RZECZPOSPOLITA POLSKA (12) TŁUMACZENIE PATENTU EUROPEJSKIEGO (19) PL (11) PL/EP 2382437 (96) Data i numer zgłoszenia patentu europejskiego: 19.12.2009 09775088.9 (13) (51) T3 Int.Cl. F41H 5/02 (2006.01) F41H 5/04 (2006.01) Urząd Patentowy Rzeczypospolitej Polskiej (97) O udzieleniu patentu europejskiego ogłoszono: 20.02.2013 Europejski Biuletyn Patentowy 2013/08 EP 2382437 B1 (54) Tytuł wynalazku: Zabezpieczenie obiektów przed ładunkami kumulacyjnymi oraz sposób jego wytwarzania (30) Pierwszeństwo: 29.12.2008 EP 08405315 (43) Zgłoszenie ogłoszono: 02.11.2011 w Europejskim Biuletynie Patentowym nr 2011/44 (45) O złożeniu tłumaczenia patentu ogłoszono: 31.07.2013 Wiadomości Urzędu Patentowego 2013/07 (73) Uprawniony z patentu: RUAG Schweiz AG, Thun, CH (72) Twórca(y) wynalazku: PL/EP 2382437 T3 MARC RADSTAKE, Steffisburg, CH HANSPETER KAUFMANN, Cornol, CH (74) Pełnomocnik: rzecz. pat. Alicja Piotrowicz KANCELARIA PATENTOWA KULIKOWSKA & KULIKOWSKI SP.J. SKR. POCZT. 130 00-975 Warszawa 12 Uwaga: W ciągu dziewięciu miesięcy od publikacji informacji o udzieleniu patentu europejskiego, każda osoba może wnieść do Europejskiego Urzędu Patentowego sprzeciw dotyczący udzielonego patentu europejskiego. Sprzeciw wnosi się w formie uzasadnionego na piśmie oświadczenia. Uważa się go za wniesiony dopiero z chwilą wniesienia opłaty za sprzeciw (Art. 99 (1) Konwencji o udzielaniu patentów europejskich).
23285/PE/13 EP 2 382 437 Opis [0001] Niniejszy wynalazek dotyczy sposobu wytwarzania warstwy zabezpieczającej wraz z rozmieszczonymi w postaci matrycy i wystającymi z jednej powierzchni prętami, chroniącej przed niekierowanymi i/lub poruszającymi się w obszarze poddźwiękowym pociskami średniego kalibru z elektrycznymi zapalnikami uderzeniowymi. [0002] Po raz pierwszy pociski z ładunkami kumulacyjnymi odpalono przeciw obiektom opancerzonym w czasie drugiej wojny światowej. Z jednej strony przez siły zbrojne Stanów Zjednoczonych (była to broń pod nazwą Bazooka), zaś z drugiej strony przez Niemcy (broń pod nazwą Panzerfaust i Panzerschreck). Dla przyspieszania pocisków stosowano materiał miotający, taki jak ładunki i naboje miotające. Następnie w ZSRR opracowano szeroko rozpowszechnioną broń, określaną jako RPG (ang. Rocket-Propelled Grenade). Ta ostatnia jest stosowana nadal w wersji produkowanej od 1961 roku, przede wszystkim podczas prowadzenia asymetrycznych działań wojennych, jako RPG-7, wraz z najróŝniejszymi ładunkami kumulacyjnymi. Podczas gdy wczesne systemy posiadały mechaniczne zapalniki uderzeniowe, nowsze są wyposaŝone w połoŝone od strony przedniej zapalniki piezoelektryczne i posiadają między generatorem zapłonu a układem zapłonowym płaskie przewody, przewodzące w ramach połączenia galwanicznego. Te stosunkowo proste pociski średniego kalibru, zwykle o napędzie rakietowym, są szeroko rozpowszechnione na całym świecie i stanowią powaŝne
2 potencjalne zagroŝenie; są tanie w produkcji, łatwe w obsłudze i są stosowane w najróŝniejszych typach konstrukcji przeciwko obiektom stacjonarnym i ruchomym, a w szczególności przeciw lekkim pojazdom opancerzonym. [0003] Oprócz najróŝniejszych aktywnych i pasywnych typów opancerzenia juŝ w 1940 roku (DE-A-688 526) na podlegające zabezpieczeniu obiekty nasadzano masywne stalowe pręty oraz pryzmatyczne korpusy, które miały za zadanie odchylać w szczególności pociski dział przeciwpancernych. Kolejne rozwiązanie tego rodzaju (DT-A1-26 01 562) wykorzystywało specjalne materiały odporne na wysokie temperatury, jak równieŝ płyty pancerne z rozmieszczonymi w postaci matrycy i wystającymi z jednej powierzchni masywnymi korpusami (fig. 1 i fig. 2), aby zabezpieczyć obiekt podlegający ochronie przed egzotermicznym działaniem ładunków wybuchowych. [0004] Z dokumentu DE 198 25 260 A1, stanowiącego punkt wyjścia dla części przedznamiennej zastrzeŝenia 1, znane jest rozwiązanie, zgodnie z którym montuje się pojedyncze korpusy zakłóceniowe w postaci prętów na powierzchni opancerzenia obiektu chronionego przed ładunkami kumulacyjnymi. Korpus zakłóceniowy moŝe przy tym posiadać czop do mocowania w opancerzeniu. Dzięki temu strumień ładunku kumulacyjnego podczas jego tworzenia, to jest, przed jego rozszerzeniem, powinien być skutecznie zakłócany. [0005] Zgodnie z wynalazkiem przedstawiony zostanie sposób szczególnie ekonomicznego wytwarzania warstwy zabezpieczającej. [0006] Sposób ten zgodnie z wynalazkiem zrealizowano poprzez to, Ŝe z taśmy blachy w jednakowych odstępach wykrawane są powierzchnie o konturze w kształcie litery U tak, Ŝe
3 pozostają pręty wraz z mostkiem. W tym celu moŝna teŝ zastosować narzędzia do wykrawania. Ochronę zapewniają przy tym taśmy blachy w postaci prętów; mostki słuŝą jedynie do mocowania i przejmują zadanie płyty. [0007] Wykorzystując obróbkę z uŝyciem wiązki (laser, strumień wody i inne) moŝna wytwarzać bardzo lekkie i niedrogie warstwy zabezpieczające z płaskiego materiału (blacha), które moŝna równieŝ zintegrować z bardzo róŝnymi systemami. [0008] W kolejnym korzystnym przykładzie wykonania wykrawane taśmy blachy są nasadzane w miejscu ich mostka na wsporniki i są z nimi łączone za pomocą połączenia zamkniętego siłowo. [0009] W celu ograniczenia cięŝaru w mostkach i wspornikach o małym obciąŝeniu mechanicznym w jednakowych odstępach wykonuje się dodatkowo wgłębienia. [0010] PoniŜej w oparciu o rysunki zostaną przedstawione i opisane przykłady wykonania wynalazku. Na rysunkach: fig. 1 przedstawia zasadę przeciwdziałania inicjowaniu ładunku kumulacyjnego z wykorzystaniem warstwy zabezpieczającej, przy czym jako wariant zastosowano pręt, który tylko w obszarze końcowym wykazuje właściwości przewodzenia galwanicznego; fig. 2 przedstawia czepiec balistyczny pocisku w chwili trafienia w warstwę zabezpieczającą; fig. 3 przedstawia kolejny widok lecącego ukośnie pocisku w chwili trafienia w warstwę zabezpieczającą; fig. 4a przedstawia pręt warstwy zabezpieczającej wraz ze stoŝkowym wierzchołkiem;
4 fig. 4b przedstawia pręt warstwy zabezpieczającej wraz z ostrokanciastym czopem; fig. 5 przedstawia modułową płytę podstawy wraz z ukośnie rozmieszczonymi prętami; fig. 6 przedstawia modułową warstwę zabezpieczającą wraz z wewnętrzną warstwą zgniataną i zewnętrzną okładziną; fig. 7 przedstawia wariant warstwy zabezpieczającej z zewnętrzną okładziną; fig. 8 przedstawia zasadę działania przejrzystej i przestawialnej warstwy zabezpieczającej przed szybą przednią pojazdu opancerzonego; fig. 9 przedstawia transporter opancerzony z modułowymi i specjalnymi warstwami zabezpieczającymi, takŝe z przeznaczeniem dla czujników oraz wlotów i wylotów; fig. 10 przedstawia warstwę zabezpieczającą, która nie stanowi części wynalazku, a która jest wykonana z siatki stalowej wraz ze wstawionymi w węzły tej siatki prętami; fig. 11 przedstawia warstwę zabezpieczającą zgodnie z wynalazkiem, o lekkiej konstrukcji wykonanej z taśm blachy, wykrawanych w procesie obróbki z uŝyciem wiązki. [0011] Na wszystkich figurach elementy o podobnej funkcji opatrzono tymi samymi oznaczeniami. [0012] Na fig. 1 numerem 1 oznaczono warstwę zabezpieczającą. W płytę podstawy 2 wstawiono pręty 3 tworzące matrycę, przymocowane od tylnej strony z uŝyciem kołnierzy 4 na płycie podstawy 2. Pręty 3 wystają nad powierzchnią wewnętrzną 2 na długości l 1. Pocisk 100 trafiający na przeznaczony do ochrony obiekt O w kierunku lotu F wnika w miejscu jego zapalnika uderzeniowego 102 między pręty 3. Cienkościenny podwójny czepiec balistyczny 101 pocisku 100 zostaje przy tym
