Nowe kierunki w zarządzaniu

Transkrypt

1 C Nowe kierunki w zarządzaniu

2 Zarządzanie na rynku doznań d

3 Zarządzanie na rynku doznań Rynek doznań (Experience Economy) rynek dla produktów będących dostosowanymi do klienta (customized) doznaniami nie zwykłymi dobrami czy usługami.

4 Zarządzanie na rynku doznań Rynek doznań jest zaawansowaną postacią rynku usług, gdzie sprzedawane są usugi dostosowane do klienta na skalę masową (mass customization). Usługi te są podobne do teatru, gdzie standardowe dobra i usługi wykorzystywane są jako rekwizyty (Pine & Gilmore, 1999).

5 Zarządzanie na rynku doznań Firmy na rynku doznań: Aranżują pamiętne wydarzenia i przeżycia dla swoich klientów; Pamięć sama w sobie jest częścią produktu; Zaawansowane firmy na rynku doznań pobierają za swoje usługi wysokie stawki za transformacyjną wartość doznania, np. związaną z wartością edukacyjną, lub wartość estetyczną; często w tworzeniu wartości uczestniczą wysoko wykształceni specjaliści i artyści.

6 Zarządzanie na rynku doznań Etapy ewolucji produktu: Rynek towarów niezróżnicowane produkty Rynek dóbr dające się wyodrębnić, konkretne produkty Rynek usług działania niematerialne Rynek doznań uczucia i przeżycia klientów Rynek transformacji korzyści jakie klienci uzyskują z poświęcenia czasu na konsumpcję.

7 Zarządzanie na rynku doznań Gdy przechodzi się na wyższy etap ewolucji produktu trzeba być gotowym na to że czasami trzeba oddać za darmo produkt w sensie bardziej skomodyfikowanym (commodified).

8 Zarządzanie na rynku doznań zróżnicowana Istotne Customization Wrażenia teatralne Pozycja konkurencyjna Customization Dostarczać usługi Potrzeby klientów Tworzyć dobra Commoditization nie- zróżnicowan a Wydobywać towary Commoditization Nieistotne Rynkowa Cena Premium

9 Zarządzanie na rynku doznań Wydobywanie towarów: Najprostsza forma działalności rynkowej Niezróżnicowany produkt towary są zamienne Potrzeby klientów są niestotne dla organizacji działań firmy Cena rynkowa Np. produkty rolne, minerały

10 Zarządzanie na rynku doznań Produkcja dóbr: Rynek masowy Raczej niezróżnicowane Innowacje łatwe do skopiowania Potrzeby klientów mają niewielkie znaczenie Głównie rynkowa cena Np. produkty przemysłowe

11 Zarządzanie na rynku doznań Produkcja usług: Obecnie dominująca forma wyrafinowanej aktywności gospodarczej Duża przestrzeń do wyróżnienia swej oferty od konkurencji Potrzeby konsumentów dość istotne Premium pricing

12 Zarządzanie na rynku doznań Aranżowanie doznań: Transakcje gospodarcze jako spektakl Najbardziej wyrafinowana postać działalności rynkowej obecnie Wysoce zróżnicowana działalność Potrzeby klientów bardzo istotne Premium pricing

13 Zarządzanie na rynku doznań Prowadzenie ku transformacji: Działalność przyszłościowa Działalność gospodarcza która pomaga osiągnąć wyższy poziom świadomości Zindywidualizowana działalność wspieranie samorealizacji klienta Potrzeby samorealizacji klientów w centrum uwagi Premium pricing

14 C

15 Przedsiębiorczość to działalność polegająca na ciągłym przesuwaniu granic i podejmowaniu wyzwań.

16 Richard Cantillon (circa 1730): Przedsiębiorczość definiuje się jako samozatrudnienie. Przedsiębiorcy kupują po pewnej cenie w teraźniejszości i sprzedają po niepewnej cenie w przyszłości. Przedsiębiorca jest nośnikiem niepewności.

