(12) TŁUMACZENIE PATENTU EUROPEJSKIEGO (19) PL (11) PL/EP (96) Data i numer zgłoszenia patentu europejskiego:

Transkrypt

1 RZECZPOSPOLITA POLSKA (12) TŁUMACZENIE PATENTU EUROPEJSKIEGO (19) PL (11) PL/EP (96) Data i numer zgłoszenia patentu europejskiego: (13) (1) T3 Int.Cl. H04W 48/ (09.01) Urząd Patentowy Rzeczypospolitej Polskiej (97) O udzieleniu patentu europejskiego ogłoszono: Europejski Biuletyn Patentowy 13/ EP B1 (4) Tytuł wynalazku: Działanie dupleksu w systemie komunikacji komórkowej () Pierwszeństwo: GB US 2407 (43) Zgłoszenie ogłoszono: w Europejskim Biuletynie Patentowym nr /0 (4) O złożeniu tłumaczenia patentu ogłoszono: Wiadomości Urzędu Patentowego 13/ (73) Uprawniony z patentu: Sony Corporation, Tokyo, JP (72) Twórca(y) wynalazku: PL/EP T3 ALAN EDWARD JONES, Calne, GB MARTIN BEALE, Bristol, GB (74) Pełnomocnik: rzecz. pat. Grażyna Palka JWP RZECZNICY PATENTOWI DOROTA RZĄŻEWSKA SP. J. ul. Żelazna 28/ Sienna Center Warszawa Uwaga: W ciągu dziewięciu miesięcy od publikacji informacji o udzieleniu patentu europejskiego, każda osoba może wnieść do Europejskiego Urzędu Patentowego sprzeciw dotyczący udzielonego patentu europejskiego. Sprzeciw wnosi się w formie uzasadnionego na piśmie oświadczenia. Uważa się go za wniesiony dopiero z chwilą wniesienia opłaty za sprzeciw (Art. 99 (1) Konwencji o udzielaniu patentów europejskich).

2 17784/13/P-RO/GP EP Opis Dziedzina wynalazku Działanie dupleksu w systemie komunikacji komórkowej Przedmiotowy wynalazek dotyczy działania dupleksu w systemie komunikacji komórkowej, a w szczególności, ale nie wyłącznie, wyboru odpowiedniego działania dupleksu w systemie komunikacji komórkowej trzeciej generacji. Tło wynalazku W systemie komunikacji komórkowej, obszar geograficzny jest podzielony na odpowiednią liczbę komórek, z których każda jest obsługiwana przez stację bazową. Stacje bazowe są połączone wzajemnie za pomocą sieci stałej, która może przekazywać dane między stacjami bazowymi. Stacja ruchoma jest obsługiwana za pomocą łącza komunikacji radiowej przez stację bazową komórki, wewnątrz której znajduje się stacja ruchoma. Gdy stacja ruchoma przemieszcza się, może przemieścić się z obszaru pokrycia jednej stacji bazowej do obszaru pokrycia innej, tzn. z jednej komórki do następnej. Gdy stacja ruchoma przemieszcza się w kierunku stacji bazowej, wchodzi do rejonu o nakładających się obszarach pokrycia dwóch stacji bazowych, a wewnątrz tego obszaru o nakładających się pokryciach stacja zmienia obsługującą stacje bazową. Gdy stacja przemieszcza się dalej w nowej komórce, obsługiwana jest przez nową stację bazową. Jest to znane jako przekazywanie połączenia stacji ruchomej miedzy komórkami. Typowy system komunikacji komórkowej zwykle pokrywa obszar całego kraju i zawiera setki lub nawet tysiące komórek, obsługujących tysiące lub nawet miliony stacji ruchomych. Komunikacja od stacji ruchomej do stacji bazowej zwana jest połączeniem w łączu górę (uplink), a komunikacja od stacji bazowej do stacji ruchomej zwana jest połączeniem w łączu w dół (downlink). Działanie sieci stałej, łączącej ze sobą stacje bazowe, polega na rutowaniu danych miedzy dwiema dowolnymi stacjami bazowymi, umożliwiając w ten sposób stacji ruchomej w jednej komórce komunikowanie się ze stacją ruchomą w innej komórce. Ponadto, sieć stała zawiera funkcjonalności bramy, do wzajemnego połączenia z sieciami zewnętrznymi, takimi jak publiczna sieć telefoniczna PSTN, umożliwiając w ten sposób komunikowanie się stacji ruchomych z telefonami przewodowymi i innymi terminalami komunikacyjnymi, połączonymi za pomocą linii naziemnej. Ponadto, sieć stała zawiera wiele funkcjonalności wymaganych do zarządzania konwencjonalną siecią komunikacji komórkowej, zawierającej funkcjonalności do rutowania danych, kontroli dostępu, alokacji zasobów, fakturowania abonentów, autoryzacji stacji ruchomej, itd. Obecnie najbardziej powszechnym systemem komunikacji komórkowej jest system komunikacji drugiej generacji, zwany globalnym system komunikacji ruchomej GSM. Dalszy opis systemu komunikacji GSM TDMA można znaleźć w książce System GSM komunikacji ruchomej ( GSM System for Mobile Communications ) Michela Mouly ego i Marie Bernadette Pautet, Bay Foreign Language Books, 1992, ISBN

3 Obecnie, dla dalszego udoskonalenia usług komunikacyjnych dostarczanych użytkownikom ruchomym, rozwijane są systemy trzeciej generacji. Systemem takim jest obecnie rozwijany uniwersalny system komunikacji ruchomej UTMS. Dalszy opis trybu CDMA, a w szczególności szerokopasmowego trybu CDMA (WCDMA) dla UTMS można znaleźć w WCDMA dla UMTS ( WCDMA for UMTS ), Harri Holma (edytor), Antti Toskala (edytor), Wiley & Sons, 01, ISBN Standaryzacja systemów komunikacji komórkowej trzeciej generacji zawarta jest w projekcie partnerskim trzeciej generacji 3GPP (3rd Generation Partnership Project). W systemie komunikacji komórkowej urządzenia użytkowników są połączone bezprzewodowo z jedną (lub więcej) stacji bazowych. Urządzenia użytkowników połączone są ze stacją bazową zgodnie z takimi parametrami jak jakość sygnału dla stacji bazowej, informacja systemowa sygnalizowana ze stacji bazowej (gdzie informacja systemowa może zawierać parametry takie jak tożsamość operatora sieci), polecenie przełączenia z sieci (stacja bazowa może wymuszać, dołączenie urządzenia użytkownika do innej sieci, z takiego powodu jak względna jakość sygnału, obciążenie stacji bazowych, itd.), itd. Na Fig.1 przedstawiono przykład urządzeń użytkownika połączonych ze stacjami bazowymi dwóch różnych sieci. Figura pokazuje ponadto, że dwie sieci nadają informację systemową do wszystkich urządzeń w obszarze geograficznym pokrytym przez sieci. Urządzenia użytkowników są połączone ze stacjami bazowymi nie tylko na podstawie siły sygnału itd., ale również na podstawie identyfikacji sieci, która jest rozgłaszana w informacji systemowej (stąd abonenci pierwszej sieci są połączeni tylko do stacji bazowych pierwszej sieci, a abonenci drugiej sieci są połączeni tyko ze stacjami bazowymi drugiej sieci). Linie przerywane na Fig.1 ilustrują połączenia miedzy urządzeniami użytkowników, a stacjami bazowymi. W 3GPP, urządzenie użytkownika poszukujące komórki, z którą ma się połączyć, będzie próbowało połączyć się z komórką z określonej z góry listy, która spełnia pewne kryteria jakości (takie jak siła sygnału). Urządzenie użytkownika może na przykład zawierać opracowaną z góry listę możliwych częstotliwości dla odpowiednich komórek kandydatek (częstotliwości te mogą być zaprogramowane w module identyfikacji abonenta SIM (Subscriber Identity Module), gdzie SIM umożliwia operatorowi takie dostosowanie urządzenia użytkownika, aby przeszukiwało tylko te częstotliwości, które należą do operatora sieci). Gdy urządzenie użytkownika zidentyfikuje odpowiednią komórkę, będzie starało się w niej znaleźć i wydobędzie częstotliwość łącza w dół z określonej z góry listy. Specyfikacje 3GPP określają, że dla trybu 3GPP z dupleksowym rozdziałem częstotliwości FDD (Frequency Division Duplex), częstotliwości w łączach w górę i w dół są skojarzone zgodnie z jawną zależnością. Sposoby sygnalizacji częstotliwości łącza w górę, w komunikatach w łączu w dół, są również rozważane dla rozszerzenia 3GPP dla nowych częstotliwości, np. w zaleceniach technicznych TR Dlatego jeżeli częstotliwość łącza w dół jest znana, znana jest częstotliwość łącza w górę.

4 W trybie dupleksu z podziałem czasu TDD (Time Division Duplex) 3GPP, użyta jest jedynie pojedyncza częstotliwość dla łącza w górę i łącza w dół, a separacja między nimi jest uzyskiwana w dziedzinie czasu. Dlatego TDD wykorzystuje pasma nieskojarzone, ta sama częstotliwość jest użyta w obu kierunkach. W takich systemach stacje bazowe rozgłaszają informację systemową, która zawiera charakterystyki kanału wielodostępu, w szczególności informacja ta zawiera numer szczeliny czasowej, gdzie ma być przesłana transmisja kanału wielodostępu RACH (Random Access CHannel), listę kodów kanałowych, które mają być użyte dla RACH, itd. Dla trybu FDD, przesyłana informacja systemowa zawiera takie informacje jak szczegóły preambuł RACH i dostępne sekwencje sygnatur. Gdy urządzenie użytkownika chce wysłać komunikat w kanale wielodostępu, przesyła sekwencję sygnatury o długości 12 szczelin czasowych. Po odebraniu potwierdzenia dla preambuły, urządzenie użytkownika przesyła komunikat RACH o długości 1 albo szczelin czasowych (tzn. przesyła RACH dla jednej lub dwóch całych ramek). W systemach komunikacji komórkowej mogą być zastosowane różne tryby dupleksu. W szczególności mogą być użyte następujące szeroko pojęte klasyfikacje: Tryb pełnego dupleksu FD (Full Duplex). W trybie pełnego dupleksu, stacja bazowa i urządzenie użytkownika mogą transmitować w tym samym czasie. Stąd, transmisje w łączu w górę i w łączu w dół mogą występować jednocześnie dla pojedynczego urządzenia użytkownika. Ortogonalność między łączem w górę i łączem w dół jest uzyskiwana przez przyporządkowanie łącza w górę dla transmisji na jednej częstotliwości, a łącza w dół do transmisji na innej częstotliwości. Dlatego w trybie pełnego dupleksu wykorzystuje się podejście ze skojarzonym pasmem. Tryb pół dupleksu HD (Half Duplex). W trybie pół dupleksu, transmisje ze stacji bazowej do urządzenie użytkownika nigdy nie występują w tym samym czasie, co transmisja z urządzenia użytkownika do stacji bazowej. Dlatego dla pojedynczego urządzenia użytkownika, transmisje w łączu w górę i w łączu w dół nigdy nie są równoczesne. Ortogonalność między łączem w górę i łączem w dół może być uzyskiwana przez przyporządkowanie transmisji w górę do pewnych szczelin czasowych, a transmisji w dół do innych szczelin czasowych. Tryb pół dupleksu może być użyty z zastosowaniem alokacji pasma skojarzonego i nieskojarzonego. 3 o Pasmo nieskojarzone. Przy nieskojarzonym paśmie wykorzystuje się pojedynczy nośnik dla transmisji w dół oraz transmisji w górę, a te są rozdzielone w czasie. Tak urządzenie użytkownika jak i stacja bazowa działają ściśle w trybie pół dupleksu, tzn. tak urządzenie użytkownika jak i stacja bazowa albo nadają, albo odbierają na jednej częstotliwości nośnej, ale jednocześnie nie nadają i nie odbierają.

