Zastosowanie sieci tensorowych w obliczeniach procedurą numerycznej grupy renormalizacji

Podobne dokumenty
Fizyka silnie skorelowanych elektronów na przykładzie międzymetalicznych związków ceru

Kwantowe splątanie dwóch atomów

Nanofizyka co wiemy, a czego jeszcze szukamy?

Wykład 12. Rozkład wielki kanoniczny i statystyki kwantowe

Cząstka w pudle potencjału. Jan Bojanowski Nowoczesna synteza i analiza organiczna

Gry kwantowe na łańcuchach spinowych

O symetrycznej rozszerzalności stanów kwantowych i jej zastosowaniach

Rzadkie gazy bozonów

Efekt Kondo na kropce kwantowej


Kierunek: Matematyka Poziom studiów: Studia II stopnia Forma i tryb studiów: Stacjonarne

Salam,Weinberg (W/Z) t Hooft, Veltman 1999 (renomalizowalność( renomalizowalność)

Holograficzna kosmologia

Nierównowagowe kondensaty polarytonów ekscytonowych z gigantycznym rozszczepieniem Zeemana w mikrownękach półprzewodnikowych

Modelowanie motywów łańcuchami Markowa wyższego rzędu

SPM Scanning Probe Microscopy Mikroskopia skanującej sondy STM Scanning Tunneling Microscopy Skaningowa mikroskopia tunelowa AFM Atomic Force

Wysokowydajne falowodowe źródło skorelowanych par fotonów

półprzewodniki Plan na dzisiaj Optyka nanostruktur Struktura krystaliczna Dygresja Sebastian Maćkowski

Wykład 14. Termodynamika gazu fotnonowego

Modele kp Studnia kwantowa

S. Baran - Podstawy fizyki materii skondensowanej Gaz Fermiego elektronów swobodnych. Gaz Fermiego elektronów swobodnych

Informatyka Kwantowa Sekcja Informatyki Kwantowej prezentacja

Mechanika kwantowa. Jak opisać atom wodoru? Jak opisać inne cząsteczki?

Voter model on Sierpiński fractals Model głosujący na fraktalach Sierpińskiego

Szum w urzadzeniu półprzewodnikowym przeszkoda czy szansa?

Wariacyjna teoria grupy renormalizacji w opisie uczenia głębokiego czyli Deep

Protokół teleportacji kwantowej

Informatyka kwantowa i jej fizyczne podstawy Rezonans spinowy, bramki dwu-kubitowe

Rozdział 22 METODA FUNKCJONAŁÓW GĘSTOŚCI Wstęp. Janusz Adamowski METODY OBLICZENIOWE FIZYKI 1

Nadprzewodnictwo w materiałach konwencjonalnych i topologicznych

Badanie symetrii dyskretnych T oraz CPT w eksperymentach KLOE-2 oraz J-PET

Nanostruktury i nanotechnologie

Repeta z wykładu nr 3. Detekcja światła. Struktura krystaliczna. Plan na dzisiaj

I.4 Promieniowanie rentgenowskie. Efekt Comptona. Otrzymywanie promieniowania X Pochłanianie X przez materię Efekt Comptona

Własności transportowe niejednorodnych nanodrutów półprzewodnikowych

Fizyka statystyczna Zwyrodniały gaz Fermiego. P. F. Góra

Mody sprzęŝone plazmon-fonon w silnych polach magnetycznych

Mody sprzężone plazmon-fonon w silnych polach magnetycznych

Co to jest model Isinga?

