DYNAMIKA PŁYNÓW. Przepływ płynów Strumień płynu Płyn idealny Linie prądu Równanie ciągłości strugi Prawo Bernoulli ego Zastosowania R.C.S. i PR.B.

Podobne dokumenty
PŁYN Y RZECZYWISTE Przepływy rzeczywiste różnią się od przepływów idealnych obecnością tarcia (lepkości): przepływy laminarne/warstwowe - różnią się

10. FALE, ELEMENTY TERMODYNAMIKI I HYDRODY- NAMIKI.

Mechanika cieczy. Ciecz jako ośrodek ciągły. 1. Cząsteczki cieczy nie są związane w położeniach równowagi mogą przemieszczać się na duże odległości.

Mechanika płynów. Wykład 9. Wrocław University of Technology

Mechanika płynp. Wykład 9 14-I Wrocław University of Technology

J. Szantyr Wykład nr 16 Przepływy w przewodach zamkniętych

INSTYTUT INŻYNIERII ŚRODOWISKA ZAKŁAD GEOINŻYNIERII I REKULTYWACJI ĆWICZENIE NR 2

MECHANIKA PŁYNÓW Płyn

KOOF Szczecin:

LABORATORIUM TECHNIKI CIEPLNEJ INSTYTUTU TECHNIKI CIEPLNEJ WYDZIAŁ INŻYNIERII ŚRODOWISKA I ENERGETYKI POLITECHNIKI ŚLĄSKIEJ

OŚRODKI JEDNOSKŁADNIKOWE

J. Szantyr Wykład nr 25 Przepływy w przewodach zamkniętych I

Układ jednostek miar SI

Głównie występuje w ośrodkach gazowych i ciekłych.

I. KINEMATYKA, DYNAMIKA, ENERGIA

Podstawy fizyki wykład 5

STATYKA I DYNAMIKA PŁYNÓW (CIECZE I GAZY)

POLITECHNIKA KRAKOWSKA Instytut Inżynierii Cieplnej i Procesowej Zakład Termodynamiki i Pomiarów Maszyn Cieplnych

Gęstość i ciśnienie. Gęstość płynu jest równa. Gęstość jest wielkością skalarną; jej jednostką w układzie SI jest [kg/m 3 ]

LABORATORIUM TECHNIKI CIEPLNEJ INSTYTUTU TECHNIKI CIEPLNEJ WYDZIAŁ INŻYNIERII ŚRODOWISKA I ENERGETYKI POLITECHNIKI ŚLĄSKIEJ

Wykład 7. Mechanika płynów

Ćw. 11 Wyznaczanie prędkości przepływu przy pomocy rurki spiętrzającej

Fizyka 1 Wróbel Wojciech. w poprzednim odcinku

Wykłady z fizyki FIZYKA III

I. KINEMATYKA, DYNAMIKA, ENERGIA

Prędkości cieczy w rurce są odwrotnie proporcjonalne do powierzchni przekrojów rurki.

ψ przedstawia zależność

WYMAGANIA NA POSZCZEGÓLNE OCENY Z FIZYKI W KLASIE I GIMNAZJUM

Metody doświadczalne w hydraulice Ćwiczenia laboratoryjne. 1. Badanie przelewu o ostrej krawędzi

Podstawy fizyki sezon 1 IX. Mechanika płynów

5. Jednowymiarowy przepływ gazu przez dysze.

Wykład 12. Mechanika płynów

Ćw. 1 Wyznaczanie prędkości przepływu przy pomocy rurki spiętrzającej

J. Szantyr - Wykład nr 30 Podstawy gazodynamiki II. Prostopadłe fale uderzeniowe

MECHANIKA PŁYNÓW. Materiały pomocnicze do wykładów. opracował: prof. nzw. dr hab. inż. Wiesław Grzesikiewicz

Podstawy Procesów i Konstrukcji Inżynierskich. Teoria kinetyczna INZYNIERIAMATERIALOWAPL. Kierunek Wyróżniony przez PKA

Część A. PRZEPŁYWOMIERZE ZWĘŻKOWE

Płytowe wymienniki ciepła. 1. Wstęp

ĆWICZENIE BADANIE BEZPIECZEŃSTWA UŻYTKOWEGO SILOSÓW WIEŻOWYCH

WYMAGANIA EDUKACYJNE

A - przepływ laminarny, B - przepływ burzliwy.

