCH PRZESZ PRZEDSIĘBIORCĘ WYROK NSA Z 12 LUTEGO 2015 R. (SYGN. AKT II FSK 1185/13)... 13 2. AKTUALIZACJA DANYCH W ZGŁOSZENIU INDENTYFIKACYJNYM WYROK NSA Z 19 MARCA 2015 R. (SYGN. AKT I FSK 2123-2124/13)... 13

I. Podatek dochodowy od osób fizycznych (PIT) 1. Parkowanie samochodu w miejscu zamieszkania interpretacja DIS w Poznaniu z dnia 21 października 2014 r. (sygn. ILPP2/443-734/14-4/MR) Przedsiębiorcy nie przysługuje prawo pełnego odliczenia VAT od wydatków eksploatacyjnych i paliwa w sytuacji, gdy pracownik używa samochodu służbowego w celu dojazdu z miejsca zamieszkania do pracy i z pracy do domu. UWAGA! Jest to stanowisko odrębne od dotychczasowej praktyki organów podatkowych. Mimo to kwestia ta wymaga dalszego monitorowania praktyki organów na wypadek zmiany dotychczasowej linii orzeczniczej. Samochody służbowe przekazywane są pracownikom po podpisaniu umowy, która określa warunki korzystania oraz rozliczania kosztów jego utrzymania. Pracownicy są zobowiązani do zabezpieczenia samochodu przed kradzieżą lub zniszczeniem przez garażowanie w miejscu zamieszkania. Rozwiązanie to ma także zwiększyć mobilność i dyspozycyjność pracowników. DIS uznał, że w tej sytuacji nie można uznać, że celem wykorzystywania pojazdów jest wyłącznie prowadzenie działalności gospodarczej, gdyż możliwość dojazdu z domu do pracy i z powrotem jest wykorzystaniem samochodu dla celów prywatnych. Na podstawie: Joanna Perzanowska-Kuśnierek, Rzeczpospolita, 23.02.2015 2. Brak przychodu po stronie zleceniobiorcy z tytułu używania laptopa kontrahenta interpretacja DIS w Katowicach z 26 stycznia 2015 r. (sygn. IBPBII/1/415-885/14/BJ) Osoba wykonująca czynności w ramach umowy o dzieło lub zlecenia nie uzyskuje przychodu z tytułu wykorzystywania w tym celu sprzętu należącego do drugiej strony. Spółka udostępnia lekarzom i farmaceutom laptopy, smartfony i tablety wraz z oprogramowaniem i dostępem do Internetu, które służyć mają wykonywaniu czynności umownych. Urządzenia pozostają własnością Spółki, a w umowie nie zawarto postanowienia pozwalającego na dowolne dysponowanie sprzętem, w szczególności wykorzystywanie go do celów prywatnych. DIS podzielił stanowisko Podatnika. Stwierdził przy tym, że dopiero w przypadku wykorzystywania urządzenia dla celów prywatnych powstanie przychód z tytułu nieodpłatnego świadczenia. Na podstawie: Przemysław Wojtasik, Rzeczpospolita, 19.02.2015

3. Zbycie składników majątkowych wykorzystywanych wcześniej w firmie, ale nieujętych w ewidencji wyrok WSA w Gliwicach z 23 lutego 2015 r. (sygn. akt I SA/Gl 1028/14) Zbycie składników majątkowych wykorzystywanych wcześniej w firmie, ale nieujętych w ewidencji, nie powoduje powstania przychodu z działalności gospodarczej. Podatnik w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zawarł umowę leasingu operacyjnego samochodu ciężarowego (obecnie samochodu osobowego). Po upływie okresu, na jaki została zawarta umowa oraz uregulowaniu wszystkich rat leasingowych, podatnik miał prawo do nabycia na własność leasingowanego samochodu za uzgodnioną z góry cenę. Jednak jeszcze przed całkowitą spłatą wszystkich rat podatnik wniósł prowadzone przez siebie przedsiębiorstwo aportem do spółki z o.o. Przedmiotem aportu nie stał się jednak posiadany w leasingu samochód, bowiem nie stanowił on jej własności. Samochód ten, za zgodą firmy leasingowej, podatnik tylko na pewien czas wynajął spółce, do której wniósł aportem przedsiębiorstwo. Po tym okresie wynajmu podatnik używał