RZECZPOSPOLITA POLSKA (12) TŁUMACZENIE PATENTU EUROPEJSKIEGO (19) PL (11) PL/EP 1638117 (96) Data i numer zgłoszenia patentu europejskiego: 17.09.2004 04022217.6 (13) T3 (51) Int. Cl. H01F7/124 H01F7/16 (2006.01) (2006.01) (97) O udzieleniu patentu europejskiego ogłoszono: Urząd Patentowy Rzeczypospolitej Polskiej 15.08.2007 Europejski Biuletyn Patentowy 2007/33 EP 1638117 B1 (54) Tytuł wynalazku: Elektromagnes uruchamiający (30) Pierwszeństwo: (43) Zgłoszenie ogłoszono: 22.03.2006 Europejski Biuletyn Patentowy 2006/12 (45) O złożeniu tłumaczenia patentu ogłoszono: 31.01.2008 Wiadomości Urzędu Patentowego 01/2008 (73) Uprawniony z patentu: Voith Turbo Scharfenberg GmbH & Co. KG, Salzgitter-Watenstedt, DE PL/EP 1638117 T3 (72) Twórca (y) wynalazku: Krause Reiner, Isernhagen, DE (74) Pełnomocnik: Przedsiębiorstwo Rzeczników Patentowych Patpol Sp. z o.o. rzecz. pat. Nowakowski Janusz 02-770 Warszawa 130 skr. poczt. 37 Uwaga: W ciągu dziewięciu miesięcy od publikacji informacji o udzieleniu patentu europejskiego, każda osoba może wnieść do Europejskiego Urzędu Patentowego sprzeciw dotyczący udzielonego patentu europejskiego. Sprzeciw wnosi się w formie uzasadnionego na piśmie oświadczenia. Uważa się go za wniesiony dopiero z chwilą wniesienia opłaty za sprzeciw (Art. 99 (1) Konwencji o udzielaniu patentów europejskich).
V1406PL00/N EP 1 638 117 B1 Opis [0001] Wynalazek dotyczy elektromagnesu uruchamiającego, z elementem uruchamiającym (2) do wywierania siły pociągowej lub siły naciskowej na poruszany, włączany lub blokowany albo odblokowywany element odbiorczy, i z elementem blokującym do blokowania elementu uruchamiającego (2) w żądanym położeniu. [0002] Z opisu DE 299 03873 U1 znany jest elektromagnes uruchamiający w postaci elektromagnesu skokowego, który posiada zworę, która jest przeznaczona do wywierania siły pociągowej lub siły nacisku na poruszany element odbiorczy. Ponadto znany elektromagnes uruchamiający posiada środki ryglujące do blokowania zwory. [0003] W opisie GB 1,102,167 A ujawniony jest elektromagnes uruchamiający, z cewkami elektromagnesu, jak również dwiema zworami, działającymi jako element uruchamiający, które są poruszane niezależnie od siebie za pomocą odpowiednich cewek elektromagnesu. Pierwsza zwora, na swoim pierwszym końcu, jest zaopatrzona w wystającą część, która poprzez człon uruchamiający może wywierać siłę pociągową i nacisku na przesuwany element odbiorczy. Drugi koniec pierwszej zwory jest zaopatrzony w kołnierz i przylegająca część. Druga zwora jest wykonana jako ruchomy tłok, poruszający się wewnątrz wgłębienia, umieszczonego w pierwszej zworze i na swoim jednym końcu posiada stożkowy wierzchołek. Ponadto przewidziany jest element blokujący do blokowania pierwszej zwory, działającej jako element uruchamiający w żądanym położeniu. [0004] W opisie DE 196 27 925 A1 ujawniony jest elektromagnes uruchamiający dla wewnętrznego ryglowania bistabilnych zaworów elektromagnetycznych. To urządzenie znane ze stanu techniki posiada cewki wzbudzenia, które są stosowane do wywierania siły pociągowej i siły nacisku poprzez popychacz zwory na korpus uszczelniający zaworu. Ponadto umieszczony jest element blokujący, który służy do blokowania popychacza zwory. [0005] Pod pojęciem "element odbiorczy" należy rozumieć wszystkie poruszane, przechylane, włączane lub