Języki Modelowania i Symulacji
|
|
- Izabela Podgórska
- 8 lat temu
- Przeglądów:
Transkrypt
1 Języki Modelowania i Symulacji Podstawowe Marcin Ciołek Katedra Systemów Automatyki WETI, Politechnika Gdańska 8 listopada 2011
2 Literatura: 1. D. Kincaid, W. Cheney: Analiza numeryczna, Wydawnictwo Naukowo Techniczne, P. Davis, W.: Differential Equations - Modelling with MATLAB, Prentice Hall, Dokumentacja MATLABA i SIMULINKA. 4. B.Mrozek, Z. Mrozek: MATLAB Uniwersalne środowisko do obliczeń naukowo-technicznych, Kraków T.P. Zieliński: Cyfrowe przetwarzanie sygnałów - Od teori do zastosowań, Warszawa 2009.
3 O czym będziemy dziś mówili?
4 cond Wskaźnik (liczba) uwarunkowania c = cond(x); oraz c = cond(x,p); cond(x,p) odpowiada norm(x,p) * norm(inv(x),p) cond(x) odpowiada cond(x,2) inf odnosi się do p=inf fro odnosi się do Frobeniusa
5 rcond Oszacowanie odwrotności wskaźnika uwarunkowania w 1-normie c = rcond(a); Dla dobrze uwarnkowanych c jest bliskie jedności, dla złych - zeru
6 norm Norma lub wektora n = norm(a); oraz n = norm(a,p); Gdy A jest macierza: p=1 max(sum(abs(a))) p=2 max(svd(a)), (Singular Value Decomposition) p=inf max(sum(abs(a ))) p= fro sqrt(sum(diag(a *A))), (norma Frobeniusa) Gdy A jest wektorem: norm(a) norm(a,2) p=inf max(abs(a)), p=-inf min(abs(a))
7 norm x = [ ] %norma euklidesowa sqrt( ) ans = >> norm(x,1) ans = 6 >> norm(x,2) ans = >> norm(x,inf) ans = 3 x = >> norm(x,1) ans = 6 >> norm(x,2) ans = >> norm(x,inf) ans = 7 >> norm(x,fro) ans =
8 normest Oszacowanie 2- S macierz kwadratowa (nie musi być rzadka!) nrm = normest(s); nrm = normest(s,tol); Względny bład oszacowania tol (domyślna wartość tego błędu to 1.e-6) [nrm, iter] = normest(s,...); Informacja o liczbie iter wykonanych mnożeń S*S
9 normest x = >> norm(x,2) ans = >> [nrm,ite] = normest(x) >> nrm = >> ite = 3 >> [nrm,ite] = normest(x,1.e-16) >> nrm = >> ite = 7
10 null Ortonormalna podprzestrzeni zerowej Z = null(a); Podstawa algorytmu jest rozkład svd (Singular Value Decomposition) danej Czy norm(a*z) = 0? A = [ ]; Z = null(a) Z =
11 null Ortonormalna podprzestrzeni zerowej Czy norm(a*z) = 0? A*Z ans = 1.0e-015 * Z'*Z ans = norm(a*z,1) < 1e-12 >> ans = 1
12 null Z = null(a, r ); odpowiada próbie znalezienia całkowitoliczbowej bazy podprzestrzeni zerowej dla małych ZR = null(a,'r') >> ZR = >> A*ZR = >> ZR'*ZR =
13 orth Ortonormalna podprzestrzeni zasięgowej (obrazu) B = orth(a); Podstawa algorytmu jest rozkład svd danej Czy B *B = eye((a))?
14 orth A = >> b = orth(a) >> ans = [ ]' >> b'*b = 1 A = >> B = orth(a) ans = >> B'*B =
15 orth % dwa wektory liniowo niezależne v1 = [1; 2; 3]; v2 = [1; -2; 3]; % wektory nie są ortogonalne v1' * v2 = 6; V = [v1,v2] %Poszukiwanie ortonormlnej bazy dla tej samej przestrzeni W = orth(v) W = w1 = W(:,1); w2 = W(:,2) %wektory są ortogonalne w1' * w2 = e-17 w1' * w1 = 1 w2' * w2 = 1 W' * W =
16 orth x = 2 * v1-3 * v2 x = %obliczam współczynnik otzymany z rzutowania %wektora x na wektor w1 c1 = x' * w1 c1 = %obliczam współczynnik otzymany z rzutowania %wektora x na wektor w1 c2 = x' * w2 c2 = xw = c1 * w1 + c2 * w2 xw = error = x - xw error = 1.0e-14 * [ ]' norm(error) = e-15!!!
