ciało w potencjale radialnym schemat Eulera orbity kontrola kroku czasowego

Podobne dokumenty
Zagdanienia do egzaminu z Inżynierskich Metod Numerycznych - semestr 1

Metody numeryczne równań różniczkowych zwyczajnych

Numeryczne rozwiązywanie równań różniczkowych ( )

Δt)] niejawny schemat Eulera [globalny błąd O(Δt)] u(t) f(t,u) f(t,u) u(t) [t+ Δt,u(t+Δt)]

Zagdanienia do egzaminu z Inżynierskich Metod Numerycznych - semestr zimowy 2017/2018

RÓWNANIA NIELINIOWE Maciej Patan

Metody obliczeniowe fizyki i techniki I. 30h wykładu, 15h projektu

Komputerowa analiza zagadnień różniczkowych 3. Metody Eulera, metody punktu środkowego i metody trapezowe

Kinematyka: opis ruchu

Zaawansowane metody numeryczne Komputerowa analiza zagadnień różniczkowych 4. Równania różniczkowe zwyczajne podstawy teoretyczne

Zaawansowane metody numeryczne Komputerowa analiza zagadnień różniczkowych 5. Terminologia. Metody Eulera, metody punktu środkowego i metody trapezowe

pozbyć się ograniczenia na krok czasowy ze strony bezwzględnej stabilności: niejawna metoda Eulera

Komputerowa analiza zagadnień różniczkowych 3. Metody Eulera, metody punktu środkowego i metody trapezowe

Wstęp do metod numerycznych 14. Kilka wstępnych uwag na temat numerycznego rozwiazywania równań różniczkowych zwyczajnych

Rozkłady wielu zmiennych

Zastosowania pochodnych

Rozwiązywanie równań nieliniowych

x y

Równania różniczkowe. Notatki z wykładu.

Metody rozwiązywania równań nieliniowych

5 Równania różniczkowe zwyczajne rzędu drugiego

Systemy. Krzysztof Patan

Laboratorium II: Modelowanie procesów fizycznych Skrypt do ćwiczeń

PORÓWNANIE WYBRANYCH SCHEMATÓW RÓŻNICO- WYCH NA PRZYKŁADZIE RÓWNANIA SELECTED DIFFERENTIAL SCHEMES COMPARISON BY MEANS OF THE EQUATION

Metody przybliżonego rozwiązywania równań różniczkowych zwyczajnych

n=0 (n + r)a n x n+r 1 (n + r)(n + r 1)a n x n+r 2. Wykorzystując te obliczenia otrzymujemy, że lewa strona równania (1) jest równa

Komputerowa analiza zagadnień różniczkowych 5. Metody Rungego-Kutty (II) P. F. Góra

Metody numeryczne rozwiązywania równań różniczkowych

Całkowanie numeryczne

PODSTAWY FIZYKI - WYKŁAD 2 DYNAMIKA: MASA PED SIŁA MOMENT PEDU ENERGIA MECHANICZNA. Piotr Nieżurawski.

W wielu obliczeniach w matematyce bądź fizyce wykonanie niektórych kroków zależy od spełnienia warunku.

Wykład 5 - całki ruchu zagadnienia n ciał i perturbacje ruchu keplerowskiego

FIZYKA. Wstęp cz.2. Dr inż. Zbigniew Szklarski. Katedra Elektroniki, paw. C-1, pok

Równania różniczkowe zwyczajne

Tadeusz Lesiak. Dynamika punktu materialnego: Praca i energia; zasada zachowania energii

IX. Rachunek różniczkowy funkcji wielu zmiennych. 1. Funkcja dwóch i trzech zmiennych - pojęcia podstawowe. - funkcja dwóch zmiennych,

Wstęp do równań różniczkowych

Dynamika nieliniowa i chaos deterministyczny. Fizyka układów złożonych

Równania różniczkowe metody numeryczne

METODY NUMERYCZNE. Wykład 4. Numeryczne rozwiązywanie równań nieliniowych z jedną niewiadomą. prof. dr hab.inż. Katarzyna Zakrzewska

