Informatyka I Lab 06, r.a. 2011/2012 prow. Sławomir Czarnecki. Zadania na laboratorium nr. 6

Podobne dokumenty
Obliczenia iteracyjne

ALGORYTMY MATEMATYCZNE Ćwiczenie 1 Na podstawie schematu blokowego pewnego algorytmu (rys 1), napisz listę kroków tego algorytmu:

MECHANIKA 2. Wykład Nr 3 KINEMATYKA. Temat RUCH PŁASKI BRYŁY MATERIALNEJ. Prowadzący: dr Krzysztof Polko

Ćwiczenia nr 4. TEMATYKA: Rzutowanie

Mechanika Teoretyczna Kinematyka

Zadanie 1. Test (6 pkt) Zaznacz znakiem X w odpowiedniej kolumnie P lub F, która odpowiedź jest prawdziwa, a która fałszywa.

Definicja pochodnej cząstkowej

3. KINEMATYKA Kinematyka jest częścią mechaniki, która zajmuje się opisem ruchu ciał bez wnikania w jego przyczyny. Oznacza to, że nie interesuje nas

Równa Równ n a i n e i ru r ch u u ch u po tor t ze (równanie drogi) Prędkoś ędkoś w ru r ch u u ch pros pr t os ol t i ol n i io i wym

Manipulatory i roboty mobilne AR S1 semestr 5

Rekurencja (rekursja)

KINEMATYKA I DYNAMIKA CIAŁA STAŁEGO. dr inż. Janusz Zachwieja wykład opracowany na podstawie literatury

Mechanika ogólna. Kinematyka. Równania ruchu punktu materialnego. Podstawowe pojęcia. Równanie ruchu po torze (równanie drogi)

Zad.3. Jakub Trojgo i Jakub Wieczorek. 14 grudnia 2013

WYKŁAD 6 KINEMATYKA PRZEPŁYWÓW CZĘŚĆ 2 1/11

Jan Awrejcewicz- Mechanika Techniczna i Teoretyczna. Statyka. Kinematyka

Rekurencja. Przykład. Rozważmy ciąg

2.8. Algorytmy, schematy, programy

Podstawy fizyki sezon 1 V. Ruch obrotowy 1 (!)

W naukach technicznych większość rozpatrywanych wielkości możemy zapisać w jednej z trzech postaci: skalara, wektora oraz tensora.

RUCH OBROTOWY- MECHANIKA BRYŁY SZTYWNEJ

MECHANIKA OGÓLNA (II)

R o z d z i a ł 2 KINEMATYKA PUNKTU MATERIALNEGO

MECHANIKA 2. Prowadzący: dr Krzysztof Polko

RUCH OBROTOWY- MECHANIKA BRYŁY SZTYWNEJ

Kinematyka płynów - zadania

WYKŁAD 2 KINEMATYKA PŁYNÓW CZĘŚĆ 1 1/14

Jak napisać program obliczający pola powierzchni różnych figur płaskich?

LABORATORIUM MECHANIKI PŁYNÓW. Ćwiczenie N 2 RÓWNOWAGA WZGLĘDNA W NACZYNIU WIRUJĄCYM WOKÓŁ OSI PIONOWEJ

Mgr inż. Wojciech Chajec Pracownia Kompozytów, CNT Mgr inż. Adam Dziubiński Pracownia Aerodynamiki Numerycznej i Mechaniki Lotu, CNT SMIL

TENSOMETRIA ZARYS TEORETYCZNY

KATEDRA AUTOMATYKI, BIOMECHANIKI I MECHATRONIKI. Laboratorium Mechaniki technicznej

Lab 9 Podstawy Programowania

KATEDRA AUTOMATYKI, BIOMECHANIKI I MECHATRONIKI. Laboratorium Mechaniki technicznej

Praca. Siły zachowawcze i niezachowawcze. Pole Grawitacyjne.

MECHANIKA 2 RUCH POSTĘPOWY I OBROTOWY CIAŁA SZTYWNEGO. Wykład Nr 2. Prowadzący: dr Krzysztof Polko

Algorytmy i struktury danych. Wykład 4

PYTANIA KONTROLNE STAN NAPRĘŻENIA, ODKSZTAŁCENIA PRAWO HOOKE A

Wstęp. Ruch po okręgu w kartezjańskim układzie współrzędnych

WYMAGANIA EDUKACYJNE Z MATEMATYKI 2016/2017 (zakres podstawowy) klasa 3abc

Zakres na egzaminy poprawkowe w r. szk. 2013/14 /nauczyciel M.Tatar/

Wykresy i własności funkcji

1 Wprowadzenie do algorytmiki

Zajęcia nr 1 (1h) Dwumian Newtona. Indukcja. Zajęcia nr 2 i 3 (4h) Trygonometria

WYMAGANIA Z WIEDZY I UMIEJĘTNOŚCI NA POSZCZEGÓLNE STOPNIE SZKOLNE DLA KLASY CZWARTEJ H. zakres rozszerzony. Wiadomości i umiejętności

Symulacja działania sterownika dla robota dwuosiowego typu SCARA w środowisku Matlab/Simulink.