17 Rzad k = (A); oraz k = (A,tol); (A,tol) oszacowanie liczby wartości szczególnych danej większych niż tol Algorytm: s = svd(a); tol = max(size(a))*eps*(max(s)); r = sum(s > tol); A = >> s = svd(a) >> ans = [ ] >> tol = max(size(a))*eps*(max(s)) >> ans = e-015 >> r = sum(s > tol) >> ans = 2
18 trace Ślad t=trace(a); Algorytm: t = sum(diag(a)); A = >> trace(a) >> ans = 25
19 rref Algorytm eliminacji krokowej Procedura z częściowym wyborem elementów głównych R = rref(a); R forma A po krokowej eliminacja G-J próg dla pomijalnych elementów kolumnowych (max(size(a))*eps *norm(a,inf))... = rref(a,tol); tol narzucona tolerancja (próg)
20 rref Ax = b A = b = W = rref(w)= >> W\b =
21 rref Ax = b syms a b c A = b = [ a, b, c] 4 [ b, c, a] 8 [ 2*a + b, b + 3*c, a + c] 2 W = [ a, b, c, 4] [ b, c, a, 8] [ 2*a + b, b + 3*c, a + c, 2] R= [1,0,0, -(2*(- 13*c^2 + 4*a*c + 5*a*b))/ [0,1,0, -(2*(- 7*a^2 + 4*c*a + 5*b*c))/ [0,0,1,(2*(4*a*b - 15*a*c + 4*b*c + 5*b^2))/ /(- 2*a^2*c + b*a^2 - a*c^2 + 2*b*c^2)] /(- 2*a^2*c + b*a^2 - a*c^2 + 2*b*c^2)] /(- 2*a^2*c + b*a^2 - a*c^2 + 2*b*c^2)]
22 lu dla układu równań Ax = b Lz = b z = L 1 b Ux = z x = U 1 z Macierz A może być prostokatna [L, U] = lu(a); L permutacja dolnej trójkatnej, U macierz górna trójkatna [L, U, P] = lu(a); A = L*U L dolna trójkatna z jednostkowa diagonala U górna trójkatna, P macierz permutacji L*U = P*A
23 input n, (a ij ) for k = 1 to n do l kk = 1 for j = k to n do k 1 u kj (a kj l ks u sj ) end do s=1 for i = k + 1 to n do k 1 l ik (a ik l is u sk )/u kk end do s=1 end do output (l ij ), (u ij )
24 A = >> b=[1 2 3]' >> [L,U]=lu(A) L = U = x = inv(u)*inv(l)*b ans>> x = x = A\b ans>> x =
25 A = >> [L,U,P]=lu(A) L = U = P =
26 B = >> b=[1 2 3]' >> [L1,U]=lu(B) L1 = U = x = inv(u)*inv(l1)*b ans>> x = x = A\b ans>> x =
27 B = >> [L2,U,P]=lu(B) L2 = U = P =
28 L2 = P*L1 P*L1 ans = P*A - L2*U ans = d = det(a) >> ans d = 27 d = det(l)*det(u) >> ans d = 27
29 prod D = Iloczyn elementów B = prod(a,dim) Algorytm: [L, U] = lu(a); s = det(l); s*prod(diag(u))=??? >> prod(d) ans = 3 8 >> det(l)*prod(diag(u)) ans = -2
30 Wyznacznik det A = d = det(x); Algorytm: [L, U] = lu(a); s = det(l); d = s*prod(diag(u)); >> [L,U]=lu(A) L = U =
31 Wyznacznik det d = det(x); Algorytm: [L, U] = lu(a); s = det(l); d = s*prod(diag(u)); A = >> [L,U]=lu(A) L = U =
32 chol (1) R = chol(a); A dodatnio określona: R górna trójkatna, [R, p] = chol(a); A dodatnio określona: R *R=A R górna trójkatna, R *R=A, p=0 A nie jest dodatnio określona: R górna trójkatna, R *R=A(1:q,1:q), q=p-1
33 chol (2) L = chol(a, lower ); A dodatnio określona: L dolna trójkatna, [L, p] = chol(a, lower ) ; A dodatnio określona: L*L =A L dolna trójkatna, L*L =A, p=0 A nie jest dodatnio określona: L dolna trójkatna, L*L =A(1:q,1:q), q=p-1
34 chol A = >> R = chol(a) = >> R'*R =
35 chol n =3; >> X = pascal(n) X = >> X(n,n) = X(n,n)-1 X = >> chol(x)??? Error using ==> chol Matrix must be positive definite. >> [R,p]=chol(X) R = p = 3
36 chol X = >> chol(x)??? Error using ==> chol Matrix must be positive definite. >> [R,p]=chol(X) R = p = 3 >> R'*R =
37 chol A = >> L=chol(A,'lower')= >> L*L'=
38 chol X = >> L=chol(X,'lower')??? Error using ==> chol Matrix must be positive definite. >> [L,p]=chol(X,'lower') L = p = 3 >> L*L'=
39 chol A = >> L = chol(a,'lower')= >> R = chol(a)= >> L'=
40 chol Ax = b x = A\b >> inv(a)= >> inv(r)*inv(l)= >> inv(l')*inv(l)=
41 dodatnio określona W przypadku, gdy A jest macierza rzeczywista: A jest macierza symetryczna i dla każdego niezerowego wektora x R n zachodzi: x T Ax > 0. Równoważna definicja mówi, że wszystkie wartości własne A sa dodatnie.
42 inv Macierz odwrotna Y = inv(x); Rozwiazanie równania A*x=b: x = A\b czy x=inv(a)*b?
43 inv Ax = b x = A\b n = 500; Q = orth(randn(n,n)); d = logspace(0,-10,n); A = Q*diag(d)*Q'; x = randn(n,1); b = A*x; tic, y = inv(a)*b; toc err = norm(y-x) res = norm(a*y-b) elapsed_time = err = e-006 res = e-007
44 inv Ax = b x = A\b elapsed_time = err = e-006 res = e-007 tic, z = A\b, toc err = norm(z-x) res = norm(a*z-b) elapsed_time = err = e-006 res = e-015
45 linsolve (1) A*X = B, (A - mxn, B - mxk) X - nxk X = linsolve(a,b); A kwadratowa: faktoryzacja A niekwadratowa: faktoryzacja QR [X, R] = linsolve(a,b); A kwadratowa: faktoryzacja, R = 1/cond(A) A niekwadratowa: faktoryzacja QR, R=(A)
46 linsolve (2) X = linsolve(a,b,opts); pole opcji właściwość LT dolna trójkatna UT górna trójkatna UHESS górna Hessenberga SYM symetryczna lub Hermitowska POSDEF dodatnio określona RECT prostokatna TRANSA A*X = B albo A *X = B Ustawianie pola opcji: np. opts.ut = true
47 linsolve A = triu(rand(5,3)); A = x = [ ]'; b = A'*x; b = y1 = (A')\b opts.ut = true; opts.transa = true; y2 = linsolve(a,b,opts) y1 = [ ]' y2 = [ ]'
