Temat ćwiczenia: STANY NIEUSTALONE W OBWODACH ELEKTRYCZNYCH Wprowadzenie A.M.D.

Podobne dokumenty
Temat ćwiczenia: STANY NIEUSTALONE W OBWODACH ELEKTRYCZNYCH Badanie obwodów II-go rzędu - pomiary w obwodzie RLC A.M.D. u C

Wykład 4: Transformata Laplace a

Wykład 4 Metoda Klasyczna część III

ĆWICZENIE 4 Badanie stanów nieustalonych w obwodach RL, RC i RLC przy wymuszeniu stałym

Przekształcenie Laplace a. Definicja i własności, transformaty podstawowych sygnałów

C d u. Po podstawieniu prądu z pierwszego równania do równania drugiego i uporządkowaniu składników lewej strony uzyskuje się:

ĆWICZENIE 7 WYZNACZANIE LOGARYTMICZNEGO DEKREMENTU TŁUMIENIA ORAZ WSPÓŁCZYNNIKA OPORU OŚRODKA. Wprowadzenie

{ } = ( ) Przekształcenie Laplace a i jego zastosowania. Rozdział Obliczanie transformat Laplace a i transformat odwrotnych

Podstawy elektrotechniki

Zbigniew Skup. Podstawy automatyki i sterowania

Przekształcenie Laplace a i jego zastosowania

Podstawy elektrotechniki

16. CHARAKTERYSTYKI CZASOWE UKŁADÓW SLS

WYKŁAD FIZYKAIIIB 2000 Drgania tłumione

Badanie funktorów logicznych TTL - ćwiczenie 1

Ćw. 27. Wyznaczenie elementów L C metoda rezonansu

Ćwiczenie nr 74. Pomiary mostkami RLC. Celem ćwiczenia jest pomiar rezystancji, indukcyjności i pojemności automatycznym mostkiem RLC.

Statyczne charakterystyki czujników

LABORATORIUM PODSTAW ELEKTRONIKI PROSTOWNIKI

Laboratorium Wirtualne Obwodów w Stanach Ustalonych i Nieustalonych

Ćwiczenie nr 9. Pomiar rezystancji metodą porównawczą.

LABORATORIUM OBWODÓW I SYGNAŁÓW. Stany nieustalone

W celu obliczenia charakterystyki częstotliwościowej zastosujemy wzór 1. charakterystyka amplitudowa 0,

Pomiar rezystancji metodą techniczną

Podstawowe wyidealizowane elementy obwodu elektrycznego Rezystor ( ) = ( ) ( ) ( ) ( ) ( ) ( ) ( τ ) i t i t u ( ) u t u t i ( ) i t. dowolny.

Drgania elektromagnetyczne obwodu LCR

Temat 4. ( t) ( ) ( ) = ( τ ) ( τ ) τ = ( ) ( ) ( ) ( ) ( ) ( ) ( ) = ( ) Podstawowe własności dystrybucji δ(t) (delta Diraca)

Równania różniczkowe. Lista nr 2. Literatura: N.M. Matwiejew, Metody całkowania równań różniczkowych zwyczajnych.

( ) ( ) ( τ) ( t) = 0

Wartość średnia półokresowa prądu sinusoidalnego I śr : Analogicznie określa się wartość skuteczną i średnią napięcia sinusoidalnego:

Podstawy Elektroniki dla Elektrotechniki

Generator. R a. 2. Wyznaczenie reaktancji pojemnościowej kondensatora C. 2.1 Schemat układu pomiarowego. Rys Schemat ideowy układu pomiarowego

Zauważmy, że wartość częstotliwości przebiegu CH2 nie jest całkowitą wielokrotnością przebiegu CH1. Na oscyloskopie:

Własności dynamiczne przetworników pierwszego rzędu

Instrukcja do ćwiczenia laboratoryjnego nr 6b

ψ przedstawia zależność

DYNAMIKA KONSTRUKCJI

13 K A T E D R A F I ZYKI S T O S O W AN E J

TEORIA OBWODÓW I SYGNAŁÓW LABORATORIUM

Ćwiczenie nr 3 OBWODY LINIOWE PRĄDU SINUSOIDALNEGO

WYBRANE DZIAŁY ANALIZY MATEMATYCZNEJ. Wykład VIII Przekształcenie Laplace a

Projekt zadanie 2. Stany nieustalone w obwodach elektrycznych. Analiza stanów nieustalonych metodą klasyczną

PRAWO OHMA DLA PRĄDU PRZEMIENNEGO. Instrukcja wykonawcza

PRAWO OHMA DLA PRĄDU PRZEMIENNEGO

1 Ćwiczenia wprowadzające

Temat: Zastosowanie multimetrów cyfrowych do pomiaru podstawowych wielkości elektrycznych

Wyznaczanie krzywej ładowania kondensatora

Laboratorum 2 Badanie filtru dolnoprzepustowego P O P R A W A

POMIARY CHARAKTERYSTYKI CZĘSTOTLIWOŚCIOWEJ IMPEDANCJI ELEMENTÓW R L C

Pomiar mocy czynnej, biernej i pozornej

POLITECHNIKA ŚLĄSKA W GLIWICACH WYDZIAŁ INŻYNIERII ŚRODOWISKA i ENERGETYKI INSTYTUT MASZYN i URZĄDZEŃ ENERGETYCZNYCH

WSTĘP DO ELEKTRONIKI

Miernictwo - W10 - dr Adam Polak Notatki: Marcin Chwedziak. Miernictwo I. dr Adam Polak WYKŁAD 10

Pomiar podstawowych parametrów liniowych układów scalonych

Metodę poprawnie mierzonego prądu powinno się stosować do pomiaru dużych rezystancji, tzn. wielokrotnie większych od rezystancji amperomierza: (4)

PROTOKÓŁ POMIAROWY - SPRAWOZDANIE

Laboratorium Podstaw Elektrotechniki i Elektroniki

LABORATORIUM ELEKTRONIKI

Źródła zasilania i parametry przebiegu zmiennego

Ćw. 1&2: Wprowadzenie do obsługi przyrządów pomiarowych oraz analiza błędów i niepewności pomiarowych

q s,t 1 r k 1 t k s q k 1 q k... q n 1 q n q 1 i ef e, v 1 q,

E5. KONDENSATOR W OBWODZIE PRĄDU STAŁEGO

2. Wyznaczyć K(s)=? 3. Parametry układu przedstawionego na rysunku są następujące: Obiekt opisany równaniem: y = x(

Obwody sprzężone magnetycznie.

Podstawy elektrotechniki

Ćwiczenie - 9. Wzmacniacz operacyjny - zastosowanie nieliniowe

2. Narysuj schemat zastępczy rzeczywistego źródła napięcia i oznacz jego elementy.

Politechnika Gdańska Wydział Elektrotechniki i Automatyki Katedra Inżynierii Systemów Sterowania. Podstawy Automatyki

ĆWICZENIE 1 CHARAKTERYSTYKI STATYCZNE DIOD P-N

I= = E <0 /R <0 = (E/R)

Ćwiczenie 2 STANY NIEUSTALONE W OBWODACH RC, RL I RLC

Ćwiczenie 3 Badanie obwodów prądu stałego

Podstawowe układy pracy tranzystora bipolarnego

Badanie obwodów rozgałęzionych prądu stałego z jednym źródłem. Pomiar mocy w obwodach prądu stałego

Katedra Energetyki. Laboratorium Podstaw Elektrotechniki i Elektroniki

Laboratorium Podstaw Elektrotechniki i Elektroniki

POMIAR PARAMETRÓW SYGNAŁOW NAPIĘCIOWYCH METODĄ PRÓKOWANIA I CYFROWEGO PRZETWARZANIA SYGNAŁU

Różniczkowanie numeryczne

Ćw. III. Dioda Zenera

PODSTAWY ELEKTOTECHNIKI LABORATORIUM

BADANIE REZONANSU W SZEREGOWYM OBWODZIE LC

Instrukcja do ćwiczenia laboratoryjnego nr 13

Instrukcja do ćwiczenia laboratoryjnego nr 5

( 3 ) Kondensator o pojemności C naładowany do różnicy potencjałów U posiada ładunek: q = C U. ( 4 ) Eliminując U z równania (3) i (4) otrzymamy: =