blokowane albo odblokowywane elementy konstrukcyjne urządzenia, przykładowo włączniki elektryczne, sworznie blokujące, które są wprowadzane w odpowiednie rowki blokujące, łożyska wychylne,. a zwłaszcza urządzenia blokujące dla układów sprzęgających pojazdów szynowych, które posiadają przechyloną główkę sprzęgu, jak również podobne elementy konstrukcyjne. [0006] Elektromagnesy uruchamiające są znane z zasady ze stanu techniki. Stosowane są one przykładowo w układach sprzęgających dla pojazdów szynowych i umożliwiają przykładowo celowe ryglowanie i odryglowywanie główek sprzęgu lub blokowanie i odblokowywanie ewentualnie stosowanych przegubów łamanych. W tym celu elektromagnes uruchamiający posiada zazwyczaj element uruchamiający, który w przypadku aktywacji elektromagnesu wywiera siłę pociągową lub siłę nacisku na odpowiedni obiekt odbiorczy. Natomiast, gdy elektromagnes nie jest uruchomiony,
2 wówczas zazwyczaj sprężyna uniemożliwia niezamierzony lub niepożądany ruch elementu uruchamiającego. Jednak okazało się, że w przypadku tego rodzaju elektromagnesów uruchamiających może dojść do ruchów elementu uruchamiającego nawet wówczas, gdy elektromagnes jest unieruchomiony. Do takiego zjawiska dochodzi często przede wszystkim przy budowie pojazdów, z powodu występujących tam obciążeń. Ten niepożądany ruch elektromagnesu może prowadzić do ciężkich wypadków i dlatego należy go unikać. [0007] Tak więc zadaniem niniejszego wynalazku jest opracowanie elektromagnesu uruchamiającego wyżej wymienionego rodzaju w taki sposób, aby zapewnić ryglowanie i odryglowywanie elementu uruchamiającego elektromagnesu uruchamiającego. [0008] Zadanie to rozwiązano za pomocą elektromagnesu uruchamiającego wyżej wymienionego rodzaju dzięki temu, że element blokujący posiada ramię ryglujące według zastrz. 1. [0009] Już według stanu techniki zadanie to rozwiązano za pomocą elektromagnesu uruchamiającego, który umożliwia niezawodne ryglowanie i odryglowywanie elementu uruchamiającego. Istotna zaleta polega tutaj na tym, że nawet w przypadku dużych wstrząsów czy przyśpieszeń, oddziałujących na elektromagnes uruchamiający, elektromagnes nie jest przesuwany ze swojego położenia. Tym samym zastosowanie elementu blokującego z elektromagnesem ryglującym do ryglowania i odryglowywania elementu uruchamiającego zapewnia niezawodne blokowanie elementu uruchamiającego w żądanym położeniu. Przed uruchomieniem elementu uruchamiającego, urządzenie blokujące jest zwalniane za pomocą elektromagnesu ryglującego, dzięki czemu element uruchamiający elektromagnesu uruchamiającego może być swobodnie poruszany. [0010] Dalsze postacie wykonania wynalazku wynikają z zastrzeżeń zależnych. [0011] Korzystnie, magnes uruchamiający i magnes ryglujący są ukształtowane jako elektromagnesy, przy czym elementem uruchamiającym jest zwora elektromagnesu uruchamiającego. Ta postać wykonania zapewnia niezawodne, tanie i efektywne uruchomienie i unieruchomienie odpowiednich elektromagnesów, bez konieczności stosowania skomplikowanych konstrukcji mechanicznych. Przy tym korzystnie elektromagnes uruchamiający i/lub elektromagnes ryglujący jest ukształtowany jako elektromagnes skokowy, dzięki czemu element uruchamiający jest przesuwany wzdłuż osi uruchomienia A-A. Przy tym możliwe jest zastosowanie wszelkich elektromagnesów, powszechnie znanych