Wyznaczanie temperatury gazu z wykorzystaniem widm emisyjnych molekuł dwuatomowych
|
|
- Gabriela Góra
- 7 lat temu
- Przeglądów:
Transkrypt
1 Wyznaczanie temperatury gazu z wykorzystaniem widm emisyjnych molekuł dwuatomowych Opracował: Hubert Lange Aby przygotować się do ćwiczenia należy przeczytać i zrozumieć materiał w książce:. adlej, pektroskopia molekularna WNT, zawarty na stronach: 657 oraz Celem ćwiczenia jest zapoznanie się z widmami elektronowymi dwuatomowych molekuł, w szczególności z ich strukturą rotacyjną oraz metodą wyznaczania temperatury gazu na podstawie rozkładu intensywności w strukturze rotacyjnej. Część teoretyczna. Opis stanów elektronowych molekuł dwuatomowych W molekułach dwuatomowych oś wiązania stanowi kierunek wyróżniony. Istnienie dwu centrów siłowych obniża symetrię pola elektrostatycznego ze sferycznej, charakterystycznej dla atomu, do osiowej. W rezultacie stany energetyczne, które w atomie są zdegenerowane (opisywane orbitalną liczbą kwantową L), ulegają rozszczepieniu, podobnie jak w atomach umieszczonych w silnym polu elektrostatycznym (zjawisko tarka). Natężenie pola elektrostatycznego na osi molekuły jest o wiele rzędów większe od pól realizowanych w laboratorium, stąd rozszczepienia te są na tyle duże, że przejścia pomiędzy poziomami rozszczepionymi leżą m.in. w obszarze widmowym UV i VI. Przejścia elektronowe w atomach pomiędzy poziomami rozszczepionymi w laboratoryjnych polach magnetycznych (zjawisko Zeemana) bądź elektrycznych (zjawisko tarka) związane są z absorpcją (emisją) fal elektromagnetycznych z zakresu częstotliwości radiowych. Klasyfikację termów elektronowych molekuł dwuatomowych dokonuje się analogicznie jak w przypadku atomów w oparciu o model wektorowy. Rozważmy na początku nieruchomą a więc nie rotującą i nie oscylującą cząsteczkę. Ruch orbitalny elektronów jest określony przez oddziaływania kulombowskie z jądrami i pozostałymi elektronami. iły te powodują uporządkowanie momentów pędu w taki sposób, że ich wektory dodają się do siebie tworząc wypadkowy moment pędu powłoki elektronowej L. Zgodnie modelem wektorowym wypadkowy orbitalny moment pędu L zmienia w sposób ciągły kierunek w przestrzeni wykonując ruch precesyjny wokół osi wiązania molekuły (podobnie jak ruch precesyjny momentu pędu wirującego bąka w polu grawitacyjnym). edynie rzut L na oś cząsteczki nie zmienia orientacji w przestrzeni, a więc jest tzw. stałą ruchu. kładową momentu orbitalnego wzdłuż osi oznaczamy symbolem. Zgodnie z kwantowaniem przestrzennym wartości rzutu L w jednostkach h/ mogą być równe: =,,,,...L. ens fizyczny tych liczb jest taki sam jak liczb magnetycznych m s opisujących rzut momentu orbitalnego elektronu w atomie na wyróżniony kierunek z. edyna różnica związana jest ze znakiem. Wartości są zawsze dodatnie ponieważ przy braku zewnętrznego pola magnetycznego energia precesji "lewej" jest równa energii precesji "prawej". W oparciu o liczbę kwantową wprowadza się oznaczenia stanów elektronowych molekuł dwuatomowych: ( = ), ( = ), ( = ), itd. Termy są termami prostymi. Pozostałe termy są dwukrotnie zdegenerowane.
2 Elektrony walencyjne oddziałują ze sobą siłami wymiennymi zależymi od ich spinów. Oddziaływanie to porządkuje spiny w ten sposób, że dodają się one wektorowo niezależnie od sposobu dodawania się orbitalnych momentów pędu. W stanach (podobnie jak w przypadku stanów atomowych ) wypadkowy spin ma określoną orientację w przestrzeni na spin nie działa wówczas pole magnetyczne. Ruch orbitalny elektronów wytwarza słabe pole magnetyczne. Pole to sprzęga moment spinowy i orbitalny w wypadkowy moment = L. ego rzut, oznaczany symbolem, a więc całkowity moment pędu elektronów, na oś molekuły jest sumą wektorów oraz. Można również powiedzieć, że niezerowe pole magnetyczne wzdłuż osi molekuły ( ) wywołuje precesję wypadkowego wektora spinowego wokół osi cząsteczki. ego rzut na oś wiązania oznaczamy symbolem (nie mylić z takim samym symbolem opisującym term = ). L = Rys.. Ilustracja składania wektorowego momentów pędu elektronów (orbitalnego i spinowego) w molekule dwuatomowej. Uwzględniając różne możliwości orientacji spinu względem osi cząsteczki wprowadza się następujące oznaczenie termów elektronowych:, gdzie górny indeks ze strony lewej symbolu to multipletowość termu elektronowego. Zapis oznacza więc, że liczba kwantowa = a wypadkowy spin =. Dolny prawy indeks opisuje całkowity elektronowy moment pędu, np. i różnią się wartościami = ( ), = i =. Termy rotacyjne W molekułach wzbudzonych rotacyjnie pojawiają się dwie siły bezwładnościowe, mianowicie siła odśrodkowa i siła Coriolisa, a także dodatkowo oddziaływanie magnetyczne. Całkowity moment pędu molekuły składa się wektorowo z momentu spinowego, orbitalnego oraz rotacyjnego, R. Całkowity moment jest oczywiście stałą ruchu. W zależności od siły oddziaływania pomiędzy poszczególnymi momentami pędów i R wykonują szybsze lub wolniejsze ruchy precesyjne wokół całkowitego momentu pędu. Istnieje kilka możliwości spośród których dwa skrajne przypadki, tzw. sprzężenia Hunda a i b, dotyczą większości stanów elektronowych. Przypadek sprzężenia a Hunda przężenie a Hunda zachodzi wówczas, gdy energia oddziaływania orbitalnego momentu pędu elektronów z osią molekuły jest duża w porównaniu z energią rotacyjną. Rzut orbitalnego momentu pędu na oś molekuły i rzut momentu spinowego są wówczas przybliżonymi stałymi ruchu. Wektory i L wykonują więc szybką i niezależną precesję wokół wektora ( jak na Rys. ). Ponieważ oddziaływanie wektora i wektora momentu rotacyjnego R jest słabe, wektory te wykonują niezależną rotację (nutację) wokół wypadkowego momentu pędu. R