48 (1) A - mxn, x = lscov(a,b); b - mx1 (mxk) : Ax = b lscov x wektor minimalizujacy (b A x) (b A x) (dla b - mxk: rozwiazania dla każdej kolumny b) gdy (A) < n: wybierany jest x o maksymalnej liczbie zerowych współrzędnych x= lscov(a,b,w); w wektor mx1 nieujemnych rzeczywistych wag x minimalizuje (b A x) diag(w) (b A x)
49 lscov x1 = [ ]'; x2 = [ ]'; X = [ones(size(x1)) x1 x2]; y = [ ]'; a = X\y a = [b,se_b,mse] = lscov(x,y) b = se_b = mse =
50 lscov w = [ ]'; [bw,sew_b,msew] = lscov(x,y,w) bw = sew_b = msew = e-004
51 lscov (2) x = lscov(a,b,v); V macierz mxm rzeczywista, symetryczna i dodatnio określona (kowariancja): x wektor minimalizujacy (b - A*x) *inv(v)*(b - A*x) V dodatnio półokreślona: x wektor minimalizujacy e *e przy ograniczeniu A*x + T*e = b, gdzie T*T = V (b musi należeć do obrazu Im [A T])
52 lscov V =.2*ones(length(x1)) +.8*diag(ones(size(x1))); [bg,sew_b,mseg] = lscov(x,y,v) bg = sew_b = mseg =
53 (3) lscov x = lscov(a,b,v,alg); alg chol orth [x, stdx] = lscov(...); szczegóły algorytmu wyznaczania x rozkład V rozkłady ortogonalne dla osobliwych (źle uwarunkowanych) V stdx oszacowania błędów uzyskanego x (0 - gdy przyjęto zerowa wartość danej współrzędnej x dla A o niepełnym rzędzie) [x, stdx, mse] = lscov(...); mse oszacowanie błędu średniokwadratowego x
54 lsqnonneg Zadanie z ograniczeniami (1) C - mxn, d - mx1 (rzeczywiste): x = lsqnonneg(c,d); min x Cx-d 2 2 przy x 0 x wektor minimalizuje normę reszty (C*x-d), x>=0 x = lsqnonneg(c,d,options); pole opcji Display TolX (funkcja optimset) znaczenie Sposób prezentacji wyników obliczeń: off żadanie braku wyświetlania final tylko wynik końcowy notify tylko w przypadku niezbieżności Kryterium zbieżności (próg)
55 lsqnonneg Zadanie z ograniczeniami (2) [x, resnorm] = lsqnonneg(...); resnorm kwadrat reszty (d-c*x) [x, resnorm, residual] = lsqnonneg(...); residual reszta (d-c*x) [x, resnorm, residual, exitflag] = lsqnonneg(...); exitflag >0 - oznacza zbieżność algorytmu, 0 - brak zbieżności
56 lsqnonneg Zadanie z ograniczeniami (3) [x, resnorm, residual, exitflag, output] = lsqnonneg(...); output struktura (rekord) informacji dodatkowych: pole rekordu algorithm iterations message znaczenie active-set Liczba wykonanych iteracji Komunikat o zakończeniu [x, resnorm, residual, exitflag, output, lambda] = lsqnonneg(...); lambda mnożniki Lagrange a (problem dualny): lambda(i) <= 0, gdy x(i) = 0 lambda(i) = 0, gdy x(i) > 0
Języki Modelowania i Symulacji
Języki Modelowania i Symulacji Marcin Ciołek Katedra Systemów Automatyki WETI, Politechnika Gdańska 2 listopada 2011 Literatura: 1. D. Kincaid, W. Cheney: Analiza numeryczna, Wydawnictwo Naukowo Techniczne,
Obliczenia naukowe Wykład nr 8
Obliczenia naukowe Wykład nr 8 Paweł Zieliński Katedra Informatyki, Wydział Podstawowych Problemów Techniki, Politechnika Wrocławska Literatura Literatura podstawowa [] D. Kincaid, W. Cheney, Analiza numeryczna,
Analiza numeryczna Kurs INP002009W. Wykłady 6 i 7 Rozwiązywanie układów równań liniowych. Karol Tarnowski A-1 p.
Analiza numeryczna Kurs INP002009W Wykłady 6 i 7 Rozwiązywanie układów równań liniowych Karol Tarnowski karol.tarnowski@pwr.wroc.pl A-1 p.223 Plan wykładu Podstawowe pojęcia Własności macierzy Działania
Wstęp do metod numerycznych Faktoryzacja QR i SVD. P. F. Góra
Wstęp do metod numerycznych Faktoryzacja QR i SVD P. F. Góra http://th-www.if.uj.edu.pl/zfs/gora/ 2012 Transformacja Householdera Niech u R N, u 0. Tworzymy macierz W sposób oczywisty P T = P. Obliczmy
04 Układy równań i rozkłady macierzy - Ćwiczenia. Przykład 1 A =
04 Układy równań i rozkłady macierzy - Ćwiczenia 1. Wstęp Środowisko Matlab można z powodzeniem wykorzystać do rozwiązywania układów równań z wykorzystaniem rozkładów macierzy m.in. Rozkładu Choleskiego,
Analiza numeryczna Lista nr 3 (ćwiczenia) x x 2 n x.
Analiza numeryczna Lista nr 3 (ćwiczenia) Sprawdzić że macierz ma wartości własne2+ 222 2 2 Niechx R n Udowodnić że 2 0 0 x x 2 n x 3 NiechA R n n będzie macierzą symetryczną Wiadomo że wówczas istnieje
Zaawansowane metody numeryczne
Wykład 10 Rozkład LU i rozwiązywanie układów równań liniowych Niech będzie dany układ równań liniowych postaci Ax = b Załóżmy, że istnieją macierze L (trójkątna dolna) i U (trójkątna górna), takie że macierz
10. Metody obliczeniowe najmniejszych kwadratów
10. Metody obliczeniowe najmniejszych kwadratów 1. Dowód twierdzenia o faktoryzacji macierzy Twierdzenie 1 Każdadodatniookreślon aisymetryczn amacierzm można przedstawíc wpostaci M = PP T gdzie P jest
Układy równań liniowych. Krzysztof Patan
Układy równań liniowych Krzysztof Patan Motywacje Zagadnienie kluczowe dla przetwarzania numerycznego Wiele innych zadań redukuje się do problemu rozwiązania układu równań liniowych, często o bardzo dużych
Rozwiązywanie układów równań liniowych
Rozwiązywanie układów równań liniowych Marcin Orchel 1 Wstęp Jeśli znamy macierz odwrotną A 1, to możęmy znaleźć rozwiązanie układu Ax = b w wyniku mnożenia x = A 1 b (1) 1.1 Metoda eliminacji Gaussa Pierwszy
