Laboratorium komputerowe z wybranych zagadnień mechaniki płynów

Podobne dokumenty
Laboratorium komputerowe z wybranych zagadnień mechaniki płynów

. Cel ćwiczenia Celem ćwiczenia jest porównanie na drodze obserwacji wizualnej przepływu laminarnego i turbulentnego, oraz wyznaczenie krytycznej licz

Aerodynamika I Efekty lepkie w przepływach ściśliwych.

Przedmowa Przewodność cieplna Pole temperaturowe Gradient temperatury Prawo Fourier a...15

WOJSKOWA AKADEMIA TECHNICZNA Wydział Mechaniczny Katedra Pojazdów Mechanicznych i Transportu LABORATORIUM TERMODYNAMIKI TECHNICZNEJ

WYMIANA CIEPŁA i WYMIENNIKI CIEPŁA

wymiana energii ciepła

Wnikanie ciepła przy konwekcji swobodnej. 1. Wstęp

Instrukcja stanowiskowa

WSPÓŁCZYNNIK PRZEJMOWANIA CIEPŁA PRZEZ KONWEKCJĘ

WYKŁAD 8 RÓWNANIE NAVIERA-STOKESA 1/17

Zasada działania maszyny przepływowej.

J. Szantyr Wykład nr 27 Przepływy w kanałach otwartych I

Aerodynamika i mechanika lotu

POLITECHNIKA CZĘSTOCHOWSKA. Poszukiwanie optymalnej średnicy rurociągu oraz grubości izolacji

Pole temperatury - niestacjonarne (temperatura zależy od położenia elementu ciała oraz czasu) (1.1) (1.2a)

LABORATORIUM - TRANSPORT CIEPŁA I MASY II

WYZNACZENIE WSPÓŁCZYNNIKA OPORU LINIOWEGO PRZEPŁYWU LAMINARNEGO

Pole temperatury - niestacjonarne (temperatura zależy od położenia elementu ciała oraz czasu)

Pole temperatury - niestacjonarne (temperatura zależy od położenia elementu ciała oraz czasu)

POLITECHNIKA ŚWIĘTOKRZYSKA w Kielcach WYDZIAŁ MECHATRONIKI I BUDOWY MASZYN KATEDRA URZĄDZEŃ MECHATRONICZNYCH LABORATORIUM FIZYKI INSTRUKCJA

J. Szantyr Wykład nr 19 Warstwy przyścienne i ślady 1

WYZNACZANIE WSPÓŁCZYNNIKA WNIKANIA CIEPŁA PODCZAS KONWEKCJI WYMUSZONEJ GAZU W RURZE

1. Podstawowe pojęcia w wymianie ciepła

Dwurównaniowe domknięcie turbulentnego strumienia ciepła

Ćwiczenie N 13 ROZKŁAD CIŚNIENIA WZDŁUś ZWĘśKI VENTURIEGO

Laboratorium InŜynierii i Aparatury Przemysłu SpoŜywczego

PROFIL PRĘDKOŚCI W RURZE PROSTOLINIOWEJ

Zasady zachowania, równanie Naviera-Stokesa. Mariusz Adamski

Politechnika Gdańska

WYKŁAD 3 OGÓLNE UJĘCIE ZASAD ZACHOWANIA W MECHANICE PŁYNÓW. ZASADA ZACHOWANIA MASY. 1/15

Aerodynamika I. wykład 3: Ściśliwy opływ profilu. POLITECHNIKA WARSZAWSKA - wydz. Mechaniczny Energetyki i Lotnictwa A E R O D Y N A M I K A I

Chłodnictwo i Kriogenika - Ćwiczenia Lista 4

BADANIE WYMIENNIKÓW CIEPŁA

Ćwiczenie nr 2 Wpływ budowy skraplacza na wymianę ciepła

gazów lub cieczy, wywołanym bądź różnicą gęstości (różnicą temperatur), bądź przez wymuszenie czynnikami zewnętrznymi.

