Opis techniczny do części lotniskowej i drogowej. 1. Przedmiot opracowania

Transkrypt

1 Opis techniczny do części lotniskowej i drogowej 1. Przedmiot opracowania Przedmiotem opracowania jest projekt budowlany i wykonawczy budowy lądowiska sanitarnego dla śmigłowców ratunkowych w Świebodzinie przy ul. Jeziorowej na działkach Rozwiązaniem projektowym objęto: - mapę do celów projektowych - dokumentację geotechniczną - pole wzlotów - strefę podejścia końcowego i startu - strefę przyziemienia i wzlotu - drogę dojazdową - odwodnienie lądowiska - oświetlenie lądowiska - wyposażenie lądowiska - oznakowanie lądowiska - ogrodzenie lądowiska 2. Stan istniejący Teren przeznaczony na lokalizację lądowiska położony jest w we wschodniej części miasta Świebodzin, przy ul. Jeziorowej. Są to działki nr 165/1 i 166/4. Działki są niezabudowane, pokryte zielenią. Od strony wschodniej projektowanego lądowiska przebiega droga publiczna ul. Jeziorowa. Za drogą w kierunku wschodnim rozciąga się Jezioro Zamecko. Po stronie północnej zlokalizowana jest wytwórnia materiałów budowlanych i zakład wulkanizacyjny. Za nimi przebiega ul. Młyńska, przy której zlokalizowany jest Nowy Szpital w Świebodzinie. Od strony południowej i zachodniej znajduje się luźna zabudowa mieszkaniowa o niskiej intensywności. W rejonie lądowiska, w zasięgu powierzchni ograniczających, które wyznaczają granice przestrzeni powietrznej, niezbędnej dla zapewnienia bezpiecznych warunków ruchu śmigłowców sanitarnych znajdują się drzewa, które będą kolidować z funkcjonowaniem lądowiska. Na terenie przewidzianym pod lądowisko nie przebiegają sieci uzbrojenia podziemnego i nadziemnego. 3. Przyjęcie kierunku głównego podejścia Preferencyjny kierunek podejścia dla projektowanego lądowiska sanitarnego dla śmigłowców przyjęto na podstawie rozpoznania kierunków najczęściej wiejących wiatrów oraz uwarunkowań lokalnych związanych z istniejącym zagospodarowaniem terenu. Najczęściej wiejące wiatry występują na kierunku wschód zachód. Uwarunkowania wynikające z zagospodarowania terenu uwzględniają lokalizację i wysokości poszczególnych obiektów oraz zminimalizowanie uciążliwości funkcjonowania lądowiska. Zabezpieczenie korytarza w przestrzeni powietrznej, który zapewni bezpieczne loty śmigłowców sanitarnych, przyjęto przy osi głównego kierunku podejścia o kącie = GEO `