3 Zgodnie z zasadami mechaniki kwantowej z dobrym przybliżeniem można napisać, że ( ) = R () i wyrażenie na term rotacyjny w ma wówczas następującą postać: F v() = B v [( ) ] Dv ( )... () B v i D v to stałe rotacyjne występujące w modelu rotatora niesztywnego. Energia termu rotacyjnego nie może być ujemna, więc liczba kwantowa przybiera wartości: = Ω Ω, Ω,... () Np. w przypadku stanu elektronowego wyróżniamy trzy układy termów rotacyjnych (Rys. ). = = = Rys. Układy poziomów rotacyjnych w stanie tworzących strukturę subtelną (spinową). Liniami przerywanymi zaznaczone są poziomy rotacyjne, których nie ma. Przypadek sprzężenia b Hunda Ten przypadek odnosi się przede wszystkim do molekuł będących w stanach, a także do lekkich molekuł z niezerowymi wartościami. W pierwszym przypadku elektrony nie wytwarzają pola magnetycznego w kierunku osi molekuły, w drugim przypadku pole jest bardzo słabe. Wektory i R nie są więc stałymi ruchu i wykonują precesję wokół wypadkowego wektora, który w trym przypadku oznacza się symbolem K. R Termy rotacyjne w ujęciu rotatora sztywnego wyraża następujący wzór: F (K) = B [K(K ) ] (4) v v Mamy więc pojedynczy układ termów rotacyjnych opisane symbolem K:
4 K =,,,... (5) ednakże w stanach silnie wzbudzonych rotacyjnie rotujące jądra wytwarzają dodatkowe pole magnetyczne w związku z czym pojawia się oddziaływanie pomiędzy wektorem K i. Dlatego wraz ze wzrostem rotacyjnej liczby kwantowej K poszczególne poziomy rozszczepiają się na podpoziomów tworzących strukturę spinową. Oznaczamy je symbolem. Termy rotacyjne w stanach elektronowych opisujemy wzorami: F v = Bv K(K ) K, = K F v = Bv K(K ) (K ), = K gdzie jest stałą sprzężenia między momentami K i. (6) Ilustracja termów rotacyjnych w dwóch stanach elektronowych oraz przejść tworzących strukturę rotacyjną przedstawiona jest na Rys.. K,,,, P P P o R R R Rys. Układ poziomów rotacyjnych w dwóch stanach elektronowych i przejścia tworzące strukturę rotacyjną widma elektronowego. Rozszczepienie spinowe poziomów rotacyjnych widoczne na Rys. jest mocno przesadzone. Nawet przy użyciu monochromatorów o dużej zdolności rozdzielczej struktura subtelna poziomów rotacyjnych w stanach elektronowych staje się obserwowalna dopiero przy bardzo dużych rotacyjnych liczbach kwantowych K. Rozważane pasmo elektronowe składa się z dwóch gałęzi P i R. Brak gałęzi Q w zaznaczonym miejscu przez o związany jest z parzystością poziomów rotacyjnych prawa strona Rys.. Parzystość zależy od parzystości iloczynu funkcji falowych elektronowych i rotacyjnych. eżeli funkcje
5 elektronowe zmieniają znak przy odbiciu w płaszczyźnie przechodzącej przez oś molekuły wówczas stan i parzystość poziomów rotacyjnych jest odwrotna niż na Rys.. Reguła wyboru prowadzi do reguł: a) = ± dla prostego rotatora (= ) oraz b) = ± lub dla bąka symetrycznego ( > ) Gdy > każdy z poziomów rotacyjnych składa się z dwóch podpoziomów wynikających z degeneracji. Każdy z nich ma przeciwną parzystość. Dlatego gałąź Q występuje gdy jeden ze stanów elektronowych biorących udział w przejściu jest inny niż. Podobnie ma się rzecz w strukturze rotacyjnej widm oscylacyjnych. 5 (a) (b) = rotator = bąk symetryczny Rys. Parzystość termów rotacyjnych. Natężenie linii rotacyjnych w widmach elektronowych molekuł dwuatomowych Dla molekuł dwuatomowych natężenie linii odpowiadającej przejściu z pewnego stanu elektronowooscylacyjnorotacyjnego (górnego) scharakteryzowanego zbiorem liczb kwantowych (n'v'k') do odpowiedniego niższego stanu scharakteryzowanego zbiorem (m''v''k') jest proporcjonalna do energii kwantu, prawdopodobieństwa przejścia oraz do liczby molekuł znajdujących się w stanie wzbudzonym (n''v'k'): I (8) h A nm N m zczegółowe wyrażenie na prawdopodobieństwo przejścia ze stanu n do m, A nm, zależy od rodzaju cząstki, a więc czy jest to atom, jon, molekuła dwu lub wieloatomowa. Na przykład, dla dwuatomowych cząsteczek A nm przyjmuje postać (przy upraszczającym założeniu o stosowalności przybliżenia BornaOppenheimera): A nm 4 64 = nm hc g (K ' ) n nm (9) gdzie: n = (n''v'k' ), m = (n''''v''k'') to zbiory liczb kwantowych;
6 n', n'' główne liczby kwantowe stanu elektronowego, g n = (' )( '' ) stopień degeneracji poziomu elektronowego, ( '' ) = dla '' = dla ' = ' nm siła linii, nm = Rnn qv v, () gdzie: R n'n'' element macierzowy momentu dipolowego przejścia elektronowego (n' n''), q v'v'' czynnik FranckaCondona. est to całka przenikania dwóch funkcji oscylacyjnych należących do dwóch stanów elektronowych. Wzory na czynniki HL zostały wyprowadzone dla wszystkich praktycznie możliwych kombinacji stanów elektronowych. Dla przejść czynniki HönlaLondona mają następującą postać: R K', K' 4K'( K' ) 4K' P K', K' 4( K' )[ ( K' ) ] 4[( K' ) ] () Czynniki HL są przeważnie tak znormalizowane, że K' lub K''. W stanie równowagi termodynamicznej liczba molekuł znajdujących się w określonym stanie elektronowooscylacyjnorotacyjnym jest określona rozkładem Boltzmanna: K '' K ' N n' v' K ' En Ev EK ' kt g n' (K' ) e N () Q ( T ) Q ( T ) Q ( T ) el v r gdzie: N całkowita liczba molekuł danego rodzaju w jednostce objętości, E m E v E K energia termu elektronowooscylacyjnorotacyjnego, Q el( (T)Q v (T)Q r (T) suma stanów poziomów dla elektronowooscylacyjnorotacyjnych molekuł danego rodzaju. Np. Q r T K ' (K' ) e Bv h c K '( K ' ) kt przybliżeniem tej sumy stanów jest: Q r (T) kt/b v. (sumowanie obejmuje wszystkie poziomy rotacyjne). Dobrym Wykorzystując powyższe wyrażenia wzór na natężenie linii odpowiadającej przejściu elektronowooscylacyjnorotacyjnemu można zapisać w postaci uproszczonej: I EK ' kt 4 C e () gdzie C stała, która słabo zależy od temperatury (liniowo) w porównaniu z czynnikiem wykładniczym. Wyrażenie () odgrywa fundamentalną rolę przy wyznaczaniu temperatury gazu na podstawie rozkładu intensywności w strukturze rotacyjnej pasm molekularnych. Aby wyznaczyć temperaturę należy :. zidentyfikować odpowiednie linie rotacyjne przypisując im rotacyjne liczby kwantowe
