WYZNACZANIE OBROTOWO-SYMETRYCZNEJ BRYŁY FOTOMETRYCZNEJ

Podobne dokumenty
WYZNACZANIE OBROTOWO-SYMETRYCZNEJ BRYŁY FOTOMETRYCZNEJ

1. Wstęp. Grupa: Elektrotechnika, wersja z dn Studia stacjonarne, II stopień, sem.1 Laboratorium Techniki Świetlnej

Studia stacjonarne, II stopień, sem.1 Laboratorium Techniki Świetlnej

Grupa: Elektrotechnika, wersja z dn Studia stacjonarne, II stopień, sem.1 Laboratorium Techniki Świetlnej

Bryła fotometryczna i krzywa światłości.

1. Wstęp. Grupa: Elektrotechnika, wersja z dn Studia stacjonarne, II stopień, sem.1 Laboratorium Techniki Świetlnej

Temat: WYZNACZANIE OBROTOWO-SYMETRYCZNEJ BRYŁY FOTOMETRYCZNEJ

WYZNACZANIE BRYŁY FOTOMETRYCZNEJ LAMP I OPRAW OŚWIETLENIOWYCH

SPRAWDZANIE PRAWA MALUSA

OBLICZANIE ROZKŁADÓW NATĘśENIA OŚWIETLENIA I ROZKŁADÓW LUMINANCJI

POMIAR WSPÓŁCZYNNIKÓW ODBICIA I PRZEPUSZCZANIA

Pomiar mocy i energii

BADANIA CHARAKTERYSTYK HYDRAULICZNYCH KSZTAŁTEK WENTYLACYJNYCH

LABORATORIUM PODSTAW ELEKTROTECHNIKI Badanie obwodów prądu sinusoidalnie zmiennego

Pomiary parametrów akustycznych wnętrz.

Ćwiczenie nr 6 Temat: BADANIE ŚWIATEŁ DO JAZDY DZIENNEJ

Systemy Ochrony Powietrza Ćwiczenia Laboratoryjne

MECHANIKA 2 MOMENT BEZWŁADNOŚCI. Wykład Nr 10. Prowadzący: dr Krzysztof Polko

STATECZNOŚĆ SKARP. α - kąt nachylenia skarpy [ o ], φ - kąt tarcia wewnętrznego gruntu [ o ],

Teoria niepewności pomiaru (Rachunek niepewności pomiaru) Rodzaje błędów pomiaru

INDUKCJA ELEKTROMAGNETYCZNA. - Prąd powstający w wyniku indukcji elektro-magnetycznej.

Katedra Chemii Fizycznej Uniwersytetu Łódzkiego

Badanie parametrów fotometrycznych opraw parkowych z lampami sodowymi

WYWAŻANIE STATYCZNE WIRUJĄCYCH ZESTAWÓW RADIOLOKACYJNYCH

Teoria niepewności pomiaru (Rachunek niepewności pomiaru) Rodzaje błędów pomiaru

WYZNACZANIE WSPÓŁCZYNNIKA LEPKOŚCI CIECZY METODĄ STOKESA

WYZNACZENIE CHARAKTERYSTYK DYNAMICZNYCH PRZETWORNIKÓW POMIAROWYCH

I. Elementy analizy matematycznej

Refraktometria. sin β sin β

METODA ELEMENTU SKOŃCZONEGO. Termokinetyka

Analiza rodzajów skutków i krytyczności uszkodzeń FMECA/FMEA według MIL STD A

Pneumatyczne pomiary długości

WSPOMAGANE KOMPUTEROWO POMIARY CZĘSTOTLIWOŚCI CHWILOWEJ SYGNAŁÓW IMPULSOWYCH

RUCH OBROTOWY Można opisać ruch obrotowy ze stałym przyspieszeniem ε poprzez analogię do ruchu postępowego jednostajnie zmiennego.

TRANZYSTOR BIPOLARNY CHARAKTERYSTYKI STATYCZNE

Współczynnik przenikania ciepła U v. 4.00

Za: Stanisław Latoś, Niwelacja trygonometryczna, [w:] Ćwiczenia z geodezji II [red.] J. Beluch

Grupa: Elektrotechnika, Studia stacjonarne, II stopień, sem. 1. wersja z dn Laboratorium Techniki Świetlnej

KURS STATYSTYKA. Lekcja 6 Regresja i linie regresji ZADANIE DOMOWE. Strona 1

Politechnika Wrocławska Instytut Maszyn, Napędów i Pomiarów Elektrycznych. Materiał ilustracyjny do przedmiotu. (Cz. 2)

XXX OLIMPIADA FIZYCZNA ETAP III Zadanie doświadczalne

Kwantowa natura promieniowania elektromagnetycznego

Wyznaczanie współczynnika sztywności zastępczej układu sprężyn

Ćwiczenie M-2 Pomiar przyśpieszenia ziemskiego za pomocą wahadła rewersyjnego Cel ćwiczenia: II. Przyrządy: III. Literatura: IV. Wstęp. l Rys.

