Redukcja dowolnego układu wektorów, redukcja w punkcie i redukcja do najprostszej postaci

Podobne dokumenty
Redukcja płaskiego układu wektorów, redukcja w punkcie i redukcja do najprostszej postaci

3. FUNKCJA LINIOWA. gdzie ; ół,.

Mechanika ogólna Wydział Budownictwa Politechniki Wrocławskiej Strona 1. MECHANIKA OGÓLNA - lista zadań 2016/17

FIGURY I PRZEKSZTAŁCENIA GEOMETRYCZNE

Przykład 1 Dany jest płaski układ czterech sił leżących w płaszczyźnie Oxy. Obliczyć wektor główny i moment główny tego układu sił.

Mechanika teoretyczna

M10. Własności funkcji liniowej

VII.1 Pojęcia podstawowe.

Geometria analityczna - przykłady

Funkcja liniowa i prosta podsumowanie

Prosta i płaszczyzna w przestrzeni

Funkcje liniowe i wieloliniowe w praktyce szkolnej. Opracowanie : mgr inż. Renata Rzepińska

Egzamin ustny z matematyki semestr II Zakres wymaganych wiadomości i umiejętności

Zajęcia nr 1 (1h) Dwumian Newtona. Indukcja. Zajęcia nr 2 i 3 (4h) Trygonometria

GEOMETRIA ANALITYCZNA W PRZESTRZENI

Mechanika ogólna Kierunek: budownictwo, sem. II studia zaoczne, I stopnia inżynierskie

Na rysunku przedstawiony jest wykres funkcji f(x) określonej dla x [-7, 8].

Geometria analityczna

Prosta, płaszczyzna, powierzchnie drugiego. stopnia. stopnia. JJ, IMiF UTP

DEFINICJE: Punkt, prosta, płaszczyzna i przestrzeń są pojęciami pierwotnymi przyjmowanymi bez definicji,

FUNKCJA KWADRATOWA. Wykresem funkcji kwadratowej jest parabola o wierzchołku w punkcie W = (p, q), gdzie

ROZWIĄZANIA DO ZADAŃ

11. Znajdż równanie prostej prostopadłej do prostej k i przechodzącej przez punkt A = (2;2).

Wydział Inżynierii Środowiska; kierunek Inż. Środowiska. Lista 2. do kursu Fizyka. Rok. ak. 2012/13 sem. letni

A,B M! v V ; A + v = B, (1.3) AB = v. (1.4)

RÓWNANIE DYNAMICZNE RUCHU KULISTEGO CIAŁA SZTYWNEGO W UKŁADZIE PARASOLA

Rachunek wektorowy - wprowadzenie. dr inż. Romuald Kędzierski

Rozwiązania zadań. Arkusz Maturalny z matematyki nr 1 POZIOM ROZSZERZONY. Aby istniały dwa różne pierwiastki równania kwadratowego wyróżnik

Kryteria oceniania z matematyki Klasa III poziom podstawowy

MATEMATYKA Przed próbną maturą. Sprawdzian 3. (poziom podstawowy) Rozwiązania zadań

Krystalochemia białek 2016/2017

Arkusz 6. Elementy geometrii analitycznej w przestrzeni

Wektor, prosta, płaszczyzna; liniowa niezależność, rząd macierzy

Pojęcia, wymagania i przykładowe zadania na egzamin poprawkowy dla klas II w roku szkolnym 2016/2017 w Zespole Szkół Ekonomicznych w Zielonej Górze

FUNKCJA LINIOWA. A) B) C) D) Wskaż, dla którego funkcja liniowa określona wzorem jest stała. A) B) C) D)

Ekoenergetyka Matematyka 1. Wykład 6.

Geometria analityczna

1. Silos Strona:1 Dla danego układu wyznaczyć MTN metodą sił Rys. Schemat układu ...

Definicja pochodnej cząstkowej

Dział I FUNKCJE I ICH WŁASNOŚCI

WYMAGANIA EDUKACYJNE Z MATEMATYKI DLA KLASY 7SP. V. Obliczenia procentowe. Uczeń: 1) przedstawia część wielkości jako procent tej wielkości;

Mechanika. Wykład nr 2 Wypadkowa dowolnego układu sił. Równowaga. Rodzaje sił i obciążeń. Wyznaczanie reakcji.