7 . obliczyć czynniki HönlaLondona. określić współczynnik kierunkowy prostej: I Bv' hc ln( ) const K'( K' ) 4 kt z którego można następnie obliczyć temperaturę. (4) W niektórych przypadkach tak wyznaczona temperatura jest tzw. temperaturą rotacyjną i nie zawsze jest ona równa temperaturze gazu. Doświadczenie wskazuje, że np. rodniki dwuatomowe powstające w wyniku reakcji rozpadu molekuł wieloatomowych znajdują się często w stanach wzbudzonych: elektronowych, oscylacyjnych i rotacyjnych, których obsadzenie nie odpowiada lokalnej wartości temperatury gazu. Indywidua takie po pewnej ilości zderzeń dochodzą do stanu równowagi. Każdy z wewnętrznych stopni swobody ma swój czas relaksacji. Najmniejszy czas relaksacji dotyczy poziomów rotacyjnych. Z wyjątkiem lekkich molekuł relaksacja rotacyjna wymaga jedynie kilku zderzeń, stała czasowa relaksacji rotacyjnej jest więc zbliżona do czasu pomiędzy zderzeniami, czyli w przybliżeniu jest równa odwrotności częstości zderzeń. W takim przypadku wyznaczoną temperaturę rotacyjną można utożsamiać z temperaturą gazu. Część eksperymentalna W ćwiczeniu wyznaczamy temperaturę gazu na podstawie widma emisyjnego rodnika CN odpowiadającego przejściu B, v = X, v =. ymbole X i B oznaczają odpowiednio podstawowy i drugi wzbudzony poziom elektronowy, v i v to poziomy oscylacyjne w obu stanach elektronowych. Widmo emitowane jest przez gaz zjonizowany wytwarzany wyładowaniem elektrycznym w katodzie wnękowej, wykonanej z drążonego grafitu, przez którą przepływa hel z małą domieszką azotu. Wlot gazu Wylot gazu _ pektrograf DF 8 CC D Zasilacz wysokiego napięcia PC Rys. 4. chemat układu eksperymentalnego.
8 Wykonanie ćwiczenia Ćwiczenie składa się z dwóch części. Część pierwsza ćwiczenia (A) polega na symulacji komputerowej struktury rotacyjnej badanego widma w zależności od zadanych stałych rotacyjnych B v w obu stanach elektronowych, temperatury oraz funkcji aparaturowej układy dyspersyjnego. Część druga ćwiczenia (B) polega na zarejestrowaniu widm przy różnych mocach wyładowania elektrycznego. Opracowanie wyników. Zinterpretować strukturę rotacyjną, tj. zidentyfikować odpowiednie gałęzie w zarejestrowanym paśmie.. Na podstawie widma obliczyć stałe rotacyjne w obu stanach elektronowych. Z Rys. wynika, że różnica pomiędzy liczbami falowymi dwóch linii, które mają wspólny górny poziom rotacyjny, (K ) = R(K ) P(K ), jest równa (w przybliżeniu rotatora sztywnego): ' ( K' ) 4Bv ( K' ) (5) Analogicznie dla różnicy liczb falowych dwóch linii gałęzi P i R mających wspólny dolny poziom rotacyjny (K ) = R(K ) P(K ): '' ( K' ) 4Bv ( K' ), (6) gdzie prim oznacza wzbudzony stan elektronowy, bis stan podstawowy. Ze wzorów (5) i (6) wynika, że różnice odpowiednich liczb falowych tworzą funkcje liniowe od liczby rotacyjnej K. Na podstawie współczynnika kierunkowego można obliczyć stałe rotacyjne dla dwóch stanów elektronowych.. Przypisać rotacyjne liczby kwantowe poszczególnym liniom. 4. Określić względne intensywności linii rotacyjnych (proporcjonalne jest do wysokości). 5. Obliczyć czynniki HL 6. Wykonać wykres przedstawiający zależność ln(i K / K K 4 ) vs. K (K ). 7. Metodą najmniejszych kwadratów obliczyć współczynnik kierunkowy a następnie temperaturę. 8. Wykonać wykres przedstawiający zależność temperatury od mocy wyładowania.
Spektroskopia Analiza rotacyjna widma cząsteczki N 2. Cel ćwiczenia: Wyznaczenie stałych rotacyjnych i odległości między atomami w cząsteczce N 2
Spektroskopia Analiza rotacyjna widma cząsteczki N 2 Cel ćwiczenia: Wyznaczenie stałych rotacyjnych i odległości między atomami w cząsteczce N 2 w stanach B 2 v=0 oraz X 2 v=0. System B 2 u - X 2 g cząsteczki
Bardziej szczegółowoWykład 5 Widmo rotacyjne dwuatomowego rotatora sztywnego
Wykład 5 Widmo rotacyjne dwuatomowego rotatora sztywnego W5. Energia molekuł Przemieszczanie się całych molekuł w przestrzeni - Ruch translacyjny - Odbywa się w fazie gazowej i ciekłej, w fazie stałej
Bardziej szczegółowoLiczby kwantowe elektronu w atomie wodoru
Liczby kwantowe elektronu w atomie wodoru Efekt Zeemana Atom wodoru wg mechaniki kwantowej ms = magnetyczna liczba spinowa ms = -1/2, do pełnego opisu stanu elektronu potrzebna jest ta liczba własność
Bardziej szczegółowoAtomy w zewnętrznym polu magnetycznym i elektrycznym
Atomy w zewnętrznym polu magnetycznym i elektrycznym 1. Kwantowanie przestrzenne momentów magnetycznych i rezonans spinowy 2. Efekt Zeemana (normalny i anomalny) oraz zjawisko Paschena-Backa 3. Efekt Starka
Bardziej szczegółowoWykład Budowa atomu 3
Wykład 14. 12.2016 Budowa atomu 3 Model atomu według mechaniki kwantowej Równanie Schrödingera dla atomu wodoru i jego rozwiązania Liczby kwantowe n, l, m l : - Kwantowanie energii i liczba kwantowa n
Bardziej szczegółowoII.4 Kwantowy moment pędu i kwantowy moment magnetyczny w modelu wektorowym
II.4 Kwantowy moment pędu i kwantowy moment magnetyczny w modelu wektorowym Jan Królikowski Fizyka IVBC 1 II.4.1 Ogólne własności wektora kwantowego momentu pędu Podane poniżej własności kwantowych wektorów
Bardziej szczegółowoII.6 Atomy w zewnętrznym polu magnetycznym
II.6 Atomy w zewnętrznym polu magnetycznym 1. Kwantowanie przestrzenne w zewnętrznym polu magnetycznym. Model wektorowy raz jeszcze 2. Zjawisko Zeemana Normalne zjawisko Zeemana i jego wyjaśnienie w modelu
Bardziej szczegółowoWłaściwości chemiczne i fizyczne pierwiastków powtarzają się w pewnym cyklu (zebrane w grupy 2, 8, 8, 18, 18, 32 pierwiastków).
