Metody analizy przestrzennej. Liczba godzin stacjonarne: Wykłady: 30 Ćwiczenia: 30. niestacjonarne: Wykłady: 18 Ćwiczenia: 18

Transkrypt

1 Karta przedmiotu Wydział: Wydział Finansów Kierunek: Gospodarka przestrzenna I. Informacje podstawowe Nazwa przedmiotu Metody analizy przestrzennej Nazwa przedmiotu w j. ang. Język prowadzenia przedmiotu polski Kody/Specjalności WF-ST1-GP-Zr-12/13Z-METO Zarządzanie miastem WF-ST1-GP-Sr-12/13Z-METO Strategie rozwoju regionalnego Profil przedmiotu Kategoria przedmiotu Typ studiów Ogólnoakademicki kierunkowe lub ogólne 1. (studia licencjackie) Liczba semestrów/semestr 1/3 Liczba godzin stacjonarne: Wykłady: 30 Ćwiczenia: 30 niestacjonarne: Wykłady: 18 Ćwiczenia: 18 Liczba punktów ECTS stacjonarne: 5 niestacjonarne: 6 Krajowe Ramy Kwalifikacji strona 1 z 8

2 II. Wymagania wstępne Lp. 1 Wiedza i umiejętnosci wymagane z przedmiotu matematyka, a także statystyka III. Cele przedmiotu Kod C1 C2 C3 C4 C5 C6 C7 Zapoznanie studenta z przesłankami prowadzenia analiz w układach jednostek terytorialnych Wyjaśnienie ogólnych założeń prowadzenia ilościowych analiz zjawisk społeczno-gospodarczych Zapoznanie studenta z podstawowymi źródłami informacji o zjawiskach i procesach w układach jednostek terytorialnych Zapoznanie studenta z podstawowymi metodami analizy zjawisk i procesów społeczno-gospodarczych w układach jednostek terytorialnych Wykształcenie umiejętności formułowania typowych dla jednostek terytorialnych problemów wymagających stosowania podstawowych metod ilościowych Wykształcenie umiejętności posługiwania się metodami ilościowymi w rozwiązywaniu stawianych problemów funkcjonowania i rozwoju jednostek terytorialnych Wykształcenie umiejętności interpretacji wyników przeprowadzanych analiz i formułowania na ich podstawie praktycznych wniosków IV. Realizowane efekty kształcenia Kod Kat. KEK E1 W Zna metody i narzędzia, w tym techniki pozyskiwania, przechowywania i przetwarzania danych właściwych dla gospodarki. Ma teoretyczną i praktyczną wiedzę na temat metod analiz zjawisk w układach przestrzennych, w tym z wykorzystaniem narzędzi informatycznych. Zna podstawowe metody, techniki i narzędzia stosowane przy rozwiązywaniu prostych zadań z zakresu gospodarki przestrzennej E2 U Potrafi pozyskiwać dane i wykorzystywać je do analizowania konkretnych procesów i zjawisk (gospodarczych, politycznych, prawnych, kulturowych) w zakresie dziedzin nauki i dyscyplin naukowych, właściwych dla kierunku studiów Gospodarka Przestrzenna. Stosuje podstawowe techniki i narzędzia badawcze w zakresie dziedzin nauki i dyscyplin naukowych właściwych dla kierunku studiów Gospodarka Przestrzenna. Potrafi wykorzystać podstawowe metody, techniki i narzędzia stosowane w rozwiązywaniu prostych zadań z zakresu gospodarki przestrzennej. WF-ST1-GP-W19-12/13Z WF-ST1-GP-W26-12/13Z WF-ST1-GP-W29-12/13Z WF-ST1-GP-U11-12/13Z WF-ST1-GP-U12-12/13Z WF-ST1-GP-U15-12/13Z Krajowe Ramy Kwalifikacji strona 2 z 8

