Warsztaty dla Rodziców prowadzone przez nauczycieli wychowawców

Transkrypt

1 1 Anna Jurek Warszawa nauczycielka języka polskiego Szkoła Podstawowa nr Warszawa Żytnia 40 Warsztaty dla Rodziców prowadzone przez nauczycieli wychowawców Pedagogizacja rodziców powinna być jednym z ważniejszych zadań szkoły. Od tego czy mamy dobry z nimi kontakt, czy chętnie kontaktują się z nauczycielami uczącymi jego dziecko zależy w znacznej mierze sukces ucznia, a także przyczynia się to do zminimalizowania kłopotów wychowawczych nie tylko na terenie szkoły ale także w domu. Wskazywanie możliwości rozwiązań w trudnych sytuacjach, uświadamianie rodzicom praw psychologicznych rządzących w dużej mierze zachowaniami dzieci, nauczycieli i rodziców pomaga w podejmowaniu codziennych decyzji w zakresie wychowania potomstwa. Dobry, przyjazny kontakt w płaszczyźnie nauczyciel rodzic dziecko jest podstawą do osiągnięcia sukcesu dydaktyczno wychowawczego. Aby sprostać temu zadaniu należy zastanowić się jakie tematy warto by było poruszyć w trakcie zebrań z rodzicami. Powinny być dostosowane do potrzeb konkretnej klasy. w niniejszym artykule podaję przykładowe propozycje warsztatów dla rodziców.

2 2 TEMAT: ZAWARCIE KONTRAKTU WYCHOWAWCA _ RODZICE 1. Rodzice przyszli na zebranie, gdyż otrzymali zaproszenia, w których był określony termin, czas trwania i tematyka spotkania. Na poprzednim zebraniu zapoznali się z najważniejszymi dokumentami szkoły, statutem i regulaminem. 2. W sali krzesła ustawione są w kręgu, przy ścianach stoją stoły, na których się znajdują kolorowe karteczki i przybory do pisania i przyklejania karteczek. Na tablicy wiszą duże kartony do umieszczania karteczek ; nieopodal znajdują się mazaki. Formy kontaktu rodzice nauczyciele Formy nagród i kar dla uczniów Wspólna organizacja imprez szkolnych Wspólna organizacja wycieczek i lekcji w terenie inne 3. Następuje powitanie rodziców przybliżenie im tematyki zebrania oraz uzasadnienie potrzeby dokonania pewnych ustaleń wspólnie jako, że za wychowanie dziecka nie jest odpowiedzialna tylko szkoła, ale także dom rodzinny. 4. Nauczycielka prosi o podanie przez każdego rodzica przykładu przyjemnego kontaktu ze szkołą w roli rodzica ( rundę rozpoczyna nauczyciel jeżeli ma dziecko w szkole). 5. Następuje wyjaśnienie tego, co znajduje się na tablicy z prośbą o wpisywanie swoich propozycji na karteczkach i przyklejenie ich do kartonów. w międzyczasie prowadzący pomaga rodzicom i wpisuje swoje propozycje działań na rzecz klasy. 6. Po zakończeniu pracy wspólnie z rodzicami nauczyciel porządkuje tablicę, odczytuje wszystkie propozycje, usuwa powtarzające się. Może tu nastąpić dyskusja na temat spornych punktów, np. trudnych do zrealizowania. w efekcie wszyscy zebrani powinni mieć przeświadczenie, że zgadzają się z wszystkimi propozycjami. 7. Prowadzący prosi o zgłoszenie się rodziców do wspólnego zredagowania kontraktu i umawia się z nimi na możliwie najbliższy termin; 8. Z pozostałymi rodzicami nauczyciel umawia się na konkretny termin w celu podpisania kontraktu.