samochodu jedynie do celów prywatnych. Organ stwierdził, że przychód ze sprzedaży samochodu będzie dla podatniczki przychodem z działalności gospodarczej, mimo że nie jest on ujęty w ewidencji. WSA w Gliwicach nie zgodził się ze stwierdzeniem organu. Podczas prowadzenia działalności gospodarczej samochód był objęty umową leasingową i nie stanowił składnika majątku przedsiębiorstwa. Sąd uznał, że koszty poniesione na paliwo oraz raty leasingowe nie przesądzają o tym, iż samochód jest składnikiem majątku firmy. Na podstawie: Aleksandra Tarka, Rzeczpospolita, 19.03.2015 4. VAT od aportu nie jest przychodem wyrok WSA w Krakowie z 24 lutego 2015 r. (sygn. akt I SA/Kr 1865/14) Wspólnik wnoszący wkład niepieniężny do spółki komandytowej i otrzymujący od spółki kwotę w gotówce równą należnemu z tego tytułu podatkowi od towarów i usług nie uzyskuje przychodu podlegającego PIT. Sprawa dotyczyła planowanego wniesienia wkładu niepieniężnego w postaci udziału w znakach towarowych, co miało być potwierdzone fakturą wystawioną spółce przez wspólnika. Wartość netto wskazana w fakturze miała odpowiadać wartości udziału kapitałowego wspólnika uzyskanego za wnoszony wkład. Kwota VAT stanowiła dla niego podatek należny, a dla spółki - podatek naliczony.

Spółka komandytowa, obejmując aport, zapłacić miała wspólnikowi tę kwotę w gotówce. We wniosku o interpretację wspólnik twierdził, że kwota tego podatku nie jest dla niego przychodem podatkowym. Organ podatkowy nie zgodził się z tym. Stwierdził że nie podlega on wyłączeniu z przychodów na podstawie art. 14 ust. 1 ustawy o PIT, zgodnie z którym u podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług. WSA przychylił się do stanowiska podatnika. Sąd wskazał, że w świetle ustawy o VAT podatkiem należnym jest kwota VAT określona w fakturze wystawionej przez podatnika. Jest to podatek obliczany od wartości sprzedanych towarów i usług, który należy odprowadzić do urzędu skarbowego. Podatnik ma jednak prawo pomniejszyć to zobowiązanie o podatek naliczony. II. Podatek dochodowy od osób prawnych (CIT) 1. Konwersja wierzytelności na akcje skutkuje powstaniem przychodu wyrok NSA z 17 grudnia 2014 r. (sygn. akt II FSK 2758/12) Konwersja wierzytelności na akcje powinna być traktowana jak wniesienie wkładu niepieniężnego. Oznacza to, że wierzyciel nie otrzyma realnych środków pieniężnych, a dodatkowo będzie musiał rozpoznać przychód podatkowy w wysokości wartości nominalnej objętych akcji. Bank zgłosił wierzytelność w wysokości 10 mln zł wobec spółki będącej w upadłości. Znaczna część tej kwoty została umorzona, natomiast pozostała uległa wygaszeniu w wyniku konwersji na akcje. Zdaniem DIS i WSA w Warszawie w sprawie nastąpiło wniesienie wkładu niepieniężnego w formie wierzytelności. NSA uznał, że konwersja wierzytelności na akcje ma charakter wkładu niepieniężnego, mimo że posiada pewne cechy wkładu pieniężnego. Po stronie wierzyciela powstanie przychód w wysokości wartości nominalnej objętych akcji. Ponadto, ewentualna możliwość rozpoznania kosztów uzyskania przychodu w przypadku późniejszej sprzedaży akcji ograniczona będzie do wartości nominalnej akcji. Na podstawie: Michał Brągiel, Rzeczpospolita, 23.02.2015