BADANIE WYMIENNIKA CIEPŁA TYPU RURA W RURZE

J. Szantyr Wykład 4 Podstawy teorii przepływów turbulentnych Zjawisko występowania dwóch różnych rodzajów przepływów, czyli laminarnego i

WYZNACZANIE WSPÓŁCZYNNIKA LEPKOŚCI CIECZY NA PODSTAWIE PRAWA STOKESA

J. Szantyr Wykład nr 20 Warstwy przyścienne i ślady 2

Prędkości cieczy w rurce są odwrotnie proporcjonalne do powierzchni przekrojów rurki.

Zagadnienia brzegowe dla równań eliptycznych

Nieustalony wypływ cieczy ze zbiornika przewodami o różnej średnicy i długości

Analiza wymiarowa jest działem matematyki stosowanej, którego zadaniem jest wyznaczenie, poprawnej pod względem wymiarowym, postaci wzorów fizycznych.

WYDZIAŁ LABORATORIUM FIZYCZNE

Laboratorium. Hydrostatyczne Układy Napędowe

1. BILANSOWANIE WIELKOŚCI FIZYCZNYCH

WYKŁAD 8B PRZEPŁYWY CIECZY LEPKIEJ W RUROCIĄGACH

PROCESY CIEPLNE ZACHODZĄCE W INSTALACJACH Z DACHÓWKAMI FOTOWOLTAICZNYMI

Ćwiczenie 2: Wyznaczanie gęstości i lepkości płynów nieniutonowskich

OBLICZENIA SILNIKA TURBINOWEGO ODRZUTOWEGO (rzeczywistego) PRACA W WARUNKACH STATYCZNYCH. Opracował. Dr inż. Robert Jakubowski

gazów lub cieczy, wywołanym bądź różnicą gęstości (różnicą temperatur), bądź przez wymuszenie czynnikami zewnętrznymi.

Równania dla potencjałów zależnych od czasu

J. Szantyr Wyklad nr 6 Przepływy laminarne i turbulentne

MECHANIKA PŁYNÓW Płyn

- prędkość masy wynikająca z innych procesów, np. adwekcji, naprężeń itd.

WYMIANA (TRANSPORT) CIEPŁA

POLITECHNIKA WROCŁAWSKA, INSTYTUT INŻYNIERII BIOMEDYCZNEJ I POMIAROWEJ LABORATORIUM POMIARÓW WIELKOŚCI NIEELEKTRYCZNYCH I-21

dn dt C= d ( pv ) = d dt dt (nrt )= kt Przepływ gazu Pompowanie przez przewód o przewodności G zbiornik przewód pompa C A , p 1 , S , p 2 , S E C B

Instrukcja do laboratorium z fizyki budowli.

[ ] ρ m. Wykłady z Hydrauliki - dr inż. Paweł Zawadzki, KIWIS WYKŁAD WPROWADZENIE 1.1. Definicje wstępne

Występują dwa zasadnicze rodzaje skraplania: skraplanie kroplowe oraz skraplanie błonkowe.

WPŁYW POWŁOKI POWIERZCHNI WEWNĘTRZNEJ RUR PRZEWODOWYCH NA EKSPLOATACJĘ RUROCIĄGU. Przygotował: Dr inż. Marian Mikoś

Spis treści. PRZEDMOWA.. 11 WYKAZ WAśNIEJSZYCH OZNACZEŃ.. 13

SPRĘŻ WENTYLATORA stosunek ciśnienia statycznego bezwzględnego w płaszczyźnie

Termodynamika. Część 12. Procesy transportu. Janusz Brzychczyk, Instytut Fizyki UJ

Politechnika Poznańska

Równanie przewodnictwa cieplnego (I)

Kinematyka płynów - zadania

Badania charakterystyki sprawności cieplnej kolektorów słonecznych płaskich o zmniejszonej średnicy kanałów roboczych

LABORATORIUM PODSTAW BUDOWY URZĄDZEŃ DLA PROCESÓW MECHANICZNYCH

Modelowanie wybranych zjawisk fizycznych

Ćwiczenie 3: Wyznaczanie gęstości pozornej i porowatości złoża, przepływ gazu przez złoże suche, opory przepływu.