5 - 4 - o Pasmo skojarzone. Przy skojarzonym paśmie wykorzystuje się różne częstotliwości nośnej w połączeniu w górę i w połączeniu w dół. W ten sposób połączenia w górę i w dół są rozdzielone w dziedzinie częstotliwości i dalej dla indywidualnego urządzenia użytkownika są rozdzielone w dziedzinie czasu, przez działanie w trybie pół dupleksu. Urządzenie użytkownika działa ściśle w trybie pół dupleksu, w którym albo odbiera albo nadaje. Stacja bazowa działa w trybie pół dupleksu w odniesieniu do każdego z urządzeń użytkowników, tzn. albo nadaje do urządzenia użytkownika albo z niego odbiera, ale nigdy jednocześnie nie nadaje i odbiera. W szczególności, stacja bazowa może nadawać do jednego urządzenia użytkownika, a jednocześnie odbierać od innego urządzenia użytkownika, ale nigdy jednocześnie nie nadaje i nie odbiera od tego samego urządzenia użytkownika Użycie różnych schematów dupleksu, zawierających pasmo skojarzone/nieskojarzone i tryby pełnego dupleksy/pół dupleksu, zapewnia wysoki stopień elastyczności i umożliwia takie projektowanie systemów, aby spełnione były różne preferencje i wymagania. Tym niemniej konwencjonalne systemy charakteryzują się kilkoma wadami. Na przykład, konieczne jest aby stacje bazowe i urządzenia użytkownika były ze sobą kompatybilne i stosowały tę samą funkcjonalność dupleksu. Na przykład, stacja bazowa może przesyłać informację systemową w sposób kompatybilny ze schematem dupleksu zastosowanym w stacji bazowej, która to informacja może być odebrana i dekodowana przez urządzenie użytkownika z zastosowaniem tego samego schematu dupleksu. Jednak jeżeli urządzenie użytkownika używa innego schemat dupleksu, nie będzie mogło odebrać transmisji i nie będzie mogło być połączone ze stacją bazową. Znane są urządzenia użytkownika, które mogą obsługiwać kilka różnych możliwości dupleksu. Takie urządzenie użytkownika musi monitorować wszystkie schematy dupleksu, które może obsługiwać, aby określić odpowiedni schemat dupleksu dla stacji bazowej, z którą ma zamiar się połączyć. Takie podejście jest nieelastyczne i powoduje złożoność sprzętu i skomplikowane działanie. Ponadto, znane podejścia nie umożliwiają pełnego wykorzystania możliwości dupleksu przez stacje bazowe i urządzenia użytkownika. Na przykład, w celu optymalizacji działania, planowanie przez sieć może nie być zdolne do elastycznego dostosowania i wyboru między wieloma różnymi możliwościami dupleksu. W zgłoszeniu WO 04/7606 ujawniono system, który obsługuje transmisję z możliwością dupleksu z UE do węzła B Dlatego korzystny byłby usprawniony system, a w szczególności korzystne byłoby, aby był to system umożliwiający zwiększenie elastyczności, usprawnienie wykorzystania możliwości dupleksu, usprawnienie adaptacji, zmniejszenie złożoności, ułatwienie działania, zwiększenie kompatybilności i/lub usprawnienie działania. Istota wynalazku

6 - - Cechy wynalazku są określone w załączonych zastrzeżeniach patentowych. Stosownie do tego, celem wynalazku jest korzystne łagodzenie, zmniejszanie lub eliminowanie jednej lub wielu wspomnianych wad pojedynczo lub w kombinacji Według pierwszego przykładu wykonania wynalazku zapewniony jest system komunikacji komórkowej, zawierający stacje bazowe, obsługujące urządzenia użytkownika, a pierwsza stacja bazowa służy przynajmniej pierwszemu urządzeniu użytkownika i zawiera środki do transmisji komunikatu o możliwości transmisji dupleksowej stacji bazowej do urządzenia użytkownika, a komunikat o możliwości transmisji dupleksowej stacji bazowej zawiera informacje identyfikujące tryby dupleksowe, obsługiwane przez stację bazową i stosuje wspólny format transmisji, który jest wspólny dla wielu trybów dupleksowych. Wynalazek umożliwia usprawnione działanie systemu komunikacji komórkowej. Uzyskane być może usprawnione wykorzystanie możliwości dupleksu. Może być uzyskana usprawniona interakcja i/lub współpraca urządzenia mającego różne możliwości dupleksu. Zwłaszcza może być uzyskane ułatwione połączenie z komórką przez urządzenia użytkowników. Na przykład, może być realizowany pojedynczy monitoring informacji o możliwości dupleksu w stacji bazowej oraz mogą być zmniejszone lub zredukowane wymagania indywidualnego monitorowania różnych transmisji, dla różnych trybów dupleksu. Zgodnie z dodatkową cechą niniejszego wynalazku, pierwszym ze zbioru trybów dupleksu jest tryb dupleksu ze skojarzonym pasmem, w którym wykorzystuje się skojarzone częstotliwości nośne połączeń w górę i w dół, oraz drugim ze zbioru trybów dupleksu jest tryb dupleksu z nieskojarzonym pasmem, w którym wykorzystuje się jedną częstotliwość nośną dla połączeń w górę i w dół. Wynalazek może umożliwić usprawnione działanie w systemie wykorzystującym oba tryby dupleksu, ze skojarzonym i nieskojarzonym pasmem. Może być uzyskane usprawnienie i/lub ułatwienie interakcji lub współpracy między urządzeniem używającym trybu dupleksu ze skojarzonym pasmem i urządzeniem używającym tryb dupleksu z nieskojarzonym pasmem. W trybie dupleksu ze skojarzonym pasmem, może być wykorzystywana jedna częstotliwość do transmisji w górę i odmienna skojarzona częstotliwość do transmisji w dół. W trybie dupleksu z nieskojarzonym pasmem może być wykorzystana ta sama częstotliwość nośna dla transmisji w górę i w dół. Zgodnie z dodatkową cechą niniejszego wynalazku, pierwszy tryb dupleksu, ze zbioru trybów dupleksu, jest trybem pół dupleksu, a drugi typ dupleksu, ze zbioru trybów dupleksu, jest trybem pełnego dupleksu. Wynalazek może umożliwić usprawnienie działania w systemie, w którym stosowany jest tak tryb pół dupleksu jak i tryb pełnego dupleksu. Może być uzyskane usprawnienie i/lub ułatwienie interakcji lub współpracy między wyposażeniem używającym trybu pół dupleksu i urządzeniem używającym trybu pełnego dupleksu. W trybie pół dupleksu transmisje w górę i w dół nie pokrywają się dla indywidualnego urządzenia użytkownika. W trybie pełnego dupleksu, dla tego samego indywidualnego urządzenia użytkownika transmisje w górę i w dół mogą się pokrywać.

7 - 6 - Zgodnie z dodatkową cechą niniejszego wynalazku, pierwszy i drugi tryb dupleksu są trybami dupleksu ze skojarzonym pasmem. Wynalazek może umożliwić usprawnienie działania w systemach komunikacyjnych wykorzystujących komunikację w trybie pół dupleksu i pełnego dupleksu, ze skojarzonym pasmem. Na przykład, niektóre urządzenia użytkownika wykorzystujące komunikację z pasmem skojarzonym mogą odbierać i nadawać jednocześnie, podczas gdy inne urządzenia użytkownika mogą nie móc tego realizować. W takich systemach zapewniona będzie indywidualna optymalizacja Zgodnie z dodatkową cechą niniejszego wynalazku, wspólny format transmisji jest określony za pomocą jednego lub więcej wspólnych parametrów transmisji, z grupy składającej się z: a. szerokości pasma kanału; b. szybkości kodowania; c. schematu modulacji; d; przeplotu; e. schematu kodowania oraz f. taktowania Może to umożliwić zmniejszenie złożoności i/lub ułatwiać działanie. W szczególności, w niektórych wykonaniach, może być uzyskane uproszczenie operacji odbioru w urządzeniu użytkownika, pociągające za sobą zmniejszenie złożoności i/lub zmniejszenie wymagań dotyczących zasobów przetwarzania. Zgodnie z dodatkową cechą niniejszego wynalazku, pierwsze urządzenie użytkownika zawiera: środki do odbioru komunikatu o możliwości dupleksu w stacji bazowej; środki do określania co najmniej jednej charakterystyki transmisji do użycia w komunikacie żądania dostępu do systemu, w odpowiedzi na komunikat o możliwości dupleksu w stacji bazowej; oraz środki do przesyłania do pierwszej stacji bazowej komunikatu żądania dostępu do systemu, z użyciem co najmniej jednej charakterystyki transmisji. Może to umożliwić usprawnienie działania w systemie komunikacji komórkowej. Cecha ta może umożliwić adaptację urządzenia użytkownika do możliwości dupleksu w stacji bazowej. Urządzenie użytkownika może w szczególności wybierać miedzy różnymi możliwymi trybami dupleksu poprzez odpowiedni wybór charakterystyki transmisji. Zgodnie z dodatkową cechą niniejszego wynalazku, środki do określania przynajmniej jednej charakterystyki transmisji są dostosowane do określania częstotliwości nośnej dla komunikatu żądania dostępu do systemu, jako częstotliwości nośnej komunikatu o możliwości dupleksu w stacji bazowej, jeżeli komunikat o możliwości dupleksu w stacji bazowej wskazuje, że pierwsza stacja bazowa obsługuje jedynie operacje trybu dupleksu z nieskojarzonym pasmem, oraz do określania częstotliwości nośnej jako częstotliwości skojarzonej z częstotliwością nośną komunikatu o możliwości dupleksu w stacji bazowej, jeżeli komunikat o możliwości

