Podstawy Automatyki ćwiczenia w Matlab z przykładami

Podobne dokumenty
Podstawy Automatyki ćwiczenia Cz.1. Środowisko Matlab

Podstawy środowiska Matlab

AKADEMIA MORSKA W SZCZECINIE WI-ET / IIT / ZTT. Instrukcja do zajęc laboratoryjnych nr 6 AUTOMATYKA

Transmitancje układów ciągłych

Ćwiczenie nr 1 Odpowiedzi czasowe układów dynamicznych

Projektowanie układów metodą sprzężenia od stanu - metoda przemieszczania biegunów

PODSTAWY AUTOMATYKI. MATLAB - instrukcje i funkcje zewnętrzne. Grafika w Matlabie. Wprowadzenie do biblioteki Control System Toolbox.

Informatyczne Systemy Sterowania

Katedra Automatyzacji Laboratorium Podstaw Automatyzacji Produkcji Laboratorium Podstaw Automatyzacji

Laboratorium nr 3. Projektowanie układów automatyki z wykorzystaniem Matlaba i Simulinka

Politechnika Gdańska Wydział Elektrotechniki i Automatyki Katedra Inżynierii Systemów Sterowania. Podstawy Automatyki

Rozwiązywanie równań różniczkowych z niezerowymi warunkami początkowymi

WYDZIAŁ ELEKTROTECHNIKI, AUTOMATYKI I INFORMATYKI INSTYTUT AUTOMATYKI I INFORMATYKI KIERUNEK AUTOMATYKA I ROBOTYKA STUDIA STACJONARNE I STOPNIA

Badanie stabilności liniowych układów sterowania

WYDZIAŁ ELEKTROTECHNIKI, AUTOMATYKI I INFORMATYKI INSTYTUT AUTOMATYKI I INFORMATYKI KIERUNEK AUTOMATYKA I ROBOTYKA STUDIA STACJONARNE I STOPNIA

WYDZIAŁ ELEKTROTECHNIKI, AUTOMATYKI I INFORMATYKI INSTYTUT AUTOMATYKI I INFORMATYKI KIERUNEK AUTOMATYKA I ROBOTYKA STUDIA STACJONARNE I STOPNIA

ELEMENTY AUTOMATYKI PRACA W PROGRAMIE SIMULINK 2013

Podstawowe człony dynamiczne

Sposoby modelowania układów dynamicznych. Pytania

ĆWICZENIE 6 Transmitancje operatorowe, charakterystyki częstotliwościowe układów aktywnych pierwszego, drugiego i wyższych rzędów

Rozwiązania zadań z kolokwium w dniu r. Zarządzanie Licencjackie, WDAM, grupy I i II

Politechnika Gdańska Wydział Elektrotechniki i Automatyki Katedra Inżynierii Systemów Sterowania

PODSTAWY AUTOMATYKI. MATLAB - komputerowe środowisko obliczeń naukowoinżynierskich - podstawowe operacje na liczbach i macierzach.

Rys 1 Schemat modelu masa- sprężyna- tłumik

Program na zaliczenie: Odejmowanie widm

Interpolacja, aproksymacja całkowanie. Interpolacja Krzywa przechodzi przez punkty kontrolne

1. Liczby zespolone i

Plan wykładu. Własności statyczne i dynamiczne elementów automatyki:

CYFROWE PRZTWARZANIE SYGNAŁÓW (Zastosowanie transformacji Fouriera)

Wykresy i własności funkcji

Laboratorium Algorytmy Obliczeniowe. Lab. 9 Prezentacja wyników w Matlabie

Tematyka egzaminu z Podstaw sterowania

Lista nr 1 - Liczby zespolone

Automatyka i robotyka

Podstawy Automatyki. Wykład 5 - stabilność liniowych układów dynamicznych. dr inż. Jakub Możaryn. Warszawa, Instytut Automatyki i Robotyki

przy warunkach początkowych: 0 = 0, 0 = 0

Podstawowe człony dynamiczne. dr hab. inż. Krzysztof Patan

Laboratorium 1b Operacje na macierzach oraz obliczenia symboliczne

ANALIZA SYGNAŁÓ W JEDNÓWYMIARÓWYCH

Przetwarzanie sygnałów

A-2. Filtry bierne. wersja

Ćwiczenie nr 6 Charakterystyki częstotliwościowe

WYDZIAŁ ELEKTROTECHNIKI, AUTOMATYKI I INFORMATYKI INSTYTUT AUTOMATYKI I INFORMATYKI KIERUNEK AUTOMATYKA I ROBOTYKA STUDIA STACJONARNE I STOPNIA