Mody sprzęŝone plazmon-fonon w silnych polach magnetycznych

Najgorętsze krople materii wytworzone na LHC

OPTYKA KWANTOWA Wykład dla 5. roku Fizyki

Janusz Adamowski METODY OBLICZENIOWE FIZYKI Kwantowa wariacyjna metoda Monte Carlo. Problem własny dla stanu podstawowego układu N cząstek

Mikroskopia polowa. Efekt tunelowy Historia odkryć Uwagi o tunelowaniu Zastosowane rozwiązania. Bolesław AUGUSTYNIAK

Modyfikacja schematu SCPF obliczeń energii polaryzacji

Podstawy informatyki kwantowej

Modelling of quantum informatics systems with the use of quantum programming languages and symbolic computation

INSTYTUT FIZYKI IM. MARIANA SMOLUCHOWSKIEGO Zakład Teorii Materii Materii Skondensowanej i Nanofizyki dr hab. Adam Rycerz

kwantowanie: Wskazówka do wyprowadzenia (plus p. Gaussa) ds ds Wykład VII: Schrodinger Klein Gordon, J. Gluza

Operacje na spinie pojedynczego elektronu w zastosowaniu do budowy bramek logicznych komputera kwantowego

Model elektronów swobodnych w metalu

Własności elektronowe amorficznych stopów Si/Me:H w pobliżu przejścia izolator-metal

Leonard Sosnowski

Optyka kwantowa wprowadzenie. Początki modelu fotonowego Detekcja pojedynczych fotonów Podstawowe zagadnienia optyki kwantowej

Wykład 12 V = 4 km/s E 0 =.08 e V e = = 1 Å

Efekt Halla i konforemna teoria pola

Oddziaływanie atomu z kwantowym polem E-M: C.D.

Katedra Metod Matematycznych Fizyki

Warsztaty metod fizyki teoretycznej Zestaw 1 Mikroskopia sił atomowych (AFM) - opis drgań ostrza

#09. Systemy o złożonej strukturze

Miary splątania kwantowego

Równoległe symulacje Monte Carlo na współdzielonej sieci

Few-fermion thermometry

P R A C O W N I A

Cząstki elementarne wprowadzenie. Krzysztof Turzyński Wydział Fizyki Uniwersytet Warszawski

Kwantowa kooperacja. Robert Nowotniak. Wydział Fizyki Technicznej, Informatyki i Matematyki Stosowanej Politechnika Łódzka

Fizyka Fizyka eksperymentalna cząstek cząstek (hadronów w i i leptonów) Eksperymentalne badanie badanie koherencji koherencji kwantowej

Nadprzewodnictwo w nanostrukturach metalicznych Paweł Wójcik Wydział Fizyki i Informatyki Stosowanej, AGH

Model standardowy i stabilność próżni

Zakres egzaminu wstępnego na studia doktoranckie

Fizyka Materii Nieuporządkowanej

th- Zakład Zastosowań Metod Obliczeniowych (ZZMO)

Elektron w fizyce. dr Paweł Możejko Katedra Fizyki Atomowej i Luminescencji Wydział Fizyki Technicznej i Matematyki Stosowanej Politechnika Gdańska

OPTYKA KWANTOWA Wykład dla 5. roku Fizyki

Badanie słabych przemian fazowych pierwszego rodzaju w eksperymencie komputerowym dla trójwymiarowego modelu Ashkina-Tellera

Kierunek: Matematyka Poziom studiów: Studia II stopnia Forma i tryb studiów: Stacjonarne

Oddziaływanie podstawowe rodzaj oddziaływania występującego w przyrodzie i nie dającego sprowadzić się do innych oddziaływań.

Kondensat Bosego-Einsteina okiem teoretyka

Henryk Szymczak Instytut Fizyki PAN

Podstawy fizyki wykład 2

Wykładnicze grafy przypadkowe: teoria i przykłady zastosowań do analizy rzeczywistych sieci złożonych

Spis treści. Przedmowa... XI. Rozdział 1. Pomiar: jednostki miar Rozdział 2. Pomiar: liczby i obliczenia liczbowe... 16

Chiralność w fizyce jądrowej. na przykładzie Cs

Ciało doskonale czarne absorbuje całkowicie padające promieniowanie. Parametry promieniowania ciała doskonale czarnego zależą tylko jego temperatury.

obrotów. Funkcje falowe cząstki ze spinem - spinory. Wykład II.3 29 Pierwsza konwencja Condona-Shortley a