UKŁADY ALGEBRAICZNYCH RÓWNAŃ LINIOWYCH
Transport, studia niestacjonarne I stopnia, semestr I Instytut L-5, Wydział Inżynierii Lądowej, Politechnika Krakowska Ewa Pabisek Adam Wosatko Postać układu równań liniowych Układ liniowych równań algebraicznych
Metody dekompozycji macierzy stosowane w automatyce
Metody dekompozycji macierzy stosowane w automatyce Grzegorz Mzyk Politechnika Wrocławska, WydziałElektroniki 23 lutego 2015 Plan wykładu 1 Wprowadzenie 2 Rozkład LU 3 Rozkład spektralny 4 Rozkład Cholesky
Zaawansowane metody numeryczne
Wykład 11 Ogólna postać metody iteracyjnej Definicja 11.1. (metoda iteracyjna rozwiązywania układów równań) Metodą iteracyjną rozwiązywania { układów równań liniowych nazywamy ciąg wektorów zdefiniowany
UKŁADY ALGEBRAICZNYCH RÓWNAŃ LINIOWYCH
Transport, studia I stopnia rok akademicki 2011/2012 Instytut L-5, Wydział Inżynierii Lądowej, Politechnika Krakowska Ewa Pabisek Adam Wosatko Uwagi wstępne Układ liniowych równań algebraicznych można
Metody numeryczne Wykład 4
Metody numeryczne Wykład 4 Dr inż. Michał Łanczont Instytut Elektrotechniki i Elektrotechnologii E419, tel. 4293, m.lanczont@pollub.pl, http://m.lanczont.pollub.pl Zakres wykładu Metody skończone rozwiązywania
Zadania egzaminacyjne
Rozdział 13 Zadania egzaminacyjne Egzamin z algebry liniowej AiR termin I 03022011 Zadanie 1 Wyznacz sumę rozwiązań równania: (8z + 1 i 2 2 7 iz 4 = 0 Zadanie 2 Niech u 0 = (1, 2, 1 Rozważmy odwzorowanie
Języki Modelowania i Symulacji
e Języki Modelowania i Symulacji e Marcin Ciołek Katedra Systemów Automatyki WETI, Politechnika Gdańska 14 grudnia 2011 O czym będziemy mówili? e 1 e 2 3 4 5 e help sparse rzadka zawiera stosunkowo mała
Met Me ody numer yczne Wykład ykład Dr inż. Mic hał ha Łanc Łan zon Instyt Ins ut Elektr Elektr echn iki echn i Elektrot Elektr echn olo echn
Metody numeryczne Wykład 3 Dr inż. Michał Łanczont Instytut Elektrotechniki i Elektrotechnologii E419, tel. 4293, m.lanczont@pollub.pl, http://m.lanczont.pollub.pl Zakres wykładu Pojęcia podstawowe Algebra
Obliczenia naukowe Wykład nr 2
Obliczenia naukowe Wykład nr 2 Paweł Zieliński Katedra Informatyki, Wydział Podstawowych Problemów Techniki, Politechnika Wrocławska Literatura Literatura podstawowa [1] D. Kincaid, W. Cheney, Analiza
Wstęp do metod numerycznych Uwarunkowanie Eliminacja Gaussa. P. F. Góra
Wstęp do metod numerycznych Uwarunkowanie Eliminacja Gaussa P. F. Góra http://th-www.if.uj.edu.pl/zfs/gora/ 2012 Uwarunkowanie zadania numerycznego Niech ϕ : R n R m będzie pewna funkcja odpowiednio wiele
Wstęp do metod numerycznych Inne rodzaje faktoryzacji. P. F. Góra
Wstęp do metod numerycznych Inne rodzaje faktoryzacji P. F. Góra http://th-www.if.uj.edu.pl/zfs/gora/ 2017 Transformacja Householdera Niech u R N, u 0. Tworzymy macierz W sposób oczywisty P T = P. Obliczmy
Wartości i wektory własne
Dość często przy rozwiązywaniu problemów naukowych czy technicznych pojawia się konieczność rozwiązania dość specyficznego układu równań: Zależnego od n nieznanych zmiennych i pewnego parametru. Rozwiązaniem
Macierze. Rozdział Działania na macierzach
Rozdział 5 Macierze Funkcję, która każdej parze liczb naturalnych (i, j) (i 1,..., n; j 1,..., m) przyporządkowuje dokładnie jedną liczbę a ij F, gdzie F R lub F C, nazywamy macierzą (rzeczywistą, gdy
1. Liczby zespolone i
Zadania podstawowe Liczby zespolone Zadanie Podać część rzeczywistą i urojoną następujących liczb zespolonych: z = ( + 7i)( + i) + ( 5 i)( + 7i), z = + i, z = + i i, z 4 = i + i + i i Zadanie Dla jakich
Rozwiązywanie algebraicznych układów równań liniowych metodami bezpośrednimi
Rozwiązywanie algebraicznych układów równań liniowych metodami bezpośrednimi Plan wykładu:. Definicje macierzy, norm etc.. Metoda eliminacji Gaussa, Jordana. Rozkład LU metodą Gaussa. Układy równań z macierzą
Wstęp do metod numerycznych Algebraiczna metoda gradientów sprzężonych. P. F. Góra
Wstęp do metod numerycznych Algebraiczna metoda gradientów sprzężonych P. F. Góra http://th-www.if.uj.edu.pl/zfs/gora/ 2015 Metoda gradientów sprzężonych motywacja Rozważmy funcję f : R N R f(x) = 1 2
5. Rozwiązywanie układów równań liniowych
5. Rozwiązywanie układów równań liniowych Wprowadzenie (5.1) Układ n równań z n niewiadomymi: a 11 +a 12 x 2 +...+a 1n x n =a 10, a 21 +a 22 x 2 +...+a 2n x n =a 20,..., a n1 +a n2 x 2 +...+a nn x n =a
Metody numeryczne II. Układy równań liniowych
Metody numeryczne II. Układy równań liniowych Oleksandr Sokolov Wydział Fizyki, Astronomii i Informatyki Stosowanej UMK (2016/17) http://fizyka.umk.pl/~osokolov/mnii/ Układ równań liniowych Układem równań
Matematyka stosowana i metody numeryczne
Ewa Pabisek Adam Wosatko Piotr Pluciński Matematyka stosowana i metody numeryczne Konspekt z wykładów Błędy obliczeń Błędy można podzielić na: modelu, metody, wejściowe (początkowe), obcięcia, zaokrągleń..
