Newsletter / 1 lipca 2014 r.

Newsletter / 1 lipca 2014 r. Str.2. Prawo do odliczenia VAT a podejrzane transakcje według TSUE Str.4. Od 8 czerwca reklamacja usługi telekomunikacyjnej również mailem Str.5. Dopuszczalność skracania okresów wypowiedzenia umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony Str.7. Nowelizacja przepisów o niedostatecznej kapitalizacji i CFC już w drodze do Senatu

Prawo do odliczenia VAT a podejrzane transakcje według TSUE Trybunału Sprawiedliwości UE po raz kolejny potwierdził, że przy dochowaniu należytej staranności w kontaktach biznesowych, nieświadome uczestnictwo podatników w transakcjach mających na celu wyłudzenie podatku od towarów i usług, nie powinno prowadzić do zakwestionowana prawa do odliczenia VAT po ich stronie. W praktyce zdarza się, że organy podatkowe odmawiają podatnikom prawa do odliczenia VAT, uznając, że transakcje, w których brali oni udział, w stosunku do których wnioskują o to odliczenie, są podejrzane, a sami podatnicy mogli uczestniczyć w łańcuchu dostaw, w którym jeden z podmiotów na wcześniejszym etapie dystrybucji dopuścił się nieprawidłowości w zakresie rozliczenia VAT. W ostatnim czasie Trybunał Sprawiedliwości UE wypowiedział się na ten temat w sprawie polskiego podatnika (C-33/13). Trybunał uznał, że odpowiedź na pytania prejudycjalne polskiego sądu można wywieść w sposób jednoznaczny z dotychczasowego orzecznictwa i dlatego dnia 6 lutego 2014 r. orzekł w formie postanowienia z uzasadnieniem zamiast w formie wyroku. W uzasadnieniu stwierdził, że podatnikowi nie można odmówić prawa do odliczenia VAT naliczonego z tytułu otrzymanych towarów, chyba że organ podatkowy udowodni na podstawie obiektywnych przesłanek, iż podatnik ten wiedział lub powinien był wiedzieć, że taka dostawa wiąże się z przestępstwem w obszarze VAT. Przy tym organy podatkowe nie mogą zdaniem Trybunału w sposób generalny wymagać, by podatnik badał, czy wystawca faktury dysponuje towarami będącymi przedmiotem transakcji i jest w stanie je dostarczyć oraz czy wywiązuje się z obowiązku złożenia deklaracji i zapłaty VAT. Podejmowanie tego rodzaju czynności sprawdzających co do wiarygodności kontrahenta nie jest bowiem zadaniem podatnika, o ile okoliczności nie wzbudzają podejrzeń w tym zakresie. Wystarczy, by przedsiębiorca dochował należytej staranności i dokonał weryfikacji kontrahenta. 2

Prawo do odliczenia VAT a podejrzane transakcje według TSUE Podsumowując, jeżeli zafakturowana transakcja nie została rzeczywiście zrealizowana, odmowa Podsumowując, prawa dojeżeli odliczenia zafakturowana VAT wymaga transakcja wykazania nie została przezrzeczywiście organy podatkowe zrealizowana, podstawie odmowaobiektywnych prawa do odliczenia przesłanek, VAT iż nabywca wymaga wiedział wykazania lub powinien przez był organy wiedzieć, podatkowe że danana transakcja podstawie wiąże obiektywnych się z przestępstwem przesłanek, wiżobszarze nabywcavat. wiedział lub powinien był wiedzieć, że dana transakcja wiąże się z przestępstwem w obszarze VAT. Istotne znaczenie ma to, że omawiane postanowienie Trybunału zapadło w polskiej sprawie i jest Istotne jasny znaczenie sygnał dla mapolskich to, że omawiane organówpostanowienie podatkowych itrybunału organów kontroli zapadłoskarbowej, w polskiej sprawie że ich i praktyka jest to jasny polegająca sygnałna dlakwestionowaniu polskich organów prawa podatkowych do odliczenia i organów VATkontroli po stronie skarbowej, uczciwych że ich przedsiębiorców, praktyka polegająca którzy niczego na kwestionowaniu nieświadomi prawa brali udział do odliczenia w łańcuchuvat transakcji, po stronie w którym uczciwych na pewnym przedsiębiorców, etapie jedenktórzy z podmiotów niczego dopuścił nieświadomi się nieprawidłowości brali udział w łańcuchu w zakresie transakcji, rozliczenia w którym VATna niepewnym jest zgodna etapie z przepisami jeden z podmiotów unijnymi. dopuścił się nieprawidłowości w zakresie rozliczenia VAT nie jest zgodna z przepisami unijnymi. Więcej informacji: Konrad Misiewicz, tel. (71) 75 00 760 Więcej informacji: Magdalena Konrad Misiewicz, Florczak, tel. (71) 75 00 760 766 Magdalena Florczak, tel. (71) 75 00 766 3