J. Szantyr -Wykład 2 Poważne wprowadzenie do Mechaniki Płynów

Podstawowe narzędzia do pomiaru prędkości przepływu metodami ciśnieniowymi

BEZWYMIAROWA POSTAĆ RÓWNANIA NAVIERA-STOKESA

Fizyka dla Informatyków Wykład 8 Mechanika cieczy i gazów

Inżynierskie metody numeryczne II. Konsultacje: wtorek 8-9:30. Wykład

WYZNACZANIE WSPÓŁCZYNNIKA LEPKOŚCI CIECZY NA PODSTAWIE PRAWA STOKESA

LABORATORIUM TERMODYNAMIKI

1.1 Przegląd wybranych równań i modeli fizycznych. , u x1 x 2

18. Siły bezwładności Siła bezwładności w ruchu postępowych Siła odśrodkowa bezwładności Siła Coriolisa

Opory przepływu powietrza w instalacji wentylacyjnej

Projekt Inżynier mechanik zawód z przyszłością współfinansowany ze środków Unii Europejskiej w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego

REAKCJA HYDRODYNAMICZNA STRUMIENIA NA NIERUCHOMĄ PRZESZKODĘ.

OPŁYW PROFILU. Ciała opływane. profile lotnicze łopatki. Rys. 1. Podział ciał opływanych pod względem aerodynamicznym

Aerodynamika I Podstawy nielepkich przepływów ściśliwych

Zastosowania Równania Bernoullego - zadania

3. Równania konstytutywne

RÓWNANIE MOMENTÓW PĘDU STRUMIENIA

Zadanie 1. Zadanie 2.

ZBIORNIK Z WRZĄCĄ CIECZĄ

Parametry układu pompowego oraz jego bilans energetyczny

Metoda Elementów Skończonych

Wykład FIZYKA I. 5. Energia, praca, moc. Dr hab. inż. Władysław Artur Woźniak

Wnikanie ciepła pomiędzy powierzchnią ścianki a płynem, gazem opisuje równanie różniczkowe Newtona: Nu liczba Nusselta, Gr liczba Grashofa,

DRGANIA SWOBODNE UKŁADU O DWÓCH STOPNIACH SWOBODY. Rys Model układu

Rys.1. Zwężki znormalizowane: a) kryza, b) dysza, c) dysza Venturiego [2].

1. Wprowadzenie: dt q = - λ dx. q = lim F

Materiały pomocnicze do laboratorium z przedmiotu Metody i Narzędzia Symulacji Komputerowej

Transkrypt:

ANALIZA PRZEKAZYWANIA CIEPŁA I FORMOWANIA SIĘ PROFILU TEMPERATURY DLA NIEŚCIŚLIWEGO, LEPKIEGO PRZEPŁYWU LAMINARNEGO W PRZEWODZIE ZAMKNIĘTYM Cel ćwiczenia Celem ćwiczenia będzie obserwacja procesu formowania się profilu temperatury w nieściśliwym, lepkim przepływie laminarnym przez poziomy przewód kołowy oraz wyznaczenie średniego współczynnika przejmowania ciepła ᾱ. 1 Wprowadzenie W trakcie przepływu lepkiego, nieściśliwego płynu przez układy hydrauliczne lub pneumatyczne może występować proces przekazywania ciepła pomiędzy ścianką przewodu, a przepływającym płynem. Proces ten jest związany ze strumieniem ciepła przekazywanym przez powierzchnię ścianki przewodu lub gradientem temperatur pomiędzy ścianką a płynem i ma wpływ zarówno na kształtowanie się profilu temperatury w płynie jak również profilu prędkości. W opisie inżynierskim wprowadza się przy opisie przekazywania ciepła pewne uśrednione wielkości fizyczne jak np.: średni współczynnik przejmowania ciepła ᾱ oraz wyprowadza związki pomiędzy liczbami kryterialnymi związanymi z przepływem płynu i transferem ciepła: Re, P r, N u, P e. Autor: Paweł Regucki 1