(M2) Dynamika 1. ŚRODEK MASY. T. Środek ciężkości i środek masy

Ćw. 1. Wyznaczanie wartości średniego statycznego współczynnika tarcia i sprawności mechanizmu śrubowego.

Ć W I C Z E N I E N R M-6

Sprawozdanie powinno zawierać:

MATEMATYKA POZIOM ROZSZERZONY Kryteria oceniania odpowiedzi. Arkusz A II. Strona 1 z 5

Pomiary bezpośrednie i pośrednie obarczone błędem przypadkowym

TEMAT: POMIAR LUMINANCJI MATERIAŁÓW O RÓśNYCH WŁAŚCIWOŚCIACH FOTOMETRYCZNYCH

Planowanie eksperymentu pomiarowego I

SYMULACJA KOMPUTEROWA NAPRĘŻEŃ DYNAMICZNYCH WE WRĘGACH MASOWCA NA FALI NIEREGULARNEJ

Pracownia Automatyki i Elektrotechniki Katedry Tworzyw Drzewnych Ćwiczenie 3. Analiza obwodów RLC przy wymuszeniach sinusoidalnych w stanie ustalonym

Laboratorium ochrony danych

Rachunek niepewności pomiaru opracowanie danych pomiarowych

Różniczkowalność, pochodne, ekstremum funkcji. x 2 1 x x 2 k

OBLICZANIE NIEPEWNOŚCI METODĄ TYPU B

LABORATORIUM OPTYKA GEOMETRYCZNA I FALOWA

3. ŁUK ELEKTRYCZNY PRĄDU STAŁEGO I PRZEMIENNEGO

Ćwiczenie Nr 11 Fotometria

Ćwiczenie 2. Parametry statyczne tranzystorów bipolarnych

± Δ. Podstawowe pojęcia procesu pomiarowego. x rzeczywiste. Określenie jakości poznania rzeczywistości

Wyznaczanie długości fali światła metodą pierścieni Newtona

dy dx stąd w przybliżeniu: y

MECHANIKA 2. Wykład Nr 3 KINEMATYKA. Temat RUCH PŁASKI BRYŁY MATERIALNEJ. Prowadzący: dr Krzysztof Polko

Projekt 6 6. ROZWIĄZYWANIE RÓWNAŃ NIELINIOWYCH CAŁKOWANIE NUMERYCZNE

Rozwiązywanie zadań optymalizacji w środowisku programu MATLAB

Metody badań kamienia naturalnego: Oznaczanie współczynnika nasiąkliwości kapilarnej

PAŃSTWOWA WYŻSZA SZKOŁA ZAWODOWA W PILE INSTYTUT POLITECHNICZNY. Zakład Budowy i Eksploatacji Maszyn PRACOWNIA TERMODYNAMIKI TECHNICZNEJ INSTRUKCJA

OCENA PRZYDATNOŚCI FARBY PRZEWIDZIANEJ DO POMALOWANIA WNĘTRZA KULI ULBRICHTA

Katedra Chemii Fizycznej Uniwersytetu Łódzkiego

Lista zadań nr 2 z Matematyki II

Geometria analityczna

Laboratorium Sprzętu Oświetleniowego

LABORATORIUM TECHNIKI CIEPLNEJ INSTYTUTU TECHNIKI CIEPLNEJ WYDZIAŁ INŻYNIERII ŚRODOWISKA I ENERGETYKI POLITECHNIKI ŚLĄSKIEJ

EUROELEKTRA. Ogólnopolska Olimpiada Wiedzy Elektrycznej i Elektronicznej. Rok szkolny 2013/2014

DIAGNOSTYKA WYMIENNIKÓW CIEPŁA Z UWIARYGODNIENIEM WYNIKÓW POMIARÓW EKPLOATACYJNYCH

Politechnika Wrocławska Instytut Maszyn, Napędów i Pomiarów Elektrycznych. Materiał ilustracyjny do przedmiotu