Od 8 czerwca reklamacja usługi telekomunikacyjnej również mailem Od 8 czerwca obowiązuje nowe rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 24 lutego 2014 r. w sprawie reklamacji usługi telekomunikacyjnej. Zmiany dotyczą możliwych form składania reklamacji w obszarze usług telekomunikacyjnych. Dotychczasowe przepisy wymagały od Klientów aby reklamacje w sprawie np. nieprawidłowej wysokości rachunku za telefon komórkowy, były składane w wersji papierowej. Papier był wymagany nawet wówczas, gdy reklamacja początkowo była zgłaszana np. na infolinii operatora. Od 8 czerwca składając reklamację do dostawcy usługi telekomunikacyjnej można wybrać w jakiej formie ma nam zostać udzielona odpowiedź (na piśmie czy drogą elektroniczną). Brak wybrania określonej formy reklamacji będzie oznaczał, że operator ma udzielić nam odpowiedzi w tej samej formie w jakiej się do niego zwróciliśmy. Jak podkreśla MAiC w komunikacie: Dzięki zmienionym przepisom skorzystają zarówno abonenci jak i przedsiębiorcy telekomunikacyjni, którzy będą mogli zaoszczędzić na obsłudze korespondencji papierowej i listach poleconych. Postępowanie reklamacyjne będzie też przebiegało sprawniej. Więcej informacji: Michał Kluska, tel. 22 41 11 409 4

Dopuszczalność skracania okresów wypowiedzenia umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 26 marca 2014 r. (sygn. akt II PK 175/13) orzekł, iż okresy wypowiedzenia umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony, wskazane w art. 36 Kodeksu Pracy, mogą być skracane na korzyść pracownika. Przypomnijmy, że zgodnie z art. 36 KP okres wypowiedzenia umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony uzależniony jest od okresu zatrudnienia u danego pracodawcy i wynosi odpowiednio 2 tygodnie, 1 miesiąc lub 3 miesiące. Stanowisko Sądu Najwyższego co do charakteru prawnego tego przepisu ewoluowało na przestrzeni lat. Początkowo przyjmowano bowiem, iż wskazane w Kodeksie pracy terminy wypowiedzenia nie mogą być skracane bądź wydłużane wolą stron lub układem zbiorowym pracy. W późniejszym jednak orzecznictwie nastąpiła znacząca zmiana stanowiska Sądu Najwyższego, który przyjął względnie wiążący charakter tego przepisu, tj. dopuszczający modyfikację długości okresu wypowiedzenia przez strony, jednak pod warunkiem, że zmiana ta będzie korzystna dla strony słabszej (tu: pracownika). Warto wskazać jednak, iż na gruncie wydanych w tym zakresie wyroków, Sąd Najwyższy rozstrzygał jedynie możliwość wydłużania ustawowych okresów wypowiedzenia. Tymczasem w przedmiotowym wyroku SN po raz pierwszy powiedział wprost, że: przepis art. 36 KP może być zmieniany na korzyść pracownika umową stron. Możliwość taką należy dopuścić także w razie skrócenia okresu wypowiedzenia, które może zostać dokonane w przyszłości przez pracownika. Warunkiem ważności takiego postanowienia umownego jest jego korzystność dla pracownika ( ). 5

Dopuszczalność skracania okresów wypowiedzenia umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony Sąd podkreślił również, iż nieważne byłyby postanowienia umowne przewidujące krótszy okres wypowiedzenia dokonanego przez pracodawcę. Niewątpliwie pogarszałoby ono sytuacje pracownika. Trzeba jednak pamiętać, że ocena korzystności dla pracownika zapisu umowy o pracę modyfikującego okres wypowiedzenia musi zawsze następować przy uwzględnieniu okoliczności faktycznych, w tym woli pracownika, towarzyszących chwili zawarcia umowy, a nie chwili dokonywania wypowiedzenia. Nietrudno bowiem wyobrazić sobie sytuację, w której pracownik, który najpierw zgodził się na wydłużenie okresu wypowiedzenia, bo taka sytuacja wydawała mu się korzystna w chwili zawierania umowy, następnie po znalezieniu lepszej oferty pracy, próbuje kwestionować ważność zapisu wydłużającego okres wypowiedzenia, bowiem w momencie wypowiadania umowy o pracę postanowienie takie byłoby już dla niego przysłowiową kulą u nogi. Ocena korzystności takiego zapisu na moment wypowiadania umowy o pracę mogłaby zatem w oczywisty sposób prowadzić do nadużyć ze strony pracownika. Więcej informacji: Marta Kaczmarczyk 0 71 75 00 747 Agnieszka Karwowska 0 71 75 00 750 6

