PODSTAWY FOTONIKI Dr hab. inż. Mirosław Karpierz

Podobne dokumenty
Podstawy Fizyki IV Optyka z elementami fizyki współczesnej. wykład 18, Radosław Chrapkiewicz, Filip Ozimek

Polaryzatory/analizatory

Podstawy Fizyki III Optyka z elementami fizyki współczesnej. wykład 18, Mateusz Winkowski, Łukasz Zinkiewicz

Lasery. Własności światła laserowego Zasada działania Rodzaje laserów

Laboratorium techniki laserowej. Ćwiczenie 5. Modulator PLZT

Podstawy Fizyki III Optyka z elementami fizyki współczesnej. wykład 19, Mateusz Winkowski, Łukasz Zinkiewicz

Metody Optyczne w Technice. Wykład 8 Polarymetria

Podstawy Fizyki IV Optyka z elementami fizyki współczesnej. wykład 19, Radosław Chrapkiewicz, Filip Ozimek

Dr Piotr Sitarek. Instytut Fizyki, Politechnika Wrocławska

Wstęp do Optyki i Fizyki Materii Skondensowanej

Optyka. Wykład V Krzysztof Golec-Biernat. Fale elektromagnetyczne. Uniwersytet Rzeszowski, 8 listopada 2017

GŁÓWNE CECHY ŚWIATŁA LASEROWEGO

WSTĘP DO OPTYKI FOURIEROWSKIEJ

Wprowadzenie do optyki nieliniowej

Optyka. Optyka geometryczna Optyka falowa (fizyczna) Interferencja i dyfrakcja Koherencja światła Optyka nieliniowa

Podstawy Fizyki IV Optyka z elementami fizyki współczesnej. wykład 2, Mateusz Winkowski, Jan Szczepanek

Lasery półprzewodnikowe na złączu p-n. Laser półprzewodnikowy a dioda świecąca

Podstawy Fizyki IV Optyka z elementami fizyki współczesnej. wykład 20, Radosław Chrapkiewicz, Filip Ozimek

A21, B21, B12 współczynniki wprowadzone przez Einsteina w 1917 r.

n n 1 2 = exp( ε ε ) 1 / kt = exp( hν / kt) (23) 2 to wzór (22) przejdzie w następującą równość: ρ (ν) = B B A / B 2 1 hν exp( ) 1 kt (24)

Optyka. Optyka falowa (fizyczna) Optyka geometryczna Optyka nieliniowa Koherencja światła

Wstęp do Optyki i Fizyki Materii Skondensowanej

POLARYZACJA ŚWIATŁA. Uporządkowanie kierunku drgań pola elektrycznego E w poprzecznej fali elektromagnetycznej (E B). światło niespolaryzowane

Równania Maxwella. roth t

Wykład FIZYKA II. 8. Optyka falowa

BADANIE WYMUSZONEJ AKTYWNOŚCI OPTYCZNEJ

Wstęp do Optyki i Fizyki Materii Skondensowanej

Problemy optyki falowej. Teoretyczne podstawy zjawisk dyfrakcji, interferencji i polaryzacji światła.

Fizyka elektryczność i magnetyzm

Metody Optyczne w Technice. Wykład 5 Interferometria laserowa

Fotonika. Plan: Wykład 3: Polaryzacja światła

Wykład 17: Optyka falowa cz.2.

Podstawy Fizyki IV Optyka z elementami fizyki współczesnej. wykład 2, Radosław Chrapkiewicz, Filip Ozimek

Wstęp do Optyki i Fizyki Materii Skondensowanej

Podstawy fizyki wykład 8

Podstawy Fizyki IV Optyka z elementami fizyki współczesnej. wykład 17, Mateusz Winkowski, Łukasz Zinkiewicz

Wstęp do Optyki i Fizyki Materii Skondensowanej

OPTYKA FALOWA. W zjawiskach takich jak interferencja, dyfrakcja i polaryzacja światło wykazuje naturę

LASERY NA CIELE STAŁYM BERNARD ZIĘTEK

WYDZIAŁ.. LABORATORIUM FIZYCZNE

LASERY I ICH ZASTOSOWANIE

Elementy optyki relatywistycznej

Ośrodki dielektryczne optycznie nieliniowe

I. PROMIENIOWANIE CIEPLNE

!!!DEL są źródłami światła niespójnego.