Właściwości chemiczne i fizyczne pierwiastków powtarzają się w pewnym cyklu (zebrane w grupy 2, 8, 8, 18, 18, 32 pierwiastków). 1925r. postulat Pauliego: Na jednej orbicie może znajdować się nie więcej
Bardziej szczegółowoANALITYKA W KONTROLI JAKOŚCI
ANALITYKA W KONTROLI JAKOŚCI ANALIZA ŚLADÓW METODA ICP-OES Optyczna spektroskopia emisyjna ze wzbudzeniem w indukcyjnie sprzężonej plazmie WYKŁAD 4 Rodzaje widm i mechanizm ich powstania PODSTAWY SPEKTROSKOPII
Bardziej szczegółowoStara i nowa teoria kwantowa
Stara i nowa teoria kwantowa Braki teorii Bohra: - podane jedynie położenia linii, brak natężeń -nie tłumaczy ilości elektronów na poszczególnych orbitach - model działa gorzej dla atomów z więcej niż
Bardziej szczegółowoSPEKTROSKOPIA MOLEKULARNA 2015/16 nazwa przedmiotu SYLABUS A. Informacje ogólne
SPEKTROSKOPIA MOLEKULARNA 2015/16 nazwa SYLABUS A. Informacje ogólne Elementy składowe sylabusu Nazwa jednostki prowadzącej kierunek Nazwa kierunku studiów Poziom kształcenia Profil studiów Forma studiów
Bardziej szczegółowoSpin jądra atomowego. Podstawy fizyki jądrowej - B.Kamys 1
Spin jądra atomowego Nukleony mają spin ½: Całkowity kręt nukleonu to: Spin jądra to suma krętów nukleonów: Dla jąder parzysto parzystych, tj. Z i N parzyste ( ee = even-even ) I=0 Dla jąder nieparzystych,
Bardziej szczegółowoSPEKTROSKOPIA IR I SPEKTROSKOPIA RAMANA JAKO METODY KOMPLEMENTARNE
SPEKTROSKOPIA IR I SPEKTROSKOPIA RAMANA JAKO METODY KOMPLEMENTARNE Promieniowanie o długości fali 2-50 μm nazywamy promieniowaniem podczerwonym. Absorpcja lub emisja promieniowania z tego zakresu jest
Bardziej szczegółowoBudowa atomów. Atomy wieloelektronowe Układ okresowy pierwiastków
Budowa atomów Atomy wieloelektronowe Układ okresowy pierwiastków Model atomu Bohra atom zjonizowany (ciągłe wartości energii) stany wzbudzone jądro Energia (ev) elektron orbita stan podstawowy Poziomy
Bardziej szczegółowoSpis treści. Przedmowa redaktora do wydania czwartego 11
Mechanika kwantowa : teoria nierelatywistyczna / Lew D. Landau, Jewgienij M. Lifszyc ; z jęz. ros. tł. Ludwik Dobrzyński, Andrzej Pindor. - Wyd. 3. Warszawa, 2012 Spis treści Przedmowa redaktora do wydania
Bardziej szczegółowoAtomy wieloelektronowe
Wiązania atomowe Atomy wieloelektronowe, obsadzanie stanów elektronowych, układ poziomów energii. Przykładowe konfiguracje elektronów, gazy szlachetne, litowce, chlorowce, układ okresowy pierwiastków,
Bardziej szczegółowoStany skupienia materii
Stany skupienia materii Ciała stałe - ustalony kształt i objętość - uporządkowanie dalekiego zasięgu - oddziaływania harmoniczne Ciecze -słabo ściśliwe - uporządkowanie bliskiego zasięgu -tworzą powierzchnię
Bardziej szczegółowoII.3 Atom helu i zakaz Pauliego. Atomy wieloelektronowe. Układ okresowy
II.3 Atom helu i zakaz Pauliego. Atomy wieloelektronowe. Układ okresowy 1. Atom helu: struktura poziomów, reguły wyboru, 2. Zakaz Pauliego, 3. Moment pędu w atomach wieloelektronowych: sprzężenie LS i
Bardziej szczegółowoAtom wodoru w mechanice kwantowej. Równanie Schrödingera
Fizyka atomowa Atom wodoru w mechanice kwantowej Moment pędu Funkcje falowe atomu wodoru Spin Liczby kwantowe Poprawki do równania Schrödingera: struktura subtelna i nadsubtelna; przesunięcie Lamba Zakaz
Bardziej szczegółowoIII.1 Atom helu i zakaz Pauliego. Atomy wieloelektronowe. Układ okresowy
III.1 Atom helu i zakaz Pauliego. Atomy wieloelektronowe. Układ okresowy r. akad. 2004/2005 1. Atom helu: struktura poziomów, reguły wyboru, 2. Zakaz Pauliego, 3. Moment pędu w atomach wieloelektronowych:
Bardziej szczegółowoNMR (MAGNETYCZNY REZONANS JĄDROWY) dr Marcin Lipowczan
NMR (MAGNETYCZNY REZONANS JĄDROWY) dr Marcin Lipowczan Spis zagadnień Fizyczne podstawy zjawiska NMR Parametry widma NMR Procesy relaksacji jądrowej Metody obrazowania Fizyczne podstawy NMR Proton, neutron,
Bardziej szczegółowoDiagnostyka plazmy - spektroskopia molekularna. Ewa Pawelec wykład dla pracowni specjalistycznej
Diagnostyka plazmy - spektroskopia molekularna Ewa Pawelec wykład dla pracowni specjalistycznej Plazma Różne rodzaje plazmy: http://www.ipp.cas.cz/mi/index.html http://www.pro-fusiononline.com/welding/plasma.htm
Bardziej szczegółowoSPEKTROSKOPIA IR I SPEKTROSKOPIA RAMANA JAKO METODY KOMPLEMENTARNE
1 SPEKTROSKOPIA IR I SPEKTROSKOPIA RAMANA JAKO METODY KOMPLEMENTARNE 2 Promieniowanie o długości fali 2-50 μm nazywamy promieniowaniem podczerwonym. Absorpcja lub emisja promieniowania z tego zakresu jest
Bardziej szczegółowoFizyka 2. Janusz Andrzejewski
Fizyka 2 wykład 14 Janusz Andrzejewski Atom wodoru Wczesne modele atomu -W czasach Newtona atom uważany była za małą twardą kulkę co dość dobrze sprawdzało się w rozważaniach dotyczących kinetycznej teorii
Bardziej szczegółowoc) prawdopodobieństwo znalezienia cząstki między x=1.0 a x=1.5 jest równe
TEST 1. Ortogonalne i znormalizowane funkcje f 1 i f są funkcjami własnymi operatora, przy czym: f 1 =1.05 f 1 i f =.41 f. Stan pewnej cząstki opisuje znormalizowana funkcja 1 3 falowa = f1 f. Jakie jest
Bardziej szczegółowoże w wyniku pomiaru zmiennej dynamicznej A, której odpowiada operator αˆ otrzymana zostanie wartość 2.41?