WYMAGANIA EDUKACYJNE Z MATEMATYKI KLASA I GIMNAZJUM Małgorzata Janik

Zagadnienia do małej matury z matematyki klasa II Poziom podstawowy i rozszerzony

MATEMATYKA Z PLUSEM DLA KLASY VII W KONTEKŚCIE WYMAGAŃ PODSTAWY PROGRAMOWEJ. programowej dla klas IV-VI. programowej dla klas IV-VI.

EGZAMIN MATURALNY Z MATEMATYKI

2) R stosuje w obliczeniach wzór na logarytm potęgi oraz wzór na zamianę podstawy logarytmu.

Wykład 16. P 2 (x 2, y 2 ) P 1 (x 1, y 1 ) OX. Odległość tych punktów wyraża się wzorem: P 1 P 2 = (x 1 x 2 ) 2 + (y 1 y 2 ) 2

W. Guzicki Zadanie 21 z Informatora Maturalnego poziom rozszerzony 1

PODSTAWY RACHUNKU WEKTOROWEGO

ZESPÓŁ SZKÓŁ W OBRZYCKU

1) 2) 3) 5) 6) 7) 8) 9) 10) 11) 12) 13) 14) 15) 16) 17) 18) 19) 20) 21) 22) 23) 24) 25)

Przedmiotowe zasady oceniania i wymagania edukacyjne z matematyki dla klasy drugiej gimnazjum

WYMAGANIA EDUKACYJNE Z MATEMATYKI DLA KLASY I GIMNAZJUM

EGZAMIN MATURALNY W ROKU SZKOLNYM 2014/2015

ALGEBRA z GEOMETRIA, ANALITYCZNA,

I. Potęgi. Logarytmy. Funkcja wykładnicza.

1. Potęgi. Logarytmy. Funkcja wykładnicza

GEOMETRIA ANALITYCZNA. Poziom podstawowy

R o z w i ą z a n i e Przy zastosowaniu sposobu analitycznego należy wyznaczyć składowe wypadkowej P x i P y

Geometria analityczna

MECHANIKA 2. Wykład Nr 3 KINEMATYKA. Temat RUCH PŁASKI BRYŁY MATERIALNEJ. Prowadzący: dr Krzysztof Polko

KRYTERIA OCENIANIA Z MATEMATYKI W OPARCIU O PODSTAWĘ PROGRAMOWĄ I PROGRAM NAUCZANIA MATEMATYKA 2001 DLA KLASY DRUGIEJ

Tomasz Tobiasz PLAN WYNIKOWY (zakres podstawowy)

gruparectan.pl 1. Kratownica 2. Szkic projektu 3. Ustalenie warunku statycznej niewyznaczalności układu Strona:1

METODA SIŁ KRATOWNICA

gruparectan.pl 1. Silos 2. Ustalenie stopnia statycznej niewyznaczalności układu SSN Strona:1 Dla danego układu wyznaczyć MTN metodą sił

Wymagania edukacyjne z matematyki Klasa III zakres podstawowy

WYMAGANIA EDUKACYJNE NIEZBĘDNE DO UZYSKANIA POSZCZEGÓLNYCH ŚRÓDROCZNYCH I ROCZNYCH OCEN KLASYFIKACYJNYCH Z MATEMATYKI POLITECHNICZNEJ KLASA 2

Kryteria oceniania z matematyki Klasa III poziom rozszerzony

Funkcja kwadratowa. f(x) = ax 2 + bx + c,

ZESTAWIENIE TEMATÓW Z MATEMATYKI Z PLUSEM DLA KLASY VIII Z WYMAGANIAMI PODSTAWY PROGRAMOWEJ WYMAGANIA SZCZEGÓŁOWE Z PODSTAWY PROGRAMOWEJ

KLASA III LO Poziom podstawowy (wrzesień/październik)