17 Jean Baptiste Say (1816): Przedsiębiorca łączy ze sobą wszystkie środki produkcji i znajduje w wartości produktów [ ] ponowne ustanowienie całego kapitału jaki zatrudnia oraz wartość płac, udziałów, czynszów jakie płaci, a także zysków doń należących.

18 Joseph Schumpeter (1934): Przedsiębiorca to innowator który wdraża zmiany na rynkach poprzez stosowanie nowych praktyk. Nowe praktyki mogą przybierać kilka postaci: Wprowadzanie nowego produktu lub nowej jakości produktu Wprowadzenie nowej metody produkcji Otwarcie nowego rynku Zdobycie nowego źródła zaopatrzenia w surowce lub części Nowe metody organizacji w branży

19 Christos Kalantaridis (2004): Przedsiębiorca łączy czynniki produkcji i kontrakty z innymi przedsiębiorcami i innymi aktorami ekonomicznymi w sieci produkcji i dystrybucji. Przedsiębiorca, w odróżnieniu od menedżera, jest zdolny do urzeczywistniania i podejmowania kompleksowych decyzji dotyczących całości działalności.

20 Bengt Johannisson (2005) przedsiębiorczość to: Zabawa, Styl życia, Twórczość, Podejście do życia i do pracy Podważanie i zmiana starych instytucji, przełamywanie utartych wzorców celem testowania granic, sprawdzanie co jest możliwe, eksplorowanie nowych terytoriów, tworzenie nowych instytucji Paradoksalność: anarchia i organizowanie, rewolucja i ewolucja, wizja i działanie, zależne i niezależne, doświadczenie i refleksja.

21 Bengt Johannisson (2005) przedsiębiorczość to, c.d.: Działanie kolektywne; jest to kolektyw indywidualistyczny każdy jest unikalna jednostką Innowacja Afirmacja jednostkowości i tożsamości Twórcze organizowanie (zarówno jako medium jak i efekt łączenia jednostkowości i kolektywności) Sztuka polegająca na tworzeniu w medium społecznym Aktywne tworzenie rzeczywistości, poszukiwanie wolnej przestrzeni, unikanie kontroli, Pasja i transcendencja, przekraczanie granic, stereotypów, pewników Wizja (wyobraźnia) i działania (praktyka) Tworzenie i zdobywanie zasobów

22 Typy przedsiębiorczości: Gospodarcza (business entrepreneurship) Społeczna (social entrepreneurship) Polityczna (political entrepreneurship) Intelektualna (intellectual entrepreneurship; Stefan Kwiatkowski)

23 Przedsiębiorczość a zasoby: Zasoby są postrzegane jako możliwe do poszerzenia lub zdobycia, nie jako dane Otoczenie widziane w kategoriach możliwości nie ograniczeń Podejście wymagające otwartości na wyzwania

24

25 Menedżer vs. Przedsiębiorca alternatywne wobec siebie formy prowadzenia i koordynowania organizacji. Są wzajemnie swymi przeciwieństwami i nie należy ich łączyć w jednej firmie.

26 Menedżer: Redukuje niepewność Działa poprzez struktury Kontroluje Posiada odpowiednie przygotowanie oraz status społeczny

27 Przedsiębiorca: Używa niepewności jako tworzywa Podejmuje ryzyko Nie posiada formalnej edukacji przygotowującej do pełnienia swej roli i często niższy status społeczny

28 Zarządzanie: Zasady Hierarchia Porządek Przewidywalność Kontrola

29 Przedsiębiorczość kolektywna: Przedsiębiorczość bez koncentracji na ego Wszyscy są równo zaangażowani Ciągłe napięcie wynikające z testowania granic Brak hierarchii Tożsamość bez narcyzmu Wspólna odpowiedzialność i zaufanie

30

31 Sami przedsiębiorcy twierdzą, że przedsiębiorczości nie można się nauczyć, lecz że uczelnie szkoły mogą propagować postawy przedsiębiorcze i uczyć wiary w działalność przedsiębiorczą.