Analiza danych OGÓLNY SCHEMAT. Dane treningowe (znana decyzja) Klasyfikator. Dane testowe (znana decyzja)

STATYSTYCZNA ANALIZA WYNIKÓW POMIARÓW

ZESZYTY NAUKOWE NR x(xx) AKADEMII MORSKIEJ W SZCZECINIE. Metody wymiarowania obszaru manewrowego statku oparte na badaniach rzeczywistych

ANALIZA DOKŁADNOŚCI OBLICZANIA OBJĘTOŚCI MAS ZIEMNYCH

Ćwiczenie 366. Wyznaczanie współczynnika załamania światła metodą pomiaru kąta najmniejszego odchylenia. I. Wyznaczanie kąta łamiącego pryzmatu

MECHANIKA OGÓLNA (II)

SYSTEMY UCZĄCE SIĘ WYKŁAD 7. KLASYFIKATORY BAYESA. Dr hab. inż. Grzegorz Dudek Wydział Elektryczny Politechnika Częstochowska.

WOJSKOWA AKADEMIA TECHNICZNA ĆWICZENIA LABORATORYJNE Z FIZYKI. SPRAWOZDANIE Z PRACY LABORATORYJNEJ nr 0. Badanie rozkładu rzutu śnieżkami do celu

α i = n i /n β i = V i /V α i = β i γ i = m i /m

WOJSKOWA AKADEMIA TECHNICZNA ĆWICZENIA LABORATORYJNE Z FIZYKI. SPRAWOZDANIE Z PRACY LABORATORYJNEJ nr 0. Badanie rozkładu rzutu śnieżkami do celu

Rozkład dwupunktowy. Rozkład dwupunktowy. Rozkład dwupunktowy x i p i 0 1-p 1 p suma 1

WYZNACZANIE PRZYSPIESZENIA ZIEMSKIEGO ZA POMOCĄ WAHADŁA RÓŻNICOWEGO

Grupa: Elektrotechnika, sem 3., wersja z dn Technika Świetlna Laboratorium

Laboratorium Akustyki Architektonicznej Ćw. 4

Definicje ogólne

1. SPRAWDZENIE WYSTEPOWANIA RYZYKA KONDENSACJI POWIERZCHNIOWEJ ORAZ KONDENSACJI MIĘDZYWARSTWOWEJ W ŚCIANIE ZEWNĘTRZNEJ

Metody analizy obwodów

ZADANIA ZAMKNIETE W zadaniach 1-25 wybierz i zaznacz na karcie odpowiedzi poprawna

BADANIE STATYCZNYCH WŁAŚCIWOŚCI PRZETWORNIKÓW POMIAROWYCH

Analiza danych. Analiza danych wielowymiarowych. Regresja liniowa. Dyskryminacja liniowa. PARA ZMIENNYCH LOSOWYCH

Warunek równowagi bryły sztywnej: Znikanie sumy sił przyłożonych i sumy momentów sił przyłożonych.

Transkrypt:

Grupa: Elektrotechnka, sem 3., wersja z dn. 24.10.2011 Podstawy Technk Śwetlnej Laboratorum Ćwczene nr 3 Temat: WYZNACZANE OBROTOWO-SYMETRYCZNEJ BRYŁY FOTOMETRYCZNEJ Opracowane wykonano na podstawe następującej lteratury: 1) Laboratorum z technk śwetlnej (praca zborowa pod redakcją Władysława Golka). Skrypt nr 1792. Wydawnctwo Poltechnk Poznańskej, Poznań 1994 2) J.Bąk, W.Pabjańczyk: Podstawy technk śwetlnej. Wydawnctwo Poltechnk Łódzkej, Łódź 1994 3) PN-91 E-04040/02 Pomary promenowana optycznego. Pomary fotometryczne. Pomar śwatłośc 1. PODSTAWOWE WADOMOŚC W technce śwetlnej podstawowym sposobem przedstawena cech fotometrycznych źródła śwatła, bądź oprawy ośwetlenowej jest prezentacja bryły fotometrycznej. Bryła fotometryczna jest to powerzchna zamknęta utworzona z końców wektorów o wspólnym początku o długośc proporcjonalnej do śwatłośc źródła śwatła w danym kerunku. Ze względu na symetre rozróżnamy bryły fotometryczne: obrotowo-symetryczne, neobrotowo-symetryczne, symetryczne względem określonych płaszczyzn. Rys. 1. Zdjęce oprawy ośwetlenowej odpowadająca jej bryła fotometryczna o symetr obrotowej Krzywa śwatłośc jest to krzywa przedstawana najczęścej we współrzędnych begunowych łącząca końce wektorów śwatłośc, która powstaje po przecęcu bryły fotometrycznej płaszczyzną ponową przechodzącą przez środek śwetlny źródła śwatła w funkcj kąta γ. Kąt γ lczony jest zwykle od półos skerowanej ku dołow. Dla projektorów, które wysyłają strumeń śwetlny w obrębe newelkego kąta bryłowego, krzywe śwatłośc (dla uzyskana wększej dokładnośc odczytu) przedstawa sę we współrzędnych prostokątnych. Rys. 2. Krzywe śwatłośc przedstawone w układze współrzędnych begunowych oraz prostokątnych 1

