(86) Data i numer zgłoszenia międzynarodowego: , PCT/FR98/01561 (87) Data i numer publikacji zgłoszenia międzynarodowego:

RZECZPOSPOLITA POLSKA (12) OPIS PATENTOWY (19) PL (11) 202849 (21) Numer zgłoszenia: 333186 (13) B1 Urząd Patentowy Rzeczypospolitej Polskiej (22) Data zgłoszenia: 16.07.1998 (86) Data i numer zgłoszenia międzynarodowego: 16.07.1998, PCT/FR98/01561 (87) Data i numer publikacji zgłoszenia międzynarodowego: 11.03.1999, WO99/11229 PCT Gazette nr 10/99 (51) Int.Cl. A61K 8/24 (2006.01) A61K 8/41 (2006.01) A61Q 5/10 (2006.01) Opis patentowy przedrukowano ze względu na zauważone błędy (54) Kompozycja do farbowania włókien keratynowych, sposób farbowania i wieloprzedziałowy zestaw do farbowania z wykorzystaniem tej kompozycji (30) Pierwszeństwo: 01.09.1997,FR,97/10855 (73) Uprawniony z patentu: L'OREAL,Paryż,FR (43) Zgłoszenie ogłoszono: 22.11.1999 BUP 24/99 (72) Twórca(y) wynalazku: Marie-Pascale Audousset,Paryż,FR (45) O udzieleniu patentu ogłoszono: 31.07.2009 WUP 07/09 (74) Pełnomocnik: Krystyna Krajewska, PATPOL Sp. z o.o. PL 202849 B1

2 PL 202 849 B1 Opis wynalazku Przedmiotem niniejszego wynalazku jest kompozycja do farbowania utleniającego włókien keratynowych, w szczególności ludzkich włókien keratynowych, takich jak włosy, zawierająca 2-chloro-6- -metylo-3-aminofenol jako środek sprzęgający, w połączeniu z co najmniej dwiema zasadami utlenialnymi różniącymi się od siebie, jak również sposób farbowania, stosujący tę kompozycję z czynnikiem utleniającym. Znane jest farbowanie włókien keratynowych, a w szczególności włosów ludzkich, kompozycjami farbującymi, zawierającymi prekursory barwnika utlenialnego, w szczególności o- i p-fenylenodiaminy, o- i p-aminofenole lub też związki heterocykliczne, takie jak pochodne pirymidyny, zwane generalnie zasadami utlenialnymi. Prekursory barwników utlenialnych czyli zasady utlenialne, są związkami bezbarwnymi lub słabo zabarwionymi, które połączone z produktami utleniającymi, mogą prowadzić do utworzenia związków barwnych i barwników poprzez proces kondensacji oksydacyjnej. Wiadomo również, że można zmieniać odcienie, otrzymane przy użyciu zasad utlenialnych, łącząc je z dogodnie dobranymi środkami sprzęgającymi lub modyfikatorami barwienia, przy czym te ostatnie można wybrać zwłaszcza z m-diamin aromatycznych, m-aminofenoli, m-difenoli i pewnych związków heterocyklicznych. Różnorodność cząsteczek, które można brać pod uwagę, jeśli chodzi o zasady utlenialne i środki sprzęgające, umożliwia otrzymanie bogatego zakresu kolorów. Zabarwienie zwane trwałym, uzyskane dzięki barwnikom utlenialnym, powinno ponadto spełniać pewną ilość wymagań. Tak więc powinno być odpowiednie pod względem toksykologicznym, powinno umożliwiać otrzymanie odcieni o pożądanej intensywności i wykazywać dobrą odporność na czynniki zewnętrzne (światło, niepogoda, mycie, trwała ondulacja, pocenie, tarcie). Barwniki powinny również umożliwić pokrycie włosów siwych i na koniec wykazywać możliwie najmniejszą selektywność, to znaczy pozwolić na otrzymanie możliwie najmniejszych różnic w zabarwieniu na całej długości tego samego włókna keratynowego, które może być istotnie w różnym stopniu uwrażliwione (to jest zniszczone) między swym końcem i swym korzeniem. Proponowano już, zwłaszcza w niemieckim zgłoszeniu patentowym DE 3 016 008 kompozycje do farbowania utleniającego włókien keratynowych, zawierające jako środek sprzęgający 2-chloro-6- -metylo-3-aminofenol lub 2-metylo-5-chloro-3-aminofenol, w połączeniu z zasadami utlenialnymi klasycznie stosowanymi do farbowania utleniającego, takimi jak np. pewne p-fenylenodiaminy, p-aminofenol lub tetraaminopirymidyna. Takie kompozycje nie są jednak całkowicie satysfakcjonujące zwłaszcza z punktu widzenia odporności otrzymanego zabarwienia na różne czynniki agresywne, którym mogą być poddawane włosy, a w szczególności na mycie szamponem i trwałe odkształcenia. Proponowano też w zgłoszeniach patentowych WO 96/15765 i WO 96/15766, kompozycje do farbowania utleniającego włókien keratynowych, zawierające specyficzne połączenie 2-chloro-6- -metylo-3-aminofenolu jako środka sprzęgającego i szczególnych zasad utlenialnych takich jak 2-β- -hydroksyetylo-p-fenylenodiamina lub pewne specyficzne para-aminofenole, takie jak np. 3-metylo-4- -aminofenol, 2-allilo-4-aminofenol lub też 2-aminometylo-4-aminofenol. Takie kompozycje nie są jednak całkowicie satysfakcjonujące zwłaszcza z punktu widzenia intensywności otrzymanego zabarwienia. Natomiast opis patentowy nr DE 4322541 ujawnia kompozycję do utleniającego farbowania włókien keratynowych zawierającą związek wywodzący się od 2,4,5,6-tetraaminopirymidynę o wzorze (I) i barwnik bezpośredni o wzorach (II) lub (III). Przykłady wykonania tego wynalazku