ze stanu techniki. I tak możliwe jest zastosowanie jako element ów uruchamiających i/lub ryglujących zwykłych elektromagnesów skokowych, w przypadku których ruch skokowy, od położenia początku skoku do położenia końcowego skoku, realizuje się pod wpływem elektromagnetycznego oddziaływania siły i cofania, za pomocą sił działających od zewnątrz, przykładowo sprężyny zewnętrznej. Możliwe jest również zastosowanie elektromagnesów skokowych o dwukierunkowym ruchu rdzenia lub elektromagnesów pojedynczych dwukierunkowych, w przypadku których ruch skokowy można realizować w zależności od wzbudzenia w jednym z obu przeciwnych kierunków. [0012] Jak już wspomniano powyżej, przed wykonaniem ruchu przez element uruchamiający musi zostać najpierw zniesione jego zaryglowanie, poprzez uruchomienie elektromagnesu ryglującego. W tym przypadku możliwe jest zapewnienie za pomocą odpowiedniego układu włączającego koniecznych do tego opóźnień rozdzielania styków miedzy elektromagnesem uruchamiającym a elementem ryglującym.
3 [0013] Jednak korzystnie elektromagnes ryglujący jest ukształtowany według wynalazku w taki sposób, że reaguje on dopiero w przypadku jednoczesnego uruchomienia i/lub unieruchomienia obu elektromagnesów. Można to uzyskać przykładowo za pomocą różnej ilości zwojów indukcyjnych obu elektromagnesów lub przez różne przesuwane masy, a więc przykładowo za pomocą redukcji masy elementu uruchamiającego elektromagnesu ryglującego. Ten sam efekt uzyskuje się, gdy postać konstrukcyjna elektromagnesu ryglującego jest ogólnie mniejsza od postaci konstrukcyjnej elektromagnesu uruchamiającego. Ma to tę zaletę, że na skutek sygnału włączającego, elektromagnes uruchamiający nie tylko szybciej reaguje od elektromagnesu uruchamiającego, lecz że ponadto możliwe jest także zajmujące niewiele miejsca usytuowanie elektromagnesów ryglujących na lub w elektromagnesie uruchamiającym. Tego rodzaju ukształtowanie elektromagnesów ryglujących powoduje na ogół to, że, rezygnując z drogich i wrażliwych elektronicznych układów połączeń, przy jednoczesnym wysyłaniu sygnału włączenia dla obu elektromagnesów, najpierw reaguje elektromagnes ryglujący, a następnie elektromagnes uruchamiający i w ten sposób najpierw zostaje zwolnione zaryglowanie, a następnie przesuwany jest element uruchamiający. [0014] Tak więc możliwe jest również ukształtowanie elektromagnesu uruchamiającego i magnesu ryglującego, który jest uruchamiany i/lub unieruchamiany przez ten sam sygnał włączania. Także możliwe jest uruchomienie i unieruchomienie obu elektromagnesów poprzez to samo źródło prądu. Obie postacie wykonania umożliwiają utworzenie znacznie mniejszej i bardziej zwartej konstrukcji, a ponadto są one tańsze niż konstrukcje znane ze stanu techniki. [0015] Według wynalazku, element blokujący posiada ramię ryglujące, poruszane za pomocą elektromagnesu ryglującego, które jest umieszczone poprzecznie do osi uruchamiania A-A elektromagnesu uruchamiającego i w położeniu ryglowania wchodzi do rowka ryglującego na elemencie uruchamiającym elektromagnesu uruchamiającego. [0016] Ta postać wykonania ma szereg zalet. Po pierwsze umożliwia ścisłe rozdzielenie między elementem blokującym, który blokuje element uruchamiający, a elektromagnesem ryglującym, powodującym zablokowanie. Właśnie w przypadku znacznie obciążonych elektromagnesów