Wstęp do metod numerycznych Algebraiczna metoda gradientów sprzężonych. P. F. Góra

Podobne dokumenty
Wstęp do metod numerycznych Metody iteracyjne Algebraiczna metoda gradientów sprzężonych. P. F. Góra

Wstęp do metod numerycznych Metody iteracyjne i metoda gradientów. P. F. Góra

Wstęp do metod numerycznych SVD, metody iteracyjne i metoda gradientów. P. F. Góra

Komputerowa analiza zagadnień różniczkowych 2. Metoda gradientów sprzężonych Minimalizacja i układy równań algebraicznych

Wstęp do metod numerycznych Faktoryzacja QR i SVD. P. F. Góra

Zaawansowane metody numeryczne

Wstęp do metod numerycznych Uwarunkowanie Eliminacja Gaussa. P. F. Góra

UKŁADY ALGEBRAICZNYCH RÓWNAŃ LINIOWYCH

P. F. Góra.

Wstęp do metod numerycznych 11. Minimalizacja: funkcje wielu zmiennych. P. F. Góra

Wstęp do metod numerycznych Zagadnienia wstępne Uwarunkowanie. P. F. Góra

Wstęp do metod numerycznych 12. Minimalizacja: funkcje wielu zmiennych. P. F. Góra

UKŁADY ALGEBRAICZNYCH RÓWNAŃ LINIOWYCH

Wstęp do metod numerycznych Eliminacja Gaussa Równania macierzowe. P. F. Góra

Wstęp do metod numerycznych Faktoryzacja Cholesky ego i QR. P. F. Góra

Komputerowa analiza zagadnień różniczkowych 3. Numeryczne zagadnienie własne

Zaawansowane metody numeryczne

Obliczenia naukowe Wykład nr 8

Wstęp do metod numerycznych 9a. Układy równań algebraicznych. P. F. Góra

Wstęp do metod numerycznych Rozwiazywanie równań algebraicznych. P. F. Góra

Wstęp do metod numerycznych Inne rodzaje faktoryzacji. P. F. Góra

Metody numeryczne Wykład 4

Rozwiazywanie układów równań liniowych. Ax = b

Wstęp do metod numerycznych 5. Numeryczne zagadnienie własne. P. F. Góra

5. Rozwiązywanie układów równań liniowych

Macierze. Rozdział Działania na macierzach

Zaawansowane metody numeryczne Komputerowa analiza zagadnień różniczkowych 4. Równania różniczkowe zwyczajne podstawy teoretyczne

Wykład 14. Elementy algebry macierzy

dr Mariusz Grządziel 15,29 kwietnia 2014 Przestrzeń R k R k = R R... R k razy Elementy R k wektory;

ROZWIĄZYWANIE RÓWNAŃ NIELINIOWYCH

III. Układy liniowe równań różniczkowych. 1. Pojęcie stabilności rozwiązań.

Rozwiązywanie układów równań liniowych

Wstęp do metod numerycznych Równania macierzowe Faktoryzacja LU i Cholesky ego. P. F. Góra

Wstęp do metod numerycznych Zagadnienia wstępne Uwarunkowanie. P. F. Góra

Wstęp do metod numerycznych Eliminacja Gaussa Faktoryzacja LU. P. F. Góra

1 Metody rozwiązywania równań nieliniowych. Postawienie problemu

13 Układy równań liniowych

Rozdział 5. Macierze. a 11 a a 1m a 21 a a 2m... a n1 a n2... a nm

Wstęp do metod numerycznych Faktoryzacja macierzy. P. F. Góra

Algebra liniowa II. Lista 1. 1 u w 0 1 v 0 0 1

Aproksymacja. j<k. L 2 p[a, b] l 2 p,n X = Lemat 1. Wielomiany ortogonalne P 0,P 1,...,P n tworza przestrzeni liniowej Π n. Dowód.