Wykład 16: Optyka falowa

ELEMENTY OPTYKI Fale elektromagnetyczne Promieniowanie świetlne Odbicie światła Załamanie światła Dyspersja światła Polaryzacja światła Dwójłomność

Wstęp do Optyki i Fizyki Materii Skondensowanej

Wykład 16: Optyka falowa

Fotonika kurs magisterski grupa R41 semestr VII Specjalność: Inżynieria fotoniczna. Egzamin ustny: trzy zagadnienia do objaśnienia

Zjawisko interferencji fal

Fizyka dla Informatyki Stosowanej


Fala elektromagnetyczna o określonej częstotliwości ma inną długość fali w ośrodku niż w próżni. Jako przykłady policzmy:

Fala EM w izotropowym ośrodku absorbującym

Fizyka. dr Bohdan Bieg p. 36A. wykład ćwiczenia laboratoryjne ćwiczenia rachunkowe

Wstęp do Optyki i Fizyki Materii Skondensowanej

PDF stworzony przez wersję demonstracyjną pdffactory

Lasery. Własności światła laserowego Zasada działania Rodzaje laserów

Pole elektrostatyczne

Elektrodynamika Część 8 Fale elektromagnetyczne Ryszard Tanaś Zakład Optyki Nieliniowej, UAM

II. WYBRANE LASERY. BERNARD ZIĘTEK IF UMK /~bezet

Podstawy fizyki sezon 2 8. Fale elektromagnetyczne

Optyka Ośrodków Anizotropowych. Wykład wstępny

Dyfrakcja. Dyfrakcja to uginanie światła (albo innych fal) przez drobne obiekty (rozmiar porównywalny z długością fali) do obszaru cienia

Agata Saternus piątek Dwójłomność kryształów, dwójłomność światłowodów, dwójłomność próżni (z ang. vacuum birefringence)

Ćwiczenie 363. Polaryzacja światła sprawdzanie prawa Malusa. Początkowa wartość kąta 0..

Podstawy Fizyki IV Optyka z elementami fizyki współczesnej. wykład 17, Radosław Chrapkiewicz, Filip Ozimek

3. Materiały do manipulacji wiązkami świetlnymi

automatyka i robotyka II stopień (I stopień / II stopień) ogólnoakademicki (ogólno akademicki / praktyczny)

Ćwiczenie nr 6. Zjawiska elektrooptyczne Sprawdzanie prawa Malusa, badanie komórki Pockelsa i Kerra

Podstawy Fizyki IV Optyka z elementami fizyki współczesnej. wykład 6, Radosław Chrapkiewicz, Filip Ozimek

ZASADY ZALICZENIA PRZEDMIOTU MBS

Źródła promieniowania optycznego problemy bezpieczeństwa pracy. Lab. Fiz. II

Zjawisko interferencji fal

WŁASNOŚCI FAL ELEKTROMAGNETYCZNYCH: INTERFERENCJA, DYFRAKCJA, POLARYZACJA

Technika laserowa, otrzymywanie krótkich impulsów Praca impulsowa

Optyka. Wykład XII Krzysztof Golec-Biernat. Dyfrakcja. Laser. Uniwersytet Rzeszowski, 17 stycznia 2018

Oscylator wprowadza lokalne odkształcenie s ośrodka propagujące się zgodnie z równaniem. S 0 amplituda odkształcenia. f [Hz] - częstotliwość.

Wykład 17: Optyka falowa cz.1.

Rezonatory ze zwierciadłem Bragga

Wykłady 10: Kryształy fotoniczne, fale Blocha, fotoniczna przerwa wzbroniona, zwierciadła Bragga i odbicie omnidirectional

Lasery budowa, rodzaje, zastosowanie. Materiały dydaktyczne dla kierunku Technik Optyk (W12) Kwalifikacyjnego kursu zawodowego.