uruchamiających prowadzi to do przedłużenia żywotności elektromagnesu uruchamiającego, ponieważ siły elektromagnesu uruchamiającego nie oddziałują bezpośrednio na wrażliwy elektromagnes ryglujący, lecz na korzystnie mocny ryglujący element konstrukcyjny, w tym przypadku ramię ryglujące. Ponadto, wymieniona uprzednio postać wykonania umożliwia zajmujące niewiele miejsca usytuowanie elektromagnesu ryglującego, ponieważ w przypadku odpowiedniego ukształtowania ramienia ryglującego, możliwe jest prawie każde ułożenie i usytuowanie magnesu ryglującego. W końcu, zastosowanie obrotowo ułożyskowanego ramienia ryglującego umożliwia stosowanie bardzo małych elektromagnesów ryglujących, które z natury rzeczy są mniej wydajne niż większe modele. Ponieważ jednak na obrotowo ułożyskowane ramię działają znane prawa dźwigni, to również w przypadku większych sił ryglujących i odryglowujących może być użyty bardzo mały elektromagnes ryglujący z odpowiednio większym skokiem, względnie drogą skoku. [0017] Jak już wspomniano na wstępie, wyżej wymieniony elektromagnes uruchamiający jest stosowany zwłaszcza również w układach sprzęgających dla pojazdów szynowych, które posiadają co najmniej jedną główkę sprzęgu, przechylną w przegubie łamanym. W tym przypadku, wyżej
4 wymieniony elektromagnes uruchamiający działa ze swojej strony jako urządzenie blokujące dla przegubu łamanego, w celu zablokowania główki sprzęgu w określonym położeniu, względnie umożliwienia jej przechylenia. W tym przypadku przegub łamany działa jako element odbiorczy, blokowany lub odblokowywany przez element uruchamiający elektromagnesu uruchamiającego. Możliwe jest tutaj między innymi ukształtowanie rowka blokującego w przegubie łamanym, z którego element uruchamiający elektromagnesu uruchamiającego wyślizguje się po jego aktywacji i w ten sposób już nie blokuje przegubu łamanego, dzięki czemu główka sprzęgu jest swobodnie przechylna. Element blokujący według wynalazku służy do uniemożliwienia niezamierzonego wsuwania się lub wysuwania elementu uruchamiającego. [0018] Wynalazek jest opisany poniżej na podstawie przykładów wykonania, które są bliżej objaśnione na podstawie rysunków. Na rysunkach przedstawiają: fig. 1 szczegółowo pierwszą postać wykonania wynalazku, w rozłożeniu na części; fig. 2 postać wykonania według fig. 1, w widoku z góry, fig. 3 postać wykonania według fig. 1, w widoku z boku, a fig. 4 układ sprzęgający z przechylną główką sprzęgu, w widoku trójwymiarowym. [0019] W poniższym opisie takie same i jednakowo działające części są oznaczone tymi samymi oznacznikami. [0020] Na fig. 1 przedstawiony jest szczegółowo izometryczny rysunek w rozłożeniu na części elektromagnesu uruchamiającego 1. Przedstawiona jest obudowa elektromagnesu 3, która zawiera ułożyskowany ruchomo wzdłuż osi A-A element uruchamiający 2;2', tutaj uwidoczniony jako zwora. Wewnętrzna konstrukcja tego urządzenia z obudową i zworą odpowiada znanej ze stanu techniki postaci wykonania standardowego elektromagnesu. W tym przypadku, elektromagnes uruchamiający 1 jest wykonany jako prosty elektromagnes skokowy, co oznacza, że poprzez elektryczne odłączenie lub zasilenie prądem, możliwy jest ruch skokowy tylko w jednym kierunku, natomiast przeciwny ruch skokowy realizuje się za pomocą siły sprężyny, zamocowanej na zewnątrz. Ponadto elektromagnes uruchamiający 