8 - 7 - dupleksu w stacji bazowej wskazuje, że pierwsza stacja bazowa obsługuje operację trybu dupleksu ze skojarzonym pasmem Może to umożliwić usprawnienie wydajności i/lub ułatwienie działania. Cecha ta może zapewnić praktyczne środki adaptowania urządzenia użytkownika do możliwości dupleksu stacji bazowej. Zgodnie z dodatkową cechą niniejszego wynalazku, pierwsze urządzenie użytkownika zawiera: środki do określania możliwości dupleksu w pierwszej stacji bazowej, w odpowiedzi na komunikat o możliwości dupleksu w stacji bazowej; oraz środki do oceny kryterium dopasowania możliwości dupleksu pierwszego urządzenia użytkownika i możliwości dupleksu pierwszej stacji bazowej; przy czym pierwsze urządzenie użytkownika jest dostosowane do transmisji tylko komunikatu dostępowego do pierwszej stacji bazowej, jeżeli kryterium dopasowania jest spełnione. Kryterium dopasowania może na przykład określać, czy możliwości dupleksu w pierwszej stacji bazowej i w pierwszym urządzeniu użytkownika są kompatybilne. Cecha ta może również usprawnić wydajność przez ułatwienie współpracy urządzenia mającego różne możliwości dupleksu w tym samym systemie. Na przykład, cecha ta może zapewnić, że urządzenia użytkownika będą podłączone do stacji bazowych, z którymi mogą komunikować się z użyciem zgodnego trybu dupleksu. Zgodnie z dodatkową cechą wynalazku, pierwsze urządzenie użytkownika zawiera środki do transmisji charakterystyki możliwości dupleksu w urządzeniu użytkownika do pierwszej stacji bazowej. Może to usprawnić działanie i może umożliwić stacji bazowej i sieci stałej optymalizację i adaptację do możliwości dupleksu w pierwszym urządzeniu użytkownika. Zgodnie z dodatkową cechą niniejszego wynalazku, system komunikacji komórkowej zawiera ponadto układ planowania, do planowania komunikacji z pierwszym urządzeniem użytkownika, w odpowiedzi na charakterystykę możliwości dupleksu w urządzeniu użytkownika. Może to umożliwić planowanie i/lub optymalizację możliwości dupleksu pierwszego urządzenia użytkownika. Może być uzyskane usprawnione planowanie, pociągające za sobą usprawnione wykorzystanie zasobów i stąd usprawnienie działania systemu komunikacji komórkowej jako całości. Zgodnie z dodatkową cechą niniejszego wynalazku, możliwości dupleksu w urządzeniu użytkownika wskazują na możliwości urządzenia pierwszego użytkownika do obsługiwania trybu pół dupleksu lub trybu pełnego dupleksu. Tryb pół dupleksu i tryb pełnego dupleksu mogą być trybami ze skojarzonym pasmem. Może to umożliwić usprawnioną optymalizację w zależności od możliwości trybu pół dupleksu lub trybu pełnego dupleksu w urządzeniu użytkownika. W szczególności, tryby dupleksu ze skojarzonym pasmem mogą zawierać tak tryb pół dupleksu i tryb pełnego

9 - 8 - dupleksu, a wydajność, a zwłaszcza operacja planowania, mogą być optymalizowane dla szczególnego, obecnie używanego trybu Zgodnie z dodatkową cechą niniejszego wynalazku, urządzenie planujące jest dostosowane do planowania komunikacji odpowiednio do ograniczeń ortogonalności połączeń w górę i w dół dla trybu pół dupleksu oraz do planowania komunikacji bez ograniczeń na ortogonalność połączeń w górę i w dół dla trybu pełnego dupleksu. Umożliwia to usprawnienie planowania, w którym bierze się pod uwagę szczególne ograniczenia urządzenia użytkownika, umożliwiając w ten sposób optymalizację planowania dla bieżących warunków. Może to ograniczać zużycie zasobów i usprawnić działanie systemu komunikacji jako całości. Zgodnie z dodatkową cechą niniejszego wynalazku, pierwsze urządzenie użytkownika jest dostosowane do zawierania, w komunikacie dostępowym, charakterystyki możliwości dupleksu w urządzeniu użytkownika. Może to zapewnić praktyczne, o małej złożoności i/lub efektywne środki do komunikowania do pierwszej stacji bazowej możliwości dupleksu w urządzeniu użytkownika. Komunikat dostępowy może być na przykład komunikatem 3GPP RRC CONNECTION REQUEST przenoszonym w kanale transportowym RACH lub komunikatem równoważnym w systemie rozwijanym z 3GPP. Zgodnie z dodatkową cechą niniejszego wynalazku, pierwsze urządzenie użytkownika jest dostosowane do zawierania, w komunikacie potwierdzającym komunikację, charakterystyki możliwości dupleksu w urządzeniu użytkownika,. Może to zapewnić praktyczne, o małej złożoności i/lub efektywne środki do komunikowania do pierwszej stacji bazowej możliwości dupleksu w urządzeniu użytkownika. Komunikatem dostępowym może być na przykład komunikat 3GPP RRC CONNECTION SETUP COMPLETE lub komunikat równoważny w systemie rozwijanym z 3GPP. Zgodnie z dodatkową cechą niniejszego wynalazku, system komunikacji komórkowej zawiera ponadto środki obsługujące zestawianie połączenia z użyciem schematu komunikacyjnego wspólnego dla wielu trybów dupleksu. Może to umożliwić usprawnione i ułatwione zestawienie połączenia. W szczególności, może to umożliwić wspólną procedurę zestawiania połączenia dla różnych trybów dupleksu, w związku z tym umożliwiając, aby specyficzna adaptacja do trybu dupleksu była opóźniona. Schemat komunikacji może na przykład zgadzać się ze wspólnym formatem nadawania. W szczególności urządzenie użytkownika może żądać lub inicjować nowe zestawianie połączenia używając kanału sygnalizacyjnego, który jest wspólny dla wielu trybów dupleksu. Zgodnie z dodatkową cechą niniejszego wynalazku, pierwsza stacja bazowa jest dostosowana do komunikowania się z pierwszym urządzeniem użytkownika w czasie procesu zestawiania połączenia, przy użyciu pół dupleksowego trybu działania, dopóki nie jest odebrana charakterystyka możliwości dupleksu z pierwszego urządzenia użytkownika.

10 - 9 - Może to umożliwić praktyczną i/lub ułatwioną i/lub usprawnioną procedurą zestawiania połączenia. Zgodnie z dodatkową cechą niniejszego wynalazku, pierwsza stacja bazowa jest dostosowana do komunikowania się z pierwszym urządzeniem użytkownika w czasie procesu zestawiania połączenia przy użyciu pół dupleksowego trybu działania; oraz pierwsze urządzenie użytkownika jest dostosowane do ignorowania transmisji w dół, w przedziałach czasu użytych do transmisji w górę z pierwszego urządzenia użytkownika do pierwszej stacji bazowej. Może to ułatwiać działanie i/lub redukować złożoność Zgodnie z dodatkową cechą niniejszego wynalazku, system komunikacji komórkowej jest dostosowany do obsługiwania komunikacji zgodnie ze specyfikacją techniczną projektu partnerskiego trzeciej generacji. Wynalazek może usprawnić działanie systemu komunikacji komórkowej 3GPP i systemów rozwijanych z 3GPP. Zgodnie z dodatkową cechą niniejszego wynalazku, system komunikacji komórkowej jest dostosowany do obsługiwania komunikacji zgodnie z rekomendacjami dla globalnego systemem komunikacji ruchomej GSM. Niniejszy wynalazek może usprawnić wydajność systemu komunikacji komórkowej GSM. Według innego przykładu wykonania wynalazku zapewniona jest stacja bazowa dla systemu komunikacji komórkowej, zawierającego stacje bazowe, obsługujące urządzenia użytkownika, a stacja bazowa zawiera: środki do transmisji komunikatu o możliwości transmisji dupleksowej stacji bazowej do urządzeń użytkownika, przy czym komunikat o możliwości transmisji dupleksowej stacji bazowej zawiera informacje identyfikujące tryby dupleksowe, obsługiwane przez stację bazową i stosuje wspólny format transmisji, a wspólny format transmisji jest wspólny dla wielu trybów dupleksowych. Według innego przykładu wykonania wynalazku zapewnione jest urządzenie użytkownika w systemie komunikacji komórkowej, zawierające stacje bazowe, obsługujące urządzenia użytkownika, a urządzenie użytkownika zawiera: układ logiczny do odbioru komunikatu o możliwości transmisji dupleksowej stacji bazowej, przy czym komunikat o możliwości transmisji dupleksowej stacji bazowej zawiera informacje identyfikujące tryby dupleksowe, obsługiwane przez stację bazową i stosuje wspólny format transmisji, a wspólny format transmisji jest wspólny dla wielu trybów dupleksowych. Według innego przykładu wykonania wynalazku zapewniony jest sposób działania w systemie komunikacji komórkowej, zawierającym stacje bazowe, obsługujące urządzenia użytkownika, a sposób obejmuje: pierwszą stację bazową, obsługującą przynajmniej pierwsze urządzenie użytkownika, i pierwsza stacja bazowa transmituje komunikat o możliwości transmisji dupleksowej stacji bazowej do urządzeń użytkownika, przy czym komunikat o możliwości transmisji dupleksowej stacji bazowej zawiera informacje identyfikujące tryby

11 - - dupleksowe, obsługiwane przez stację bazową i stosuje wspólny format transmisji, który jest wspólny dla wielu trybów dupleksowych. Te i inne aspekty, cechu i zalety wynalazku staną się oczywiste w oparciu o wyjaśnienia w odniesieniu do opisanych poniżej przykładów wykonania Krótki opis rysunków Realizacje wynalazku będą opisane jedynie jako przykłady, z odniesieniem do rysunków, na których Fig.1 stanowi ilustrację systemu komunikacji komórkowej zgodnego ze stanem techniki; Fig.2 przedstawia przykład systemu komunikacji komórkowej zgodnie z pewnymi wykonaniami wynalazku; Fig.3 przedstawia przykład częstotliwości użytych w skojarzonym paśmie; Fig.4 przedstawia przykład częstotliwości użytych w nieskojarzonym paśmie; Fig. przedstawia sposób określania kanału wielodostępu dla działania TDD; Fig.6 przedstawia sposób określania kanału wielodostępu dla działania FDD; Fig.7 przedstawia przykład stacji bazowej zgodnie z pewnymi wykonaniami wynalazku; Fig.8 przedstawia przykład urządzenia użytkownika zgodnie z pewnymi wykonaniami wynalazku; Fig.9 przedstawia przykład planowania dla trybu pół dupleksu z nieskojarzonym pasmem; Fig. przedstawia przykład planowania dla trybu pełnego dupleksu ze skojarzonym pasmem; Fig.11 przedstawia przykład planowania dla trybu pół dupleksu ze skojarzonym pasmem; Fig.12 przedstawia przykładową sieć działań urządzenia użytkownika zgodnie z pewnymi wykonaniami wynalazku; Fig.13 przedstawia przykładową sieć działań stacji bazowej zgodnie z pewnymi wykonaniami wynalazku; Fig.14 przedstawia sekwencję sygnalizacji zgodnie z pewnymi wykonaniami wynalazku; Fig.1 przedstawia sekwencję sygnalizacji zgodnie z pewnymi wykonaniami wynalazku; Fig.16 przedstawia sekwencję sygnalizacji zgodnie z pewnymi wykonaniami wynalazku; natomiast