Według PN-91 E-04040/02 Pomary promenowana optycznego. Pomary fotometryczne. Pomar śwatłośc fotometryczny środek śwetlny obektu pomarowego defnowany jest jako umowny punkt przyjęty jako początkowy przy pomarach oblczenach fotometrycznych. Środek śwetlny źródeł śwatła odpowada środkow cężkośc powerzchn promenującej śwatło, a w przypadku źródeł z odbłyśnkam, środek śwetlny pokrywa sę ze środkem otworu wyjścowego. Środek śwetlny obektu pomarowego pownen znajdować sę w os optycznej ławy fotometrycznej lub w ścśle określonym punkce gonofotometru, zależnym od rodzaju jego konstrukcj. Środek śwetlny opraw ośwetlenowych pownen pokrywać sę ze środkem śwetlnym lampy w przypadku opraw jednolampowych, w których lampa ne jest osłonęta lub jest osłonęta elementam przezroczystym lub neprzezroczystym, ale tworzącym czarną lub neśwecącą otwartą komorę. Pownen także pokrywać sę ze środkem cężkośc powerzchn głównego otworu otwartego oprawy w przypadku opraw jednoźródłowych gdy źródło jest osłonęte neprześwecalnym elementam tworzącym bałą lub śwecącą powerzchnę. neosłonęta lampa lampa w oprawe z odbłyśnkem Rys. 3. Przykładowe środk śwetlne żarówk (lampy) oprawy ośwetlenowej z odbłyśnkem wg [3] W celu jednoznacznego określana właścwośc fotometrycznych lamp opraw ośwetlenowych koneczne jest przyjęce jednoznacznych określeń os odnesena. Na ponższym rysunku zaznaczone zostały ose: poprzeczna, wzdłużna optyczna. Oś optyczna jest to prosta przechodząca przez środek śwetlny źródła/oprawy ośwetlenowej, której kerunek jest zgodny z kerunkem śwatłośc maksymalnej lub kerunkem os symetr układu geometrycznego oprawy. Oś wzdłużna jest prostą przechodzącą przez środek źródła/oprawy ośwetlenowej, której kerunek jest zgodny z wększym wymarem źródła śwatła. Rys. 4. Ose oprawy ośwetlenowej Oś poprzeczna jest prostą przechodzącą przez środek źródła/oprawy ośwetlenowej, której kerunek jest zgodny z mnejszym wymarem źródła śwatła. 2

2. WYZNACZANE BRYŁY FOTOMETRYCZNEJ Pomary bryły fotometrycznej Bryłę fotometryczną wyznacza sę na fotometrze ramennym (gonometrze) w układze którego schemat przedstawony jest na ponższym rysunku. Rys. 5. Schemat układu pomarowego, UZ układ zaslający, /U mernk prądu fotoelektrycznego, FP fotoprzetwornk, O - oś obrotu ramena fotometru, F ramę fotometru, Z badany obekt (lampa, oprawa ośwetlenowa). Przyjmując następujące założena: 1. Stała długość ramena fotometru 2. Długość ramena fotometru przekracza pęcokrotny najwększy wymar źródła 1 3. Układu pomarowy jest lnowy Możemy określć śwatłość kerunkową γ w określonym kące γ jako: γ = K γ [cd] (1) gdze: γ - wskazane mernka prądu fotoelektrycznego (przetwornka /U) [dz] K - stała układu pomarowego [cd/dz] 1 przyjmuje sę, że odległość fotometrowana pownna być 5-krotne wększa od najwększego wymaru źródła śwatła. Wtedy błąd wynkający ze stosowana tzw. prawa odwrotnośc kwadratów dla nepunktowych źródeł śwatła jest mnejszy nż 1% 3