1 posiada element sprężynowy 4 łączący duże koło przekładni zębatej silnika z kołem napędowym pojazdu trakcyjnego, który jest zamocowany za pomocą śrub 9 na obudowie elektromagnesu 3. Ten element sprężynowy łączący duże koło przekładni zębatej silnika z kołem napędowym pojazdu trakcyjnego posiada sprężynę naciskową 6, która jest podparta poprzez talerzyk sprężyny 5 na ułożyskowanym ruchomo elemencie uruchamiającym 2;2'. Przy tym element uruchamiający 2 posiada otwór zawleczkowy 13, poprzez który talerzy sprężyny 5 jest blokowany za pomocą kołka sprężystego 7. W przypadku odłączenia elektromagnesu uruchamiającego 1 następuje ruch elementu uruchamiającego 2 w kierunku elementu sprężynowego 4 łączącego duże koło przekładni zębatej silnika z kołem napędowym pojazdu trakcyjnego, przy czym jednocześnie zostaje ściśnięta sprężyna 6. Po wyłączeniu prądu odłączenia, element uruchamiający 2 zostaje ponownie ściśnięty za pomocą siły cofającej sprężyny 6 w swoje pierwotne położenie. [0021] Jak już wspomniano na wstępie, konieczne jest zabezpieczenie ruchomo ułożyskowanego elementu uruchamiającego 2 przed niezamierzonym i niepożądanym ruchem. Ponieważ wskutek bezwładności masy elementu uruchamiającego 2, w przypadku gwałtownych ruchów całego
5 elektromagnesu uruchamiającego 1 siła sprężyny 6 nie spełnia tego zadanie całkowicie i w sposób zadowalający, toteż elektromagnes uruchamiający 1 zawiera dodatkowe urządzenie blokujące, które jest umieszczone przykładowo w obudowie ryglującej 19 i zamocowane na powierzchni czołowej obudowy elektromagnesu 3 za pomocą śrub 9. Jak zostanie to opisane poniżej na podstawie rysunków, urządzenie blokujące posiada ramie ryglujące 12 (patrz fig. 2), które w położeniu zaryglowania przylega w sposób blokujący do rowka ryglującego 14 na elemencie uruchamiającym 2. Dzięki temu w położeniu zaryglowania uniemożliwiony jest samodzielny ruch elementu uruchamiającego. [0022] Na fig. 2 przedstawiony jest elektromagnes uruchamiający 1, w widoku czołowym. Przy tym przedstawiona jest obudowa ryglująca 19, która jest zamocowana za pomocą śrub 9' na obudowie 3 elektromagnesu. W celu uniemożliwienia niepożądanego ruchu elementu uruchamiającego 2 wzdłuż osi A-A, a więc tutaj w płaszczyźnie rysunku, element blokujący posiada ramię ryglujące 12, które za pomocą przedłużki ryglującej 15 wchodzi w rowek ryglujący 14 na elemencie uruchamiającym 2. Przy tym ramię ryglujące 12 jest ułożyskowane obrotowo w obudowie ryglującej 19 poprzez trzpień łożyskowy 16. Uruchomienie i unieruchomienie tego elementu blokującego uzyskuje się w tym przypadku poprzez elektromagnes ryglujący 11, w połączeniu z współpracującą sprężyną naciskową 18. Ta postać wykonania umożliwia łatwą wymianę poszczególnych elementów składowych, ponieważ między elektromagnesem ryglującym 11, współpracującą sprężyną naciskową 18 i ramieniem ryglującym 12 są przyjmowane jedynie siły naciskowe i dlatego też nie musi być utworzone połączenie, przyjmujące także siły pociągowe. W celu dodatkowego uproszczenia konstrukcji można zrezygnować z obudowy ryglującej 19, przy czym wówczas poszczególne elementy składowe urządzenia blokującego należy umieścić bezpośrednio na obudowie elektromagnesu lub w odpowiednim ułożyskowaniu. [0023] Zazwyczaj elektromagnes ryglujący 11 jest ukształtowany jako elektromagnes skokowy, który w