Układ SI. Nazwa Symbol Uwagi. Odległość jaką pokonujeświatło w próżni w czasie 1/ s

F = e(v B) (2) F = evb (3)

Gazy kwantowe. Jacek Jurkowski, Fizyka Statystyczna. Instytut Fizyki

Teoria Orbitali Molekularnych. tworzenie wiązań chemicznych

POLITECHNIKA WARSZAWSKA. Wydział Fizyki ROZPRAWA DOKTORSKA. mgr inż. Gabriel Robert Wlazłowski

Algorytm Grovera. Kwantowe przeszukiwanie zbiorów. Robert Nowotniak

Przejścia fazowe w 1D modelu Isinga

Spintronika fotonika: analogie

Przyrządy półprzewodnikowe

Stara i nowa teoria kwantowa

VI. KORELACJE KWANTOWE Janusz Adamowski

Faculty of Applied Physics and Mathematics -> Department of Solid State Physics. dydaktycznych, objętych planem studiów

RÓWNANIE SCHRÖDINGERA NIEZALEŻNE OD CZASU

Repeta z wykładu nr 4. Detekcja światła. Dygresja. Plan na dzisiaj

Transkrypt:

Zastosowanie sieci tensorowych w obliczeniach procedurą numerycznej grupy renormalizacji Kacper Wrześniewski, Ireneusz Weymann 23 maja 2017 Wydział Fizyki, Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu

plan prezentacji Wstęp do sieci tensorowych, Efekt Kondo oraz numeryczna grupa renormalizacji (NRG), Zastosowanie sieci tensorowych do procedury NRG, Efekt Kondo w transporcie przez rozdzielacz par Coopera. 2

Wstęp do sieci tensorowych

4

Rysunek 1: A practical introduction to tensor networks: Matrix product states and projected entangled pair states - Román Orús, Annals of Physics, Vol. 349, 117158 (2014) 5

W fizyce teoretycznej...

Układy silnie skorelowanych elektronów Renormalization algorithms for Quantum-Many Body Systems in two and higher dimensions - F. Verstraete, J. I. Cirac, cond-mat/0407066, Variational Quantum Monte Carlo Simulations with Tensor-Network States - A. W. Sandvik, G. Vidal, Phys. Rev. Lett. 99, 220602 (2007),... Rysunek: www.munich-quantum-center.de 7

Kwantowe splątanie Entanglement classification with matrix product states - M. Sanz, I. L. Egusquiza, R. Di Candia, H. Saberi, L. Lamata and E. Solano, Sci. Rep. 6, 30188 (2016), Entanglement Renormalization - G. Vidal, Phys. Rev. Lett. 99, 220405 (2007),... Rysunek: www.astronomy.com 8

Zasada holograficzna Holographic geometries of one-dimensional gapped quantum systems from tensor network states - J. Molina-Vilaplana, JHEP 05, 024 (2013), Entanglement renormalization and holography - Brian Swingle, Phys. Rev. D 86, 065007 (2012),... Rysunek: societyofmodernastronomy.files.wordpress.com 9

Kwantowa grawitacja Cool horizons for entangled black holes - Juan Maldacena and Leonard Susskind, Progress of Physics, Vol. 61, 781 (2013), Building up spacetime with quantum entanglement - Van Raamsdonk, M. Gen Relativ Gravit (2010) 42: 2323,... 10

W innych dziedzinach Neuronauka, teoria automatów, sztuczna inteligencja (AI), uczenie maszynowe, geometryzacja zagadnień biologicznych: ewolucja, modele epidemii,...,... 11

Efekt Kondo

Efekt Kondo 13

Jun Kondo Efekt wyjaśniony przez Juna Kondo (rachunek zaburzeń uwzględniający przyblienie trzeciego rzędu). 4 ρ(t) = ρ 0 + at 2 + c m ln µ T + bt5 Jun Kondo wyprowadził trzeci człon o logarytmicznej zależności. Rysunek 2: Jun Kondo. Image courtesy of AIST, Tokyo. 4 J. Kondo, Resistance Minimum in Dilute Magnetic Alloys, Prog. Teor. Phys. 32, 37 (1964). 14