2 4. Powierzchnie ograniczające Dla projektowanego lądowiska wyznaczono powierzchnie ograniczające. Powierzchnie ograniczające składają się z powierzchni podejścia i wznoszenia oraz powierzchni przejściowej. Powierzchni podejścia i wznoszenia posiada nachylenie 1:6, a jej na długość wynosi 600m, licząc od krawędzi pola wzlotów. Rozchylenie zewnętrznych krawędzi powierzchni podejścia i wznoszenia wynosi 15. Powierzchnia przejściowa posiada nachylenie 1:2. Jest ona prostopadła do głównej osi podejścia i wznoszenia i wyznacza się ją od krawędzi pola wzlotów do wysokości 100 m. Powierzchnie ograniczające dla projektowanego lądowiska wyznaczono przy pomocy planu warstwicowego. Wszelkie istniejące i projektowane obiekty kubaturowe i punktowe, skrajnie drogowe i kolejowe, w czasie funkcjonowania lądowiska, muszą posiadać wysokości poniżej rzędnych, wyznaczonych przez powierzchnię podejścia i wznoszenia oraz powierzchnie przejściowe. Utrzymanie wolnej od przeszkód przestrzeni powietrznej będzie w kompetencjach władz samorządowych w Świebodzinie. Kolidujące z powierzchniami ograniczającymi drzewa należy bezwarunkowo wyciąć. Projekt zawiera inwentaryzację kolidującego drzewostanu, przeznaczonego do wycinki. 5. Lokalizacja pola wzlotów Lokalizacja pola wzlotów zapewnia uzyskanie czasu transportu karetką sanitarną pacjenta z lądowiska na szpitalny oddział ratunkowy, przy szpitalu w Świebodzinie, nie przekraczający wielkości 5 min. Przyjęta lokalizacja pola wzlotów pozwoli na uzyskanie przestrzeni powietrznej wolnej od przeszkód lotniczych. Wymiary pola wzlotów i wyposażenie lądowiska przyjęto dla obliczeniowego śmigłowca Eurocopter EC 135. Wymiary śmigłowca obliczeniowego: Średnica wirnika głównego 10,20 m, długość 12,16 m, wysokość: 3,62 m Osiągi: Prędkość maksymalna: 259 km/h, prędkość wznoszenia (lot pionowy) 7,6 m/s, pułap 3045 m, zasięg: 595 km. Śmigłowiec ten posiada śmigło ogonowe zabudowane i podwozie płozowe. Napęd stanowią dwa silniki o mocy ok. 600 KM każdy. Masa własna śmigłowca wynosi 1465 kg, maksymalna masa startowa: 2835 kg. Na podstawie tych danych w projekcie przyjęto powierzchnię pola wzlotów w formie kwadratu o boku długości 25,00 x 25,00 m. Przyjęte wymiary pola wzlotów projektowanego lądowiska sanitarnego pozwalają na obsługę śmigłowców, których największy wymiar nie przekracza 12,50m. Symetrycznie w środku pola wzlotów zaprojektowano płaszczyznę przyziemienia i wzlotu. Jest to płyta w formie kwadratu o bokach 15m x 15 m. Wymiary te zapewniają prawidłową obsługę większości śmigłowców, które mogą pełnić rolę śmigłowców sanitarnych. Warunkiem, który musi być spełniony przez śmigłowce obsługiwane przez projektowaną płaszczyznę strefy przyziemienia i wzlotu jest wielkość bazy podwozia śmigłowca, która nie może przekroczyć 10,00 m. Płyta ta posiada utwardzoną nawierzchnię. Wzniesienie pola wzlotów nad poziom morza wynosi 75,91 m. Odpowiednio przyjęte spadki podłużne i poprzeczne zapewnią prawidłowe odwodnienie płaszczyzny pola wzlotów

