(12) TŁUMACZENIE PATENTU EUROPEJSKIEGO (19) PL (11) PL/EP (96) Data i numer zgłoszenia patentu europejskiego:

Transkrypt

1 RZECZPOSPOLITA POLSKA (12) TŁUMACZENIE PATENTU EUROPEJSKIEGO (19) PL (11) PL/EP (96) Data i numer zgłoszenia patentu europejskiego: (13) (1) T3 Int.Cl. A61F 13/00 ( ) A61F 13/08 ( ) Urząd Patentowy Rzeczypospolitej Polskiej (97) O udzieleniu patentu europejskiego ogłoszono: Europejski Biuletyn Patentowy 2013/4 EP B1 (4) Tytuł wynalazku: Bandaż dziany (30) Pierwszeństwo: (43) Zgłoszenie ogłoszono: w Europejskim Biuletynie Patentowym nr 2007/10 (4) O złożeniu tłumaczenia patentu ogłoszono: Wiadomości Urzędu Patentowego 2014/04 (73) Uprawniony z patentu: SIGVARIS MANAGEMENT AG, Winterthur, CH (72) Twórca(y) wynalazku: PL/EP T3 STEFAN GANZONI, Bottmingen, CH (74) Pełnomocnik: rzecz. pat. Krzysztof Kiciak PATPOL KANCELARIA PATENTOWA SP. Z O.O. ul. Nowoursynowska 162 J Warszawa Uwaga: W ciągu dziewięciu miesięcy od publikacji informacji o udzieleniu patentu europejskiego, każda osoba może wnieść do Europejskiego Urzędu Patentowego sprzeciw dotyczący udzielonego patentu europejskiego. Sprzeciw wnosi się w formie uzasadnionego na piśmie oświadczenia. Uważa się go za wniesiony dopiero z chwilą wniesienia opłaty za sprzeciw (Art. 99 (1) Konwencji o udzielaniu patentów europejskich).

2 Opis wynalazku [0001] Niniejszy wynalazek dotyczy bandaża medycznego zgodnie z częścią nieznamienną zastrzeżenia [0002] Tradycyjne bandaże medyczne dzieli się na trzy kategorie w zależności od ich właściwości rozciągania: a) bandaże nieelastyczne (bandaże, które mają zasadniczo stałą długość i nie mogą się rozciągać); b1) bandaże mało rozciągliwe (bandaże, które mogą się wydłużać przez rozciąganie w przybliżeniu o 70% długości); b2) bandaże wysoce rozciągliwe (bandaże, które mogą się wydłużać przez rozciąganie o 10% długości lub więcej). [0003] Bandaże nieelastyczne można stosować do przeciwdziałania puchnięciu kończyn, podczas gdy bandaże elastyczne stosuje się przede wszystkim dla celów uciskowych. 1 [0004] Bandaże medyczne stosuje się zamiast pończoch uciskowych, gdy wielkości kończyn są bardzo nietypowe i nie można odpowiednio dopasować tradycyjnych medycznych pończoch ucisko- wych. Mają one jednak następujące wady: - gdy stosuje się bandaże nieelastyczne, a opuchlizna kończyny ulegnie resorpcji, to bandaż utraci swój efekt; 20 - gdy stosuje się bandaże rozciągliwe, to poziom przykładanego ucisku jest zależny od stopnia rozciągnięcia bandaża, przy czym stopień ten trudno jest kontrolować podczas zakładania bandaża. [000] Stąd wielkość przykładanego przez bandaż ucisku trudno jest regulować [0006] Brytyjski dokument patentowy nr GB-A ujawnia dziane pończochy uciskowe lub inną dzianą konstrukcję, która jest formowana z użyciem dzianego materiału uciskowego, zawierającego przędzę elastomerową poliuretanową, dzianą pod zasadniczo stałym naprężeniem przy jednoczesnym rozciąganiu na długość, która jest większa od długości bez rozciągania. Przędza poliuretanowa jest owijana przędzą nylonową lub tej podobną. [0007] Amerykański dokument patentowy nr US-A ujawnia bandaż elastyczny, którego część główna lub zasadnicza jest formowana przez dzianie wysoce elastycznej przędzy, która zawiera rdzeń centralny z gumy lub temu podobnego materiału, wokół którego owinięto jedną lub więcej nitek materiału włóknistego, takiego jak bawełna, jedwab, sztuczny jedwab, nylon lub tym podobne. [0008] Celem niniejszego wynalazku jest przedstawienie bandaża, który pozwala na lepszą kontrolę przykładanego nacisku. [0009] Cel ten zrealizowano za pomocą bandaża według zastrzeżenia 1. 3 [0010] Zgodnie z powyższym bandaż jest formowany z użyciem materiału dzianego, lecz bez przędz wrabianych. Innymi słowy, materiał zawiera przędze pętelkowe, lecz bez przędz wrabianych. Przędze 1

