Katedra Chemii Fizycznej Uniwersytetu Łódzkiego

Podobne dokumenty
Katedra Chemii Fizycznej Uniwersytetu Łódzkiego

Katedra Chemii Fizycznej Uniwersytetu Łódzkiego

Refraktometria. sin β sin β

SPRAWDZANIE PRAWA MALUSA

POLITECHNIKA POZNAŃSKA ZAKŁAD CHEMII FIZYCZNEJ ĆWICZENIA PRACOWNI CHEMII FIZYCZNEJ

POMIAR WSPÓŁCZYNNIKÓW ODBICIA I PRZEPUSZCZANIA

Katedra Chemii Fizycznej Uniwersytetu Łódzkiego. Zależność napięcia powierzchniowego cieczy od temperatury. opracowała dr hab. Małgorzata Jóźwiak

Systemy Ochrony Powietrza Ćwiczenia Laboratoryjne

Sprawozdanie powinno zawierać:

Katedra Chemii Fizycznej Uniwersytetu Łódzkiego. Adsorpcja kwasu octowego na węglu aktywnym. opracowała dr hab. Małgorzata Jóźwiak

LABORATORIUM TECHNIKI CIEPLNEJ INSTYTUTU TECHNIKI CIEPLNEJ WYDZIAŁ INŻYNIERII ŚRODOWISKA I ENERGETYKI POLITECHNIKI ŚLĄSKIEJ

Wyznaczanie współczynnika sztywności zastępczej układu sprężyn

Katedra Chemii Fizycznej Uniwersytetu Łódzkiego. Wpływ stężenia kwasu na szybkość hydrolizy estru

WYZNACZANIE OBROTOWO-SYMETRYCZNEJ BRYŁY FOTOMETRYCZNEJ

Wyznaczanie długości fali światła metodą pierścieni Newtona

Katedra Chemii Fizycznej Uniwersytetu Łódzkiego. Parachora kilku związków organicznych. opracowała dr hab. Małgorzata Jóźwiak

Grupa: Elektrotechnika, wersja z dn Studia stacjonarne, II stopień, sem.1 Laboratorium Techniki Świetlnej

Pomiar mocy i energii

Studia stacjonarne, II stopień, sem.1 Laboratorium Techniki Świetlnej

KURS STATYSTYKA. Lekcja 6 Regresja i linie regresji ZADANIE DOMOWE. Strona 1

AUTOMATYKA I STEROWANIE W CHŁODNICTWIE, KLIMATYZACJI I OGRZEWNICTWIE L3 STEROWANIE INWERTEROWYM URZĄDZENIEM CHŁODNICZYM W TRYBIE PD ORAZ PID

WYZNACZANIE WSPÓŁCZYNNIKA LEPKOŚCI CIECZY METODĄ STOKESA

TRANSPORT NIEELEKTROLITÓW PRZEZ BŁONY WYZNACZANIE WSPÓŁCZYNNIKA PRZEPUSZCZALNOŚCI

A4.05 Instrukcja wykonania ćwiczenia

WOJSKOWA AKADEMIA TECHNICZNA ĆWICZENIA LABORATORYJNE Z FIZYKI. SPRAWOZDANIE Z PRACY LABORATORYJNEJ nr 0. Badanie rozkładu rzutu śnieżkami do celu

IZOTERMA ADSORPCJI GIBBSA

WOJSKOWA AKADEMIA TECHNICZNA ĆWICZENIA LABORATORYJNE Z FIZYKI. SPRAWOZDANIE Z PRACY LABORATORYJNEJ nr 0. Badanie rozkładu rzutu śnieżkami do celu

Wykład 7. Podstawy termodynamiki i kinetyki procesowej - wykład 7. Anna Ptaszek. 21 maja Katedra Inżynierii i Aparatury Przemysłu Spożywczego

Współczynnik przenikania ciepła U v. 4.00

Katedra Chemii Fizycznej Uniwersytetu Łódzkiego. Wyznaczanie lepkości wodnych roztworów sacharozy. opracowała dr A. Kacperska