3 Pole wzlotów zostało obramowane oznacznikami z kostki betonowej szerokości 1,0 m, koloru szarego. Pole wzlotów, poza płaszczyzną przyziemienia i wzlotu posiada nawierzchnię darniową wykonaną z odpowiednio dobranej mieszanki traw. 6. Płaszczyzna przyziemienia i wzlotu Symetrycznie w środku pola wzlotów zaprojektowano płaszczyznę przyziemienia i wzlotu. Jest to płyta w formie kwadratu o bokach 15m x 15 m. Wymiary te zapewniają prawidłową obsługę większości śmigłowców, które mogą pełnić rolę śmigłowców sanitarnych. Warunkiem, który musi być spełniony przez śmigłowce obsługiwane przez projektowaną płaszczyznę strefy przyziemienia i wzlotu jest wielkość bazy podwozia śmigłowca, która nie może przekroczyć 10,00 m. Wzniesienie pola wzlotów nad poziom morza wynosi 75,91 m. Spadki podłużne i poprzeczne zapewnią prawidłowe odwodnienie płaszczyzny pola wzlotów poprzez elementy liniowe do kanalizacji deszczowej. Ukształtowanie powierzchni przyziemienia i wzlotu wyznaczone jest przy pomocy planu warstwicowego. Ukształtowanie to bierze pod uwagę uwarunkowania techniczne związane z odwodnieniem płyty i uwarunkowania wynikające z techniki przyziemiania śmigłowców ratunkowych wyposażonych w płozy. Dla płaszczyzny strefy przyziemienia i wzlotu przyjmuje się nawierzchnię utwardzoną z kostki betonowej bezfrezowej koloru szarego, na podbudowie betonowej. Strefa przyziemienia i wzlotu została obramowana wtopionym ogranicznikiem typu drogowego, ułożonym na ławie betonowej z oporem. Konstrukcję i wymiary poszczególnych elementów lądowiska przedstawiono na rysunkach. Strefa przyziemienia i wzlotu powinna być prawidłowo oznakowana. Oznakowanie to polega na wymalowaniu znaku identyfikacyjnego lądowiska i zawierać literę H koloru czerwonego umieszczoną na tle białego krzyża. Znaki te powinny być wymalowane farbą, zapewniającą trwałą, odblaskową i antypoślizgową powierzchnię, a ich wymiary określone są w załączonym do projektu rysunku. 7. Droga dojazdowa Droga dojazdowa zapewnia powiązanie lądowiska z drogą publiczną, w tym przypadku z ul. Jeziorową. Droga ta dostosowana jest do obsługi wózków noszowych, karetek sanitarnych i pojazdów pożarniczych. Szerokość drogi dojazdowej wynosi 4,0 m. Promienie krawężnikowe skrętu wewnętrznego wynoszą 7,00 m, a skrętu zewnętrznego 11,00 m. Parametry te zapewnią niezbędne standardy dla wjazdu pojazdów pożarniczych. Z ul. Jeziorową powiązana jest zjazdem publicznym. Droga dojazdowa wykonana będzie z kostki betonowej, bezfrezowej, koloru czerwonego. W obszarze lądowiska droga dojazdowa stanowi jednolitą płaszczyznę z płaszczyzną przyziemienia i wzlotu oraz z powierzchnią pola wzlotów. Poza lądowiskiem droga dojazdowa posiada plac do zawracania karetek sanitarnych. Plac ten pełnił będzie również funkcję miejsca oczekiwania karetki na przylot śmigłowca. 8. Kontener W rejonie lądowiska, przy drodze dojazdowej usytuowano kontener niezbędny do umieszczenia urządzeń związanych z oświetleniem lądowiska i gaśnic przeciwpożarowych. Kontener może służyć jako schronienie dla personelu medycznego oczekującego na przylot śmigłowca. Na