Wykład 4. Określimy teraz pewną ważną klasę pierścieni.

MECHANIKA 2 KINEMATYKA. Wykład Nr 5 RUCH KULISTY I RUCH OGÓLNY BRYŁY. Prowadzący: dr Krzysztof Polko

ROZWIĄZYWANIE UKŁADÓW RÓWNAŃ NIELINIOWYCH PRZY POMOCY DODATKU SOLVER PROGRAMU MICROSOFT EXCEL. sin x2 (1)

Prawdopodobieństwo i statystyka

3. PŁASKI STAN NAPRĘŻENIA I ODKSZTAŁCENIA

Wykład 2. Kinematyka. Podstawowe wielkości opisujące ruch. W tekście tym przedstawię podstawowe pojecia niezbędne do opiosu ruchu:

SIMR 2016/2017, Analiza 2, wykład 1, Przestrzeń wektorowa

LUBELSKA PRÓBA PRZED MATURĄ 2017 poziom podstawowy

Iteracyjne rozwiązywanie równań

Podstawy Robotyki Określenie kinematyki oraz dynamiki manipulatora

Algebra liniowa. 1. Macierze.

Egzamin maturalny z matematyki Poziom podstawowy ZADANIA ZAMKNIĘTE. W zadaniach 1-25 wybierz i zaznacz na karcie odpowiedzi poprawną odpowiedź.

Programowanie w Baltie klasa VII

LUBELSKA PRÓBA PRZED MATURĄ poziom podstawowy MATEMATYKA LUTY Instrukcja dla zdającego. Czas pracy: 170 minut

Podstawy programowania. Wykład: 13. Rekurencja. dr Artur Bartoszewski -Podstawy programowania, sem 1 - WYKŁAD

PRÓBNY EGZAMIN MATURALNY

Całka oznaczona zastosowania (wykład 9; ) Definicja całki oznaczonej dla funkcji ciagłej

Poprawność semantyczna

EGZAMIN MATURALNY Z INFORMATYKI

PLAN WYNIKOWY DLA KLASY DRUGIEJ POZIOM PODSTAWOWY I ROZSZERZONY. I. Proste na płaszczyźnie (15 godz.)

Teoria automatów i języków formalnych. Określenie relacji

Wprowadzenie do algorytmiki

Rozszerzony konspekt preskryptu do przedmiotu Podstawy Robotyki

Podstawy programowania 2. Temat: Funkcje i procedury rekurencyjne. Przygotował: mgr inż. Tomasz Michno

Algebra Liniowa 2 (INF, TIN), MAP1152 Lista zadań

LUBELSKA PRÓBA PRZED MATURĄ 09 MARCA Kartoteka testu. Maksymalna liczba punktów. Nr zad. Matematyka dla klasy 3 poziom podstawowy

Rekurencja. Rekurencja zwana także rekursją jest jedną z najważniejszych metod konstruowania rozwiązań i algorytmów.

ZADANIA DO SAMODZIELNEGO ROZWIĄZNIA. oprac. I. Gorgol

Indukcja matematyczna

n=0 (n + r)a n x n+r 1 (n + r)(n + r 1)a n x n+r 2. Wykorzystując te obliczenia otrzymujemy, że lewa strona równania (1) jest równa

1.. FUNKCJE TRYGONOMETRYCZNE Poziom (K) lub (P)

PRZYKŁADOWY ARKUSZ EGZAMINACYJNY Z MATEMATYKI

1. Wykład NWD, NWW i algorytm Euklidesa.

Algorytm. a programowanie -

1 Symulacja procesów cieplnych 1. 2 Algorytm MES 2. 3 Implementacja rozwiązania 2. 4 Całkowanie numeryczne w MES 3. k z (t) t ) k y (t) t )

I. Potęgi. Logarytmy. Funkcja wykładnicza.

Zakres na egzamin poprawkowy w r. szk. 2013/14 /nauczyciel M.Tatar/ Podręcznik klasa 1 ZAKRES PODSTAWOWY i ROZSZERZONY

Ćwiczenie: "Kinematyka"

R o z d z i a ł 4 MECHANIKA CIAŁA SZTYWNEGO

Kinematyka: opis ruchu

1. Liczby wymierne. x dla x 0 (wartością bezwzględną liczby nieujemnej jest ta sama liczba)

PętlaforwOctave. Roman Putanowicz 13 kwietnia 2008

1. PODSTAWY TEORETYCZNE

UZUPEŁNIA ZDAJĄCY miejsce na naklejkę

Przedmiotowy system oceniania wraz z określeniem wymagań edukacyjnych klasa druga zakres rozszerzony