3 E3 K Rozumie potrzebę uczenia się przez całe życie; potrafi inspirować i organizować proces uczenia się innych osób. Potrafi odpowiednio określić priorytety służące realizacji określonego przez siebie lub innych zadania. Wykazuje potrzebę stałego doskonalenia i aktualizowania wiedzy związanej z zagadnieniami gospodarki przestrzennej. WF-ST1-GP-K01-12/13Z WF-ST1-GP-K05-12/13Z WF-ST1-GP-K07-12/13Z V. Treści Kształcenia Wykłady Kod D (30) Z (18) W1 Istota analizy regionalnej i metod badania zjawisk społeczno-gospodarczych w układach przestrzennych 2 1 W2 Problemy modelowania zjawisk ekonomiczno-przestrzennych 2 1 W3 Metody analizy struktur przestrzenno-branżowych 4 2 W4 Syntetyczne miary oceny jednostek terytorialnych 8 5 W5 Metody taksonomiczne 8 5 W6 Modele grawitacji i potencjału 4 3 W7 Modele empiryczne w programowaniu rozwoju jednostek terytorialnych 2 1 Ćwiczenia Kod D (30) Z (18) C1 Repetytorium wybranych zagadnień z matematyki i statystyki 3 2 C2 Podstawowe źrófdła informacji o zjawiskach społeczno-gospodarczych w układach jednostek terytorialnych 2 1 C3 Praktyczne przykłady metod analizy struktur przestrzenno-branżowych 6 3 C4 Praktyczne przykłady konstruowania syntetycznych miar oceny jednostek terytorialnych 6 3 C5 Praktyczne przykłady konstruowania i interpretacji syntetycznych miar oceny dla obiektookresów 3 2 C6 Praktyczne przykłady stosowania metod taksonomicznych, wraz z i interpretacją wyników 8 5 C7 Praktyczne przykłady konstruowania wskaźników pełnych potencjałów rozwojowych, wraz z i interpretacją wyników 2 2 VI. Metody prowadzenia zajęć Kod N1 N3 Wykład audytoryjny Prezentacja Krajowe Ramy Kwalifikacji strona 3 z 8

4 N4 N5 N7 Dyskusja Praca w grupach Analiza przypadku VII. Sposoby oceny Ocena formująca Kod F1 F3 F9 Kolokwium Odpowiedź ustna Ćwiczenie praktyczne Ocena podsumowujące Kod P2 P3 P4 Egzamin pisemny Egzamin testowy Średnia ważona ocen cząstkowych VIII. Kryteria oceny Efekt kształcenia E1 waga: 33% Nie osiągnął założonego efektu (ocena 2.0) Osiągnął w stopniu dostatecznym (ocena 3.0) Osiągnął w stopniu dobrym (ocena 4.0) Osiągnął w stopniu bardzo dobrym (ocena 5.0) Osiągnął w stopniu celującym (ocena 5.5) Nie posiada dostatecznej wiedzy o roli analiz przestrzennych, ani też o konkretnych metodach ich przeprowadzania W stopniu wystarczającym potrafi objaśniać poszczególne techniki poznanych analiz ilościowych Potrafi biegle objaśniać poszczególne techniki poznanych analiz ilościowych, popełniając drobne błędy interpretacji Potrafi bezbłędnie objaśniać poszczególne techniki poznanych analiz ilościowych W wyjasnianiu poszczególnych technik poznanych analiz ilościowych wykracza znacząco poza obowiązujący program kształcenia Efekt kształcenia E2 waga: 50% Nie osiągnął założonego efektu (ocena 2.0) Nie potrafi zastosować właściwej metody do rozwiązania zadanego problemu praktycznego; nie potrafi zinteretować otrzymanych wyników Krajowe Ramy Kwalifikacji strona 4 z 8

5 Osiągnął w stopniu dostatecznym (ocena 3.0) Osiągnął w stopniu dobrym (ocena 4.0) Osiągnął w stopniu bardzo dobrym (ocena 5.0) Osiągnął w stopniu celującym (ocena 5.5) Stosuje poznane techniki analizy do rozwiązania zadanych problemów praktycznych, popełniając jednak błędy w wyliczeniach lub w intepretacji wyników. Stosuje poznane techniki analizy do rozwiązania zadanych problemów praktycznych, popełniając drobne błędy w wyliczeniach, ale jednoczesnie poprawnie interpretując otrzymane wyniki. lub też: Stosuje bezbłędnie poznane techniki analizy do rozwiązania zadanych problemów praktycznych, ale jednoczesnie popełnia drobne błedy w interpretacji otrzymanych wyników. Stosuje bezbłędnie poznane techniki analizy do rozwiązania zadanych problemów praktycznych, w pełni poprawnie intepretując jednoczesnie otrzymane wyniki. Stosuje bezbłednie poznane techniki analizy do rozwiązania zadanych problemów praktycznych, przedstaiając jednocześnie twórczą intepretację otrzymanych wyników. Efekt kształcenia E3 waga: 17% Nie osiągnął założonego efektu (ocena 2.0) Osiągnął w stopniu dostatecznym (ocena 3.0) Osiągnął w stopniu dobrym (ocena 4.0) Osiągnął w stopniu bardzo dobrym (ocena 5.0) Osiągnął w stopniu celującym (ocena 5.5) Nie wykazuje chęci do przyswojenia sobie wystarczającej wiedzy i umiejętności w zakresie przedstawianych metod i technik analizy. Legitymuje się małą aktywnością w zajęciach grupowych. Wykazuje dostatecznie dużą aktywność w zajęciach grupowych. Wykazuje bardzo dużą aktywność w zajęciach grupowych. Jest wyraźnym liderem w kształtowaniu aktywnych postawi na zajęciach grupowych. Uzyskanie przez Studenta pozytywnej oceny końcowej z przedmiotu możliwe jest w przypadku zrealizowania wszystkich efektów kształcenia w stopniu co najmniej dostatecznym. Ocena końcowa z przedmiotu wyliczana jest według następującej formuły: 33% * ocena z realizacji efektu E1 + 50% * ocena z realizacji efektu E2 + 17% * ocena z realizacji efektu E3 Krajowe Ramy Kwalifikacji strona 5 z 8