2 Równania ruchu Dynamikę płynu określają dwa równania: równanie ciągłości: dρ + ρ u = 0 (1) dt równanie Naviera Stokesa: ρ u t + u (ρ u) = ρf p + µ u (2) W dalszych rozważaniach przyjmiemy, że płyn jest nieściśliwy (ρ = const), a przepływ jest ustalony i odbywa się bez udziału sił masowych. Zatem powyższe równania redukują się odpowiednio do postaci: u = 0 (3) u u = 1 p + ν u (4) ρ W każdym zagadnieniu przepływu można wyodrębnić pewne charakterystyczne wielkości jak np.: prędkość U, rozmiar liniowy (np. długość) l, które umożliwiają przekształcenie równań ruchu do postaci bezwymiarowej poprzez podstawienie: ˆx = x l, û = u U. (5) Przy podstawieniu (5) ciśnienie p skaluje się przez ρ U 2, czas jak ˆt = t/t, gdzie T = U/l. Po zamianie zmiennych równania (3) i (4) przyjmują postać: ˆ û = 0 (6) û ˆ û = ˆ ˆp + 1 Re ˆ û (7) W równaniu (7) pojawiła się liczba kryterialna: Re, która odgrywa fundamentalną rolę przy opisie zagadnień przepływowych. Autor: Paweł Regucki 2

3 Formowanie się profilu temperatury w przepływie laminarnym dla przewodu kołowego Dla nieściśliwego przepływu równanie energii (równanie Fouriera Kirchhoffa) przyjmuje postać: ( ) T ρ c p t + u T = λ T + q + µφ (8) gdzie: ρ gęstość płynu, c p ciepło właściwe płynu, λ współczynnik przewodnictwa cieplnego, u = (w, v, u). Funkcja Φ jest funkcją dyssypacyjną Rayleigha równą: [ ( w ) 2 Φ = 2 + r + ( 1 r ) 2 v + θ ( ) ] 2 ( u v + x r + 1 r ) 2 w θ ( 1 u r θ + v ) 2 ( w + x x + u ) 2 (9) r Dla przepływu ustalonego (wszystkie cząstkowe pochodne po czasie są równe zero), przy braku źródeł ciepła q = 0 oraz pominięciu członu związanego z dyssypacją energii µ Φ (człon ten ma o rząd mniejszą wartość od pozostałych członów w równaniu) równanie redukuję się do postaci: u T = a T (10) gdzie: a = λ/ρ c p dyfuzyjność termiczna (współczynnik wyrównywania temperatury). W ustalonym przepływie laminarnym prędkość u zależy tylko od współrzędnej r i ma tylko jedną składową różną od zera u = (0, 0, u(r)). Zakładając symetrię osiową profilu temperatury ( T/ θ = 0) równanie (10), we współrzędnych cylindrycznych, przyjmuje postać: u T a x = 1 r r ( r T r ) + 2 T x 2 (11) Rozwiązanie powyższego równania zależy od wyboru warunku brzegowego: stała wartość jednostkowego strumienia ciepła przekazywanego przez ściankę na całej długości przewodu q w = const; stała wartość temperatury ścianki T w = const. Autor: Paweł Regucki 3

Najprostsze rozwiązanie otrzymuje się dla warunku q w = const. Dla w pełni uformowanego profilu temperatury zachodzi związek: T x = q w 2 π R = const (12) ṁ c p gdzie ṁ strumień masy. Zatem druga pochodna 2 T = 0 i równanie (11) x 2 upraszcza się do postaci: u T a x = 1 r ( r T ) r r (13) W ustalonym, rozwiniętym przepływie laminarnym profil prędkości wyraża się wzorem: [ ( ] r 2 u(r) = 2 ū 1 (14) R) gdzie ū - prędkość średnia w przekroju. Powyższe równanie rozwiązujemy z warunkami brzegowymi dla r = 0: T T (0) = T 0, r = 0 (15) r=0 W wyniku otrzymujemy wzór na profil temperatury: T (r) T 0 = ū a T x R 2 4 [ ( r ) 2 1 ( r ) ] 4 R 4 R (16) Można również wyznaczyć temperaturę ścinki (płynu na ściance) dla r = R: T w T 0 = 3R2 16 ū a T x Wprowadzenie pojęcie średniej temperatury T m w przekroju A: A T m = ρ u c p T da ρ u c A p da (17) (18) umożliwia sformułowanie warunku, kiedy w przepływie ukształtuje się w pełni rozwinięty, ustalony profil temperatury: ( ) Tw T = 0 (19) x T w T m Ustalenie się profilu temperatury następuje zawsze gdy ustalony jest już profil prędkości. Autor: Paweł Regucki 4