2. Przekazanie majątku spółki jej udziałowcowi w związku z przeprowadzonym postępowaniem likwidacyjnym - wyrok NSA z 8 stycznia 2015 r. (sygn. akt II FSK 2948/12) Przekazanie majątku spółki jej udziałowcowi w związku z przeprowadzonym postępowaniem likwidacyjnym nie powoduje u niej powstania przychodu. Spółka wskazała, że planuje, aby majątek w wyniku jej likwidacji został przekazany jedynemu udziałowcowi. Majątek będzie obejmował wszelkie składniki majątkowe, a w szczególności posiadane nieruchomości oraz ewentualnie zobowiązania spółki. Zdaniem spółki, przekazanie majątku jej udziałowcowi w związku z przeprowadzonym postępowaniem likwidacyjnym nie będzie się wiązało z powstaniem po jej stronie jakiegokolwiek przychodu podlegającego opodatkowaniu, a tym samym spółka nie będzie zobligowana do zapłaty podatku dochodowego od osób prawnych. Organ podatkowy zajął przeciwne stanowisko. Według NSA wypłata dywidendy, względnie udziału w zysku, w formie niepieniężnej, w tym przez przeniesienie prawa własności nieruchomości, nie jest odpłatnym zbyciem składników majątku spółki i nie powoduje powstania po stronie spółki przychodu. Według sądu ten pogląd należy odnieść także do przypadku przekazania majątku spółki jej udziałowcowi w następstwie przeprowadzenia likwidacji spółki kapitałowej. Sąd nie zgodził się więc, że przekazanie w toku likwidacji majątku spółki jej jedynemu udziałowcowi ma charakter odpłatny i wzajemny, gdyż powoduje zaspokojenie wierzytelności, jaką ma do spółki jej udziałowiec, a w konsekwencji, że stanowi odpłatne zbycie rzeczy lub praw majątkowych, o jakim mowa w art. 14 ust. 1 ustawy o CIT. 3. Amortyzacja dofinansowywanych środków trwałych wyrok NSA z 19 lutego 2015 r. (sygn. akt II FSK 282/13) Wydatki zrefundowane dotacją powinny być wyłączone z kosztów podatkowych dopiero w momencie faktycznego otrzymania dotacji. Podatnik nie musi zatem korygować takich kosztów wstecz i płacić odsetek od zaległości podatkowych. Podatnik zajmujący się produkcją energii elektrycznej dostał dotację z funduszu celowego na wymianę i zakup nowych transformatorów. Spółka musiała jednak najpierw z własnych środków sfinalizować zakup, a dopiero potem miała otrzymać zwrot poniesionych wydatków. Podatnik uznał, że kwota odpisów powinna być zmniejszona dopiero w momencie otrzymania dotacji proporcjonalne do wielkości otrzymanej dotacji. Nie zgodził się z tym DIS w Łodzi, który powołując się na art. 16 ust. 1 pkt 48 ustawy o CIT stwierdził, że spółka powinna w momencie otrzymania dotacji korygować odpisy amortyzacyjne wstecz. WSA i NSA przyznały rację Podatnikowi.

NSA w swoim wyroku wskazał, że wyłączenie z kosztów podatkowych kwot zrefundowanych dotacją powinno być dokonywane na bieżąco, czyli począwszy od miesiąca, w którym nastąpił faktyczny wpływ dotacji na rachunek podatnika. Na podstawie: Katarzyna Rosik, Katarzyna Jędrzejewska. Dziennik Gazeta Prawna, 25.02.2015 4. Umowa cash poolingu nie jest pożyczką wyrok WSA we Wrocławiu z 9 stycznia 2015 r. (sygn. akt I SA/Wr 2080/14) Umowa cash poolingu nie może być uznana za pożyczkę, ponieważ nie posiada szeregu cech istotnych dla takiej umowy. W związku z tym w stosunku do umowy cash poolingu nie znajdą zastosowania przepisy o niedostatecznej kapitalizacji. Spółka planuje przystąpienie do umowy cash poolingu, która wprowadza mechanizm koncentrowania środków pochodzących z rachunków bankowych uczestników w celu poprawy efektywności zarządzania środkami pieniężnymi. Do umowy ma przystąpić bank jak i pozostali uczestnicy oraz agent odpowiadający za rozliczenia wewnątrz systemu. Strony umowy nie były powiązane w sposób, który mógłby skutkować stosowaniem przepisów o niedostatecznej kapitalizacji. Spółka wystąpiła o wydanie interpretacji