Wyznaczenie stałych atomowych metodą spektroskopii emisyjnej.

Transkrypt

1 Załad Chemii nalitycznej i Metalurii Chemicznej Kurs: "Spetrosopia " Ćwiczenie: Wyznaczenie stałych atomowych metodą spetrosopii emisyjnej. Celem ćwiczenia jest wyznaczenie prawdopodobieństw przejść dla emisyjnych linii atomowych Mn 1. Wstęp Stałe atomowe, taie ja prawdopodobieństwo przejścia i dla linii emisyjnej (nazywane również współczynniiem Einsteina emisji spontanicznej) i moc oscylatora linii absorpcyjnej (f i ) są fundamentalnymi stałymi spetrosopowymi (zwanymi nieiedy stałymi strutury atomowej) używanymi w opisie ilościowym spontanicznej emisji i absorpcji promieniowania przez atomy (jony). Pomiędzy tymi stałymi istnieją ścisłe liczbowe związi, mianowicie: 14 2 f i 1, λi i (1) i dzie i podane jest w s -1, λ - dłuość fali promieniowania (linii) w nm, to waa statystyczna poziomu, indesy oraz i odnoszą się do wyższeo i niższeo stanu eletronoweo. Emisja spontaniczna (samorzutna) polea na przejściu atomu ze stanu (o wyższej enerii) do stanu i (o niższej enerii) z jednoczesnym wypromieniowaniem wantu enerii równeo E E i hc/λ i, niezależnie od działania nań czynniów zewnętrznych (w odróżnieniu od emisji wymuszonej). Liczba przejść promienistych z poziomu na poziom i (Z i ) związana z tą emisją jest proporcjonalna do liczby atomów w danym stanie wzbudzonym N i wynosi w jednostce czasu Z i i N, (2) zatem prawdopodobieństwo przejścia i jest to ilość fotonów o oreślonej częstości emitowanych w jednostce czasu przez jeden atom (cząstę). Liczba atomów będących w danym stanie wzbudzonym maleje wyładniczo z upływem czasu. Średni czas życia pewneo atomu w stanie wzbudzonym, czyli czas po tórym początowa liczba atomów w tym stanie zmaleje do 1/e wynosi τ 1/ i (3) Prawdopodobieństwa przejść i dla linii emisyjnych atomów i jonów można wyznaczyć różnymi metodami esperymentalnymi i teoretycznymi. Stosunowo często stosowana jest metoda spetrometrii emisyjnej, zwana również metodą natężeniową, dyż wielością bezpośrednio mierzoną jest natężenie linii widmowej w promieniowaniu plazmy o odpowiedniej charaterystyce termodynamicznej Podstawowe zależności metody natężeniowej Metodę natężeniową można stosować pod waruniem, że plazma, tórej promieniowanie wyorzystujemy jest w stanie loalnej równowai termodynamicznej (LT) lub przynajmniej częściowej loalnej równowai termodynamicznej (plt). W przypadu plazm enerowanych pod ciśnieniem atmosferycznym, taich ja aronowa plazma inducyjnie sprzężona, założenie częściowej loalnej równowai termodynamicznej jest zazwyczaj

2 spełnione (patrz: Z prawa Boltzmanna wynia, że wówczas wyrażenie na intensywność linii i o dłuości fali λ i można zapisać w postaci : i hc i E const N exp λiq( T ) T wzb (4) dzie : const stała uwzlędniają eometrię strumienia wantów i źródła promieniowania, N całowita liczba atomów pierwiasta dla daneo stopnia jonizacji, E eneria wzbudzenia, T wzb temperatura wzbudzenia, Q(T) suma stanów enerii eletronowej, h, c, stałe uniwersalne. Temperatura w równaniu (4) jest temperaturą wzbudzenia, tórą można wyznaczyć w oparciu o emisyjne linie atomowe lub jonowe emitujących pierwiastów. Zodnie z równaniem (4), stosune intensywności dwóch linii emisyjnych daneo pierwiasta jest w warunach LTE (plte) równy : 1 1λ2 1 E1 E2 exp (5) 2 2λ1 2 T wzb dzie 1, 2 intensywności linii pierwiasta w tym samym stanie jonizacji, 1, 2 oraz E 1, E 2 wai statystyczne i enerie wzbudzenia wyższych stanów eletronowych analizowanych linii. Stąd stosune prawdopodobieństw przejścia dla dwóch przejść emisyjnych, lub inaczej mówiąc wzlędne prawdopodobieństwo przejścia dwóch linii, z tórych jedną możemy przyjąć jao linię odniesienia ( - referencyjną) jest równy : λ λ E E exp Twzb (6) W tablicach spetrosopowych często podaje się wartości i dla emisji i i f i dla absorpcji, z uwai na to że iloczyny te, a nie stałe i lub f i, są z reuły wyorzystywane w spetrometrii. Zamiast równania (6) wprowadza się zatem zależność : λ λ E E exp Twzb (6a) dzie indes oznacza linię referencyjną, zaś indes dotyczy olejnej linii, tórej wzlędne prawdopodobieństwo przejścia wyznaczamy. Wartość może być unormowana do sali absolutnej, jeżeli jest wielością absolutną, wziętą z wiaryodnych danych literaturowych. Wyorzystanie metody natężeniowej wymaa znajomości temperatury wzbudzenia atomów (jonów) w plazmie, tórej promieniowanie wyorzystujemy. Wielość tą można wyznaczyć z pomiarów intensywności linii spetralnych innych pierwiastów, dla tórych odpowiednie wartości i zostały z dobrą doładnością wcześniej poznane. Najczęściej stosuje się wówczas tzw. metodę rafiu Boltzmanna, tj na podstawie równania λ i E i i λn const (7) T wzb dopasowując dane metodą reresji liniowej, ze współczynnia nachylenia wyznacza się wartość T wzb.. (patrz ). Precyzja pomiaru temperatury jest tym więsza, im więcej wyorzystano linii o znanym i i im więsza jest różnica w enerii olejnych poziomów eneretycznych E. Należy podreślić, że w tym celu wystarczą wzlędne wielości i i i. 2