Rys. 1: Formowanie się profilu temperatury w przepływie laminarnym dla warunku q w = const i T w = const. Rys. 2: Uformowany profil temperatury w przepływie laminarnym dla warunku q w = const i T w = const. Autor: Paweł Regucki 5

Korzystając z analizy wymiarowej można wyprowadzić wzór strukturalny na długość formowania się profilu temperatury L ft dla przepływu laminarnego. Jeżeli założymy, że długość formowania się profilu temperatury L ft jest zależna jedynie od średnicy przewodu d, prędkości średniej u, gęstości płynu ρ, dynamicznego współczynnika lepkości µ i dyfuzyjności termicznej a: L ft = f(ρ, d, u, µ, a) (20) to, korzystając z twierdzenia Π, można wykazać, że wzór jest funkcją dwóch liczb kryterialnych Re i P r: L ft = d f(re, P r) (21) Liczba Prandtla P r charakteryzuje podobieństwo właściwości fizycznych płynu: P r = µ ρ a = ν (22) a Wartość liczby Prandtla P r dla gazów o prostej budowie atomowej można wyprowadzić z kinetycznej teorii gazów i tak: dla gazów jednoatomowych, P r = 2 3 ; dla gazów dwuatomowych jak N 2, O 2 P r = 5 7 ; (w temperaturze pokojowej), wraz ze wzrostem złożoności molekuł gazu wartość liczby Prandtla przekracza wartość P r = 1; Dla cieczy wartość liczby Prandtla zmienia się w szerokim zakresie: dla cieczy o prostych molekułach (za wyjątkiem ciekłych metali), P r = 1 10; dla ciekłych metali P r 10 2 ; dla cieczy o skomplikowanej budowie molekularnej (np. łańcuchy węglowodorowe) P r = 10 5 ; W analizie zjawisk cieplnych wprowadza się również liczbę Pécleta P e: P e = P r Re, P e = u d a (23) Autor: Paweł Regucki 6

Długość L ft liczona jest od momentu uformowania się w pełni rozwiniętego, ustalonego profilu prędkości. Na podstawie pomiarów przyjmuje się postać wzoru (21): L ft 0.034 d Re P r (24) Dla dużych wartości liczby Prandtla P r 10 4 profil temperatury praktycznie nigdy się nie uformuje. Oprócz wymienionych wyżej liczb kryterialnych, charakteryzujących przepływ z wymianą ciepła, wprowadza się również liczbę Nusselta N u, którą dla przewodu kołowego definiujemy jako: Nu = d α λ (25) gdzie α jest współczynnikiem przejmowania ciepła. Liczbie Nusselta można nadać prostą interpretację fizyczną rozpatrując opływ płaskiej płyty przez płyn z wymianą ciepła (rys. 3). Rys. 3: Profil temperatury i prędkości przy opływie płaskiej płyty. Jednostkowy strumień ciepła przekazywany od płyty do płynu opisuje prawo Newtona (patrz wzór (30)) q = α (T w T ). Do ściany od strony cieczy przepływ ciepła można opisać prawem Fouriera (patrz wzór (29)): q = λ T y Porównując oba jednostkowe strumienie ciepła otrzymujemy wzór na α: λ T α = (T w T ) y (26) y=0 Autor: Paweł Regucki 7 y=0