PROFILOWE WAŁY NAPĘDOWE

KOLOKWIUM w piątek 8 grudnia

Wymagania edukacyjne z fizyki do klasy 7. Klasyfikacja śródroczna

I. KINEMATYKA I DYNAMIKA

Niezawodność elementu nienaprawialnego. nienaprawialnego. 1. Model niezawodnościowy elementu. 1. Model niezawodnościowy elementu

OPŁYW PROFILU. Ciała opływane. profile lotnicze łopatki. Rys. 1. Podział ciał opływanych pod względem aerodynamicznym

Fizyka dla Informatyków Wykład 8 Mechanika cieczy i gazów

Plan wynikowy Klasa 7

Plan wynikowy Klasa 7

INSTRUKCJA DO ĆWICZEŃ

Wymagania z fizyki, klasa 7

WYMAGANIA NA OCENY Z FIZYKI KLASA 7

Wykład FIZYKA I. 2. Kinematyka punktu materialnego. Dr hab. inż. Władysław Artur Woźniak

Aerodynamika i mechanika lotu

Podstawy fizyki sezon 1 IX. Mechanika płynów

WYKŁAD 10 METODY POMIARU PRĘDKOŚCI, STRUMIENIA OBJĘTOŚCI I STRUMIENIA MASY W PŁYNACH

Stany materii. Masa i rozmiary cząstek. Masa i rozmiary cząstek. m n mol. n = Gaz doskonały. N A = 6.022x10 23

J. Szantyr Wyklad nr 6 Przepływy laminarne i turbulentne

Fizyka Klasa VII Szkoły Podstawowej WYMAGANIA EDUKACYJNE NA POSZCZEGÓLNE STOPNIE Opinia PPP.4320/81/12/13

Fizyka Klasa VII Szkoły Podstawowej WYMAGANIA EDUKACYJNE NA POSZCZEGÓLNE STOPNIE Opinia PPP./43201/81/13/14

Płyn doskonały. Przepływ cieczy można zobrazować poprzez linie prądu (tory cząstek) Prędkość cząstki jest zawsze styczna do linii prądu.

LABORATORIUM Z FIZYKI TECHNICZNEJ Ć W I C Z E N I E N R 4 SPRAWDZANIE PRAWA PROMIENIOWANIA STEFANA-BOLTZMANNA

Aerodynamika I Efekty lepkie w przepływach ściśliwych.

Praca domowa nr 1. Metodologia Fizyki. Grupa 1. Szacowanie wartości wielkości fizycznych Zad Stoisz na brzegu oceanu, pogoda jest idealna,

Zasada pędu i popędu, krętu i pokrętu, energii i pracy oraz d Alemberta bryły w ruchu postępowym, obrotowym i płaskim

2.1 Zagadnienie Cauchy ego dla równania jednorodnego. = f(x, t) dla x R, t > 0, (2.1)

WYZNACZANIE WSPÓŁCZYNNIKA LEPKOŚCI CIECZY NA PODSTAWIE PRAWA STOKESA

J. Szantyr Wykład nr 20 Warstwy przyścienne i ślady 2

Temperatura i ciepło E=E K +E P +U. Q=c m T=c m(t K -T P ) Q=c przem m. Fizyka 1 Wróbel Wojciech

SYLABUS DOTYCZY CYKLU KSZTAŁCENIA 2016/ /20 (skrajne daty)

1. Cel ćwiczenia Celem ćwiczenia jest zaoznanie się z metodą omiaru objętościowego natężenia rzeływu i wyznaczania średniej wartości rędkości łynu w r

Wymagania edukacyjne na poszczególne oceny Klasa 7

Wymagania konieczne i podstawowe Uczeń: 1. Wykonujemy pomiary

Prawa ruchu: dynamika

Fizyka Klasa VII Szkoły Podstawowej WYMAGANIA EDUKACYJNE NA POSZCZEGÓLNE STOPNIE

J. Szantyr Wykład 4 Podstawy teorii przepływów turbulentnych Zjawisko występowania dwóch różnych rodzajów przepływów, czyli laminarnego i

Wymagania podstawowe (dostateczna)

Przedmiotowy System Oceniania Klasa 7

Przedmiotowy System Oceniania Klasa 7

8. Zakładane osiągnięcia ucznia (Plan wynikowy)

Cieplne Maszyny Przepływowe. Temat 7 Turbiny. α 2. Część I Podstawy teorii Cieplnych Maszyn Przepływowych. 7.1 Wstęp

Wykład 3. Prawo Pascala

18. Siły bezwładności Siła bezwładności w ruchu postępowych Siła odśrodkowa bezwładności Siła Coriolisa

Ćwiczenie 107. Przemiany gazowe. Tabela I: Część C07. Prawo Boyle a Temperatura gazu przed sprężeniem t. Tabela II: Część C09. Przemiana izochoryczna

Określanie poziomów jakości złączy spawanych według znowelizowanej normy EN

Kurs teoretyczny PPL (A) Dlaczego samolot lata?