DB Algebra liniowa semestr zimowy 2018
DB Algebra liniowa semestr zimowy 2018 SPIS TREŚCI Teoria oraz większość zadań w niniejszym skrypcie zostały opracowane na podstawie książek: 1 G Banaszak, W Gajda, Elementy algebry liniowej cz I, Wydawnictwo
Wstęp do metod numerycznych SVD, metody iteracyjne i metoda gradientów. P. F. Góra
Wstęp do metod numerycznych SVD, metody iteracyjne i metoda gradientów sprzężonych P. F. Góra http://th-www.if.uj.edu.pl/zfs/gora/ 2011 Współczynnik uwarunkowania macierzy symetrycznej Twierdzenie 1. Niech
1 Macierze i wyznaczniki
1 Macierze i wyznaczniki 11 Definicje, twierdzenia, wzory 1 Macierzą rzeczywistą (zespoloną) wymiaru m n, gdzie m N oraz n N, nazywamy prostokątną tablicę złożoną z mn liczb rzeczywistych (zespolonych)
Wykład 5. Metoda eliminacji Gaussa
1 Wykład 5 Metoda eliminacji Gaussa Rozwiązywanie układów równań liniowych Układ równań liniowych może mieć dokładnie jedno rozwiązanie, nieskończenie wiele rozwiązań lub nie mieć rozwiązania. Metody dokładne
Wstęp do metod numerycznych Faktoryzacja Cholesky ego i QR. P. F. Góra
Wstęp do metod numerycznych Faktoryzacja Cholesky ego i QR P. F. Góra http://th-www.if.uj.edu.pl/zfs/gora/ 2018 Faktoryzacja Cholesky ego Niech A R N N będzie symetryczna, A T = A, i dodatnio określona:
Rozdział 5. Macierze. a 11 a a 1m a 21 a a 2m... a n1 a n2... a nm
Rozdział 5 Macierze Funkcję, która każdej parze liczb naturalnych (i,j) (i = 1,,n;j = 1,,m) przyporządkowuje dokładnie jedną liczbę a ij F, gdzie F = R lub F = C, nazywamy macierzą (rzeczywistą, gdy F
φ(x 1,..., x n ) = a i x 2 i +
Teoria na egzamin z algebry liniowej Wszystkie podane pojęcia należy umieć określić i podać pprzykłady, ewentualnie kontrprzykłady. Ponadto należy znać dowody tam gdzie to jest zaznaczone. Liczby zespolone.
Zał nr 4 do ZW. Dla grupy kursów zaznaczyć kurs końcowy. Liczba punktów ECTS charakterze praktycznym (P)
Zał nr 4 do ZW WYDZIAŁ PODSTAWOWYCH PROBLEMÓW TECHNIKI KARTA PRZEDMIOTU Nazwa w języku polskim : Algebra numeryczna Nazwa w języku angielskim : Numerical algebra Kierunek studiów : Informatyka Specjalność
O MACIERZACH I UKŁADACH RÓWNAŃ
O MACIERZACH I UKŁADACH RÓWNAŃ Problem Jak rozwiązać podany układ równań? 2x + 5y 8z = 8 4x + 3y z = 2x + 3y 5z = 7 x + 8y 7z = Definicja Równanie postaci a x + a 2 x 2 + + a n x n = b gdzie a, a 2, a
NUMERYCZNE METODY ROZWIĄZYWANIA ROWNAŃ LINIOWYCH. PRZYGOTOWAŁA: ANNA BANAŚ KoMBo, WILiŚ
NUMERYCZNE METODY ROZWIĄZYWANIA ROWNAŃ LINIOWYCH PRZYGOTOWAŁA: ANNA BANAŚ KoMBo, WILiŚ PODZIAŁ DOKŁADNE ELIMINACYJNE DEKOMPOZYCYJNE ELIMINACJI GAUSSA JORDANA GAUSSA-DOOLITTLE a GAUSSA-CROUTA CHOLESKY EGO
Metody numeryczne. Janusz Szwabiński. Metody numeryczne I (C) 2004 Janusz Szwabiński p.1/50
Metody numeryczne Układy równań liniowych, część II Janusz Szwabiński szwabin@ift.uni.wroc.pl Metody numeryczne I (C) 2004 Janusz Szwabiński p.1/50 Układy równań liniowych, część II 1. Iteracyjne poprawianie
Wstęp do metod numerycznych Równania macierzowe Faktoryzacja LU i Cholesky ego. P. F. Góra
Wstęp do metod numerycznych Równania macierzowe Faktoryzacja LU i Cholesky ego P. F. Góra http://th-www.if.uj.edu.pl/zfs/gora/ 2017 Uwagi o eliminacji Gaussa Przypuśćmy, że mamy rozwiazać kilka układów
Rozwiązywanie układów równań liniowych metody dokładne Materiały pomocnicze do ćwiczeń z metod numerycznych
Rozwiązywanie układów równań liniowych metody dokładne Materiały pomocnicze do ćwiczeń z metod numerycznych Piotr Modliński Wydział Geodezji i Kartografii PW 13 stycznia 2012 P. Modliński, GiK PW Rozw.
MATLAB Prowadzący: dr hab. inż. Marek Jaszczur Poziom: początkujący
MATLAB Prowadzący: dr hab. inż. Marek Jaszczur Poziom: początkujący Laboratorium 12: Zagadnienia zaawansowane Cel: Poznanie metod rozwiązywania konkretnych problemów Czas: Wprowadzenia 10 minut, ćwiczeń
Bardzo łatwa lista powtórkowa
Analiza numeryczna, II rok inf., WPPT- 12 stycznia 2008 Terminy egzaminów Przypominam, że egzaminy odbędą się w następujących terminach: egzamin podstawowy: 30 stycznia, godz. 13 15, C-13/1.31 egzamin
Lista. Algebra z Geometrią Analityczną. Zadanie 1 Przypomnij definicję grupy, które z podanych struktur są grupami:
Lista Algebra z Geometrią Analityczną Zadanie 1 Przypomnij definicję grupy, które z podanych struktur są grupami: (N, ), (Z, +) (Z, ), (R, ), (Q \ {}, ) czym jest element neutralny i przeciwny w grupie?,
= i Ponieważ pierwiastkami stopnia 3 z 1 są (jak łatwo wyliczyć) liczby 1, 1+i 3
ZESTAW I 1. Rozwiązać równanie. Pierwiastki zaznaczyć w płaszczyźnie zespolonej. z 3 8(1 + i) 3 0, Sposób 1. Korzystamy ze wzoru a 3 b 3 (a b)(a 2 + ab + b 2 ), co daje: (z 2 2i)(z 2 + 2(1 + i)z + (1 +
Zastosowania wyznaczników
Zastosowania wyznaczników Mirosław Sobolewski Wydział Matematyki, Informatyki i Mechaniki UW 7.wykład z algebry liniowej Warszawa, listopad 2012 Mirosław Sobolewski (UW) Warszawa, listopad 2012 1 / 17