indywidualnej, zwracając się z pytaniem, czy tak skonstruowana umowa może być uznana za pożyczkę, a także, czy w razie ewentualnych zmian w strukturze własnościowej, przepisy o niedostatecznej kapitalizacji mogą znaleźć zastosowanie. Organ podatkowy uznał, że taka umowa powinna zostać uznana za pożyczkę. Podatnika poparł jednak WSA stwierdzając, że umowa cash poolingu nie może być uznana za pożyczkę, ponieważ nie posiada najistotniejszych cech właściwych dla tej umowy. Na podstawie: Dorota Dziedzic, Rzeczpospolita, 2.03.2015 5. Umorzenie udziałów a dokumentacja cen transferowych interpretacja DIS w Katowicach z 20 stycznia 2015 r. (sygn. IBPBI/2/423-1302/14/AK) Operacja nieodpłatnego zbycia udziałów w celu ich umorzenia nie stanowi transakcji, w związku z czym nie znajdą w stosunku do niej zastosowania przepisy ustawy o CIT dotyczące dokumentacji cen transferowych. Z wnioskiem wystąpiła spółka komandytowo-akcyjna, będąca udziałowcem pośrednim spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. Zwróciła się z pytaniem, czy nieodpłatne zbycie tychże udziałów na rzecz innej spółki zależnej w celu ich umorzenia może skutkować zastosowaniem art. 9a lub art. 11 ustawy o CIT. Zdaniem Spółki czynność ta nie stanowi transakcji, w związku z czym nie podlega regulacji w zakresie cen transferowych.

DIS przychylił się do stanowiska Spółki, wyjaśniając, że wobec braku definicji legalnej pojęcia transakcji w ustawie o CIT, należy sięgnąć do definicji słownikowej. 6. Kwalifikacja odsetek od kredytu a ujawnienie środka trwałego wyrok WSA w Gdańsku z 24 lutego 2015 r. (sygn. akt I SA/Gd 1348/14) Odsetki od kredytu zaciągniętego z przeznaczeniem na inwestycje, naliczone do dnia przekazania środka trwałego do używania zwiększają koszty wytworzenia danego środka trwałego (pośrednie koszty uzyskania przychodu poprzez instytucję amortyzacji) Podatnik wybudował budynek biurowy przeznaczony na wynajem. Przekazanie budynku najemcy do używania nastąpiło w kwietniu 2011 r., natomiast wprowadzenie do ewidencji środków trwałych w grudniu 2013 r. Spółka uznała późniejszy termin wprowadzenia do ewidencji za ujawnienie środka trwałego i amortyzuje go od stycznia 2014 r. Spółka zapytała, czy wartość początkową budynku zwiększają odsetki od kredytu naliczone lub zapłacone do dnia oddania budynku do używania, czy też do momentu wprowadzenia do ewidencji, gdy wprowadzenie do ewidencji miało miejsce później. Organ podatkowy uznał, że wprowadzenie składnika majątkowego do ewidencji wyznacza moment przekazania go do używania. Równocześnie jest to moment, do którego naliczane odsetki od kredytu wpływają na jego wartość początkową. WSA stwierdził, że dla określenia momentu zakończenia inwestycji nie ma znaczenia moment wprowadzenia do ewidencji, a decydujące znaczenie ma moment faktycznego oddania ich do używania. Tym samym odsetki naliczone po tym terminie stanowią koszt podatkowy w momencie zapłaty (nie zwiększają kosztów wytworzenia środka trwałego do rozliczenia poprzez amortyzację), przy czym dla określenia momentu zakończenia inwestycji nie ma znaczenia moment wprowadzenia środków trwałych do ewidencji decydujące znaczenie ma tu moment faktycznego oddania ich do używania. Na podstawie: Konrad Filip Turzyński, Rzeczpospolita, 18.03.2015 7. Korekta kosztów po uwzględnieniu rabatów potransakcyjnych wyrok NSA z 25 marca 2015 r. (sygn. akt II FSK 955/14) Uzyskanie rabatu potransakcyjnego nie wiąże się ze wsteczną korektą kosztów.