przypadku elektrycznego odłączenia wprowadza ryglujący element uruchamiający 17, w tym przypadku również zworę. Dzięki współpracującej sprężynie naciskowej 18, przylegającej do ramienia ryglującego 12, ramię ryglujące 12 postępuje za wsuwaniem ryglującego elementu uruchamiającego 17, wskutek czego przedłużka ryglująca 15 wślizguje się do rowka ryglującego 14 na elemencie uruchamiającym 12 elektromagnesu uruchamiającego 1 i w ten sposób element uruchamiający 2 zostaje zaryglowany wzdłuż osi A-A. Jeśli element uruchamiający 2 ma zostać ponownie odryglowany, przykładowo w celu przeprowadzenia procesu uruchomienia elektromagnesu uruchamiającego 1, wówczas elektryczne odłączenie elektromagnesu ryglującego 11 zostaje przerwane, wskutek czego ryglujący element uruchamiający 17 wysuwa się z elektromagnesu ryglującego 11 i przechyla ramię ryglujące 12 względem współpracującej sprężyny naciskowej 18 i rozłącza połączenie między przedłużką ryglującą 15 a rowkiem ryglującym 14. [0024] W celu zapewnienia wysuwania się ryglującego elementu uruchamiającego, w tym przypadku elektromagnes ryglujący 11 jest zbudowany identycznie jak opisany już na podstawie fig. 1 elektromagnes uruchamiający 1. Tak więc posiada on również (nie przedstawiony) element sprężynowy 4 łączący duże koło przekładni zębatej silnika z kołem napędowym pojazdu trakcyjnego, który posiada (nie przedstawioną) sprężynę naciskową, która po wyłączeniu prądu odłączenia spycha
6 ryglujący element uruchamiający 17 w jego pierwotne położenie. Możliwe jest wykonanie całej konstrukcji z jednym elektromagnesem ryglującym 11, który w przypadku odłączenia, wysuwa ryglujący element uruchamiający 17, a po wyłączeniu odłączenia wskutek działania siły współpracującej sprężyny naciskowej 18, wprowadzonej poprzez ramię ryglujące 12, zostaje ponownie zepchnięty w swoje pierwotne położenie. Przy tym możliwe jest wykonanie elektromagnesu ryglującego 11 jako elektromagnesu o dwukierunkowym ruchu rdzenia, tak że za pomocą elektrycznego odłączenia realizuje się wysuwanie, jak również wsuwanie ryglującego elementu uruchamiającego 17. [0025] Na fig. 3 przedstawiony jest wyżej opisany elektromagnes uruchamiający 1, w widoku z boku, przy czym przedstawiony jest schematycznie elektryczny obwód odłączający. W tej postaci wykonania, elektromagnes uruchamiający 1 i elektromagnes ryglujący 11 jest aktywowany przez to samo źródło prądu 20, przy czym wypływający z niego sygnał włączający jest przesyłany do elektromagnesów 1' 11 przez te same ścieżki prowadzące 22;24. Według tej postaci wykonania, elektromagnes ryglujący 11 ma znacznie mniejszą konstrukcję niż elektromagnes uruchamiający 1, co prowadzi do tego, że w przypadku jednoczesnego uruchomienia obu elektromagnesów 1;11 mniejszy elektromagnes ryglujący 11 reaguje szybciej, a tym samym zwalnia (nie przedstawione) zaryglowanie elementu uruchamiającego 2, zanim elektromagnes uruchamiający 1 wykona ruch elementu uruchamiającego 2 wzdłuż osi A-A. Ponadto, zgodnie z tą postacią wykonania, po zasileniu prądem obu elektromagnesów 1'11 i odryglowaniu urządzenia blokującego, element uruchamiający 2 zostaje przesunięty w kierunku elementu sprężynowego 4 łączącego duże koło przekładni zębatej silnika z kołem napędowym pojazdu trakcyjnego. Po wyłączeniu prądu odłączającego, przedstawiona na fig. 1 sprężyna 6 spycha