opisują w szczególności kompozycję zawierająca 2-chloro-6-metylo-3-aminofenol, p-toluilenodiaminę i 2,4,5,6-tetraaminopirydynę. Różnica techniczna pomiędzy tak ujawnioną kompozycją a kompozycją według niniejszego wynalazku polega na wyborze zasad utlenialnych. Otóż zgłaszający obecnie wynalazł, że można otrzymać nowe farby mocne i szczególnie odporne na różne czynniki agresywne, którym mogą być poddawane włosy, łącząc 2-chloro-6-metylo-3- -aminofenol i co najmniej dwie zasady utlenialne różniące się od siebie. To stwierdzenie jest podstawą niniejszego wynalazku. Pierwszym przedmiotem wynalazku jest więc kompozycja do farbowania utleniającego włókien keratynowych, w szczególności ludzkich włókien keratynowych, zawierająca środek sprzęgający i zasady utlenialne w podłożu odpowiednim do farbowania, charakteryzująca się tym, że zawiera: 2-chloro-6-metylo-3-aminofenol i/lub co najmniej jedną z jego soli addycyjnych z kwasem jako środek sprzęgający,

PL 202 849 B1 3 i co najmniej dwie zasady utlenialne różniące się od siebie, wybrane spośród p-fenylenodiamin, podwójnych zasad, p-aminofenoli, o-aminofenoli i heterocyklicznych zasad utlenialnych wybranych spośród pochodnych pirydyny, pochodnych pirazolu, pochodnych pirazolopirymidynowych oraz ich soli addycyjnych z kwasem, przy czym przyjmuje się, że wymieniona kompozycja nie zawiera jednocześnie 2-β-hydroksyetylo-p-fenylenodiaminy i tetraaminopirymidyny. Kompozycja do farbowania utleniającego według wynalazku pozwala na otrzymanie silnego zabarwienia o różnych odcieniach, mało selektywnego i wykazującego doskonałe cechy odporności jednocześnie na czynniki atmosferyczne, takie jak światło i niepogoda, na pocenie oraz różne zabiegi, jakim można poddać włosy (mycie szamponem, trwałe odkształcenie). Spośród p-fenylenodiamin nadających się do użycia jako zasady utlenialne w kompozycjach farbujących zgodnych z wynalazkiem można korzystnie wymienić związki o podanym wzorze 1, oraz ich sole addycyjne z kwasem, w którym: R 1 oznacza atom wodoru, grupę alkilową o C 1 -C 4, monohydroksyalkilową o C 1 -C 4, polihydroksyalkilową o C 2 -C 4, alkoksy(c 1 -C 4 )alkilową(c 1 -C 4 ), alkilową o C 1 -C 4, podstawioną grupą azotową, fenylową lub 4'-aminofenylową; R 2 oznacza atom wodoru lub grupę alkilową o C 1 -C 4, monohydroksyalkilową o C 1 -C 4, polihydroksyalkilową o C 2 -C 4, alkoksy(c 1 -C 4 )alkilową(c 1 -C 4 ) lub alkilową o C 1 -C 4, podstawioną grupą azotową; R 3 oznacza atom wodoru, atom chlorowca taki jak atom chloru, bromu, jodu lub fluoru, grupę alkilową o C 1 -C 4, monohydroksyalkilową o C 1 -C 4, hydroksyalkoksy o C 1 -C 4, acetyloaminoalkoksy o C 1 -C 4, mesyloaminoaikoksy o C 1 -C 4 lub karbamoiloaminoalkoksy o C 1 -C 4, R 4 oznacza, oznacza atom wodoru, chlorowca lub grupę alkilową o C 1 -C 4. Wśród grup azotowych z podanego wzoru 1 można wymienić zwłaszcza grupę aminową, monoalkilo(c 1 -C 4 )aminową, dialkilo(c 1 -C 4 )aminową, trialkilo(c 1 -C 4 )aminową, monohydroksyalkilo(c 1 -C 4 )aminową, imidazoliniową i amoniową. Spośród p-fenylenodiamin o podanym wzorze 1 można zwłaszcza wymienić p-fenylenodiaminę, p-tolilenodiaminę, 2-chloro-p-fenylenodiaminę, 2,3-dimetylo-p-fenylenodiaminę, 2,6-dimetylo-p-fenylenodiaminę, 2,6-dietylo-p-fenylenodiaminę, 2,5-dimetylo-p-fenylenodiaminę, N,N-dimetylo-p-fenylenodiaminę, N,N-dietylo-p-fenylenodiaminę, N,N-dipropylo-p-fenylenodiaminę, 4-amino-N,N-dietylo-3- -metyloanilinę, N,N-bis(β-hydroksyetylo)-p-fenylenodiaminę, 4-amino-N,N-bis(β-hydroksyetylo)-3-metyloanilinę, 4-amino-3-chloro-N,N-bis(β-hydroksyetylo)anilinę, 2-β-hydroksyetylo-p-fenylenodiaminę, 2-fluoro-p-fenylenodiaminę, 2-izopropylo-p-fenylenodiaminę, N-(β-hydroksypropylo)-p-fenylenodiaminę, 2-hydroksymetylo-p-fenylenodiaminę, N,N-dimetylo-3-metylo-p-fenylenodiaminę, N,N-(etylo- -β-hydroksyetylo)-p-fenylenodiaminę, N-(β,γ-dihydroksypropylo)-p-fenylenodiaminę, N-(4'-aminofenylo)- -p-fenylenodiaminę, N-fenylo-p-fenylenodiaminę, 2-β-hydroksyetyloksy-p-fenylenodiaminę, 2-β-acetyloaminoetyloksy-p-fenylenodiaminę, N-(β-metoksyetylo)amino-p-fenylenodiaminę oraz ich sole addycyjne z kwasem. Spośród p-fenylenodiamin o podanym wzorze 1 zaleca się przede wszystkim p-fenylenodiaminę, p-tolilenodiaminę, 2-izopropylo-p-fenylenodiaminę, 2-β-hydroksyetylo-p-fenylenodiaminę, 2-β-hydroksyetyloksy-p-fenylenodiaminę, 2,6-dimetylo-p-fenylenodiaminę, 2,6-dietylo-p-fenylenodiaminę, 2,3-dimetylo-p-fenylenodiaminę, N,N-bis(β-hydroksyetylo)-p-fenylenodiaminę, 2-chloro-p-fenylenodiaminę, 2-β-acetyloaminoetyloksy-p-fenylenodiaminę oraz ich sole addycyjne z kwasem. Przez zasady podwójne rozumie się według wynalazku związki, zawierające co najmniej dwa pierścienie aromatyczne z grupami aminowymi i/lub hydroksylowymi. Wśród zasad podwójnych, nadających