TEST. Ortogonalne i znormalizowane funkcje f i f są funkcjami własnymi operatora αˆ, przy czym: α ˆ f =. 05 f i α ˆ f =. 4f. Stan pewnej cząstki opisuje 3 znormalizowana funkcja falowa Ψ = f + f. Jakie
Bardziej szczegółowoAtomowa budowa materii
Atomowa budowa materii Wszystkie obiekty materialne zbudowane są z tych samych elementów cząstek elementarnych Cząstki elementarne oddziałują tylko kilkoma sposobami oddziaływania wymieniając kwanty pól
Bardziej szczegółowoMechanika kwantowa. Jak opisać atom wodoru? Jak opisać inne cząsteczki?
Mechanika kwantowa Jak opisać atom wodoru? Jak opisać inne cząsteczki? Mechanika kwantowa Elektron fala stojąca wokół jądra Mechanika kwantowa Równanie Schrödingera Ĥ E ψ H ˆψ = Eψ operator różniczkowy
Bardziej szczegółowoFizyka atomowa r. akad. 2012/2013
r. akad. 2012/2013 wykład VII - VIII Podstawy Procesów i Konstrukcji Inżynierskich Fizyka atomowa Zakład Biofizyki 1 Spin elektronu Elektrony posiadają własny moment pędu L s. nazwany spinem. Wartość spinu
Bardziej szczegółowoWykład Atom o wielu elektronach Laser Rezonans magnetyczny
Wykład 21. 12.2016 Atom o wielu elektronach Laser Rezonans magnetyczny Jeszcze o atomach Przypomnienie: liczby kwantowe elektronu w atomie wodoru, zakaz Pauliego, powłoki, podpowłoki, orbitale, Atomy wieloelektronowe
Bardziej szczegółowoSpektroskopia magnetyczna
Spektroskopia magnetyczna Literatura Zbigniew Kęcki, Podstawy spektroskopii molekularnej, PWN W- wa 1992 lub nowsze wydanie Przypomnienie 1) Mechanika ruchu obrotowego - moment bezwładności, moment pędu,
Bardziej szczegółowoAtomy mają moment pędu
Atomy mają moment pędu Model na rysunku jest modelem tylko klasycznym i jak wiemy z mechaniki kwantowej, nie odpowiada dokładnie rzeczywistości Jednakże w mechanice kwantowej elektron nadal ma orbitalny
Bardziej szczegółowoI. PROMIENIOWANIE CIEPLNE
I. PROMIENIOWANIE CIEPLNE - lata '90 XIX wieku WSTĘP Widmo promieniowania elektromagnetycznego zakres "pokrycia" różnymi rodzajami fal elektromagnetycznych promieniowania zawartego w danej wiązce. rys.i.1.
Bardziej szczegółowoAtom wodoru. Model klasyczny: nieruchome jądro +p i poruszający się wokół niego elektron e w odległości r; energia potencjalna elektronu:
ATOM WODORU Atom wodoru Model klasyczny: nieruchome jądro +p i poruszający się wokół niego elektron e w odległości r; energia potencjalna elektronu: U = 4πε Opis kwantowy: wykorzystując zasadę odpowiedniości
Bardziej szczegółowoOPTYKA KWANTOWA Wykład dla 5. roku Fizyki
OPTYKA KWANTOWA Wykład dla 5. roku Fizyki c Adam Bechler 2006 Instytut Fizyki Uniwersytetu Szczecińskiego Rezonansowe oddziaływanie układu atomowego z promieniowaniem "! "!! # $%&'()*+,-./-(01+'2'34'*5%.25%&+)*-(6
Bardziej szczegółowoCząstki elementarne. Składnikami materii są leptony, mezony i bariony. Leptony są niepodzielne. Mezony i bariony składają się z kwarków.
Cząstki elementarne Składnikami materii są leptony, mezony i bariony. Leptony są niepodzielne. Mezony i bariony składają się z kwarków. Cząstki elementarne Leptony i kwarki są fermionami mają spin połówkowy
Bardziej szczegółowoStany atomu wieloelektronowego o określonej energii. być przypisywane elektrony w tym stanie atomu.
Notatki do wyk ladu VI Stany atomu wieloelektronowego o określonej energii. Konfiguracja elektronowa atomu - zbiór spinorbitali, wykorzystywanych do konstrukcji funkcji falowej dla danego stanu atomu;
Bardziej szczegółowoZASADY ZALICZENIA PRZEDMIOTU MBS
ZASADY ZALICZENIA PRZEDMIOTU MBS LABORATORIUM - MBS 1. ROZWIĄZYWANIE WIDM kolokwium NMR 25 kwietnia 2016 IR 30 maja 2016 złożone 13 czerwca 2016 wtorek 6.04 13.04 20.04 11.05 18.05 1.06 8.06 coll coll
Bardziej szczegółowoWstęp do Optyki i Fizyki Materii Skondensowanej
Wstęp do Optyki i Fizyki Materii Skondensowanej Część I: Optyka, wykład 4 wykład: Piotr Fita pokazy: Andrzej Wysmołek ćwiczenia: Anna Grochola, Barbara Piętka Wydział Fizyki Uniwersytet Warszawski 2013/14
Bardziej szczegółowoZasady obsadzania poziomów
Zasady obsadzania poziomów Model atomu Bohra Model kwantowy atomu Fala stojąca Liczby kwantowe -główna liczba kwantowa (n = 1,2,3...) kwantuje energię elektronu (numer orbity) -poboczna liczba kwantowa
Bardziej szczegółowoModel uogólniony jądra atomowego
Model uogólniony jądra atomowego Jądro traktowane jako chmura nukleonów krążąca w średnim potencjale Średni potencjał może być sferyczny ale także trwale zdeformowany lub może zależeć od czasu (wibracje)
Bardziej szczegółowoCHEMIA 1. INSTYTUT MEDICUS Kurs przygotowawczy na studia medyczne kierunek lekarski, stomatologia, farmacja, analityka medyczna ATOM.
INSTYTUT MEDICUS Kurs przygotowawczy na studia medyczne kierunek lekarski, stomatologia, farmacja, analityka medyczna tel. 0501 38 39 55 www.medicus.edu.pl CHEMIA 1 ATOM Budowa atomu - jądro, zawierające
Bardziej szczegółowoModel wiązania kowalencyjnego cząsteczka H 2
Model wiązania kowalencyjnego cząsteczka H 2 + Współrzędne elektronu i protonów Orbitale wiążący i antywiążący otrzymane jako kombinacje orbitali atomowych Orbital wiążący duża gęstość ładunku między jądrami
Bardziej szczegółowoWłasności jąder w stanie podstawowym
Własności jąder w stanie podstawowym Najważniejsze liczby kwantowe charakteryzujące jądro: A liczba masowa = liczbie nukleonów (l. barionów) Z liczba atomowa = liczbie protonów (ładunek) N liczba neutronów
Bardziej szczegółowoWYKŁAD NR 3 OPIS DRGAŃ NORMALNYCH UJĘCIE KLASYCZNE I KWANTOWE.