α i = n i /n β i = V i /V α i = β i γ i = m i /m

WYZNACZENIE CHARAKTERYSTYK DYNAMICZNYCH PRZETWORNIKÓW POMIAROWYCH

Katedra Chemii Fizycznej Uniwersytetu Łódzkiego

XXX OLIMPIADA FIZYCZNA ETAP III Zadanie doświadczalne

WYZNACZANIE OBROTOWO-SYMETRYCZNEJ BRYŁY FOTOMETRYCZNEJ

Projekt okładki, rysunki i fotografie: Piotr Storoniak Rysunki: Damian Trzybiński

Ćwiczenie 2. Parametry statyczne tranzystorów bipolarnych

A4.04 Instrukcja wykonania ćwiczenia

BADANIA CHARAKTERYSTYK HYDRAULICZNYCH KSZTAŁTEK WENTYLACYJNYCH

Katedra Chemii Fizycznej Uniwersytetu Łódzkiego. Spektrofotometryczne oznaczanie stężenia jonów żelaza(iii) opiekun mgr K. Łudzik

Ćw. 1. Wyznaczanie wartości średniego statycznego współczynnika tarcia i sprawności mechanizmu śrubowego.

Wyznaczenie współczynnika podziału kwasu octowego pomiędzy fazą organiczną a wodną

Katedra Chemii Fizycznej Uniwersytetu Łódzkiego

Teoria niepewności pomiaru (Rachunek niepewności pomiaru) Rodzaje błędów pomiaru

1. Wstęp. Grupa: Elektrotechnika, wersja z dn Studia stacjonarne, II stopień, sem.1 Laboratorium Techniki Świetlnej

INSTRUKCJA Do ćwiczenia nr 6

Katedra Chemii Fizycznej Uniwersytetu Łódzkiego. Izoterma rozpuszczalności w układzie trójskładnikowym

PAŃSTWOWA WYŻSZA SZKOŁA ZAWODOWA W PILE INSTYTUT POLITECHNICZNY. Zakład Budowy i Eksploatacji Maszyn PRACOWNIA TERMODYNAMIKI TECHNICZNEJ INSTRUKCJA

K05 Instrukcja wykonania ćwiczenia

Katedra Chemii Fizycznej Uniwersytetu Łódzkiego. Lepkościowo średnia masa cząsteczkowa polimeru. opiekun ćwiczenia: dr A.

A4.06 Instrukcja wykonania ćwiczenia

WYZNACZANIE PRZYSPIESZENIA ZIEMSKIEGO ZA POMOCĄ WAHADŁA RÓŻNICOWEGO

ELEKTROCHEMIA. ( i = i ) Wykład II b. Nadnapięcie Równanie Buttlera-Volmera Równania Tafela. Wykład II. Równowaga dynamiczna i prąd wymiany

WSPOMAGANE KOMPUTEROWO POMIARY CZĘSTOTLIWOŚCI CHWILOWEJ SYGNAŁÓW IMPULSOWYCH

Katedra Chemii Fizycznej Uniwersytetu Łódzkiego. Wyznaczanie ciepła właściwego cieczy metodą kalorymetryczną

1. Wstęp. Grupa: Elektrotechnika, wersja z dn Studia stacjonarne, II stopień, sem.1 Laboratorium Techniki Świetlnej

Rachunek niepewności pomiaru opracowanie danych pomiarowych

TRANZYSTOR BIPOLARNY CHARAKTERYSTYKI STATYCZNE

Współczynniki aktywności w roztworach elektrolitów. W.a. w roztworach elektrolitów (2) W.a. w roztworach elektrolitów (3) 1 r. Przypomnienie!

WYWAŻANIE STATYCZNE WIRUJĄCYCH ZESTAWÓW RADIOLOKACYJNYCH

LABORATORIUM PODSTAW ELEKTROTECHNIKI Badanie obwodów prądu sinusoidalnie zmiennego

Zapis informacji, systemy pozycyjne 1. Literatura Jerzy Grębosz, Symfonia C++ standard. Harvey M. Deitl, Paul J. Deitl, Arkana C++. Programowanie.