się do użytku jako zasady utlenialne w kompozycjach farbujących zgodnych z wynalazkiem, można zwłaszcza wymienić związki odpowiadające podanemu wzorowi 2, oraz ich sole addycyjne z kwasem, w którym: Z 1 i Z 2 jednakowe lub różne, oznaczają grupę hydroksylową lub -NH 2, które można podstawić grupą alkilową o C 1 -C 4 lub wiążącym ramieniem Y; wiążące ramię Y oznacza łańcuch alkilenowy, zawierający 1-14 atomów węgla, prosty lub rozgałęziony, który może być przerwany lub zakończony jedną lub kilkoma grupami azotowymi i/lub jednym lub kilkoma heteroatomami, takimi jak atomy tlenu, siarki lub azotu i ewentualnie podstawiony jedną lub kilkoma grupami hydroksylowymi albo alkoksy o C 1 -C 6 ; R 5 i R 6 oznaczają atom wodoru lub chlorowca, grupę alkilową o C 1 -C 4, monohydroksyalkilową o C 1 -C 4, polihydroksyalkilową o C 2 -C 4, aminoalkilową o C 1 -C 4 lub ramię wiążące Y;

4 PL 202 849 B1 R 7, R 8, R 9, R 10, R 11 i R 12 jednakowe lub różne, oznaczają atom wodoru, ramię wiążące Y lub grupę alkilową o C 1 -C 4 ; przy czym przyjmuje się, że związki o wzorze 2 zawierają tylko jedno ramię wiążące Y na cząsteczkę. Spośród grup azotowych o podanym wzorze 2, można wymienić zwłaszcza grupę aminową, monoalkilo(c 1 -C 4 )aminową, dialkilo(c 1 -C 4 )aminową, trialkilo(c 1 -C 4 )aminową, monohydroksyalkilo- (C 1 -C 4 )aminową, imidazoliniową i amoniową. Wśród podwójnych zasad o podanym wzorze 2 można szczególniej wymienić N,N'-bis(β- -hydroksyetylo)-n,n -bis(4'-aminofenylo)-1,3-diaminopropanol, N,N'-bis(β-hydroksyetylo)-N,N'-bis(4'- aminofenylo)etylenodiaminę, N,N'-bis(4-aminofenylo)tetrametylenodiaminę, N,N -bis((β-hydroksyetylo)- -N,N'-bis(4-aminofenylo)tetrametylenodiaminę, N,N'-bis(4-metyloaminofenylo)tetrametylenodiaminę, N,N'-bis(etylo)-N,N'-bis(4'-amino-3'-metylofenylo)-etylenodiaminę, 1,8-bis(2,5-diaminofenoksy)-3,5-dioksaoktan oraz ich sole addycyjne z kwasem. Wśród tych podwójnych zasad o wzorze 2 szczególnie zalecane są N,N'-bis(β-hydroksyetylo)- -N,N -bis(4'-aminofenylo)-1,3-diaminopropanol, 1,8-bis(2,5-diaminofenoksy)-3,5-dioksaoktan lub jedna z ich soli addycyjnych z kwasem. Spośród p-aminofenoli nadających się do użytku jako zasady utlenialne w kompozycjach farbujących zgodnych z wynalazkiem, można zwłaszcza wymienić związki odpowiadające podanemu wzorowi 3, oraz ich sole addycyjne z kwasem, w którym: R 13 oznacza atom wodoru lub chlorowca, grupę alkilową o C 1 -C 4, monohydroksyalkilową o C 1 -C 4, alkoksy(c 1 -C 4 )alkilo(c 1 -C 4 ), aminoalkilową o C 1 -C 4, albo hydroksyalkilo(c 1 -C 4 )aminoalkilową o C 1 -C 4, R 14 oznacza atom wodoru lub chlorowca, grupę alkilową o C 1 -C 4, monohydroksyalkilową o C 1 -C 4, polihydroksyalkilową o C 2 -C 4, aminoalkilową o C 1 -C 4, cyjanoalkilową o C 1 -C 4 lub alkoksy(c 1 -C 4 )alkilową o C 1 -C 4, przy czym przyjmuje się, że co najmniej jedna z grup R 13 lub R 14 oznacza atom wodoru. Spośród p-aminofenoli o wzorze 3 można zwłaszcza wymienić p-aminofenol, 4-amino-3-metylofenol, 4-amino-3-fluorofenol, 4-amino-3-hydroksymetylofenol, 4-amino-2-metylofenol, 4-amino-2-hydroksymetylofenol, 4-amino-2-metoksymetylofenol, 4-amino-2-aminometylofenol, 4-amino-2-(β-hydroksyetyloaminometylo) fenol, 4-amino-2-fluorofenol oraz ich sole addycyjne z kwasem. Spośród o-aminofenoli nadających się do użytku jako zasady utlenialne w kompozycjach farbujących zgodnych z wynalazkiem, można zwłaszcza wymienić 2-aminofenol, 2-amino 5-metylofenol, 2-amino-6-metylofenol, 5-acetamido-2-aminofenol, oraz ich sole addycyjne z kwasem. Spośród pochodnych pirydyny można szczególniej wymienić związki opisane np. w opisach patentowych GB 1 026 978 i GB 1 153 196, jak 2,5-diaminopirydynę, (2-(4-metoksyfenylo)amino-3- -aminopirydynę, 2,3-diamino-6-metoksypirydynę, 2-(β-metoksyetylo)amino-3-amino-6-metoksypirydynę, 3,4-diaminopirydynę oraz ich sole addycyjne z kwasem. Spośród pochodnych pirymidyny można szczególniej wymienić związki opisane np. w opisach patentowych niemieckim DE 2 359 399 lub japońskich JP 88-169 571 i JP 91-333 495 lub zgłoszenia patentowe WO 96/15765, jak 2,4,5,6-tetraaminopirymidyna, 4-hydroksy-2,5,6-triaminopirymidyna, 2-hydroksy-4,5,6-triaminopirymidyna, 2,4-dihydroksy-5,6-diaminopirymidyna, 2,5,6-triaminopirymidyna oraz ich sole addycyjne z kwasem. Spośród pochodnych pirazolowych można szczególniej wymienić związki opisane w opisach patentowych DE 3 843 892, DE 4 133 957 i zgłoszeniach patentowych WO 94/08969, WO 94/08970, FR-A-2 733 749 i DE 195 43 988, jak 4,5-diamino-1-metylopirazol, 3,4-diaminopirazol, 4,5-diamino-1- -(4'-chlorobenzylo)pirazol, 4,5-diamino-1,3-dimetylopirazol, 4,5-diamino-3-metylo-1-fenylopirazol, 4,5-diamino-1-metylo-3-fenylopirazol, 4-amino-1,3-dimetylo-5-hydrazynopirazol, 1-benzylo-4,5-diamino- -3-metylopirazol, 