WYKŁAD 2 Pojęcia podstawowe obwodów prądu zmiennego

Parametry czasowe analogowego sygnału elektrycznego. Czas trwania ujemnej części sygnału (t u. Pole dodatnie S 1. Pole ujemne S 2.

Laboratorium z PODSTAW AUTOMATYKI, cz.1 EAP, Lab nr 3

LABORATORIUM PRZETWORNIKÓW ELEKTROMECHANICZNYCH

BADANIE ELEKTRYCZNEGO OBWODU REZONANSOWEGO RLC

Wykład 3 Równania rózniczkowe cd

R X 1 R X 1 δr X 1 R X 2 R X 2 δr X 2 R X 3 R X 3 δr X 3 R X 4 R X 4 δr X 4 R X 5 R X 5 δr X 5

SERIA II ĆWICZENIE 2_3. Temat ćwiczenia: Pomiary rezystancji metodą bezpośrednią i pośrednią. Wiadomości do powtórzenia:

BADANIE ELEMENTÓW RLC

4.8. Badania laboratoryjne

PRAWO OHMA DLA PRĄDU PRZEMIENNEGO

Ćwiczenie 4 WYZNACZANIE INDUKCYJNOŚCI WŁASNEJ I WZAJEMNEJ

1. Samochód jadący z szybkością 10 m/s na prostoliniowym odcinku trasy zwolnił i osiągnął szybkość 5 m/s.

Katedra Elektrotechniki Teoretycznej i Informatyki

Instrukcja do ćwiczenia laboratoryjnego nr 9

Transkrypt:

aboraorium Elekroechniki i elekroniki ABORAORIUM AMD6 ema ćwiczenia: SANY NIEUSAONE W OBWODAH EEKRYZNYH Wprowadzenie Przejście od jednego anu pracy układu elekrycznego złożonego z elemenów R,, do innego anu pracy, wywołany np. zmianą paramerów układu, jego rukury lub eż zmianą rodzaju i charakeru wymuzeń nie odbywa ię kokowo, ale rwa pewien przedział czau. eoreycznie en przedział czau rozciąga ię od momenu począkowego aż do niekończoności. San en nazywamy anem nieualonym. Przejście od jednego anu pracy do drugiego obejmujemy wpólną nazwą komuacja, przy czym zakłada ię, że am fak komuacji odbywa ię w czaie niekończenie krókim. Każdemu anowi pracy układu odpowiada określony zapa energii pola elekrycznego i pola magneycznego (w modelach obwodowych indukcyjności i pojemności reprezenowany przez zw. warunki począkowe, j. prąd i w indukcyjności i napięcie u na pojemności. Zarówno energia pola magneycznego zgromadzona w indukcyjności oraz energia pola elekrycznego zgromadzona w pojemności mogą zmieniać ię ylko w poób ciągły (nie kokowo), gdyż w przeciwnym przypadku moc jako pochodna energii (zybkość jej zmian) oiągała by warość niekończenie dużą, co fizycznie nie je możliwe. Wpomniano wyżej, że przejście od jednego anu pracy do drugiego wymaga eoreycznie niekończenie dużego czau. Prakycznie en przedział czau przejścia od jednego do drugiego anu (an przejściowy) może być bardzo króki, po upływie kórego prądy i napięcia zbliżają ię na yle bliko warości ualonych, że bez popełnienia błędu można aki an uznać za ualony. Jeśli układ elekryczny nie zawiera indukcyjności oraz pojemności (je obwodem rezyancyjnym, czyli kłada ię ylko z oporności), wedy przejście od jednego do drugiego anu ualonego odbywa ię kokowo, bez żadnych opóźnień ponieważ rezyancje nie poiadaja zdolności gromadzenia energii. Obwód kładający ię z elemenów R,, może być rakowany jako obwód ylko rezyancyjny, jeśli wymuzenia w nim działające ą ałe (niezależne od czau) oraz gdy pominiemy an przejściowy obwodu. Wyępowanie anów przejściowych w układach elekrycznych z jednej rony je niepożądane, czaem niebezpieczne (np. przy zwarciach wyępujących w yemach energeycznych), a z drugiej rony an przejściowy może być normalnym anem pracy układu, jak o ma miejce np. w yemach radioechnicznych, układach auomaycznego erowania ip. Do analizy anów nieualonych zachodzących w układach elekrycznych złożonych z liniowych i kupionych elemenów R,, można oować różny apara maemayczny. W inrukcji poługujemy ię zw. meodą klayczną, kóra polega na ułożeniu (na podawie praw Kirchhoffa i zleżności prądowo napięciowych na elemenach) równań obwodu elekrycznego. Równania e ą równaniami różniczkowocałkowymi z czaową zmienną niezależną. W ćwiczeniu będziemy ię zajmować układami R,, opianymi liniowymi równaniami różniczkowymi drugiego rzędu. Rozwiązanie równania różniczkowego je umą dwóch części. Jedną z nich je całka zczególna równania niejednorodnego (ogólnie nazywaną kładową wymuzoną), druga zaś całką ogólną równania różniczkowego jednorodnego (kładowa a noi nazwę kładowej wobodnej). Warości począkowe umożliwiają wyznaczenie ałych całkowania wyępujących w rozwiązaniu. x( ) x ( ) xw( ) gdzie: x () kładowa wobodna (odpowiedź na warunki począkowe) x u () kładowa wymuzona (odpowiedź na wymuzenie) Rozwiązanie równania różniczkowego można również przedawić jako umę kładowej przejściowej i kładowej ualonej x( ) x ( ) x ( ) gdzie: x p () kładowa przejściowa x u () kładowa ualona Składowa przejściowa ma aką właność, że dla czau dążącego do niekończoności zanika. p lim x p Naomia kładowa ualona ma charaker wymuzenia. ( ) u

Badanie obwodów II-go rzędu - pomiary w obwodzie R Obwód R II-go rzędu przedawia poniżzy ryunek R G K i() R.. Równanie obwodu Przyjmujemy: di() R d i() R Z Z e() Ry.. Schema obwodu elekrycznego R,, drugiego rzędu i() R G = i() u ( ) e() di() d i() e() u u=u + u R u R R u R ( ) R i( ) e() = E = con, u()=, i() =, R Z =R+R +R G Rozwiązanie dla < przebieg ocylacyjnie łumiony Wielkości obliczone eoreycznie. α E i() Im e in(ω ) Im Δ ω α A Im e A Im e ω Wielkości obliczone z pomiarów ocylokopem A α ln A π ω Ai ampliudy 3 Rozwiązanie dla = przebieg aperiodyczny kryyczny α α E i() e e E α, imax e, Umax R imax Wielkości obliczone z pomiarów ocylokopem Rozwiazanie dla > przebieg aperiodyczny i( ), e e ln E U max R i( ). 8. 6.. -. -. -. 6 -. 8 A A [m] - 3 5 6 7 8 9. 8. 7. 6. 5.. 3... 8. 7. 6. 5.. 3 U max [m] 3 5 6 7 8 9 U max.. [m] 3 5 6 7 8 9

