M. Forman, Lot nad kukułczym gniazdem, 1975 PODSTAWY PSYCHOLOGII Ćwiczenia [Reżyseria, studia stacjonarne, I semestr roku akad. 2013/2014, 30 godz., zaliczenie z oceną] Prowadzący: Marcin Moroń, Katedra Psychologii Społecznej i Środowiskowej IP UŚ w Katowicach, ul. Grażyńskiego 53, marcin.moron@us.edu.pl, s. 240 Dyżur: wtorek 10.00 12.00 wtorek 13.00 14.00 Zajęcia mają za zadanie wprowadzenie studentów w podstawowe zagadnienia psychologii. Ramą prowadzonych zajęć jest ujęcie człowiek w sytuacji. W semestrze zimowym wprowadzone zostaną podstawowe pojęcia opisujące człowieka. W semestrze letnim doprecyzowane zostaną różne znaczenia sytuacji, w której dochodzi do zachowania się jednostki. W bieżącej części kursu zostaną przedstawione zagadnienia świadomości, procesów poznawczych, emocji, motywacji i różnic indywidualnych. PROGRAM ZAJĘĆ 1. Wytłumaczyć zachowanie człowieka...? Osoba w sytuacji jako modelowe ujęcie zróżnicowanych przejawów działalności człowieka. Kenrick D., Neuberg S., Cialdini R. (2002). Psychologia społeczna. Rozwiązane tajemnice. Gdańsk: GWP, s. 77 122 (Osoba w sytuacji) Łukaszewski W. (2003). Wielkie pytania psychologii. Gdańsk: GWP. [r. Czy można poznać człowieka? Czy można poznać samego siebie? oraz/lub r. Czy człowiek ma wiele twarzy?) Eksperyment (reż. Paul Scheuring) 2. Społeczna wiedza człowieka. W dążeniu do prawdy, czy w świecie złudzeń...? Aronson, E., Wilson T. D., Akert R. M. (2012). Psychologia społeczna. Poznań: Zysk i S-ka.
[s.73-127] Kofta, M. i Szustrowa, T. (red.)(2001). Złudzenia, które pozwalają żyć. Szkice ze społecznej psychologii osobowości. Warszawa: PWN. [s. 65-90] Mądrzycki, T. (1986). Deformacje w spostrzeganiu ludzi. Warszawa: PWN. Filmografia Jabłka Adama (reż. Anders Thomas Jensen) Jeszcze dalej niż północ (reż. Dany Boon) 3. Kim jestem kim byłem kim będę? Tożsamość i jej przemiany... Jarymowicz, M. (2000). Psychologia tożsamości. W: J. Strelau (red.), Psychologia podręcznik akademicki (s. 107-125). Gdańsk: GWP. Łukaszewski, W., Doliński, D., Fila-Jankowska, A., Maruszewski, T., Niedźwieńska, A., Oleś, P. i Szkudlarek, T. (2012). Tożsamość. Trudne pytanie kim jestem. Sopot: Smak Słowa. Into the Wild (reż. Sean Penn) 4. W świecie wpływu... Wpływ społeczny na poziomie globalnym i grupowym. Nisbett R. (2011). Geografia myślenia. Sopot: Smak Słowa. [s. 37-88] Mika, S. (1984). Psychologia społeczna. Warszawa: PWN. [rozdział 2; paragrafy 1-5] 12 gniewnych ludzi (reż. Sidney Lumet) Zelig (reż. W. Allen) Zbiorowe samobójstwo w Jonestown (z cyklu Tuż przed tragedią w National Geographic) 5. W śweicie wpływu... Wpływ społeczny na poziomie diadycznym... Cialdini R.(1994). Wywieranie wpływu na ludzi. Teoria i praktyka. Gdańsk: GWP. Doliński D. (2005). Techniki wpływu społecznego. Warszawa: Scholar. [s. 11-46] Mandal, E. (2008). Miłość, władza i manipulacja w bliskich związkach. Warszawa: PWN. [s. 128-159] Blue Valetine (reż. Derek Cianfrance) Wielki podryw (reż. David Mirkin) 6. Anatomia agresji. Jak rodzi się w człowieku zło? Clarke D. (2005). Zachowania prospołeczne i antyspołeczne. Gdańsk: GWP. [s. 95-155] Krahe, B. (2004). Agresja. Gdańsk: GWP. [rozdział 5] Nasza klasa (reż. Ilmar Raag) Upadek (reż. Joel Schumacher)
7. Altruista czy wyrachowany gracz społeczny? Zagadnienie prospołeczności... Clarke D. (2005). Zachowania prospołeczne i antyspołeczne. Gdańsk: GWP. [s. 27-92] Wojciszke, B. (2011). Psychologia społeczna. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe Scholar. [s. 350-374] Dzieci Ireny Sendlerowej (reż. John Kent Harrison) 8. Podzieleni czy jednolici... Psychologia stosunków międzygrupowych Wojciszke, B. (2011). Psychologia społeczna. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe Scholar. [s. 475-501] Stephan W.C. i Stephan C.W. (1999). Wywieranie wpływu przez grupy. Gdańsk: GWP. [s. 104-128] Pokłosie (reż. Władysław Pasikowski) 9. Cierpiąca jednostka cierpienie psychiczne... Psychopatologia zaburzeń lękowych i psychotycznych. Meyer, R. (2003). Psychopatologia. Jeden przypadek wiele teorii. Sopot: GWP. [rozdział 1, 3, 6] Filmografia Dzień świra (reż. M. Koterski) Pająk (reż. David Cronenberg) Wstręt (reż. R. Polański) 10. Cierpiąca jednostka cierpienie fizyczne (własne i cudze)... Kubler-Ross, E. (1979). Rozmowy o śmierci i umieraniu. Poznań: Media Rodzina. 33 sceny z życia (reż. Małgorzata Szumowska) Iris (reż. Richard Eyre) Motyl i skafander (reż. Julian Schnabel) 11. Warto rozmawiać...? Wprowadzenie do komunikacji interpersonalnej. Reguły komunikacji, bariery komunikacyjne i ich korygowanie. Morrale, S.P., Spitzberg, B.H. i Barge, J.K. (2007). Komunikacja między ludźmi. Motywacja, wiedza i umiejętności. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN. [s. 238-273] Dzień świra (reż. M. Koterski)