4,5-diamino-3-tert-butylo-1-metylopirazol, 4,5-diamino-1-tert-butylo-3-metylo-pirazol, 4,5-diamino-1-(β-hydroksyetylo)-3-metylopirazol, 4,5-diamino-1-etylo-3-metylopirazol, 4,5-diamino-1- -etylo-3-(4 -metoksyfenylo)pirazol, 4,5-diamino-1-etylo-3-hydroksymetylopirazol, 4,5-diamino-3-hydroksymetylo-1-metylopirazol, 4,5-diamino-3-hydroksymetylo-1-izopropylopirazol, 4,5-diamino-3-metylo- -1-izopropylopirazol, 4-amino-5-(2'-aminoetylo)amino-1,3-dimetylopirazol, 3,4,5-triaminopirazol, 1-metylo-3,4,5-triaminopirazol, 3,5-diamino-1-metylo-4-metyloaminopirazol, 3,5-diamino-4-(β-hydroksyetylo)amino-1-metylopirazol oraz ich sole addycyjne z kwasem. Wśród pochodnych pirazolopirymidynowych można szczególniej wymienić pirazolo[1,5-a]pirymidyny o podanym wzorze 4, ich sole addycyjne z kwasem lub z zasadą oraz ich postacie tautomeryczne, gdy istnieje równowaga tautomeryczna. We wzorze 4: R 15, R 16, R 17 i R 18 jednakowe lub różne oznaczają atom wodoru, grupę alkilową o C 1 -C 4, grupę arylową, grupę hydroksyalkilową o C 1 -C 4, grupę polihydroksyalkilową o C 2 -C 4, grupę (C 1 -C 4 ) alkoksyalki-

PL 202 849 B1 5 lową o C 1 -C 4, grupę aminoalkilową o C 1 -C 4 (amina może być zabezpieczona grupą acetylową, ureidową lub sulfonylową), grupę (C 1 -C 4 )alkiloaminoalkilową o C 1 -C 4, grupę di[(c 1 -C 4 )alkilo]aminoalkilową o C 1 -C 4 (grupy dialkilowe mogą tworzyć pierścień węglowy lub heterocykliczny o 5 lub 6 członach), grupę hydroksy(c 1 -C 4 )alkilo- lub di[hydroksy(c 1 -C 4 )alkilo]aminoalkilową o C 1 -C 4 ; grupy X jednakowe lub różne oznaczają atom wodoru, grupę alkilową o C 1 -C 4, grupę arylową, grupę hydroksyalkilową o C 1 -C 4, grupę polihydroksyalkilową o C 2 -C 4, grupę aminoalkilową o C 1 -C 4 grupę (C 1 -C 4 )alkiloaminoalkilową o C 1 -C 4, grupę di[(c 1 -C 4 )alkilo]aminoalkilową o C 1 -C 4 (grupy dialkilowe mogą tworzyć pierścień węglowy lub heterocykliczny o 5 lub 6 członach), grupę hydroksy(c 1 -C 4 )alkilową lub di[hydroksy(c 1 -C 4 )alkilo]aminoalkilową o C 1 -C 4, grupę aminową, grupę (C 1 -C 4 )alkilo- lub di[(c 1 -C 4 )alkilo]aminową; atom chlorowca, kwasową grupę karboksylową, kwasową grupę sulfonową; i oznacza 0,1, 2 lub 3; p oznacza 0 lub 1; q oznacza 0 lub 1; n oznacza 0 lub 1; pod warunkiem, że: suma p + q jest różna od 0; gdy p + q jest równa 2, wtedy n równa się 0 i grupy NR 15 R 16 i NR 17 R 18 zajmują pozycje (2,3); (5,6); (6,7); (3,5) lub (3,7); gdy p + q jest równa 1, wtedy n równa się 1 i grupa NR 15 R 16 (lub NR 17 R 18 ) i grupa OH zajmują pozycje (2,3); (5,6); (6,7); (3,5) lub (3,7). Gdy pirazolo[1,5-a]pirymidyny o podanym wzorze 4 zawierają grupę hydroksylową w jednej z pozycji 2, 5 lub 7 w a wobec atomu azotu, istnieje wtedy równowaga tautomeryczna przedstawiona np. przez podany schemat. Wśród pirazolo[1,5-a]pirymidyn o wzorze 4 można zwłaszcza wymienić: pirazolo[1,5-a]pirymidyno-3,7-diaminę; 2,5-dimetylopirazolo[1,5-a]pirymidyno-3,7-diaminę; pirazolo[1,5-a]pirymidyno-3,5-diaminę; 2,7-dimetylopirazolo[1,5-a]pirymidyno-3,5-diaminę; 3-aminopirazolo[1,5-a]pirymidyn-7-ol; 3-aminopirazolo[1,5-a]pirymidyn-5-ol; 2-(3-aminopirazolo[1,5-a]pirymidyn-7-yloamino)etanol; 2-(7-aminopirazolo[1,5-a]pirymidyn-3-yloamino)etanol; 2-[(3-aminopirazolo[1,5-a]pirymidyn-7-ylo)(2-hydroksyetylo)amino]etanol; 2-[(7-aminopirazolo[1,5-a]pirymidyn-3-ylo)(2-hydroksyetylo)amino]etanol; 5,6-dimetylopirazolo[1,5-a]pirymidyno-3,7-diaminę; 2,6-dimetylopirazolo[1,5-a]pirymidyno-3,7-diaminę; 2,5,N7,N7-tetrametylopirazolo[1,5-a]pirymidyno-3,7-diaminę; oraz ich sole addycyjne i ich postacie tautomeryczne, gdy istnieje równowaga tautomeryczna. Pirazolo[1,5-a]pirymidyny o podanym wzorze 4 można wytworzyć przez cyklizację z aminopirazoiu zgodnie z syntezami opisanymi w następujących odnośnikach: EP 628559 Beiersdorf-Lilly R. Vishdu, H. Navedul, Indian J.Chem.,34b(6),514, 1995 N.S. Ibrahim, K.U. Sadek, F.A. Abdel-Al, Arch.Pharm., 320,240, 1987 R.H. Springer, M.B. Scholten, D.E. O'Brien, T. Novinson, J.P. Miller, R.K. Robins, J.Med.Chem., 25,235, 1982 T. Novinson, R.K. Robins,T.R. Matthews, J.Med.Chem.,20,296, 1977 US 3907799 ICN Pharmaceuticals. Pirazolo[1,5-a]pirymidyny o podanym wzorze 4 można też wytworzyć przez cyklizację z hydrazyny zgodnie z syntezami opisanymi w następujących odnośnikach: A. McKillop i R.J. Kobilecki, Heterocycles,6(9),1355, 1977 E.Alcade, J.De Mendoza, J.M. Marcia- -Marquina, C. Almera, J. Elguero, J. Heterocyclic Chem.,11(3),423, 1974 K. Saito, I. Hori, M. Higarashi, H. Midorikawa, Buli.Chem.Soc. Japan 47 (2),476, 1974. 2-chloro-6-metylo-3-aminofenol i/lub sól lub jego sole addycyjne z kwasem stanowią korzystnie 0,0001-5% wagowych całkowitego ciężaru kompozycji farbującej, a jeszcze korzystniej 0,005-3% wagowych tego ciężaru.