Przebieg ćwiczenia Układ pomiarowy należy połączyć zgodnie ze chemaem przedawionym na ryunku. W układzie pomiarowym zamia przełącznika K zaoowano generaor fali prookąnej. Na ekranie ocylokopu należy zaoberwować przebiegi czaowe w ciągu jednego okreu a naępnie rozciągnąć kalę czau na an przejścia napięcia wejściowego z jednego anu do drugiego (kok napięcia). Wy Generaor fali prookąnej R G =5 Ocylokop We I We II Ry.. Schema układu pomiarowego obwodu R Na wyjściu generaora funkcyjnego należy uawić napięcie: - o kzałcie impulów prookąnych i wypełnieniu /, - częoliwości f = [Hz], - koku napięcia E = [V], Zmierzyć omomierzem rezyancję cewki indukcyjnej R [] przy = [H], Wępnie uawić warość: Rezyancji R = 5 [kindukcyjności = [H], pojemności = 5 [nf]. Po korygowaniu warości R i należy wykonać zdjęcie aparaem cyfrowym ekranu ocylokopu albo zapiać na pendrive i dokonać pomiarów odpowiednich wielkości w zależności od badanych przebiegów. Odczy z ocylokopu Wielkości z ekranu ocylokopu odczyuje ię w działkach, najczęściej w [cm]. W celu orzymania warości napięcia mierzonego ygnału należy przemnożyć warość wyrażoną w cm przez wzmocnienie właściwe dla danego kanału. Podobnie dla określenia czau, odcinek odpowiadający określonemu przedziałowi czaowemu należy pomnożyć przez podawę czau ocylokopu dla danego przebiegu. V m E m[ V] Em[cm] K [ m] [ cm] K (*) cm cm Przykładowy ekran ocylokopu wraz z opiem przedawia ry. 3. Ry. 3. Odpowiedź zeregowego obwodu R na kok napięcia wejściowego 3

Pomiary dla przebiegu ocylacynie łumionego W abeli wpiujemy naawy warości paramerów elemenów badanego obwodu. abela. Warości elemenów obwodu odczyane z naaw lub zmierzone. R[k] R G [] [H] R [] [nf] Pomiar ocylokopem Na kanale I ocylokopu oberwujemy kok napięcia e(), naomia na kanale II ocylokopu oberwujemy napięcie u R () na rezyancji R. Pomiary ygnału ocylacyjnego nieco uprazczamy przyjmując,że ekrema przebiegu wyępują dla ¼ oraz ¾ okreu.. 8. 6.. A A -. -. -. 6 -. 8 - [m] 3 5 6 7 8 9 abela. Warości ygnałów odczyane z ekranu ocylokopu kanał "I" K I [V/cm] kanał "II" K II [V/cm] Podawa czau ocylokopu K [m/cm] E[cm] Ampliuda A [cm] Ampliuda A [cm] Okre [cm] Opracowanie pomiarów Wzory do obliczeń na podawie pomiarów ocylokopem. I m A A ln A e π ω A α ln A abela 3. Warości wyznaczone na podawie pomiarów ocylokopem Wyróżnik I m Pulacja Sała łumienia [ma] [rad/] < Ampliuda A [V] Ampliuda A [V] Okre [] Wzory do obliczeń eoreycznych: Wyróżnik 3 I, A Im e m, A Im e,, I m [ma] E, Δ ω α, abela. Warości zadane i obliczone eoreycznie Pulacja [rad/] Sała łumienia Błąd względny % Ampliuda A [V] Ampliuda A [V] ω Okre []

Pomiary dla przebiegu aperiodycznego kryycznego Przebieg aperiodyczny kryyczny uzykamy z przebiegu ocylacyjnie łumionego przy niezmienionej warości zwiękzając rezyancję R o R od do ki obliczając z warunku =. W abeli 5 wpiujemy naawy warości paramerów elemenów badanego obwodu. abela 5. Warości elemenów obwodu odczyane z naaw lub zmierzone. R[k] R G [] [H] R [] [nf] Pomiar ocylokopem Na kanale I ocylokopu oberwujemy kok napięcia e(), naomia na kanale II ocylokopu oberwujemy napięcie u R () na rezyancji R. abela 6. Warości ygnałów odczyane z ekranu kanał "I" K I [V/cm] kanał "II" K II [V/cm] Podawa czau ocylokopu K [m/cm] E[cm] Warość max U max [cm] za [cm] Opracowanie pomiarów Wzory do obliczeń na podawie pomiarów ocylokopem: abela 7. Warości wyznaczone na podawie pomiarów ocylokopem ała łumienia [ - ] Warość max U max [V] za []. 8. 7. 6. 5. U max. 3.. [m] 3 5 6 7 8 9 Wzory do obliczeń eoreycznych: α, U max ER R Z e abela 8. Warości zadane i obliczone eoreycznie Wyróżnik ała łumienia [ - ] Warość max U max [V] za [] Błąd względny % 5