MECHANIKA 2 MOMENT BEZWŁADNOŚCI. Wykład Nr 10. Prowadzący: dr Krzysztof Polko

Współczynniki aktywności w roztworach elektrolitów

Teoria niepewności pomiaru (Rachunek niepewności pomiaru) Rodzaje błędów pomiaru

STATECZNOŚĆ SKARP. α - kąt nachylenia skarpy [ o ], φ - kąt tarcia wewnętrznego gruntu [ o ],

Laboratorium Podstaw Biofizyki

Współczynniki aktywności w roztworach elektrolitów

Katedra Chemii Fizycznej Uniwersytetu Łódzkiego. Temperaturowa charakterystyka termistora typu NTC

Zastosowanie symulatora ChemCad do modelowania złożonych układów reakcyjnych procesów petrochemicznych

MATEMATYKA POZIOM ROZSZERZONY Kryteria oceniania odpowiedzi. Arkusz A II. Strona 1 z 5

SZACOWANIE NIEPEWNOŚCI POMIARU METODĄ PROPAGACJI ROZKŁADÓW

Instrukcja do ćwiczeń laboratoryjnych

Pracownia Automatyki i Elektrotechniki Katedry Tworzyw Drzewnych Ćwiczenie 3. Analiza obwodów RLC przy wymuszeniach sinusoidalnych w stanie ustalonym

XLI OLIMPIADA FIZYCZNA ETAP WSTĘPNY Zadanie teoretyczne

Pomiary parametrów akustycznych wnętrz.

Laboratorium ochrony danych

3. ŁUK ELEKTRYCZNY PRĄDU STAŁEGO I PRZEMIENNEGO

Bryła fotometryczna i krzywa światłości.

Katedra Chemii Fizycznej Uniwersytetu Łódzkiego. Wyznaczanie stałej szybkości i rzędu reakcji metodą graficzną. opiekun mgr K.

BADANIE WŁAŚCIWOŚCI POWIERZCHNII

Zaawansowane metody numeryczne

Katedra Chemii Fizycznej Uniwersytetu Łódzkiego. Wyznaczanie momentu dipolowego cieczy polarnych. opracował dr P. Góralski

Wyznaczanie oporu naczyniowego kapilary w przepływie laminarnym.

5. OPTYMALIZACJA GRAFOWO-SIECIOWA

BADANIE STATYCZNYCH WŁAŚCIWOŚCI PRZETWORNIKÓW POMIAROWYCH

Weryfikacja hipotez dla wielu populacji

Problematyka walidacji metod badań w przemyśle naftowym na przykładzie benzyn silnikowych

Pneumatyczne pomiary długości

Systemy Ochrony Powietrza Ćwiczenia Laboratoryjne

Metody badań kamienia naturalnego: Oznaczanie współczynnika nasiąkliwości kapilarnej

W praktyce często zdarza się, że wyniki obu prób możemy traktować jako. wyniki pomiarów na tym samym elemencie populacji np.

Kwantowa natura promieniowania elektromagnetycznego

Wyznaczenie promienia hydrodynamicznego cząsteczki metodą wiskozymetryczną. Część 2. Symulacje komputerowe

MIĘDZYNARODOWE UNORMOWANIA WYRAśANIA ANIA NIEPEWNOŚCI POMIAROWYCH

BADANIA WYCINKA RURY ZE STALI G355 Z GAZOCIĄGU PO 15 LETNIEJ EKSPLOATACJI Część II.: Badania metodami niszczącymi

Badanie kinetyki inwersji sacharozy

Karta (sylabus) modułu/przedmiotu

Opracował dr inż. Tadeusz Janiak

Instytut Fizyki Doświadczalnej Wydział Matematyki, Fizyki i Informatyki UNIWERSYTET GDAŃSKI

Transkrypt:

Katedra Chem Fzycznej Unwersytetu Łódzkego Wyznaczane współczynnka podzału Nernsta w układze: woda aceton chloroform metodą refraktometryczną opracowała dr hab. Małgorzata Jóźwak ćwczene nr 0 Zakres zagadneń obowązujących do ćwczena 1. Współczynnk załamana śwatła. 2. Wyprowadzene prawa podzału Nernsta.. Współczynnk podzału w układach rzeczywstych. 4. Zastosowane współczynnka podzału w laboratorum przemyśle. Lteratura 1. Praca zborowa pod redakcją Woźnckej J. Pekarskego H., Ćwczena laboratoryjne z chem fzycznej, Wydawnctwo UŁ, Łódź 2005. 2. Sobczyk L., Ksza A., Gatner K., Koll A., Eksperymentalna chema fzyczna, PWN, Warszawa 192.. Buchowsk H., Ufnalsk W., Roztwory, z cyklu Wykłady z chem fzycznej, WNT, Warszawa 1995. 4. Brdčka R., Podstawy chem fzycznej, PWN, Warszawa 1970. 5. Praca zborowa pod red. Belańskego A., Chema fzyczna, PWN, Warszawa 190. 6. Sobczyk L., Ksza A., Chema fzyczna dla przyrodnków, PWN, Warszawa 1975. 7. Pgoń K., Ruzewcz Z., Chema fzyczna, PWN, Warszawa 190.. Tomass W., Jankowska H., Chema fzyczna, WNT, Warszawa 190. 9. Bursa S., Chema fzyczna, PWN, Warszawa 1979. 1

Celem ćwczena jest wyznaczene stałej podzału acetonu pomędzy wodę chloroform metodą pomaru współczynnka załamana śwatła. Odczynnk chemczne sprzęt laboratoryjny: woda, aceton, chloroform, wytrząsarka, 10 kolbek (50 cm ), 10 probówek z zakrętkam, statyw, 4 ppety (10 cm ), 2 ppety (1 cm ), wkraplacz, gruszka gumowa. Układ pomarowy Do wyznaczana stężena acetonu w wodze używany jest refraktometr zanurzenowy zaopatrzony w termopryzmat T1, który umożlwa pomar współczynnka załamana śwatła w zakrese od n D = 1,259 do n D = 1,6640. Na podstawe zman wartośc tego współczynnka wraz ze zmaną składu roztworu, możlwe jest oznaczene stężena acetonu, dzelącego sę mędzy wodę tetrachloroetylen. Refraktometr zanurzenowy z termopryzmatem T1 został wcześnej wykalbrowany przy użycu wody destylowanej pozwala uzyskwać bezpośredno wartośc współczynnka załamana śwatła w skal refraktometru zanurzenowego r z. Do opracowana wynków pomarów uzyskanych w ćwczenu ne jest koneczne, chocaż możlwe (patrz: Tabela 1), przelczene wartośc współczynnka załamana śwatła ze skal refraktometru zanurzenowego r z na skalę bezwzględną n D. Zmerzone wartośc współczynnka załamana r z służą tylko do wykonana krzywej kalbracyjnej r z = f(stężene) w celu odczytana zman stężena acetonu w wodze po podzale. Ogólny schemat budowy refraktometru zanurzenowego jest przedstawony na rysunku 1. Częśc wymenne refraktometru to pryzmat zanurzenowy (A) oraz termopryzmat (B) przedstawone na rysunku 2. 2

1 A 2 4 5 7 6 B Rys. 1. Refraktometr zanurzenowy. Rys. 2. Pryzmat zanurzenowy (A) termopryzmat (B). 1 śruba drobnego przesuwu; 2 kompensator dyspersyjny; perśceń łączący; 4 bolce do uchwytu; 5 pryzmat ośwetlający; 6 pryzmat pomarowy; 7 perśceń do umeszczena termometru; otwór do umeszczana badanej próbk; Schemat optyczny begu promen śwetlnych w refraktometrze zanurzenowym z termopryzmatem przedstawono na rysunku. Oznaczena zastosowane na tym schemace są powązane z numeracją przyjętą na wcześnejszych rysunkach. Rys.. Schemat optyczny begu promen w refraktometrze zanurzenowym z zastosowanem termopryzmatu. Wykonane ćwczena przedstawene wynków pomarów 1. W 10 ponumerowanych kolbkach o pojemnośc 50 cm przygotować roztwory acetonu w wodze. Objętośc acetonu wody podane są w tabel wynków pomarów. Całkowta objętość roztworów pownna wynosć V r = 15 cm. W kolbce nr 0 umeścć cm wody destylowanej. 2. Z kolbek 1 10 pobrać 10 cm roztworu acetonu w wodze wlać do kolejno ponumerowanych probówek umeszczonych w statywe.

