Program wychowawczy PROGRAM WYCHOWAWCZY KATOLICKIEGO GIMNAZJUM IM. ŚW. STANISŁAWA KOSTKI

Transkrypt

1 Program wychowawczy PROGRAM WYCHOWAWCZY KATOLICKIEGO GIMNAZJUM IM. ŚW. STANISŁAWA KOSTKI Założenia pracy wychowawczej. Wszystkie działania wychowawcze w Katolickim Gimnazjum imienia świętego Stanisława Kostki są podporządkowane nauce Jezusa Chrystusa - pierwszego i najlepszego nauczyciela i wychowawcy. Stąd przekazujemy nie tylko wiedzę, ale uczymy wzrastać w prawdzie i mądrości. Wykorzystujemy pasję poznawczą uczniów, aby przekazać im prawdę i nauczyć ich jak ją odkrywać. Uczymy ich, że świat wartości jest nie mniej ważny niż wiedza i mądrość. Pracę wychowawczą realizujemy w następujących wymiarach: religijnym; kulturowym i patriotycznym; osobowościowym; wspólnotowym. Wymiar religijny Ponieważ największą wartością jest Bóg, dlatego chcemy, żeby nauczyciele i uczniowie zrozumieli prawdę o Bożej Miłości i umieli na nią odpowiedzieć, znajdując tym samym swoje miejsce w Kościele. Czas spędzony w szkole jest czasem kształtowania ducha, wzrostem pobożności i dojrzałości religijnej. Cele te chcemy osiągnąć poprzez codzienną modlitwę przed i po lekcjach, uczestnictwo Eucharystii szkolnej, stałą opiekę prefekta szkoły, katechezę, rekolekcje wielkopostne i dni skupienia, uczestnictwo we wspólnotach i ruchach Kościoła, ukazywanie wzoru osobowego patrona szkoły, uczestnictwo w uroczystościach Kościoła lokalnego. Wymiar kulturowy i patriotyczny Uważamy, że największą wartością po Bogu, jest Ojczyzna. Chcemy, aby w życiu naszej szkoły we wszystkich wymiarach widoczny był szacunek i miłość dla narodowego dziedzictwa, kultury, historii, literatury i języka. Chcemy odwoływać się do tożsamości narodowej opartej na kulturze łacińskiej i chrześcijańskiej na lekcjach języka polskiego, historii, katechezy, geografii i lekcjach wychowawczych. W każdym miejscy w szkole ważna jest dla nas troska o czystość i poprawność języka polskiego. Ważnym etapem tej formacji są wycieczki krajoznawcze, których celem jest poznanie piękna ziemi, kultury i historii ojczystej. Szczególnie uroczyście obchodzimy święta i rocznice narodowe. Wymiar osobowościowy Chcemy wychować człowieka szczęśliwego, umiejącego ustalić cel swojego życia i dążyć do jego osiągnięcia. Wychowanek nasz powinien równocześnie walczyć ze swoimi słabościami, egoizmem, ludzką zachłannością. Musi w duchu tolerancji starać się zrozumieć drugiego człowieka, umieć przeciwstawić się złu, dążyć do harmonii między sobą i Bogiem, aby umiejętność zaufanie Bogu uchroniła go od zniechęcenia czy nawet rozpaczy w życiu. Kształtowanie osobowości uczniów osiągniemy przez: ukazanie niepowtarzalności osoby ludzkiej,