1 WYKŁAD NR 3 OPIS DRGAŃ NORMALNYCH UJĘCIE KLASYCZNE I KWANTOWE. Współrzędne wewnętrzne 2 F=-fq q ξ i F i =-f ij x j U = 1 2 fq2 U = 1 2 ij f ij ξ i ξ j 3 Najczęściej stosowaną metodą obliczania drgań
Bardziej szczegółowoWstęp do Optyki i Fizyki Materii Skondensowanej
Wstęp do Optyki i Fizyki Materii Skondensowanej Część I: Optyka, wykład 3 wykład: Piotr Fita pokazy: Jacek Szczytko ćwiczenia: Aneta Drabińska, Paweł Kowalczyk, Barbara Piętka Wydział Fizyki Uniwersytet
Bardziej szczegółowoSpektroskopia molekularna. Spektroskopia w podczerwieni
Spektroskopia molekularna Ćwiczenie nr 4 Spektroskopia w podczerwieni Spektroskopia w podczerwieni (IR) jest spektroskopią absorpcyjną, która polega na pomiarach promieniowania elektromagnetycznego pochłanianego
Bardziej szczegółowoPodstawy Fizyki Jądrowej
Podstawy Fizyki Jądrowej III rok Fizyki Kurs WFAIS.IF-D008.0 Składnik egzaminu licencjackiego (sesja letnia)! OPCJA: Po uzyskaniu zaliczenia z ćwiczeń możliwość zorganizowania ustnego egzaminu (raczej
Bardziej szczegółowoWykład FIZYKA II. 5. Magnetyzm. Dr hab. inż. Władysław Artur Woźniak
Wykład FIZYKA II 5. Magnetyzm Dr hab. inż. Władysław Artur Woźniak Instytut Fizyki Politechniki Wrocławskiej http://www.if.pwr.wroc.pl/~wozniak/fizyka2.html MAGNESY Pierwszymi poznanym magnesem był magnetyt
Bardziej szczegółowoWykład Budowa atomu 2
Wykład 7.12.2016 Budowa atomu 2 O atomach cd Model Bohra podsumowanie Serie widmowe O czym nie mówi model Bohra Wzbudzenie, emisja, absorpcja O liniach widmowych Kwantowomechaniczny model atomu sformułowanie
Bardziej szczegółowoTEORIA PASMOWA CIAŁ STAŁYCH
TEORIA PASMOWA CIAŁ STAŁYCH Skolektywizowane elektrony w metalu Weźmy pod uwagę pewną ilość atomów jakiegoś metalu, np. sodu. Pojedynczy atom sodu zawiera 11 elektronów o konfiguracji 1s 2 2s 2 2p 6 3s
Bardziej szczegółowoMetody rezonansowe. Magnetyczny rezonans jądrowy Magnetometr protonowy
Metody rezonansowe Magnetyczny rezonans jądrowy Magnetometr protonowy Co należy wiedzieć Efekt Zeemana, precesja Larmora Wektor magnetyzacji w podstawowym eksperymencie NMR Transformacja Fouriera Procesy
Bardziej szczegółowoSPEKTROSKOPIA NMR. No. 0
No. 0 Spektroskopia magnetycznego rezonansu jądrowego, spektroskopia MRJ, spektroskopia NMR jedna z najczęściej stosowanych obecnie technik spektroskopowych w chemii i medycynie. Spektroskopia ta polega
Bardziej szczegółowoSPEKTROSKOPIA ROTACYJNA
SPEKTROSKOPIA ROTACYJNA Co to jest spektroskopia mikrofalowa Obejmuje obszar częstości od 3GHz do 300GHz czyli od 0.1 do 10 cm -1 Wykrywa przejścia pomiędzy skwantowanymi poziomami energetycznymi obracającej
Bardziej szczegółowoRysunek 1: Schemat doświadczenia Sterna-Gerlacha. Rysunek 2: Schemat doświadczenia Sterna-Gerlacha w różnych rzutach przestrzennych.
VII. SPIN 1 Rysunek 1: Schemat doświadczenia Sterna-Gerlacha. Rysunek 2: Schemat doświadczenia Sterna-Gerlacha w różnych rzutach przestrzennych. 1 Wstęp Spin jest wielkością fizyczną charakteryzującą cząstki
Bardziej szczegółowoν 1 = γ B 0 Spektroskopia magnetycznego rezonansu jądrowego Spektroskopia magnetycznego rezonansu jądrowego h S = I(I+1)
h S = I(I+) gdzie: I kwantowa liczba spinowa jądra I = 0, ½,, /,, 5/,... itd gdzie: = γ S γ współczynnik żyromagnetyczny moment magnetyczny brak spinu I = 0 spin sferyczny I = _ spin elipsoidalny I =,,,...
Bardziej szczegółowoWstęp do astrofizyki I
Wstęp do astrofizyki I Wykład 13 Tomasz Kwiatkowski Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu Wydział Fizyki Instytut Obserwatorium Astronomiczne Tomasz Kwiatkowski, OA UAM Wstęp do astrofizyki I, Wykład
Bardziej szczegółowoPrzejścia optyczne w strukturach niskowymiarowych
Współczynnik absorpcji w układzie dwuwymiarowym można opisać wyrażeniem: E E gdzie i oraz f są energiami stanu początkowego i końcowego elektronu, zapełnienie tych stanów opisane jest funkcją rozkładu
Bardziej szczegółowoMomentem dipolowym ładunków +q i q oddalonych o 2a (dipola) nazwamy wektor skierowany od q do +q i o wartości:
1 W stanie równowagi elektrostatycznej (nośniki ładunku są w spoczynku) wewnątrz przewodnika natężenie pola wynosi zero. Cały ładunek jest zgromadzony na powierzchni przewodnika. Tuż przy powierzchni przewodnika
Bardziej szczegółowoPasmowa teoria przewodnictwa. Anna Pietnoczka
Pasmowa teoria przewodnictwa elektrycznego Anna Pietnoczka Wpływ rodzaju wiązań na przewodność próbki: Wiązanie jonowe - izolatory Wiązanie metaliczne - przewodniki Wiązanie kowalencyjne - półprzewodniki
Bardziej szczegółowoWidmo sodu, serie. p główna s- ostra d rozmyta f -podstawowa
Widmo sodu, serie p główna s- ostra d rozmyta f -podstawowa Przejścia dozwolone w Na Reguły wyboru: l =± 1 Diagram Grotriana dla sodu, z lewej strony poziomy energetyczne wodoru; należy zwrócić uwagę,
Bardziej szczegółowoElektronowa struktura atomu
Elektronowa struktura atomu Model atomu Bohra oparty na teorii klasycznych oddziaływań elektrostatycznych Elektrony mogą przebywać tylko w określonych stanach, zwanych stacjonarnymi, o określonej energii
Bardziej szczegółowoOPTYKA KWANTOWA Wykład dla 5. roku Fizyki
OPTYKA KWANTOWA Wykład dla 5. roku Fizyki c Adam Bechler 2006 Instytut Fizyki Uniwersytetu Szczecińskiego Równania optyki półklasycznej Posłużymy się teraz równaniem (2.4), i Ψ t = ĤΨ ażeby wyprowadzić
Bardziej szczegółowoKulka krąży wokół jądra po orbicie, o ustalonych parametrach, które mogą się zmieniać tylko skokowo, kiedy elektron przeskakuje na inną orbitę.