Wstęp do metod numerycznych Eliminacja Gaussa i faktoryzacja LU. P. F. Góra

1 Równania nieliniowe

KADD Minimalizacja funkcji

NUMERYCZNE METODY ROZWIĄZYWANIA ROWNAŃ LINIOWYCH. PRZYGOTOWAŁA: ANNA BANAŚ KoMBo, WILiŚ

Wykład 5. Metoda eliminacji Gaussa

Metody iteracyjne rozwiązywania układów równań liniowych (5.3) Normy wektorów i macierzy (5.3.1) Niech. x i. i =1

Zadania egzaminacyjne

Metody numeryczne. Janusz Szwabiński. Metody numeryczne I (C) 2004 Janusz Szwabiński p.1/50

Plan wykładu. Obliczenia równoległe w zagadnieniach inżynierskich. Wykład 6 p. Rozwiazywanie układów równań. metody bezpośrednie,

1 Macierz odwrotna metoda operacji elementarnych

WYKŁAD 9 METODY ZMIENNEJ METRYKI

Komputerowa analiza zagadnień różniczkowych 6. Metoda diagramowa. Obszary stabilności. P. F. Góra

Układy równań liniowych. Krzysztof Patan

Matematyka stosowana i metody numeryczne

Analiza numeryczna Kurs INP002009W. Wykłady 6 i 7 Rozwiązywanie układów równań liniowych. Karol Tarnowski A-1 p.

Formy kwadratowe. Rozdział 10

Wstęp do metod numerycznych Zadania numeryczne 2016/17 1

Rozwiązywanie układów równań liniowych metody przybliżone Materiały pomocnicze do ćwiczeń z metod numerycznych

Wprowadzenie Metoda bisekcji Metoda regula falsi Metoda siecznych Metoda stycznych RÓWNANIA NIELINIOWE

3. Macierze i Układy Równań Liniowych

, A T = A + B = [a ij + b ij ].

KADD Minimalizacja funkcji

Egzamin z Metod Numerycznych ZSI, Egzamin, Gr. A

Wstęp do metod numerycznych Zagadnienia wstępne Uwarunkowanie. P. F. Góra

Analiza numeryczna Lista nr 3 (ćwiczenia) x x 2 n x.

Wstęp do metod numerycznych 9. Miejsca zerowe wielomianów. P. F. Góra

Wstęp do metod numerycznych 12. Minimalizacja: funkcje wielu zmiennych. P. F. Góra

Przestrzeń unitarna. Jacek Kłopotowski. 23 października Katedra Matematyki i Ekonomii Matematycznej SGH

1 Macierze i wyznaczniki

Metody numeryczne I Równania nieliniowe

A A A A A A A A A n n

a 11 a a 1n a 21 a a 2n... a m1 a m2... a mn x 1 x 2... x m ...

Optymalizacja ciągła

ALGEBRA LINIOWA Z ELEMENTAMI GEOMETRII ANALITYCZNEJ

METODY NUMERYCZNE. wykład. konsultacje: wtorek 10:00-11:30 środa 10:00-11:30. dr inż. Grażyna Kałuża pokój

3. FUNKCJA LINIOWA. gdzie ; ół,.

Treść wykładu. Układy równań i ich macierze. Rząd macierzy. Twierdzenie Kroneckera-Capellego.

Obliczenia równoległe w zagadnieniach inżynierskich. Wykład 6

04 Układy równań i rozkłady macierzy - Ćwiczenia. Przykład 1 A =

Wstęp do metod numerycznych 11. Minimalizacja: funkcje jednej zmiennej. P. F. Góra

1 Zbiory i działania na zbiorach.

Optymalizacja ciągła

Postać Jordana macierzy

Metoda eliminacji Gaussa. Autorzy: Michał Góra

Met Me ody numer yczne Wykład ykład Dr inż. Mic hał ha Łanc Łan zon Instyt Ins ut Elektr Elektr echn iki echn i Elektrot Elektr echn olo echn

Wstęp do metod numerycznych 9. Minimalizacja: funkcje jednej zmiennej. P. F. Góra

Matematyka stosowana i metody numeryczne

Równania liniowe. Rozdział Przekształcenia liniowe. Niech X oraz Y będą dwiema niepustymi przestrzeniami wektorowymi nad ciałem

Przestrzenie wektorowe

Wyk lad 11 1 Wektory i wartości w lasne

Rozwiązywanie algebraicznych układów równań liniowych metodami iteracyjnymi. Plan wykładu:

Metody numeryczne w przykładach

0.1 Pierścienie wielomianów

VII. Elementy teorii stabilności. Funkcja Lapunowa. 1. Stabilność w sensie Lapunowa.

det[a 1,..., A i,..., A j,..., A n ] + det[a 1,..., ka j,..., A j,..., A n ] Dowód Udowodniliśmy, że: det[a 1,..., A i + ka j,..., A j,...