12 Fig.17 przedstawia sekwencję sygnalizacji zgodnie z pewnymi wykonaniami wynalazku; Szczegółowy opis pewnych wykonań wynalazku Poniższy opis koncentruje się na wykonaniach wynalazku mających zastosowanie w systemie komunikacji komórkowej 3GPP, zawierającym stację bazową, mającą różne możliwości dupleksu. Tym niemniej należy zwrócić uwagę na to, że wynalazek nie jest ograniczony do tych zastosowań, ale może być zastosowany w wielu innych systemach komunikacji komórkowej, na przykład w globalnym systemie komunikacji ruchomej GSM. Na Fig.2 przedstawiono przykład systemu komunikacji komórkowej 3GPP UMTS, w którym mogą być zastosowane wykonania niniejszego wynalazku. W przykładzie z Fig.2, pierwsze urządzenie użytkownika 1 i drugie urządzenie użytkownika 3 znajdują się w pierwszej komórce obsługiwanej przez pierwszą stację bazową. Urządzeniami użytkownika mogą być na przykład urządzenia użytkownika UE trzeciej generacji, jednostki komunikacyjne, jednostki abonenckie, stacje ruchome, terminale komunikacyjne, osobisty asystent cyfrowy, telefony komórkowe, laptopy, wbudowane procesory komunikacyjne, lub dowolny fizyczny, funkcjonalny lub logiczny element komunikacyjny, który może komunikować się przez interfejs powietrzny systemu komunikacji komórkowej. Pierwsza stacja bazowa jest sprzężona z pierwszym RNC 7. RNC realizuje wiele funkcji sterowania związanych z interfejsem powietrznym, włączając w to zarządzanie zasobami radiowymi i rutowanie danych do i z odpowiednich stacji bazowych. Pierwszy RNC 7 jest sprzężony z siecią szkieletową 9. Sieć szkieletowa łączy ze sobą RNC i może wykonywać rutowanie danych między dowolnymi dwoma RNC, umożliwiając w ten sposób urządzeniu użytkownika w komórce komunikację z urządzeniem użytkownika w innej komórce. Ponadto, sieć szkieletowa zawiera funkcje bramy dla wzajemnego połączenia z sieciami zewnętrznymi, takimi jak publiczna sieć telefoniczna PSTN, umożliwiając w ten sposób urządzeniom użytkownika komunikowanie się z telefonami przewodowymi i innymi terminalami komunikacyjnymi połączonymi za pomocą linii terenowych. Ponadto, sieć szkieletowa zawiera wiele możliwości do zarządzania konwencjonalną komórkową siecią komunikacyjną, miedzy innymi rutowanie danych, kontrola dostępu, alokacja zasobów, fakturowanie abonentów, uwierzytelnianie urządzenia użytkownika, itd. Sieć szkieletowa 9 jest dalej sprzężona z drugim RNC 211, który jest sprzężony z drugą stacją bazową 213. Druga stacja bazowa 213 obsługuje trzecie urządzenie użytkownika 21. W systemie z Fig.1, stacje bazowe mają różne możliwości. W szczególności, pewne stacje bazowe mogą być dostosowane do obsługiwania działania w trybie TDD, gdzie pojedyncza częstotliwość nośna jest wykorzystana dla łącza w górę i łącza w dół. Inne stacje bazowe

13 mogą być dostosowane do obsługiwania działania w trybie FDD, gdzie do łącza w górę i łącza w dół użyte są nośniki w skojarzonym paśmie. W ten sposób pewne stacje bazowe mogą używać FDD ze skojarzonym pasmem, a inne stacje bazowe używają nieskojarzonego pasma w działaniu w trybie TDD Przykład częstotliwości użytych w systemie ze skojarzonym pasmem przedstawiono na Fig.3. Na Fig.3 transmisje w łączu w górę są nadawane w zakresie częstotliwości -260 MHz, a transmisje w łączu w dół są nadawane w zakresie częstotliwości MHz. To skojarzone pasmo może być użyte albo w trybie pełnego dupleksu, albo w trybie pół dupleksu. Przykład częstotliwości użytych w nieskojarzonym paśmie jest przedstawiony na Fig.4. W przykładzie tym, transmisje w łączu w górę i łączu w dół są nadawane w zakresie częstotliwości MHz. To nieskojarzone pasmo może być użyte w trybie pół dupleksu. Urządzenie użytkownika łączące się z systemem będzie początkowo próbowało zidentyfikować najbardziej dogodną stację bazową, w oparciu o odpowiednie kryterium, na przykład siła sygnału, tożsamość sieci, itd. Po wybraniu dogodnej stacji bazowej do połączenia, urządzenie użytkownika wysyła komunikat do wybranej stacji bazowej, informujący sieć urządzenia użytkownika o żądaniu połączenia ze stacją bazową. Komunikat typu żądania połączenia jest zwykle przesłany w kanale wielodostępu RACH. W systemie 3GPP, w tym celu użyty jest komunikat RRC CONNECTION REQUEST. Komunikat zawiera szczegóły, które mają wpływ na połączenie, które ma być zestawione. Na przykład komunikat żądania połączenia może zawierać: - tożsamość urządzenia użytkownika (na przykład międzynarodowy identyfikator abonenta systemu ruchomego IMSI) - pomiar sygnału (na przykład poziom odebranego sygnału radiowego) Na komunikat żądania komunikacji sieć odpowiada komunikatem zestawiania połączenia. W systemie 3GPP komunikat RRC CONNECTION SETUP może być uważany jako komunikat zestawiania połączenia. Komunikat zestawiania połączenia może, na przykład, zawierać następujące informacje: - tymczasową tożsamość urządzenia użytkownika. - szczegóły nośnych radiowych w łączu w górę i w łączu w dół. - szczegóły parametrów użytych do przywoływania. Następnie, urządzenie użytkownika odpowiada na komunikat zestawiania połączenia komunikatem zakończenia zestawienia połączenia. W systemach 3GPP, komunikat ten może odpowiadać komunikatowi RRC CONNECTION SETUP COMPLETE. Komunikat zakończenia zestawienia połączenia może, na przykład, zawierać następujące informacje:

14 możliwości urządzenia użytkownika (na przykład szybkość transmisji danych, która może być obsługiwana przez urządzenie użytkownika, funkcje, które urządzenie użytkownika obsługuje itd.). - informację dotyczącą bezpieczeństwa W systemach 3GPP, urządzenie użytkownika szukające dogodnej komórki obsługującej będzie monitorowało pewną liczbę częstotliwości nośnych, zapamiętanych na przygotowanej liście. Następnie wybierze stację bazową, która zapewni najlepszy sygnał dla bieżących warunków. W systemach 3GPP, stacje bazowe rozsyłają informację systemową, zawierającą informację związaną z kanałem wielodostępu, który ma być użyty. Informacja ta jest użyta do wyboru i konfigurowania odpowiedniego żądania wielodostępu. W systemach konwencjonalnych różne metody dupleksu są traktowane oddzielnie i niezależnie. Bardziej szczegółowo, urządzenie użytkownika, używające trybu dupleksu TDD z nieskojarzonym pasmem, dekoduje informację sygnalizacyjną i używa jej do określenia liczby szczelin czasowych i kodów kanałowych do użycia w transmisjach RACH. Odpowiednia częstotliwość transmisji jest określona bezpośrednio jako ta sama częstotliwość, jaka była użyta do odbioru informacji systemowej. Dla urządzenia użytkownika używającego trybu dupleksu FDD ze skojarzonym pasmem, informacja systemowa zawiera taką informację jak szczegóły preambuł RACH i dostępne sekwencje sygnatury, które mają być użyte. Gdy urządzenie użytkownika chce przesłać komunikat kanału wielodostępu, przesyła sekwencję sygnatury o długości 12 szczelin czasowych. Następnie po odebraniu potwierdzenia na preambułę, urządzenie użytkownika transmituje RACH, którego czas trwania to 1 szczelin czasowych lub szczelin czasowych (tzn. wysyła RACH dla albo jednej albo dwóch całych ramek). Ponadto, specyfikacje 3GPP wyraźnie określają zależność między częstotliwościami łącza w górę i łącza w dół. Tak więc urządzenie użytkownika może bezpośrednio obliczyć skojarzoną częstotliwość łącza w górę, na podstawie częstotliwości łącza w dół, na której odebrana jest informacja systemowa. Na Fig. przedstawiono sposób określania dogodnego kanału dostępowego dla operacji TDD, a na Fig.6 przedstawiono sposób określania dogodnego kanału dostępowego dla operacji FDD. W systemach konwencjonalnych, różne tryby dupleksu mają różne procedury dostępu i określenie odpowiednich charakterystyk RACH zależy od szczególnego trybu dupleksu, który używają urządzenie użytkownika i stacja bazowa. Mówiąc bardziej szczegółowo, urządzenie użytkownika, które może uzyskać dostęp do stacji bazowej tak z FDD jak i z TDD, musi niezależnie wyszukiwać takie stacje bazowe. Stąd, urządzenie użytkownika musi najpierw kontrolować informację systemową FDD i użyć jej do określenia dogodnego kanału dostępowego FDD, a następnie musi kontrolować informację systemową TDD i użyć jej do