Pomiary dla przebiegu aperiodycznego Przebieg aperiodyczny uzykamy z przebiegu aperiodyczny kryyczny przy niezmienionej warości zwiękzając rezyancję R o R = koraz zwiękzającpojemność o = nf. W abeli 9 wpiujemy naawy warości paramerów elemenów badanego obwodu. abela 9. Warości elemenów obwodu odczyane z naaw lub zmierzone. R[k] R G [] [H] R [] [nf] Pomiar ocylokopem Na kanale I ocylokopu oberwujemy kok napięcia e(), naomia na kanale II ocylokopu oberwujemy napięcie u R () na rezyancji R.. 8. 7 u R[V]. 6. 5. U max. 3.. [m] 3 5 6 7 8 9 abela. Warości ygnałów odczyane z ekranu ocylokopu kanał "I" K I [V/cm] kanał "II" K II [V/cm] Podawa czau ocylokopu K [m/cm] E[cm] Warość max U max [cm] za [cm] Opracowanie pomiarów abela. Warości wyznaczone na podawie pomiarów ocylokopem Warość max U max [V] za [] Wzory do obliczeń eoreycznych:, E,,, ln, U max abela. Warości zadane i obliczone eoreycznie R i( ) Wyróżnik [ma] [ - ] [ - ] Warość max U max [V] za [] Błąd względny % X X X Dla badanych obwodów należy ułożyć równanie różniczkowe. Rozwiązać równanie dla właściwych warości paramerów R,, i wymuzenia E. Orzymane rozwiązania przedawić w poaci analiycznej i graficznej. Porównać przebiegi orzymane z ocylokopu (zdjęcia ekranu ocylokopu) z rozwiązaniami eoreycznymi. 6

Przykładowe obliczenia numeryczne obwodu w programie Malab Równania anu badanego obwodu mają poać: Plik funkcyjny równań anu obwodu: funcion dy=row_anu(,y) global Rz E dy=zero(,); dy()=-r/*y()-/*y()+/*e; dy()=/*y(); Plik kypowy rozwiązań numerycznych obwodu : d i() i() u() e() d u() i() global Rz E Rz=;=;=7*^-9;E=; [,y]=ode5('row_anu',[.],[;]); ubplo(3,,) plo(,y(:,)),grid on ile('przebiegi czaowe prad i()') ubplo(3,,) plo(,y(:,)),grid on ile('przebiegi czaowe napiecie uc()') ubplo(3,,3) plo(y(:,),y(:,)),grid on ile('rajekoria') Rozwiązanie graficzne x - przebiegi czaowe prad i() 5-5...6.8...6.8 5 przebiegi czaowe napiecie uc() x -3 5...6.8...6.8 5 rajekoria x -3 5 - - 6 8 x - 7

Przykładowe obliczenia obwodu w programie Mahcad San nieualony w obwodzie R Przebieg ocylacyjny R g R Dane z odczyu i pomiaru Pomiary ocylokopowe Obliczenia eoreyczne e()=e Rg 5 R H 7 9 F R 9 Rz Rg R R E 8V Ap mv Ap mv p 55 6 R Rz 5.53 8 E Imax Umax 6.83 A R Imax.7V Obliczenia z pomiarów Różnice względne.76 p p. p.85 5.33 Rz.39 3 p p ln Ap.35 3 Ap p 9.93 ur( ) RImaxe in( ) - napięcie na rezyancji R max aan.83.336 A ur.5v Amax ur( max ).79V A Ap A.699 A A ur 3.55V Amax ur max.7v A Ap A.75 A.5.5 ur ( ).5.5 6 8 8