Rozwiązania zadań z kolokwium w dniu r. Zarządzanie Inżynierskie, WDAM, grupy I i II

Podstawy Automatyki. Wykład 5 - stabilność liniowych układów dynamicznych. dr inż. Jakub Możaryn. Warszawa, Instytut Automatyki i Robotyki

CHARAKTERYSTYKI CZĘSTOTLIWOŚCIOWE

Projekt Informatyka przepustką do kariery współfinansowany ze środków Unii Europejskiej w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego

WYDZIAŁ ELEKTROTECHNIKI, AUTOMATYKI I INFORMATYKI INSTYTUT AUTOMATYKI I INFORMATYKI KIERUNEK AUTOMATYKA I ROBOTYKA STUDIA STACJONARNE I STOPNIA

Ćwiczenie 4. Matlab - funkcje, wielomiany, obliczenia symboliczne

Podstawy Automatyki. Wykład 2 - podstawy matematyczne. dr inż. Jakub Możaryn. Warszawa, Instytut Automatyki i Robotyki

Wydział Elektryczny Katedra Telekomunikacji i Aparatury Elektronicznej

Lista. Algebra z Geometrią Analityczną. Zadanie 1 Przypomnij definicję grupy, które z podanych struktur są grupami:

1. POJĘCIA PODSTAWOWE I RODZAJE UKŁADÓW AUTOMATYKI

E-N-1112-s1 MATEMATYKA Mathematics

Zaawansowane metody numeryczne

Laboratorium Przetwarzania Sygnałów Biomedycznych

Podstawy Automatyki. Wykład 5 - stabilność liniowych układów dynamicznych. dr inż. Jakub Możaryn. Warszawa, Instytut Automatyki i Robotyki

Języki Modelowania i Symulacji 2018 Podstawy Automatyki Wykład 4

WIELOMIANY SUPER TRUDNE

Systemy. Krzysztof Patan

Matlab MATrix LABoratory Mathworks Inc.

Wydział Elektryczny Katedra Telekomunikacji i Aparatury Elektronicznej

Wydział Elektryczny Katedra Telekomunikacji i Aparatury Elektronicznej

TEORIA OBWODÓW I SYGNAŁÓW LABORATORIUM

Automatyzacja. Ćwiczenie 9. Transformata Laplace a sygnałów w układach automatycznej regulacji

4. UKŁADY II RZĘDU. STABILNOŚĆ. Podstawowe wzory. Układ II rzędu ze sprzężeniem zwrotnym Standardowy schemat. Transmitancja układu zamkniętego

Modelowanie Systemów Dynamicznych Studia zaoczne, Automatyka i Robotyka, rok II. Podstawy MATLABA, cz2.

Transmitancja operatorowa członu automatyki (jakiego??) jest dana wzorem:

MATLAB PROJEKTOWANIE GRAFICZNE. Maciej Ulman ETI 9.2. Funkcje graficzne moŝna podzielić na cztery podstawowe grupy:

PLAN WYNIKOWY DLA KLASY DRUGIEJ POZIOM PODSTAWOWY I ROZSZERZONY. I. Proste na płaszczyźnie (15 godz.)

Zakłócenia w układach elektroenergetycznych LABORATORIUM 3

ELEKTROTECHNIKA Semestr 1 Rok akad / ZADANIA Z MATEMATYKI Zestaw Przedstaw w postaci algebraicznej liczby zespolone: (3 + 2j)(5 2j),

MATLAB wprowadzenie śycie jest zbyt krótkie, aby tracić czas na pisanie pętli!

Metody i analiza danych

analogowego regulatora PID doboru jego nastaw i przetransformowanie go na cyfrowy regulator PID, postępując według następujących podpunktów:

Teoria obwodów / Stanisław Osowski, Krzysztof Siwek, Michał Śmiałek. wyd. 2. Warszawa, Spis treści

Układ regulacji automatycznej (URA) kryteria stabilności

PAiTM. materiały uzupełniające do ćwiczeń Wydział Samochodów i Maszyn Roboczych studia inżynierskie prowadzący: mgr inż.

Projekt Era inżyniera pewna lokata na przyszłość jest współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego

PRZETWARZANIE SYGNAŁÓW LABORATORIUM

MATLAB - podstawy użytkowania

= i Ponieważ pierwiastkami stopnia 3 z 1 są (jak łatwo wyliczyć) liczby 1, 1+i 3

Elementarna analiza statystyczna

Wydział Elektryczny Katedra Telekomunikacji i Aparatury Elektronicznej

Podstawy MATLABA, cd.