4 kontenerze będą umieszczone niezbędne anteny, kamera wideo, włączniki i wyłączniki oświetlenia lotniskowego. 9. Ogrodzenie. Ogrodzenie lądowiska powinno spełniać następujące wymagania techniczne: 1) ogrodzenie powinno być wykonane z metalowych paneli drucianych, siatkowych lub rozciągniętych metalowych siatek drucianych, o grubości drutu nie mniejszej niż 2,5 mm, których minimalna wysokość powinna być nie mniejsza niż 180 cm, nie wliczając w to umieszczonej nad nim zwyżki wykonanej z minimum trzech rzędów drutu kolczastego lub drutu ostrzowego, zamocowanego na stelażach w kształcie litery "V", lub uformowanego w walec wykonany z minimum jednego drutu kolczastego lub drutu ostrzowego. 2) całkowita wysokość ogrodzenia, liczona od powierzchni gruntu, powinna wynosić w każdym jego punkcie minimum 2,44 m, włącznie ze zwyżkami z drutu kolczastego lub drutu ostrzowego; 3) odległość pomiędzy górną krawędzią metalowego panelu drucianego, siatkowego lub rozciągniętej metalowej siatki drucianej oraz dolną krawędzią zwyżki z drutu kolczastego lub drutu ostrzowego powinna wynosić maksymalnie 20 cm; 4) dolna krawędź metalowego panelu drucianego, siatkowego lub rozciągniętej metalowej siatki drucianej powinna być trwale zamocowana w podłożu, poprzez jej zabetonowanie lub inne trwałe osadzenie w gruncie. 5) całkowita wysokość i konstrukcja bramy wjazdowych i furty osobowej powinna spełniać wymagania określone w pkt 1-3, z uwzględnieniem zapewnienia ich funkcjonalności; 6) Co 25 m długości ogrodzenia powinny być wykonane zastrzały. 7) Wokół ogrodzenia powinna być zapewniona całkowicie wolna przestrzeń o szerokości minimum 3 m po jego obu stronach - w celu zapewnienia możliwości jego skutecznego obserwowania przez monitoring. 8) Na słupkach ogrodzeniowych będą umieszczone latarnie oświetlające w porze nocnej teren lądowiska. 9) Ze względu na to, że podłoże gruntowe stanowi warstwa torfu grubości ok. 2 m, słupki ogrodzenia zaprojektowano na mikropalach dł. 4,5 m, które pozwolą osadzić słupki na gruncie nośnym. Zastosowano w projekcie mikropale wg technologii firmy TITAN Polska. 10. Elementy wyposażenia lądowiska Wskaźnik kierunku wiatru Wskaźnik kierunku wiatru będzie oświetlony. Ma on kształt ściętego stożka zrobionego z tkaniny. Tkanina powinna być w kolorach białym i czerwonym ułożonych naprzemiennie. długość 3,6 m Umieszczono go na przystosowanym maszcie wysokości 6,5 m. Zlokalizowano go w takim miejscu, aby był widoczny z ziemi i z powietrza, a jego wskazania nie były zniekształcone podmuchem wzbudzanym przez wirniki śmigłowców i zawirowaniami od innych obiektów.

5 10.2 Latarnia naprowadzająca Zadaniem latarni jest naprowadzanie wizualne dalekiego zasięgu ze względu na utrudnioną identyfikację lądowiska z powodu obecności innych źródeł światła w pobliżu miejsca lądowania śmigłowców. Latarnię usytuowano na dachu najwyższego budynku szpitala przy ul. Młyńskie nr 6. Latarnia wyposażona jest w fotokomórkę, która dobiera poziom jasności w zależności od warunków atmosferycznych. Przyjęte usytuowanie latarni sprawia, że będzie widoczna ze wszystkich kierunków i nie będzie oślepiać załogi śmigłowców System włączania oświetlenia lądowiska Projekt zawiera instalację radiowego systemu załączania oświetlenia lotniczego lądowiska przez załogę śmigłowców sanitarnych, podchodzących do lądowania, przez załogę oddziału ratunkowego na terenie szpitala oraz ręcznie, na kontenerze na terenie lądowiska przez personel oczekujący na przylot śmigłowca. Na terenie lądowiska będzie możliwość, po wylądowaniu śmigłowca, ręcznego włączenia i wyłączenia oświetlenia reflektorowego, oświetlającego powierzchnię przyziemienia i wzlotu. Sygnały ze śmigłowca i ze szpitalnego oddziału ratunkowego będą odbierane przez antenę, zainstalowaną na kontenerze. Dyspozytor szpitalnego oddziału ratunkowego będzie miał łączność radiową z załogą śmigłowca, a na swoim biurku pulpit z opisanymi włącznikami poszczególnych elementów oświetlenia Oświetlenie strefy przyziemienia i wzlotu Oświetlenie strefy przyziemienia i wzlotu lądowiska będzie się składać z 4 białych świateł krawędziowych usytuowanych na rogach płaszczyzny przyziemienia. Wysokość świateł nie powinna przekraczać 5 cm. Dodatkowo strefa przyziemienia i wzlotu powinna będzie oświetlona oświetleniem projektorowym po wylądowaniu śmigłowca. Projektory należy ustawić po obu stronach pola wzlotów, równolegle do osi głównego kierunku podejścia, poniżej powierzchni przejściowej, w odległości minimum 3,00 m od krawędzi pola wzlotów. Włączanie oświetlenia projektorowego będzie na terenie lądowiska, niezależnie od pozostałego oświetlenia lądowiska. Pozwoli to uchronić załogę śmigłowców przed oślepieniem oświetleniem projektorowym Oświetlenie pola wzlotów Oświetlenie pola wzlotów / strefy końcowego podejścia / powinny zapewnić białe świata krawędziowe umieszczone na fundamentach w odległości 1,0 m od krawędzi pola wzlotów. Ich wysokość nie może przekraczać 5 cm od poziomu opaski. Rozstaw świateł wynosi minimum 10,0 m Linia świateł głównego kierunku podejścia Światła te będą usytuowane na osi głównego podejścia. Będą to światła białe w ilości 6 sztuk, usytuowane w odstępach co 5 m. Pierwsze światło powinno być usytuowane w odległości 5 m od krawędzi pola wzlotów. Światła powinny być usytuowane w poziomie, na wysokości krawędzi pola wzlotów z dopuszczalnym wzniesieniem lub obniżeniem w spadku 1:66. Światła te nie