3 W dość zodnej ocenie specjalistów z obszaru spetrosopii plazmy dobrze do teo celu nadają się linie żelaza Fe (atomów) lub Fe (jonów jednorotnie zjonizowanych). Na masymalną wzlędną niepewność pomiaru prawdopodobieństw przejść metodą bazującą na równaniu (6) sładają się cztery wyrazy: E E T T T (8) czyli wzlędna niepewność pomiaru wielości normującej, niepewność pomiaru natężenia wybranej linii i linii normującej, oraz niepewność pomiaru temperatury. Jeśli jedna różnica E E stanowi mały ułame ev, to ostatni sładni formuły (6) jest zaniedbywanie mały, czyli najbardziej znaczący wpływ na precyzje pomiaru mają niepewności pomiaru linii wybranej i referencyjnej. Opisany wyżej sposób pomiaru prawdopodobieństw przejść jest najczęściej stosowany w pratyce spetrosopowej. 2. Wyonanie doświadczenia Sprzęt : Spetrometr emisyjny CP, pompi perystaltyczne, wysoociśnieniowa butla z odpowiednim redutorem umożliwiającym ontrolowany i reulowany wypływ azu (12 15 L/min) pod ciśnieniem 5-10 Ba, napełniona aronem. Odczynnii : oztwory soli żelaza() i mananu() o stężeniu w zaresie µ/ml w 3% roztworze wasu azotoweo(v). 2.1.Przebie esperymentu Wzbudzono aronową plazmę inducyjnie sprzężoną i sprawdzono rótooresową stabilność wyładowania (an. short time stability) monitorując synały linii aronu oraz stosune natężenia synału do tła. Do płomienia plazmy wprowadzono roztwory badanych soli stosując nebulizację pneumatyczną. Przetestowano alibrację spetrometru ze wzlędu na pomiar dłuości fali w oparciu o linie aronu. Zarejestrowano linie spetralne żelaza i mananu w zaresie nm i ponownie doonano alibrowania spetrometru ze wzlędu na dłuość fali. Wybrano do pomiaru wolne od interferencji spetralnych linie Fe oraz Mn biorąc pod uwaę ich intensywność, ształt i stosune synału do tła. Przeprowadzono optymalizację systemu detecji, a przede wszystim napięcia na fotopowielaczu (jednaowe dla wszystich linii pierwiasta) ta, aby intensywności wszystich wybranych linii można było zmierzyć z dobrą doładnością. Porównano widmo pierwiastów zarejestrowane dla stężeń 20, 40, 60, 80 i 100 µ/ml i wybrano do finalnych pomiarów roztwory o stężeniu 60 µ/ml. Zarejestrowano intensywności linii Fe oraz Mn. 3

