SYLABUS UPJPII 2013/2014 Nazwa jednostki prowadzącej Instytut Historii Sztuki i Kultury przedmiot Nazwa kierunku Historia Sztuki Nazwa przedmiotu Ćwiczenia z historii sztuki XIX wieku powszechnej Rok studiów III Semestr studiów 5 Kod przedmiotu Typ studiów Stacjonarne Język Polski Typ przedmiotu (obowiązkowy, Obowiązkowy wybieralny) Imię i nazwisko osoby/osób Dr Małgorzata Reinhard-Chlanda prowadzących przedmiot Sposób realizacji Ćwiczenia Wymagania wstępne Brak Liczba godzin zajęć dydaktycznych Stosowane metody dydaktyczne Przygotowanie przez studentów M. 1 multimedialnych na podstawie wskazanej literatury naukowej,. Dyskusja moderowana przez prowadzącego, M. 2 podsumowanie prowadzącego Cele Student w sposób praktyczny wykorzystuje zdobywaną na wykładach wiedzę, uzupełnioną o zagadnienia szczegółowe z danego okresu, uczy się przeprowadzania analizy problemowej i pracy pisemnej. Sposób zaliczenia przedmiotu. Zaliczenie z oceną. Zaliczenie na podstawie regularnego Forma i warunki zaliczenia, metody uczęszczania na zajęcia, aktywnego w nich udziału, i kryteria oceniania przygotowania oraz zdania kolokwium pisemnego sprawdzającego wiedzę i umiejętność analizy problemów Treści merytoryczne (skrócony opis przedmiotu) Treści merytoryczne (pełny opis przedmiotu) omawianych w trakcie zajęć. Teoretyczne podstawy architektury XIX wieku T. 1 Architektura i urbanistyka centrów europejskich T. 2 Problematyka Ikonograficzna T.3 Malarstwo pejzażowe T.4 Sztuka wobec tradycji i współczesności w XIX T.5 wieku Poglądy o sztuce i krytyka artystyczna T.6 Wystawy światowe a odrodzenie rzemiosła T.7 Zaprezentowanie teoretycznych podstaw T. 1 architektury XIX wieku Omówienie na wybranych przykładach architektury T. 2 i urbanistyki centrów europejskich Przedstawienie wybranych zagadnień z zakresu T.3 problematyki ikonograficznej Ukazanie na wybranych przykładach malarstwa T.4 pejzażowego Sztuka wobec tradycji i współczesności w XIX T.5
Efekty zdefiniowane dla przedmiotu Odniesienie do kierunkowych efektów wieku Poglądy o sztuce i krytyka artystyczna T.6 Wystawy światowe a odrodzenie rzemiosła T.7 Treści omawiane w trakcie zajęć, wspomagające uzyskanie zakładanego efektu Metody i narzędzia dydaktyczne Sposoby sprawdzania osiągnięcia założonego efektu Student pogłębia wiedzę i znajomość terminologii z zakresu sztuki powszechnej omawianego okresu Student w pracy pisemnej wykazuje się umiejętnością wykorzystania literatury przedmiotu Zajęcia w grupie umożliwiają studentom podjęcie merytorycznej dyskusji nad omawianym zagadnieniem, z krytycznym podejściem do prezentowanych tekstów K_W02; K_W04; K_U01; K_U05; K_U09 K_U06; K_K02; K_K06 Wykaz literatury podstawowej i uzupełniającej, obowiązującej do zaliczenia danego przedmiotu T. 1 T. 7 M. 1; M. 2 Prezentacja multimedialna wybranego tematu, udział w dyskusji, kolokwium pisemne sprawdzające wiedzę i umiejętność analizy problemów omawianych w trakcie zajęć. T.1 T. 7 M. 1; M. 2 zaliczenie na podstawie wybranego tematu oraz regularnego uczęszczania na zajęcia T.1 T. 7 M. 1; M. 2 Wymagana aktywność podczas zajęć w toku dyskusji nad omawianymi zagadnieniami Literatura podstawowa: Białostocki J., Symbole i obrazy w świecie sztuki, Studia i rozprawy z dziejów myśli o sztuce, Warszawa 1982; Krakowski P., Teoretyczne podstawy architektury wieku XIX, Zeszyty Naukowe UJ. Prace z Historii Sztuki, t. DXXV, z. 15, 1979; Krakowski P., Architekt w wieku XIX artysta czy inżynier,
Folia Historiae Artium, t. XXVI, 1990, s. 115-131; Krakowski P., Krajobraz idealny w malarstwie w. XVIII i XIX [w:] Folia Historiae Atrium, t. XII 1976; Dzieje krytyki artystycznej i mysli o sztuce, red. M. Ceron, J. Malinowski, Warszawa 2009, s. 57 68; Tematy, tradycje i teorie w sztuce doby romantyzmu, Warszawa 1981; Lepiarczyk J., Z problematyki kompozycji urbanistycznej 2 poł. XIX wieku (Paryż i Wiedeń) [w:] Sztuka 2 poł. XIX wieku. Materiały sesji Stowarzyszenia Historyków Sztuki Łódz, listopad 1971, Warszawa 1973, s. 37-49. Otto Wagner, Wiedeń, Architektura około 1900, red.. J. Purchla, Kraków 2000, s. 39-78. Literatura uzupełniająca: Bałus J., W kręgu znaczeń symbolicznych architektury sakralnej XIX wieku, Toruń 2011. Drexlerowa A. M., Olszewski A. K., Polska i Polacy na Powszechnych Wystawach Światowych 1851-2000, Warszawa 2005; Krakowski P., Ruiny i groby w sztuce preromantyzmu i romantyzmu, [w:] Folia Historiae Atrium, t. XIV 1978, s. 103 129; Krakowski P., Fasada dziewiętnastowieczna. Ze studiów nad architekturą wieku XIX, Zeszyty Naukowe UJ. Prace z Historii Sztuki, t. DCII, z. 16, 1981, s. 55-96; Morawska H., Między romantyzmem a realizmem. O poglądach na sztukę Thore-Bürgera w latach 1855-1861, Rocznik Historii Sztuki, t. V, 1965, s. 150-166; Pracownia i dom artysty XIX i XX wieku. Mitologia i rzeczywistość, Materiały z konferencji IHS UW oraz SHS w Warszawie 25 i 26 kwietnia 2002, Warszawa 2002, s. 35-47. Romantyzm. Studia nad sztuką drugiej połowy wieku XVIII i wieku XIX, Materiały z sesji SHS, Warszawa listopad 1963, Warszawa 1967; Zgórniak M., O historyzmie w malarstwie XIX wieku, Ikonotheka, 11, 1996, s. 169-186; Żuchowski T. J., Patriotyczne mity i toposy. Malarstwo niemieckie 1800 1848, Poznań 1991.