6 mogą wystawać ponad płaszczyznę powierzchni podejścia. Oświetlenie to będzie zainstalowane na odpowiednich oprawach i słupkach Monitoring lądowiska Ze względu na położenie lądowiska poza terenem szpitala zaprojektowano monitoring, połączony drogą radiową z oddziałem ratunkowym szpitala. Pozwala on na bieżąco obserwować teren lądowiska i interweniować podczas ewentualnych prób wtargnięcia niepowołanych osób na lądowisko. Pozwala również na obserwację przez personel oddziału ratunkowego lądowania śmigłowca i procesu transportu pacjentów ze śmigłowca do karetki sanitarnej. Radiowa łączność monitoringu będzie zapewniona poprzez anteny usytuowane na dachu szpitala i na dachu kontenera na lądowisku. 11. Oznakowanie lądowiska Oznakowanie lądowiska należy wykonać farbą zapewniającą trwałą i odblaskową powierzchnię. Oznakowanie poziome lądowiska stanowią następujące elementy: Oznakowanie poziome powierzchni przyziemienia i wzlotu farbą akrylową białą, poprzez wymalowanie znaku w kształcie krzyża, zgodnie z wymiarami podanymi na załączonym rysunku. Oznakowanie poziome powierzchni przyziemienia i wzlotu farbą akrylową czerwoną poprzez wymalowanie znaku w kształcie litery H zgodnie z wymiarami podanymi na załączonym rysunku. - Przy bramie wjazdowej należy umieścić 2 tablice z żółtym tłem i czerwonym obramowaniem o wymiarach 297 x 420 mm i treści: UWAGA! Miejsce lądowania i startu śmigłowca ratunkowego. Wstęp wzbroniony. W podpisie : Nowy Szpital w Świebodzinie Wzór tablicy umieszczony jest na rys. nr 8 w Rozporządzeniu Ministra Zdrowia z dnia 3 listopada 2011 r (poz. 1420). 12. Utrzymanie i eksploatacja terenu lądowiska Teren lądowiska powinien być utrzymywany w sposób zapewniający ciągłą obsługę śmigłowców sanitarnych. Nie powinien być wykorzystywany na inne funkcje, takie jak np. wjazd obcych pojazdów czy przebywanie postronnych osób. Ciągła obsługa lądowiska musi być również zapewniona w czasie opadów śniegu. Ciągłemu odśnieżaniu podlega droga dojazdowa, pole wzlotów, powierzchnia podejścia końcowego i wzlotu, światła podejścia i oświetlenie nawigacyjne, rejon usytuowania wskaźnika wiatru. W trakcie transportu pacjentów śmigłowcem, wejście upoważnionego personelu szpitala i wjazd karetki do wnętrza pola wzlotów są możliwe dopiero po zezwoleniu, wydanym przez załogę śmigłowca. W trakcie przyziemienia i startu śmigłowca pole wzlotów musi być wolne od wszelkich przeszkód. W trakcie eksploatacji lądowiska należy na bieżąco kontrolować wysokość zadrzewienia w przestrzeni wyznaczonej powierzchniami ograniczającymi.