Układy równań liniowych

Komputerowa analiza zagadnień różniczkowych 10. Dwupunktowe problemy brzegowe (BVP, Boundary Value Problems)

2 1 3 c c1. e 1, e 2,..., e n A= e 1 e 2...e n [ ] M. Przybycień Matematyczne Metody Fizyki I

Rozwiązywanie układów równań liniowych metody dokładne Materiały pomocnicze do ćwiczeń z metod numerycznych

Transkrypt:

Wstęp do metod numerycznych Algebraiczna metoda gradientów sprzężonych P. F. Góra http://th-www.if.uj.edu.pl/zfs/gora/ 2015

Metoda gradientów sprzężonych motywacja Rozważmy funcję f : R N R f(x) = 1 2 xt Ax b T x + c, (1) gdzie x, b R N, c R, A = A T R N N jest symetryczna i dodatnio określona. Przy tych założeniach, funkcja (1) ma dokładnie jedno minimum, będace zarazem minimum globalnym. Szukanie minimów dodatnio określonych form kwadratowych jest (względnie) łatwe i z praktycznego punktu widzenia ważne. Minimum to leży w punkcie spełniajacym f = 0. (2) Copyright c 2010-15 P. F. Góra 5 2

Obliczmy = 1 2 k f = 1 A jk x j x k x i 2 x i = 1 2 A ik x k + 1 2 j,k x A j jk j,k x }{{} i δ ij j x i x x k + x k j x i A ji x j b i = 1 2 j }{{} j δ ik k b j x j + c x i A ik x k + 1 2 }{{} 0 b j x j x i }{{} δ ij j A ij x j b i = (Ax b) i. (3) Copyright c 2010-15 P. F. Góra 5 3

Widzimy zatem, że funkcja (1) osiaga minimum w punkcie, w którym zachodzi Ax b = 0 Ax = b. (4) Rozwiazywanie układu równań liniowych (4) z macierza symetryczna, dodatnio określona jest równoważne poszukiwaniu minimum dodatnio określonej formy kwadratowej. Przypuśćmy, że macierz A jest przy tym rzadka i duża (lub co najmniej średnio-duża). Wówczas metoda gradientów sprzężonych jest godna uwagi metoda rozwiazywania (4) Copyright c 2010-15 P. F. Góra 5 4

Metoda gradientów sprzężonych, Conjugate Gradients, CG A R N N symetryczna, dodatnio określona, x 1 poczatkowe przybliżenie rozwiazania równania (4), 0 < ε 1. r 1 = b Ax 1, p 1 = r 1 while r k > ε end α k = rt k r k p T k Ap k r k+1 = r k α k Ap k β k = rt k+1 r k+1 r T k r k p k+1 = r k+1 + β k p k x k+1 = x k + α k p k (5) Copyright c 2010-15 P. F. Góra 5 5

Wówczas zachodza twierdzenia: Twierdzenie 1. Ciagi wektorów {r k }, {p k } spełniaja następujace zależności: r T i r j = 0, i > j, (6a) r T i p j = 0, i > j, (6b) p T i Ap j = 0, i > j. (6c) Twierdzenie 2. Jeżeli r M = 0, to x M jest ścisłym rozwiazaniem równania (4). Dowód. Oba (sic!) dowody przebiegaja indukcyjnie. Copyright c 2010-15 P. F. Góra 5 6

Ciag {x k } jest w gruncie rzeczy pomocniczy, nie bierze udziału w iteracjach, służy tylko do konstruowania kolejnych przybliżeń rozwiazania. Istota algorytmu jest konstruowanie dwu ciagów wektorów spełniajacych zależności (6). Wektory {r k } sa wzajemnie prostopadłe, a zatem w arytmetyce dokładnej r N+1 = 0, wobec czego x N+1 jest poszukiwanym ścisłym rozwiazaniem. Zauważmy, że ponieważ A jest symetryczna, dodatnio określona, warunek (6c) oznacza, że wektory {p k } sa wzajemnie prostopadłe w metryce zadanej przez A. Ten właśnie warunek nazywa się warunkiem sprzężenia względem A, co daje nazwę całej metodzie. Copyright c 2010-15 P. F. Góra 5 7

Ten wariant metody gradientów sprzężonych nazywamy algebraicznym, gdyż przy założeniu, że znamy macierz A oraz wektor x 1, możemy skonstruować ciagi {r k, p k, x k } metodami algebraicznymi. W przyszłości poznamy wariant metody gradientów sprzężonych, w którym wszystkich kroków nie uda się w ten sposób wykonać. Copyright c 2010-15 P. F. Góra 5 8