element uruchamiający 2 w jego położenie pierwotne, aż rowek ryglujący 14 ponownie znajdzie się w obszarze zazębienia przedłużki ryglującej 15 ramienia ryglującego. [0026] Na fig. 4 przedstawione jest sprzęgło łamane, w widoku izometrycznym. To sprzęgło łamane odpowiada układowi sprzęgającemu, znanemu ze stanu techniki, składającemu się z główki sprzęgu 32, która poprzez trzpień sprzęgający 31 połączona jest z główką montażową, która ze swojej strony jest montowana na (nie przedstawionym) pojeździe szynowym. Trzpień sprzęgający 31 składa się z dwóch części składowych 31a i 31b, które są połączone ze sobą przechylnie poprzez przegub łamany 34. To umożliwia przykładowo przechylenie główki sprzęgu 32 w położeniu odsprzężonym do przeznaczonej do tego obudowy ochronnej na (nie przedstawionym) pojeździe szynowym. Przy tym jednak należy zapewnić to, że nie dojdzie w sposób niezamierzony do przechylenia główki sprzęgu 32. W tym celu przegub walcowy 14 posiada urządzenie blokujące, które umożliwia ryglowanie zawiasu walcowego 34 w odpowiednio żądanym położeniu. W przypadku tej postaci wykonania to urządzenie blokujące posiada sworzeń ryglujący 38, który wchodzi, z zaryglowaniem, w (nie przedstawiony) rowek ryglujący na trzpieniu sprzęgającym 31b. W celu odryglowania przegubu łamanego 34, ten sworzeń ryglujący 38 wychyla się z (nie przedstawionego) rowka ryglującego. Przy tym to wychylanie może być realizowane w różny sposób. Po pierwsze, za pomocą mechanicznej dźwigni nastawczej 36 możliwe jest ręczne wysunięcie sworznia ryglującego 38 z jego położenia zaryglowania, w celu umożliwienia przechylenia trzpienia sprzęgającego 31a i główki sprzęgu 32. W celu umożliwienia w pełni zautomatyzowanego sprzęgania, względnie ułatwienia procesu sprzęgania,
7 przewidziany jest co najmniej jeden (nie przedstawiony) elektryczny lub hydrauliczny element nastawczy. W przypadku tej postaci wykonania stosuje się do tego elektromagnes uruchamiający, jaki został opisany powyżej. Przy tym sterowanie elektromagnesem uruchamiającym realizuje się poprzez elektryczne przewody 22';24'. Przy tym elektromagnes uruchamiający jest umieszczony w ten sposób, że po elektrycznym odłączeniu, blokada jego elementu uruchamiającego zostaje zwolniona za pomocą elektromagnesu ryglującego według wynalazku, a następnie element uruchamiający przesuwa się w kierunku sworznia blokującego 38, w celu przemieszczenia go z jego położenia zaryglowania i umożliwienia przechylenia układu sprzęgającego. [0027] W tym miejscu należy zwrócić uwagę na to, że wszystkie opisane powyżej części są zastrzeżone zgodnie z wynalazkiem, same w sobie i w każdej kombinacji, zwłaszcza szczegóły przedstawione na rysunku. Ich odmiany są znane specjalistom. Wykaz oznaczeń [0028] 1 elektromagnes uruchamiający 2 element uruchamiający 3 obudowa elektromagnesu 4 element sprężynowy łączący duże koło przekładni zębatej silnika z kołem napędowym pojazdu trakcyjnego 5 talerzyk sprężyny 6 sprężyna 7 kołek sprężysty 9,9' śruba 11 elektromagnes ryglujący 12 ramię ryglujące 13 otwór zawleczkowy 14 rowek ryglujący 15 przedłużka ryglująca 17 ryglujący element uruchamiający 18 współpracująca sprężyna naciskowa 19 obudowa ryglująca 20 źródło prądu 22 ścieżka przewodząca 24 ścieżka przewodząca 30 układ sprzęgający 31a,31b trzpień sprzęgający 32 główka sprzęgu 33 główka montażowa