2 formację duchową prowadzoną przez wychowawców, katechetów, kształtowanie kultury osobistej, konieczność poznawania siebie poprzez naukę, umiejętne korzystanie z dóbr kulturalnych oraz środków masowego przekazu, wyrabianie poczucia godności i odpowiedzialności, pobudzanie do twórczego działania, prawidłowe rozumienie wolności jednostki, nabywanie umiejętności obrony słusznych przekonań - własnych i cudzych, zdyscyplinowanie i samokontrolę, umiejętność pracy w zespole, uczenie samodzielności w podejmowaniu i rozwiązywaniu zadań. Wymiar wspólnotowy Chcemy w naszych uczniach kształtować świadomość, że dobro społeczne jest jednym z zadań życia ludzkiego. Cel ten pragniemy osiągnąć poprzez: poruszanie problemów życia rodzinnego, umiejętne współżycie w grupie klasowej i szkolnej, kształtowanie potrzeb służenia innym, budzenie wrażliwości na potrzeby bliźnich. Główne kierunki i formy realizacji programu Formacja nauczyciela i wychowawcy To nauczyciel stanowi ważne ogniwo programu wychowawczego szkoły. Kocha prawdę i dobro, nieustannie wychodzi naprzeciw swoim wychowankom, ponieważ dostrzega nie tylko chwilę obecną, ale i konsekwencje tej chwili. Jest realistą, dostrzegającym zarówno strony pozytywne jak i negatywne własnych wysiłków. Działa nie tylko we własnym imieniu, lecz w imieniu Boga, choć ten pozostawia mu wolność wyboru metod i środków. Jest optymistą, nie działa chaotycznie i przypadkowo. Współpraca szkoły z rodzicami Rodzice, będąc pierwszymi odpowiedzialnymi za wychowanie dzieci, mają prawo wolnego wyboru szkoły dla nich. Wybierając Katolickie Gimnazjum zobowiązują się do współdziałania ze szkołą w procesie wychowania akceptując jej katolicki charakter. Zatem rodzice powinni: być świadomi swoich wyborów i odpowiedzialności za nie, budować szczerze relacje z innymi członkami wspólnoty szkolnej (nauczycielami, uczniami, pracownikami administracji itd.) i uczestniczyć jak najlepiej we wszystkim co dotyczy wychowania, pomagać w rozwiązywaniu problemów szkolnych, opiniować programy proponowane przez szkołę i uczestniczyć w proponowanych inicjatywach.

3 Zadania wychowawcy klasy Praca z uczniem Naczelnym celem wychowawcy jest uświadamianie uczniowi, że sprawcą wszystkiego jest Bóg, w Nim jest największe dobro i do Niego należy odnosić wszystko, co nas spotyka. Jest rzecznikiem ucznia i klasy. Odnosi się do wychowanka z szacunkiem i przyjaźnie, a równocześnie stawia mu wysokie wymagania. Towarzyszy mu w procesie dojrzewania. Poznaje ucznia poprzez rozmowy, obserwacje jego reakcji, zachowań. Rozeznaje jego sytuację domową. Kształtuje osobowość, pamiętając o jego niepowtarzalnym charakterze. Uświadamia mu konieczność ciągłej pracy nad sobą. Dba o bezpieczeństwo, zdrowie, życie. Udziela pomocy w rozwiązywaniu indywidualnych trudności. Stara się zaradzić sytuacjom konfliktowym. Ocenia postawę i zachowanie wychowanka, uwzględniając opinie osób uczących. Formułuje opinie o uczniu umożliwiające mu staranie o nagrody i stypendia instytucji pozaszkolnych. Opiekuje się uczniami na zajęciach poza szkołą. Integruje powierzony mu zespół klasowy poprzez wyjazdy, rozmowy, dyskusje, uroczystości klasowe, wyjścia do muzeum, kina, teatru, filharmonii, wycieczki. Przygotowuje do życia we wspólnocie ze szczególnym wskazaniem, że dobro tkwi we wspólnym dobru. Wyrabia umiejętność krytycznej oceny zmian dokonujących się w państwie i społeczeństwie. Uzmysławia konieczność włączania się w życie społeczne i polityczne. Wychowuje w duchu tradycji narodowej. Kształtuje ucznia jako świadomego patriotę, miłującego Boga i Ojczyzną, pełnego szacunku dla innych religii i kultur. Prowadzi dokumentację klasy. Współpraca z rodzicami nawiązanie kontaktów z rodzicami (zebrania, konsultacje, rozmowy indywidualne), formacja rodziców na spotkaniach (duchowa, pedagogiczna), szybkie interwencje w trudnych sytuacjach, wspieranie rodziców w przezwyciężaniu trudności szkolnych dziecka. Zadanie ucznia Do zadań ucznia należy: odpowiednie zaangażowanie się we własny rozwój osobowy i społeczny, szacunek i akceptacja innych ludzi w duchu chrześcijańskim, jak najlepsze wykorzystanie własnych uzdolnień, aby rozwijać się jak człowiek, chrześcijanin i Polak, bycie dyspozycyjnym wobec inicjatyw,: religijnych, kulturalnych, społecznych, sportowych, rekreacyjnych proponowanych przez szkołę. Ideały wychowawcze szkoły szacunek dla własnej wiary i Kościoła tolerancja i szacunek wobec innych narodów i religii, szacunek dla każdej pracy, szacunek dla prawa, szacunek dla rodziców, uczciwość,