Koszt metody W arytmetyce dokładnej metoda zbiega się po N krokach, zatem jej koszt wynosi O(N koszt jednego kroku). Koszt jednego kroku zdominowany jest przez obliczanie iloczynu Ap k. Jeśli macierz A jest pełna, jest to O(N 2 ), a zatem całkowity koszt wynosi O(N 3 ), czyli tyle, ile dla metod dokładnych. Jeżeli jednak A jest rzadka, koszt obliczania iloczynu jest mniejszy, o ile obliczenie to jest odpowiednio zaprogramowane. Jeśli A jest pasmowa o szerokości pasma M N, całkowity koszt wynosi O(M N 2 ). Copyright c 2010-15 P. F. Góra 5 9

Przykład Dla macierzy o wymiarach 128 128 (niezaznaczone elementy sa zerami) 128 1 1 1... 1 1 2 1 2 1 2.... 1 2 (7) zbieżność z dokładnościa do 10 12 w algebraicznej metodzie gradientów sprzężonych uzyskuje się po 4 (sic!) iteracjach (w metodzie Gaussa- Seidela były to 42 iteracje; w obu wypadkach znacznie poniżej rozmiaru macierzy). Copyright c 2010-15 P. F. Góra 5 10

Problem! W arytmetyce o skończonej dokładności kolejne generowane wektory nie sa ściśle ortogonalne do swoich poprzedników na skutek akumuluja- cego się błędu zaokraglenia rzut na poprzednie wektory może stać się z czasem znaczny. Powoduje to istotne spowolnienie metody. Twierdzenie 3. Jeżeli x jest ścisłym rozwiazaniem równania (4), x k sa generowane w metodzie gradientów sprzężonych, zachodzi x x k 2 x x 1 ( κ 1 κ + 1 ) k 1, (8) gdzie κ jest współczynnikiem uwarunkowania macierzy A. Jeżeli κ 1, zbieżność może być bardzo wolna. Copyright c 2010-15 P. F. Góra 5 11

Przykład Rozwiazujemy układy równań z małymi (32 32) macierzami symetrycznymi, rzeczywistymi, dodatnio określonymi, o różnych współczynnikach uwarunkowania. Poniższy rysunek pokazuje normy kolejnych wektorów r n. Iteracje zatrzymywano, gdy r n 10 8. W arytmetyce dokładnej r n>32 0. 10 4 10 2 1.0625 31.0 311.0 10 0 10-2 r n 10-4 10-6 10-8 10-10 0 4 8 12 16 20 24 28 32 36 40 44 n Copyright c 2010-15 P. F. Góra 5 12

Prewarunkowana (preconditioned) metoda gradientów sprzężonych Spróbujmy przyspieszyć zbieżność odpowiednio modyfikujac równanie (4) i algorytm (5), jednak tak, aby nie zmienić rozwiazania, macierz zmodyfikowanego układu pozostała symetryczna i dodatnio określona, aby można było zastosować metodę gradientów sprzężonych, macierz zmodyfikowanego układu pozostała rzadka, aby jeden krok iteracji był numerycznie tani, macierz zmodyfikowanego układu miała niski współczynnik uwarunkowania. Czy to się w ogóle da zrobić? Okazuje się, że tak! Copyright c 2010-15 P. F. Góra 5 13

Postępujemy następujaco: Niech C R N N będzie odwracalna macierza symetryczna, rzeczywista, dodatnio określona. Wówczas à = C 1 AC 1 też jest symetryczna, rzeczywista, dodatnio określona. C 1 A } C 1 {{ C} x = C 1 b, (9a) I à x = b, (9b) gdzie x = Cx, b = C 1 b. Do równania (9b) stosujemy teraz metodę gradientów sprzężonych. Copyright c 2010-15 P. F. Góra 5 14

W każdym kroku iteracji musimy obliczyć (tyldy, bo odnosi się to do tyldowanego układu (9b)) α k = r T k r k p T k à p k = r T k r k p T k C 1 AC 1 p k, (10a) r k+1 = r k α kã p k = r k α k C 1 AC 1 p k, (10b) β k = r T k+1 r k+1 r T k r, k (10c) p k+1 = r k+1 + β k p k, (10d) x k+1 = x k + α k p k. (10e) Copyright c 2010-15 P. F. Góra 5 15