SYLABUS UPJPII 2013/2014 Nazwa jednostki prowadzącej Instytut Historii Sztuki i Kultury przedmiot Nazwa kierunku Historia Sztuki Nazwa przedmiotu Historia sztuki XIX wieku powszechnej Rok studiów III Semestr studiów 5 Kod przedmiotu Typ studiów Stacjonarne Język Polski Typ przedmiotu (obowiązkowy, Obowiązkowy wybieralny) Imię i nazwisko osoby/osób Dr Małgorzata Reinhard-Chlanda prowadzących przedmiot Sposób realizacji Wykład Wymagania wstępne Brak Liczba godzin zajęć dydaktycznych 30 Stosowane metody dydaktyczne Wykład M. 1 Prezentacja multimedialna M. 2 Cele Studenci uzyskują wiedzę na temat najważniejszych zjawisk w sztuce powszechnej XIX. Sposób zaliczenia przedmiotu. Forma i warunki zaliczenia, metody i kryteria oceniania Egzamin z oceną. Egzamin ustny; obejmuje rozpoznanie reprodukcji trzech dzieł sztuki z zakresu malarstwa, rzeźby i architektury oraz omówienie związanej z nimi problematyki artystycznej a także rozwiązanie zagadnienia problemowego w ujęciu przekrojowym w kontekście historyczno kulturowym. Zakres wiedzy obejmuje treści przekazane w ramach wykładów i ćwiczeń oraz literatury podstawowej. Oceniana jest umiejętność posługiwania się właściwą terminologią, przeprowadzenie analizy i interpretacji, samodzielnego wartościowania dzieł sztuki i zjawisk artystycznych. Ocena z egzaminu stanowi średnią sprawdzanych efektów. Treści merytoryczne (skrócony opis Neoklasycyzm w kontekście różnorodności nurtów T. 1 przedmiotu) Światopogląd romantyczny w T. 2 dziewiętnastowiecznej Europie Realizm założenia i praktyka artystyczna T.3 Impresjonizm, postimpresjonizm, neoimpresjonizm T.4 nowa forma, ikonografia i ewolucje kierunków Symbolizm nowe obszary wyobraźni T.5 Akademizm w malarstwie i rzeźbie T.6 Rzeźba od neoklasycyzmu do nowego klasycyzmu T.7 Odmiany klasycyzmu w architekturze T.8 Historyzm, eklektyzm i początki nowoczesności w T.9 architekturze Odrodzenie sztuk i rzemiosł T.10 Treści merytoryczne (pełny opis Przedstawienie neoklasycyzmu w kontekście T. 1
przedmiotu) Efekty zdefiniowane dla przedmiotu Student nabywa umiejętność posługiwania się właściwą terminologią z zakresu sztuki XIX wieku oraz zaznajamia się z polecaną literaturą Student potrafi rozpoznać dzieła sztuki omawianego okresu, określić ich tematykę, ikonografię, przeprowadzić analizę i wskazać na kontekst odniesień historyczno - kulturowych Student potrafi interpretować i porównywać Odniesienie do kierunkowych efektów K_W02; K_W03 różnorodności nurtów Omówienie światopoglądu romantycznego w T. 2 dziewiętnastowiecznej Europie Ukazanie realizmu, jego założeń i praktyki T.3 artystycznej Przedstawienie impresjonizmu, postimpresjonizmu, T.4 neoimpresjonizmu jako nowej formy, jak również ikonografii i ewolucji kierunków Omówienie symbolizmu nowe obszary wyobraźni T.5 Przedstawienie akademizm w malarstwie i rzeźbie T.6 Przedstawienie rozwoju rzeźby od neoklasycyzmu T.7 do nowego klasycyzmu Ukazanie odmian klasycyzmu w architekturze T.8 Przedstawienie rozwoju historyzmu, eklektyzmu T.9 oraz początków nowoczesności w architekturze Odrodzenie sztuk i rzemiosł T.10 Treści Metody i narzędzia Sposoby omawiane w dydaktyczne sprawdzania trakcie zajęć, osiągnięcia wspomagające założonego efektu uzyskanie zakładanego efektu T. 1-10 M.1 M. 2 Egzamin ustny K_W04; K_U05 T. 1-10 M.1 M. 2 Egzamin ustny K_W07 T. 1-10 M.1 M. 2 Egzamin ustny
zjawiska artystyczne posługując się właściwymi metodami Wykaz literatury podstawowej i uzupełniającej, obowiązującej do zaliczenia danego przedmiotu Literatura podstawowa: Honour H., Neoklasycyzm, Warszawa 1972; Hofstaetter H., Symbolizm, Warszawa 1980; Juszczak W., Postimpresjoniści, Warszawa 1972; Kępiński Z., Impresjonizm, Warszawa 1976; Kotula P., Krakowski, Rzeźba XIX wieku, Kraków 1980; Legrand G., Sztuka romantyzmu, Warszawa 2007; Nochlin L., Realizm, Warszawa 1974; Porębski M., Dzieje sztuki w zarysie, t. 3 (wiek XIX), Warszawa 1988; Pevsner N., Historia architektury europejskiej, Warszawa 1976; Watkin D., Historia architektury zachodniej, Warszawa 2001; Poprzęcka M., Akademizm, Warszawa 1974; Starzyński J., O romantycznej syntezie sztuk, Warszawa 1965; Starzyński J., Romantyzm i narodziny nowoczesności, Warszawa 1972; Sztuka świata, t. VIII, Warszawa 1994; Tschudi Madsen S., Art. Nouveau, Warszawa 1977; Tuffelli N., Sztuka XIX wieku, Warszawa 2007; Wallis M., Secesja, Warszawa 1987. Literatura uzupełniająca: Apelli P., Goya, Warszawa 2006; Bałus J., Zjawisko historyzmu w architekturze wieku XIX. Próba opisu, Dzieła i interpretacje, t. 3, 1995, s. 69-80; Baudelaire C., O sztuce. Szkice krytyczne, Warszawa-Kraków 1961; Bartolena S., Manet, Warszawa 2006; Bartolena S., Degas i impresjoniści, Warszawa 2006; Berger J., Courbet i góry Jura, Warszawa 1999; Berger J., Rodin i dominacja seksualna, Warszawa 1999; Białostocki J., Romantyzm malarski w Polsce i w Europie, [w] tegoż, Refleksje i syntezy ze świata sztuki, Warszawa 1978; Borghesi S., Cezanne, Warszawa 2006; Crepaldi G., Turner i Constable, Warszawa 2006; Crepaldi G., Rossetti i Prerafaelici, Warszawa 2006; Cezanne P., Listy, Warszawa 1968; Courthion P., Gericault w oczach współczesnych i w oczach przyjaciół, Warszawa1966; Courthion P., Courbet w oczach własnych i w oczach przyjaciół, Warszawa 1963; Krakowski P., J. Purchla, (red.) Sztuka około 1900 w Europie Środkowej. Centra i prowincje artystyczne, Kraków 1997; Krakowski P., Nagrobki w Staglieno, Folia Historiae Artium, t. 24, 1988, s. 97-116;
Gautier T., Pisarze i artyści romantyczni, Warszawa 1975; Grabska E., Moderniści o sztuce, Warszawa 1971; Grabska, H. Morawska, Warszawa 1970; Huysmans J-K., O sztuce, wyb. opr. E. Grabska, Wrocław 1969; Jaworska W., W kręgu Gauguina. Malarze szkoły Pont-Avon, Warszawa 1969; Rosenbaum R., Międzynarodowy styl około 1800 roku. studium linearnej abstrakcji, Toruń 2001. Rottermund A., Jean-Nicolaus Luis Durand a polska architektura XIX wieku, Studia z historii sztuki, t. 45, Wrocław 1990; Russo R., Friedrich, Warszawa 2006; Thoré-Bürger T., Nowe kierunki w sztuce XIX wieku, opr. H. Morawska, Warszawa-Kraków 1972; Vollard A., Słuchając Cezannea a, Degas, Renoire a, tłum. E. Zgórniak M., Wokół neorenesansu w architekturze wieku XIX, Prace z historii sztuki, t. 18, Kraków 1987; Zuffi S., Monet, Warszawa 2006.
SYLABUS UPJPII 2013/2014 Nazwa jednostki prowadzącej Instytut Historii Sztuki i Kultury przedmiot Nazwa kierunku Historia Sztuki Nazwa przedmiotu Ćwiczenia z historii sztuki nowożytnej powszechnej Rok studiów II Semestr studiów 4 Kod przedmiotu Typ studiów Stacjonarne Język Polski Typ przedmiotu (obowiązkowy, Obowiązkowy wybieralny) Imię i nazwisko osoby/osób Prof. dr hab. Juliusz Chrościcki prowadzących przedmiot Sposób realizacji Ćwiczenia Wymagania wstępne Brak Liczba godzin zajęć dydaktycznych 30 Stosowane metody dydaktyczne Analiza i interpretacja dzieła sztuki w grupie M. 1 ćwiczeniowej na podstawie połączonej z referatem Analiza i interpretacja dzieła sztuki w terenie lub w M. 2 muzeum Dyskusja problemowa M. 3 Cele Sposób zaliczenia przedmiotu. Forma i warunki zaliczenia, metody i kryteria oceniania Treści merytoryczne (skrócony opis przedmiotu) Treści merytoryczne (pełny opis przedmiotu) Utrwalenie i uzupełnienie treści podanych w ramach wykładów przedstawiających historię sztuki nowożytnej powszechnej od XV do 2 poł. XVIII w., oraz wdrożenie studentów do samodzielnej pracy przy analizach dzieł sztuki, z wykorzystaniem literatury w obcojęzycznej. Zaliczenie z oceną. Warunkiem uzyskania zaliczenia jest systematyczne i aktywne uczestnictwo w zajęciach, opracowanie i zaprezentowanie ważnego obiektu lub sylwetki artysty. Szeroki zakres chronologiczny, tematyczny, jak i europejska skala geograficzna zmusza studentów do samodzielnego wyboru tematyki referatu i koreferatu. Sztuka nowożytna we Włoszech. T. 1 Sztuka nowożytna w Niderlandach i Hiszpanii T. 2 Sztuka nowożytna we Francji T. 3 Sztuka nowożytna w Rzeszy Niemieckiej T. 4 Omówienie wybranych zagadnień związanych z T. 1 kształtowaniem się sztuki nowożytnej we Włoszech od XV do XVIII w. Omówienie wybranych zagadnień związanych z T. 2 kształtowaniem się sztuki nowożytnej w Niderlandach i Hiszpanii od XV do XVIII w. Omówienie wybranych zagadnień związanych z T. 3 kształtowaniem się sztuki nowożytnej we Francji od XVI do XVIII w.