I.4 Promieniowanie rentgenowskie. Efekt Comptona. Otrzymywanie promieniowania X Pochłanianie X przez materię Efekt Comptona

Widmo fal elektromagnetycznych

Fale elektromagnetyczne w dielektrykach

LASERY I ICH ZASTOSOWANIE W MEDYCYNIE

Elektrodynamika. Część 8. Fale elektromagnetyczne. Ryszard Tanaś. Zakład Optyki Nieliniowej, UAM

Fale elektromagnetyczne

Oscylator wprowadza lokalne odkształcenie s ośrodka propagujące się zgodnie z równaniem. S 0 amplituda odkształcenia. f [Hz] -częstotliwość.

Początek XX wieku. Dualizm korpuskularno - falowy

Natura światła. W XVII wieku ścierały się dwa, poglądy na temat natury światła. Isaac Newton

Prawa optyki geometrycznej

Lasery. Własności światła laserowego Zasada działania Rodzaje laserów

BADANIE PRZEJŚĆ FAZOWYCH I WŁAŚCIWOŚCI ELEKTROOPTYCZNYCH CIEKŁYCH KRYSZTAŁÓW.

falowego widoczne w zmianach amplitudy i natęŝenia fal) w którym zachodzi

Wykład 6: Reprezentacja informacji w układzie optycznym; układy liniowe w optyce; podstawy teorii dyfrakcji

Zjawisko interferencji fal

określone położenie i orientacja cząstek

Podstawy Fizyki III Optyka z elementami fizyki współczesnej. wykład 12, Mateusz Winkowski, Łukasz Zinkiewicz

Transkrypt:

PODSTAWY FOTONIKI Dr hab. inż. Mirosław Karpierz http://www.if.pw.edu.pl/~karpierz 1. Fale elektromagnetyczne. Równania Maxwella. Fale monochromatyczne. nergia i pęd fali. Widmo fal elektromagnetycznych. Widzenie światła. 2. Interferencja. Nakładanie się fal. Spójność fal. Przykłady interferometrów. Holografia. 3. Dyfrakcja. Dyfrakcja Fresnela. Siatki i przesłony dyfrakcyjne. Optyka fourierowska. Częstości przestrzenne. Optyczne metody poprawiania obrazu. 4. Rozchodzenia się światła w ośrodkach materialnych. Klasyczny model Lorentza. Współczynnik załamania. Załamanie i odbicie fal na granicy ośrodków. Rozpraszanie. Dyspersja. Prędkość rozchodzenia się impulsów. Prędkości "nadświetlne". 5. Kwantowy model oddziaływania światła z materią. Absorpcja i emisja. Zasada działania i budowa laserów.

6. Dwójłomność optyczna. Polaryzacja światła. Ośrodki anizotropowe. Kierunek rozchodzenia się energii. Zjawiska elektro-, magneto-, i elastooptyczne. 7. Optyczne właściwości ciekłych kryształów. Budowa i właściwości ciekłych kryształów. Reorientacja w zewnętrznych polach. Displeje ciekłokrystaliczne. 8. Nieliniowość optyczna. Mechanizmy nieliniowości. Zjawiska optyki nieliniowej: generacje częstotliwości, wzmacnianie parametryczne, odwracanie frontu falowego, samoogniskowanie, solitony optyczne. 9. Światłowody. Całkowite wewnętrzne odbicie. Zjawisko tunelowe. Budowa i właściwości światłowodów. Rodzaje światłowodów i metody ich wytwarzania. lementy światłowodowe. 1. Wykorzystanie światłowodów. Telekomunikacja światłowodowa. Czujniki światłowodowe. Optyczne układy scalone. 11. Kryształy fotoniczne. Siatki periodyczne. Pasmo zabronione. Światłowody fotoniczne.

Równania Maxwella bez ładunków ( ρ = ( ~ exp( iωt) ) ( B = µ H) ( D = ε ε) fala monochromatyczna w niemagnetyczny dielektryku ) i pradów ( j = ) B = t D H = + t D = ρ B = D = ε B = µ + P H + M j H = ε = H = = iωµ H iωε ε

Monochromatyczna, spolaryzowana liniowo fala elektromagnetyczna x x k z z y B y H x y ( ωt ± kz + ϕ ) = Aexp( iωt ± ikz + i ) = 2Acos ϕ 1 = x Z + c. c.