A. fałszywa dla każdej liczby x.b. prawdziwa dla C. prawdziwa dla D. prawdziwa dla

EGZAMIN MATURALNY Z MATEMATYKI

Wymagania na poszczególne oceny w klasie II gimnazjum do programu nauczania MATEMATYKA NA CZASIE

Geometria. Hiperbola

Krzywe stożkowe Lekcja VI: Parabola

WYMAGANIA EDUKACUJNE Z MATEMATYKI Z PLUSEM DLA KLASY VIII WYMAGANIA SZCZEGÓŁOWE Z PODSTAWY PROGRAMOWEJ TEMAT

ROK SZKOLNY 2017/2018 WYMAGANIA EDUKACYJNE NA POSZCZEGÓLNE OCENY:

Wymagania na egzamin poprawkowy z matematyki w roku szkolnym 2018/2019 klasa 1 TLog

Mechanika ogólna / Tadeusz Niezgodziński. - Wyd. 1, dodr. 5. Warszawa, Spis treści

1. Liczby zespolone. Jacek Jędrzejewski 2011/2012

Zakres na egzaminy poprawkowe w r. szk. 2013/14 /nauczyciel M.Tatar/

WYBRANE DZIAŁY ANALIZY MATEMATYCZNEJ. Wykład II

6. Notacja wykładnicza stosuje notację wykładniczą do przedstawiania bardzo dużych liczb

Wymagania edukacyjne z matematyki klasa IV technikum

ROZKŁAD MATERIAŁU DO II KLASY LICEUM (ZAKRES ROZSZERZONY) A WYMAGANIA PODSTAWY PROGRAMOWEJ.

PLAN WYNIKOWY Z MATEMATYKI DLA I KL. GIMNAZJUM do podręcznika GWO Matematyka z plusem. PODSTAWOWE Uczeń zna:

V Konkurs Matematyczny Politechniki Białostockiej

PRÓBNA MATURA ZADANIA PRZYKŁADOWE

Przykład 4.1. Ściag stalowy. L200x100x cm 10 cm I120. Obliczyć dopuszczalną siłę P rozciagającą ściąg stalowy o przekroju pokazanym na poniższym

MATeMAtyka 3. Przedmiotowy system oceniania wraz z określeniem wymagań edukacyjnych. Zakres podstawowy i rozszerzony. Zakres podstawowy i rozszerzony

FUNKCJA LINIOWA, OKRĘGI

DZIAŁ I: LICZBY I DZIAŁANIA Ocena dostateczna. Ocena dobra. Ocena bardzo dobra (1+2) ( ) Uczeń: (1+2+3) Uczeń: określone warunki

Statyka. Rozdział Twierdzenie o trzech siłach. Twierdzenie dotyczy równowagi płaskiego zbieżnego układu sił.

WYMAGANIA EDUKACYJNE Z MATEMATYKI 2016/2017 (zakres podstawowy) klasa 3abc

EGZAMIN MATURALNY Z MATEMATYKI

I. Liczby i działania

TEMAT 1. LICZBY I DZIAŁANIA Liczby Rozwinięcia dziesiętne liczb wymiernych. 3. Zaokrąglanie liczb. Szacowanie wyników 1-2

Transkrypt:

Redukcja dowolnego układu wektorów, redukcja w punkcie i redukcja do najprostszej postaci Twierdzenie o redukcji: ażdy układ wektorów równoważny jest układowi złożonemu ze sumy o początku w dowolnym punkcie i pary o momencie równym momentowi układu względem punktu. Dane: Długości wektorów: P A = 10 P C = 8 P = 15 A Punkty zaczepienia wektorów: A ( 0, 3, 5 ); C ( 0, 3, 0 ); ( 0, 0, 0 ) P A P C Współrzędne punktów B i B (4, 0, 0 ); ( 4, 3, 0 ) B P C Rys.1 Dany układ wektorów 1. bliczenie współrzędnych wektorów P A, P C oraz P Wektor P A jest współliniowy z wektorem AB oraz z wersorem e = AB AB AB = ( 4, -3, -5 ) AB = 4 + 3 + 5 = 5 4 3 5 e =,, 5 5 5 P A = P A e = 10 4 10 ( 3) 10 ( 5),, 5 5 5 = ( 5,657, -4,43, -7,071 ) CA P C = P C = ( 0, 0, 8 ) CA P = P = 15 4 15 3,, 0 = ( 1, 9, 0 ) 5 5 Uwaga: działania na wektorach przeprowadzamy w tabelach i tak np. zapis wektora P A = ( 5,657, -4,43, -7,071 ) zastępujemy zapisem wektora w tabeli: P A 5,657-4,43-7,071 http://www.pk.edu.pl/~iwroblew/dydaktyka 1/6