. Do każdej probówk dodać 10 cm chloroformu. 4. Probówk zamknąć zakrętkam umeścć na wytrząsarce. Całość wytrząsać przez 15 mnut następne przełożyć probówk do statywu na 1 godznę. Zanotować temperaturę pomaru t. 5. W tym czase wykonać pomar współczynnka załamana śwatła przed podzałem r z roztworów znajdujących sę w kolbkach 1 10 oraz wody, wykorzystując refraktometr zanurzenowy z termopryzmatem T1. W tym celu należy: a) włączyć lampę sodową do sec skerować śwatło na pryzmat ośwetlający (5). b) próbkę badanej ceczy wprowadzć poprzez specjalny otwór () przy użycu wkraplacza, do przestrzen mędzy pryzmatem ośwetlającym (5) pomarowym (6). c) odczytać na głównej skal refraktometru zanurzenowego (10), wdocznej w okularze, położene ln grancznej mędzy jasnym cemnym polem, odpowadające współczynnkow załamana r z. (Jeżel np. lna granczna znajduje sę mędzy kreskam 11 12, należy śrubą drobnego przesuwu (1) przesunąć ją na wartość nższą, tzn. 11. Następne, na dzesętnej skal śruby drobnego przesuwu odczytać wartość, która odpowada dzesętnej częśc współczynnka załamana, np. 7. W rezultace, zmerzona wartość współczynnka załamana śwatła w skal refraktometru zanurzenowego r z wynos 11,7). Do pomarów należy używać suchego wkraplacza. Po każdym wykonanym pomarze pryzmaty wkraplacz należy osuszyć. 6. Po upływe 1 godzny, z każdej probówk pobrać próbkę górnej warstwy wodnego roztworu acetonu zmerzyć jej współczynnk załamana śwatła po podzale r z. 7. Po zakończenu pomarów roztwory wylać do specjalnej butl z napsem zlewk. Szklany sprzęt umyć przepłukać wodą destylowaną. 4

Tabela wynków pomarów: nr kolbk objętość acetonu V [cm ] objętość wody [cm ] stężene acetonu w wodze przed podzałem c [mol dm - ] współczynnk załamana r z przed podzałem współczynnk załamana r z po podzale stężene acetonu w wodze po podzale c [mol dm - ] 0 1 2 4 5 6 7 9 10 0 0,5 1,0 1,5 2,0 2,5,0,5 4,0 4,5 5,0 cm 14,5 14,0 1,5 1,0 12,5 12,0 11,5 11,0 10,5 10,0 równane prostej r z = a + bc Opracowane dyskusja wynków pomarów Do opracowana wynków pomarów stałej podzału acetonu pomędzy wodę chloroform można zastosować równane które po zlogarytmowanu przyjmuje postać: c = Kc (1) 1 ( c ) n lg c = lg Kc + 1 lg c (2) n gdze: c stężene substancj rozpuszczonej w faze wodnej, c stężene substancj rozpuszczonej w faze organcznej, n = M M stosunek średnej masy cząsteczkowej substancj rozpuszczonej w faze organcznej do masy cząsteczkowej tej substancj w faze wodnej, K c współczynnk podzału. Jeżel zatem w układze współrzędnych lg c = f(lg c ) zależność okaże sę lną prostą, to z wykresu można odczytać jej wyraz wolny lg K c oraz nachylene 1 ; tym samym n oblczyć stałe K c n. W celu uzyskana wyżej wspomnanej zależnośc, nezbędna jest znajomość stężena acetonu po podzale zarówno w warstwe wodnej c, jak w warstwe chloroformu c. 5