Widmo elektronowe Elektrony w molekule poruszają się wokół jąder, mają więc pewną energię kinetyczną. Ponieważ znajdują się one w polu sil elektrostatycznych przyciągania przez jądra i odpychania przez
Bardziej szczegółowoWykład FIZYKA II. 13. Fizyka atomowa. Dr hab. inż. Władysław Artur Woźniak
Wykład FIZYKA II 13. Fizyka atomowa Dr hab. inż. Władysław Artur Woźniak Instytut Fizyki Politechniki Wrocławskiej http://www.if.pwr.wroc.pl/~wozniak/ ZASADA PAULIEGO Układ okresowy pierwiastków lub jakiekolwiek
Bardziej szczegółowoWYKŁAD 2 Podstawy spektroskopii wibracyjnej, model oscylatora harmonicznego i anharmonicznego. Częstość oscylacji a struktura molekuły Prof. dr hab.
WYKŁAD 2 Podstawy spektroskopii wibracyjnej, model oscylatora harmonicznego i anharmonicznego. Częstość oscylacji a struktura molekuły Prof. dr hab. Halina Abramczyk POLITECHNIKA ŁÓDZKA Wydział Chemiczny
Bardziej szczegółowoSpektrometria w bliskiej podczerwieni - zastosowanie w cukrownictwie. Radosław Gruska Politechnika Łódzka Wydział Biotechnologii i Nauk o Żywności
Spektrometria w bliskiej podczerwieni - zastosowanie w cukrownictwie Radosław Gruska Politechnika Łódzka Wydział Biotechnologii i Nauk o Żywności Spektroskopia, a spektrometria Spektroskopia nauka o powstawaniu
Bardziej szczegółowoInformacje ogólne. 45 min. test na podstawie wykładu Zaliczenie ćwiczeń na podstawie prezentacji Punkty: test: 60 %, prezentacja: 40 %.
Informacje ogólne Wykład 28 h Ćwiczenia 14 Charakter seminaryjny zespołu dwuosobowe ~20 min. prezentacje Lista tematów na stronie Materiały do wykładu na stronie: http://urbaniak.fizyka.pw.edu.pl Zaliczenie:
Bardziej szczegółowoWłasności magnetyczne materii
Własności magnetyczne materii Dipole magnetyczne Najprostszą strukturą magnetyczną są magnetyczne dipole. Fe 3 O 4 Kompas, Chiny 220 p.n.e Kołowy obwód z prądem dipol magnetyczny! Wartość B w środku kołowego
Bardziej szczegółowoWłasności magnetyczne materii
Własności magnetyczne materii Ośrodek materialny wypełniający solenoid (lub cewkę) wpływa na wartość indukcji magnetycznej, strumienia, a także współczynnika indukcji własnej solenoidu. Trzy rodzaje materiałów:
Bardziej szczegółowoAtom wodoru i jony wodoropodobne
Atom wodoru i jony wodoropodobne dr inż. Ireneusz Owczarek CMF PŁ ireneusz.owczarek@p.lodz.pl http://cmf.p.lodz.pl/iowczarek 2012/13 Spis treści Spis treści 1. Model Bohra atomu wodoru 2 1.1. Porządek
Bardziej szczegółowoPodstawy chemii obliczeniowej
Podstawy chemii obliczeniowej Anna Kaczmarek Kędziera Katedra Chemii Materiałów, Adsorpcji i Katalizy Wydział Chemii UMK, Toruń Elementy chemii obliczeniowej i bioinformatyki 2015 Plan wykładu 15 godzin
Bardziej szczegółowoWstęp do Optyki i Fizyki Materii Skondensowanej
Wstęp do Optyki i Fizyki Materii Skondensowanej Część I: Optyka, wykład 9 wykład: Piotr Fita pokazy: Andrzej Wysmołek ćwiczenia: Anna Grochola, Barbara Piętka Wydział Fizyki Uniwersytet Warszawski 2014/15
Bardziej szczegółowoOrbitale typu σ i typu π
Orbitale typu σ i typu π Dwa odpowiadające sobie orbitale sąsiednich atomów tworzą kombinacje: wiążącą i antywiążącą. W rezultacie mogą powstać orbitale o rozkładzie przestrzennym dwojakiego typu: σ -
Bardziej szczegółowoMechanika kwantowa. Erwin Schrödinger ( ) Werner Heisenberg
Mechanika kwantowa Erwin Schrödinger (1887-1961) Werner Heisenberg 1901-1976 Falowe równanie ruchu (uproszczenie: przypadek jednowymiarowy) Dla fotonów Dla cząstek Równanie Schrödingera y x = 1 c y t y(
Bardziej szczegółowoSpektroskopia magnetycznego rezonansu jądrowego - wprowadzenie
Spektroskopia magnetycznego rezonansu jądrowego - wprowadzenie Streszczenie Spektroskopia magnetycznego rezonansu jądrowego jest jedną z technik spektroskopii absorpcyjnej mającej zastosowanie w chemii,
Bardziej szczegółowoUkłady wieloelektronowe
Układy wieloelektronowe spin cząstki nierozróżnialność cząstek a symetria funkcji falowej fermiony i bozony przybliżenie jednoelektonowe wyznacznik Slatera konfiguracje elektronowe atomów ciało posiadające
Bardziej szczegółowoWykład FIZYKA II. 5. Magnetyzm
Wykład FIZYKA II 5. Magnetyzm Katedra Optyki i Fotoniki Wydział Podstawowych Problemów Techniki Politechnika Wrocławska http://www.if.pwr.wroc.pl/~wozniak/fizyka2.html ELEKTRYCZNOŚĆ I MAGNETYZM q q magnetyczny???