Kolorowa płaszczyzna zespolona

WPROWADZENIE DO ŚRODOWISKA SCILAB

Laboratorium nr 1. dsolve( rownanie1, rownanie2,, warunek 1, warunek 2 );

Wymagania edukacyjne z matematyki klasa II technikum

Podstawy Automatyki. Wykład 2 - modelowanie matematyczne układów dynamicznych. dr inż. Jakub Możaryn. Warszawa, Instytut Automatyki i Robotyki

1. Równania i nierówności liniowe

Podstawy Automatyki. Wykład 2 - modelowanie matematyczne układów dynamicznych. dr inż. Jakub Możaryn. Warszawa, Instytut Automatyki i Robotyki

01.Wprowadzenie do pakietu MATLAB

Rok akademicki: 2016/2017 Kod: EEL s Punkty ECTS: 6. Poziom studiów: Studia I stopnia Forma i tryb studiów: -

Techniki regulacji automatycznej

Technika regulacji automatycznej

Stabilność. Krzysztof Patan

Laboratorium 3 Grafika 2D i 3D w Matlabie. Wprowadzenie do programowania

Podstawy Automatyki. Wykład 2 - matematyczne modelowanie układów dynamicznych. dr inż. Jakub Możaryn. Warszawa, Instytut Automatyki i Robotyki

Rozdział 2. Liczby zespolone

Transkrypt:

Podstawy Automatyki ćwiczenia w Matlab z przykładami % wyznaczenie pierwiastkow rownania char %dane jest rownanie postaci % a(n)*x^x+a(n-1)*x^(n-1)+...a0*x^0=0 % podaj macierz wspolczynnikow wielomianu % a=[a(n) a(n-1) a(0)] % komenda ROOTS(C) % przyklad disp(' dla rownania postaci A2*x^2+A1*x-A0=0'); disp(' podaj wspolczynniki'); A(1)=input('A2='); A(2)=input('A1='); A(3)=input('A0='); disp(' macierz A wspolczynnikow rowania'); A Pierwiastki=Roots(A); disp(' pierwiastki rowania wynosza'); Pierwiastki(1) Pierwiastki(2) disp(' po podstawieniu do rownania uzyskuje sie'); wynik1=a(1)*(pierwiastki(1)^2)+a(2)*(pierwiastki(1))+a(3) wynik2=a(1)*(pierwiastki(2)^2)+a(2)*(pierwiastki(2))+a(3) % przeksztalcenie liczb zespolonych disp(' dla liczby zespolonej postaci a+jb'); a=input('a='); b=input('b='); disp(' podales liczbe'); c=a+b*j disp(' liczba sprzezona to'); c1=a-b*j disp(' Modul liczby wynosi'); Modul=sqrt(a^2+b^2) disp(' kat w radianach wynosi'); if a~=0 fi=atan(b/a) else fi=pi/2 end disp(' kat w stopniach wynosi'); alfa=fi*360/(2*pi) % Operacje na liczbach zespolonych disp(' dla liczby zespolonej postaci c1=a1+jb1'); a1=input('a1='); b1=input('b1='); disp(' dla liczby zespolonej postaci c2=a2+jb2'); a2=input('a2='); b2=input('b2='); disp(' podales liczby'); c1=a1+b1*j c2=a2+b2*j disp(' dodawanie');

c=c1+c2 disp(' mnozenie'); c=c1*c2 disp(' dzielenie'); c=c1/c2 % Operacje na liczbach zespolonych disp(' dla liczby zespolonej postaci c1= M1 exp(jfi1)'); M1=input(' M1 ='); fi1=input('f1='); disp(' dla liczby zespolonej postaci c2= M2 exp(jfi2)'); M2=input(' M2 ='); fi2=input(' fi2 ='); disp(' podales liczby'); c1=m1*exp(j*fi1) c2=m2*exp(j*fi2) disp(' dodawanie'); c=c1+c2 disp(' mnozenie'); c=c1*c2 disp(' dzielenie'); c=c1/c2 % transformata laplacea disp(' dla zaleznosci f(t)=exp(a*t)'); f=exp(a*t) disp(' dla zaleznosci f(t)=sin(a*t)'); f=sin(a*t) disp(' dla zaleznosci f(t)=d(sin(a*t))dt'); % domyslnie liczona jest pochodna po czasie f=diff(sin(a*t)) disp(' dla zaleznosci f(t)=exp(-a*t)*sin(w*t)'); syms a t f w %definicja symboli % domyslnie liczona jest pochodna po czasie f=exp(-a*t)*sin(w*t)