Fala monochromatyczna A 1. T z=const.5 f(kz-ωt). -.5-1 1 t -1. A 1. λ t=const x ω 2π k = = c λ 2π ω = = 2πν T ( iωt ± ikz + iϕ ) = Aexp + c. c. f(kz-ωt).5. -.5-1. -1 1 z z=v t t+ t

3 Złożenie fal monochromatycznych A1 A2 A1+A2 2 1-1 -5 5 1-1 kz-ωt -2-3 3 2 A1 A2 A3 A1+A2+A3 1..5 1-1 -5 5 1-1 -2 kz-ωt. -.5-3 A1 A2 A3 A4 A5 A1+A2+A3+A4+A5-1. -2.5-2. -1.5-1. -.5..5 1. 1.5 2. 2.5 kz-ωt

cz [Hz] fale elektromagnetyczne promienie X fale radiowe mikrofale podczerwień światło ultrafiolet promienie γ częstotliwo stotliwość ść [Hz] 1 3 1 6 1 9 1 12 1 15 1 18 km długo ugość fali m mm µm nm pm

1. Czułość oka ludzkiego Względna czułość oka.8.6.4.2 pręciki. 4 45 5 55 6 65 7 Długość fali λ [nm] 2.2 2. 1.8 1.6 Z czopki 1.4 Czułość 1.2 1..8 Y X.6.4.2. 4 45 5 55 6 65 7 Długość fali λ [nm]

powierzchnie stałej fazy k k fala liniowa fala kołowa A exp(iωt ik r) B exp(iωt ikρ) C exp(iωt iϕ(r))

Interferencja światła I ( ϕ) = I + I + 2γ I ( ϕ) = I + I + I I cos cos 1 2 2 1 2 1 2 1I 2 γ stopień spójności (koherencji): gdy ϕ = const, γ = 1 fale spójne gdy ϕ const, γ < 1 fale częściowo spójne lub γ = fale niespójne 2.5 2. A1 A2 A1+A2 1. A1 A2 A1+A2 1.5 1..5.5.. -.5-1. -.5-1.5-2. -1. -2.5-2 -1 1 2 X i titl -2-1 1 2 X i titl ϕ = + 2πm (m=1,2,3 ) ϕ π + 2πm (m=1,2,3 )

Interferencja światła (interferometr Younga) x 1 A α L 2 ϕ L I spójność przestrzenna: γ α γ = I I max max + I I min min

Interferometry Michelsona L L+ L L L+ L Macha-Zendera ϕ L L I pierścieniowy spójność czasowa: γ L max = τ koh /c L

Interferometr Fabry ego-perota I o I t L ϕ = 2L(ω/c)n Transmisja 1,1 1,,9,8,7,6,5,4,3,2,1, T=,8 T=,5 T=,2 2 4 6 8 1 ϕ/π

Zwierciadło Bragga Transmisja: n 1 -n 2 = 1.; 5 warstw podwójnych n 1 -n 2 =.3; 14 warstw podwójnych

zapis fotograficzny oświetlenie A exp(iωt-ik r) obiekt fotografowany fala obrazowa B(r) exp(iωt-iϕ(r)) klisza fotograficzna: zapis natężenia fotogr. B(r) 2

odtwarzanie fotografii D(r) exp(iωt-ik r) oświetlenie C exp(iωt-ik r) fala przechodząca: fotogr. oświetlenie B(r) 2 exp(iωt-ikr)

zapis holograficzny B(r) exp(iωt-iϕ(r)) fala obrazowa klisza fotograficzna: zapis interferencji fali obrazowej i fali odniesienia fotogr. C 2 + B(r) 2 +2CB(r)cos(ϕ(r)-kr) fala odniesienia C exp(iωt-ik r)