Wyznaczane stężena acetonu w wodze po podzale c. 1. Oblczyć stężene molowe acetonu c w wodze przed podzałem korzystając z zależnośc: c dv 1000 = [mol dm - ] () M V gdze: d gęstość acetonu, V jego objętość (dane zaczerpnąć z tabel wynków), M masa molowa acetonu, V r objętość roztworu (15 cm ). Gęstość acetonu d [g cm - ] w temperaturze pomaru t oblczyć korzystając z równana: d = 0,140 0,00116t 2. Wykreślć krzywą kalbracyjną r z = f(c ) roztworów acetonu w wodze przed podzałem, która w badanym zakrese jest lną prostą.. Metodą najmnejszych kwadratów oblczyć współczynnk prostej: r z = a + bc (4) 4. Wykorzystując zmerzone wartośc współczynnka załamana śwatła roztworów po podzale r z, oblczyć na podstawe równana prostej (4) stężena molowe acetonu w wodze po podzale c. r Wyznaczane stężena acetonu w warstwe tetrachloroetylenu po podzale c. 1. Stężene acetonu w warstwe organcznej c wyraża zależność: c 1000n = 10 + V [mol dm - ] (5) gdze: n jest lczbą mol acetonu, która przeszła (na skutek podzału acetonu pomędzy obe warstwy) do tetrachloroetylenu, zaś (10 +V ) oznacza objętość warstwy organcznej po podzale (złożonej z 10 cm V acetonu). tetrachloroetylenu Aby uzyskać n oraz V należy powązać te welkośc ze stężenem acetonu w faze wodnej po podzale c otrzymanym na podstawe zmerzonych wcześnej wartośc współczynnka załamana śwatła (wzór 4). 6

Objętość warstwy wodnej po podzale wynos: (10 V ), zaś lczba mol acetonu w warstwe wodnej po podzale: (n n ). Zatem, stężene acetonu w faze wodnej po podzale c można przedstawć równanem: c ( n n ) 1000 ( n n ) 1000 = = 10 V n M 10 d [mol dm - ] (6) Lczbę mol acetonu n zawartą w 10 cm wodnego roztworu acetonu o stężenu c, która ulega podzałow pomędzy wodę tetrachloroetylen wyraża zależność: Objętość acetonu po podzale V przedstawa równane: n 10c = = 0, 01c (7) 1000 V n M = () d Na podstawe zależnośc (6) () można wyprowadzć równana (9) (10) pozwalające oblczyć n oraz V (w powązanu z uzyskanym na drodze dośwadczalnej wartoścam c ): n V = = M c d ( 1000n 10c ) 1000d Mc M ( 1000n 10c ) 1000d (9) (10) 2. W celu wyznaczena stężena acetonu w warstwe organcznej c (wzór 5) należy oblczyć kolejno: n, n oraz V z równań (7), (9) (10).. Wynk oblczeń zameścć w ponższej tabel. Wyznaczane stałych K c n 1. Oblczyć wartośc lg c oraz lg c wykreślć zależność lg c = f(lg c ). 2. Z wykresu odczytać lg K c 1 n. Oblczyć stałe K c n.. Na podstawe welkośc stałej n w równanu Nernsta należy wycągnąć wnosk dotyczące asocjacj acetonu w chloroforme. 7

Tabela wynków oblczeń. nr próbk c [mol dm - ] c [mol dm - ] n [mole] n [mole] V [cm ] c [mol dm - ] lg c lg c 1 2 4 5 6 7 9 10 Stałe równana Nernsta 1/n n log K c K c Uwaga: Stosując ten sam układ pomarowy oraz ten sam sposób oblczeń, współczynnk podzału Nernsta można wyznaczyć równeż w przypadku układu woda zopropanol chloroform. Zależność gęstośc zo-propanolu od temperatury wyraża równane: d = 0,2570 0,0017t Przelczene współczynnka załamana śwatła ze skal refraktometru zanurzenowego na bezwzględny współczynnk załamana śwatła Za pomocą odpowednch tabel (Wagners Tabellen zum Entachrefraktometer, IV Auflage VEB C. Zess, Jena 1955) można przelczyć wartość współczynnka załamana wyrażoną w skal refraktometru zanurzenowego r z na bezwzględną wartość współczynnka załamana n D. Dla używanego w tym ćwczenu pryzmatu T1 przelczena te podane są w tabel 1.