Wprowadzenie do metod numerycznych Wykład 3 Metody algebry liniowej I Wektory i macierze
Wprowadzenie do metod numerycznych Wykład 3 Metody algebry liniowej I Wektory i macierze Polsko-Japońska Wyższa Szkoła Technik Komputerowych Katedra Informatyki Stosowanej Spis treści Spis treści 1 Wektory
Wykład III Układy równań liniowych i dekompozycje macierzy
Wykład III Układy równań liniowych i dekompozycje macierzy Metody eliminacji i podstawienia wstecz Metoda dekompozycji LU i jej zastosowania Metody dla macierzy specjalnych i rzadkich Metody iteracyjne
III TUTORIAL Z METOD OBLICZENIOWYCH
III TUTORIAL Z METOD OBLICZENIOWYCH ALGORYTMY ROZWIĄZYWANIA UKŁADÓW RÓWNAŃ LINIOWYCH Opracowanie: Agata Smokowska Marcin Zmuda Trzebiatowski Koło Naukowe Mechaniki Budowli KOMBO Spis treści: 1. Wstęp do
Rozwiązania zadań z listy T.Koźniewskiego
Rozwiązania zadań z listy T.Koźniewskiego 1. Podstawiamy do równań. Tylko czwarty wektor spełnia wszystkie trzy równania.. U 1 : ( + 0x 9x 4, 7x + 8x 4, x, x 4 ), U : ( x 4, 4 x 4, + x 4, x 4 ), U : (x
Egzamin z Metod Numerycznych ZSI, Egzamin, Gr. A
Egzamin z Metod Numerycznych ZSI, 06.2007. Egzamin, Gr. A Imię i nazwisko: Nr indeksu: Section 1. Test wyboru, max 33 pkt Zaznacz prawidziwe odpowiedzi literą T, a fałszywe N. Każda prawidłowa odpowiedź
Wstęp do metod numerycznych Faktoryzacja macierzy. P. F. Góra
Wstęp do metod numerycznych Faktoryzacja macierzy P. F. Góra http://th-www.if.uj.edu.pl/zfs/gora/ 2011 Uwagi o eliminacji Gaussa Przypuśćmy, że mamy rozwiazać kilka układów równań z ta sama lewa strona,
Podstawy środowiska Matlab
Uniwersytet Zielonogórski Instytut Sterowania i Systemów Informatycznych Laboratorium Automatyki i Robotyki Podstawy środowiska Matlab Poniżej przedstawione jest użycie podstawowych poleceń w środowisku
Przestrzeń unitarna. Jacek Kłopotowski. 23 października Katedra Matematyki i Ekonomii Matematycznej SGH
Katedra Matematyki i Ekonomii Matematycznej SGH 23 października 2018 Definicja iloczynu skalarnego Definicja Iloczynem skalarnym w przestrzeni liniowej R n nazywamy odwzorowanie ( ) : R n R n R spełniające
; B = Wykonaj poniższe obliczenia: Mnożenia, transpozycje etc wykonuję programem i przepisuję wyniki. Mam nadzieję, że umiesz mnożyć macierze...
Tekst na niebiesko jest komentarzem lub treścią zadania. Zadanie. Dane są macierze: A D 0 ; E 0 0 0 ; B 0 5 ; C Wykonaj poniższe obliczenia: 0 4 5 Mnożenia, transpozycje etc wykonuję programem i przepisuję
dr Mariusz Grządziel 15,29 kwietnia 2014 Przestrzeń R k R k = R R... R k razy Elementy R k wektory;
Wykłady 8 i 9 Pojęcia przestrzeni wektorowej i macierzy Układy równań liniowych Elementy algebry macierzy dodawanie, odejmowanie, mnożenie macierzy; macierz odwrotna dr Mariusz Grządziel 15,29 kwietnia
UKŁADY RÓWNAŃ LINIOWYCH - Metody dokładne
UKŁADY RÓWNAŃ LINIOWYCH - Metody dokładne Układy równań liniowych Rozpatruje się układ n równań liniowych zawierających n niewiadomych: a11x1 a12x2... a1nxn b1 a21x1 a22x2... a2nxn b2... an 1x1 an2x2...
PODSTAWY AUTOMATYKI. MATLAB - komputerowe środowisko obliczeń naukowoinżynierskich - podstawowe operacje na liczbach i macierzach.
WYDZIAŁ ELEKTROTECHNIKI I AUTOMATYKI Katedra Inżynierii Systemów Sterowania PODSTAWY AUTOMATYKI MATLAB - komputerowe środowisko obliczeń naukowoinżynierskich - podstawowe operacje na liczbach i macierzach.
ALGEBRA LINIOWA. Wykład 2. Analityka gospodarcza, sem. 1. Wydział Zarządzania i Ekonomii Politechnika Gdańska
ALGEBRA LINIOWA Wykład 2 Analityka gospodarcza, sem 1 Wydział Zarządzania i Ekonomii Politechnika Gdańska dr inż Natalia Jarzębkowska, CNMiKnO semzimowy 2018/2019 2/17 Macierze Niech M = {1, 2,, m} i N
Funkcja kwadratowa. f(x) = ax 2 + bx + c,
Funkcja kwadratowa. Funkcją kwadratową nazywamy funkcję f : R R określoną wzorem gdzie a, b, c R, a 0. f(x) = ax 2 + bx + c, Szczególnym przypadkiem funkcji kwadratowej jest funkcja f(x) = ax 2, a R \
Wektory i wartości własne
Treść wykładu Podprzestrzenie niezmiennicze Podprzestrzenie niezmiennicze... Twierdzenie Cayley Hamiltona Podprzestrzenie niezmiennicze Definicja Niech f : V V będzie przekształceniem liniowym. Podprzestrzeń
Politechnika Gdańska Wydział Elektrotechniki i Automatyki Katedra Inżynierii Systemów Sterowania
Politechnika Gdańska Wydział Elektrotechniki i Automatyki Katedra Inżynierii Systemów Sterowania Teoria sterowania MATLAB instrukcje warunkowe, logiczne, pętle Materiały pomocnicze do ćwiczeń laboratoryjnych
A A A A A A A A A n n
DODTEK NR GEBR MCIERZY W dodatku tym podamy najważniejsze definicje rachunku macierzowego i omówimy niektóre funkcje i transformacje macierzy najbardziej przydatne w zastosowaniach numerycznych a w szczególności
a 11 a a 1n a 21 a a 2n... a m1 a m2... a mn x 1 x 2... x m ...