Nowelizacja przepisów o niedostatecznej kapitalizacji i CFC już w drodze do Senatu W projekcie planowanych na 2015 rok zmian w podatkach dochodowych uwzględniono zmianę zasad zaliczania w koszty podatkowe odsetek od pożyczek. W dniu 26 lipca br. tekst nowelizacji został uchwalony przez Sejm. Teraz zajmie się nim Senat. Dla przypomnienia, obecnie obowiązujące przepisy o tzw. niedostatecznej kapitalizacji przewidują wyłączenie z kosztów uzyskania przychodów części odsetek od pożyczek udzielonych podatnikowi CIT przez tzw. kwalifikowanych pożyczkodawców, jeżeli wartość zadłużenia podatnika wobec tych pożyczkodawców i wobec innych podmiotów posiadających min. 25% udziałów w kapitale pożyczkodawców osiągnęła łącznie trzykrotność wartości kapitału zakładowego podatnika. Do grona kwalifikowanych pożyczkodawców zalicza się udziałowców, którzy posiadają w kapitale zakładowym podatnika bezpośrednio min. 25% udziału oraz pożyczkodawców powiązanych z pożyczkobiorcą w takim stopniu (tj. 25%) poprzez bezpośredniego udziałowca/akcjonariusza (inaczej: spółki siostry). Ponieważ przepisy te zostały uznane za nieprecyzyjne i w praktyce łatwe do obejścia, Sejm uchwalił nowelizację mającą na celu ich uszczelnienie. Jeżeli wejdzie ona w życie w obecnym brzmieniu, podatnicy będą mogli wybrać sposób ograniczania wysokości odsetek zaliczanych w koszty uzyskania przychodów. Pożyczki od podmiotów powiązanych W nowym modelu przepisy o niedostatecznej kapitalizacji dotyczyć mają wszystkich podmiotów powiązanych z podatnikiem bezpośrednio lub pośrednio na poziomie 25% (regulacją objęte będą zatem np. pożyczki od tzw. spółki-babci lub spółek-kuzynek). Jednocześnie zrezygnowano z ograniczenia odliczalności odsetek poprzez odniesienie do wysokości kapitału zakładowego, jako nieodzwierciedlającego rzeczywistej sytuacji finansowej pożyczkobiorcy. 7

Nowelizacja przepisów o niedostatecznej kapitalizacji i CFC już w drodze do Senatu Wyłączone z kosztów uzyskania przychodów będą odsetki w takim stosunku, w jakim zadłużenie wobec podmiotów powiązanych przekroczy wysokość kapitału własnego pożyczkobiorcy, obliczonego zgodnie z przepisami ustawy o CIT, tj. m.in. pomniejszonego o wysokość kapitału wynikającego z pożyczek od podmiotów powiązanych i część kapitału zakładowego pokrytą wierzytelnościami z tytułu pożyczek oraz odsetkami od tych pożyczek, jak również WNiP, od których nie dokonuje się odpisów amortyzacyjnych. Całe zewnętrzne finansowanie Alternatywnie, podatnik będzie mógł zdecydować się na model, w którym przy ograniczeniu odliczalności odsetek uwzględni całe zewnętrzne finansowanie (tj. nie tylko pożyczki od podmiotów powiązanych, ale również m.in kredyty bankowe, emisję papierów wartościowych o charakterze dłużnym). Metoda ta polegać ma na wyłączeniu z kosztów podatkowych odsetek w danym roku podatkowym w części, w jakiej przekroczą one limit obliczony zgodnie z przepisami o CIT. Limit ten stanowić ma iloczyn stopy referencyjnej NBP obowiązującej w ostatnim dniu roku poprzedzającego rok podatkowy, powiększonej o 1,25 pkt. procentowych i wartości podatkowej aktywów podatnika (obliczonej zgodnie z przepisami o rachunkowości i przepisami o CIT). Jednocześnie zaliczone w danym roku podatkowym do kosztów podatkowych odsetki nie będą mogły z pewnymi zastrzeżeniami dot. szczególnych kategorii podatników przekroczyć 50% zysku z działalności operacyjnej, ustalonego na dany rok podatkowy. Z zachowaniem powyższych ograniczeń, odsetki wyłączone w danym roku podatkowym z kosztów podatkowych będą mogły, co do zasady, zostać rozliczone w kolejnych 5 latach podatkowych. Nowe przepisy doprecyzowują również pojęcie zadłużenia oraz wskazują procedurę wyboru metody. Warto wspomnieć, że wraz ze zmianą przepisów o niedostatecznej kapitalizacji, do Senatu przekazany został projekt tzw. regulacji CFC, które mają ukrócić optymalizacje podatkowe z udziałem spółek z siedzibą w krajach stosujących korzystne opodatkowanie podatkiem dochodowym (więcej na ten temat w Newsletterze z dnia 20 maja 2014 r.). Więcej informacji: Katarzyna Czekajło-Zajkowska, tel. 71 75 00 720 8

Jeśli są Państwo zainteresowani uzyskaniem szerszych informacji, prosimy o kontakt z doradcami Kancelarii, z których porad zazwyczaj Państwo korzystają lub kontakt z wyżej wskazanymi autorami tekstów. Niniejszy Newsletter nie stanowi porady prawnej ani podatkowej. Kancelaria nie ponosi odpowiedzialności za wykorzystanie informacji w nim zawartych bez wcześniejszego zasięgnięcia opinii Kancelarii. Olesiński & Wspólnicy KANCELARIA ADWOKACKA, Adwokat Rafał Olesiński ul. Powstańców Śląskich 2-4, Tel. +48 (71) 75 00 700 53-333 Wrocław Fax: +48 (71) 75 00 789 www.olesinski.com kancelaria@olesinski.com 9