4 3. Opracowanie wyniów - zadanie dla studentów. Korzystając z zarejestrowanych widm emisyjnych wyznaczyć wzlędne prawdopodobieństwa przejść dla emisyjnych linii atomowych Mn. Etap 1. W oparciu o zależność (8) wyznaczyć temperaturę wzbudzenia na podstawie intensywności linii Fe, tórych stałe spetrosopowe zestawiono w Tabeli 1. Bezwzlędny błąd wyznaczenia temperatury wzbudzenia cytowaną metodą można obliczyć prostą formułą: ± T wzb a/a T wzb. Wartość stałej Boltzmanna wynosi 8,617x10-5 ev/k. Tabela 1 Dane do wyznaczenia temperatury wzbudzenia z widma emisyjneo atomów żelaza λ i, nm E, ev i, 10 8 s -1 λ i, nm E, ev i, 10 8 s ,538 4,43 3,42 374,948 4,22 6, ,010 4,39 7, ,584 4,73 9,1 358,120 4,32 13,26 382,042 4,10 6, ,886 4,45 4,07 382,588 4,15 4, ,877 4,42 5,11 382,782 4,80 5,25 371,994 3,33 1, ,991 3,21 0, ,486 4,18 9, ,628 3,24 0,371 Etap 2. Korzystając z zarejestrowaneo widma atomów mananu, obliczyć w oparciu o równanie (6a) wartości wzlędnych prawdopodobieństw przejścia dla linii Mn, a doładnie: ( / ). Niezbędne dane spetrosopowe zamieszczono w Tabeli 3. Jao linię referencyjną (), przyjąć linię Mn 279,482 nm, ponieważ jest intensywna, o niewielich potencjalnych interferencjach, nisiej enerii wzbudzenia i dobrze znanej wartości prawdopodobieństwa przejścia. Przyjąć, opierając się na założeniu LTE, taą samą wartość temperatury dla atomów Mn jaą otrzymano dla Fe. Wynii wpisać w olumnie (4) Tabeli 2. W olumnie (5) tej tabeli wpisać odpowiednie wartości wzlędnych prawdopodobieństw przejść wymnożonych przez, obliczone po podstawienu za odpowiedniej wartości teo wyrażenia dla linii referencyjnej, tóra wynia z danych reomendowanych przez NST (National nstitute of Standards and Technoloy). Dane te zawarto w Tabeli 3. Na oniec, porównać wartości otrzymane w tym esperymencie z tymi podanymi w bazie NST, tzn obliczyć wartości stosunów / N N, dzie N N to wartości literaturowe z bazy. Otrzymane rezultaty Tabela 2. Wzlędne wartości dla linii Mn ( wyznaczone tutaj; N N dane NST-u) λ /nm /j.u. E /ev / / N N Klasa linii ,482 4,435 1,000-1,00-279,827 4, ,106 4, ,288 5, ,072 5, ,378 5, ,614 5,985 4

5 325,841 5, ,023 5, ,471 5, ,788 5, ,754 5, ,849 5, ,03 5, ,608 7, ,022 5, ,672 5, ,959 5, ,351 5, ,389 5, ,386 5, ,436 5, ,978 5, ,108 5, ,398 5,412 Tabela 3. Stałe spetrosopowe linii Mn w zaresie nm w. bazy danych NST Observed Wavelenth ir (nm) el. nt. (?) i (s -1 ) cc. E i (ev) E (ev) i e+08 C e+08 C e+08 C e+07 E e+07 E e+07 E e+07 E e+07 E e+07 E e+07 E e+07 D e+06 E e+07 E e+07 E e+07 E e+07 E e+07 E e+07 E e+06 E e+07 E w 8.8e+06 E w 4.8e+06 E w 3.7e+06 E e+07 E

6 e+05 C e+07 D e+07 E e+07 E e+07 E e+07 E e+06 E e+07 E e+07 E e+07 E e+07 E e+06 E e+07 E e+06 E e+07 D e+07 E e+07 E e+07 E e+07 E e+06 E e+06 E e+07 D e+05 C e+07 D e+07 D e+06 C e+05 C e+08 D e+07 D e+06 C e+08 D e+06 B e+06 B e+07 E e+06 E e+07 B e+07 B e+06 E e+06 B e+07 B e+07 B e+07 B e+07 B e+07 B

7 e+07 B e+07 C e+07 B Klasy B, C, D i E wiążą się to z następującymi wartościami błędów oznaczenia prawdopodobieństw przejść : B : 10%, lasa C : 25%, lasa D : 50 %, lasa E 50%. Materiał, tóreo znajomość jest wymaana przed przystąpieniem do realizacji zadania: 1. Teoretyczne podstawy spetrosopii atomowej (absorpcja i emisja promieniowania) 2. Materiał zawarty we wstępie do instrucji, w tym opanowanie ze zrozumieniem metody natężeniowej wyznaczania prawdopodobieństw przejść. 3. Metoda wyznaczania temperatury wzbudzenia z wyorzystaniem rafiu Boltzmanna. Literatura: 1. K. Pioń, Z. uziewicz, Chemia fizyczna, tom 2, PWN 2007, str nstrucja ze strony 7