7 13. Zabezpieczenie przeciwpożarowe Własne środki zabezpieczenia przeciwpożarowego stanowić będą 2 agregaty pianowe 25 kg każdy, umieszczone w rejonie w kontenerze na lądowisku. 14. Rozwiązania wysokościowe Ukształtowanie powierzchni przyziemienia i wzlotu wyznaczone jest przy pomocy planu warstwicowego. Rzędne w charakterystycznych punktach płaszczyzny przyziemienia i wzlotów, pola wzlotów, drogi dojazdowej przedstawiono na planie sytuacyjnym, na przekrojach poprzecznych i podłużnych. Przyjęte rozwiązania projektowe opracowano w formie planów warstwicowych. Wszelkie elementy konstrukcyjne lądowiska nie mogą wystawać powyżej poziomu płaszczyzny wyznaczonej przez projektowane rzędne charakterystycznych punktów lądowiska. Pochylenie podłużne drogi dojazdowej przedstawiono na załączonych rysunkach z planem warstwicowym. Przyjęte wielkości spadków podłużnych i poprzecznych zapewniają prawidłowe odwodnienie powierzchni lądowiska i drogi dojazdowej. Pochylenie skarp pola wzlotów i drogi dojazdowej należy ukształtować zgodnie z rysunkiem przekrojów poprzecznych. Lądowisko wyniesiono średnio o 0,8 m ponad istniejący teren, ze względu na możliwość zalania terenu wodą deszczową. 15. BUDOWA GEOLOGICZNA I WARUNKI WODNE. Analizowany obszar znajduje się w Świebodzinie przy ul. Jeziorowej, na działce oznaczonej nr 165/4. Jest to północno - wschodnia część miasta. Pod względem geomorfologicznym obszar ten jest fragmentem Pojezierza Łagowskiego, (nr w podziale J. Kondrackiego). Badany teren jest płaski i znajduje się na rzędnych około 75,0-75,5 m n.p.m. Około 150 m na wschód znajduje się brzeg Jeziora Zamecko, przez które przepływa Lubinica, prawy dopływ Kanału Obra. Budowa geologiczna została rozpoznana do głębokości 3,0 m p.p.t. Stwierdzono występowanie osadów współczesnych (holocen) o genezie jeziornej i bagiennej. W wyższej części profilu (bezpośrednio od powierzchni terenu) są one reprezentowane przez torfy i namuły (grunty organiczne, bagienne), a poniżej przez piaski średnie i grube ze żwirem. Spąg piasków nie został udokumentowany Napięte lustro wody gruntowej stabilizowało się na głębokości 0,3 0,5 m p.p.t. Podlega ono okresowym wahaniom w zakresie około ± 0,5 m względem stanu podanego. Oznacza to, że okresowo teren badań jest podtapiany bądź nawet zalewany.

8 Rys. 1. Przekrój geotechniczny I-I Rys. 2. Tabela parametrów geotechnicznych

9 16. METODA KOLUMN PRZEMIESZCZENIOWYCH CMC Kolumny betonowe CMC systemu Menard są przyjaznymi dla środowiska kolumnami XXI wieku. Zdobywają sobie coraz większe uznanie na całym świecie, jako ekonomiczna metoda podnoszenia nośności oraz modułu odkształcenia podłoża. Ma swoje zastosowania przy dużych obciążeń naziomu dając gwarancje spełnienia wymaganych parametrów nośności, osiadań i stateczności globalnej. Zasada wzmocnienia podłoża kolumnami CMC systemu Menard polega na stworzeniu kompozytu gruntu i kolumn betonowych. Do wykonywania kolumn CMC stosowany jest specjalnie zaprojektowany świder przemieszczeniowy, który rozpychając istniejący grunt tworzy przestrzeń, w której zostaje wykonana kolumna betonowa. Kiedy wykonujący otwór świder osiągnie wymaganą głębokość, rozpoczyna się pompowanie mieszanki betonowej pod dużym ciśnieniem przez otwór umieszczony w rdzeniu świdra. Kolumna wykonywana jest równolegle z podciąganiem wiertła do góry, niemal natychmiast po przemieszczeniu gruntu poza obręb otworu (schemat wykonania kolumn CMC przedstawia rysunek). Dzięki takiej technologii wyeliminowane zostaje niebezpieczeństwo uszkodzenia ścian otworu podczas procesu wykonywania iniekcji oraz przerwanie ciągłości kolumny. Nie dochodzi do mieszania się gruntu z podawaną mieszanką betonową.