6 PL 202 849 B1 Całość zasad utlenialnych zgodnych z wynalazkiem stanowi korzystnie 0,0005-12% wagowych całkowitego ciężaru kompozycji farbującej, a jeszcze korzystniej 0,005-6% wagowych tego ciężaru. Kompozycje farbujące według wynalazku mogą zawierać inne środki sprzęgające różne od 2-chloro-6-metylo-3-aminofenolu i/lub barwniki bezpośrednie zwłaszcza w celu modyfikowania odcieni lub dla wzbogacenia ich w odblaski. Ogólnie biorąc, sole addycyjne z kwasem, nadające się do użytku w ramach kompozycji farbujących według wynalazku (zasady utlenialne i środki sprzęgające) wybiera się zwłaszcza spośród chlorowodorków, bromowodorków, siarczanów, winianów, mleczanów i octanów. Podłoże odpowiednie do farbowania generalnie składa się z wody lub z mieszaniny wody i co najmniej jednego rozpuszczalnika organicznego w celu rozpuszczenia związków, które nie są dostatecznie rozpuszczalne w wodzie. Jako rozpuszczalniki organiczne można np. wymienić niższe alkanole o C 1 -C 4, takie jak etanol i izopropanol; glicerol; glikole i etery glikoli jak 2-butoksyetanol, glikol propylenowy, eter monometylowy glikolu propylenowego, eter monoetylowy i monometylowy glikolu dietylenowego, oraz alkohole aromatyczne jak alkohol benzylowy lub fenoksyetanol, produkty analogiczne i ich mieszaniny. Rozpuszczalniki mogą znajdować się w ilości, wynoszącej korzystnie 1-40% wagowych całkowitego ciężaru kompozycji farbującej, a jeszcze korzystniej 5-30% wagowych tego ciężaru. Kompozycja farbująca zgodna z wynalazkiem ma ph, wynoszące generalnie 3-12, a jeszcze korzystniej 5-11. Można je doprowadzić do żądanej wartości za pomocą czynników zakwaszających lub alkalizujących zwykle stosowanych przy farbowaniu włókien keratynowych. Spośród czynników zakwaszających można wymienić tytułem przykładu, kwasy mineralne lub organiczne jak kwas chlorowodorowy, kwas ortofosforowy, kwasy karboksylowe jak kwas winowy, kwas cytrynowy, kwas mlekowy, kwasy sulfonowe. Spośród czynników alkalizujących można przykładowo wymienić wodę amoniakalną, węglany alkaliczne, alkanoloaminy, takie jak mono-, di- i trietanoloaminy jak również ich pochodne, wodorotlenek sodu lub potasu i związki o ogólnym wzorze 6, w którym R oznacza resztę propylenową ewentualnie podstawioną grupą hydroksylową lub grupą alkilową o C 1 -C 4, R 19, R 20, R 21 i R 22, jednakowe lub różne, oznaczają atom wodoru, grupę alkilową o C 1 -C 4 lub hydroksyalkilową o C 1 -C 4. Kompozycja farbująca zgodna z wynalazkiem może też zawierać różne środki pomocnicze stosowane klasycznie w kompozycjach do farbowania włosów, takie jak środki powierzchniowo czynne anionowe, kationowe, niejonowe, amfoteryczne, obojnacze lub ich mieszaniny, polimery anionowe, kationowe, niejonowe, amfoteryczne, obojnacze lub ich mieszaniny, zagęstniki mineralne lub organiczne, przeciwutleniacze, środki penetrujące, środki maskujące, środki zapachowe, bufory, czynniki dyspergujące, środki kondycjonujące, takie jak np. silikony lotne lub nielotne, modyfikowane lub niemodyfikowane, środki błonotwórcze, ceramidy, konserwanty, środki mącące. Oczywiście fachowiec tak dobierze ewentualny związek lub związki uzupełniające, aby korzystne właściwości związane istotnie z połączeniem według wynalazku, nie pogorszyły się, a przynajmniej niezasadniczo, pod wpływem rozpatrywanego dodatku lub dodatków. Kompozycja farbująca według wynalazku może występować w różnych postaciach, takich jak płyny, kremy, żele, lub w każdej innej postaci odpowiedniej do wykonania farbowania włókien keratynowych, a zwłaszcza ludzkich włosów. Przedmiotem wynalazku jest również sposób farbowania włókien keratynowych, a zwłaszcza ludzkich włókien keratynowych, takich jak włosy, stosujący kompozycję farbującą, taką jak określono poprzednio. Według tego sposobu nakłada się na włókna kompozycję farbującą, taką jak określono poprzednio, przy czym kolor wywołuje się przy ph kwaśnym, obojętnym lub alkalicznym za pomocą środka utleniającego, który jest dodany dokładnie w momencie użycia do kompozycji farbującej lub który jest obecny w kompozycji utleniającej nakładanej jednocześnie lub oddzielnie w sposób sekwencyjny. Według szczególnie zalecanej postaci użycia sposobu farbowania według wynalazku, miesza się w momencie użycia kompozycję farbującą opisaną powyżej z kompozycją farbowania, co najmniej jeden środek utleniający, obecny w dostatecznej ilości do wywołania zabarwienia. Otrzymaną mieszaninę nakłada się następnie na włókna keratynowe i pozostawia się ją tam na czas 3-50 minut, korzystnie 5-30 minut, po czym płucze, myje się szamponem, płucze ponownie i suszy. Środek utleniający obecny w kompozycji utleniającej, takiej jaką określono wyżej, można wybrać spośród czynników utleniających klasycznie używanych do farbowania utleniającego włókien keratynowych, wśród których można wymienić nadtlenek wodoru, nadtlenek mocznika, bromiany me-