odtwarzanie hologramu D(r) exp(iωt-iϕ(r)) C exp(iωt-ik r) fala przechodząca: fotogr. oświetlenie ( )B(r)exp(iωt-iϕ(r)) + ( )

dyfrakcja światła ugięcie na granicy przesłony dla otworu kołowego:

dyfrakcja światła y y ( x, y) i exp λz i λ otwór przeslony i exp ikz z λ przesłona ( x, y ) ( ikr) x 2 ( ikz) ( x, y ) exp ( x x ) + ( y y ) ik 2z otwór przeslony r exp ik 2z dx z dy r 2 ( ) x płaszczyzna obserwacji 2 2 ik ( x + y ) ( x, y ) exp ( xx + yy ) dxdy otwór przeslony z dx dy

dyfrakcja światła strefy Fresnela S 3 S 1 S r 3 r 2r1 y r x x gdy ( x, y) ( r r ) = λ 2 ( m = 1,2,3... ) m m+ 1 i exp λ ( ikr ) ( x, y ) ( x, y ) ( x, y ) S r dx dy S 1 r 1 dx dy + S 2 r 2 dx dy...

dyfrakcja światła rozdzielczość y S 1 A 2 θ S 2 A 1 I S 1 s θ S 2 L

Dyspersja w obszarze absorpcji światła 5 4 3 Re{n} Im{n} 2 1-1,4,6 ω

2 ABSORPCJA hυ 1 MISJA SPONTANICZNA hυ 2 1 MISJA WYMUSZONA hυ 2 hυ hυ 1

Trójpoziomowy ośrodek laserujący 3 2 1 hν nergia r 3+ w szkle 1.54 ev 1.27 ev 98 nm Pompa 3 3.8 ev 2 155 nm Przejście bezradiacyjne 155 nm we 1

Model lasera zwierciadło zwierciadło emisje spontaniczne częściowo przepuszczalne atomy wzbudzone promieniowanie wyjściowe emisje wymuszone inwersja obsadzeń więcej atomów wzbudzonych niż w stanie podstawowym

Rodzaj lasera Ośrodek czynny Długość fali [µm] Typowa moc Pompowanie Gazowe: argonowy jony argonu,48 (niebieski),51 (zielony) helowo-neonowy CO 2 Cieczowe: barwnikowy Na ciele stałym: neodymowy tytanowo-szafirowy mieszanina cząsteczek helu i neonu cząsteczki dwutlenku węgla barwniki organiczne np. rodamina jony neodymu w sieci krystalicznej kryształu granatu lub w szkle jony tytanu w krysztale korundu (szafiru) Półprzewodnikowe kryształ półprzewodnika ze złączem p-n od kilku watów do pojedynczych kilowatów,63 (czerwony) kilkanaście miliwatów j.w. 1,6 (podczerwień) do kilkudziesięciu kilowatów,2-1, przestrajany w zakresie od nadfioletu przez zakres widzialny do podczerwieni do około 1 wata 1,6 (podczerwień) dziesiątki watów, maksymalnie do ok. 1 kilowata,7-1,1 przestrajany od czerwieni do bliskiej podczerwieni w zależności od budowy (od niebieskiego do bliskiej podczerwieni) setki miliwatów w pracy ciągłej lub ultrakrótkie impulsy światła ok. 1 miliwatów, maksymalnie pojedyncze waty (w układach laserów nawet kilowaty) wyładowanie elektryczne j.w. światło z lampy wyładowczej lub lasera światło z lampy wyładowczej, diody lub lasera półprzewodnikowego światło z lasera argonowego prąd płynący przez złącze p-n w kierunku przewodzenia