3 10 1 pętelkowe stanowią przędze wielowłókienkowe, zawierające co najmniej jedno pierwsze włókno i wiele drugich włókien. Pierwsze włókno ma wysoką elastyczność (to jest, można je łatwiej rozciągać) niż drugie włókna. W stanie rozluźnionym pierwsze włókno jest krótsze niż drugie włókna. Zatem pierwsze włókno wykazuje tendencję do kurczenia nitek z uzyskaniem długości, dla której drugie włókna mają nadmierną długość i tworzą na przykład małe luźne pętelki. Gdy nitka jest rozciągana, to pierwsze włókno jest rozciągane w sposób elastyczny, a drugie włókna są rozprostowywane. Gdy drugie włókna zostaną w pełni rozprostowane, to przędzę staje się trudniejsza do rozciągania, a stąd bandaż nabiera właściwości mechaniczne bandaża nieelastycznego. [0011] Bandaż tego rodzaju można rozciągać w obydwu kierunkach, to jest, wzdłuż bandaża i prostopadle do niego. Rozciąganie jest łatwe, gdy drugie włókna nie są jeszcze w pełni rozprostowane, a staje się znacznie trudniejsze, gdy już do tego dojdzie. Przejście między tymi dwoma reżimami rozciągania określać się będzie dalej mianem punktu pracy bandaża. [0012] Podczas umieszczania bandaża na kończynie użytkownik może go rozciągać do osiągnięcia punktu pracy, który dość łatwo ustalić i który zapewnia określony wcześniej ucisk. Gdy opuchlizna kończyny zmniejszy się, wynikająca stąd zmiana siły jest stosunkowo mała. [0013] Dalsze korzystne postacie wykonania przedstawiono w zastrzeżeniach zależnych, jak również w poniższym opisie, który odnosi się do załączonych rysunków. Na rysunkach: 20 fig. 1 przedstawia fragment bandaża; fig. 2 przedstawia szczegółowy widok dzianiny; fig. 3 przedstawia w zbliżeniu przędze dziane; i fig. 4 przedstawia wydłużenie materiału w funkcję przyłożonej siły na szerokość. [0014] Fragment bandaża 1 przedstawiony na fig. 1 biegnie wzdłuż kierunku wzdłużnego Y (kierunek pionowy na fig. 1) i ma szerokość W. Przędze pętelkowe tworzące bandaż biegną wzdłuż kierunku poprzecznego X, prostopadle do kierunku wzdłużnego X. 2 [001] Zasadniczo całą przędzę zastosowaną w materiale bandaża stanowią przędze pętelkowe 2, dziane korzystnie z zastosowaniem splotu zwykłego (splot jersey), jak przedstawiono na fig. 2. [0016] Każda przędza zawiera korzystnie trzy typy włókien: 30 3 a) zawiera co najmniej pierwsze, elastyczne włókno. Włókno to może być elastycznie wydłużane o co najmniej 30% długości, a korzystnie o co najmniej 0% długości. Jest formowane z syntetycznej, elastycznej przędzy, takiej jak elastan. Przykłady stanowią Lycra (Dupont), Creora (Hyosung) i Dorlastan (Bayer). Pierwsze włókno ma ciężar właściwy 22 do 78 dtex. Korzystnie ciężar właściwy wynosi 22, 44 albo 78 dtex w zależności od pożądanego modułu sprężystości (to jest, stałej sprężystości poniżej punktu pracy, patrz poniżej) bandaża. Pierwsze włókno zapewnia przędzy elastyczność, jak opisano poniżej. b) ponadto zawiera wiele drugich włókien z celulozy i/albo materiału celulozowego, takiego jak włókna bawełny, wiskozy lub lyocellu. Drugie włókna mają łącznie (metryczny) numer przędzy Nm, a korzystnie 19 Nm. Celem drugich włókien jest zapewnienie wygody użytkownikowi. Bawełna stanowi szczególnie korzystny materiał do stosowania dla drugich włókien. 2