10 Rys. 3. Schemat instalacji kolumn betonowych CMC. Kolumny wykonywane są w oparciu o projekt wykonawczy i projekt technologiczny, w sposób pozwalający na bieżące, śledzenie wartości oporu gruntu pod głowicą świdra. System monitoringu pozwala na śledzenie wszystkich niezbędnych parametrów formowania kolumny, co daje pełną gwarancję, jakości jej wykonania ROZWIĄZANIE PROJEKTOWE Po analizie obciążeń oraz warunków gruntowych przyjęto następujące rozwiązanie posadowienia konstrukcji z użyciem CMC: Średnica kolumn: Założona długość kolumn: Rozstaw kolumn ok. 4,0-5,0 m mm 1,5-2,0m Mieszanka betonowa do wykonania kolumn: C16/20 Założono, iż po wykonaniu kolumn, ich górna część, w warstwie platformy roboczej zostanie usunięta na odcinku 0,5m a jej miejsce zostanie wypełnione zagęszczonym materiałem platformy roboczej. Po wyrównaniu i zagęszczeniu platformy roboczej należy ułożyć warstwę gruntu stabilizowanego cementem Rm 5,0 MPa o miąższości 0,5 m (warstwa transmisyjna) i dopiero przystąpić do formowania warstw konstrukcyjnych lądowiska i dróg dojazdowych.

11 Rys. 4. Schemat wykonania wzmocnienia podłoża pod płytą lądowiska 1 13 cm Kostka brukowa z podsypką wyrównawczą 2 20 cm Płyta żelbetowa 3 50 cm Kruszywo naturalne stabilizowane mechanicznie Rm=5MPa 4 50 cm Platforma robocza

12 Rys. 5. Schemat wykonania wzmocnienia podłoża pod drogami dojazdowymi 1 8 cm Kostka brukowa 2 15 cm Piaszczysta podsypka 3 20 cm Kruszywo łamane 0-63mm 4 50 cm Kruszywo naturalne stabilizowane mechanicznie Rm=5MPa 5 50 cm Platforma robocza

13 WYMAGANIA DOTYCZĄCE PRZYGOTOWANIA PLATFORMY ROBOCZEJ Platformę robocza dla maszyn wykonujących betonowe kolumny przemieszczeniowe stanowić będzie nasyp z materiału niespoistego. Platforma robocza musi stanowić stabilne podłoże dla ciężkiego sprzętu budowlanego w każdych warunkach pogodowych. Wymagania techniczne dla platformy roboczej: Wymagania narzucone są ze względu na konieczność przygotowania stabilnego podłoża dla ciężkiego sprzętu, zapewnienie możliwości swobodnych manewrów oraz potrzeby procesu technologicznego. Obszar platformy roboczej należy odhumusować. Wymagany materiał platformy: gruz, kruszywo łamane, kruszywo naturalne tj. piasek lub pospółka. Zasadnicze ograniczenie dla ziaren przechodzących przez sito 0,075 mm, nie więcej niż 5%. Miąższość materiału platformy roboczej: od minimum 30 do 60 cm. Rzędna platformy roboczej powinna znajdować się min. 100 cm powyżej zwierciadła wody gruntowej. Pochylenie ramp zjazdowych dla maszyny maksimum 20º. Platforma robocza powinna być odwodniona i w każdych warunkach pogodowych stanowić stabilne podłoże dla ciężkiego sprzętu. Platforma robocza musi umożliwiać poruszanie się ciężkiego sprzętu budowlanego o masie 80 T oraz być wolna od przeszkód podziemnych, naziemnych oraz nadziemnych. Drogi technologiczne muszą umożliwiać poruszanie się ciężarówek dowożących beton o masie 50 T. 17. Konstrukcja nawierzchni Dla nawierzchni płaszczyzny przyziemienia i wzlotu przyjęto następującą konstrukcję: - 8 cm - kostka betonowa szara bezfrezowa koloru szarego - 3 cm podsypka cementowo piaskowa 1:2-22 cm podbudowa zasadnicza z betonu cementowego C 20/25-60 cm warstwa transmisyjna z kruszywa łamanego 0/63 mm