% transformata odwrotna laplacea disp(' dla zaleznosci F(s)=3*s+10/(12+7s+s^2)'); syms s %definicja symboli % F=(3*s+10)/(s^2+7*s+12) ilaplace(f) disp(' dla zaleznosci F(s)=4/(s*(2*s+1)'); syms s %definicja symboli % F=4/(s*(2*s+1)) ilaplace(f) %wyswietlenie odpowiedzi czasowej przy danej transmitancji disp(' podaj wspolczynniki licznika L1*s+L2'); syms s L(1)=input('L1='); L(2)=input('L2='); disp(' podaj wspolczynniki mianownika (M1*s+M2)*(M3*s+M4)*(M5*s+M6)'); M(1)=input('M1='); M(2)=input('M2='); M(3)=input('M3='); M(4)=input('M4='); M(5)=input('M5='); M(6)=input('M6='); disp(' dana transmitancja'); Fs=((L(1)*s)+L(2))/((M(1)*s+M(2))*(M(3)*s+M(4))*(M(5)*s+M(6))) Licznik=[L(1) L(2)] Mianownik1=conv([M(1) M(2)], [M(3) M(3)]) Mianownik2=conv(Mianownik1, [M(5) M(6)]) disp(' czas odpowiedzi impulsowej'); t=input('czas='); g1=tf(licznik, Mianownik2) %wyswietlenie odpowiedzi czasowej przy danej transmitancji disp(' 20(s-4)/((s+1)(s+2)(s+3))'); disp(' czas odpowiedzi impulsowej'); t=input('czas='); Licznik=[20-80] Mianownik1=conv([1 1], [1 2]) Mianownik2=conv(Mianownik1, [1 3]) g1=tf(licznik, Mianownik2) subplot(3,2,1) subplot(3,2,2) disp(' 20(s+3)/((s-1)(s^2 +2s+2))'); Licznik=[20 60] Mianownik1=conv([1-1], [1 2 2]) g1=tf(licznik, Mianownik1) subplot(3,2,3)

subplot(3,2,4) disp(' 20/((s+2)(s^2 + 2))'); Licznik=[20 40] Mianownik1=conv([1 2], [1 0 2]) g1=tf(licznik, Mianownik1) subplot(3,2,5) subplot(3,2,6) Zadania 1 2 s + 10s+ 20 Znaleźć odpowiedź skokową oraz impulsową. Charakterystyki częstotliwościowe Lista poleceń 1. >> syms k a b >>k=10 >>a=1 >>b=2 >> sys=tf(k, [a b]) >> bode(sys) Lista poleceń 2. w = logspace(d1,d2,n) generowanie n punktów czestotliwosci w rozmieszczonych równomiernie w skali logarytmicznej w przedziale 10d1...10d2 w = logspace(d1,d2) standardowo 50 punktów; np. logspace(-1,1) wygeneruje 50 punktów w przedziale 0.1...10 [Mod, F] = bode(l,m,w) wyznaczenie modułu Mod i fazy F transmitancji L/M dla czestotliwosci w, gdzie F jest w stopniach (wyjatkowo w Matlabie) subplot(211) wybór górnej połowy ekranu do umieszczenia wykresu semilogx(w,mod), grid wykres modułu w skali logarytmicznej subplot(212) wybór dolnej połowy ekranu semilogx(w,f), grid wykres fazy figure nowe okno wykresu Przykład 1. Zbadać obiekt o transmitacji G(s) = k Użyć listy poleceń 1.

Przykład 2. G(s) = ks Użyć listy poleceń 1. Przykład 3. Dana jest transmitancja członu II rzędu. Narysować w Matlabie charakterystyki częstotliwościowe? Wykreślić kilka charakterystyk częstotliwościowych zmieniając współczynnik ksi. Zaobserwować jak wpływa ksi na przebieg charakterystyki? Użyć listy poleceń 2. Odp. L=2; w = logspace(-1,1,10); ksi=0.1; M=[1 2*ksi 1]; [Mod, F] = bode(l,m,w); subplot(211); semilogx(w,mod), grid subplot(212); semilogx(w,f), grid Przykład 4. Zmienić trasmitancję na 1+ s G(s) = 2 s + 10ξs 2 L=[1 1]; w = logspace(-1,1,100); ksi=0.008; M=[1 10*ksi -2]; [Mod, F] = bode(l,m,w); subplot(211); semilogx(w,mod), grid; subplot(212); semilogx(w,f), grid; Wykreślić kilka charakterystyk częstotliwościowych zmieniając współczynnik ksi. Zaobserwować jak wpływa ksi na przebieg charakterystyki? Użyć listy poleceń 2. Przykład 5. Wykreślić charakterystykę częstotliwościową członu całkującego z inercją.