4 Drugie włókna mają niższą elastycznością (to jest, trudniej je rozciągać) niż pierwsze włókno, to jest, wymagana jest większa siła przypadająca na procent wydłużenia do wydłużenia (wszystkich) drugich włókien niż do wydłużenia pierwszego włókna (włókien). c) wreszcie, zawiera wiele trzecich włókien z materiału syntetycznego, takiego jak poliamid, poliester i/lub polipropylen. Trzecie włókna mają całkowity ciężar właściwy 22 do 16 dtex, to jest, łączny ciężar właściwy wszystkich trzecich włókien wynosi 22 do 16 dtex. Korzystnie ciężar ten wynosi 44 dtex. Ich celem jest, po pierwsze, zapewnienie objętości przędzy (jest to także drugorzędny cel drugich włókien), przy czym są one trwalsze od drugich włókien. Ponownie trzecie włókna mają niższą elastyczność (to jest, trudniej je wydłużyć) niż pierwsze włókno. [0017] Przędze pętelkowe są wytwarzane na przykład za pomocą przeplatania pneumatycznego, jak opisano w europejskim dokumencie patentowym nr EP A1. W tego rodzaju przędzy pierwsze włókno (włókno elastyczne) jest łączone z innymi włóknami, gdy znajduje się w postaci rozciągniętej, na przykład, przez jego wydłużanie na długość o 30%. Innymi słowy, gdy pierwsze włókno jest zwalniane, przechodząc do luźnej postaci, jest krótsze od drugich i trzecich włókien, przy czym to one tworzą zagięcia i pętelki, aby dostosować się do tej różnicy. Technikę łączenia przędzy może także stanowić tradycyjny proces pokrywania, wykorzystujący włókno elastyczne jako przędzę rdzeniową oraz drugie i trzecie włókna jako elementy pokrywające. Te trzy elementy składowe można by także umieszczać jeden przy drugim, równolegle do siebie, w procesie dziania. [0018] Bandaż wytwarza się przez dzianie przędz pętelkowych, gdy te są rozciągnięte elastycznie, na przykład o co najmniej 30% długości. Po zwolnieniu przędze pętelkowe są rozluźniane, uzyskując strukturę, jak przedstawiono na fig. 3, gdzie sąsiadujące przędze stykają się ze sobą. Na fig. 3 pierwsze włókno elastyczne 3 jednej z przędz zaznaczoną linią pogrubioną, podczas gdy drugie i trzecie włókna 4, luźno tworzą objętość przędz. [0019] Bandaż może być rozciągany elastycznie w kierunku wzdłużnym Y, jak również w kierunku poprzecznym X. Rozciągliwość w kierunku X pozwala na doskonałe przeprowadzenie procesu bandażowania na anatomicznym kształcie kończyny, która nie jest cylindryczna. Przędze pętelkowe 2 są korzystnie rozmieszczone w układzie splotu zwykłego, ponieważ ten rodzaj splotu pozwala na podobne wydłużenie materiału w obydwu kierunkach. Alternatywnie można również stosować inne rodzaje splotów, takie jak splot z gubieniem oczek (ang.: floated stitch) lub splot nabierany (ang.: tuck stitch), jeśli wymagany jest sztywniejszy moduł sprężystości przy zachowaniu tego samego rozmiaru przędzy. [0020] Gdy materiał jest rozciągany, przędze pętelkowe są najpierw wydłużane przez elastyczne rozciąganie pierwszego włókna i rozprostowanie drugich i trzecich włókien. W tym reżimie odpowiedzią materiału jest elastyczność liniowa, to jest, wydłużenie przebiega zasadniczo proporcjonalnie do użytej siły. Gdy drugie i trzecie włókna zostaną rozprostowane, to dalsze wydłużanie materiału jest możliwe dopiero po przyłożeniu znacznie większej siły, to jest, wchodzi w reżim elastyczności nieliniowej. [0021] Zachowanie to przedstawiono na fig. 4 dla trzech materiałów, które różnią się między sobą ciężarem pierwszego włókna, przy czym położona najniżej krzywa należy do materiału, w którym pierwsze włókno ma ciężar właściwy 22 dtex, środkowa krzywa należy do materiału z pierwszym 3