5 przedziurawiony i dochodzi do zwarcia w wyniku działania obszarów końcowych 3b prętów 3, przez co połoŝony z przodu zapalnik uderzeniowy 102 wraz z jego czujnikiem piezoelektrycznym przestaje działać. Podwójny czepiec balistyczny 101, pod względem fizycznym, stanowi płaskie łącze dwuprzewodowe do generowania energii zapłonu. Łączy ono zapalnik uderzeniowy 102 w ogólnie znany sposób z układem zapłonowym (nieprzedstawionym na rysunku) przyspieszającym ładunek kumulacyjny. Odległość a po przekątnej między prętami 3, 3a, 3b w matrycy obejmującej wiele prętów 3 jest mniejsza niŝ kaliber K pocisku. W kaŝdym razie podwójny czepiec balistyczny 101 jest w efekcie przebijany i dochodzi do zwarcia, a przynajmniej zgniecenia; patrz: widok w częściowym przekroju na fig. 1. Całkowita długość l 0 czepca balistycznego 101, mierzona od wierzchołka zapalnika uderzeniowego 102 do największej średnicy okładziny 104 ładunku kumulacyjnego 103, jest krótsza od swobodnej długości l 1 prętów 3. Dzięki temu zapewniono, Ŝe czepiec balistyczny 101, który wniknął w warstwę zabezpieczającą 1, zostanie uszkodzony, zanim będzie moŝna aktywować zapalnik uderzeniowy 102. Wierzchołki 3 prętów 3 mają budowę ostrokanciastą i są wykonane ze stali hartowanej i/lub posiadają powłokę przewodzącą galwanicznie. [0013] Doświadczenia przeprowadzone z ładunkami kumulacyjnymi z napędem rakietowym, trafiających w warstwę zabezpieczającą 1 z prędkością 300 m/s wykazały, Ŝe inicjowania ładunku kumulacyjnego moŝna uniknąć z prawdopodobieństwem bliskim 100%, gdy kierunek lotu F jest równoległy do prętów 3. Próby przeprowadzono z uŝyciem pocisków kaliber 85 mm oraz matrycy z prętami 3 o średnicy 6,5 mm, wykonanymi ze stali o duŝej
6 wytrzymałości, z hartowanymi wierzchołkami 3. Maksymalne odległości a między prętami 3 (mierzone po przekątnej w matrycy) wyniosły 50 mm, ich długość l 1 określono na poziomie 140 mm. [0014] Fig. 2 przedstawia niekorzystny przypadek trafienia pocisku na pręty 3 ukośnie, przy czym na rysunku zaznaczono tylko jego czepiec balistyczny 101 i zapalnik uderzeniowy 102. W takim wypadku generator piezoelektryczny moŝe zostać aktywowany, zanim czepiec balistyczny 101 zostanie przebity, co wymusza uŝycie dalszych środków ochronnych w warstwie zabezpieczającej 1. [0015] Fig. 3 przedstawia podobną sytuację, przy czym tutaj prawdopodobieństwo zapłonu ładunku kumulacyjnego jest juŝ znacznie mniejsze, poniewaŝ pręt 3 zdąŝył juŝ przebić czepiec balistyczny 101 przed zetknięciem się zapalnika uderzeniowego 102 z kolejnym prętem, przez co doszło do zwarcia. [0016] Fig. 4a i 4b przedstawiają elementy mające zwiększyć działanie ochronne. Okazało się mianowicie, Ŝe piezoelektryczne zapalniki uderzeniowe, trafiające bezpośrednio czołowo na wierzchołki 3 prętów 3, często ulegają całkowitemu uszkodzeniu, zanim wygenerują dostatecznie wysokie napięcie zapłonowe. Warunkiem takiego zniszczenia jest skrajnie wysoki docisk, to jest, impulsy, jakie udaje się uzyskać w przypadku stoŝka rozwartego 5 o ostrokanciastym wierzchołku 6 (fig. 4a) lub w przypadku ostrokanciastego czopu 7 o średnicy 1 do 2 mm (fig. 4b). [0017] Zakładając sytuację przedstawioną na fig. 2 i 3, zgodnie z fig. 5 w płytę podstawy 2 wstawiono pręty 3 pod kątem nachylenia α, przy czym przyjęto tutaj fikcyjny kierunek lotu F f, który odpowiada sytuacji zagroŝenia.