Wyznaczanie momentów bezwładności brył sztywnych metodą zawieszenia trójnitkowego

Temat 20. Techniki algorytmiczne

Konkurs Potyczki informatyczno matematyczne VI edycja 2009r. Zespół Szkół w Dobrzeniu Wielkim

Podstawy robotyki wykład V. Jakobian manipulatora. Osobliwości

(5) f(x) = ln x + x 3, (6) f(x) = 1 x. (19) f(x) = x3 +2x

UZUPEŁNIA ZDAJĄCY miejsce na naklejkę

Wykład 14. Elementy algebry macierzy

Program telewizyjny emisji filmów w 4 stacjach telewizyjnych: Telewizja / stacja Film i godziny jego emisji Czas trwania emisji filmu

Transkrypt:

Informatyka I Lab 6, r.a. / prow. Sławomir Czarnecki Zadania na laboratorium nr. 6 Po utworzeniu nowego projektu, dołącz bibliotekę bibs.h.. Największy wspólny dzielnik liczb naturalnych a, b oznaczamy przez nwd(a,b). Zdefiniuj int nwd in t a, int b implementującą iteracyjną wersję Algorytmu Euklidesa funkcję ( ) znajdowania największego wspólnego dzielnika dwóch liczb naturalnych a, b = {,,... } Algorytm Euklidesa start naturalne nwd, a, b, A, B ; czytaj a ; czytaj b ; A = a ; B = b ; dopóty dopóki a b wykonuj: jeśli a> b to: a= a b ; nwd = a ; wyświetl A, B, nwd; koniec w przeciwnym przypadku: b= b a ; N.. Udowodnij poprawność Algorytmu Euklidesa. W tym celu udowodnij, Ŝe funkcja zdaniowa P( a, b) = a> b> nwd( a, b) = nwd( A, B), gdzie a, b, A, B są identyfikatorami zmiennych zdefiniowanych powyŝej, jest prawdziwa w kaŝdym kroku algorytmu oraz, Ŝe liczba kroków jest liczbą skończoną. 3. Zdefiniuj funkcję int ( in t, int ) NWD a b implementującą rekurencyjną wersję Algorytmu Euklidesa znajdowania największego wspólnego dzielnika dwóch liczb naturalnych a, b N =,,.... { } 4. Zdefiniuj funkcję? mm( double** a, double** b,?), która oblicza iloczyn c M m n macierzy a M m k i b M k n, tj. c= a b. Przetestuj funkcję wywołując ją dla losowo wygenerowanych składowych macierzy a M m k i b M k n. 5. Zadanie problemowe z kinematyki bryły sztywnej (nawiązanie do materiału z rozdz. 8.8 na stronie 37, Ruch Płaski w podręczniku R. Nagórski, W. Szcześniak, Mechanika Teoretyczna, t., OW PW 993 oraz do materiału z rozdz. 6 na stronie 7, Ruch Płaski Układu Materialnego w podręczniku W. Szcześniak, Zbiór Zadań z Mechaniki Teoretycznej Kinematyka, OW PW ). WzdłuŜ poziomej linii prostej toczy się ze stałą prędkością kątową ω oraz bez poślizgu szpulka Ω o mniejszym promieniu r i o większym R. Dla uproszczenia interpretacji formuł zakładamy, Ŝe R=. W chwili początkowej t=, środek szpulki znajduje się w początku globalnego układu współrzędnych kartezjańskich por. Rys..

Rys.. Szpulka w ruchu płaskim toczenie się bez poślizgu ze stałą prędkością kątową ω. Na rysunku pokazano szpulkę w chwili początkowej t =. Ruch szpulki Ω w globalnym układzie współrzędnych kartezjańskich i w przedziale czasu T =, opisuje odwzorowanie [ ) ( ω ) + sin( ) + sin( ω ) cos( ω ) x X cos t X ω t ω r t F : Ω T R, x= F( X, t), x =, () X t + X t gdzie materialnego x x = x R oznacza punkt przestrzenny definiujący połoŝenie punktu X X = Ω X identyfikującego punkt szpulki Ω w chwili t T Zdefiniuj funkcję? F( double* X, double t,?), która opisuje ruch szpulki w opisie materialnym lub w tzw. opisie Lagrange a. { t F t T} Definiując trajektorię jako zbiór (, ) (, ) G= F : I Ω do odwzorowania F :. I= x Ω odwzorowanie odwrotne Ω T R moŝemy zdefiniować następująco: ( ω ) ( ω ) ω ( ω ) ( ω ) + ( ω ) ω ( ω ) X x cos t x sin t r t cos t G : I Ω, X= G( x, t), X =. () x sin t x cos t r t sin t Zdefiniuj funkcję? G( double* x, double t,?), która opisuje ruch szpulki w opisie przestrzennym lub w tzw. opisie Eulera.