2 1 ATOM KRYSZTAŁY: izolator półprzewodnik metal pasmo przewodnictwa pasmo walencyjne + PÓŁPRZWODNIKI: samoistny typu n + d + a typu p

p n Złącze półprzewodnikowe p-n p x n Pole elektryczne -V x p n Pole elektryczne +V x

heterozłącze

Dioda LD widma promieniowania półprzewodników http://britneyspears.ac/lasers.htm

Laser krawędziowy

Laser VCSL dioda LD we wnęce fotonicznej

polaryzacja światła cosθ θ Polaryzator 2 = Analizator Polaryzator

( ) + + = * * * * * * * * 3 2 1 y x x y x y y x y y x x y y x x i S S S S 1 2 3 2 2 2 1 + + = S S S S P polaryzacji stopien S 2 S 1 S 3 stan i stopień polaryzacji b/a eliptyczność θ -azymut wektor Stokesa:

ośrodki dwójłomne (anizotropowe) = z y x zz zy zx yz yy yx xz xy xx z y x D D D ε ε ε ε ε ε ε ε ε ε ogólnie D i nie są równoległe w układzie osi własnych, w jednoosiowym ośrodku dwójłomnym o osi optycznej w kierunku z, o współczynnikach załamania: zwyczajnym n o i nadzwyczajnym n e = z y x e o o z y x n n n D D D 2 2 2 ε fala rozdziela się na dwa ortogonalnie spolaryzowane składniki: falę zwyczajną (dla której współczynnik załamania n=n o ) i nadzwyczajną (dla której n (n o,n e )) kierunek rozchodzenia się energii (wyznaczany przez wektor Poyntinga S= H) nie pokrywa się z kierunkiem prostopadłym do powierzchni stałej fazy (wyznaczanym przez wektor falowy k D i k H).

stan polaryzacji światła propagującego się w ośrodku dwójłomnym: polaryzator światła: e-ray Optic axis A B o-ray Optic axis A 1 1 e-ray Optic axis 1 2 θ 2 BOptic axis 2 o-ray

zjawisko elektrooptyczne dwójłomność indukowana (zmieniana) zewnętrznym polem elektrycznym y 45 x V d a x y y φ z z x

aktywność optyczna skręcenie płaszczyzny polaryzacji liniowej L θ z θ L magnetooptyczne zjawisko Fradaya skręcenie płaszczyzny polaryzacji proporcjonalne do zewnętrznego pola magnetycznego θ z B θ BL

Izolator optyczny Magnes Magnetooptyczny materiał I o I T I R Polaryzator P 1 Polaryzator P 2

ciecz e θ p e e T e m p e r a t u r a nematyczny ciekły kryształ kryształ anizotropowa molekuła n θ

Struktury ciekłokrystaliczne klasyfikacja G.Friedela ciecz izotropowa nematyk nematyk chiralny smektyk A smektyk C smektyk C*

ciekłe kryształy parametr uporządkowania: S = 1 2 2 3 cos θ 1 n θ S C SA N 1.9.4.7 I T

deformacje struktury ciekłokrystalicznej gęstość energii deformacji: rozpływ (splay) skręcenie (twist) ugięcie (bend) f F 1 = K 2 1 + K 2 1 + K 2 11 22 33 (divn) 2 ( n rot n) 2 ( n rot n) 2 K ii stałe elastyczne (Franka), zazwyczaj: K 33 > K 11 > K 22 i rzędu 1-11 N

nematyk w zewnętrznym polu elektrycznym N p zewnętrzne pole elektryczne indukuje dipol o momencie p, którego kierunek dla anizotropowej molekuły nie pokrywa się z kierunkiem pola pojawia się moment siły N=p obracający molekułę deformacje indukowane polem elektrycznym rozpływ (splay) skręcenie (twist) ugięcie (bend)

efekt Fréedericksza gdy pole elektryczne prostopadłe do kierunku molekuł reorientacja molekuł pojawia się powyżej progowej wartości natężenia pola th π/2 p th Kąt obrotu [rad] 1.5 Pole elektryczne / th 5. 1. 1.5 1.2 1.1.5 1.. 1 2 3 4 5 odległość [µm]

przełą łączanie elektrooptyczne τ on τ off czas przełączania τ = τ on + τ off > 1ms

fekt TN (Twisted Nematic)

Ferroelektryczne ciekłe kryształy (S C* ) Surface Stabilized Ferroelectric Liquid Crystal (SSFLC) d ~ 2µm; U ~ 2 V; τ ~ 2µs

barwny display zawierający anizotropowe barwniki

PDLC (Polimer Dispersed Liquid Crystal) n pol n olc, n pol n elc