Wyrok ten jest zmianą dotychczasowej linii orzeczniczej prezentowanej przez sądy administracyjne. Po publikacji uzasadnienia tego wyroku będziemy mogli przedstawić szerzej nowe argumenty NSA. Spółka z branży budowlanej w umowach z klientami często wprowadza klauzulę o rabatach potransakcyjnych. Zobowiązani są go przyznać jej kontrahenci, gdy spółka zakupi odpowiednią ilość towarów lub usług. Ich rozliczenie następuje każdorazowo do 15 marca następnego roku w formie faktur korygujących albo zbiorczej faktury korygującej VAT na podstawie uzgodnionego salda obrotów netto za dany okres rozliczeniowy. We wniosku zwrócono się z pytaniem kiedy spółka powinna rozpoznać otrzymane rabaty? Zdaniem fiskusa korekty należy dokonać wstecz, tzn. z chwilą zaliczenia wydatków do kosztów. NSA nie podzieliło stanowiska organu i stwierdziło w wyroku, że otrzymane rabaty należy rozpoznać jako koszt podatkowy w momencie ich otrzymania. W przeciwnym razie podatnik zostałby obciążony negatywnymi konsekwencjami podatkowymi (zaległość i odsetki). Na podstawie: Aleksandra Tarka, Rzeczpospolita, 27.03.2015 III. Podatek od towarów i usług (VAT) 1. Odliczenie VAT z faktur dotyczących promocji wyrok NSA z dnia 13 stycznia 2015 r. (sygn. akt I FSK 2001/13) Podatnik ma prawo do odliczenia VAT z faktur dotyczących promocji, jeżeli istnieje ścisły związek między działaniami związanymi z promocją a zwiększeniem sprzedaży opodatkowanej. Organy skarbowe zakwestionowały prawo związku rolniczego do odliczenia VAT z faktur dokumentujących wydatki dotyczące kampanii promocyjnej, argumentując, że promocja nie miała związku ze sprzedażą opodatkowaną. WSA w Warszawie uchylił decyzje organów, wskazując, że powinno zostać ustalone, czy w ramach akcji promocyjnej rzeczywiście były reklamowane także usługi świadczone przez związek. NSA uchylił ten wyrok uznając, że tylko bezpośredni (a tylko w drodze wyjątku pośredni) związek przyczynowo - skutkowy pomiędzy wydatkiem a sprzedażą opodatkowaną jest podstawą do odliczenia VAT naliczonego. Na podstawie: Justyna Podlaszewska, Dziennik Gazeta Prawna, 3.03.2015

2. Naprawa gwarancyjna nie jest częścią świadczenia złożonego wyrok NSA z 13 stycznia 2015 r. (sygn. akt I FSK 1913/13) Naprawy gwarancyjne nie są świadczeniem ściśle związanym z dostawą towarów, dlatego nie tworzą razem z nią świadczenia złożonego. Świadczenie kompleksowe występuje, gdy dane usługi stanowiące jej elementy są ze sobą tak ściśle związane, że tworzą jedno niepodzielne świadczenie. Spółka z siedzibą w Austrii, zarejestrowana dla celów VAT w Polsce, zajmująca się dostawą systemów kontroli dostępu, w celu wykonania poszczególnych elementów transakcji, na które składał się między innymi serwis gwarancyjny, zatrudniała polskich podwykonawców. Mimo że wszystkie elementy transakcji były wykazywane na fakturach wystawianych przez podwykonawcę osobno, spółka chciała odliczać VAT naliczony w całości w Polsce, utrzymując, że wszystkie elementy składają się na jedną złożoną transakcję. Nie zgodził się z tym organ podatkowy, uznając, że usługi serwisu gwarancyjnego nie wchodzą w skład usługi kompleksowej i zgodnie z ogólną zasadą powinny być opodatkowane w Austrii. NSA, powołując się na wypracowaną przez Trybunał Sprawiedliwości UE zasadę, wskazał, że serwis gwarancyjny nie spełnia przesłanki ścisłego związania (niepodzielnych świadczeń), i tym samym nie jest częścią świadczenia złożonego. Na podstawie: Justyna Podlaszewska, Dziennik Gazeta Prawna 4.03.2015 3. Dzierżawa gruntów a VAT wyrok NSA z 18 grudnia 2014 r. (sygn. akt I FSK 1991/13) Oddawanie