Efekty zdefiniowane dla przedmiotu Odniesienie do kierunkowych efektów Omówienie wybranych zagadnień związanych z kształtowaniem się sztuki nowożytnej w Rzeszy Niemieckiej od XVI do XVIII w. Treści omawiane w trakcie zajęć, wspomagające uzyskanie zakładanego efektu Metody i narzędzia dydaktyczne T. 4 Sposoby sprawdzania osiągnięcia założonego efektu Student zna i rozumie właściwą terminologię, poznaje ikonografię dzieł i ich treści ideowe Student potrafi datować i właściwie klasyfikować i interpretować pod względem stylowym zabytek Student zna i rozumie podstawowe pojęcia i zasady z prawa autorskiego Student umie sporządzać opracowanie pisemne, potrafi wyszukiwać informacje, dokonywać analizy problemu, oceny i selekcji materiału Student potrafi rozpoznać różne rodzaje dzieł sztuki oraz przeprowadzić ich krytyczną K_W02; K_W04. K_W04; K_W07. T. 2; T. 3; T.4. M.1; M.2; M.3. a) przygotowanie pracy pisemnej; b) przygotowanie c) uczestnictwo w zajęciach T. 1; T. 2; T. 3; T.4. M.1; M.2; M.3. a) przygotowanie pracy pisemnej; b) przygotowanie c) uczestnictwo w zajęciach K_W08 T. 1; T. 2; T. 3; T.4 M.1; M.2; M.3. a) przygotowanie pracy pisemnej; b) przygotowanie K_U01; K_U02; K_U03. T. 1; T. 2; T. 3; T.4. M.1; M.2; M.3. a) przygotowanie pracy pisemnej; b) przygotowanie K_U02; K_U05. T. 1; T. 2; T. 3; T.4. M.1; M.2; M.3. a) przygotowanie pracy pisemnej; b) przygotowanie
analizę i interpretację z zastosowaniem typowych metod, w celu określenia ich znaczeń, oddziaływania społecznego, miejsca w procesie historycznokulturowym Student posiada umiejętność merytorycznego argumentowania z wykorzystaniem poglądów innych autorów, oraz formułowania wniosków Student posiada umiejętność przygotowania typowych prac pisemnych w języku polskim, dotyczących zagadnień szczegółowych, z wykorzystaniem podstawowych ujęć teoretycznych, a także różnych źródeł Student umie przygotować wystąpienia ustne w języku polskim, dotyczące zagadnień szczegółowych, z wykorzystaniem K_U06. T. 1; T. 2; T. 3; T.4. M.1; M.2; M.3. a) przygotowanie pracy pisemnej; b) przygotowanie c) uczestnictwo w zajęciach K_U08 T. 1; T. 2; T. 3; T.4. M.1; M.2; M.3. a) przygotowanie pracy pisemnej; b) przygotowanie c) uczestnictwo w zajęciach K_U09 T. 1; T. 2; T. 3; T.4. M.1; M.2; M.3. a) przygotowanie pracy pisemnej; b) przygotowanie c) uczestnictwo w zajęciach
podstawowych ujęć teoretycznych, a także różnych źródeł Student ma świadomość zakresu swojej wiedzy z dziedziny historii sztuki i umiejętności warsztatowych oraz rozumie potrzebę dalszego, ciągłego rozwoju kompetencji w zakresie fachowym, ogólno humanistyczny m, jak też kompetencji personalnych i społecznych Student potrafi współdziałać i pracować w grupie, przyjmując w niej różne role Student prawidłowo identyfikuje i rozstrzyga dylematy związane z wykonywaniem zawodu, rozumie konieczność przestrzegania norm etycznych w pracy historyka sztuki i popularyzacji wiedzy z K_K01 T. 1; T. 2; T. 3; T.4. M.1; M.2; M.3. a) przygotowanie pracy pisemnej; b) przygotowanie c) uczestnictwo w zajęciach K_K02 T. 1; T. 2; T. 3; T.4. M.1; M.2; M.3. a) przygotowanie pracy pisemnej; b) przygotowanie c) uczestnictwo w zajęciach K_K04 T. 1; T. 2; T. 3; T.4. M.1; M.2; M.3. a) przygotowanie pracy pisemnej; b) przygotowanie c) uczestnictwo w zajęciach
zakresu historii sztuki Wykaz literatury podstawowej i uzupełniającej, obowiązującej do zaliczenia danego przedmiotu Literatura będzie efektem samodzielnych poszukiwań studenta, uzupełnionych niezbędnymi pozycjami podczas konsultacji z prowadzącym zajęcia.
SYLABUS UPJPII 2013/2014 Nazwa jednostki prowadzącej Instytut Historii Sztuki i Kultury przedmiot Nazwa kierunku Historia Sztuki Nazwa przedmiotu Historia sztuki nowożytnej powszechnej Rok studiów II Semestr studiów 4 Kod przedmiotu Typ studiów Stacjonarne Język Polski Typ przedmiotu (obowiązkowy, Obowiązkowy wybieralny) Imię i nazwisko osoby/osób Prof. dr hab. Juliusz Chrościcki prowadzących przedmiot Sposób realizacji Wykład Wymagania wstępne Brak Liczba godzin zajęć dydaktycznych 30 Wykład M. 1 Prezentacja multimedialna M. 2 Dyskusja problemowa M. 3 Fragmenty filmów monograficznych i reportaży z T. 4 wystaw. Cele Zdobycie wiedzy o najważniejszych zjawiskach w sztuce nowożytnej z XVII i XVIII w. Znajomość i rozpoznawanie istotnych dzieł sztuki i form stylistycznych poszczególnych artystów europejskich. Opanowanie materiału do którego powraca XIX-wieczna i współczesna sztuka. Sposób zaliczenia przedmiotu. Forma i warunki zaliczenia, metody i kryteria oceniania Egzamin ustny na zakończenie semestru, rozdzielony na części I. u prof. K. Kuczmana i część II. prof. J. A. Chrościckiego. Rozpoznanie zaprezentowanych dzieł sztuki oraz krótkie omówienie problematyki artystycznej. Umiejętność osadzenia poszczególnych artystów w epoce historycznej i formach Treści merytoryczne (skrócony opis przedmiotu) stylowych. Sztuka barokowa i późnobarokowa XVII-XVIII w. w Italii, Francji, Lotaryngii, Francji, Półwyspu Iberyjskiego, Cesarstwa, Niderlandów Pn. i Pd., a w mniejszym stopniu : W. Brytanii i Rosji. Sztuka barokowa i późnobarokowa XVII-XVIII w. we Francji i Lotaryngii Sztuka barokowa i późnobarokowa XVII-XVIII w. na Półwyspie Iberyjskim Sztuka barokowa i późnobarokowa XVII-XVIII w. w Cesarstwie Niemieckim oraz w Niderlandach Pn i Pd. Sztuka barokowa i późnobarokowa XVII-XVIII w. T. 5 w Wielkiej Brytanii i Rosji Treści merytoryczne (pełny opis Twórczość M. Merisi da Caravaggio. Sztuka T. 1 T. 1 T. 2 T. 3 T. 4