5 włóknem o ciężarze właściwym 44 dtex, a położona najwyżej krzywa należy do materiału z pierwszym włóknem o ciężarze właściwym 78 dtex. [0022] W przedstawionej postaci wykonania wydłużenie, dla którego kończy się elastyczność liniowa, zanim rozpocznie się elastyczność nieliniowa (punkt pracy bandaża), odpowiada w przybliżeniu 30% wydłużeniu. Podczas umieszczania bandaża na kończynie materiał powinien być rozciągnięty w przybliżeniu do tego punktu pracy, jak opisano powyżej. Rozciąganie można wykonać ręcznie lub bardziej korzystnie, za pomocą urządzenia do wstępnego rozciągania, takiego jak opisano we francuskim dokumencie patentowym nr FR

6 Zastrzeżenia patentowe Bandaż medyczny, znamienny tym, że bandaż jest formowany z użyciem dzianego materiału z przędz pętelkowych (2) bez przędz wrabianych, gdzie wymienione przędze pętelkowe stanowią przędze wielowłókienkowe, przy czym każda przędza pętelkowa (2) zawiera co najmniej jedno pierwsze włókno i wiele drugich włókien (4), gdzie wymienione pierwsze włókno (3) ma wyższą elastyczność niż wymienione drugie włókna (4) i wymienione drugie włókna (4) są wykonane z celulozy i/lub materiału celulozowego, i gdzie w stanie rozluźnionym wymienionego pierwszego włókna (3) to wymienione pierwsze włókno (3) jest krótsze od wymienionych drugich włókien (4), znamienny tym, że wymienione przędze pętelkowe (2) zawierają ponadto wiele trzecich syntetycznych włókien (), i tym, że wymienione przędze pętelkowe (2) biegną wzdłuż kierunku (X) prostopadle do kierunku wzdłużnego (Y) bandaża, i tym, że wymieniony bandaż może się wydłużać w sposób elastyczny liniowo od położenia rozluźnionego o w przybliżeniu 30 procent długości, aż osiągnie reżim elastyczny nieliniowy. 2. Bandaż medyczny według zastrz. 1, gdzie wymienione drugie włókna (4) stanowią włókna bawełniane. 3. Bandaż medyczny według zastrz. 1 albo 2, gdzie wymienione trzecie włókna () wybiera się z grupy materiałów obejmującej poliamid, poliester i polipropylen. 4. Bandaż medyczny według któregokolwiek z poprzednich zastrz., gdzie wymienione trzecie włókna syntetyczne mają całkowity ciężar właściwy 22 do 16 dtex. 20. Bandaż medyczny według któregokolwiek z poprzednich zastrz., gdzie w stanie rozluźnionym wymienionego pierwszego włókna (3), wymienione pierwsze włókno (3) jest krótsze od wymienionych trzecich włókien (). 6. Bandaż medyczny według któregokolwiek z poprzednich zastrz., gdzie wymienione pierwsze włókno (3) ma całkowity ciężar właściwy 22 do 78 dtex Bandaż medyczny według któregokolwiek z poprzednich zastrz., gdzie wymienione drugie włókno (4) ma numer przędzy między 110 a 224 Nm. 8. Bandaż medyczny według któregokolwiek z poprzednich zastrz., gdzie wymienione przędze pętelkowe (2) są rozmieszczone w splocie zwykłym Bandaż medyczny według któregokolwiek z zastrz. 1 do 7, gdzie wymienione przędze pętelkowe są rozmieszczone w splocie z gubieniem oczek lub w splocie nabieranym.

7 6

8 7

9 ODNOŚNIKI CYTOWANE W OPISIE Niniejsza lista odnośników cytowanych przez zgłaszającego podana jest tylko dla wygody czytelnika. Nie stanowi ona części europejskiego dokumentu patentowego. Nawet mimo dużej staranności przy zestawianiu odnośników nie można wykluczyć błędów lub przeoczeń, i Europejski Urząd Patentowy zrzeka się wszelkiej odpowiedzialności w tym zakresie. Dokumenty patentowe cytowane w opisie GB A [0006] US A [0007] EP A1 [0017] FR [0022] 8