Model Kondo H Kondo = J 2 S σ,σ ψ σ σ σ,σ ψ σ + H cond Model Kondo zawiera spin S oddziałujący lokalnie z nieoddziałującym morzem elektronów przewodnictwa. Powstaje chmura elektronowa wokół domieszki, ekranująca jej moment magnetyczny. Ekranujące elektrony mają energię bliską energii Fermiego, przez co pojawia się pik w gęstości stanów. Zwiększone prawdopodobieństwo rozpraszania elektronów przewodnictwa skutkuje wzrostem oporu właściwego. 15

Efekt Kondo w układach kropek kwantowych 16

Numeryczna grupa renormalizacji (NRG)

Numeryczna grupa renormalizacji Metoda rozwinięta przez K. G. Wilsona (Nagroda Nobla z fizyki 1982 r.), nieperturbacyjna metoda rozwiązania modelu Kondo, później rozszerzona dla modelu Andersona, obecnie uważana za jedną z najlepszych metod badania układów typu oddziałująca domieszka, z uwzględnieniem różnych korelacji, pozwalająca na wyznaczenie spektrum niskoenergetycznego oraz własności termodynamicznych. Rysunek 3: K. G. Wilson 18

Dyskretna logarytmizacja oraz łańcuch Wilsona Rysunek 4: R. Bulla, T. Costi, T. Pruschke, Rev. Mod. Phys.80, 395 (2008) 19

Przestrzeń Hilberta jest ogromna! Układ N spinów 1 2 - wymiar przestrzeni Hilberta 2N. Tensor networks and the numerical renormalization group - Andreas Weichselbaum (2012) 20

Przestrzeń Hilberta jest ogromna! Układ N spinów 1 2 - wymiar przestrzeni Hilberta 2N. Quantum many-body system - układ rozmiaru liczby Avogadro O(10 1023 ) stanów, Tensor networks and the numerical renormalization group - Andreas Weichselbaum (2012) 20

Przestrzeń Hilberta jest ogromna! Układ N spinów 1 2 - wymiar przestrzeni Hilberta 2N. Quantum many-body system - układ rozmiaru liczby Avogadro O(10 1023 ) stanów, co jest liczbą wiele rzędów wielkości wiekszą niż liczba wszystkich atomów w obserwowalnym Wszechświecie (10 80 ), Tensor networks and the numerical renormalization group - Andreas Weichselbaum (2012) 20

Przestrzeń Hilberta jest ogromna! Układ N spinów 1 2 - wymiar przestrzeni Hilberta 2N. Quantum many-body system - układ rozmiaru liczby Avogadro O(10 1023 ) stanów, co jest liczbą wiele rzędów wielkości wiekszą niż liczba wszystkich atomów w obserwowalnym Wszechświecie (10 80 ), przy obecnie szacowanym wieku Wszechświata około 10 17 s. Tensor networks and the numerical renormalization group - Andreas Weichselbaum (2012) 20

Przestrzeń Hilberta jest ogromna! Układ N spinów 1 2 - wymiar przestrzeni Hilberta 2N. Quantum many-body system - układ rozmiaru liczby Avogadro O(10 1023 ) stanów, co jest liczbą wiele rzędów wielkości wiekszą niż liczba wszystkich atomów w obserwowalnym Wszechświecie (10 80 ), przy obecnie szacowanym wieku Wszechświata około 10 17 s. Na szczęście nie wszystkie stany są tak samo ważne. Tensor networks and the numerical renormalization group - Andreas Weichselbaum (2012) 20

NRG - konstrukcja iteracyjna Rysunek: Tensor networks and the numerical renormalization group Andreas Weichselbaum Phys. Rev. B 86, 245124 (2012) 21

NRG + MPS Stany NRG wynikające z iteracyjnej procedury możemy zapisać w postaci: 22