. Redukcja danego układu wektorów w punkcie.1. bliczenie sumy układu wektorów = P A + P C + P P A 5,657-4,43-7,071 P C 0,0 0,0 8,0 P 1,0 9,0 0,0 17,657 4,757 0,99.. bliczenie momentu M układu wektorów względem punktu (0, 0, 0) M = M ) + M ) + M ) = P A xa + P C xc + x ( P A ( P C ( P P P A 5,657-4,43-7,071 A 0,0-3,0-5,0 P A xa 0,00 8,85-16,971 P C 0,0 0,0 8,0 C 0,0-3,0 0,0 P C xc 4,0 0,0 0,0 P 1,0 9,0 0 0,0 0,0 0,0 P x 0,0 0,0 0,0 M 4,00 8,85-16,971 F N -F skala sił 10 N Mo Rys. Graficzne przedstawienie redukcji danego układu wektorów w punkcie http://www.pk.edu.pl/~iwroblew/dydaktyka /6

.3. Wyznaczenie jednej z równoważnych par wektorów F i F o momencie M, gdy płaszczyzna działania pary wektorów zawiera punkt (0, 0, 0) ( patrz Rys. ) Dane: współrzędne punktu (x, y, z ) zaczepienia wektora F, gdzie x = 0, y = 0, z = 0 M = ( 4,00; 8,85; -16,971 ) - moment pary wektorów F i F zukane: współrzędne wektora F = ( f, f, f ) współrzędne punktu N (x N, y N, z N ) zaczepienia wektora F, Współrzędne wektora F = ( f, f, f ) wyznaczamy z warunku, że F F M = 0 f 4,00 + f 8,85 + f (-16,971) = 0 M : przyjmujemy : f = 5,0 oraz f = 0,0 i obliczamy z powyższej równości f = 7,071 : F = ( 5,0; 0,0; 7,071 ) Współrzędne punktu N (x N, y N, z N ) zaczepienia wektora F = ( 5,0; 0,0; 7,071) wyznaczamy z własności pary wektorów M = M = F xn N M N = F 5,0 0,0 7,071 N x N x y N y z N z F xn 7,071 ( y N y ) [5,0 (z N z ) 7,071 (x N x )] 5,0 ( y N y ) M 4,00 8,85-16,971 Porównując odpowiednie współrzędne M i M N otrzymujemy: y N = 3,394 dla przyjętego x N = 0,0 obliczamy z N = 5,657 N ( 0,0 ; 3,394, 5,657 ) A zatem momentowi M odpowiada np. para wektorów F i F ( patrz Rys. ) Wektor F = ( 5,0; 0,0; 7,071 ) zaczepiony w punkcie ( 0,0; 0,0; 0,0 ) Wektor F = ( 5,0; 0,0; 7,071) zaczepiony w punkcie N ( 0,0 ; 3,394, 5,657 ) http://www.pk.edu.pl/~iwroblew/dydaktyka 3/6