OBLICZANIE POCHODNYCH FUNKCJI.

t. sztywny problem w pojedynczym równaniu: u(t)=cos(t) dla dużych ż t rozwiązanie i ustalone

Wykład X Rozwiązywanie zagadnień początkowych dla równań różniczkowych zwyczajnych

14R2 POWTÓRKA FIKCYJNY EGZAMIN MATURALNYZ FIZYKI I ASTRONOMII - II POZIOM ROZSZERZONY

Metody numeryczne w przykładach

Zestaw zadań z Równań różniczkowych cząstkowych I 18/19

Metoda Runge-Kutta-Fehlberga i sterowanie długością kroku

Wstęp do metod numerycznych Rozwiazywanie równań algebraicznych. P. F. Góra

KADD Minimalizacja funkcji

Pobieranie prób i rozkład z próby

O ruchu. 10 m. Założenia kinematyki. Najprostsza obserwowana zmiana. Opis w kategoriach przestrzeni i czasu ( geometria fizyki ).

Wprowadzenie Metoda bisekcji Metoda regula falsi Metoda siecznych Metoda stycznych RÓWNANIA NIELINIOWE

Równania różniczkowe. Dariusz Uciński. Wykład 7. Instytut Sterowania i Systemów Informatycznych Universytet Zielonogórski

Analiza szeregów czasowych: 5. Liniowe modele stochastyczne

PODSTAWY FIZYKI - WYKŁAD 3 ENERGIA I PRACA SIŁA WYPORU. Piotr Nieżurawski. Wydział Fizyki. Uniwersytet Warszawski

Egzamin z Metod Numerycznych ZSI, Grupa: A

użyteczne, gdy problem nie wymaga zmiany dt ważne: schematy do rozwiązywania równań cząstkowych mają często wielokrokowy charakter

Laboratorium 5 Przybliżone metody rozwiązywania równań nieliniowych

Przekształcenie Z. Krzysztof Patan

Metody Numeryczne. Wojciech Szewczuk

Podstawy opracowania wyników pomiarów z elementami analizy niepewności pomiarowych

Komputerowa analiza zagadnień różniczkowych 10. Dwupunktowe problemy brzegowe (BVP, Boundary Value Problems)

Zaawansowane metody numeryczne Komputerowa analiza zagadnień różniczkowych 7a. Metody wielokrokowe

Matematyka stosowana i metody numeryczne

II. RÓŻNICZKOWANIE I CAŁKOWANIE NUMERYCZNE Janusz Adamowski

Metody Numeryczne Optymalizacja. Wojciech Szewczuk

Zajęcia: VBA TEMAT: VBA PROCEDURY NUMERYCZNE Metoda bisekcji i metoda trapezów

Opis systemów dynamicznych w przestrzeni stanu. Wojciech Kurek , Gdańsk

u(t) RRZ: u (t)=f(t,u) Jednokrokowy schemat różnicowy

Siły zachowawcze i energia potencjalna. Katarzyna Sznajd-Weron Mechanika i termodynamika dla matematyki stosowanej 2017/18

METODY NUMERYCZNE. Wykład 4. Numeryczne rozwiązywanie równań nieliniowych z jedną niewiadomą. Rozwiązywanie równań nieliniowych z jedną niewiadomą

Wykład 3 Równania rózniczkowe cd

Wykład 5. Zagadnienia omawiane na wykładzie w dniu r

Metoda różnic wstecznych: interpolujemy u wielomianem od chwili n-k aż do n-1

Inżynierskie metody analizy numerycznej i planowanie eksperymentu / Ireneusz Czajka, Andrzej Gołaś. Kraków, Spis treści

Metody numeryczne I Równania nieliniowe

Optymalizacja ciągła

Modelowanie wybranych zjawisk fizycznych

4π 2 M = E e sin E G neu = sin z. i cos A i sin z i sin A i cos z i 1

Wstęp do metod numerycznych Uwarunkowanie Eliminacja Gaussa. P. F. Góra

Podstawy fizyki sezon 1 VII. Pole grawitacyjne*

GRAWITACJA MODUŁ 6 SCENARIUSZ TEMATYCZNY LEKCJA NR 2 FIZYKA ZAKRES ROZSZERZONY WIRTUALNE LABORATORIA FIZYCZNE NOWOCZESNĄ METODĄ NAUCZANIA.