7 Powierzchnię wewnętrzną płyty podstawy 2 ponownie oznaczono symbolem 2. Rozwiązanie takie, jak pokazano na fig. 5, pozwala takŝe optymalnie zabezpieczać powierzchnie ukośne. [0018] Fig. 6 przedstawia warstwę zabezpieczającą 1 z wewnętrzną warstwą zgniataną 8 wykonaną z falistej blachy perforowanej ze stali, która potrafi pochłaniać energię kinetyczną w przypadku, gdy pocisk wnika ukośnie i/lub jego ładunek ulegnie zapłonowi. W takim przypadku równieŝ działanie strumienia ładunku kumulacyjnego jest ograniczone, poniewaŝ przekroczona została optymalna odległość od celu, to jest od obiektu O podlegającego ochronie, osiągając wartość równą dwu- do trzykrotności kalibru (ang. Stand off). Aby nie przekroczyć dolnej granicy wartości skutecznej długości l 1 (porównaj: fig. 1) prętów 3, jako podstawę pomiaru przyjęto najwyŝsze połoŝenie powierzchni 2, to jest grzbiet fali warstwy 8. Aby zapobiec niezamierzonym okaleczeniom, jak równieŝ zanieczyszczeniom i chwytaniu róŝnych przedmiotów (gałęzi i innych), pręty 3 przykryto tworzywem z lekkiej pianki 9 (polimeru dostępnego na rynku). Po bokach znajdują się pokrywy 10 z cienkościennych płyt aluminium. [0019] Analogiczną konstrukcję przedstawiono na fig. 7, przy czym tutaj warstwa zgniatana 8 jest wykonana z płyty warstwowej z metalu i tworzyw sztucznych. TakŜe tutaj za podstawę pomiaru długości l 1 prętów 3 przyjęto powierzchnię 2. W odróŝnieniu od fig. 6 zastosowano tutaj umieszczoną ze wszystkich stron pokrywę modułowej warstwy zabezpieczającej 1 z uŝyciem płyt z tworzywa sztucznego odpornych na działanie promieniowania UV. [0020] Na fig. 8 przedstawiono szyby przednie w pojeździe opancerzonym 110, wyposaŝone w warstwę zabezpieczającą 1,
8 która jest przejrzysta i moŝe być przestawiana. Rozmieszczone przechylnie w rzędach R1 do Rn, w podporach bocznych 13, pręty 3 moŝna ustawiać z uŝyciem napędu 13 i połączeń przegubowych 12 stosownie do bieŝącego stanu zagroŝenia. Napęd 13 jest osadzony w znanym zabezpieczeniu dachowym 16 i dlatego oznaczono go linią przerywaną. [0021] Co oczywiste, analogiczne rozmieszczenie moŝna takŝe zastosować w przypadku okien bocznych, które na rysunku nie są zabezpieczone. [0022] Na fig. 1 przedstawiono kolejne rozwiązanie, w sposób szczególny ograniczające cięŝar. Pręt 3a jest wykonany ze sztywnego kompozytu z włóknami węglowymi. Dla poprawy przewodnictwa na jego powierzchni 3a, zwróconej ku zagroŝeniu, do jednej trzeciej całej długości l 1 metalizowano i zastosowano metalowe wierzchołki 3. Jako warstwę przewodzącą galwanicznie moŝna zastosować moŝliwie twardą powłokę m, która w niniejszym przypadku jest wykonana do wyboru z węgliko-azotku tytanu (TiCN) lub azotku tytanu (TiN). Barwę powłoki dobiera się stosownie do barwy maskującej obiektu. Kolejna korzyść tego przykładu wykonania polega na niewielkim przekroju to jest, przyczynia się w nikłym stopniu do rozpoznawania z uŝyciem radarów i nie wpływa niekorzystnie na pozostałe środki kamuflaŝu. Pręty w tym przykładzie wykonania zastosowano zasadniczo dla potrzeb ruchomych warstw zabezpieczających, analogicznie do fig. 8. [0023] Uzbrojony pojazd gąsienicowy, widoczny na fig. 9, stanowi transporter opancerzony 111 przeznaczony dla zabezpieczonego transportu oddziałów wojskowych, przy czym jest on wyposaŝony w modułowe warstwy zabezpieczające 1, przedstawione na fig. 7. Dodatkowo obydwa ruchome czujniki