Równania (10) zawieraja jawne odniesienia do macierzy C 1, co nie jest zbyt wygodne. Łatwo się przekonać, iż za pomoca prostych przekształceń macierz tę można usunać, tak, iż pozostaje tylko jedno jej nietrywialne wystapienie. Zdefiniujmy mianowicie r k = C 1 r k, p k = Cp k, x k = Cx k. (11) W tej sytuacji r T k r k = (C 1 r k ) T C 1 r k = r T k (C 1 ) T C 1 r k = r T k C 1 C 1 r k = r T k (C 1 ) 2 r k etc. Copyright c 2010-15 P. F. Góra 5 16

Wówczas równania (10) przechodza w ( C 1 ) 2 rk α k = rt k p T k Ap, (12a) k r k+1 = r k α k Ap k, (12b) β k = rt k+1 r T k ( C 1 ) 2 rk+1 ( C 1 ) 2 rk, (12c) p k+1 = ( C 1) 2 rk+1 + β k p k, (12d) x k+1 = x k + α k p k. (12e) Copyright c 2010-15 P. F. Góra 5 17

W powyższych równaniach rola macierzy C sprowadza się do obliczenia jeden raz w każdym kroku iteracji wyrażenia ( C 1) 2 rk, co, jak wiadomo, robi się rozwiazuj ac odpowiedni układ równań. Zdefiniujmy M = C 2. (13) Macierz M należy rzecz jasna dobrać tak, aby równanie Mz = r można było szybko rozwiazać. Copyright c 2010-15 P. F. Góra 5 18

Ostatecznie otrzymujemy następujacy algorytm: r 1 = b Ax 1 rozwiaż Mz 1 = r 1 p 1 = z 1 while r k > ε α k = rt k z k p T k Ap k r k+1 = r k α k Ap k rozwiaż Mz k+1 = r k+1 (14) end β k = rt k+1 z k+1 r T k z k p k+1 = z k+1 + β k p k x k+1 = x k + α k p k Copyright c 2010-15 P. F. Góra 5 19

Incomplete Cholesky preconditioner Niech rozkład QR macierzy C ma postać C = QH T, gdzie Q jest macierza ortogonalna, H T jest macierza trójkatn a górna. Zauważmy, że M = C 2 = C T C = ( QH T ) T QH T = HQ T QH T = HH T, (15) a więc macierz H jest czynnikiem Cholesky ego macierzy M. Niech rozkład Cholesky ego macierzy A ma postać A = GG T. Przypuśćmy, iż H G. Copyright c 2010-15 P. F. Góra 5 20

Wówczas à = C 1 AC 1 = ( C T ) 1 AC 1 = ( (QH T ) T ) 1 A ( QH T ) 1 = ( HQ T ) 1 ( A H T ) 1 Q T = Q H 1 G G T ( H T ) 1 Q T QQ T = I. }{{}}{{} I I (16) Ponieważ à I, współczynnik uwarunkowania tej macierzy powinien być bliski jedności. Copyright c 2010-15 P. F. Góra 5 21

Niepełny rozkład Cholesky ego algorytm w wersji GAXPY for k = 1:N H kk = A kk for end j = 1:k 1 H kk = H kk H 2 kj H kk = H kk end for end l = k+1:n H lk = A lk if A lk 0 for end H lk = H lk /H kk endif j = 1:k 1 H lk = H lk H lj H kj Copyright c 2010-15 P. F. Góra 5 22

Uwagi Ponieważ A jest rzadka, powyższy algorytm na obliczanie przybliżonego czynnika Cholesky ego wykonuje się szybko. Wykonuje się go tylko raz. Równanie Mz = r rozwiazuje się szybko, gdyż znamy czynnik Cholesky ego M = HH T. Obliczone H jest rzadkie, a zatem równanie Mz = r rozwiazuje się szczególnie szybko. Mamy nadzieję, że macierz à ma współczynnik uwarunkowania bliski jedności, a zatem nie potrzeba wielu iteracji (14). Copyright c 2010-15 P. F. Góra 5 23

Przykład macierz pasmowa z pustymi diagonalami Rozważmy macierz o następujacej strukturze: A = a 1 0 b 3 0 c 5 0 0 0 0 0... 0 a 2 0 b 4 0 c 6 0 0 0 0... b 3 0 a 3 0 b 5 0 c 7 0 0 0... 0 b 4 0 a 4 0 b 6 0 c 8 0 0... c 5 0 b 5 0 a 5 0 b 7 0 c 9 0... 0 c 6 0 b 6 0 a 6 0 b 8 0 c 10.................................... (17) Macierz ta jest symetryczna, zakładamy też, że jest dodatnio określona. Copyright c 2010-15 P. F. Góra 5 24