( W.Ogłoza, Uniwersytet Pedagogiczny w Krakowie, Pracownia Astronomiczna)

Sztuczny satelita Ziemi. Ruch w polu grawitacyjnym

równania funkcyjne opisujące relacje spełniane przez pochodne nieznanej (poszukiwanej) funkcji

Wykład 2 - zagadnienie dwóch ciał (od praw Keplera do prawa powszechnego ciążenia i z powrotem..)

y i b) metoda różnic skończonych nadal problem nieliniowy 2 go rzędu z warunkiem Dirichleta

Równania różniczkowe zwyczajne

Elektrodynamika. Część 9. Potencjały i pola źródeł zmiennych w czasie. Ryszard Tanaś

JEDNORÓWNANIOWY LINIOWY MODEL EKONOMETRYCZNY

Projekt 6: Równanie Poissona - rozwiązanie metodą algebraiczną.

Szukanie rozwiązań funkcji uwikłanych (równań nieliniowych)

a, F Włodzimierz Wolczyński sin wychylenie cos cos prędkość sin sin przyspieszenie sin sin siła współczynnik sprężystości energia potencjalna

Iteracyjne rozwiązywanie równań

Uczenie sieci typu MLP

Janusz Adamowski METODY OBLICZENIOWE FIZYKI Kwantowa wariacyjna metoda Monte Carlo. Problem własny dla stanu podstawowego układu N cząstek

Konrad Słodowicz sk30792 AR22 Zadanie domowe satelita

Wędrówki między układami współrzędnych

Transkrypt:

Wykład pokazuj acy, że wybór stałego nie zawsze jest dobrym pomysłem. Jak napisać program, który będzie sam sobie dobierał krok czasowy na podstawie narzuconej przez nas tolerancji dokładności

orbita komety Halleya masa Słońca M = 1.989 1 3 kg; Słońce w poczatku układu odniesienia, nieruchome; G = 6.6741 1 11 m 3 /kg/s 2, jednostka astronomiczna 149 597 87 7 m Physics Education 38 (23) 429 dx dy dv x dv y = v x (1) = v y (2) = G M r 3 x (3) = G M r 3 y (4) (5)

Jawny Euler dla ciała w centralnym dx = v x (6) dy = v y (7) dv x = G M r x 3 (8) dv y = G M r y 3 (9) parametry Ziemi do startu: odległość Ziemi od Słońca w peryhelium:.9832917 jedn. at. wtedy prędkość Ziemi 3.29 km/s. x n+1 = x n + (v x ) n t (1) y n+1 = y n + (v y ) n t (11) (v x ) n+1 = (v x ) n G M x n t (12) rn 3 (v y ) n+1 = (v y ) n G M y n t (13) rn 3

Orbita Ziemi y [jedn.astro.] 2 1.5 1.5 -.5 krok t = 15 minut "fort.1" "slonce" y [jedn.astro.] 1.5 1.5 -.5 "fort.1" u 3:1-1 -1-1.5-2 -2-1.5-1 -.5.5 1 1.5 2-1.5 1 2 3 4 5 6 7 8 9 1 t [rok] x [jedn.astro.]

Orbita Ziemi y [jedn.astro.] 2 1.5 1.5 -.5 krok t =dzień "fort.1" "slonce" y [jedn.astro.] 1.5 1.5 -.5 "fort.1" u 3:1-1 -1-1.5-2 -2-1.5-1 -.5.5 1 1.5 2-1.5 1 2 3 4 5 6 7 8 9 1 t [rok] x [jedn.astro.]

Orbita Ziemi y [jedn.astro.] 2 1.5 1.5 -.5 krok t =tydzień "fort.1" "slonce" Ogólnie orbita Ziemi nie jest kłopotliwa do policzenia -1-1.5-2 -2-1.5-1 -.5.5 1 1.5 2 x [jedn.astro.]