PL 202 849 B1 7 tali alkalicznych, nadsole, takie jak nadborany lub nadsiarczany, nadkwasy. Szczególnie zalecany jest nadtlenek wodoru. Wartość ph kompozycji utleniającej, zawierającej środek utleniający, jaki określono wyżej, jest takie, żeby po zmieszaniu z kompozycją farbującą, ph uzyskanej kompozycji stosowanej na włókna keratynowe zmieniało się korzystnie od 3 do 12, a jeszcze korzystniej od 5 do 11. Doprowadza się je do pożądanej wartości za pomocą środków zakwaszających lub alkalizujących, zwykle używanych przy farbowaniu włókien keratynowych, takich jak określono poprzednio. Kompozycja utleniająca, jaką określono wyżej, może też zawierać różne adjuwanty, stosowane klasycznie w kompozycjach do farbowania włosów i takie jak określono poprzednio. Kompozycja, jaką się ostatecznie nakłada na włókna keratynowe, może występować w różnych postaciach, takich jak płyny, kremy, żele, lub w każdej innej postaci odpowiedniej do wykonania farbowania włókien keratynowych, a zwłaszcza ludzkich włosów. Innym przedmiotem wynalazku jest przybór lub zestaw o kilku przedziałach, do farbowania albo każdy inny system konfekcjonowania o kilku przedziałach, z których pierwszy przedział zawiera kompozycję farbującą, jaką określono wyżej i drugi przedział zawiera kompozycję utleniającą, taką jak określono wyżej. Przybory te mogą być zaopatrzone w system pozwalający dostarczać na włosy żądaną mieszaninę, taki jak urządzenia przedstawione w opisie patentowym FR-2 586 913 w imieniu zgłaszającego. Przykłady, które następują, są przeznaczone do objaśnienia wynalazku bez jakiegokolwiek ograniczenia jego zakresu. P r z y k ł a d y Porównawcze przykłady farbowania 1 i 2 Sporządzono następujące kompozycje farbujące, zgodne z wynalazkiem (zawartości w gramach): Przykłady 1 2 (*) 2-Chloro-6-metylo-3-aminofenol (środek sprzęgający) 1,182 1,182 p-fenylenodiamina (zasada utlenialna) 0,81 - Siarczan tetraaminopirymidyny (zasada utlenialna) 0,13 0,13 Dichlorowodorek 2-β-hydroksyetylo-p-fenylenodiaminy (zasada utlenialna) - 1,687 Zwyczajowe podłoże farby (**) (**) Woda demineralizowana q.s.ad 100 g 100 g (*): przykład nie będący częścią wynalazku (**) Zwyczajowe podłoże farby Alkohol oleilowy poliglicerolowany o 2 molach glicerolu Alkohol oleilowy poliglicerolowany o 4 molach glicerolu i 78% substancji aktywnej (s.a.) Kwas oleinowy Oleiloamina o 2 molach tlenku etylenu sprzedawana pod handlową nazwą Ethomeen 012 przez towarzystwo AKZO Lauryloaminobursztynoamian dietylo- aminopropylu, sól sodowa, o 55% s.a. Alkohol oleilowy Dietanoloamid kwasu oleinowego Glikol propylenowy Alkohol etylowy Glikol dipropylenowy Eter monometylowy glikolu propylenowego Pirosiarczyn sodu w wodnym roztworze o 35% s.a. Octan amonu Przeciwutleniacz, środek maskujący Środek zapachowy, konserwant Woda amoniakalna o 20% NH 3 4,0 g 5, 69 g s.a. 3,0 g 7,0 g 3,0 g s.a. 5,0 g 12,0 g 3,5 g 7,0 g 0,5 g 9,0 g 0,45 5 g s.a. 0,8 g q.s. q.s. 10 g

8 PL 202 849 B1 W momencie użycia zmieszano każdą powyższą kompozycję farbującą z połową ilości wagowej kompozycji utleniającej, składającej się z roztworu 10 objętości nadtlenku wodoru (3% wagowo). Każdą otrzymaną kompozycję nałożono na okres 30 minut na kosmyki naturalnych włosów siwych w 90% białych i na kosmyki włosów siwych w 90% białych po trwałej ondulacji. Następnie kosmyki włosów spłukano, umyto standardowym szamponem, po czym wysuszono. Kolor każdego kosmyka włosów ufarbowanych kompozycjami 1 i 2 oceniono w systemie Munsell przy użyciu kolorymetru CM 2002 Minolta. Według zapisu Munsell kolor jest określany wyrażeniem HV/C, w którym trzy parametry oznaczają odpowiednio odcień czyli Hue (H), intensywność czyli Value (V) i czystość barwy czyli Chromatyczność (C), przy czym skośna kreska tego wyrażenia jest po prostu umowna i nie wyraża stosunku. Różnice między kolorem kosmyka naturalnych siwych włosów i kolorem kosmyka siwych włosów po trwałej ondulacji obliczono dla każdej kompozycji, stosując równanie Nickersona: ΔE = 0,4C 0 dh + 6dV + 3dC jak opisano np. w Coleur, Industrie et Technique ; str.14-17; tom 5; 1978. W tym wzorze ΔE oznacza różnicę koloru między dwoma kosmykami, ΔH, ΔV i ΔC oznaczają wariację absolutnej wartości parametrów H,V i C, a C 0 oznacza czystość barwy kosmyka, w stosunku do którego chce się ocenić różnicę koloru. Tak obliczona różnica koloru i wyrażona przez ΔE odzwierciadla selektywność zabarwienia, która jest tym mniejsza, im wartość de jest niższa. Wyniki podano w poniższej tabeli: Przykład Kolor otrzymany na włosach naturalnych Kolor otrzymany na włosach po trwałej ondulacji Selektywność zabarwienia ΔH ΔV ΔC ΔE 1 9,4 P 2,1/1,6 8,1 P 1,9/1,3 1,3 0,2 0,3 2,9 2(*) 4,2 P 2,6/2,5 3, 5 P 2,0/1,8 0,7 0,6 0,7 6,4 Wyniki te pokazują, że zabarwienie uzyskane przy zastosowaniu kompozycji farbującej zgodnej z wynalazkiem z przykładu 1, to znaczy zawierającej specyficzne połączenie 2-chloro-6-metylo-3- -aminofenolu, p-fenylenodiaminy i tetraaminopirymidyny jest znacznie mniej selektywne, niż zabarwienie uzyskane przy zastosowaniu kompozycji farbującej z przykładu 2, nie będącej częścią wynalazku, ponieważ zawiera połączenie 2-chloro-6-metylo-3-aminofenolu, 2-β-hydroksyetylo-p-fenylenodiaminy i tetraaminopirymidyny, jakie opisano w zgłoszeniu patentowym WO 96/15765. Przykłady farbowania 3-5 Sporządzono następujące kompozycje farbujące, zgodne z wynalazkiem (zawartości w gramach): Przykład 3 4 5 2-Chloro-6-metylo-3-aminofenol (środek sprzęgający) 0,471 0,471 0,471 Tetrachlorowodorek N,N'-bis((β-hydroksyetylo)-N,N'-bis(4'-aminofenylo)- -1,3-diaminopropanolu (zasada utlenialna) 0,259 p-aminofenol (zasada utlenialna) - 0,163 - Dichlorowodorek pirazolo[1,5-a]pirymidyno-3,7-diaminy (zasada utlenialna) 0,166 p-fenylenodiamina (zasada utlenialna) - 0,162 - Siarczan N,N-bis(β-hydroksyetylo)-p-fenylenodiaminy (zasada utlenialna) - - 0,22 Dichlorowodorek 4,5-diamino-1-etylo-3-metylopirazolu (zasada utlenialna) 0,319 - - Zwyczajowe podłoże nr 2 farby (***) (***) - Zwyczajowe podłoże nr 3 farby - - (****) Woda demineralizowana q.s.ad 100 g 100 g 100 g