do użytku nieruchomości na podstawie umowy dzierżawy lub najmu może stanowić działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o VAT, jeżeli ma charakter ciągły i zarobkowy, nawet w sytuacji, gdy nieruchomość należy do majątku prywatnego. W przedmiotowej sprawie Spółka na podstawie umowy dzierżawy otrzymuje w posiadanie grunt w celu wydobywania z niego kopalin. Oddanie gruntu w dzierżawę następuje odpłatnie. Zdaniem NSA, osoby fizyczne, które świadczą we własnym imieniu i na własny rachunek usługi dzierżawy, występują w charakterze podatnika podatku VAT i prowadzą działalność gospodarczą określoną w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, bowiem zgodnie z definicją zawartą w tym przepisie dokonują czynności polegających na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Dokonywane przez osoby fizyczne czynności polegające na wydzierżawianiu Spółce nieruchomości w celu wydobywania kopalin i ich obróbki noszą znamiona odpłatnego świadczenia usług, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 (oddanie to

charakteryzuje się ciągłością i dłuższym trwaniem w czasie) i podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT. Na podstawie: Aleksandra Kielar, Anna Kokot, Rzeczpospolita, 9.03.2015 4. Sukcesja praw i obowiązków podatkowych osoby fizycznej wnoszącej przedsiębiorstwo do spółki osobowej wyrok NSA z 5 marca 2015 r. (sygn. akt I FSK 216/14) Wniesienie przez podatnika przedsiębiorstwa do spółki komandytowej w trakcie okresu rozliczeniowego wymaga złożenia przez te podmioty oddzielnych deklaracji VAT 7 za ten okres. Spółka jest zobowiązana do wykazania w złożonej deklaracji pełnych kwot podatku należnego i naliczonego, z tytułu czynności dokonywanych przez podatnika w okresie rozliczeniowym. Staje się ona bowiem następcą prawnym podatnika. Deklaracja podatnika powinna być zerowa, o ile po wniesieniu aportu podatnik nie wykonywał czynności opodatkowanych. Wyrok dotyczył kwestii, czy deklaracje za miesiąc, w którym wniesiono do spółki w drodze aportu całe przedsiębiorstwo prowadzone przez wspólnika, powinna złożyć spółka i czy deklaracje te mogą uwzględniać także wartości wynikające z czynności opodatkowanych VAT dokonywanych przez wnoszącego w ramach przedsiębiorstwa przed wniesieniem go do spółki tytułem aportu. 5. Zmiana przeznaczenia budowli pozwala obniżyć stawkę VAT wyrok WSA we Wrocławiu z 20 lutego 2015 r. (sygn. akt I SA/Wr 2329/14) Jeżeli jeszcze w trakcie budowy zapadnie decyzja o zmianie charakteru budynku (mieszkalny vs użytkowy), to należy dokonać korekty wystawionych wcześniej faktur. Podatnik we wniosku stanął na stanowisku, że w związku ze zmianą przeznaczenia budowanego budynku jest uprawniony do wystawienia faktur korygujących do faktur wystawionych przed wydaniem decyzji zatwierdzającej nowy projekt. Konieczność korekt wynika z faktu, że dla budynków użytkowych właściwa jest stawka podstawowa, natomiast do budynków objętych społecznych programem mieszkaniowym zastosowanie ma stawka preferencyjna. Organ podatkowy nie zgodził się z argumentacją spółki wskazując, że w momencie powstania obowiązku podatkowego z tytułu robót budowlanych wykonanych przed zmianą, właściwa była podstawowa stawka VAT. WSA przyznał rację Spółce i stwierdził, że zmiana przeznaczenia budynku wiąże się z koniecznością wystawienia korekt do faktur wystawionych przed zmianą. Na podstawie: Lidia Jarmołowicz, Dziennik Gazeta Prawna, 17.03.2015