przedmiotu) Efekty zdefiniowane dla przedmiotu Odniesienie do kierunkowych efektów wczesnobarokowa w Rzymie i Bolonii. Artyści z północy w Rzymie. Projekty i realizacje G. L. Berniniego we Włoszech. Architekci i rzeźbiarze Rzymu XVII w. Projekty G. Guariniego i Turyn. Sztuka dworu Ludwika XIV. Watteau i jego T. 2 naśladowcy. Złoty wiek sztuki w Hiszpanii. T. 3 Sztuka na dworze cesarskim. Saksonia, Bawaria, T. 4 Prusy oraz malarstwo w Niderlandach Południowych i Północnych. Szuka Wielkiej Brytanii i Rosji w XVII w. T. 5 Treści Metody i narzędzia Sposoby omawiane w dydaktyczne sprawdzania trakcie zajęć, osiągnięcia wspomagające założonego efektu uzyskanie zakładanego efektu Student potrafi rozpoznać dzieło sztuki, określić jego temat, ikonografię w szerszym kontekście kulturowym Student potrafi analizować i łączyć zjawiska z różnych środowisk artystycznych Student potrafi posługiwać się fachową terminologią z zakresu sztuki nowożytnej powszechnej Zna podstawową literaturę przedmiotu i K_W05 K_W07 K_U05 K_K01 pogląd Wykaz literatury podstawowej i uzupełniającej, obowiązującej do zaliczenia danego przedmiotu T. 1: T. 2; T. 3; T. 4; T. 5. K_W05 T. 1: T. 2; T. 3; T. 4; T. 5. K_U05 T. 1: T. 2; T. 3; T. 4; T. 5. K_K01 T. 1: T. 2; T. 3; T. 4; T. 5. M. 1; M 2; M. 3; M. 4. M. 1; M 2; M. 3; M. 4. M. 1; M 2; M. 3; M. 4. M. 1; M 2; M. 3; M. 4. Egzamin końcowy Egzamin końcowy Egzamin końcowy Egzamin końcowy Literatura podstawowa: Obszerny spis literatury w j. polskim i j. kongresowych do wyboru przedstawiony będzie na zajęciach. Literatura uzupełniająca:
Caravaggio Złożenie do grobu, Arcydzieło Pinakoteki Watykańskiej. Różne oblicza caravaggionizmu MNW Warszawa 1996; Pod jedną koroną. Kultura i sztuka w czasach unii polskosaskiej, Zamek Królewski w Warszawie,Warszawa - Drezno, 1997/98; Orzeł i Trzy Korony. Sąsiedztwo polsko szwedzkie nad Bałtykiem epoce nowożytnej ( XVI-XVIII w., Zamek Królewski w Warszawie i Kalmar, 2002/03; Cienie i światła Cztery wieki malarstwa francuskiego. Zamek Królewski w Warszawie, Warszawa 2005; Le siecle francais. Francuskie malarstwo i rysunek XVIII wieku ze zbiorów polskich, MNW, Warszawa 2009; Stanisław Leszczyński Król Polski księciem Lotaryngii, Zamek Królewski w Warszawie, Warszawa 2005.
SYLABUS UPJPII 2013/2014 Nazwa jednostki prowadzącej Instytut Historii Sztuki i Kultury przedmiot Nazwa kierunku Historia Sztuki Nazwa przedmiotu Seminarium licencjackie z historii sztuki nowożytnej Rok studiów III Semestr studiów 5-6 Kod przedmiotu Typ studiów Stacjonarne Język Polski Typ przedmiotu (obowiązkowy, Obowiązkowy wybieralny) Imię i nazwisko osoby/osób Prof. dr hab. Juliusz Chrościcki prowadzących przedmiot Sposób realizacji Ćwiczenia Wymagania wstępne Brak Liczba godzin zajęć dydaktycznych 60 Stosowane metody dydaktyczne Prezentacja multimedialna M. 1 Prezentacja fragmentów przygotowanych prac M. 2 proseminaryjnych połączona z dyskusja na forum grupy Konsultacje odnośnie poprawności merytorycznej i M. 3 warsztatowej prac Cele Wybór tematu i przygotowanie pracy licencjackiej. Samodzielne zbieranie materiału, kwerendy archiwalne i biblioteczne, znajomość szeregu dzieł sztuki z autopsji. Opanowanie techniki pisania pracy licencjackiej (z przypisami, aneksami źródłowymi i przygotowaniem Sposób zaliczenia przedmiotu. Forma i warunki zaliczenia, metody i kryteria oceniania Treści merytoryczne (skrócony opis przedmiotu) Treści merytoryczne (pełny opis przedmiotu) ilustracji). W zimowym semestrze : wybór tematyki pierwszego referatu w wersjach: pisemnej i do zreferowania z prezentacją. W letnim semestrze powstanie praca licencjacka, lub tylko kolejny referat. Ocena tego seminarium wiąże się z systematycznością i jakością wykonanej pracy w ciągu całego roku. Omówienie problematyki badawczej związanej z T. 1 zaaprobowanymi przez prowadzącego tematami Zapoznanie z metodologią badawczą i zasadami T. 2 redagowania pracy Praca nad tekstami źródłowymi i ich krytyka T. 3 Doskonalenie pisanych prac licencjackich T. 4 Proponowana tematyka prac: monografie T. 1 konkretnych obiektów sztuki (np.: ryciny, medale czy monety) w zbiorach polskich (głównie krakowskich). Ikonografia władców czy struktur państw. Konkretne przedstawienia plastyczne parlamentaryzmu europejskiego, systemy elekcji: papieża, doży czy króla.
Efekty zdefiniowane dla przedmiotu Student nabywa umiejętność posługiwania się prawidłową terminologią Student potrafi posługiwać się podstawowymi metodami analizy i interpretacji dzieł sztuki Student nabywa umiejętność zdobywania wiedzy korzystając z bibliotek i źródeł internetowych Student umie sporządzić pracę naukową wykorzystując w niej podstawowe elementy warsztatu Odniesienie do kierunkowych efektów Rozwijanie umiejętności związanych z pracą nad tekstem oraz warsztatu badawczego. Doskonalenie zapisu bibliograficznego, terminologii właściwej sztuce nowożytnej, umiejętności posługiwania się odpowiednią metodologią pracy naukowej. Rozwijanie umiejętności pracy nad tekstami źródłowymi i ich krytyka Dyskusja nad prezentowaniem fragmentów prac licencjackich, pozwalająca na doskonalenie umiejętności krytycznej oceny i formułowania własnych wniosków przez studentów. Treści omawiane w trakcie zajęć, wspomagające uzyskanie zakładanego efektu K_W02 T. 1; T. 2; T. 3; T. 4. K_W07 T. 1; T. 2; T. 3; T. 4. K_U03 T. 1; T. 2; T. 3; T. 4. K_U01, K_U02, K_U06, K_U08 naukowego Wykaz literatury podstawowej i uzupełniającej, obowiązującej do zaliczenia danego przedmiotu T. 1; T. 2; T. 3; T. 4. Metody i narzędzia dydaktyczne T. 2 T. 3 T. 4 Sposoby sprawdzania osiągnięcia założonego efektu M. 1; M. 2; M.3. Dyskusja podczas seminarium licencjackiego; Praca licencjacka. M. 1; M. 2; M.3. Dyskusja podczas seminarium licencjackiego; Praca licencjacka. M. 1; M. 2; M.3. Dyskusja podczas seminarium licencjackiego; Praca licencjacka. M. 1; M. 2; M.3. Dyskusja podczas seminarium licencjackiego; Praca licencjacka. Literatura: wykorzystanie katalogów wystaw i katalogów zbiorów muzealnych, wystaw monograficznych poszczególnych władców, ich medali czy rycin (monografii
artystów). Publikacje polskie i obcojęzyczne.