Wprowadzając wielkość charakterystyczną L długość płytki i przekształcając powyższy wzór do postaci bezwymiarowej poprzez podstawienia: otrzymujemy: α = λ L ŷ = y L, ˆT = T w T T w T ˆT Nu = α L ŷ=0 ŷ λ = ˆT ŷ ŷ=0 Tak więc liczba Nusselta N u określa bezwymiarowy gradient temperatury na powierzchni opływanego ciała stałego. Dla przepływów w przewodzie kołowym wymiarem charakterystycznym jest średnica d. W trakcie przepływu wartość liczby Nusselta ulega zmianie, gdyż zmienia się wartość współczynnika α. Ogólnie zależy on od temperatury i położenia α = α(r, x, T ).Dla ustalonego przepływu z rozwiniętymi profilami prędkości i temperatury liczba Nusselta zbiega do stałej wartości. Graniczna liczba Nusselta Nu dla przepływu z wymianą ciepła dla warunku q w = const wynosi: Nu = 4.365 (27) Dla zagadnienia wymiany ciepła z warunkiem brzegowym T w = const graniczna liczba Nusselta zbiega do wartości: Nu = 3.657 (28) Rys. 4: Zmiana wartości liczby Nusselta N u w ustalonym, uformowanym profilu temperatury dla przepływu laminarnego. Autor: Paweł Regucki 8

4 Równania opisujące proces wymiany ciepła Wyróżnia się trzy zasadnicze sposoby przepływu ciepła: przewodzenie, konwekcję i promieniowanie cieplne. W praktyce często występują równocześnie dwa lub wszystkie trzy wymienione zjawiska. Przewodzenie ciepła przebiega zgodnie z prawem Fouriera, które wiąże gęstość przewodzonego strumienia ciepła z gradientem temperatur: q = λ T n (29) gdzie: ( )/ n jest pochodną w kierunku normalnym do powierzchni izotermicznej. Cechą charakterystyczną przewodzenia jest przekazywanie energii wewnątrz ciała stałego lub płynu bez ruchu makroskopowego cząstek tego ciała. Konwekcja charakteryzuje się tym, że w płynie równocześnie z przewodzeniem występuje ruch makroskopowy cząstek płynu. Przejmowanie ciepła od powierzchni ciała stałego przez płyn jest opisywane przez prawo Newtona stwierdzające, że gęstość strumienia ciepła przejmowanego przez płyn od powierzchni ciała stałego jest wprost proporcjonalna do różnicy temperatur powierzchni ciała T w i płynu T : q = α(t w T ) (30) Analizę bilansu cieplnego dla przewodu zamkniętego można również przeprowadzić wprowadzając średni współczynnik przejmowania ciepła ᾱ: Q = ᾱ F T (31) gdzie: F powierzchnia wewnętrzna przewodu, T przyrost średniej temperatury na badanym odcinku przewodu. Dla przewodu kołowego i warunku T w = const wartość T definiowana jest wzorem: T = T m2 T ( m1 ) (32) T ln w T m1 T w T m2 gdzie: T m1 średnia temperatura płynu w profilu na wlocie do przewodu, T m2 średnia temperatura płynu w profilu na wylocie z przewodu. Ponieważ w trakcie przepływu wartość współczynnika α ulega zmianie (α = α(r, x, T )), Autor: Paweł Regucki 9

wygodnie jest operować pojęciem średniego współczynnika przejmowania ciepła ᾱ, który wiążemy ze średnią liczbą Nusselta Nu: Nu = d ᾱ λ (33) Dla przepływu laminarnego istnieje następujący związek pomiędzy Nu a liczbą Pécleta: ( ) 1 Nu d P e 3 L = 1.55, gdy < 0.05 (34) L d P e 5 Plan ćwiczenia Celem ćwiczenia jest obserwacja formowania się profilu temperatury dla przepływu laminarnego przy warunkach brzegowych: q w = const i T w = const. Należy zwrócić uwagę na zmiany granicznej wartości liczby Nusselta ((27) i (28)) dla obu warunków brzegowych. Dodatkowo, na podstawie uzyskanych danych (całkowitego strumienia ciepła Q, temperatury ścianki T w, średnich temperatur płynu na wlocie i wylocie z przewodu T m1, T m2 ), należy obliczyć wartość średniego współczynnika przejmowania ciepła ᾱ (wzory odpowiednio (30), (31) dla warunków: q w = const i T w = const), a następnie porównać ją z wartością ᾱ otrzymaną ze wzoru (33). Autor: Paweł Regucki 10