Bardziej szczegółowoLiczby kwantowe n, l, m l = 0 l =1 l = 2 l = 3
Liczby kwantowe Rozwiązaniem równania Schrödingera są pewne funkcje własne, które można scharakteryzować przy pomocy zestawu trzech liczb kwantowych n, l, m. Liczby kwantowe nie mogą być dowolne, muszą
Bardziej szczegółowoŁadunki elektryczne i siły ich wzajemnego oddziaływania. Pole elektryczne. Copyright by pleciuga@ o2.pl
Ładunki elektryczne i siły ich wzajemnego oddziaływania Pole elektryczne Copyright by pleciuga@ o2.pl Ładunek punktowy Ładunek punktowy (q) jest to wyidealizowany model, który zastępuje rzeczywiste naelektryzowane
Bardziej szczegółowo24 Spin i efekty relatywistyczne
4 Spin i efekty relatywistyczne 4. Doświadczenie Sterna Gerlacha Zauważmy, że klasycznie na moment magnetyczny µ w stałym polu magnetycznym B działa moment siły N = µ B. (4.) Efektem tego oddziaływania
Bardziej szczegółowoPrzejścia promieniste
Przejście promieniste proces rekombinacji elektronu i dziury (przejście ze stanu o większej energii do stanu o energii mniejszej), w wyniku którego następuje emisja promieniowania. E Długość wyemitowanej
Bardziej szczegółowoTeoria Orbitali Molekularnych. tworzenie wiązań chemicznych
Teoria Orbitali Molekularnych tworzenie wiązań chemicznych Zbliżanie się atomów aż do momentu nałożenia się ich orbitali H a +H b H a H b Wykres obrazujący zależność energii od odległości atomów długość
Bardziej szczegółowoPodczerwień bliska: cm -1 (0,7-2,5 µm) Podczerwień właściwa: cm -1 (2,5-14,3 µm) Podczerwień daleka: cm -1 (14,3-50 µm)
SPEKTROSKOPIA W PODCZERWIENI Podczerwień bliska: 14300-4000 cm -1 (0,7-2,5 µm) Podczerwień właściwa: 4000-700 cm -1 (2,5-14,3 µm) Podczerwień daleka: 700-200 cm -1 (14,3-50 µm) WIELKOŚCI CHARAKTERYZUJĄCE
Bardziej szczegółowo26 Okresowy układ pierwiastków
26 Okresowy układ pierwiastków Przyjmując procedurę Hartree ego otrzymujemy poziomy numerowane, jak w atomie wodoru, liczbami kwantowymi (n, l, m) z tym, że degeneracja ze względu na l na ogół już nie
Bardziej szczegółowoEnergetyka Jądrowa. Wykład 28 lutego Zygmunt Szefliński Środowiskowe Laboratorium Ciężkich Jonów
Energetyka Jądrowa Wykład 8 lutego 07 Zygmunt Szefliński Środowiskowe Laboratorium Ciężkich Jonów szef@fuw.edu.pl http://www.fuw.edu.pl/~szef/ Model atomu. Promieniowanie atomów 8.II.07 EJ - Wykład / r
Bardziej szczegółowoPomiar widm emisyjnych He, Na, Hg, Cd oraz Zn
Ćwiczenie 33 Pomiar widm emisyjnych He, Na, Hg, Cd oraz Zn 33.1. Zasada ćwiczenia W ćwiczeniu mierzone są widma emisyjne atomów helu(he), sodu(na), rtęci (Hg), kadmu(cd) i cynku(zn). Pomiar widma helu
Bardziej szczegółowoTeoria kinetyczna gazów
Teoria kinetyczna gazów Mikroskopowy model ciśnienia gazu wzór na ciśnienie gazu Mikroskopowa interpretacja temperatury Średnia energia cząsteczki gazu zasada ekwipartycji energii Czy ciepło właściwe przy
Bardziej szczegółowoFizyka 3.3 WYKŁAD II
Fizyka 3.3 WYKŁAD II Promieniowanie elektromagnetyczne Dualizm korpuskularno-falowy światła Fala elektromagnetyczna Strumień fotonów o energii E F : E F = hc λ c = 3 10 8 m/s h = 6. 63 10 34 J s Światło
Bardziej szczegółowoOddziaływanie cząstek z materią
Oddziaływanie cząstek z materią Trzy główne typy mechanizmów reprezentowane przez Ciężkie cząstki naładowane (cięższe od elektronów) Elektrony Kwanty gamma Ciężkie cząstki naładowane (miony, p, cząstki
Bardziej szczegółowoAtomy wieloelektronowe i cząsteczki
Atomy wieloelektronowe i cząsteczki 1 Atomy wieloelektronowe Wodór ma liczbę atomową Z=1 i jest prostym atomem. Zawiera tylko jeden elektron i jeden proton stąd potencjał opisuje oddziaływanie kulombowskie
Bardziej szczegółowoUniwersytet Śląski w Katowicach str. 1 Wydział Matematyki, Fizyki i Chemii
Uniwersytet Śląski w Katowicach str. 1 Kierunek i poziom studiów: Chemia, pierwszy poziom Sylabus modułu: Chemia kwantowa 021 Nazwa wariantu modułu (opcjonalnie): 1. Informacje ogólne koordynator modułu
Bardziej szczegółowon n 1 2 = exp( ε ε ) 1 / kt = exp( hν / kt) (23) 2 to wzór (22) przejdzie w następującą równość: ρ (ν) = B B A / B 2 1 hν exp( ) 1 kt (24)
n n 1 2 = exp( ε ε ) 1 / kt = exp( hν / kt) (23) 2 to wzór (22) przejdzie w następującą równość: ρ (ν) = B B A 1 2 / B hν exp( ) 1 kt (24) Powyższe równanie określające gęstość widmową energii promieniowania
Bardziej szczegółowoSpektroskopowe metody identyfikacji związków organicznych
Spektroskopowe metody identyfikacji związków organicznych Wstęp Spektroskopia jest metodą analityczną zajmującą się analizą widm powstających w wyniku oddziaływania promieniowania elektromagnetycznego
Bardziej szczegółowoZaburzenia periodyczności sieci krystalicznej
Zaburzenia periodyczności sieci krystalicznej Defekty liniowe dyslokacja krawędziowa dyslokacja śrubowa dyslokacja mieszana Defekty punktowe obcy atom w węźle luka w sieci (defekt Schottky ego) obcy atom
Bardziej szczegółowoMetody analizy pierwiastków z zastosowaniem wtórnego promieniowania rentgenowskiego. XRF, SRIXE, PIXE, SEM (EPMA)
Metody analizy pierwiastków z zastosowaniem wtórnego promieniowania rentgenowskiego. XRF, SRIXE, PIXE, SEM (EPMA) Promieniowaniem X nazywa się promieniowanie elektromagnetyczne o długości fali od około
Bardziej szczegółowoMAGNETYCZNY REZONANS JĄDROWY - podstawy
1 MAGNETYCZNY REZONANS JĄDROWY - podstawy 1. Wprowadzenie. Wstęp teoretyczny..1 Ruch magnetyzacji jądrowej, relaksacja. Liniowa i kołowa polaryzacja pola zmiennego (RF)..3 Metoda echa spinowego 1. Wprowadzenie
Bardziej szczegółowoWartość n 1 2 3 4 5 6 Symbol literowy K L M N O P
3.4 Liczby kwantowe Funkcja falowa jest wyrażeniem matematycznym, które opisuje elektron jako cząstkę o właściwościach falowych a to oznacza, że każdemu z elektronów w atomie możemy przyporządkować jedną
Bardziej szczegółowoWykład V Wiązanie kowalencyjne. Półprzewodniki
Wykład V Wiązanie kowalencyjne. Półprzewodniki Wiązanie kowalencyjne molekuła H 2 Tworzenie wiązania kowalencyjnego w molekule H 2 : elektron w jednym atomie przyciągany jest przez jądro drugiego. Wiązanie
Bardziej szczegółowo