SYLABUS UPJPII 2013/2014 Nazwa jednostki prowadzącej Instytut Historii Sztuki i Kultury przedmiot Nazwa kierunku Historia Sztuki Nazwa przedmiotu Historia sztuki nowożytnej powszechnej Rok studiów II Semestr studiów 3 Kod przedmiotu Typ studiów Stacjonarne Język Polski Typ przedmiotu (obowiązkowy, Obowiązkowy wybieralny) Imię i nazwisko osoby/osób Dr hab. Kazimierz Kuczman, prof. UPJPII prowadzących przedmiot Sposób realizacji Wykład Wymagania wstępne Ogólne opanowanie wiedzy na poziomie szkoły średniej Liczba godzin zajęć dydaktycznych 30 Stosowane metody dydaktyczne Wykład M. 1 Cele Sposób zaliczenia przedmiotu. Forma i warunki zaliczenia, metody i kryteria oceniania Treści merytoryczne (skrócony opis przedmiotu) Treści merytoryczne (pełny opis przedmiotu) Prezentacja multimedialna M. 2 Studenci mają pozyskać wiedzę o najważniejszych zjawiskach w sztuce europejskiej od XV do XVIII wieku, nabywając umiejętność rozpoznania i interpretacji dzieła w szerszym kontekście społecznym, politycznym i religijnym. Zaliczenie w formie ustnego kolokwium. 1) W pierwszej części zaliczenia sprawdzana jest ogólna wiedza o najważniejszych zjawiskach w nowożytnej sztuce polskiej, umiejętność osadzenia twórczości artystów w danej epoce lub nurcie stylowym, oraz ich dzieł omawianych podczas wykładu. 2) W drugiej części zaliczenia student dokonuje rozpoznania prezentowanej na ilustracji dzieła sztuki oraz krótkie omówienie związanej z nim problematyki. W trakcie egzaminu brana jest pod uwagę frekwencja studenta na wykładzie. Renesans epoka postawa - styl T. 1 Architektura epoki renesansu T. 2 Rzeźba epoki renesansu T. 3 Malarstwo epoki renesansu T. 4 Renesans podłoże historyczno-społeczne epoki, T. 1 warunki rozwoju, ramy czasowe, zróżnicowanie terytorialne, postawy artystyczne, cechy formalne, fazy rozwoju Architektura epoki renesansu Ramy czasowe, T. 2 fazy, cechy stylowe, Florencja i Rzym jako główne ośrodki, ważniejsi artyści Rzeźba epoki renesansu Wczesnorenesansowa T. 3 rzeźba we Florencji, twórczość rzeźbiarska Michała Anioła
Efekty zdefiniowane dla przedmiotu Odniesienie do kierunkowych efektów Malarstwo epoki renesansu Szkoły włoskie w okresie Quattrocenta, rola Rzymu i Wenecji w okresie pełnego renesansu, Leonardo, Michał Anioł, Rafael, szkoły północnoeuropejskie Treści omawiane w trakcie zajęć, wspomagające uzyskanie zakładanego efektu Metody i narzędzia dydaktyczne T.4 Sposoby sprawdzania osiągnięcia założonego efektu Student potrafi rozpoznać dzieło sztuki, określić jego temat, ikonografię w szerszym kontekście kulturowym Student potrafi analizować i łączyć zjawiska z różnych środowisk artystycznych K_W05 K_W07 K_U05 K_K01 T. 1 T. 4 M. 1 M. 2 Zaliczenie K_W05 T.1-T.4 M.1-M.2 Zaliczenie Student potrafi posługiwać się fachową terminologią z zakresu sztuki nowożytnej powszechnej Zna podstawową literaturę przedmiotu i pogląd Wykaz literatury podstawowej i uzupełniającej, obowiązującej do K_U05 T.1-T.4 M.1-M.2 Zaliczenie K_K01 T.1-T.4 M.1-M.2 Zaliczenie Literatura podstawowa: Levy M., Wczesny renesans, Warszawa 1972.
zaliczenia danego przedmiotu Levy M., Dojrzały renesans, Warszawa 1980 Murray P. Architektura włoskiego renesansu, Warszawa 1999. Renesans w sztuce włoskiej. Architektura-rzeźba-malarstwo, red. R. Toman, 2007. Rzepińska M., Malarstwo Cinquecenta, Warszawa 1976. Sztuka baroku. Architektura-rzeźba-malarstwo, red. R. Toman, 2004. Sztuka świata, t. 5-7, 2001. Sherman J. Manieryzm, Warszawa 1970. Waźbiński Z., Malarstwo Quattrocenta, Warszawa 1972. Baroque. Architecture-sculpture-painting, ed. by R. Toman, 2004, wersje: niem. i hiszp.; Preussen Kunst und Architektur, red. G. Streidt, P. Feierabend, Kolonia 1999, wersje : fr. i ang. Literatura uzupełniająca: Blunt A., Art and Architecture in France: 1500 1700, The Pelican History of Art 1977. Bochnak A., Historia sztuki nowożytnej, Warszawa Kraków 1970. Burke P., Kultura i społeczeństwo w renesansowych Włoszech, Warszawa 1991. Burke P., Fabrykacja Ludwika XIV, Warszawa 2011. Caravaggio Złożenie do grobu, Arcydzieło Pinakoteki Watykańskiej. Różne oblicza caravaggionizmu MNW Warszawa 1996 Chastel A., Sztuka włoska, t. 1 2, Warszawa 1978. Gerson H., Kuile E. H., Art and Architecture in Belgium 1600 1800, The Pelican History of Art 1960. Le siecle francais. Francuskie malarstwo i rysunek XVIII wieku ze zbiorów polskich, MNW, Warszawa 2009 Levy M., Painting and Sculpture in France in the 18 th Century, The Pelican History of Art 1995. Osten G. von der, Vey H., Painting and Sculpture in Germany and the Netherlands 1500 1600, The Pelikan History of Art 1969. Stanisław Leszczyński Król Polski księciem Lotaryngii, Zamek Królewski w Warszawie, Warszawa 2005. Székely A, Malarstwo hiszpańskie, Warszawa 1977. Wittkower R., Art and Architecture in Italy 1600 1750, The Pelican History of Art 1982. Wyrzykowska M., Śląsk w orbicie Wiednia. Artystyczne związki Śląska z Arcyksięstwem Austriackim w latach 1648-1741, Wrocław 2010. Ziemba A., Iluzja a realizm. Gra z widzem w sztuce holenderskiej 1580-1660, Warszawa 2005.