4 godność własnej osoby, miłość i szacunek do innych, praca nad sobą i dążenie do doskonałości, chrześcijańska hierarchia wartości, zasad etyki chrześcijańskiej, dbałość o nieustanny rozwój wiedzy, wierność przyrzeczeniom i zobowiązaniom, wolność odpowiedzialna, kultura osobista, wolność od nałogów, szacunek dla życia rodzinnego i miłości małżeńskiej, szacunek dla kultury (muzyka, sztuka, malarstwo itp.), umiejętność korzystania z masowej informacji. Realizację tych celów możemy zapewnić poprzez: 1. Wychowanie religijne: codzienna modlitwa przed i po lekcjach; uczestnictwo w Eucharystii szkolnej; udostępnianie w widocznym miejscu kalendarza liturgicznego i kształtowanie życia szkoły zgodnie z jego charakterem, udostępnianie bieżącej liturgii słowa; stała opieka kapłana - prefekta szkoły; katecheza, rekolekcje wielkopostne, ukazywanie wzorów osobowych świętych i błogosławionych, zwłaszcza bliskich czasom współczesnym; pielgrzymki; uczestnictwo w centralnych uroczystościach Kościoła lokalnego - w parafii, w katedrze, w sanktuarium w kraju i zagranicą. 2. Wychowanie moralne: rozmowa, perswazja, przykład; złożona ocena z zachowania uwzględniająca samoocenę i ocenę grupy rówieśniczej; praktykowanie pomocy koleżeńskiej w nauce; włączanie do wspólnoty klasowej osób niepełnosprawnych celem szczególnego uwrażliwienia na nie wszystkich wychowanków; racjonalny rozkład zajęć szkolnych i pozaszkolnych; zlecanie samodzielnych zadań do wykonywania i rozliczanie z nich. 3. Strefa emocjonalna: działania integracyjne (lekcje wychowawcze, wycieczki, dni skupienia, wspólne uczestnictwo w kulturze); rozwiązywanie problemów klasowych w obrębie własnego środowiska danej klasy;