6. Aport do zagranicznej spółki bez polskiego VAT interpretacja DIS w Katowicach z dnia 3 marca 2015 r. (nr IBPP4/4512-4/15/LG) Podatek VAT od wniesienia znaku towarowego do firmy w Niemczech powinien być rozliczany w kraju siedziby podmiotu otrzymującego aport, czyli w Niemczech. DIS zgodził się ze stanowiskiem Spółki dot. przedstawionego we wniosku stanu faktycznego. Spółka ta wniesie do nowo powstałej spółki na terytorium Niemiec wytworzone przez siebie znaki towarowe. We wniosku wskazano, że zgodnie z zasadą ogólną, usługę świadczoną na rzecz podatnika VAT rozlicza się tam, gdzie ma on swoją siedzibę, a tym samym planowany aport nie będzie podlegać opodatkowaniu VAT w Polsce. Zatem miejscem opodatkowania przedmiotowego aportu praw do znaków towarowych będzie terytorium Niemiec. 7. Usługa ciągła czy jednorazowa? wyrok NSA z 19 marca 2015 (sygn. akt I FSK 215/14) Skoro można wyodrębnić moment rozpoczęcia i zakończenia każdej usługi, to mamy do czynienia z usługami jednorazowymi. Sama systematyczność usługi nie wystarczy, aby zakwalifikować ją jako usługę ciągłą. Sprawa dot. Poczty Polskiej, która podpisuje z innymi pocztami europejskimi umowy na przekazy międzynarodowe, w ramach których dostarcza w Polsce przekazy pieniężne nadane w innych państwach. Otrzymuje za to wynagrodzenie, bądź razem z kwotą przekazu, bądź na koniec miesiąca z informacją, której usługi ono dotyczy. Powyższe usługi opodatkowane są w kraju usługobiorcy, czyli w Polsce i pomimo zwolnienia (art. 43 ust.1 pkt 17) wymagają prawidłowej dokumentacji, w tym ustalenia momentu powstania obowiązku podatkowego i wystawienia faktury. Poczta Polska stała na stanowisku, że ze względu na systematyczność usługi należy ją zakwalifikować jako usługę ciągłą. Nie zgodził się z tym organ podatkowy, argumentując, że są to usługi jednorazowe, ponieważ można przyporządkować płatność do konkretnego przekazu. WSA w Warszawie i NSA zgodziły się z argumentacją fiskusa, uzupełniając, że skoro można wyodrębnić moment rozpoczęcia i zakończenia każdej usługi, to mamy do czynienia z usługami jednorazowymi. Na podstawie: Patrycja Dudek, Dziennik Gazeta Prawna, 24.03.2015

IV. INNE 1. Podatek od nieruchomości posiadanych przesz przedsiębiorcę wyrok NSA z 12 lutego 2015 r. (sygn. akt II FSK 1185/13) Fakt posiadania nieruchomości przez przedsiębiorcę nie jest wystarczający dla zastosowania wyższej stawki podatkowej. Organy podatkowe są bowiem zobowiązane udowodnić, czy należąca do przedsiębiorcy nieruchomość jest użytkowana dla celów prywatnych czy też zawodowych. Sprawa dotyczyła wynajmu garażu przez podatnika od gminy. Na podstawie wpisu do ewidencji działalności gospodarczej, prezydent miasta uznał, że podatnik jako przedsiębiorca powinien płacić podatek od nieruchomości według stawki właściwej dla budynków związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej. Podatnik nie zgodził się z tym stanowiskiem argumentując, że nie wykorzystywał i ze względów technicznych nie mógłby wykorzystywać garażu do działalności gospodarczej. Garaż był faktycznie wykorzystywany do celów osobistych. Sąd pierwszej instancji przychylił się do stanowiska gminy jako organu podatkowego. NSA uchylił wyrok WSA i przyznał rację podatnikowi, twierdząc, że fakt posiadania nieruchomości przez przedsiębiorcę nie jest wystarczający dla zastosowania wyższej stawki podatkowej. Na podstawie: Katarzyna Rosik, Dziennik Gazeta Prawna, 16.02.2015 2. Aktualizacja danych w zgłoszeniu indentyfikacyjnym wyrok NSA z 19 marca 2015 r. (sygn. akt I FSK 2123-2124/13) Nieaktualizowanie danych objętych zgłoszeniem identyfikacyjnym powoduje, iż decyzja fiskusa będzie uznana za skutecznie doręczoną pod starym adresem podatnika.