Kometa Halleya M. Follows, Physics Education 38 (23) 429 preedkość w peryhelium: 54.6 km/s, a aphelium około 8 m/s czas obiegu około 75 lat

Kometa Halleya -1-2 -3-4 -2-1 1 2 "3min.dat" "1h.dat" "15min.dat" "slonce" y [jedn.astro.].5875.587.5865.586.5855 "1.dat" "1.dat" "1.dat" "1.dat" x [jedn.astro.] -.4 -.2.2.4.6 1 "3min.dat" u 3:2 "1h.dat" u 3:2 "15min.dat" u 3:2-1 -2-3 -4 5 1 15 2 25 x [jedn.astro.] wniosek: nawet 15 minut to zbyt długo na krok czasowy przy obiegu około 8 lat problemem jest peryhelium. wielkie siły i wielkie prędkości rozwijane przez kometę w pobliżu Słońca można zmienić metodę na bardziej dokładna (my znamy m. trapezów), ale tam również o obliczeniach numerycznych decydować będzie krok potrzebny do aphelium... t [rok]

Kontrola błędu w rozwiazaniu równania różnicowego dx = f (t, x) rozwiazanie dokładne x(t k ) rozwiazanie u różnicowego x k x(t k ) = x k + O( t) n+1, gdzie n rzad zbieżności metody. np. dla n = 1, dla trapezów n = 2 szereg Taylora x(t + t) = x(t) + f (t, x) t + t2 2 f (t, x) +..., ogólnie x(t k ) = x k + C t ( t) n+1 + O( t) n+2 wyliczyc C t to poznać wiodac a część błędu jak to zrobić?

Kontrola błędu w rozwiazaniu równania różnicowego dx = f (t, x) rachunek z krokiem t x k+1 = x k + W ( t), W ( t) - przepis metody x(t k+1 ) = x k+1 + C t ( t) n+1 + O( t) n+2 który przepis dokładniejszy (?) (minimalne - Euler - n = 1) rachunek z krokiem t/2: 2 kroki aby dojść do chwili t + t x k+1/2 = x k + W ( t/2) x k+1 = x k+1/2 + W ( t/2) w każdym kroku t/2 popełniamy bład C t ( t/2) n+1 x(t k+1 ) = x k+1 + 2Ct ( t 2 ) n+1 + O( t) n+2 C t ( t) n+1 2C t ( t/2) n+1 = x k+1 x k+1 C t ( t) n+1 (1 1 2 n ) = x k+1 x k+1 x(t k+1 ) = x k+1 + x k+1 x k+1 2 n 1 oszacowanie błędu: ɛ x k+1 x k+1 2 n 1 + O( t) n+2 zabieg szacowania błędu i lepszego rozwi azania przez obserwację zachowania metody zależnie od : ekstrapolacja Richardsona

Kontrola błędu w rozwiazaniu równania różnicowego zakładamy tolerancję błędu tol rachunek z krokiem t x k+1 = x k + W ( t), W ( t) - przepis metody x(t k+1 ) = x k+1 + C t ( t) n+1 + O( t) n+2 x k+1/2 = x k + W ( t/2) x k+1 = x k+1/2 + W ( t/2) ( x(t k+1 ) = x k+1 + t ) n+1 2Ct 2 + O( t) n+2 oszacowanie błędu: ɛ x k+1 x k+1 2 n 1 jeśli ɛ tol akceptujemy krok, przyjmujemy wyliczone wartości x k+1 i idziemy dalej t := t + t niezależnie od wartości ɛ zmieniamy krok czasowy tak, aby bład popełniany w pojedynczym kroku był bliski torelancji jest ɛ = C t ( t) n+1 chcemy tol = C t ( t(nowy)) n+1 ( t(nowy) = t tol ) 1 n+1 ɛ bezpieczniej: t(nowy) = c t ( tol ɛ ) 1 n+1, np. c =.9