9 optyczne 112 (sterowane kamery termowizyjne) są chronione przed bezpośrednim ostrzałem przez dopasowane pokrywy boczne 10 (warstwy zabezpieczające) ze zintegrowanymi prętami 3. Dla celów przejrzystości rysunku nie uwzględniono tutaj równieŝ obecnej warstwy tworzywa z lekkiej pianki, porównaj: fig. 6 i 7. [0024] Tego rodzaju warstwy zabezpieczające 10 warto stosować w przypadku wszelkich wlotów i wylotów, przykładowo takŝe w odniesieniu do wlotów powietrza i otworów wydechowych w pojazdach i instalacjach stacjonarnych. Przykładowo w odniesieniu do przedstawionego tutaj transportera opancerzonego 111 w pręty 3 wyposaŝono boczne wloty powietrza 17, tym samym zabezpieczając je. [0025] Wariant warstwy zabezpieczającej 1, który nie stanowi części wynalazku, obejmuje znaną siatkę stalową widoczną na fig. 10, w której węzłach 14 osadzono pręty 3. Pręty 3 są zabezpieczone w kaŝdym wypadku przed przekręceniem z uŝyciem węzłówki 15. Ponownie za podstawę pomiaru długości prętów 3 przyjęto tutaj powierzchnię 2, która odpowiada maksymalnej wysokości węzłówki 15. Nie przedstawiono miejsc spawania w węzłówkach 15, które zapewniają prętom 3 niezbędną stabilność. Węzłówki 15 przejmują wraz z oczkami siatki 2a funkcję płyty 2, 2 ; porównaj: fig. 1 do fig. 7. Jednak w odróŝnieniu od płyty siatkę 2a moŝna łatwo dopasować do kształtu obiektu podlegającego ochronie. [0026] Oprócz ograniczenia cięŝaru i obniŝenia kosztów taka postać wykonania pozwala skutecznie oraz w najkrótszym czasie zabezpieczyć przed atakiem zagroŝone obiekty, takie jak wejścia, okna, szyby i tym podobne.
10 [0027] W wersji z lekką konstrukcja według wynalazku, przedstawioną na fig. 11, pręty 3" warstwy zabezpieczającej są wytwarzane z taśm blachy 50, wykrawanych laserem. Wysokość taśm blachy 50 odpowiada długości l 1 oraz dopasowanej do konstrukcji szerokości mostka 51, którą określa się w zaleŝności od płyty podstawy lub wsporników R1-Rn. Dla zmniejszenia cięŝaru wykonano wgłębienia A. Dopasowane z utworzeniem połączenia kształtowego części są ze sobą spawane czego nie przedstawiono na fig. 11 i połączone siłowo. UŜyta dla potrzeb wytwarzania prętów 3" blacha jest blachą stalową o grubości kilku milimetrów, przy czym moŝna teŝ zastosować blachy aluminiowe o duŝej wytrzymałości. W tym celu moŝna teŝ wykorzystać znany sposób obróbki strumieniem wody pod wysokim ciśnieniem. [0028] W tym wypadku mostki przejmują funkcję płyty (fig. 1 do fig. 7). Wariant ten pozwala teŝ na niezwłoczne doposaŝenie zabezpieczenia obiektu. Przy odpowiednim zwymiarowaniu mostków (z zastosowaniem giętkich profili) moŝna równieŝ okładać wypukłe powierzchnie z uŝyciem warstwy zabezpieczającej bez pozostawienia luk. [0029] Wykonane w sposób przedstawiony na fig. 11 warstwy zabezpieczające charakteryzują się w odróŝnieniu od typowych środków zabezpieczeń stosunkowo niewielką gramaturą na poziomie 40 kg/m 2 (wartość średnia). Przedmiot wynalazku moŝna dostosować w szerokim zakresie do sytuacji zagroŝenia. UŜyte materiały i technologie są typowe, a takŝe mogą być zastępowane na bieŝąco przez nowe i lepsze tworzywa, między innymi materiały kompozytowe. Ponadto przedmiot ten moŝna teŝ analogicznie dopasować do juŝ obecnych na chronionym obiekcie środków przeciwdziałających wykrywaniu z