NRG + MPS Stany NRG wynikające z iteracyjnej procedury możemy zapisać w postaci: przestrzeń współczynników A [σn] s n 1,s n wykonywanej transformacji bardzo łatwo przenieść na zapis w blokach MPS, 22

NRG + MPS Stany NRG wynikające z iteracyjnej procedury możemy zapisać w postaci: przestrzeń współczynników A [σn] s n 1,s n wykonywanej transformacji bardzo łatwo przenieść na zapis w blokach MPS, pojedynczy blok opisujący daną podprzestrzeń współczynników jest tensorem trzeciego rzędu. 22

Mapowanie łańcucha Wilsona na sieć tensorową Tensor networks and the numerical renormalization group - Andreas Weichselbaum (2012) 23

Zastosowanie MPS - badanie czasowej zależności procedurą NRG Tensor networks and the numerical renormalization group - Andreas Weichselbaum (2012) 24

Implementacja NRG - Budapest flexible DM-NRG Obliczenia wykonane przy pomocy kodu: Budapest Flexible DM-NRG O. Legeza, C. P. Moca, A. I. Toth, I. Weymann, G. Zarand, arxiv:0809.3143 (2008) Kod dostępny jest na: http://www.phy.bme.hu/ dmnrg/ Typowe parametry dla pojedynczego przebiegu: Liczba węzłów Wilsona: N 60, Liczba zachowywanych stanów na danej iteracji: > 10 4, Całkowita liczba przebiegów pełnej procedury: > 10 4. 25

Efekt Kondo w transporcie przez rozdzielacz par Coopera

Rozdzielacz par Coopera Rysunek 5: Cooper pair splitter - Y-junction. L. Hoffstetter et. al. Nature 461, 960-963 (2009) 27

Rozdzielacz par Coopera - model U' H DQD = j,σ ε jd jσ d jσ + j U jn j n j + σ,σ U n 1σ n 2σ, H S = kσ ξ ka kσ a kσ + k (a k a k + h.c.), H T = jkσ( Vjk c jkσ d jσ + Vjk S a kσ d jσ + h.c. ), H eff DQD = H DQD ) j ΓS j (d j d j + d j d j + ) (d 1 d 2 + d 2 d 1 + d 2 d 1 + d 1 d 2. Γ S 12 28

Rozdzielacz par Coopera - funkcja spektralna 29

Rozdzielacz par Coopera - stan podstawowy ω/u ω/u ω/u ω/u ω/u ω/u A 1.8 0.4 (a) 1.6 0.2 1.4 1.2 0.0 1.0 0.8 0.2 0.6 0.4 ΓS = 0 0.4 0.2 2.5 2.0 1.5 1.0 0.5 0.0 0.5 A 0.4 1.6 (b) 1.4 0.2 1.2 1.0 0.0 0.8 0.2 0.6 0.4 ΓS = 0.05 0.4 0.2 2.5 2.0 1.5 1.0 0.5 0.0 0.5 A 0.4 1.6 (c) 1.4 0.2 1.2 1.0 0.0 0.8 0.2 0.6 0.4 ΓS = 0.1 0.4 0.2 2.5 2.0 1.5 1.0 0.5 0.0 0.5 A 0.4 (d) 1.35 1.20 0.2 1.05 0.90 0.0 0.75 0.60 0.2 0.45 0.4 ΓS = 0.2 0.30 0.15 2.5 2.0 1.5 1.0 0.5 0.0 0.5 A 0.4 (e) 1.20 1.05 0.2 0.90 0.0 0.75 0.60 0.2 0.45 0.4 ΓS = 0.5 0.30 0.15 2.5 2.0 1.5 1.0 0.5 0.0 0.5 A 0.4 (f) 1.6 1.4 0.2 1.2 0.0 1.0 0.8 0.2 0.6 0.4 ΓS = 1.0 0.4 0.2 2.5 2.0 1.5 1.0 0.5 0.0 0.5 ε/u 30

Rozdzielacz par Coopera - reżim SU(2) 31

Rozdzielacz par Coopera - reżim SU(4) 32

Dziękuję za uwagę. 33