14 - 2 razy geosiatka PET 300/30 o wymiarach oczek 40 mm ( układana krzyżowo) - 5 cm warstwa z piasku - geomembrana gr. min. 1,5 mm - 5 cm warstwa z piasku - min. 50 cm platforma robocza z pospółki 32/120 mm - geowłóknina seperacyjna Nawierzchnię płaszczyzny przyziemienia i wzlotu obramowano wtopionym opornikiem betonowym typu drogowego 12 cm x 30 cm, osadzonego na ławie betonowej z oporem, zgodnie z załączonym rysunkiem konstrukcyjnym Dla drogi dojazdowej przyjęto: - 8 cm - kostka betonowa czerwona bezfrezowa - 3 cm podsypka cementowo piaskowa 1:2-30 cm warstwa podbudowy z kruszywa łamanego 0/31,5-50 cm warstwy transmisyjnej - 2 razy geosiatka PET 300/30 o wymiarach oczek 40 mm ( układana krzyżowo) - 5 cm warstwa z piasku - geomembrana gr. min. 1,5 mm - 5 cm warstwa z piasku - min. 50 cm platforma robocza z pospółki 32/120 mm - geowłóknina seperacyjna Nawierzchnię drogi dojazdowej na odcinku od krawędzi powierzchni przyziemienia i wzlotu do krawędzi pola wzlotów /strefy podejścia końcowego i startu / obramowano wtopionym krawężnikiem betonowym typu drogowego 15cm x 30 cm, osadzonego na ławie betonowej z oporem, zgodnie z załączonym rysunkiem konstrukcyjnym. Poza krawędzią pola wzlotów nawierzchnię drogi dojazdowej należy obramować krawężnikiem wyniesionym do 12 cm Nawierzchnia oznacznika: - 8 cm kostka betonowa - 3 cm podsypka cementowo piaskowa - 15 cm podbudowa z kruszywa łamanego Nawierzchnia darniowa dla pola wzlotów: - humus gr. min. 20 cm - geomembrana - grunt nasypowy - 30 cm warstwa transmisyjna z kruszywa łamanego - 2 razy geosiatka PET 300/30 o wymiarach oczek 40 mm ( układana krzyżowo) - 5 cm warstwa z piasku - geomembrana gr. min. 1,5 mm - 5 cm warstwa z piasku

15 - min. 50 cm platforma robocza z pospółki 32/120 mm - geowłóknina seperacyjna Na warstwie 20 cm humusu zaprojektowano nawierzchnię darniową z trawy o następującym składzie procentowym mieszanki: - mietlica 30%, - kostrzewa czerwona 25%, - rajgras angielski 20%, - wiechlina łąkowa 20%, - koniczyna biała 5%. 18. Odwodnienie Odwodnienie powierzchniowe lądowiska i drogi dojazdowej zaprojektowano poprzez wykształcenie odpowiednich spadków podłużnych i poprzecznych poszczególnych elementów lądowiska i drogi dojazdowej. Ścieki deszczowe do czasu wykonania nowego kanału deszczowego, który ma przebiegać w rejonie projektowanego lądowiska odprowadzone będą w przyległy teren. Ścieki deszczowe mogą być podłączone do nowego kanału deszczowego po jego realizacji.