problem ruchu w grawitacyjnym x n+1 = xn + (vx )n t (14) y n+1 = yn + (vy )n t (15) (vx ) n+1 = (vx )n G M r n 3 xn t (16) (vy ) n+1 = (vy )n G M r n 3 yn t (17) rachunek prowadzony z dwoma krokami czasowymi błędy szacowane dla położeń x/y ɛ x k+1 x k+1 2 n, maksymalny bład 1 porównywany z tolerancja krok akceptowany gdy bład mniejszy od tol zmiana t(nowy) =.9 t ( tol ɛ dla n = 1 ) 1 n+1

n=1 (Euler) iter= 151 continue c 2 kroki /2 vsx=vox vsy=voy sx=xo sy=yo vsx=vox vsy=voy sx=xo sy=yo call wykonajkrok(/2,dx,vox,voy,xo,yo) call wykonajkrok(/2,dx,vox,voy,xo,yo) c 1 krok call wykonajkrok(,dx,vsx,vsy,sx,sy) c porownujemy ex=(xo-sx)/(2**n-1) ey=(yo-sy)/(2**n-1) blond=abs(ex) if(abs(ey).gt.blond) blond=abs(ey) if(blond.lt.tol) then t=t+ iter=iter+1 write(18,13) xo/au,yo/au,t/rok,/36/24 else vox=vsx voy=vsy xo=sx yo=sy endif =*.9*(tol/blond)**(1./(n+1.)) if(t.lt.czas)goto 151

problem ruchu w grawitacyjnym y [jedn.astro.] -1-2 -3 "1.dat" "1.dat" "1.dat" "1.dat" x,y[j.at.] 5 1 x y -37-1.1-2.1-3 -4 5 1 15 2 25 3.1 t[lata] 5 1 x y -37 [dni] -4-2 -1 5 1 15 2 x [jedn.astro.] x,y[j.at.] -1-2.1 [dni] y [jedn.astro.].5875.587.5865.586 "1.dat" "1.dat" "1.dat" "1.dat" -3-4 5 1 15 2 25 3.1 t[lata] 5 1 x y -37.5855-1 1 -.4 -.2.2.4.6 x [jedn.astro.] po prawej od góry tol błędu: 1 m, 1 m, 1 m przy tolerancji błędu 1m krok czasowy t = 5.5 minuty w peryhelium do 5.5h w aphelium x,y[j.at.] -2.1-3 -4 5 1 15 2 25 3.1 t[lata] [dni]

trapezów dla układu równań x n+1 = x n + t 2 (v n+1 + v n) v n+1 = v n + t 2 układ równań nieliniowych: ( ) 1 dv m dx x n+1 αv n+1 1 dv m dx xn αvn F 1 (x n+1, v n+1 ) = x n+1 x n t 2 v n+1 t 2 vn F 2 (x n+1, v n+1 ) = v n+1 v n t 2 ( F1 F 1 ) ( x n+1 v n+1 F 2 F 2 x n+1 v n+1 x µ n+1,vµ n+1 ) 1 t 2 t d 2 V 2m dx 2 x µ 1 + t 2 α n+1 x µ n+1,vµ n+1 ( ( 1 dv m dx x n+1 αv n+1 x µ+1 n+1 x µ n+1 v µ+1 n+1 v µ n+1 ( ) ) x µ+1 n+1 x µ n+1 v µ+1 n+1 v µ n+1 ( ) t 2 1 dv m dx xn αvn ( ) F1 (x µ = n+1, v µ n+1 ) F 2 (x µ n+1, v µ n+1 ) ) (18) ( ) F1 (x µ = n+1, v µ n+1 ) F 2 (x µ n+1, v µ n+1 ) (19)