Tabela 1. Współczynnk załamana śwatła wyrażony w skal refraktometru zanurzenowego r z przy zastosowanu termopryzmatu T1 odpowadające mu wartośc współczynnka załamana śwatła n D. r z n D r z n D r z n D r z n D r z n D -5-4 - -2-1 0 1 2 4 5 6 7 9 10 11 12 1 14 15 16 1,6640 1,6605 1,6570 1,654 1,6499 1,6464 1,6429 1,69 1,65 1,622 1,627 1,6252 1,6216 1,611 1,6145 1,6110 1,6074 1,60 1,600 1,5967 1,591 1,595 17 1 19 20 21 22 2 24 25 26 27 2 29 0 1 2 4 5 6 7 1,559 1,52 1,577 1,5751 1,5715 1,5679 1,5642 1,5606 1,5570 1,554 1,5497 1,5461 1,5424 1,5 1,551 1,515 1,527 1,5242 1,5205 1,516 1,511 1,5095 9 40 41 42 4 44 45 46 47 4 49 50 51 52 5 54 55 56 57 5 59 60 1,505 1,5021 1,494 1,4947 1,4910 1,47 1,46 1,4799 1,4762 1,4724 1,467 1,4650 1,461 1,4575 1,45 1,4500 1,446 1,4425 1,47 1,450 1,412 1,4274 61 62 6 64 65 66 67 6 69 70 71 72 7 74 75 76 77 7 79 0 1 2 1,426 1,419 1,4161 1,412 1,405 1,4047 1,4009 1,971 1,9 1,95 1,57 1,19 1,71 1,742 1,704 1,666 1,62 1,59 1,551 1,51 1,474 1,46 4 5 6 7 9 90 91 92 9 94 95 96 97 9 99 100 101 102 10 104 105 1,97 1,59 1,20 1,21 1,242 1,204 1,165 1,126 1,07 1,04 1,009 1,2970 1,291 1,292 1,25 1,214 1,2775 1,276 1,2697 1,2657 1,261 1,257 1,259 Przelczena współczynnka załamana śwatła ze skal refraktometru zanurzenowego na bezwzględny współczynnk załamana śwatła można dokonać stosując wzór: n D = a + [(b a)/10]c gdze: a wartość współczynnka załamana śwatła odpowadająca lczbe r z odczytanej na głównej skal refraktometru zanurzenowego, b wartość współczynnka załamana n D dla następnej lczby całkowtej po lczbe r z, c wartość odczytana na dzesętnej skal śruby drobnego przesuwu. Jeżel np. odczytana na refraktometrze zanurzenowym wartość refrakcj r z wynos 11,7, to szukana wartość współczynnka załamana śwatła n D będze równa: n D = 1,6074 + [(1,60 1,6074)/10] 7 = 1,6074 0,00025 = 1,6049 W tabel 2 podano współczynnk załamana śwatła wody destylowanej wyrażony w skal refraktometru zanurzenowego r z odpowadające mu wartośc współczynnka załamana śwatła n D w różnych temperaturach. 9

Tabela 2. Wartośc współczynnka załamana śwatła wody destylowanej w zależnośc od temperatury. temperatura [ o C] r z n D temperatura [ o C] r z n D 17 1 19 20 21 4,90 5,10 5,0 5,50 5.75 1,24 1,16 1,07 1,299 1,290 22 2 24 25 26 6,00 6,25 6,50 6,75 7,00 1,21 1,272 1,26 1,252 1,242 10