Roczny plan pracy formacyjno wychowawczo dydaktycznej w roku szkolnym 2015 / 2016

Transkrypt

1 Roczny plan pracy formacyjno wychowawczo dydaktycznej w roku szkolnym 2015 / 2016 Przez Chrystusa, z Chrystusem, w Chrystusie. Przez wiarę i chrzest do świadectwa (hasło cyklu duszpasterskiego, przygotowującego do 1050 rocznicy Chrztu Polski) Pogłębienie osobistej relacji z Bogiem Nowe życie w Chrystusie hasło duszpasterskie roku 2015 / 2016 Formacja biblijna i duchowa: sakrament Chrztu Świętego Rozwijanie poczucia piękna i kultury codziennego życia poprzez uwrażliwienie na piękną polszczyznę. Wychowanie do poczucia sacrum (wrażliwość na obecność Pana Jezusa w Najświętszym Sakramencie) Ukazywanie celów transcendentnych ponad doczesnych, oraz wychowanie do bycia nie tylko z drugimi ale do bycia dla drugich.

2 Pan Jezus Miłosierny szczególny wzór świętości dla naszego przedszkola w tym roku Jak co roku pracę w przedszkolu opieramy o cztery zasady wychowawcze bł. Marceliny Darowskiej: 1. Bóg wszystkim, przez wszystko do Boga. 2. Bóg nas stworzył Polakami. 3. Wierność obowiązkom stanu i miejsca swego. 4. Nauczyć dzieci myśleć. W tym roku szkolnym 2015 / 2016 zwrócimy szczególną uwagę na realizację pierwszej zasady wychowawczej bł. Matki Marceliny Darowskiej: BÓG WSZYSTKIM PRZEZ WSZYSTKO DO BOGA Pierwszą zasadą, na której spocznie całe wychowanie, jakoby na filarze, całość utrzymującym będzie: Bóg wszystkim, przez wszystko do Boga. On celem wszystko, co nam przez Niego podane drogą do Niego (bł. M. Marcelina)

3 Cel: kształtowanie w dzieciach właściwej postawy chrześcijańskiej Stosunek do Pana Boga: Właściwe rozumienie i przeżywanie niedzieli Trzeba troszczyć się o autentyzm przeżyć, czyli o ich prawdę i nie bać się prostych form pobożności i przekazu wiary, bo one mają wewnętrzną skuteczność, potrzeba wierności tradycji i zachowania polskich zwyczajów, obrzędów i obchodów, świętowania w powiązaniu z Kościołem (abp. Michalik) Udział dzieci w codziennej modlitwie, niedzielnej Mszy Świętej i okolicznościowych uroczystościach przypadających w roku liturgicznym Wdrażanie dzieci do różnego rodzaju praktyk religijnych (znak Krzyża Świętego, interpretacja podstawowych modlitw: Ojcze nasz, Zdrowaś Maryjo, Różaniec, Anioł Pański, Droga Krzyżowa) Kształtowanie postawy ofiary i wyrzeczenia (ofiarowanie swoich zabawek, słodyczy dla potrzebujących) Działalność na rzecz misji (duchowa adopcja, dary serca ) Poszukiwanie prawdy, dobra, piękna i miłości w otaczającym nas świecie wyrażanie wdzięczności Bogu za wszystkie Jego dary Tworzenie warunków do dokonywania wyborów i ich ocenianie

4 Stosunek do siebie i do drugiego człowieka: Organizowanie działań umożliwiających poznanie wielowymiarowości drugiego człowieka Pomoc w budowaniu pozytywnego obrazu własnego ja Wykorzystywanie codziennych sytuacji do podejmowania przez dziecko prób samooceny Kształtowanie u dzieci odporności emocjonalnej: - radzenie sobie w trudnych sytuacjach - uczenie znoszenia sukcesów i porażek Stworzenie sytuacji do nabywania doświadczeń społecznych Wychowanie dzieci do orientowania się w tym, co dobre a co złe Uczenie nawiązania bliskiego, serdecznego kontaktu z drugim człowiekiem Kształtowanie postawy szacunku wobec drugiego człowieka a szczególnie wobec: osób niepełnosprawnych, o innym statusie materialnym i społecznym Stwarzanie warunków do rozwiązywania sytuacji konfliktowych na zasadzie dialogu i akceptacji innych Zdobywanie doświadczeń w mówieniu, słuchaniu i byciu słuchanym Wdrażanie do wzajemnej pomocy i życzliwości Wychowanie do wrażliwości na piękno, dobro i prawdę To, co Boże wydobywa i podkreśla to, co naturalne (abp Mokrzycki)

5 Wprowadzenie dziecka w świat wartości uniwersalnych takich jak dobro, prawda, piękno, miłość poprzez: 1) Przekaz osobowy nauczyciela 2) Tworzenie otoczenia sprzyjającego rozumieniu i przeżywaniu tych wartości (podstawa programowa, p.7,8,9) Zabić w dziecku echo na piękno, echo, które chociażby w najsłabszej nucie koniecznie w nie złożone, to skaleczyć w nim człowieka. Obowiązkiem i zadaniem wychowania rozwinąć poczucie piękna, utorować mu drogę i dać siłę. (bł. M. Marcelina) Sposoby realizacji: Udział dzieci w uroczystościach: koncerty, festyny, przedstawienia, sztuki teatralne Odgrywanie ról w zabawach parateatralnych, posługując się mowa, mimiką, gestem i ruchem, rekwizytami Śpiewanie piosenek z repertuaru dziecięcego oraz łatwych piosenek ludowych Udział w tańcach i muzykowaniu Wyrażanie tempa i wysokości dźwięku poprzez taniec i pląsy Tworzenie muzyki z wykorzystaniem instrumentów perkusyjnych, przedmiotów codziennego użytku Improwizowanie własnych utworów ruchem

6 Słuchanie muzyki poważnej Zapoznanie z wybranymi zabytkami i dziełami sztuki oraz tradycjami i regionalnymi obrzędami ludowymi Wykonywanie prac plastycznych różnymi technikami i przy użyciu elementarnych środków wyrazu (kształt, barwa) Troska o porządek i estetyczny wygląd wszystkich pomieszczeń, w których dziecko przebywa Troska o kulturę języka Odpowiedni dobór pomocy dydaktycznych i zabawek Otaczanie atmosferą ładu i estetyki Dobór właściwych miejsc spacerów i wycieczek Poczucie piękna rozwinąć można przede wszystkim otaczając dziecka atmosferą ładu i estetyki unikać złego i brzydkiego, rozwijać poczucie porządku i piękna przez piękno podnosić czystość. Drogą do tego winien być przykład wychowawców. (bł. M. Marcelina) Tym, co powinno najbardziej niepokoić nas nauczycieli i wychowawców jest wulgaryzacja języka i lekceważenie kultury narodowej. Naszą odpowiedzią na to wyzwanie jest realizacja założenia wychowania do poczucia piękna i mówienia co dzień pięknym językiem polskim. Chcemy zwrócić szczególną uwagę na wartość słowa.