3. Redukcja danego układu wektorów w punkcie 3.1 bliczenie momentu M układu wektorów względem punktu (4, 3, 0) M = M ( P A ) + M ( P C ) + M ( P ) = P AxA + P C xc + P x P A 5,657-4,43-7,071 P C 0,0 0,0 8,o A 4,0 0,0-5,0 C 4,0 0,0 0,0 P A xa 1,15 0,001 16,97 P C xc 0,0 3,0 0,0 P 1,0 9,0 0,0 4,0 3,0 0,0 P x 0,0 0,0 0,0 M 1,15 3,001 16,97 Momentowi M = ( 1,15; 3,001; 16,97 ) odpowiada np. para wektorów Pi P( Rys.3 ) chemat obliczenia podany jest w punkcie.3. Wektor P = ( 0,0; 5,0; 9,47 ) zaczepiony w punkcie ( 4,0; 3,0; 0,0 ) Wektor P = ( 0,0; 5,0; 9,47 ) zaczepiony np. w punkcie T ( 0,605 ; 5,5; 0,0 ) skala sił M 10 N P T -P Rys.3 Graficzne przedstawienie redukcji danego układu wektorów w punkcie 3.. bliczenie momentu M układu wektorów względem punktu (4, 3, 0) korzystając z twierdzenia o zmianie bieguna M = M + x M 4,00 8,85-16,971 17,657 4,757 0,99 4 3 0 x -,787 3,716 33,943 M 1,15 3,001 16,97 http://www.pk.edu.pl/~iwroblew/dydaktyka 4/6

4. bliczenie parametru k układu wektorów k = k = k = M = M M = 4,00 17,657 + 8,85 4,757 + (-16,971) 0,99 = 54,589 M = 1,15 17,657 + 3,001 4,757 + 16,97 0,99 = 54,589 5. Redukcja układu wektorów do najprostszej postaci redukcja do skrętnika 5.1. Wyznaczenie parametrycznego równania osi środkowej układu wektorów Parametryczne równanie osi środkowej r (r x, r, r ) = 17,657 4,757 0,99 M 4,00 8,85-16,971 xm -107,01 31,95 385,5 xm =17,657 + 4,757 + 0,99 =335,6 y z + t = * + t xm * = -0,319 0,960 1,149 r x r y r z = - 0,319 + 17,657 t = 0,960 + 4,757 t = 1,149 + 0,99 t Dowolne dwa punkty * i ** leżące na osi środkowej: dla t = 0,0 * ( - 0,319; 0,960; 1,149 ) dla t = 0,5 ** ( 8,509; 3,338; 1,613 ) ** oś środkowa * Rys.4 Rysunek osi środkowej przechodzącej przez dwa punkty * i ** ś środkowa układu wektorów jest to prosta o tej własności, że moment układu wektorów względem dowolnego jej punktu jest równoległy do sumy układu wektorów lub równy zeru. http://www.pk.edu.pl/~iwroblew/dydaktyka 5/6

5.. bliczenie momentu M * układu wektorów względem punktu * (- 0,319; 0,960; 1,149) leżącego na osi środkowej korzystając z twierdzenia o zmianie bieguna M * = M + x * M 4,00 8,85-16,971 17,657 4,757 0,99 * -0,319 0,9603 1,1491 x * 4,574-0,586 18,474 M * 8,576 7,6987 1,5035 Momentowi M * = (8,576; 7,6987; 1,5035 ) odpowiada np. para wektorów R i R(Rys.5) chemat obliczenia podany jest w punkcie.3. Wektor R = ( 0,5; 0,0; 4,75 ) zaczepiony w punkcie * ( 0,319; 0,960; 1,149 ) Wektor R = ( 0,5; 0,0; 4,75 ) zaczepiony w punkcie G ( 1,939; 6,976 ; 1,149 ) ** M* skala sił 10 N -R * R G Rys.5 Graficzne przedstawienie redukcji danego układu wektorów w punkcie * 5.3. prawdzenie czy moment M * układu wektorów względem punktu * leżącego na osi środkowej jest równoległy do wektora sumy. prawdzenie przeprowadzamy z warunku M * x = 0 M * 8,576 7,6987 1,5035 M * x 17,657 4,757 0,99 0,000 0,000 0,000 M * = 9,633 = 18,310 Wektor M * jest współliniowy z wektorem M * = 1,618 http://www.pk.edu.pl/~iwroblew/dydaktyka 6/6