trapezów dla komety x n+1 = x n + t 2 ((vx ) n+1 + (v x ) n) (v x ) n+1 = (v x ) n + t 2 ((ax ) n+1 + (a x ) n) y n+1 = y n + t 2 ((vy ) n+1 + (v y ) n) (v y ) n+1 = (v y ) n + t 2 ((ay ) n+1 + (a y ) n) układ równań nieliniowych: a x = GM (x 2 +y 2 ) 3/2 x a y = GM (x 2 +y 2 ) 3/2 y F 1 (x n+1, y n+1, (v x ) n+1, (v y ) n+1 ) = x n+1 x n t 2 (vx ) n+1 t 2 (vx )n F 2 (x n+1, y n+1, (v x ) n+1, (v y ) n+1 ) = y n+1 y n t 2 (vy ) n+1 t 2 (vy )n F 3 (x n+1, y n+1, (v x ) n+1, (v y ) n+1 ) = (v x ) n+1 (v x ) n t 2 (ax ) n+1 t 2 (ax )n F 4 (x n+1, y n+1, (v x ) n+1, (v y ) n+1 ) = (v y ) n+1 (v y ) n t 2 (ay ) n+1 t 2 (ay )n F 1 x n+1 F 1 y n+1 F 1 (vx ) n+1 F 1 (vy ) n+1 F 2 x n+1 F 2 y n+1 F 2 (vx ) n+1 F 2 (vy ) n+1 F 3 x n+1 F 3 y n+1 F 3 (vx ) n+1 F 3 (vy ) n+1 F 4 x n+1 F 4 y n+1 F 4 (vx ) n+1 F 4 (vy ) n+1 µ x µ+1 n+1 x µ n+1 y µ+1 n+1 y µ n+1 (v x ) µ+1 n+1 (vx )µ n+1 (v y ) µ+1 n+1 (vy )µ n+1 = ( F1 F 2 F 3 F 4 ) (2) µ

x n+1 = x n + t 2 ((vx ) n+1 + (v x ) n) (v x ) n+1 = (v x ) n + t 2 ((ax ) n+1 + (a x ) n) y n+1 = y n + t 2 ((vy ) n+1 + (v y ) n) (v y ) n+1 = (v y ) n + t 2 ((ay ) n+1 + (a y ) n) t 2 t 2 1 t 2 1 t x (ax ) x (ay ) t 2 t 2 y (ax ) 1 2 y (ay ) 1 a x = GM (x 2 +y 2 ) 3/2 x a y = GM (x 2 +y 2 ) 3/2 y µ x µ+1 n+1 x µ n+1 y µ+1 n+1 y µ n+1 (v x ) µ+1 n+1 (vx )µ n+1 (v y ) µ+1 n+1 (vy )µ n+1 = ( F1 F 2 F 3 F 4 (21) )

wyniki metody trapezów ze stałym metoda trapezów metoda y [jedn.astro.] -1-2 -3 "3min.dat" "4h.dat" "1d.dat" -1-2 -3-4 "3min.dat" "1h.dat" "15min.dat" "slonce" -4-2 -1 5 1 15 2-2 -1 1 2 x [jedn.astro.] x [jedn.astro.] y [jedn.astro.] 5-1 -2 "3min.dat" u 3:2 "4h.dat" u 3:2 "1d.dat" u 3:2-37 1-1 -2-3 "3min.dat" u 3:2 "1h.dat" u 3:2 "15min.dat" u 3:2-3 -4-4 5 1 15 2 25 3 5 1 15 2 25 t [rok] t [rok]

wyniki metody trapezów z doborem metoda trapezów od góry tol 1m, 1m metoda od góry 1m, 1m x,y[j.at.] 5-1 -2-3 -4 1 x y -37.1.1 5 1 15 2 25 3.1 t[lata] [dni] x,y[j.at.] 5-1 -2-3 x y -37 1 1.1 [dni] -4 5 1 15 2 25 3.1 t[lata] przy tej samej tolerancji (1m) trapezów stawia znacznie dłuższe kroki ( 1) rachunek wzoru trapezów przy tej samej tolerencji jest jakościowo lepszy w ch - błędy się akumuluja (ten sam znak błędu w każdym kroku).