PL 202 849 B1 9 (***)Zwyczajowe podłoże nr 2 farby: Etanol o 96 Pirosiarczyn sodu w 35% roztworze wodnym Sól pentasodowa kwasu dietyleno-triaminopentaoctowego Woda amoniakalna o 20% NH 3 (****)Zwyczaj owe podłoże nr 3 farby Etanol o 96 Pirosiarczyn sodu w 35% roztworze wodnym Sól pentasodowa kwasu dietyleno-triaminopentaoctowego Bufor KHPO 4 /KH 2 PO 4 (1,5M/1M) 18 g 0,68 g 1,1 g 10 g 18 g 0,68 g 1,1 g 10 g W momencie użycia zmieszano każdą powyższą kompozycję farbującą z równą ilością wagową kompozycji utleniającej, składającej się z roztworu 20 objętości nadtlenku wodoru (6% wagowo). Każdą otrzymaną kompozycję nałożono na okres 30 minut na kosmyki naturalnych włosów siwych w 90% białych. Następnie kosmyki włosów spłukano, umyto standardowym szamponem, po czym wysuszono. Uzyskane odcienie podano w poniższej tabeli: Przykład ph farby Uzyskany odcień 3 10 ± 0,2 Fiołkowopurpurowy popielaty 4 10 + 0,2 Czerwony mahoniowy 5 6,8 ± 0,2 Popielaty fiołkowopurpurowy Zastrzeżenia patentowe 1. Kompozycja do farbowania ludzkich włókien keratynowych, takich jak włosy, zawierająca środek sprzęgający i zasady utlenialne w podłożu odpowiednim do farbowania, znamienna tym, że zawiera: 2-chloro-6-metylo-3-aminofenol i/lub co najmniej jedną z jego soli addycyjnych z kwasem jako środek sprzęgający, i co najmniej dwie zasady utlenialne różniące się od siebie, wybrane spośród p-fenylenodiamin, podwójnych zasad, p-aminofenoli, o-aminofenoli i heterocyklicznych zasad utlenialnych wybranych spośród pochodnych pirydyny, pochodnych pirazolu, pochodnych pirazolopirymidynowych oraz ich soli addycyjnych z kwasem, przy czym przyjmuje się, że wymieniona kompozycja nie zawiera jednocześnie 2-β-hydroksyetylo-p-fenylenodiaminy i tetraaminopirymidyny. 2. Kompozycja według zastrz. 1 znamienna tym, że zawiera p-fenylenodiaminy wybrane spośród związków o podanym wzorze 1, oraz ich soli addycyjnych z kwasem, w którym: R 1 oznacza atom wodoru, grupę alkilową o C 1 -C 4, monohydroksyalkilową o C 1 -C 4, polihydroksyalkilową o C 2 -C 4, alkoksy(c 1 -C 4 )alkilową(c 1 -C 4 ), alkilową o C 1 -C 4, podstawioną grupą azotową, fenylową lub 4'-aminofenylową; R 2 oznacza atom wodoru lub grupę alkilową o C 1 -C 4, monohydroksyalkilową o C 1 -C 4, polihydroksyalkilową o C 2 -C 4, alkoksy(c 1 -C 4 )alkilową(c 1 -C 4 ) lub alkilową o C 1 -C 4, podstawioną grupą azotową; R 3 oznacza atom wodoru, atom chlorowca taki jak atom chloru, bromu, jodu lub fluoru, grupę alkilową o C 1 -C 4, monohydroksyalkilową o C 1 -C 4, hydroksyalkoksy o C 1 -C 4, acetyloaminoalkoksy o C 1 -C 4, mesyloaminoaikoksy o C 1 -C 4 lub karbamoiloaminoalkoksy o C 1 -C 4, R 4 oznacza, oznacza atom wodoru, chlorowca lub grupę alkilową o C 1 -C 4. 3. Kompozycja według zastrz. 2 znamienna tym, że zawiera p-fenylenodiaminy o wzorze 1 wybrane spośród p-fenylenodiaminy, p-tolilenodiaminy, 2-chloro-p-fenylenodiaminę, 2,3-dimetylo-p-fenylenodiaminę, 2,6-dimetylo-p-fenylenodiaminę, 2,6-dietylo-p-fenylenodiaminę, 2,5-dimetylo-p-fenylenodiaminę, N,N-dimetylo-p-fenylenodiaminę, N,N-dietylo-p-fenylenodiaminę, N,N-dipropylo-p-fenylenodiaminę, 4-amino-N,N-dietylo-3-metyloanilinę, N,N-bis(β-hydroksyetylo)-p-fenylenodiaminę, 4-amino-N,N-bis(β-hydroksyetylo)-3-metyloanilinę, 4-amino-3-chloro-N,N-bis(β-hydroksyetylo)anilinę, 2-β- -hydroksyetylo-p-fenylenodiaminę, 2-fluoro-p-fenylenodiaminę, 2-izopropylo-p-fenylenodiaminę, N-(β- -hydroksypropylo)-p-fenylenodiaminy, 2-hydroksymetylo-p-fenylenodiaminy, N,N-dimetylo-3-metylo-p-

10 PL 202 849 B1 -fenylenodiaminę, N,N-(etylo-β-hydroksyetylo)-p-fenylenodiaminy, N-(β,γ-dihydroksypropylo)-p-fenylenodiaminy, N-(4'-aminofenylo)-p-fenylenodiaminę, N-fenylo-p-fenylenodiaminę, 2-β-hydroksyetyloksy-p- -fenylenodiaminę, 2-β-acetylo-aminoetyloksy-p-fenylenodiaminy, N-(β-metoksyetylo)amino-p-fenylenodiaminy oraz ich soli addycyjnych z kwasem. 4. Kompozycja według zastrz. 