5 lekcje przygotowania do życia w rodzinie uwzględniające przekaz wiedzy z zakresu psychologii; wnikanie wychowawcy w sytuację rodzinną wychowanków i dostosowanie działań w indywidualny sposób; rozmowy uwrażliwiające wychowanków wzajemnie na siebie, uczące dostrzegać drugiego człowieka; praca w kołach zainteresowań; nagradzanie jako wzmacnianie pozytywnej motywacji; ukazywanie pozytywnych wzorów osobowych we współczesnej historii i kulturze. 4. Wychowanie intelektualne. umiejętne korzystanie ze współczesnej wiedzy; racjonalizacja procesu nauczania; dyskusje kształtujące obiektywizm, sztukę argumentacji, krytykę, sąd, ocenę; zapoznawanie z najnowszymi osiągnięciami techniki, wprowadzanie do szkoły nowoczesnych pomocy, multimediów; ukazywanie sylwetek uczonych i filozofów, którzy byli (są) ludźmi wiary, szukanie autorytetów. 5. Kształtowanie woli: zachęcanie do niewielkich choćby ćwiczeń ascetycznych, umiejętności wyrzeczenia na rzecz innych; tworzenie planów pracy całej klasy, poszczególnych uczniów i rozliczanie z nich; konsekwentne egzekwowanie zobowiązań uczniów; wdrażanie do systematyczności poprzez częste sprawdzanie prac klasowych i domowych; kształcenie odpowiedzialności przez pełnienie ról społecznych w klasie i w szkole; troska o higienę i zdrowie jako element ćwiczenia woli. 6. Wychowanie estetyczne i kulturowe: ukazywanie moralnego piękna bohaterów historycznych i literackich, świętych oraz przesłania wielkiej literatury; uczestnictwo w kulturze (sztuka teatralna, koncerty, wystawy, muzea, film); systematyczne zapoznawanie z dziedzictwem kultury na lekcjach języka polskiego, historii, wycieczkach; troska o piękno języka polskiego; troska o kształtowanie umiejętności wypowiedzi publicznej - zapoznanie z zasadami retoryki; ukazywanie aspektów sakralnych kultury zwłaszcza w czasie wycieczek; troska o rozwój czytelnictwa, przywrócenie prymatu książki jako środka szczególnego budzenia wrażliwości estetycznej; nauka tańca; troska o estetyczne przeżycie liturgii;

6 strój szkolny codzienny i świąteczny, dobór odpowiedniego wyglądu stosownie do sytuacji, pory dnia, zajęcia, towarzystwa; troska o estetykę postawy i gestów; troska o pomieszczenia szkolne i wykorzystanie ich zgodnie z przeznaczeniem. 7. Wychowanie patriotyczne: lekcje języka polskiego, historii, geografii, wiedzy o społeczeństwie; wycieczki po Polsce, poznanie historii i kultury ojczystej; ukazywanie bohaterów narodowych; starannie dobrany kanon lektur szkolnych odzwierciedlający wartości narodowej kultury; modlitwa za ojczyznę; uroczyste obchodzenie świąt i rocznic narodowych. 8. Wychowanie społeczne: działalność samorządu szkolnego i klasowego; lekcje wiedzy o społeczeństwie i historii, języka polskiego, biologii i geografii oraz wychowania do życia w rodzinie; redagowanie gazetki szkolnej; zapewnienie dostępu do prasy i kierowanie przez wychowawców jej wyborem i lekturą; uczestnictwo w różnorodnych spotkaniach międzyszkolnych; podejmowanie działań charytatywnych; nauka języków obcych jako ważnych środków komunikacji społecznej. 9. Wychowanie fizyczne: lekcje wychowania fizycznego prowadzone zgodnie z programem; działalność szkolnego koła sportowego; uczestnictwo w szkolnych i międzyszkolnych zawodach sportowych; zapewnienie odpowiedniego sprzętu sportowego; systematyczne badania kontrolne prowadzone przez pielęgniarkę szkolną; troska o dobre wyposażenie gabinetu pielęgniarskiego, apteczki szkolnej; troska o dzieci chore, informowanie zespoły pedagogicznego o trwałych schorzeniach lub wadach rozwojowych wychowanków i przygotowanie do udzielenia ewentualnej pomocy; lekcje przygotowania do życia w rodzinie uwzględniające aspekt samoobserwacji organizmu; szkolenie sanitarne uczniów; troska o higienę pracy (pomieszczeń szkolnych, organizacji czasu pracy); prelekcje i pogadanki organizowane np. w czasie godzin wychowawczych dotyczące szkodliwości uzależnień; przestrzeganie zasad BHP, przeszkolenie wszystkich pracowników szkoły w zakresie BHP, systematycznie przeprowadzana kontrola urządzeń i pomieszczeń.