Wyznaczane stałej K układu Stałą K układu wyznaczamy przy wykorzystanu wzorca śwatłośc kerunkowej (żarówka o znanej śwatłośc W ). Skalowana dokonujemy na tym samym zakrese mernka prądu fotoelektrycznego na którym wykonywane były pomary. Dokonujemy trzykrotne odczytu wskazań mernka prądu fotoelektrycznego - W1, W2 W3. K = W W,Śr cd dz (2) + W,1 W,2 W,3 W,Śr = [dz] (3) 3 + Uwaga: zwrócć szczególną uwagę na to aby płaszczyzna żarnka żarówk wzorcowej (wzorca śwatłośc) była ustawona równolegle do płaszczyzny fotoprzetwornka. 3. WYZNACZANE STRUMENA ŚWETLNEGO NA PODSTAWE BRYŁY FOTOMETRYCZNEJ W ćwczenu wykorzystano metodę strumen cząstkowych, która polega na sumowanu strumen cząstkowych wypromenowanych w obrębe newelkch kątów bryłowych ω. Sposób oblczana strumena dla bryły obrotowo-symetrycznej Strumeń cząstkowy φ gdze: φ ω zawarty w kące bryłowym ω oblczany jest ze wzoru (4) ω śr. ω (4) = ω ω śr. ω - średna śwatłość w obrębe kąta bryłowego Kąt bryłowy jest to część przestrzen trójwymarowej ogranczona przez półproste wychodzące z werzchołka kąta bryłowego (ze środka śwetlnego) przechodzące przez pewną ustaloną krzywą zamknętą (bryłę fotometryczną) Rys. 6. lustracja kąta bryłowego 4

Strumeń śwetlny całoprzestrzenny φ 0 (całkowty) oblczany jest ze wzoru (5). φ = n n φω = śrω ω (5) = 1 = 1 0 gdze: n lczba przedzałów na jake podzelono kąt bryłowy całoprzestrzenny Z przedzałem kąta bryłowego ω zwązany jest przedzał kąta płaskego γ : [ cos γ cos( γ + γ )] ω = 2 π (6) Ostateczne cząstkowy strumeń śwetlny oblczany jest ze wzoru (7). φ [ cos γ cos( γ + γ )] = 2 π śrγ ω (7) gdze: śr. γ - średna śwatłość w obrębe kąta bryłowego ogranczonego kątem płaskm γ Sprawność eksploatacyjna oprawy ośwetlenowej η opr to stosunek strumena całkowtego oprawy, który jest zmerzony w określonej temperaturze otoczena Φ opr (najczęścej 25 0 C) do sumy strumen śwetlnych lamp tej oprawy dzałających z tym samym osprzętem na zewnątrz oprawy w określonej temperaturze otoczena Φ źr (najczęścej 25 0 C). Φopr η opr = 100% (8) Φ źr Jeśl wyznaczone krzywe śwatłośc mają służyć do celów katalogowych należy dokonać przelczena śwatłośc na 1000 lumenów źródła γ 1000 wg zależnośc (10). 1000 γ 1000 = γ [cd/1000lm] (9) ( Φ0) źr gdze : γ - śwatłość kerunkowa w kące γ wyrażona w [cd] ( Φ 0 ) źr - strumeń śwetlny lampy (w przypadku oprawy ośwetlenowej jest to strumeń lampy lub suma strumen lamp zamontowanych w oprawe) 5