15 określenia dogodnego kanału dostępowego TDD. W wyniku uzyskuje się złożone, wolne, wymagające sprzętowo i niedogodne podejście realizujące dostęp W systemie przedstawionym na Fig.2, pierwsza stacja bazowa zawiera funkcjonalności do przesyłania komunikatu o możliwości dupleksu w stacji bazowej, do urządzeń użytkownika 1, 3 z użyciem formatu nadawania, który jest wspólny dla obu trybów dupleksu. Mówiąc bardziej szczegółowo, stacja bazowa przesyła informację systemową używając formatu, który jest taki sam bez względu na to, czy pierwsza stacja bazowa jest stacją bazową używająca skojarzonego lub nieskojarzonego pasma i bez względu na to, czy stacja bazowa obsługuje pełny duplex czy tylko pół dupleks. Bardziej szczegółowo, stacje bazowe z TDD i FDD mogą przesyłać informację systemową na tej samej częstotliwości i używać tych samych schematów transmisji. Komunikat o możliwości dupleksu zapewnia informację o trybach dupleksu, które są obsługiwane przez pierwszą stacje bazową. Komunikat o możliwości dupleksu może wskazywać czy stacja bazowa może obsługiwać pasmo skojarzone/nieskojarzone i/lub tryby pełnego dupleksu/pół dupleksu. Komunikat o możliwości dupleksu jest transmitowany z użyciem struktury sygnału, która jest wspólna dla operacji z pasmem skojarzonym i nieskojarzonym. Na Fig.7 przedstawiono bardziej szczegółowo pierwszą stację bazową. Stacja bazowa zawiera generator danych dupleksu 701, który jest sprzężony z kontrolerem transmisji 703, który jest sprzężony z nadajnikiem-odbiornikiem 70. Generator danych dupleksu 701 generuje informację dupleksową, która ma być rozgłaszana przez stację bazową. Informacja dupleksowa może wyraźnie identyfikować, czy stacja bazowa jest stacją bazową wykorzystującą pasmo skojarzone czy nieskojarzone. Jeżeli stacja bazowa wykorzystuje pasmo skojarzone, informacja dupleksowa wskazuje ponadto, czy stacja bazowa może obsługiwać urządzenia użytkownika z trybem pół dupleksu, trybem pełnego dupleksu lub urządzenia użytkownika z obu trybami, pełnego dupleksu i pół dupleksu. Dane dupleksowe są wysłane do kontrolera transmisji 703, który wstawia dane do dogodnego komunikatu informacji systemowej, która ma być rozgłaszana. Kontroler transmisji 703 może łączyć dane dupleksowe z danymi odebranymi z innych jednostek funkcjonalnych, które są rozgłaszane dla innych celów. A zatem kontroler transmisji 703 generuje rozgłaszany komunikat informacji systemowej i kontroluje nadajnik-odbiornik 70, aby rozgłaszał ten komunikat w dogodnym kanale. Kontroler transmisji 703 tak steruje nadajnikiem-odbiornikiem, aby rozgłaszał komunikat o możliwości dupleksu w postaci komunikatu rozgłaszania informacji systemowej. Kontroler transmisji 703 kontroluje również format nadawania, który jest użyty w komunikacie. Ten sam format transmisji jest użyty bez względu na to, jakie możliwości dupleksu posiada stacja bazowa. A zatem kontroler transmisji 703 steruje nadajnikiem-odbiornikiem aby transmitował komunikat o możliwości dupleksu w tych samych szczelinach czasu i z użyciem tej samej częstotliwości nośnej, bez względu na szczególne możliwości dupleksu stacji bazowej.

16 - 1 - Rozgłaszany komunikat jest ponadto transmitowany z użyciem tego samego kodu rozpraszania, schematu modulacji, korekcji błędów, szybkości transmisji danych, schematu przeplotu i innych parametrów transmisji Tak więc urządzenia użytkownika 1, 3 muszą jedynie odebrać pojedynczy komunikat z dobrze znanymi, określonymi z góry parametrami, aby określić możliwości dupleksu stacji bazowej. Pierwsze urządzenie użytkownika 1, szukające połączenia z systemem, może dekodować odebrany komunikat o możliwości dupleksu i użyć wynikającej z tego informacji do określenia dogodnego kanału dostępowego i schematu transmisji dostępowej. Pierwsze urządzenie użytkownika 1 może ponadto użyć odebranej informacji o możliwości dupleksu do określenia, czy możliwości pierwszego urządzenia użytkownika 1 są zgodne z możliwościami pierwszej stacji bazowej. Na Fig.8 przedstawiono bardziej szczegółowo pierwsze urządzenie użytkownika. Urządzenie użytkownika 1 zawiera nadajnik-odbiornik 801. Nadajnik-odbiornik 801 jest używany do monitorowania komunikatu o możliwości dupleksu z pierwszej stacji bazowej. Mówiąc bardziej szczegółowo, nadajnik-odbiornik 801 odbiera określoną z góry częstotliwość nośną dla kanału komunikacyjnego, który przenosi komunikat o możliwości dupleksu. Na przykład, komunikat o możliwości dupleksu może być zawarty w komunikacie informacji systemowej, który jest monitorowany i odbierany przez nadajnik-odbiornik 801. Ponieważ ten sam format nadawania jest użyty dla różnych trybów dupleksu, nadajnikodbiornik 801 może po prostu monitorować jeden pojedynczy kanał, bez względu na to, jaki tryb dupleksu jest zastosowany w stacji bazowej. Nadajnik-odbiornik 801 jest sprzężony z procesorem kompatybilności 803 i gdy odebrany jest komunikat o możliwości dupleksu, jest on przekazany do procesora kompatybilności. Procesor kompatybilności 803 jest dostosowany do oceny kryterium dopasowania możliwości dupleksu pierwszego urządzenia użytkownika 2 i pierwszej stacji bazowej. Procesor kompatybilności 803 może wyraźnie określić jaki tryb dupleksu jest użyty przez stację bazową i może porównać go z trybem (trybami) dupleksu, które są obsługiwane przez urządzenie użytkownika 1. Jeżeli żaden z trybów dupleksu obsługiwanych przez stację bazowa nie może być obsługiwany przez pierwsze urządzenie użytkownika, procesor kompatybilności 803 określa, że kryterium dopasowania nie zostało spełnione i powoduje porzucenie przez urządzenie użytkownika pierwszej stacji bazowej oraz szukanie innej dogodnej stacji bazowej aby się z nią połączyć. Jeżeli pierwsze urządzenie użytkownika 1 i pierwsza stacja bazowa mogą obsługiwać ten sam tryb dupleksu, procesor kompatybilności 803 powoduje, że urządzenie użytkownika 1 przygotowuje się do połączenia z pierwszą stacja bazową. Na przykład, komunikat o możliwości dupleksu może wskazywać, że stacja bazowa używa nieskojarzonego pasma. Jeżeli urządzenie użytkownika 1 może obsługiwać tylko skojarzone pasmo, procesor kompatybilności 803 tak steruje urządzeniem użytkownika 1,

17 aby szukało innej stacji bazowej, jako że pierwsza stacja bazowa nie może obsługiwać urządzenia użytkownika 1. Jednak jeżeli pierwsze urządzenie użytkownika 1 obsługuje również nieskojarzone pasmo, pierwsza stacja bazowa może obsługiwać pierwsze urządzenie użytkownika i procesor kompatybilności 803 przygotowuje urządzenie użytkownika 1 do połączenia z pierwszą stacją bazową. Na przykład, procesor kompatybilności 803 jest sprzężony z procesorem charakterystyk RACH 80. Gdy procesor kompatybilności 803 zidentyfikował kompatybilną stację bazową, jest o tym informowany procesor charakterystyk RACH 80. W odpowiedzi, procesor charakterystyk RACH 80 przechodzi do określania charakterystyk dogodnych do użycia do dostępu do pierwszej stacji bazowej. Bardziej szczegółowo, procesor charakterystyk RACH 80 identyfikuje do użycia odpowiedni kanał RACH. Zawiera to określenie odpowiedniej częstotliwości i czasu przy połączeniu z pierwszą stacją bazową, z zastosowaniem określonego formatu dupleksu. W szczególnym przykładzie, urządzenie użytkownika 1 jest kombinowanym urządzeniem TDD i FDD, które może obsługiwać oba tryby, ze skojarzonym i nieskojarzonym pasmem. W przykładzie, procesor charakterystyk RACH 80 określa, czy zidentyfikowana stacja bazowa wykorzystuje pasmo skojarzone czy nieskojarzone. Jeżeli stacja bazowa wykorzystuje skojarzone pasmo, częstotliwość nośna użyta do dowolnej próby RACH w łączu w górę jest określona jako częstotliwość nośna w paśmie częstotliwości łącza w górę, która jest skojarzona z częstotliwością użytą do przesyłania informacji systemowej w paśmie częstotliwości w łączu w dół. Jednak jeżeli stacja bazowa używa nieskojarzonego pasma, częstotliwość nośna dla prób RACH w łączu w górę jest określana jako częstotliwość nośna użyta do przesyłania informacji systemowej w łączu w dół. Należy zwrócić uwagę, że dla kanału RACH mogą być określone inne parametry i charakterystyki niż częstotliwość nośna. Na przykład może być dodatkowo lub alternatywnie określony dogodny punkt czasu, kod rozpraszania, sygnatura lub inny parametr. Procesor charakterystyk RACH 80 jest sprzężony z kontrolerem transmisji RACH 807 z doprowadzonymi charakterystykami transmisji, które dla komunikatu dostępowego są określone przez procesor charakterystyk RACH 80. Kontroler transmisji RACH 807 jest sprzężony z nadajnikiem-odbiornikiem 801 i kontroluje transmisję komunikatu dostępowego za pomocą określonych charakterystyk transmisji. Mówiąc bardziej szczegółowo, kontroler transmisji RACH 807 może generować komunikat dostępowy i doprowadzać go do nadajnika-odbiornika w odpowiednim czasie. Ponadto, może on kontrolować parametry transmisji, które mają być zastosowane przez nadajnik-odbiornik, jak na przykład odpowiednią częstotliwość nośną. Dlatego pierwsze urządzenie użytkownika 1 może automatycznie dostosować się do możliwości dupleksu pierwszej stacji bazowej, bez wymagania niezależnego monitoringu i połączenia dla każdego trybu dupleksu, który jest obsługiwany przez pierwsze urządzenie użytkownika 1. Na odwrót, dla dowolnej stacji bazowej może być użyty