Wszyscy inni (reż. Maren Ade) Blue Valetine (reż. Derek Cianfrance) Kawa i papierosy (reż. Jim Jarmush) 12. Wobec audytorium... Komunikacja grupowa i społeczna. Jednostka wobec sztuki. Nęcka, E. (2002). Psychologia twórczości. Gdańsk: GWP. [s. 145 172] Morrale, S.P., Spitzberg, B.H. i Barge, J.K. (2007). Komunikacja między ludźmi. Motywacja, wiedza i umiejętności. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN. [s. 504-542] przemówienie M. Luthera Kinga 13. Jednostka w konflikcie... Strategie zachowania w konflikcie. Negocjacje. Wilmot, W. W., Hocker, J.L. (2011). Konflikty między ludźmi. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN. [s. 59-144] Balawajder K. (1998). Komunikacja, konflikty, negocjacje w organizacji. Katowice: WUŚ. [cz. II Konflikty w organizacji] Wojna państwa Rose (reż. Danny DeVito) Rzeź (reż. R. Polański) 14. Czy twórczość można zbadać? Psychologia twórczości... Nęcka, E. (2002). Psychologia twórczości. Gdańsk: GWP. s. 35 76. Amadeusz (reż. Miloš Forman) 15. Podsumowanie. KRYTERIA ZALICZENIA Sposoby weryfikacji efektów kształcenia modelu nazwa (typ) sposobu weryfikacji: Praca pisemna Opis szczegółowy: Zadaniem studenta jest przygotowanie analizy wybranego dzieła filmowego (lub jego fragmentu) z zastosowaniem koncepcji psychologicznych, poznanych w czasie kursu. Student, stosując konstrukty psychologiczne i teorie zachowań społecznych, powinien przedstawić sposób działania bohaterów, czynniki ukierunkowujące ich działania, zaproponować potencjalne mechanizmy wywołujące obserwowane zachowania postaci. Praca zawiera odwołania do literatury psychologicznej oraz jest przygotowana zgodnie z obowiązującymi standardami edycyjnymi pracy pisemnej. Efekty kształcenia modułu: K_W01; K_U02
nazwa (typ) sposobu weryfikacji: Aktywność Opis szczegółowy: student w sposób zaangażowany i merytoryczny uczestniczy w dyskusji dotyczącej uwzględnionych w programie zagadnień psychologicznych. Na podstawie wiedzy uzyskanej na podstawie literatury własnej analizuje proponowane przez prowadzącego przypadki i dzieła filmowe. Student aktywnie bierze udział w ćwiczeniach zorientowanych na kształcenie umiejętności komunikacyjnych i negocjacyjnych. Efekty kształcenia modułu: K_W01; K_U02; K_K01; K_K02 Wymagania merytoryczne: Zaznajomienie z podstawową literaturą psychologiczną, zawierającej charakterystykę i opis mechanizmów analizowanych przejawów społecznego i intrapersonalnego funkcjonowania człowieka. Umiejętność dokonywania opisu zachowań człowieka z wykorzystaniem języka psychologii oraz ram teoretycznych, ustalanych przez podstawowe koncepcje psychologii poznania, psychologii społecznej, psychologii klinicznej oraz psychologii osobowości. Nabycie i wykorzystywanie umiejętności efektywnego komunikowania się interpersonalnego. Umiejętność zastosowania wiedzy psychologicznej w interpretacji i konstrukcji materiału filmowego. Kryteria oceny: Warunkiem wstępnym uzyskania oceny jest obecność na 90% zajęć, przewidzianych programem studiów. Nieobecności nadmiarowe powinny zostać zrealizowane w umówieniu z prowadzącym. Ocena końcowa będzie ustalana na podstawie oceny z aktywności w czasie zajęć (20%) oraz pracy zaliczeniowej (80%). Ocenę z aktywności uzyskuje się na podstawie zaangażowanego udziału w zajęciach, polegającego na demonstrowaniu zapoznania się z literaturą oraz, wykorzystującego zrozumienie treści, udziału w merytorycznej dyskusji zagadnień w oparciu o materiał filmowy. Ocena z aktywności jest ustalana w skali od 2 (FX) do 5 (A). Pracę zaliczeniową stanowi analiza wybranego, nieuwzględnionego w programie zajęć, filmu (lub fragmentu filmu) w oparciu o poznane koncepcje psychologiczne. Ocena z pracy zaliczeniowej ustalana jest na podstawie kryteriów: [1] Trafność wybór koncepcji psychologicznych do analizy wybranych problemów dzieła filmowego (0 5 pkt.); [2] Sprawność posługiwania się słownictwem psychologicznym w analizie wybranych problemów dzieła filmowego (0 5 pkt.); [3] Spełnienie wymagań edycyjnych pracy (0 3 pkt.) Szczegółowa ocena jest przyznawana wg klucza: 51-60% (dst); 61-70% (dst+), 71-80% (db); 81-90% (db+); 91 i więcej (bdb).