SYLABUS UPJPII 2013/2014 Nazwa jednostki prowadzącej Instytut Historii Sztuki i Kultury przedmiot Nazwa kierunku Historia Sztuki Nazwa przedmiotu Wstęp do historii sztuki Rok studiów I Semestr studiów 1 Kod przedmiotu Typ studiów Stacjonarne Język Polski Typ przedmiotu (obowiązkowy, Obowiązkowy wybieralny) Imię i nazwisko osoby/osób Prof. dr hab. Adam Małkiewicz prowadzących przedmiot Sposób realizacji Wykład Wymagania wstępne Brak Liczba godzin zajęć dydaktycznych 30 Stosowane metody dydaktyczne Wykład M. 1 Cele Sposób zaliczenia przedmiotu. Forma i warunki zaliczenia, metody i kryteria oceniania Treści merytoryczne (skrócony opis przedmiotu) Dyskusja moderowana przez prowadzącego M. 2 Student nabywa wiedzę o miejscu i znaczeniu sztuki w systemie nauk humanistycznych, ich specyfice przedmiotowej i metodologicznej, oraz poznaje terminologie z zakresu nauk humanistycznych ze szczególnym uwzględnieniem aparatu pojęciowego dotyczącego materialnej, estetycznej i ideowej struktury dzieła sztuki. Poznaje też problematykę dziedzin i dyscyplin naukowych powiązanych z historią sztuki. Egzamin. Warunkiem dopuszczenia do egzaminu jest uzyskanie zaliczeń z wszystkich przedmiotów, z którymi związany jest przedmiot Wstępu do historii sztuki. Egzamin obejmuje całość materiału przedstawionego w wykładzie, konwersatorium i ćwiczeniach i służy weryfikacji jego opanowania w stopniu co najmniej podstawowym oraz umiejętności zastosowania w praktyce głównych elementów warsztatu naukowego. W szczególności dotyczy to znajomości przedmiotu historii sztuki (zakres i przemiany pojęć sztuka i dzieło sztuki ), elementów metody badawczej w ujęciu historycznym, podstawowej wiedzy o głównych naukach pomocniczych historii sztuki, przyswojenia sobie fachowej terminologii właściwej historii sztuki, opanowanie umiejętności ogólnego określenia geograficznych i czasowych współrzędnych konkretnego dzieła sztuki. Wykład obejmuje główne wiadomości o historii T. 1 sztuki jako dyscyplinie naukowej. Ponadto wykład dostarcza wiedzę o zawodzie T. 2 historyka sztuki i jego uwarunkowaniach społecznych i etycznych. Treści merytoryczne (pełny opis Wykład obejmuje główne wiadomości o historii T. 1
przedmiotu) Efekty zdefiniowane dla przedmiotu Student zdobywa podstawową wiedzę o historii sztuki jako dyscyplinie naukowej. Student zna metody badawcze w historii sztuki. Student poznaje terminologię nauk humanistycznyc h. Student poznaje kompetencje historyka sztuki w muzealnictwie, konserwatorstwi e, ochronie zabytków. Student potrafi scharakteryzowa ć najważniejsze metody badawcze w ujęciu Odniesienie do kierunkowych efektów sztuki jako dyscyplinie naukowej (m. in. przedmiot badań i jego przemiany historyczne; metody badawcze w ujęciu historycznym; miejsce historii sztuki wśród innych nauk i najważniejsze nauki pomocnicze; podstawowa aparatura pojęciowa i klasyczne metody rozpoznania i klasyfikacji dzieła sztuki). Wykład dostarcza wiedzę o zawodzie historyka sztuki (zakres fachowych kompetencji historyka sztuki, m.in.: muzealnictwo, konserwatorstwo i ochrona zabytków; inwentaryzacja zabytków; krytyka artystyczna; popularyzacja sztuki) i jego uwarunkowaniach społecznych i etycznych. Treści omawiane w trakcie zajęć, wspomagające uzyskanie zakładanego efektu Metody i narzędzia dydaktyczne K_W05; K_K01 T. 1 M. 1 Egzamin T. 2 Sposoby sprawdzania osiągnięcia założonego efektu K_W01 T. 1 M. 1, M. 2 Dyskusja, egzamin K_W02 T. 1, T. 2 M. 1 Egzamin K_W05; K_K01 K_K05 T. 2 M. 1 Egzamin K_U02; K_W09 T. 1 M. 1, M. 2 Dyskusja, egzamin
historycznym. Wykaz literatury podstawowej i uzupełniającej, obowiązującej do zaliczenia danego przedmiotu Literatura podstawowa: Wstęp do historii sztuki: przedmiot metodologia zawód, red. P. Skubiszewski, Warszawa 1973 zwł. rozdz. 4, 5, 7, 8, 10 Literatura uzupełniająca: Białostocki J., Pięć wieków myśli o sztuce, wyd. 2. Warszawa 1976, zwł. część II; Białostocki J., Historia sztuki wśród nauk humanistycznych, Wrocław 1980; Bochnak, Zarys dziejów polskiej historii sztuki, Kraków 1948, Historia Nauki Polskiej w Monografiach t. 22; Dzieje historii sztuki w Polsce. Kształtowanie się instytucji naukowych w XIX i XX wieku, red. A.S. Labuda, Poznań 1996 Kalinowski L., Max Dvořák i jego metoda w badaniach nad sztuką, Warszawa 1974; Małkiewicz, Z dziejów polskiej historii sztuki. Studia i szkice, Kraków 2005; Panofsky E., Ikonografia i ikonologia, W: tegoż, Studia z historii sztuki, Warszawa 1971; Piwocki K., Pierwsza nowoczesna historia sztuki. Poglądy Aloisa Riegla, Warszawa 1970; Tatarkiewicz W., Dzieje sześciu pojęć, Warszawa 1976.
SYLABUS UPJPII 2013/2014 Nazwa jednostki prowadzącej Instytut Historii Sztuki i Kultury przedmiot Nazwa kierunku Historia Sztuki Nazwa przedmiotu Historia filozofii Rok studiów I Semestr studiów 1 Kod przedmiotu Typ studiów Stacjonarne Język Polski Typ przedmiotu (obowiązkowy, Obowiązkowy wybieralny) Imię i nazwisko osoby/osób S. dr hab. Teresa Obolevich prowadzących przedmiot Sposób realizacji Wykład Wymagania wstępne Brak Liczba godzin zajęć dydaktycznych 30 Stosowane metody dydaktyczne Wykład M. 1 Cele Sposób zaliczenia przedmiotu. Forma i warunki zaliczenia, metody i kryteria oceniania Treści merytoryczne (skrócony opis przedmiotu) Treści merytoryczne (pełny opis przedmiotu) Prezentacja multimedialna M. 2 Student zdobywa wiedzę z historii filozofii, potrafi ją analizować, porządkować i oceniać, a także wykorzystać w życiu kulturalnym. Zaliczenie z oceną. Kolokwium ustne. Student na ocenę dostateczną zna podstawowe fakty z historii filozofii, potrafi podać nazwiska głównych filozofów poszczególnych nurtów, z trudnością i bez podawania szczegółów jest w stanie omówić zasadnicze tezy filozoficzne danej epoki. Student na ocenę dobrą w miarę płynnie wymienia podstawowe fakty z historii filozofii, bez większych trudności jest w stanie omówić główne tezy filozoficzne kształtujące daną epokę. Student na ocenę bardzo dobra płynnie wymienia ważne fakty z historii filozofii, płynnie podaje tezy filozoficzne kształtujące daną epokę, bez trudności łączy fakty ze sobą i wyciąga logiczne wnioski. Zna nazwiska filozofów i potrafi dokładnie umiejscowić je w historii filozofii oraz w historii powszechnej. Historia filozofii starożytnej T.1-T.3 Historia filozofii średniowiecznej Filozofia helleńska (jońska filozofia przyrody; początki antropologii Sokrates; wielkie systemy starożytne: Platon i platonizm; Arystoteles i arystotelizm) T. 4-T.8 T. 1 Filozofia hellenistyczna (sceptycyzm, epikureizm, T. 2 stoicyzm; neoplatonizm) Starożytna filozofia (i teologia) chrześcijańska: T. 3
Efekty zdefiniowane dla przedmiotu Student zna i rozumie historyczne fakty z dziejów filozofii, zna główne zagadnienia historii filozofii. Odniesienie do kierunkowych efektów K_W05, K_W09 Patrystyka (pierwsze próby rozwiązania relacji wiary i rozumu (Tertulian, Orygenes); starożytny spór o wartość filozofii grecko-rzymskiej; droga do ujęć systemowych) Filozofia średniowieczna. Okres przygotowawczy (od Boecjusza do Eriugeny) Filozofia wczesnośredniowieczna (spory filozoficzno-teologiczne: spór o wartość logiki; spór o zakres rzeczywistości; wczesnośredniowieczne teorie człowieka: mistyka) Rozkwit filozofii średniowiecznej (nowe źródła problemów filozofii; nowe instytucje - uniwersytety średniowieczne; systemy filozofii średniowiecznej: arystotelizmy średniowieczne; augustynizm średniowieczny) Schyłek filozofii średniowiecznej (nowa teoria nauki Wilhelm Ockham; początki nauk przyrodniczych; początki nauk przyrodniczych) Humaniści i odnowienie filozofii starożytnej, Franciszek Bacon, Suarez i modernizacja scholastyki Treści omawiane w trakcie zajęć, wspomagające uzyskanie zakładanego efektu Metody i narzędzia dydaktyczne T. 4 T. 5 T. 6 T. 7 T. 8 Sposoby sprawdzania osiągnięcia założonego efektu T. 1 T. 8 M.1-M.2 Kolokwium ustne Student zna periodyzację dziejów filozofii Student pozyskuje świadomość wiedzy z zakresu historii filozofii oraz uczestniczy w życiu K_W10, K_K06 T. 1 T. 8 M.1-M.2 Forma ustna (zaliczenie na podstawie obecności oraz ewaluacji efektów osiąganych przez studentów, której
kulturalnym dokonuje się podczas zajęć w toku dyskusji nad zagadnieniami omawianymi przez wykładowcę) Student po K_U06 T.1 - T.8 M.1 Forma ustna ukończonym (zaliczenie na kursie potrafi analizować, podstawie obecności oraz oceniać i selekcjonować ewaluacji efektów wiadomości z osiąganych przez historii filozofii studentów, której Wykaz literatury podstawowej i uzupełniającej, obowiązującej do zaliczenia danego przedmiotu dokonuje się podczas zajęć w toku dyskusji nad zagadnieniami omawianymi przez wykładowcę) Literatura podstawowa: W. Tatarkiewicz, Historia filozofii, t. 1, rożne wydania Literatura uzupełniająca: Copleston F., Historia filozofii, t. I-III, Warszawa, różne wydania; Hadot P., Czym jest filozofia starożytna, przeł. P. Domański, Warszawa 2000; Reale G., Historia filozofii starożytnej, tłum. Edward Iwo Zieliński, Lublin 1993 (tom I V).