J. Szantyr Wykład nr 19 Warstwy przyścienne i ślady 1

Podstawy Procesów i Konstrukcji Inżynierskich. Kinematyka

Ćwiczenie 2: Wyznaczanie gęstości i lepkości płynów nieniutonowskich

PRZEWODNIK PO PRZEDMIOCIE

Część I. MECHANIKA. Wykład KINEMATYKA PUNKTU MATERIALNEGO. Ruch jednowymiarowy Ruch na płaszczyźnie i w przestrzeni.

Zasady dynamiki Newtona. WPROWADZENIE DO MECHANIKI PŁYNÓW

Płetwonurek KDP/CMAS ** (P2)

Ć W I C Z E N I E N R C-5

Wykład 2. Przemiany termodynamiczne

WYKŁAD 5 RÓWNANIE EULERA I JEGO CAŁKI PIERWSZE 1/14

Opis techniczny. Strona 1

Transkrypt:

DYNAMIKA PŁYNÓW Przeływ łynów rumień łynu Płyn idealny Linie rądu Równanie ciągłości srugi Prawo Bernoulli ego Zasosowania R.C.. i PR.B.

PRZEPŁYW PŁYNÓW Przedmioem badań dynamiki łynów (hydrodynamiki i aerodynamiki) jes ruch łynów oraz ransor maerii w cieczach i gazach. Ruch łynów nazywamy rzeływem, a jeżeli jes on uorządkowany (ruch cząsek łynów oruszających się w jednym kierunku) - srumieniem lub srugą. Transor maerii w gazach i cieczach odbywa się od wływem różnic warości ciśnienia oraz sił zewnęrznych, z uwzględnieniem arcia wewnęrznego.

TRUMIEŃ PŁYNU Do oisu srumienia łynu możliwe są dwa odejścia: odejście J. L. Lagrange a - oisać każdy unk (cząskę) łynu (śledzenie ruchu każdej z cząsek) r r ( r0, 0, ) i r0 ( x0, y0, z0); odejście L. Eulera - określić aramery globalne (określamy gęsość i rędkość łynu w dowolnym unkcie rzesrzeni i czasie) ( r, ) i ( r, ). W większości rzyadków drugie odejście wydaje się być bardziej wygodne - rezygnujemy w nim z rób oisania hisorii każdej cząski łynu z osobna i koncenrujemy się na wybranym unkcie rzesrzeni w ewnym określonym czasie.

PŁYN IDEALNY Cechy srumienia łynu idealnego: rzeływ usalony/sacjonarny (nieusalony) - rędkość łynu w dowolnie wybranym unkcie jes sała w czasie (zależy jedynie od miejsca i nie zmienia się w czasie); ( r, ) ( r,0) cons rzeływ laminarny (urbulenny) - nie wysęuje mieszanie się sąsiednich warsw łynu (wekor rędkości oszczególnych warsw srumienia równoległy do kierunku rzeływu); rzeływ bezwirowy (wirowy) - elemen łynu nie ma względem jakiegokolwiek unku wyadkowej rędkości kąowej; rzeływ nieściśliwy (ściśliwy) - rzeływ cieczy zazwyczaj jes nieściśliwy, rzeływ gazu może aki być gdy odlega nieisonym zmianom gęsości; ( r, ) rzeływ nieleki (leki) - brak sił arcia wewnęrznego. ( r,0) cons

Linie rądu łynu idealnego (rzeływ usalony (r,0) = cons ): P v P Q v Q cząska - elemen łynu LINIE PRĄDU R linie rądu v R rzez każdy unk łynu można orowadzić ewną linię rądu; linia rądu - or o kórym orusza się cząska wewnąrz łynu (en sam dla danego unku); rędkość cząski jes zawsze syczna do linii rądu; linie rądu nie mogą się nigdzie rzecinać (różne rędkości w ym samym unkcie (r,0) cons!!!); sruga rądu rurkoway obszar ograniczony skończoną liczbą linii rądu (łyn nie może rzeływać rzez brzegi srugi).