11 uŝyciem promieniowania elektromagnetycznego, względnie moŝna je zintegrować. [0030] W odniesieniu do wszystkich przykładów wykonania zalecane jest połączenie prętów i części metalowych 3, 3b, 3"; R1-Rn z masą (uziemienie), aby wszystkie potencjały generowane podczas aktywacji zapalnika były odprowadzane bezpiecznie, zanim będą mogły dotrzeć do układu zapłonowego. [0031] Przedmiot wynalazku nie ogranicza się do pocisków z ładunkami kumulacyjnymi. MoŜe być bowiem stosowany przeciw wszelkim pociskom, których proces zapłonu moŝe być zakłócony przez zwarcie lub połączony z masą płaski przewód łączący. MoŜna przy tym wyjść od tego, Ŝe nominalna energia zapłonu zapalnika uderzeniowego jest niezbędna do inicjowania ładunku czynnego, a ponadto, Ŝe w tym celu nie wystarczają obecne jeszcze ewentualnie prądy cząstkowe. Lista oznaczeń [0032] 1 warstwa zabezpieczająca 1 siatka stalowa 1a warstwa zabezpieczająca dla wlotów i wylotów 2 płyta podstawy 2a siatka (oczka) 2 powierzchnia wewnętrzna 3 pręt (pręt okrągły ze stali) 3a pręt zwinięty (z włókien węglowych) 3b wolny obszar końcowy 3 3 strony czołowe 3 3" pręt (pręt płaski) 4 kołnierz
12 5 stoŝek 6 wierzchołek (ostry) 7 ostrokanciasty czop 8 warstwa zgniatana 9 tworzywo z lekkiej pianki (warstwa polimerowa) 10 boczne pokrywy / warstwy zabezpieczające 11 płyta warstwowa 12 połączenie przegubowe 13 napęd dla 12 13 podpora boczna 14 węzeł 15 węzłówka (usztywnienie) 16 zabezpieczenie dachowe 17 boczne wloty powietrza 50 taśma blachy 51 szerokość mostka 100 pocisk 101 czepiec balistyczny 102 zapalnik uderzeniowy z generatorem piezoelektrycznym lub czujnikiem piezoelektrycznym 103 ładunek kumulacyjny 104 okładzina 110 pojazd opancerzony 111 transporter opancerzony 112 czujniki optyczne / kamery A wgłębienia a największy odstęp między dwoma prętami α kąt nachylenia pręty / płyta podstawy F kierunek lotu pocisku (u celu) F f fikcyjny kierunek lotu (zagroŝenie)
13 K kaliber pocisku l 0 długość czepca balistycznego l 1 długość pręta (w pomiarze od 2 ) m metalowa powłoka O obiekt przeznaczony do ochrony R1-Rn wsporniki rzędów 3
23285/PE/13 EP 2 382 437 14 ZastrzeŜenia patentowe 1. Sposób wytwarzania warstwy zabezpieczającej wraz z rozmieszczonymi w postaci matrycy i wystającymi z jednej powierzchni prętami, chroniącej przed niekierowanymi i/lub poruszającymi się w obszarze poddźwiękowym pociskami średniego kalibru z elektrycznymi zapalnikami uderzeniowymi, znamienny tym, Ŝe z taśmy blachy w jednakowych odstępach wykrawa się powierzchnie o konturze w kształcie litery U tak, Ŝe pozostają pręty wraz z mostkiem. 2. Sposób wytwarzania warstwy zabezpieczającej według zastrz. 1, znamienny tym, Ŝe wykrawane taśmy blachy nasadza się w miejscu ich mostka na wsporniki i łączy z nimi siłowo. 3. Sposób wytwarzania warstwy zabezpieczającej według zastrz. 1, albo 2, znamienny tym, Ŝe dla ograniczenia cięŝaru w mostkach i wspornikach o małym obciąŝeniu mechanicznym w jednakowych odstępach wykonuje się wgłębienia.
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24 DOKUMENTY PRZYTOCZONE W OPISIE Lista przytoczonych przez Zgłaszającego dokumentów została zamieszczona wyłącznie do informacji czytelnika i nie stanowi części składowej europejskiego dokumentu patentowego. Została ona zestawiona z największą starannością; EUP nie ponosi jednakŝe Ŝadnej odpowiedzialności za ewentualne błędy lub braki. Literatura patentowa przytoczona w opisie