8 34 przegub łamany 36 dźwignia nastawcza 38 sworzeń ryglujący Zastrzeżenia patentowe 1. Elektromagnes uruchamiający, z elementem uruchamiającym (2) do wywierania siły pociągowej lub siły naciskowej na poruszany, włączany lub blokowany albo odblokowywany element odbiorczy, i z elementem blokującym do blokowania elementu uruchamiającego (2) w żądanym położeniu, przy czym środek blokujący posiada elektromagnes ryglujący (11) do ryglowania i odryglowywania elementu uruchamiającego (2), znamienny tym, że element blokujący posiada ramię ryglujące (12), umieszczone poprzecznie do osi uruchamiania (A-A) elektromagnesu uruchamiającego (1), przechylne za pomocą elektromagnesu ryglującego (1) poprzez ryglujący element uruchamiający (17), które w położeniu ryglowania wchodzi do rowka ryglującego (14) na elemencie uruchamiającym (2) elektromagnesu uruchamiającego (1). 2. Elektromagnes uruchamiający według zastrz. 1, znamienny tym, że ryglujący element uruchamiający (17) jest tak ukształtowany, że w przypadku odłączenia elektromagnesu ryglującego (11) wsuwa się on do elektromagnesu ryglującego (11), a po wyłączeniu odłączania elektromagnesu ryglującego (11), za pomocą siły współpracującej sprężyny naciskowej (18) jest on z powrotem spychany w swoje pierwotne położenie. 3. Elektromagnes uruchamiający według zastrz. 1, znamienny tym, że ryglujący element uruchamiający (17) jest tak ukształtowany, że w przypadku odłączenia elektromagnesu ryglującego (11) wysuwa się on z elektromagnesu ryglującego (11), a po wyłączeniu odłączania elektromagnesu ryglującego (11), za pomocą siły współpracującej sprężyny naciskowej (18) jest on z powrotem spychany w swoje pierwotne położenie. 4. Elektromagnes uruchamiający według jednego z poprzednich zastrzeżeń, znamienny tym, że elektromagnes uruchamiający (1) i elektromagnes ryglujący (11) stanowią elektromagnesy i, że elementem uruchamiającym (2) jest zwora elektromagnesu uruchamiającego (1). 5. Elektromagnes uruchamiający według jednego z poprzednich zastrzeżeń, znamienny tym, że elektromagnes uruchamiający (1) i/lub elektromagnes ryglujący (11) stanowi elektromagnes skokowy. 6. Elektromagnes uruchamiający według jednego z poprzednich zastrzeżeń, znamienny tym, że elektromagnes ryglujący (11) jest ukształtowany w taki sposób, że reaguje on dopiero w przypadku jednoczesnego uruchomienia i/lub unieruchomienia obu elektromagnesów (1;11). 7. Elektromagnes uruchamiający według jednego z poprzednich zastrzeżeń, znamienny tym, że elektromagnes uruchamiający (1) i elektromagnes ryglujący (11) jest uruchamiany i/lub unieruchamiany poprzez ten sam sygnał włączający.
9 8. Elektromagnes uruchamiający według jednego z poprzednich zastrzeżeń, znamienny tym, że elektromagnes uruchamiający (1) i elektromagnes ryglujący (11) jest uruchamiany i/lub unieruchamiany poprzez to samo źródło prądu (20). 9. Elektromagnes uruchamiający według jednego z poprzednich zastrzeżeń, znamienny tym, że elektromagnes ryglujący (11) w swojej postaci konstrukcyjnej jest mniejszy od elektromagnesu uruchamiającego (1). 10. Układ sprzęgający dla pojazdów szynowych, z co najmniej jedną główką sprzęgu (32), przechylną w przegubie łamanym (34), znamienny tym, że przegub łamany (34) jest blokowany i odblokowywany za pomoce elektromagnesu uruchamiającego (1) według jednego z poprzednich zastrzeżeń.