18 wspólny proces i funkcjonalności, w ten sposób zmniejszając złożoność i obciążenie przetwarzania urządzenia użytkownika W przykładzie z Fig.8 pierwsze urządzenie użytkownika zawiera ponadto funkcjonalności do transmitowania informacji o możliwości dupleksu w urządzeniu użytkownika 1, do pierwszej stacji bazowej. Bardziej szczegółowo, kontroler transmisji RACH 807 jest sprzężony z procesorem możliwości dupleksu 809, który jest dostosowany do generowania danych dupleksowych wskazujących możliwości dupleksu w urządzeniu użytkownika 1 i doprowadzania ich do kontrolera transmisji RACH 807, dla transmisji to stacji bazowej. Mówiąc bardziej szczegółowo, informacja o możliwości dupleksu może być przesłana do pierwszej stacji bazowej w samym komunikacie dostępowym. Alternatywnie lub dodatkowo, informacja o możliwości dupleksu może być przesłana w innym komunikacie procedury zestawiania połączenia. Na przykład, informacja o możliwości dupleksu może być przesłana w komunikacie zakończenia komunikacji, przesyłanym z urządzenia użytkownika 1 do pierwszej stacji bazowej, w odpowiedzi na komunikat zestawiania połączenia z pierwszej stacji bazowej. Informacja o możliwości dupleksu z pierwszego urządzenie użytkownika 1 może określać tryby dupleksu, które mogą być obsługiwane przez urządzenie użytkownika 1. Mówiąc bardziej szczegółowo, informacja o możliwości dupleksu może określać czy urządzenie użytkownika może obsługiwać operacje ze skojarzonym i/lub nieskojarzonym pasmem. Alternatywnie lub dodatkowo, informacja o możliwości dupleksu może określać czy urządzenie użytkownika 1 może obsługiwać operacje pół dupleksu i/lub pełnego dupleksu. Jako szczególny przykład, system komunikacji komórkowej może zawierać pewne urządzenia użytkownika działające w konfiguracjach z pasmem skojarzonym, które mogą obsługiwać jedynie operację pół dupleksu, podczas gdy inne urządzenia użytkownika działające w konfiguracjach z pasmem skojarzonym, mogą obsługiwać pełny dupleks, gdzie transmisje w łączu w górę i w łączu w dół mogą wystąpić jednocześnie dla indywidualnego urządzenia użytkownika. W takich systemach informacja o możliwości dupleksu transmitowana z urządzeń użytkownika może wskazywać, czy mogą one obsługiwać tryb pełnego dupleksu lub czy mogą one jedynie obsługiwać tryb pół dupleksu. Informacja o możliwości dupleksu odebrana z urządzenia użytkownika 1 może być użyta przez system do zwiększenia wydajności i do optymalizacji z uwzględnieniem możliwości dupleksu w urządzeniach użytkownika. Na przykład, można tak przeprowadzać planowanie dla urządzeń użytkownika, aby wziąć pod uwagę informację o możliwości dupleksu. Na przykład, dla urządzeń użytkownika które mogą obsługiwać jedynie tryb pół dupleksu, planowanie może być tak przeprowadzone, że transmisje w łączach w górę i w dół nie występuje w tym samym czasie dla indywidualnego urządzenia użytkownika, podczas gdy planowanie dla urządzeń użytkownika, które mogą obsługiwać tryb pełnego dupleksu, może w pełni wykorzystać szczeliny czasowe w obu kierunkach bez żadnych ograniczeń. Może to umożliwić usprawnienie efektywności planowania i usprawnić wykorzystanie zasobów, co

19 pociąga za sobą usprawnienie wydajności i zwiększenie pojemności systemu komunikacji komórkowej jako całości Dalej zostaną opisane bardziej szczegółowo pewne wykonania wynalazku ze szczególnym odwołaniem do trzech różnych typów możliwego dupleksu w stacjach bazowych, które mogą często wystąpić w systemach komunikacji komórkowej 3GPP. Pierwszy typ stacji bazowej to stacja bazowa z pasmem nieskojarzonym i trybem pół dupleksu, która może obsługiwać jedynie komunikację z nieskojarzonym pasmem, która inherentnie musi być w trybie pół dupleksu (transmisje w łączu w górę i w łączu w dół nie mogą zachodzić na siebie). Drugim typem stacji bazowej jest stacja tylko ze skojarzonym pasmem i pełnym dupleksem, która obsługuje skojarzone pasmo, ale nie można gwarantować, że transmisje w łączach w górę i w dół nie zachodzą na siebie dla tego samego urządzenia użytkownika. Trzecim typem stacji bazowej jest stacja ze skojarzonym pasmem, która może obsługiwać urządzenia użytkownika tak w trybie pół dupleksu jak i pełnego dupleksu, tzn. która zawiera funkcję planowania zapewniającą, że dla urządzenia użytkownika z pół dupleksem nie zachodzą na siebie transmisje w łączach w górę i w dół. Przykładowe działania dla trzech różnych scenariuszy będą opisane niezależnie. Stacja bazowa z nieskojarzonym pasmem z trybem pół dupleksu W tym trybie działania stacja bazowa rozgłasza komunikat o możliwości dupleksu, który wskazuje, że stacja bazowa obsługuje tryb działania z nieskojarzonym pasmem. Naturalnie tryb działania z nieskojarzonym pasmem (jaki jest stosowany w TDD) pociąga za sobą to, że jedynie obsługiwany jest tryb pół dupleksu. Urządzenia użytkownika dekodują komunikat o możliwości dupleksu i szczególne urządzenie użytkownika może skonfigurować swój nadajnik do przesłania komunikatu dostępowego na tej samej częstotliwości nośnej, co nośna w łączu w dół. Komunikat dostępowy żądający komunikacji może zawierać ponadto informację o możliwości dupleksu dla urządzenia użytkownika, chociaż nie jest to istotne, jako że stacja bazowa wie z góry, że jedynie urządzenia użytkownika z nieskojarzonym pasmem w trybie pół dupleksu mogą zostać połączone ze stacją bazową. Stacja bazowa odbiera ten komunikat i traktuje w planach urządzenie użytkownika, jako urządzenie użytkownika ze skojarzonym pasmem z trybem pół dupleksu. Urządzenie użytkownika ze skojarzonym pasmem z trybem pełnego dupleksu nie może odpowiedzieć do stacji bazowej z nieskojarzonym pasmem z pół dupleksem (ponieważ nie może transmitować na tej samej nośnej jak w łączu w dół) i dlatego nie może połączyć się z tą stacją bazową (w związku z czym przejdzie ono do wyszukiwania innej stacji bazowej). Dla urządzeń użytkownika z trybem pół dupleksu, działających w skojarzonym paśmie, transmisje w łączu w górę są planowane dla innych czasów niż transmisje w łączu w dół. Jest to właściwe dla działania pół dupleksu w skojarzonym paśmie. Przykład takiego planowania przedstawiono na Fig.9. Stacje bazowa ze skojarzonym pasmem i tylko z trybem pełnego dupleksu

20 Stacja bazowa ze skojarzonym pasmem i tylko z pełnym dupleksem jest uważana za stację bazową, która może działać tylko w trybie pełnego dupleksu i która nie może gwarantować, że transmisje w łączach w górę i w dół nie mogą dla tego samego urządzenia użytkownika wystąpić jednocześnie (na przykład z powodu takich decyzji projektowych w czasie realizacji stacji bazowej, że układy planowania dla łącza w górę i łącza w dół będą całkowicie niezależne). W tym trybie działania stacja bazowa rozgłasza komunikat o możliwości dupleksu wskazujący, że stacja bazowa obsługuje tylko tryb pełnego dupleksu ze skojarzonym pasmem Urządzenia użytkownika dekodują komunikat o możliwości dupleksu i urządzenie użytkownika mogące obsłużyć pełny tryb dupleksu ze skojarzonym pasmem, może skonfigurować nadajnik do transmisji komunikatu dostępowego na odpowiedniej częstotliwości nośnej w skojarzonym paśmie. Komunikat dostępowy żądający komunikacji może ponadto zawierać informację o możliwości dupleksu dla urządzenia użytkownika, chociaż nie jest to istotne, ponieważ stacja bazowa wie z góry, że tylko urządzenia użytkownika obsługujące pełny duplex będą połączone ze stacją bazową. Urządzenie użytkownika tylko z trybem pół dupleksu będzie dekodować sygnał rozgłaszany ze stacji bazowej i określi, że szczególna stacja bazowa nie jest kompatybilna. Dlatego urządzenie użytkownika z trybem pół dupleksu nie próbuje połączyć się ze stacją bazową tylko z trybem pełnego dupleksu, ale przechodzi do szukania innej stacji bazowej, aby się z nią połączyć. Planowanie dla stacji bazowej tylko z pełnym dupleksem i ze skojarzonym pasmem jest przeprowadzane zgodnie z zasadami pełnego dupleksu (stąd planowania dla łącza w górę i łącza w dół mogą być całkowicie niezależne). Urządzenia użytkownika z pełnym dupleksem wymagają do działania skojarzonego pasma. Planowanie działania urządzeń użytkownika z trybem pełnego dupleksu może być realizowane przez oddzielne układy planowania dla łącza w górę i łącza w dół, a układy planowania dla łącza w górę i łącza w dół nie muszą być ze sobą połączone (z punktu widzenia utrzymywania ortogonalności). Chociaż urządzenie użytkownika z trybem pełnego dupleksu może nadawać w łączu w górę i odbierać w łączu w dół w tym samym czasie, nie jest wymagane, aby urządzenie użytkownika w tym samym czasie nadawało w łączu w górę i odbierało w łączu w dół (dlatego dla urządzenia użytkownika z pełnym dupleksem w tej samej szczelinie czasowej mogą być alokowane zasoby wyłączne dla łącza w górę i wyłącznie dla łącza w dół, albo tak dla łącza w górę jak i dla łącza w dół). Przykład planowania w systemie z urządzeniami użytkownika z trybem pełnego dupleksu jest przedstawiony na Fig.. Na Fig. przedstawiono, że stacja bazowa może działać z niezależnymi układami planowania dla łącza w górę i łącza w dół. Fig. ilustruje również, że pewne urządzenia użytkownika mają w szczelinie czasowej przydzielone zasoby wyłącznie dla łącza w górę, pewne urządzenia użytkownika mają przydzielone w szczelinie czasowe

21 - - zasoby wyłącznie dla łącza w dół, a jeszcze inne urządzenia użytkownika mają w szczelinie czasowej przydzielone zasoby dla łącza w dół i dla łącza w górę. Stacja bazowa ze skojarzonym pasmem oraz z pełnym i pół dupleksem Stacja bazowa ze skojarzonym pasmem z pełnym i pół dupleksem może obsługiwać urządzenia użytkownika z trybem pół dupleksu i trybem pełnego dupleksu działające w trybie ze skojarzonym pasmem. W tym trybie działania, stacja bazowa rozgłasza komunikat o możliwości dupleksu, który wskazuje, że stacja bazowa obsługuje tryby pełnego dupleksu i pół dupleksu w skojarzonym paśmie Komunikat o możliwości dupleksu może być dekodowany przez urządzenia użytkownika w trybie pół dupleksu z nieskojarzonym pasmem, pół dupleksu ze skojarzonym pasmem oraz pełnego dupleksu ze skojarzonym pasmem. Urządzenia użytkownika z trybem pół dupleksu z nieskojarzonym pasmem będą określały, że nie są kompatybilne ze stacją bazową i przechodziły do szukania innej stacji. Natomiast urządzenia użytkownika z trybem pół dupleksu i pełnego dupleksu ze skojarzonym pasmem mogą przystąpić do połączenia ze stacją bazową. Ściślej, urządzenie użytkownika z trybem pół dupleksu i pełnego dupleksu może skonfigurować swój nadajnik do przesłania informacji na częstotliwości łącza w górę, która jest skojarzona z częstotliwością łącza w dół, że jest wysłany sygnał komunikatu o możliwości dupleksu (częstotliwość łącza w górę może być znana a priori lub może być sygnalizowana, np. w komunikacie o możliwości dupleksu). Gdy urządzenie użytkownika (albo z trybem pół dupleksu albo pełnego dupleksu) chce połączyć się z siecią, może przesłać komunikat dostępowy używając skojarzonej częstotliwości nośnej w łączu w górę. Komunikat ten może zawierać (miedzy innymi) informację o możliwości dupleksu w urządzeniu użytkownika. Po odbiorze informacji o możliwości dupleksu, układ planowania planuje działania urządzeń użytkownika w oparciu o to, czy są to pół dupleksowe czy pełno dupleksowe urządzenia użytkownika. Dla urządzeń użytkownika z trybem pół dupleksu, układ planowania zapewnia, że nigdy nie będą planowane transmisje w łączu w górę od urządzenia użytkownika w tym samym czasie, co dla łącza w dół do tego urządzenia użytkownika. Dla urządzenia użytkownika z trybem pełnego dupleksu, układ planuje niezależnie dla łącza w górę i łącza w dół. Dlatego urządzenia użytkownika tak z trybem pół dupleksu, jak i pełnego dupleksu, mogą być obsługiwane przez tę samą stację. Przykład działań przydzielania zasobów przedstawiono na Fig.11. Należy zwrócić uwagę, że w niektórych wykonaniach stacja bazowa może przydzielić pewne szczeliny czasowe dla wykorzystania tylko przez urządzenia użytkownika z trybem pół dupleksu, a inne szczeliny czasowe dla wykorzystania tylko przez urządzenia użytkownika z trybem pełnego dupleksu.