1-3, znamienna tym, że zawiera zasady podwójne wybrane spośród związków odpowiadających podanemu wzorowi 2, oraz ich soli addycyjnych z kwasem, w którym: Z 1 i Z 2 jednakowe lub różne, oznaczają grupę hydroksylową lub -NH 2, które można podstawić grupą alkilową o C 1 -C 4 lub wiążącym ramieniem Y; wiążące ramię Y oznacza łańcuch alkilenowy, zawierający 1-14 atomów węgla, prosty lub rozgałęziony, który może być przerwany lub zakończony jedną lub kilkoma grupami azotowymi i/lub jednym lub kilkoma heteroatomami, takimi jak atomy tlenu, siarki lub azotu i ewentualnie podstawiony jedną lub kilkoma grupami hydroksylowymi albo alkoksy o C 1 -C 6 ; R 5 i R 6 oznaczają atom wodoru lub chlorowca, grupę alkilową o C 1 -C 4, monohydroksyalkilową o C 1 -C 4, polihydroksyalkilową o C 2 -C 4, aminoalkilową o C 1 -C 4 lub ramię wiążące Y; R 7, R 8, R 9, R 10, R 11 i R 12 jednakowe lub różne, oznaczają atom wodoru, ramię wiążące Y lub grupę alkilową o C 1 -C 4 ; przy czym przyjmuje się, że związki o wzorze 2 zawierają tylko jedno ramię wiążące Y na cząsteczkę. 5. Kompozycja według zastrz. 4 znamienna tym, że zawiera podwójne zasady o wzorze 2, wybrane spośród N,N'-bis(β-hydroksyetylo)-N,N -bis(4'-aminofenylo)-1,3-diaminopropanolu, N,N'- -bis{(β-hydroksyetylo)-n,n'-bis(4'-aminofenylo)etylenodiaminy, N,N'-bis(4-aminofenylo)tetrametylenodiaminę, N,N -bis((β-hydroksyetylo)-n,n'-bis(4-aminofenylo)tetrametylenodiaminę, N,N'-bis(4-metyloaminofenylo)-tetrametylenodiaminę, N,N'-bis(etylo)-N,N'-bis(4'-amino-3'-metylofenylo)-etylenodiaminy, 1,8- -bis(2,5-diaminofenoksy)-3,5-dioksaoktan oraz ich soli addycyjnych z kwasem. 6. Kompozycja według zastrz. 1-5, znamienna tym, że zawiera p-aminofenole wybrane spośród związków odpowiadających podanemu wzorowi 3, oraz ich sole addycyjne z kwasem, w którym: R 13 oznacza atom wodoru lub chlorowca, grupę alkilową o C 1 -C 4, monohydroksyalkilową o C 1 -C 4, alkoksy(c 1 -C 4 )alkilo(c 1 -C 4 ), aminoalkilową o C 1 -C 4, albo hydroksyalkilo(c 1 -C 4 )aminoalkilową o C 1 -C 4, R 14 oznacza atom wodoru lub chlorowca, grupę alkilową o C 1 -C 4, monohydroksyalkilową o C 1 -C 4, polihydroksyalkilową o C 2 -C 4, aminoalkilową o C 1 -C 4, cyjanoalkilową o C 1 -C 4 lub alkoksy(c 1 -C 4 )alkilową o C 1 -C 4, przy czym przyjmuje się, że co najmniej jedna z grup R 13 lub R 14 oznacza atom wodoru. 7. Kompozycja według zastrz. 6 znamienna tym, że p-aminofenole są wybrane spośród p-aminofenolu, 4-amino-3-metylofenol, 4-amino-3-fluorofenolu, 4-amino-3-hydroksymetylofenolu, 4-amino-2-metylofenol, 4-amino-2-hydroksymetylofenol, 4-amino-2-metoksymetylofenol, 4-amino-2- -aminometylofenol, 4-amino-2-(β-hydroksyetyloaminometylo)fenolu, 4-amino-2-fluorofenolu oraz ich soli addycyjnych z kwasem. 8. Kompozycja według zastrz. 1-7, znamienna tym, że zawiera o-aminofenole wybrane spośród 2-aminofenolu, 2-amino-5-metylofenolu, 2-amino-6-metylofenolu, 5-acetamido-2-aminofenolu, oraz ich soli addycyjnych z kwasem. 9. Kompozycja według zastrz. 1-8, znamienna tym, że zawiera 2-chloro-6-metylo-3-aminofenol i/lub jego sól lub sole addycyjne z kwasem w ilości stanowiącej 0,0001-5% wagowych całkowitego ciężaru kompozycji farbującej. 10. Kompozycja według zastrz. 9, znamienna tym, że zawiera 2-chloro-6-metylo-3-aminofenol i/lub jego sól lub sole addycyjne z kwasem w ilości stanowiącej 0,005-3% wagowych całkowitego ciężaru kompozycji farbującej. 11. Kompozycja według zastrz. 1-10, znamienna tym, że zawiera wszystkie zasady utlenialne w ilości stanowiącej 0,0005-12% wagowych całkowitego ciężaru kompozycji farbującej. 12. Kompozycja według zastrz. 11 znamienna tym, że zawiera wszystkie zasady utlenialne w ilości stanowiącej 0,005-6% wagowych całkowitego ciężaru kompozycji farbującej. 13. Kompozycja według zastrz. 1-12, znamienna tym, że zawiera sole addycyjne z kwasem, wybrane spośród chlorowodorków, bromowodorków, siarczanów i winianów, mleczanów i octanów. 14. Kompozycja według zastrz. 1-13, znamienna tym, że zawiera podłoże odpowiednie do farbowania (czyli nośnik) utworzone z wody lub z mieszaniny wody i co najmniej jednego rozpuszczalnika organicznego, wybranego spośród niższych alkanoli o C 1 -C 4, glicerolu, glikoli i eterów glikoli, alkoholi aromatycznych produktów analogicznych i ich mieszanin. 15. Kompozycja według zastrz. 1-14, znamienna tym, że wykazuje ph wynoszące 3-12.

PL 202 849 B1 11 16. Kompozycja według zastrz. 1-15, znamienna tym, że występuje w postaci płynów, kremów, żeli, lub w każdej innej postaci odpowiedniej do wykonania farbowania włókien keratynowych, a zwłaszcza ludzkich włosów. 17. Sposób farbowania włókien keratynowych, w szczególności ludzkich włókien keratynowych, takich jak włosy, znamienny tym, że nakłada się na te włókna co najmniej jedną kompozycję farbującą, określoną w zastrzeżeniach 1-16, i że kolor wywołuje się przy ph kwaśnym, obojętnym lub alkalicznym za pomocą środka utleniającego, który jest dodany dokładnie w momencie użycia do kompozycji farbującej lub który jest obecny w kompozycji utleniającej nakładanej jednocześnie lub oddzielnie w sposób sekwencyjny. 18. Sposób według zastrz. 17, znamienny tym, że stosuje środek utleniający obecny w kompozycji utleniającej, wybrany spośród nadtlenku wodoru, nadtlenku mocznika, bromianów metali alkalicznych, nadsoli, takich jak nadborany i nadsiarczany, nadkwasów. 19. Wieloprzedziałowy zestaw do farbowania, znamienny tym, że zawiera co najmniej dwa przedziały, z których pierwszy przedział zawiera kompozycję farbującą, określoną w zastrzeżeniach 1-16, a drugi przedział zawiera kompozycję utleniającą. Rysunki

12 PL 202 849 B1 Departament Wydawnictw UP RP Cena 4,00 zł.