SYLABUS UPJPII 2013/2014 Nazwa jednostki prowadzącej Instytut Historii Sztuki i Kultury przedmiot Nazwa kierunku Historia Sztuki Nazwa przedmiotu Ćwiczenia z historii sztuki XX i XXI wieku powszechnej Rok studiów III Semestr studiów 6 Kod przedmiotu Typ studiów Stacjonarne Język Polski Typ przedmiotu (obowiązkowy, Obowiązkowy wybieralny) Imię i nazwisko osoby/osób Dr Natasza Styrna prowadzących przedmiot Sposób realizacji Ćwiczenia Wymagania wstępne Brak Liczba godzin zajęć dydaktycznych 30 Stosowane metody dydaktyczne Prezentacja multimedialna M. 1 Dyskusja M. 2 Cele Student powinien zapoznać się z zagadnieniami szczegółowymi powiązanymi z sztuką XX wieku. Sposób zaliczenia przedmiotu. Forma i warunki zaliczenia, metody Zaliczenie z oceną. Zaliczenie na podstawie rozmowy z prowadzącym, podczas której student otrzymuje zestaw i kryteria oceniania slajdów do rozpoznania. Warunkiem zaliczenia jest umiejętność datowania zaprezentowanych dzieł oraz określenia ich autorstwa. Sprawdzana jest umiejętność powiązania przedstawionego dzieła ze zjawiskiem lub nurtem Treści merytoryczne (skrócony opis przedmiotu) Treści merytoryczne (pełny opis przedmiotu) Efekty zdefiniowane dla przedmiotu Odniesienie do kierunkowych efektów sztuki współczesnej, do którego przynależy. Malarstwo XX wieku T. 1 Rzeźba XX wieku T. 2 Architektura XX wieku T. 3 Malarstwo XX wieku: ekspresjonizm, kubizm, futuryzm, suprematyzm, neoplastycyzm, surrealizm, nowa rzeczowość, abstrakcyjny ekspresjonizm, informel, hiperrealizm, nowa figuracja, postmodernizm Rzeźba XX wieku: ekspresjonizm, kubizm, futuryzm, rzeźba kinetyczna, nurt organiczny, minimal art Architektura XX wieku: De Stlij, Bauhaus, styl międzynarodowy Treści Metody i narzędzia omawiane w dydaktyczne trakcie zajęć, wspomagające uzyskanie zakładanego efektu T. 1 T. 2 T. 3 Sposoby sprawdzania osiągnięcia założonego efektu
Student nabywa umiejętność powiązania dzieła ze zjawiskiem lub nurtem sztuki współczesnej, do którego przynależy. Student potrafi rozpoznać dzieło sztuki, autorstwo, temat, ikonografię Student pogłębia znajomość terminologii z zakresu sztuki powszechnej omawianego okresu Zajęcia w grupie umożliwiają studentom podjęcie merytorycznej dyskusji nad omawianym zagadnieniem, z krytycznym podejściem do prezentowanych tekstów, współczesnych wydarzeń kulturalnych i muzealnych. K_W07 T. 1 T. 3 M.1-M.2 Ocena trafności wypowiedzi studenta w trakcie zajęć, ocena trafności wypowiedzi studenta w trakcie sprawdzianu ustnego na koniec semestru K_U05; K_K06 T. 1 T. 3 M.1-M.2 Ocena trafności wypowiedzi studenta w trakcie zajęć, ocena trafności wypowiedzi studenta w trakcie sprawdzianu ustnego na koniec semestru K_W02; K_W04 K_U06; K_K02; K_K06 Wykaz literatury podstawowej i uzupełniającej, obowiązującej do zaliczenia danego przedmiotu T. 1 T. 3 M.1-M.2 Ocena trafności wypowiedzi studenta w trakcie zajęć, ocena trafności wypowiedzi studenta w trakcie sprawdzianu ustnego na koniec semestru T. 1 T. 3 M.1-M.2 Ocena trafności wypowiedzi studenta w trakcie zajęć, ocena trafności wypowiedzi studenta w trakcie sprawdzianu ustnego na koniec semestru Literatura podstawowa: Baumgarth Ch., Futuryzm, Warszawa 1978; Czartoryska U., Od Pop-artu do sztuki konceptualnej,
Warszawa 1976; Dziamski G., Awangarda po awangardzie. Od neoawangardy do postmodernizmu, Poznań 1995; Janicka K., Surrealizm, Warszawa 1973; Jencks Ch., Architektura postmodernistyczna, Warszawa 1987; Kierunki i tendencje sztuki nowoczesnej, Warszawa 1980; Kotula A., Krakowski P., Malarstwo, rzeźba, architektura. Wybrane zagadnienia plastyki współczesnej, Warszawa 1972; Kotula A., Krakowski P., Sztuka abstrakcyjna, Warszawa 1973; Kotula A., Krakowski P., Rzeźba współczesna, Warszawa 1980; Krakowski P., O sztuce nowej i najnowszej, Warszawa 1981; Kuryluk E., Hiperrealizm Nowy realizm, Warszawa 1979; Overy P., De Stijl, Warszawa 1979; Porębski M., Dzieje sztuki w zarysie, t. 3, Warszawa 1988; Porębski M., Kubizm, Warszawa 1980; Richter H., Dadaizm, Warszawa 1983; Rose B., Malarstwo amerykańskie XX wieku, Warszawa 1991; Taylor G., Bauhaus, Warszawa 1977; Turowski A., W kręgu konstruktywizmu, Warszawa 1979; Willett J., Ekspresjonizm, Warszawa 1976. Literatura uzupełniająca: Giżycki M., Słownik kierunków, ruchów i kluczowych pojęć sztuki drugiej połowy XX wieku, Gdańsk 2002; Porębski M., Granica współczesności 1909 1925, Warszawa 1989.