Wykład 15 Układy równań liniowych Niech K będzie ciałem i niech α 1, α 2,, α n, β K. Równanie: α 1 x 1 + α 2 x 2 + + α n x n = β z niewiadomymi x 1, x 2,, x n nazywamy równaniem liniowym. Układ: a 21 x
Algebra Liniowa 2 (INF, TIN), MAP1152 Lista zadań
Algebra Liniowa 2 (INF, TIN), MAP1152 Lista zadań Przekształcenia liniowe, diagonalizacja macierzy 1. Podano współrzędne wektora v w bazie B. Znaleźć współrzędne tego wektora w bazie B, gdy: a) v = (1,
WIELOMIANY SUPER TRUDNE
IMIE I NAZWISKO WIELOMIANY SUPER TRUDNE 27 LUTEGO 2011 CZAS PRACY: 210 MIN. SUMA PUNKTÓW: 200 ZADANIE 1 (5 PKT) Dany jest wielomian W(x) = x 3 + 4x + p, gdzie p > 0 jest liczba pierwsza. Znajdź p wiedzac,
METODY NUMERYCZNE. wykład. konsultacje: wtorek 10:00-11:30 środa 10:00-11:30. dr inż. Grażyna Kałuża pokój
METODY NUMERYCZNE wykład dr inż. Grażyna Kałuża pokój 103 konsultacje: wtorek 10:00-11:30 środa 10:00-11:30 www.kwmimkm.polsl.pl Program przedmiotu wykład: 15 godzin w semestrze laboratorium: 30 godzin
ELEMENTY ANALIZY NUMERYCZNEJ ELEMENTY ANALIZY NUMERYCZNEJ. Egzamin pisemny zestaw 1 24 czerwca 2019 roku
Egzamin pisemny zestaw. ( pkt.) Udowodnić, że jeśli funkcja g interpoluje funkcję f w węzłach x 0, x, K, x n, a funk- cja h interpoluje funkcję f w węzłach x, x, K, x n, to funkcja x0 x gx ( ) + [ gx (
d) Definiowanie macierzy z wykorzystaniem funkcji systemu Matlak
OPTYMALIZACJA W ŚRODOWISKU MATLAB. Cel ćwiczeń Celem ćwiczeń jest zaznajomienie studentów z podstawową obsługą środowiska obliczeń inżynierskich Matlab oraz zapoznanie się z możliwościami przeprowadzenia
Ukªady równa«liniowych - rozkªady typu LU i LL'
Rozdziaª 9 Ukªady równa«liniowych - rozkªady typu LU i LL' W tym rozdziale zapoznamy si z metodami sªu» cych do rozwi zywania ukªadów równa«liniowych przy pomocy uzyskiwaniu odpowiednich rozkªadów macierzy
Wektory i wartości własne
Treść wykładu Podprzestrzenie niezmiennicze... Twierdzenie Cayley Hamiltona Podprzestrzenie niezmiennicze Definicja Niech f : V V będzie przekształceniem liniowym. Podprzestrzeń W V nazywamy niezmienniczą
Politechnika Gdańska Wydział Elektrotechniki i Automatyki Katedra Inżynierii Systemów Sterowania
Politechnika Gdańska Wydział Elektrotechniki i Automatyki Katedra Inżynierii Systemów Sterowania Struktury i Algorytmy Wspomagania Decyzji Zapoznanie z narzędziami optymalizacyjnymi w środowisku MATLAB
Wstęp do metod numerycznych 5. Numeryczne zagadnienie własne. P. F. Góra
Wstęp do metod numerycznych 5. Numeryczne zagadnienie własne P. F. Góra http://th-www.if.uj.edu.pl/zfs/gora/ 2011 Zagadnienie własne Definicja: Niech A C N N. Liczbę λ C nazywam wartościa własna macierzy
Formy kwadratowe. Mirosław Sobolewski. Wydział Matematyki, Informatyki i Mechaniki UW. 14. wykład z algebry liniowej Warszawa, styczeń 2017
Formy kwadratowe Mirosław Sobolewski Wydział Matematyki, Informatyki i Mechaniki UW 14. wykład z algebry liniowej Warszawa, styczeń 2017 Mirosław Sobolewski (UW) Warszawa, 2017 1 / 10 Definicja Funkcja
Formy kwadratowe. Mirosław Sobolewski. Wydział Matematyki, Informatyki i Mechaniki UW. 14. wykład z algebry liniowej Warszawa, styczeń 2011
Formy kwadratowe Mirosław Sobolewski Wydział Matematyki, Informatyki i Mechaniki UW 14. wykład z algebry liniowej Warszawa, styczeń 2011 Mirosław Sobolewski (UW) Warszawa, 2011 1 / 16 Definicja Niech V,
13 Układy równań liniowych
13 Układy równań liniowych Definicja 13.1 Niech m, n N. Układem równań liniowych nad ciałem F m równaniach i n niewiadomych x 1, x 2,..., x n nazywamy koniunkcję równań postaci a 11 x 1 + a 12 x 2 +...
wszystkich kombinacji liniowych wektorów układu, nazywa się powłoką liniową uk ładu wektorów
KOINACJA LINIOWA UKŁADU WEKTORÓW Definicja 1 Niech będzie przestrzenią liniową (wektorową) nad,,,, układem wektorów z przestrzeni, a,, współczynnikami ze zbioru (skalarami). Wektor, nazywamy kombinacją
Układy równań liniowych i metody ich rozwiązywania
Układy równań liniowych i metody ich rozwiązywania Łukasz Wojciechowski marca 00 Dany jest układ m równań o n niewiadomych postaci: a x + a x + + a n x n = b a x + a x + + a n x n = b. a m x + a m x +
ELEMENTY ANALIZY NUMERYCZNEJ ELEMENTY ANALIZY NUMERYCZNEJ. Egzamin pisemny zestaw 1 26 czerwca 2017 roku
Egzamin pisemny zestaw czerwca 0 roku Imię i nazwisko:.... ( pkt.) Udowodnić, że jeśli funkcja g interpoluje funkcję f w węzłach x 0, x, K, x n, a funk- cja h interpoluje funkcję f w węzłach x, x, K, x
Symulacja obliczeń kwantowych
Model kwantowych bramek logicznych w NumPy Wydział Fizyki Technicznej, Informatyki i Matematyki Stosowanej Politechnika Łódzka Sekcja Informatyki Kwantowej, 10 października 2007 Plan prezentacji 1 Python
Metody numeryczne. Janusz Szwabiński. nm_slides-7.tex Metody numeryczne Janusz Szwabiński 11/11/ :45 p.