3 3 TEMAT : SPÓŹNIANIE SIĘ DZIECI CO z TYM ZROBIĆ? 1. Przygotowanie sali do zajęć. Krzesła mogą być ustawione w kręgu; dobrze jest zadbać o rozluźnienie atmosfery. w tym celu na jednym ze stolików można postawić talerzyk z drobnymi ciasteczkami, ewentualnie wodę do picia, kubeczki. 2. Powitanie: autoprezentacja prowadzących podanie tematu spotkania i jego celu wykonanie identyfikatorów 3. Autoprezentacja rodziców: Imię Podanie powodu uczestnictwa w zajęciach. 4. Odwołanie się do uczuć towarzyszących spóźnianiu się Uczestnicy przypominają sobie jedno zdarzenie ze swego życia, w którym byli w roli osoby spóźniającej się (osobiste doświadczenia, emocje, uczucia towarzyszące spóźnianiu się) Dwie, trzy osoby opowiadają o swoich doświadczeniach Przygotowanie i odegranie trzech scenek przez trzy osoby (przykłady w załączniku) Uczestnicy mówią, co czuli odgrywając scenki. 5. Podsumowanie dotyczące spóźniania się. Prowadzący stwierdza, ze choć raz w życiu każdy z nas się spóźnił. Przyczyny niepunktualności możemy podzielić na dwie grupy: Niezależne od nas obiektywne, np. spóźniający się autobus, kolejka w sklepie, w którym możemy zrobić zakupy. Zależne od nas subiektywne, które wynikają głównie ze źle rozplanowanego czasu. Jako osoby dorosłe musimy zdawać sobie sprawę z faktu, że częściowo możemy zniwelować przyczyny subiektywne, np. jadąc autobusem na umówione spotkanie do pracy należy wziąć pod uwagę możliwość awarii pojazdu i potrzebę wyjścia z domu wcześniej. Podobnego myślenia należy nauczyć dzieci. Ciągłe spóźnianie się naszych synów i córek nie może stać się normą zachowania. Powoduje bowiem, że dziecko zaczyna być postrzegane przez rówieśników i nauczycieli jako osoba niesumienna i niepunktualna. w świadomości innych kształtuje się negatywny obraz dziecka. Wchodząc do sali w połowie lekcji, uczeń zaburza rytm pracy innych, dezorganizuję ją, dekoncentruje kolegów i prowadzącego zajęcia. Samo dziecko narażone jest na niepotrzebny, dodatkowy stres. Powody te są wystarczające do zrozumienia, że dorośli jako rodzice powinni dążyć do eliminowania z repertuaru zachowań tych, które stają się przyczynami spóźniania się gdziekolwiek, nie tylko do szkoły. Jak to zrobić dowiemy się wykonując kolejne ćwiczenie. 6. Poszukiwanie rozwiązań TECHNIKA 635: Prowadzący dzieli rodziców na grupy sześcioosobowe Objaśnia technikę 635 na początku każda z osób w grupie wpisuje na otrzymanych kartkach propozycje rozwiązań problemu, w tym przypadku: co należy zrobić, aby nie dopuścić do spóźniania, następnie grupa czyta rozwiązania i wybiera trzy najlepsze; umieszcza je na tablicy; w kolejnym etapie wszyscy zebrani wybierają najlepsze propozycje metodą burzy mózgów.

4 4 7. Ewaluacja: każdy z obecnych wypowiada się na temat, czy podane rozwiązania może zastosować w życiu codziennym, oraz formułuje wniosek co zrobi, aby jego dziecko nie spóźniało się więcej do szkoły. ZAŁĄCZNIK 1. Rodzic wysyła dziecko do szkoły wiedząc, że spóźni się na pierwszą lekcję 2. Spóźniony uczeń wchodzi do klasy, tłumaczy się reakcja nauczyciela i całej klasy. 3. Spóźniony pracownik tłumaczy się przed dyrektorem. TEMAT: JAK ZACHĘCIĆ DZIECKO DO NAUKI 1. Powitanie 2. Przedstawienie się osób prowadzących, podanie tematu warsztatu. 3. Oczekiwania rodziców związane z warsztatem (rundka). Krótki komentarz prowadzących dotyczący tego, które z tych oczekiwań mogą zostać spełnione. 4. Ćwiczenie mające na celu przypomnienie kontaktów rodziców z ich rodzicami podczas odrabiania lekcji: Wymiana doświadczeń (praca w parach, czyli rodzic + rodzic) Rozmowa na forum, zapisanie podanych przykładów: sytuacja uczucia dziecka (rodzica) 5. Kontakty z własnym dzieckiem podczas odrabiania lekcji. Wymiana doświadczeń (praca w parach) Rozmowa na forum, zapisanie podanych przykładów: sytuacja uczucia dziecka 6. Komentarz prowadzącego porównanie uczuć dziecka i rodzica. 7. Wypisanie (posługując się metodą - burzy mózgów) warunków fizycznych i emocjonalnych sprzyjających uczeniu się. Ćwiczenie ma na celu uświadomienie rodzicom, co jest najlepsze dla ich dziecka, a z czego sobie nie zdają na co dzień sprawy.

5 5 8. Wskazanie na sposoby ułatwiające dziecku uczenie się: Praca w kilkuosobowych grupach Tworzenie wspólnej listy. 9. Podsumowanie warsztatu przez prowadzącego. Wskazanie na najważniejsze informacje, które pojawiły się w czasie ćwiczeń. 10. Na zakończenie uzyskanie informacji zwrotnej co dla rodziców obecnych na warsztatach było najważniejsze. Podane powyżej scenariusze mogą być wykorzystane w każdej klasie. Zajęcia prowadzone z rodzicami bardzo ułatwiają pracę wychowawczą z ich dziećmi. Wpływają dodatnio na zrozumienie pomiędzy nauczycielem a środowiskiem rodzinnym. Ponadto dają możliwość bliższego poznania samych rodziców, a także problemów z jakimi borykają się na co dzień. Rodzic, który uczestniczy w tego rodzaju zajęciach ma większe zaufanie do wychowawcy, a co za tym idzie i do szkoły.