SYLABUS UPJPII 2013/2014 Nazwa jednostki prowadzącej Instytut Historii Sztuki i Kultury przedmiot Nazwa kierunku Historia Sztuki Nazwa przedmiotu Historia sztuki XX i XXI wieku powszechnej Rok studiów III Semestr studiów 6 Kod przedmiotu Typ studiów Stacjonarne Język Polski Typ przedmiotu (obowiązkowy, Obowiązkowy wybieralny) Imię i nazwisko osoby/osób Dr Natasza Styrna prowadzących przedmiot Sposób realizacji Wykład Wymagania wstępne Brak Liczba godzin zajęć dydaktycznych 30 Stosowane metody dydaktyczne Wykład M. 1 Cele Sposób zaliczenia przedmiotu. Forma i warunki zaliczenia, metody i kryteria oceniania Treści merytoryczne (skrócony opis przedmiotu) Treści merytoryczne (pełny opis przedmiotu) Efekty zdefiniowane Odniesienie do kierunkowych efektów Prezentacja multimedialna M. 2 Celem zajęć jest przekazanie wiedzy o najważniejszych zjawiskach w sztuce światowej w XX wieku. Egzamin z oceną. Rozpoznanie prezentowanego na ilustracji dzieła sztuki oraz omówienie związanej z nim problematyki artystycznej w zakresie, w którym problematyka ta jest ujmowana w podstawowej literaturze przedmiotu. Oprócz rozpoznania i właściwego scharakteryzowania związanych z danym dziełem zagadnień historyczno-artystycznych, oceniana jest także umiejętność posługiwania się właściwą terminologią oraz wiedza na temat historyczno-kulturowego kontekstu danego zjawiska artystycznego (znajomość podstawowych faktów z zakresu topografii, historii, filozofii, literatury danego okresu). Malarstwo XX wieku T. 1 Rzeźba XX wieku T. 2 Architektura XX wieku T. 3 Malarstwo XX wieku: ekspresjonizm, kubizm, T. 1 futuryzm, suprematyzm, neoplastycyzm, surrealizm, nowa rzeczowość, abstrakcyjny ekspresjonizm, informel, hiperrealizm, nowa figuracja, postmodernizm Rzeźba XX wieku: ekspresjonizm, kubizm, T. 2 futuryzm, rzeźba kinetyczna, nurt organiczny, minimal art Architektura XX wieku: De Stlij, Bauhaus, styl T. 3 międzynarodowy Treści Metody i narzędzia Sposoby omawiane w dydaktyczne sprawdzania trakcie zajęć, osiągnięcia
dla przedmiotu wspomagające założonego efektu uzyskanie zakładanego efektu Student K_W03; K_U05 M.1-M.2 Egzamin ustny zdobywa wiedzę ogólną, zna periodyzację omawianych zjawisk, tematykę i ikonografię dzieł, umie je osadzić w szerszym kontekście kulturowym Student nabywa umiejętności posługiwania się właściwą terminologią K_W02 T. 1, T. 2, T. 3 M.1-M.2 Egzamin ustny Student posługuje się różnymi metodami analizy i interpretacji dzieł sztuki powszechnej W wyniku przeprowadzony ch zajęć student potrafi przeprowadzić charakterystykę porównawczą zjawisk artystycznych. Wykaz literatury podstawowej i uzupełniającej, obowiązującej do zaliczenia danego przedmiotu K_W07 T. 1, T. 2, T. 3 M.1-M.2 Egzamin ustny K_U02 T. 1, T. 2, T. 3 M.1-M.2 Egzamin ustny Literatura podstawowa: Baumgarth Ch., Futuryzm, Warszawa 1978; Czartoryska U., Od Pop-artu do sztuki konceptualnej, Warszawa 1976; Dziamski G., Awangarda po awangardzie. Od neoawangardy do postmodernizmu, Poznań 1995; Janicka K., Surrealizm, Warszawa 1973; Jencks Ch., Architektura postmodernistyczna, Warszawa 1987; Kierunki i tendencje sztuki nowoczesnej, Warszawa 1980;
Kotula A., Krakowski P., Malarstwo, rzeźba, architektura. Wybrane zagadnienia plastyki współczesnej, Warszawa 1972; Kotula A., Krakowski P., Sztuka abstrakcyjna, Warszawa 1973; Kotula A., Krakowski P., Rzeźba współczesna, Warszawa 1980; Krakowski P., O sztuce nowej i najnowszej, Warszawa 1981; Kuryluk E., Hiperrealizm Nowy realizm, Warszawa 1979; Overy P., De Stijl, Warszawa 1979; Porębski M., Dzieje sztuki w zarysie, t. 3, Warszawa 1988; Porębski M., Kubizm, Warszawa 1980; Richter H., Dadaizm, Warszawa 1983; Rose B., Malarstwo amerykańskie XX wieku, Warszawa 1991; Taylor G., Bauhaus, Warszawa 1977; Turowski A., W kręgu konstruktywizmu, Warszawa 1979; Willett J., Ekspresjonizm, Warszawa 1976. Literatura uzupełniająca: Giżycki M., Słownik kierunków, ruchów i kluczowych pojęć sztuki drugiej połowy XX wieku, Gdańsk 2002; Porębski M., Granica współczesności 1909 1925, Warszawa 1989.
SYLABUS UPJPII 2013/2014 Nazwa jednostki prowadzącej Instytut Historii Sztuki i Kultury przedmiot Nazwa kierunku Historia Sztuki Nazwa przedmiotu Ćwiczenia z historii sztuki nowożytnej polskiej Rok studiów II Semestr studiów 4 Kod przedmiotu Typ studiów Stacjonarne Język Polski Typ przedmiotu (obowiązkowy, Obowiązkowy wybieralny) Imię i nazwisko osoby/osób Dr Beata Frey-Stec prowadzących przedmiot Sposób realizacji Ćwiczenia Wymagania wstępne Brak Liczba godzin zajęć dydaktycznych 30 Stosowane metody dydaktyczne Wykład M. 1 Cele Sposób zaliczenia przedmiotu. Forma i warunki zaliczenia, metody i kryteria oceniania Treści merytoryczne (skrócony opis przedmiotu) Prezentacja referatów przygotowanych przez M. 2 studentów, dyskusja nad zaprezentowanymi referatami Zajęcia terenowe M. 3 Prezentacja multimedialna M. 4 Celem zajęć jest ugruntowanie i poszerzenie wiedzy zdobywanej przez studentów w czasie wykładów z historii sztuki nowożytnej polskiej w szerszym europejskim kontekście kulturowym i religijnym oraz kształcenie praktycznych umiejętności warsztatowych historyka sztuki Zaliczenie z oceną. Warunkiem uzyskania zaliczenia jest systematyczne i aktywne uczestnictwo w zajęciach, opracowanie i zaprezentowanie jednego zaleconego przez prowadzącego zagadnienia szczegółowego, poddanego w czasie zajęć pod dyskusję, zaliczenie kolokwium z umiejętności rozpoznania i osadzenia w kontekście artystycznym (datowanie, środowisko) dzieła na podstawie cech stylowych. Student pogłębia wiedzę na temat wpływu ważnych T. 1 ośrodków sztuki europejskiej na nowożytną sztukę polską Student zdobywa wiedzę na temat roli grafiki T.2 europejskiej w rozwoju nowożytnej sztuki polskiej Student zdobywa wiedzę na temat wpływu T.3 postanowień Soboru Trydenckiego na sztukę polską Student zapoznaje się z recepcją twórczości T.4 artystów europejskich i zdobywa wiedzę na temat rodzajów recepcji Treści merytoryczne (pełny opis Student pogłębia wiedzę na temat wpływu na T. 1
przedmiotu) rozwój nowożytnej sztuki polskiej ważnych ośrodków artystycznych: Norymbergi, Augsburga, Antwerpii i Pragi Student zdobywa wiedzę na temat roli grafiki europejskiej w rozwoju nowożytnej sztuki polskiej, zapoznając się z dziełami sztuki, które wykonane zostały z wykorzystaniem rycin, służących za wzór. Student poznaje różne sposoby posługiwania się rycinami - wzorowanie się na jednej rycinie, kompilowanie fragmentów odwzorowanych z kilku rycin, wierne i swobodne naśladowanie wzoru graficznego Student zapoznaje się z postanowieniami Soboru Trydenckiego dotyczącymi sztuki i zdobywa wiedzę na temat ich wdrażania oraz wpływu na sztukę polską Student zapoznaje się z recepcją twórczości ważnych artystów europejskich: M. de Vosa, P. P. Rubensa i A. Pozza i zdobywa wiedzę na temat rodzajów recepcji Efekty zdefiniowane dla przedmiotu Odniesienie do kierunkowych efektów Treści omawiane w trakcie zajęć, wspomagające uzyskanie zakładanego efektu Metody i narzędzia dydaktyczne T. 2 T. 3 T.4 Sposoby sprawdzania osiągnięcia założonego efektu Student zna i rozumie właściwą terminologię, poznaje ikonografię dzieł i ich treści ideowe Student potrafi datować i właściwie klasyfikować i interpretować pod względem stylowym zabytek Student zna i rozumie podstawowe pojęcia i zasady z prawa autorskiego K_W02; K_W04. K_W04; K_W07. T. 2; T. 3; T.4. M.1; M.2; M.3; M.4. T. 1; T. 2; T. 3; T.4. M.1; M.2; M.3; M. 4. K_W08 T. 1; T. 2; T. 3; T.4 M.1; M.2; M.3; M. 4. a) kolokwium b) przygotowanie c) uczestnictwo w zajęciach a) kolokwium b) przygotowanie c) uczestnictwo w zajęciach a) przygotowanie b) uczestnictwo w zajęciach