ROWNANIE CIĄGŁOCI TRUGI - rędkość łynu w srudze (dla nieściśliwego rzeływu usalonego) zmienia się odwronie roorcjonalnie do ola rzekroju (jes większa w węższych częściach srugi i odwronie). G - naężenie rzeływu (srumień objęościowy) [G] = [m 3 /s] RÓWNANIE CIĄGŁOŚCI TRUGI, - ola rzekroju srugi, - rędkości łynu cons m m m m m m x x,,,, cons d d G G G,

PRAWO BERNOULLIEGO - suma ciśnień saycznego, dynamicznego (E k ) i hydrosaycznego (E ) w każdym miejscu srumienia jes sała. ) ( ) ( ) ( gh gh m m h h mg m m m E m l l h h mg l l W E W k Q F F zewn k zewn PRAWO BERNOULLI EGO (738) cons gh h h

ZATOOWANIA R.C.. i PR.B. R.C.. i Pr.B. mogą być użye do wyznaczenia rędkości łynu na odsawie omiarów ciśnienia RÓWNANIE CIĄGŁOŚCI TRUGI - wymaga, aby w zwężeniu rędkość łynów rosła. PRAWO BERNOULLIEGO - wskazuje, że w rzewężeniu ciśnienie musi sadać. Zasosowania: rurka enuri ego, rurka Pio a, dynamiczna siła nośna, rawo wyływu Torricelli ego.

RURKA ENTURI EGO Rurka enuri ego - rzyrząd do omiaru rędkości rzeływu cieczy (ciśnienie sayczne). ( m ) sv v ( m ) gh (PR.B.) (R.C..) (c.s.) s ( s G naężenie rzeływu )

RURKA PITOT A Rurka Pio a - rzyrząd do omiaru rędkości rzeływu gazu (ciśnienie dynamiczne i sayczne). A A B B gh ow (c.d.) (c.s.) gh ow

DYNAMICZNA IŁA NOŚNA Dynamiczna siła nośna - oddziałuje na skrzydło samolou (śmigło helikoera, narę wodną) i wywołana ruchem ciał w łynie. rozdzielony na dwie części F n srumień owierza musi w ym samym czasie, okonać zb dłuższą drogę w części górnej niż w części dolnej (większa F s krzywizna owierzchni górnej od niż dolnej); α - ką naarcia (ruch owierza w dół), zb, od - rędkość owierza. ( ) F s = F n (III zasada dynamiki); υ > υ (gęściejsze linie rądu); < (rawo Bernoulli ego); różnica rędkości owoduje różnicę ciśnień - sąd skierowana do góry siła nośna.

PRAWO WYPŁYWU TORRICELLEGO PRAWO WYPŁYWU TORRICELLEGO - rędkość wyływu zależy od wysokości, na jakiej znajduje się lusro cieczy względem oworu wyływowego. 0 gh 0 gh 0, h Z - zasięg oziomy u odsawy naczynia, wd - rędkość wyływu rzy dnie, w - rędkość wyływu rzy zewn. Z h w g( h w Z w wd h w ) ( gh gh w gh h h gh zewn ) w

PŁYNY RZECZYWITE Płyny rzeczywise Przeływ laminarny Prawo arcia Newona Przeływ urbulenny Oór dynamiczny Prawdoodobieńswo hydrodynamiczne Liczba Reynoldsa

PŁYN Y RZECZYWITE

PŁYN Y RZECZYWITE Przeływy rzeczywise różnią się od rzeływów idealnych obecnością arcia (lekości): rzeływy laminarne/warswowe - różnią się od rzeływów cieczy idealnej rozkładem rędkości, rzeływy burzliwe/urbulenne - niesacjonarne, o kierunku i warości rędkości ruchu cieczy (w każdym unkcie objęości) zmiennych w czasie w sosób nieuorządkowany. Lekość (arcie wewnęrzne) - siły arcia, kórych źródłem są siły sójności działające między cząseczkami cieczy i gazu (objawiające się wzrosem emeraury rozroszenie energii kineycznej łynu)