6 IX. Obciążenie pracą studenta Rodzaj aktywności stacjonarne Liczba godzin niestacjonarne Godziny kontaktowe z nauczycielem akademickim wynikające z planu studiów Godziny kontaktowe z nauczycielem akademickim w ramach konsultacji (np. prezentacji, projektów) 5 9 Godziny kontaktowe z nauczycielem akademickim w ramach zaliczeń i egzaminów 5 5 Przygotowanie do zajęć (studiowanie literatury, odrabianie prac domowych itp.) Zbieranie informacji, opracowanie wyników Przygotowanie raportu, projektu, referatu, prezentacji, dyskusji 0 10 Przygotowanie do kolokwium, zaliczenia, egzaminu Suma godzin Liczba punktów ECTS 5 6 Krajowe Ramy Kwalifikacji strona 6 z 8

7 X. Macierz realizacji przedmiotu Efekt kształcenia Odniesienie do efektów kierunkowych Cele przedmiotu Treści kształcenia Narzędzia dydaktyczne Sposoby oceny E1 WF-ST1-GP-W19-12/13Z WF-ST1-GP-W26-12/13Z WF-ST1-GP-W29-12/13Z W5 W4 W1 W3 W2 W6 W7 C1 C2 C3 C4 C5 C6 C7 N1 N3 N4 N5 N7 F1 F9 P2 P4 F3 P3 E2 WF-ST1-GP-U11-12/13Z WF-ST1-GP-U12-12/13Z WF-ST1-GP-U15-12/13Z W5 W4 W2 W1 W3 W6 W7 C1 C2 C3 C4 C5 C6 C7 N1 N3 N4 N5 N7 F1 F9 P2 P4 F3 P3 E3 WF-ST1-GP-K01-12/13Z WF-ST1-GP-K05-12/13Z WF-ST1-GP-K07-12/13Z W4 W2 W1 W3 W6 W5 W7 C1 C2 C3 C4 C5 C6 C7 N1 N3 N4 N5 N7 F1 F9 P2 P4 F3 P3 Krajowe Ramy Kwalifikacji strona 7 z 8

8 XI. Literatura Literatura podstawowa Lp. pozycji 1 Kudlacz T. Modelowanie rozwoju społeczno-gospodarczego w układach regionalnych. Pomocnicze materiały dydaktyczne, Kraków, 1992, Wydawnictwo Akademii Ekonomicznej w Krakowie 2 Mlodak A. Analiza taksonomiczna w statystyce regionalnej, Warszawa, 2006, Difin 3 Strahl D. (red.) Metody oceny rozwoju regionalnego, Wrocław, 2006, Wydawnictwo Akademii Ekonomicznej we Wrocławiu 4 Suchecki B. (red.) Ekonometria przestrzenna. Metody i modele analizy danych przestrzennych, Warszawa, 2010, Wydawnictwo C.H.Beck 5 Wydymus S., Zeliaś A. Metody prognozowania rozwoju społeczno-gospodarczego, Kraków, 1993, Wydawnictwo Akademii Ekonomicznej w Krakowie Literatura uzupełniająca Lp. pozycji 1 Chojnicki Z. Zastosowanie modeli grawitacji i potencjału w badaniach społeczno-ekonomicznych, Warszawa, 1960, Studia"KPZK PAN, t.xiv 2 Chojnicki Z., Czyż T. Metody taksonomii numerycznej w regionalizacji geograficznej, Warszawa, 1973, PWN [4] 3 Parysek J, Wojtasiewicz L. Metody analizy regionalnej i planowania regionalnego, Warszawa, 1979, PWE 4 Strahl D. Metody programowania rozwoju społeczno-gospodarczego, Warszawa, 1990, PWE XII. Informacja o nauczycielach Osoba odpowiedzialna za Kartę Przedmiotu Kudłacz Tadeusz, prof. dr hab. (Katedra Gospodarki Regionalnej) Osoby prowadzące przedmiot Lp. Nauczyciel 1 Kudłacz Tadeusz, prof. dr hab. (Katedra Gospodarki Regionalnej) 2 Brańka Patrycja, dr (Katedra Gospodarki Regionalnej) 3 Musiał-Malagó Monika, dr (Katedra Gospodarki Regionalnej) Status karty: ZAAKCEPTOWANO przez: Luchter Bogusław, dr hab. (data akceptacji: ) Krajowe Ramy Kwalifikacji strona 8 z 8