3. POMARY Pomarów dokonujemy na fotometrze ramennym. Perwsza część ćwczena polega na wzorcowanu układu pomarowego. Dokonujemy odczytu wskazana z mernka prądu fotoelektrycznego (konwertera /U) - W[ dz] dla wzorca śwatłośc zaslanego napęcem fotometrowana. Pomarów dokonujemy trzykrotne ( W,1, W, 2, W, 3 ). Z otrzymanych wskazań wg wzoru (3) oblczamy. Następne wg zależnośc (2) W,Śr określamy stałą układu pomarowego K. Na fotometrze ramennym dla żarówk oraz oprawy ośwetlenowej z odbłyśnkem z tą samą żarówką należy wyznaczyć krzywą śwatłośc. Pomary przeprowadzć dla kątów γ od 0 0 do 180 0 w przypadku żarówk oraz dla kątów γ od 0 0 do 90 0 w przypadku oprawy ośwetlenowej. Po dokonanu pomarów oblczyć ze wzoru (1) śwatłość γ badanego obektu w poszczególnych kątach γ. Narysować dwa wykresy w układze współrzędnych begunowych. Na perwszym wykrese (na jednym rysunku) narysować krzywe śwatłośc oprawy żarówk w jednostkach śwatłość γ [cd]. Na drugm wykrese (na jednym rysunku) narysować katalogowe krzywe śwatłośc oprawy żarówk w jednostkach śwatłość przelczonych na 1000 lumenów źródła śwatła γ 1000 [cd/1000lm] (9). Wyznaczyć na podstawe pomarów przy użycu metody strumen cząstkowych, korzystając ze wzoru (5) (7) całkowty strumeń śwetlny żarówk oraz oprawy ośwetlenowej. Oblczyć sprawność oprawy (8). W trakce trwana zajęć należy narysować (na jednym rysunku) krzywą śwatłośc żarówk oraz oprawy ośwetlenowej. Ponadto należy wylczyć metodą strumen cząstkowych strumeń żarówk Φ źr, strumeń oprawy Φ opr sprawność oprawy η opr. 6

4. TABELE POMAROWE Wyznaczane bryły fotometrycznej śwatłośc Nazwa badanego źródła/oprawy:... Dane źródła śwatła: Moc: P n =...[W] Strumeń śwetlny badanego źródła śwatła ( Φ ) źr 0 Napęce znamonowe: U n =...[V] Napęce pomarowe: U pom. =...[V] Żarówka =...[lm] γ [ dz] γ [ cd] 0 γ γ 1000 [ cd /1000lm] 10 20 30 40 50 60 70 80 90 100 110 120 130 140 150 160 170 180 γ = K γ γ 1000 = γ 1000 ( Φ0 ) źr 7

Dane wzorca śwatłośc: Skalowane układu pomarowego Moc P n =...[W] Napęce znamonowe U n =...[V] Napęce fotometrowana U fot =:...[V] Śwatłość wzorca w=...[cd] W[dz] [ dz] [ dz] [ dz] W,1 W,2 W,3 W,Śr [ dz] Stała układu pomarowego K = W W,Śr cd dz 8

Oblczane strumena śwetlnego γ γ [ cd ] γ śr. γ [ cd ] ω [sr] 0 0 10 0,095 [ lm] φ ω 10 10 20 0,283 20 20 30 0,463 30 30 40 0,628 40 40 50 0,774 50 50 60 0,897 60 60 70 0,993 70 70 80 1,058 80 80 90 1,091 90 90 100 1,091 100 100 110 1,058 110 110 120 0,993 120 120 130 0,897 130 130 140 0,774 140 140 150 0,628 150 150 160 0,463 160 160 170 0,283 170 170 180 0,095 180 - - - - - śr. γ płaskm + γ γ+γ = - średna arytmetyczna śwatłośc w przedzale ogranczonym kątem γ 2 [ cos γ cos( γ + )] ω= 2 π γ - powązane kąta bryłowego z kątem płaskm φ φ 0 = ω ω śr. γ - strumeń cząstkowy wypromenowywany w kące bryłowym ω = n φ ω = 1 Φ0= 9

Wyznaczane bryły fotometrycznej śwatłośc Nazwa badanego źródła/oprawy:... Dane źródła śwatła: Moc: P n =...[W] Strumeń śwetlny badanego źródła śwatła( Φ ) źr 0 Napęce znamonowe: U n =...[V] Napęce pomarowe: U pom. =...[V] Oprawa ośwetlenowa =...[lm] γ [ dz] γ [ cd] 0 γ γ 1000 [ cd /1000lm] 10 20 30 40 50 60 70 80 90 10

Oblczane strumena śwetlnego γ γ [ cd ] γ śr. γ [ cd ] ω [sr] 0 0 10 0,095 [ lm] φ ω śr. γ 10 10 20 0,283 20 20 30 0,463 30 30 40 0,628 40 40 50 0,774 50 50 60 0,897 60 60 70 0,993 70 70 80 1,058 80 80 90 1,091 90 - - - - - płaskm + γ γ+γ = - średna arytmetyczna śwatłośc w przedzale ogranczonym kątem γ 2 [ cos γ cos( γ + )] ω= 2 π γ - powązane kąta bryłowego z kątem płaskm φ φ 0 = ω ω śr. γ - strumeń cząstkowy wypromenowywany w kące bryłowym ω = n φ ω = 1 Φ0= 11

12 60-965 Poznań