Niepełny czynnik Cholesky ego macierzy (17) ma postać H = p 1 0 p 2 q 3 0 p 3 0 q 4 0 p 4 r 5 0 q 5 0 p 5 0 r 6 0 q 6 0 p 6..................... (18) (W pełnym czynniku Cholesky ego macierzy (17) zera leżace w (18) pomiędzy diagonala p a diagonalna r znikłyby w ogólności mogłyby tam znajdować się jakieś niezerowe liczby.) Copyright c 2010-15 P. F. Góra 5 25

Zgodnie z podanym algorytmem, elementy ciagów {p k }, {q k }, {r k } wyliczamy z następujacych wzorów: p 1 = a 1, p 2 = a 2, q 3 = b 3 /p 1, q 4 = b 4 /p 2, r 5 = c 5 /p 1, r 6 = c 6 /p 2, p 3 = a 3 q 2 3, p 4 = a 4 q 2 4, q 5 = (b 5 r 5 q 3 )/p 3, q 6 = (b 6 r 6 q 4 )/p 4, r 7 = c 7 /p 3, r 8 = c 7 /p 4, p 5 = a 5 q 2 5 r2 5, p 6 = a 6 q 6 5 r2 6, q 7 = (b 7 r 7 q 5 )/p 5, q 8 = (b 8 r 8 q 6 )/p 6, r 9 = c 9 /p 5, r 10 = c 10 /p 6, p 7 = a 7 q7 2 r2 7, p 8 = a 8 q8 6 r2 8, q 9 = (b 9 r 9 q 7 )/p 7, q 10 = (b 10 r 10 q 8 )/p 8, r 11 = c 11 /p 7, r 12 = c 12 /p 8,.................. Copyright c 2010-15 P. F. Góra 5 26

Macierze niesymetryczne Jeżeli w równaniu Ax = b (19) macierz A nie jest symetryczna i dodatnio określona, sytuacja się komplikuje. Zakładajac, że det A 0, równanie (19) możemy zsymetryzować na dwa sposoby. CGNR: lub CGNE: A T Ax = A T b, (20) AA T y = b, (21a) x = A T y. (21b) Copyright c 2010-15 P. F. Góra 5 27

Do dwu powyższych równań formalnie rzecz biorac można używać metody gradientów sprzężonych. Trzeba jednak pamiętać, że nawet jeśli macierz A jest rzadka, macierze A T A, AA T nie musza być rzadkie, a co gorsza, ich współczynnik uwarunkowania jest kwadratem współczynnika uwarunkowania macierzy wyjściowej. Alternatywnie, zamiast symetryzować macierz, można zmodyfikować algorytm, tak aby zamiast dwu, generował on cztery ciagi wektorów. Należy jednak pamiętać, że dla wielu typów macierzy taki algorytm bywa bardzo wolno zbieżny, a niekiedy nawet dochodzi do kompletnej stagnacji przed uzyskaniem rozwiazania: Copyright c 2010-15 P. F. Góra 5 28

Metoda gradientów bi-sprzężonych (Bi-Conjugate Gradients, Bi-CG) r 1 = b Ax 1, p 1 = r 1, r 1 0 dowolny, p 1 = r 1 while r k > ε end rt k r k α k = p T k Ap k r k+1 = r k α k Ap k r k+1 = r k α k A T p k β k = rt k+1 r k+1 r T k r k p k+1 = r k+1 + β k p k p k+1 = r k+1 + β k p k x k+1 = x k + α k p k (22) Copyright c 2010-15 P. F. Góra 5 29

Wektory wygenerowane w algorytmie (22) spełniaja następujace relacje: r T i r j = r T i r j = 0, i > j, r T i p j = r T i p j = 0, i > j, p T i Ap j = pt i AT p j = 0, i > j. (23a) (23b) (23c) Jeżeli w algorytmie (22) weźmiemy r 1 = Ar 1, we wszystkich krokach zachodzić będzie r k = Ar k oraz p k = Ap k. Jest to wersja przydatna dla rozwiazywania układów równań z macierzami symetrycznymi, ale nieokreślonymi dodatnio. Jest to przy okazji szczególny wariant algorytmu GMRES (generalised minimum residual), formalnie odpowiadajacego minimalizacj funkcjonału Φ(x) = 1 2 Ax b 2. (24) Copyright c 2010-15 P. F. Góra 5 30