RK4 metoda trapezów: niejawna drugiego rzędu dokładności metody Rungego Kutty (poczatek XXw): metody jawne wysokiej dokładności du = f

RK4 dla autonomicznego układu równań dx dy dv x dv y du = f(u), u = (u 1, u 2, u 3, u 4 ) T, f = (f 1, f 2, f 3, f 4 ) T = v x (t) (22) = v y (t) (23) = G M x = ax (24) r 3 = G M y = ay (25) r 3 liczymy k 1 = f(u n 1 ) następnie kolejno k 2 = f(u n 1 + t 2 k 1) k 3 = f(u n 1 + t 2 k 2) k 4 = f(u n 1 + tk 3 ) u n = u n 1 + t 6 (k 1 + 2k 2 + 2k 3 + k 4 ) u 1 x (26) u 2 y (27) u 3 v x (28) u 4 v y (29) f 1 v x (3) f 2 v y (31) f 3 a x (32) f 4 a y (33)

subroutine wykonajkrok(,dx,vox,voy,xo,yo) implicit double precision(a-h,o-z) dimension xk(4,4),uk(4,4),u(4) uk(1,1)=xo uk(1,2)=yo uk(1,3)=vox uk(1,4)=voy xk(1,1)=uk(1,3) xk(1,2)=uk(1,4) xk(1,3)=ax(uk(1,1),uk(1,2)) xk(1,4)=ay(uk(1,1),uk(1,2)) xk(2,1)=uk(1,3)+xk(1,3)*/2 xk(2,2)=uk(1,4)+xk(1,4)*/2 xk(2,3)=ax(uk(1,1)+/2*xk(1,1),uk(1,2)+/2*xk(1,2)) xk(2,4)=ay(uk(1,1)+/2*xk(1,1),uk(1,2)+/2*xk(1,2)) xk(3,1)=uk(1,3)+xk(2,3)*/2 xk(3,2)=uk(1,4)+xk(2,4)*/2 xk(3,3)=ax(uk(1,1)+/2*xk(2,1),uk(1,2)+/2*xk(2,2)) xk(3,4)=ay(uk(1,1)+/2*xk(2,1),uk(1,2)+/2*xk(2,2)) xk(4,1)=uk(1,3)+xk(3,3)* xk(4,2)=uk(1,4)+xk(3,4)* xk(4,3)=ax(uk(1,1)+*xk(3,1),uk(1,2)+*xk(3,2)) xk(4,4)=ay(uk(1,1)+*xk(3,1),uk(1,2)+*xk(3,2)) do 1 i=1,4 u(i)=uk(1,i)+/6*(xk(1,i)+xk(4,i)+2*xk(2,i)+2*xk(3,i)) 1 continue xo=u(1) yo=u(2) vox=u(3) voy=u(4) end

wyniki metody RK4 ze stałym metoda trapezów metoda RK4 y [jedn.astro.] -1-2 -3 "3min.dat" "4h.dat" "1d.dat" -1-2 -3 "1d.dat" "2d.dat" "tydzien.dat" -4-2 -1 5 1 15 2-4 -2-1 5 1 15 2 x [jedn.astro.] x [jedn.astro.] y [jedn.astro.] 5 "3min.dat" u 3:2 "4h.dat" u 3:2 "1d.dat" u 3:2-37 -1-2 -3-4 5 1 15 2 25 3 t [rok] 5-1 -2-3 -4 5 1 15 2 25 3 t [rok] "1d.dat" u 3:2 "2d.dat" u 3:2 "tydzien.dat" u 3:2-37

wyniki metody trapezów z doborem metoda trapezów od góry tol 1m, 1m metoda RK4 od góry 1m, 1m x,y[j.at.] 5-1 -2-3 -4 1 x y -37 1 1 1 5 1 15 2 25 3.1 t[lata] [dni] x,y[j.at.] 5-1 -2-3 x y -37 1 1 1 [dni] -4 5 1 15 2 25 3 1 t[lata]

krok czasowy w RK4 i metodzie [dni] 1 1 1 1.1 RK4 tol 1m RK4 tol 1km Euler tol 1m Euler tol 1km.1.1.1 5 1 15 2 25 3 35 4 r[au]

rekomendacja: jeśli problem nie jest sztywny, wybierajmy metodę RK4 jeśli problem wykazuje sztywność - wybierajmy metodę trapezów