Metody numeryczne Układy równań liniowych, część I Janusz Szwabiński szwabin@ift.uni.wroc.pl nm_slides-7.tex Metody numeryczne Janusz Szwabiński //2002 2:45 p./83 Układy równań liniowych, część I. Pojęcia
1 Macierz odwrotna metoda operacji elementarnych
W tej części skupimy się na macierzach kwadratowych. Zakładać będziemy, że A M(n, n) dla pewnego n N. Definicja 1. Niech A M(n, n). Wtedy macierzą odwrotną macierzy A (ozn. A 1 ) nazywamy taką macierz
Definicja macierzy Typy i właściwości macierzy Działania na macierzach Wyznacznik macierzy Macierz odwrotna Normy macierzy RACHUNEK MACIERZOWY
Transport, studia niestacjonarne I stopnia, semestr I Instytut L-5, Wydział Inżynierii Lądowej, Politechnika Krakowska Adam Wosatko Ewa Pabisek Czym jest macierz? Definicja Macierzą A nazywamy funkcję
RACHUNEK MACIERZOWY. METODY OBLICZENIOWE Budownictwo, studia I stopnia, semestr 6. Instytut L-5, Wydział Inżynierii Lądowej, Politechnika Krakowska
RACHUNEK MACIERZOWY METODY OBLICZENIOWE Budownictwo, studia I stopnia, semestr 6 Instytut L-5, Wydział Inżynierii Lądowej, Politechnika Krakowska Ewa Pabisek Czym jest macierz? Definicja Macierzą A nazywamy
Funkcja kwadratowa. f(x) = ax 2 + bx + c = a
Funkcja kwadratowa. Funkcją kwadratową nazywamy funkcję f : R R określoną wzorem gdzie a, b, c R, a 0. f(x) = ax + bx + c, Szczególnym przypadkiem funkcji kwadratowej jest funkcja f(x) = ax, a R \ {0}.
Ćwiczenie 3. MatLab: Algebra liniowa. Rozwiązywanie układów liniowych
Ćwiczenie 3. MatLab: Algebra liniowa. Rozwiązywanie układów liniowych Wszystko proszę zapisywać komendą diary do pliku o nazwie: imie_ nazwisko 1. Definiowanie macierzy i odwoływanie się do elementów:
Metody iteracyjne rozwiązywania układów równań liniowych (5.3) Normy wektorów i macierzy (5.3.1) Niech. x i. i =1
Normy wektorów i macierzy (5.3.1) Niech 1 X =[x x Y y =[y1 x n], oznaczają wektory przestrzeni R n, a yn] niech oznacza liczbę rzeczywistą. Wyrażenie x i p 5.3.1.a X p = p n i =1 nosi nazwę p-tej normy
Rozwiazywanie układów równań liniowych. Ax = b
Rozwiazywanie układów równań liniowych Ax = b 1 PLAN REFERATU: Warunki istnienia rozwiazań układu Metoda najmniejszych kwadratów Metoda najmniejszych kwadratów - algorytm rekurencyjny Rozwiazanie układu
Laboratorium Metod Optymalizacji
Laboratorium Metod Optymalizacji Grupa nr... Sekcja nr... Ćwiczenie nr 4 Temat: Programowanie liniowe (dwufazowa metoda sympleksu). Lp. 1 Nazwisko i imię Leszek Zaczyński Obecność ocena Sprawozdani e ocena
ALGEBRA z GEOMETRIA, ANALITYCZNA,
ALGEBRA z GEOMETRIA, ANALITYCZNA, MAT00405 PRZEKSZTAL CANIE WYRAZ EN ALGEBRAICZNYCH, WZO R DWUMIANOWY NEWTONA Uprościć podane wyrażenia 7; (b) ( 6)( + ); (c) a 5 6 8a ; (d) ( 5 )( 5 + ); (e) ( 45x 4 y
Modelowanie danych hodowlanych
Modelowanie danych hodowlanych 1. Wykład wstępny 2. Algebra macierzowa 3. Wykorzystanie różnych źródeł informacji w predykcji wartości hodowlanej 4. Kowariancja genetyczna pomiędzy spokrewnionymi osobnikami
Wstęp do metod numerycznych Metody iteracyjne i metoda gradientów. P. F. Góra
Wstęp do metod numerycznych Metody iteracyjne i metoda gradientów sprzężonych P. F. Góra http://th-www.if.uj.edu.pl/zfs/gora/ 2012 Metody iteracyjne W metodach dokładnych otrzymane rozwiazanie jest dokładne
Algebra liniowa z geometrią
Algebra liniowa z geometrią Maciej Czarnecki 15 stycznia 2013 Spis treści 1 Geometria płaszczyzny 2 1.1 Wektory i skalary........................... 2 1.2 Macierze, wyznaczniki, układy równań liniowych.........
Analiza matematyczna i algebra liniowa Macierze
Analiza matematyczna i algebra liniowa Macierze Wojciech Kotłowski Instytut Informatyki Politechniki Poznańskiej email: imię.nazwisko@cs.put.poznan.pl pok. 2 (CW) tel. (61)665-2936 konsultacje: poniedziałek
Rozdzia l 11. Przestrzenie Euklidesowe Definicja, iloczyn skalarny i norma. iloczynem skalarnym.
Rozdzia l 11 Przestrzenie Euklidesowe 11.1 Definicja, iloczyn skalarny i norma Definicja 11.1 Przestrzenia Euklidesowa nazywamy par e { X K,ϕ }, gdzie X K jest przestrzenia liniowa nad K, a ϕ forma dwuliniowa
15. Macierze. Definicja Macierzy. Definicja Delty Kroneckera. Definicja Macierzy Kwadratowej. Definicja Macierzy Jednostkowej
15. Macierze Definicja Macierzy. Dla danego ciała F i dla danych m, n IN funkcję A : {1,...,m} {1,...,n} F nazywamy macierzą m n ( macierzą o m wierszach i n kolumnach) o wyrazach z F. Wartość A(i, j)
Zał nr 4 do ZW. Dla grupy kursów zaznaczyć kurs końcowy. Liczba punktów ECTS charakterze praktycznym (P)
Zał nr 4 do ZW WYDZIAŁ PODSTAWOWYCH PROBLEMÓW TECHNIKI KARTA PRZEDMIOTU Nazwa w języku polskim : Obliczenia Naukowe Nazwa w języku angielskim : Scientific Computing. Kierunek studiów : Informatyka Specjalność
PROGRAMOWANIE KWADRATOWE
PROGRAMOWANIE KWADRATOWE Programowanie kwadratowe Zadanie programowania kwadratowego: Funkcja celu lub/i co najmniej jedno z ograniczeń jest funkcją kwadratową. 2 Programowanie kwadratowe Nie ma uniwersalnej
Macierze i Wyznaczniki
dr Krzysztof Żyjewski MiBM; S-I 0.inż. 0 października 04 Macierze i Wyznaczniki Kilka wzorów i informacji pomocniczych: Definicja. Iloczynem macierzy A = [a ij m n, i macierzy B = [b ij n p nazywamy macierz