22 W pewnych wykonaniach stacja bazowa może obsługiwać procedurę zestawiania połączenia używając schematu komunikacji, który jest wspólny dla więcej niż jednego trybu dupleksu. Bardziej szczegółowo, stacja bazowa może odbierać komunikat żądania połączenia w łączu w górę w skojarzonym paśmie i kontynuować procedurę zestawiania połączenia używając komunikacji pół dupleksowej, tzn. zapewniając, że dla urządzenia użytkownika transmisje w łączu w górę i w łączu w dół nie zachodzą na siebie. Podejście takie może być szczególnie dogodne dla wykonań, w których możliwości dupleksu w urządzeniu użytkownika nie są przesyłane do stacji bazowej, aż do zadziałania procedury zestawiania połączenia. W przykładzie, stacja bazowa może działać w trybie pół dupleksu do urządzenia użytkownika, dopóki stacja bazowa nie odbierze od urządzenia użytkownika komunikatu o możliwości dupleksu. Tak więc z punktu widzenia urządzenia użytkownika, stacja bazowa działa zasadniczo w dwóch fazach. W początkowej fazie połączenia, stacja bazowa korzystnie działa w odniesieniu do urządzenia użytkownika w trybie pół dupleksu, dopóki stacja bazowa nie odbierze informacji o możliwości dupleksu w urządzeniu użytkownika. Po zakończeniu fazy początkowej, stacja bazowa działa w trybie pełnego dupleksu albo pół dupleksu, w odniesieniu do szczególnego urządzenia użytkownika, w zależności od możliwości dupleksu w urządzeniu użytkownika. Dla urządzeń użytkownika z trybem pół dupleksu, stacja bazowa tak planuje działanie urządzeń użytkownika, że dla każdego indywidualnego urządzenia użytkownika, zasoby w łączu w górę i łączu w dół nigdy nie są przydzielone w tym samym czasie. Jednak stacja bazowa może planować działania jednego zestawu urządzeń użytkownika w czasie T w łączu w górę i dla innego zestawu urządzeń użytkownika w tym samym czasie T w łączu w dół, ale te zestawy urządzeń użytkownika nie mogą się pokrywać. Jednak dla urządzeń użytkowników z trybem pełnego dupleksu takie ograniczenie nie jest niezbędne. W ten sposób układ planowania może planować komunikację z uwzględnieniem ograniczeń dotyczących ortogonalności czasowej w łączach w górę i w dół, dla urządzeń użytkownika z trybem pół dupleksu, oraz może planować komunikację bez ograniczeń dotyczących ortogonalności czasowej w łączach w górę i w dół, dla urządzeń użytkownika z trybem pełnego dupleksu. W pewnych wykonaniach stacja bazowa może działać w trybie pełnego dupleksu przynajmniej dla pewnej procedury zestawiania połączenia, dla urządzenia użytkownika z trybem pół dupleksu. W takich przypadkach urządzenie użytkownika z trybem pół dupleksu może ignorować transmisje w łączu w dół w tych szczelinach czasowych, dla których wymagana jest transmisja w łączu w górę. Na Fig.12 przedstawiono przykładową sieć działań urządzenia użytkownika zdolnego do obsługiwania dupleksu z pasmem skojarzonym i nieskojarzonym, zgodnie z pewnymi wykonaniami niniejszego wynalazku. Na Fig.13 przedstawiono przykładową sieć działań stacji bazowej, zdolnej do obsługiwania dupleksu z pasmem skojarzonym i nieskojarzonym, zgodnie z pewnymi wykonaniami niniejszego wynalazku.

23 W pewnych wykonaniach, urządzenie użytkownika może przesyłać informację o możliwości dupleksu do stacji bazowej w komunikacie żądania komunikacji lub dostępu. W innych wykonaniach, urządzenie użytkownika może przesyłać do stacji bazowej informacje o możliwości dupleksu w innym komunikacie procedury zestawiania połączenia. Na przykład, urządzenie użytkownika może przesyłać informacje o możliwości dupleksu w komunikacie potwierdzającym komunikację, który jest przesyłany do stacji bazowej w potwierdzeniu komunikatu zestawiania połączenia, przesyłanego ze stacji bazowej do urządzenia użytkownika. Dla zwięzłości, żądanie komunikacji lub komunikat dostępowy będzie zwany komunikatem CONREQ, komunikat zestawiania połączenia będzie zwany komunikatem CONSETUP, a komunikat potwierdzający komunikację będzie zwany komunikatem CONCOMPLETE W systemie 3GPP, komunikatem CONREQ może być komunikat RRC CONNECTION REQUEST, a komunikatem CONCOMPLETE może być komunikat RRC CONNECTION SETUP COMPLETE. Sygnalizacja możliwości dupleksu w CONREQ Gdy możliwość dupleksu w urządzeniu użytkownika jest przesłana w komunikacie CONREQ, może być on przesłany z wykorzystaniem kanału typu RACH. Korzystnie komunikat CONREQ jest przesyłany w szczelinie czasowej różnej od szczeliny czasowej (tzn. ortogonalnie), w której przesyłana jest transmisja rozgłoszeniowa ze stacji bazowej, ale nie wymaga się tego ściśle. Przykład takiego działania przedstawiono na Fig.14. Alternatywnie, komunikat CONREQ może być przesłany w tej samej szczelinie czasowej, jaka jest użyta do komunikatu o możliwości dupleksu ze stacji bazowej. Podejście takie odpowiada urządzeniu użytkownika z trybem pełnego dupleksu, ale jest cokolwiek mniej dogodne dla urządzenia użytkownika z trybem pół dupleksu oraz wymaga, aby urządzenie użytkownika z trybem pół dupleksu ignorowało dekodowanie transmisji ze stacji bazowej, gdy przesyłany jest komunikat CONREQ. Przykład takiego działania przedstawiono na Fig.1. W tym przykładzie, urządzenie użytkownika może wysyłać komunikat CONREQ w tej samej szczelinie czasowej co komunikat rozgłoszeniowy, a następnie może dekodować komunikat rozgłoszeniowy nawet gdy wysyłany jest komunikat CONREQ. Na Fig.16 przedstawiono ten sam typ działania dla urządzenia użytkownika z trybem pół dupleksu, gdzie urządzenie użytkownika z trybem pół dupleksu nie dekoduje sygnału rozgłoszeniowego w szczelinie czasowej, w której wysyła komunikat CONREQ (ten typ działania jest akceptowalny, gdy informacja rozgłoszeniowa jest w sposób ciągły uaktualniana, stąd urządzenie użytkownika może dekodować utraconą informację rozgłoszeniową w najbliższej przyszłości). Sygnalizacja możliwości dupleksu w CONREQ Gdy możliwość dupleksu jest przesłana w komunikacie CONCOMPLETE, komunikaty CONCOMPLETE i CONREQ są korzystnie przesłane w różnych szczelinach czasowych

24 względem komunikatów CONSETUP. Gdy wykorzystuje się różne szczeliny czasowe dopóki komunikat CONCOMPLETE nie jest odebrany przez stację bazową, stacja bazowa zasadniczo zakłada pól dupleksowy tryb działania, dopóki nie jest odebrany przez stacje bazową komunikat z wyszczególnieniem, czy urządzenie użytkownika rzeczywiście używa trybu pół dupleksu. Ponieważ urządzenie użytkownika z trybem pełnego dupleksu może samo odbierać w łączu w dół i samo nadawać w łączu w górę (jak również nadawać i odbierać w tym samym czasie), mogą być obsługiwane urządzenia użytkownika z trybem pełnego dupleksu i pół dupleksu, dopóki stacja bazowa nie pozna możliwości dupleksu w urządzeniu użytkownika (w którym to czasie, stacja bazowa może przejść to obsługiwania urządzenia użytkownika w trybie optymalnym pełnego dupleksu, lub pół dupleksu). Dlatego stacja bazowa przyjmuje działanie w trybie pół dupleksu, dopóki nie odbierze od urządzenia użytkownika komunikatu o możliwości dupleksu. Przykład przyjętej sekwencji sygnalizacji, gdy do sygnalizacji możliwości dupleksu w urządzeniu użytkownika jest użyty CONCOMPLETE, przedstawiono na Fig.17. W przykładzie, sekwencja sygnalizacji jest taka, że komunikaty w łączu w górę CONREQ / VONCOMPLETE nigdy nie występują w tej samej szczelinie czasowej, co komunikaty rozgłaszane lub komunikaty zestawiania połączenia ze stacji bazowej, dlatego sekwencja sygnalizacji jest również stosowana do urządzeń użytkownika z trybem pół dupleksu i pełnego dupleksu. Należy zwrócić uwagę, że dla zachowania przejrzystości powyższy opis przedstawiał wykonania wynalazku w odniesieniu do różnych jednostek funkcjonalnych i procesorów. Jednak jest oczywiste, że bez uszczuplenia zakresu, w wynalazku może być zastosowany dowolnie dogodny podział funkcjonalności miedzy różnymi jednostkami funkcjonalnymi lub procesorami. Na przykład, funkcjonalność przedstawiona jako realizowana przez oddzielne procesory lub kontrolery może być realizowana przez pojedynczy procesor lub kontroler. Dlatego odniesienia do szczególnych jednostek funkcjonalnych są rozumiane jako odniesienia do dogodnych środków zapewniających opisaną funkcjonalność, a nie jako ścisłe wskazanie logicznej lub fizycznej struktury lub organizacji. Wynalazek może być implementowany w jakiejkolwiek dogodnej formie, włączając w to sprzęt komputerowy, oprogramowanie, oprogramowanie układowe lub dowolną ich kombinację. Wynalazek może być opcjonalnie implementowany przynajmniej jako oprogramowanie komputerowe, wykonywane na jednym lub wielu procesorach danych i/lub procesorach przetwarzania sygnałów. Elementy i komponenty wykonań wynalazku mogą być implementowane w każdy dogodny sposób, fizycznie, funkcjonalnie i logicznie. Funkcjonalność może być faktyczne implementowana w jednej jednostce, w wielu jednostkach, lub jako część innych jednostek funkcjonalnych. Wynalazek może być implementowany w jednej jednostce, lub może być fizycznie i funkcjonalnie rozłożony miedzy różne jednostki i procesory. Chociaż niniejszy wynalazek został opisany w połączeniu z pewnymi wykonaniami, nie było zamierzone aby był ograniczony do specyficznych form tu przytoczonych. Zakres wynalazku jest ograniczony jedynie przez załączone zastrzeżenia. Dodatkowo, chociaż może się