3 Rys.. Trajektoria I = R R R szpulki w pewnym przedziale czasu [ ] xy czas Widok z góry oraz widok izometryczny.,t. Rys.3. Szpulka w ruchu płaskim w chwili początkowej t = i w dowolnej chwili t>. Na rysunku pokazano zdefiniowany w zadaniu punkt materialny X oraz punkt przestrzenny x. Nietrudno jest analitycznie sprawdzić, Ŝe dla dowolnych X, x, t : ( x, ), x oraz ( ) F G t t = G F X, t, t = X. Dla losowo wygenerowanych wartości X, x, t sprawdź numerycznie obie powyŝsze relacje.

Wektor prędkości v definiujemy jako pole materialne ( ) cos( ) ( ) sin( ) F v X ω sin ω t + Xω ω t + ω r v : Ω T R, v= ( X, t), t v =. (3) X ω cos ω t Xω ω t Opis przestrzenny V wektora prędkości v definiujemy jako pole przestrzenne V xω + ω r V : I Ω, V= v G( x, t), t, = V xω+ ω r t. (4) Formułę (4) otrzymujemy ze wzoru (3), w którym składowe X i X obliczone są za pomocą relacji (), tj. ( X t) = X ω ( ω t) + X ω ( ω t) + ω r= x cos( ω t) x sin( ω t) ω r t cos( ω t) ω sin( ω t) x sin( ω t) x cos( ω t) ω r t sin( ω t) ω cos( ω t) ω r x cos( ω t) ω sin( ω t) x sin( ω t) ω sin( ω t) ω r t cos( ω t) ω sin( ω t) sin( ω ) ω cos( ω ) x cos( ω t) ω cos( ω t) ω r t sin( ω t) ω cos( ω t) ω sin ( ω t) + xω cos ( ω t) + ω r= xω+ ω r= V ( x, t) v, sin cos = + + + + = = + + + + x t t + + ω r= = x oraz v ( X, t) = X ω cos( ω t) Xω sin( ω t) = x cos( ω t) x sin( ω t) ω r t cos( ω t) ω cos( ω t) x sin( ω t) x cos( ω t) ω r t sin( ω t) ω sin( ω t) x cos( ω t) ω cos( ω t) x sin( ω t) ω cos( ω t) ω r t cos( ω t) ω cos( ω t) sin( ω ) ω sin( ω ) x cos( ω t) ω sin( ω t) ω r t sin( ω t) ω sin( ω t) xω cos ( ω t) xω sin ( ω t) + ω r t cos ( ω t) + ω r t sin ( ω t) = xω+ ω r t= V ( x, t) + + = = + + + x t t + = = Zdefiniuj funkcję? v( double* X, double t,?), która opisuje pole prędkości szpulki (prędkość dowolnego punktu X Ω w chwili t) oraz funkcję? V( double* x, double t,?), która definiuje opis przestrzenny prędkości szpulki (prędkość szpulki w miejscu x R i w chwili t). Głównym celem ćwiczenia jest stabelaryzowanie powyŝszych wzorów (), (), (3), (4) dla wartości r=. [ m], ω= 3. [/ s], t = 5. [ s] w n= równo odległych od siebie t chwilach ti = i t i=,,..., n, t= dla punktu materialnego n X = Ω r oraz r punktu przestrzennego x= R. Stabelaryzowane wartości naleŝy zapisać do plików w celu wizualizacji w Excelu.

Po poprawnie oprogramowanym zadaniu, 4 wykresy w Excelu obejmujące: wizualizację trajektorii danego punktu materialnego X wizualizację w kolejnych chwilach czasowych punktów materialnych X przechodzących przez dany punkt x przestrzeni wizualizację w kolejnych chwilach czasowych wektora prędkości v danego punktu materialnego X (stycznego do jego trajektorii) oraz wizualizację wektora prędkości poruszającego się ciała (szpulki) w danym miejscu x (opis przestrzenny V pola materialnego prędkości v) powinny wyglądać jak na poniŝszych rysunkach: T Rys.4. Trajektoria punktu materialnego X = [ r] Ω w przedziale czasu [ ],t. Rys.5. Punkty materialne X Ω przechodzące przez miejsce zdefiniowane w punkcie przestrzennym x= [ r ] T R w przedziale czasu [ ],t. Rys.6. Wektor prędkości punktu materialnego X= r R (lewy rysunek) oraz wektor prędkości szpulki w miejscu zdefiniowanym przez punkt przestrzenny x r = R (prawy rysunek) w przedziale czasu [,t ].