25 wydawać, że cecha opisana jest w połączeniu ze szczególnymi wykonaniami, znawcy tematyki zdadzą sobie sprawę, że zgodnie z wynalazkiem mogą być połączone różne cechy opisanych wykonań. W zastrzeżeniach termin zawiera nie wyklucza obecności innych elementów lub etapów. 1 Ponadto, chociaż są oddzielnie wymienione w spisie, zbiór elementów, środków lub etapów sposobu może być implementowanych np. za pomocą jednej jednostki lub procesora. Ponadto, chociaż indywidualne cechy mogą być zawarte w różnych zastrzeżeniach, mogą być one korzystnie połączone i zawarcie ich w różnych zastrzeżeniach nie powoduje, że kombinacja cech nie jest możliwa i/lub korzystna. Również zawarcie cech w jednej kategorii zastrzeżeń nie pociąga za sobą ograniczenia ich do tej kategorii, ale raczej wskazuje na to, że cecha może być również stosowana do innych kategorii zastrzeżeń. Ponadto, porządek cech w zastrzeżeniach nie implikuje jakiegokolwiek szczególnego porządku, w którym cechy muszą występować i w szczególności porządek poszczególnych etapów w zastrzeżonej metodzie nie implikuje, że etapy muszą być wykonane w tym porządku. Raczej etapy mogą być wykonywane w każdym dowolnym porządku. Grażyna Palka Rzecznik patentowy

26 - 2 - Zastrzeżenia patentowe 1. Stacja bazowa do obsługi urządzeń użytkownika w systemie komunikacji komórkowej i przystosowana do obsługi co najmniej jednego urządzenia użytkownika (1), ta stacja bazowa zawierająca: środki (701, 703, 704) do transmisji informacji o możliwości transmisji dupleksowej do urządzeń użytkownika (1, 3), przy czym informacja o możliwości transmisji dupleksowej zawiera informację identyfikującą tryby dupleksowe, obsługiwane przez stację bazową i stosuje strukturę sygnału, która jest wspólna dla wielu trybów dupleksowych Stacja bazowa według zastrzeżenia 1, w którym pierwszy ze zbioru trybów dupleksu jest trybem dupleksu ze skojarzonym pasmem używającym skojarzonych częstotliwości nośnych w łączu w górę i w łączu w dół, a drugi ze zbioru trybów dupleksu jest trybem dupleksu z nieskojarzonym pasmem, używającym pojedynczej częstotliwości nośnej w łączu w górę i w łączu w dół. 3. Stacja bazowa według zastrzeżenia 1, w którym pierwszy tryb dupleksu ze zbioru trybów dupleksu, jest trybem pół dupleksu, a drugi tryb dupleksu ze zbioru trybów dupleksu jest trybem pełnego dupleksu, na przykład, gdy pierwszy i drugi tryb dupleksowy to sparowane tryby widmowej transmisji dupleksowej. 4. Stacja bazowa według dowolnego z poprzednich zastrzeżeń, przy czym struktura sygnału jest określona przez jeden lub więcej wspólnych parametrów transmisji z grupy zawierającej: 2 a. pasmo przesyłowe sygnału; b. szybkości kodowania; c. schematu modulacji; d. przeplotu; e. schematu kodowania; f. taktowania.. Stacja bazowa według któregokolwiek z poprzednich zastrzeżeń, przy czym pierwsze urządzenie użytkownika (1) zawiera: 3 środki do odbioru informacji o możliwości transmisji dupleksowej oraz środki do dekodowania informacji o możliwości transmisji dupleksowej jednorazowo.

27 Stacja bazowa według zastrzeżenia, przy czym pierwsze urządzenie użytkownika (1) zawiera ponadto: środki (80) do określania co najmniej jednej charakterystyki transmisyjnej do zastosowania w komunikacie żądania dostępu do systemu, w odpowiedzi na informację o możliwości transmisji dupleksowej; oraz środki do transmisji komunikatu żądania dostępu do systemu do pierwszej stacji bazowej za pomocą co najmniej jednej charakterystyki transmisyjnej Stacja bazowa według zastrzeżenia 6, przy czym środki do określania (80) co najmniej jednej charakterystyki transmisyjnej są przystosowane do określania częstotliwości nośnej dla komunikatu żądania dostępu do systemu, jako częstotliwości nośnej informacji o możliwości transmisji dupleksowej, jeżeli informacja o możliwości transmisji dupleksowej wskazuje, że stacja bazowa obsługuje tylko tryb obsługi niesparowanej widmowej transmisji dupleksowej oraz do określania częstotliwości nośnej jako częstotliwości sparowanej do częstotliwości nośnej informacji o możliwości transmisji dupleksowej, jeżeli informacja o możliwości transmisji dupleksowej wskazuje, że stacja bazowa wspomaga obsługę sparowanego trybu widmowej transmisji dupleksowej. 8. Stacja bazowa według któregokolwiek z poprzednich zastrzeżeń, przy czym pierwsze urządzenie użytkownika zawiera: środki do określania możliwości transmisji dupleksowej stacji bazowej, w odpowiedzi na informację o możliwości transmisji dupleksowej oraz 2 środki do oceny kryterium dopasowania pomiędzy możliwością transmisji dupleksowej pierwszego urządzenia użytkownika i możliwością transmisji dupleksowej stacji bazowej, przy czym pierwsze urządzenie użytkownika jest przystosowane tylko do transmisji komunikatu dostępu do stacji bazowej, jeżeli kryterium dopasowania jest spełnione Stacja bazowa według któregokolwiek z poprzednich zastrzeżeń, przy czym pierwsze urządzenie użytkownika (1) zawiera środki do transmisji charakterystyki zdolności transmisji dupleksowej urządzenia użytkownika do stacji bazowej, na przykład gdy charakterystyka zdolności transmisji dupleksowej urządzenia użytkownika jest przesyłana w komunikacie dostępu lub komunikacie potwierdzenia łączności. Stacja bazowa według zastrzeżenia 9, zawierająca ponadto harmonogram do ustalania komunikacji dla pierwszego urządzenia użytkownika, w odpowiedzi na charakterystykę

28 zdolności transmisji dupleksowej urządzenia użytkownika, na przykład gdy zdolność transmisji dupleksowej urządzenia użytkownika wskazują na możliwość obsługi, przez pierwsze urządzenie użytkownika, trybu obsługi transmisji półdupleksowej lub trybu obsługi transmisji pełno dupleksowej, przy czym na przykład tryb transmisji półdupleksowej i tryb transmisji pełnodupleksowej są sparowanymi trybami widmowej transmisji dupleksowej. 11. Stacja bazowa według zastrzeżenia, w którym układ planowania jest dostosowany do planowania komunikacji z uwzględnieniem ograniczeń wynikających z ortogonalności czasowej łącza w górę i łącza w dół dla trybu pół dupleksu; oraz do planowania komunikacji bez ograniczeń wynikających z ortogonalności czasowej łącza w górę i łącza w dół dla trybu pełnego dupleksu Stacja bazowa według dowolnego z poprzednich zastrzeżeń, zawierająca ponadto środki do obsługi procedury konfiguracji wywołania połączenia, stosując wspólny system komunikacyjny do wielu trybów transmisji dupleksowej. 13. Stacja bazowa według któregokolwiek z poprzednich zastrzeżeń, przy czym przystosowana do komunikacji z pierwszym urządzeniem użytkownika (1) podczas co najmniej jednego z grupy składającej się z: 2 (i) procesu konfiguracji wywołania połączenia, stosując tryb transmisji półdupleksowej obsługi do momentu, aż charakterystyka zdolności transmisji dupleksowej jest odbierana z pierwszego urządzenia użytkownika (1), (ii) procesu konfiguracji wywołania połączenia, stosując tryb transmisji półdupleksowej obsługi, przy czym pierwsze urządzenie użytkownika jest przystosowane do ignorowania transmisji łącza w dół, w przedziałach czasowych użytych do transmisji łącza w górę od pierwszego urządzenia użytkownika (1) do pierwszej stacji bazowej () Sposób dla stacji bazowej, obsługującej urządzenia użytkownika w systemie komunikacji komórkowej, ten sposób obejmujący: pierwszą stację bazową (), transmitującą informację o możliwości transmisji dupleksowej do urządzeń użytkownika, przy czym informacja o możliwości transmisji dupleksowej zawiera informację identyfikującą tryby transmisji dupleksowej, obsługiwane przez stację bazową i stosuje strukturę sygnału, która jest wspólna dla wielu trybów transmisji dupleksowej.

29 Sposób obsługi urządzenia użytkownika w systemie komunikacji komórkowej, obejmujący stacje bazowe, obsługujące urządzenia użytkownika, ten sposób obejmujący: odbiór informacji o możliwości transmisji dupleksowej z pierwszej stacji bazowej (), przy czym informacja o możliwości transmisji dupleksowej zawiera tryby dupleksowe identyfikujące informację, obsługiwane przez pierwszą stację bazową i stosuje strukturę sygnału, która jest wspólna dla wielu trybów transmisji dupleksowej, które urządzenie użytkownika przystosowało do obsługi. 16. Sposób według zastrzeżenia 1, obejmujący ponadto: określanie co najmniej jednej charakterystyki transmisyjnej dla komunikatu dostępu, w odpowiedzi na informację o możliwości transmisji dupleksowej oraz transmisję komunikatu dostępu do pierwszej stacji bazowej, stosując co najmniej jedną charakterystykę transmisyjną Urządzenie użytkownika (1) do zastosowania w systemie komunikacji komórkowej, przystosowane do użycia jednego z wielu trybów dupleksowych, to urządzenie użytkownika (1) znamienne tym, że zawiera: układ logiczny do odbioru informacji o możliwości transmisji dupleksowej, przy czym informacja o możliwości transmisji dupleksowej zawiera tryby dupleksowe, identyfikujące informację, obsługiwane przez stację bazową i stosuje strukturę sygnału, która jest wspólna dla wielu trybów transmisji dupleksowej, oraz do określania charakterystyk do zastosowania dla dostępu do stacji bazowej w oparciu o informację o możliwości transmisji dupleksowej. 2 Grażyna Palka Rzecznik patentowy

30 - 29 -

31 - -

32 - 31 -

33 - 32 -

34 - 33 -

35 - 34 -

36 - 3 -

37 - 36 -

38 - 37 -

39 - 38 -

40 - 39 -