PRZEPŁYW LAMINARNY Przeływ laminarny - rzeływ, rzy kórym oszczególne warswy o skończonej grubości rzesuwają się względem siebie z różnymi rędkościami, bez wyraźnego mieszania (rzeływ cieczy omiędzy rzesuwanymi względem siebie łyami). F h s W rocesie wzajemnego rzesuwania się warsw (ruch cieczy) owsają siły arcia (lekość) rowadzące do równomiernego sadku rędkości w orzek rofilu rzeływu (gradien rędkości). r (r)

PRAWO TARCIA NEWTONA Prawo arcia Newona oisuje arcie wewnęrzne omiędzy dwiema sąsiadującymi warswami cieczy w rzeływie laminarnym. F T d dr PRAWO TARCIA NEWTONA warość siły działającej na każdą z warsw (koniecznej do urzymania rzeływu laminarnego) jes wros roorcjonalna do ola owierzchni warswy oraz do gradienu rędkości względem warsw sąsiednich. η - dynamiczny wsółczynnik lekości, [η] = [Pa s] lub [N s/m ]; ν - kinemayczny wsółczynnik lekości, [ν] = [m /s]. Lekość jes sałą maeriałową wykazującą silna zależność od emeraury i ciśnienia. Ae b / T F 6r wzór okesa (dla kuli o romieniu r) (A, b - sałe maeriałowe)

PRZEPŁYW TURBULENTNY Przeływ burzliwy (urbulenny) - rzeływ wyróżniający się nieuorządkowaną zmiennością kierunku i warości rędkości rzeływu w dowolnym (usalonym) unkcie rzeływu. Nawe niewielkie zaburzenie może być rzyczyną owsawania wirów i rzejścia od rzeływu laminarnego do urbulennego. Przy odowiednio dużej rędkości cieczy za rzeszkodą owsają wiry, będące wynikiem arcia owarzyszącego odrywaniu się srugi od warswy cieczy (rzeływ burzliwy). max, min, max w, w max, min rzeływ laminarny rzeływ urbulenny

OPÓR DYNAMICZNY iła arcia wysęująca rzy rzeływie burzliwym ma większą warość od siły arcia rzy rzeływie laminarnym. Całkowiy oór dynamiczny ciała jes sumą oorów siły ooru arcia wewnęrznego i siły ooru ciśnieniowego: siła ooru arcia wewnęrznego (F ) - siła oddziaływania omiędzy cieczą a owierzchnią zewnęrzną ciała w obszarze rzeływu laminarnego (PR.T.N.), siła ooru ciśnieniowego (F ) - dodakowa siła naoru cieczy obecna rzy rzeływie burzliwym i wynikająca z różnicy warości ciśnienia rzed i za oływanym ciałem (wiry duża niskie ). F F F + F F F d cl dr c c L L - długość charakerysyczna (yowy rozmiar liniowy rozważnej geomerii)

PRAWDOPODOBIEŃTWO HYDRODYNAMICZNE O ym kóry rodzaj ooru rzeważa decyduje kszał i ołożenie ciała względem kierunku ruchu. F a,h - siła ooru aero- i hydrodynamicznego, ρ - gęsość cieczy, Fa, h ca, h - rędkość rzeływu, - ole rzekroju czołowego ciała, c a,h - bezwymiarowy wsółczynnik ooru (zależy od kszału i owierzchni bryły). r 4 0 8 6 c a,h - oór kszału oływowego jes równy jedności (ρ,, = cons). PRAWDOPODOBIEŃTWO HYDRODYNAMICZNE - jeżeli sosunek F do F jes sały, o wokół ciał geomerycznie odobnych (n. duża i mała kula) oływ cieczy jes odobny. (Osborne Reynolds, 883 r.) F F c L cl, L cons Re, Re ~ F F

LICZBA REYNOLDA Liczba Reynoldsa (Re) - bezwymiarowa wielkość fizyczna określająca naężenie rocesu worzenia się wirów. Re L L L długość charakerysyczna (yowy rozmiar liniowy rozważnej geomerii n. d, a), ρ - gęsość łynu, η - lekość łynu, - rędkość rzeływu. Kryyczna liczba Reynoldsa (Re kr 300) - ilościowe kryerium rzejścia układu od rzeływu laminarnego do burzliwego. Re < Re kr (. laminarny) Re > Re kr (. urbulenny) Prędkość kryyczna rzeływu - minimalna warość rędkości o rzekroczeniu kórej rzeływ saje się burzliwy: Re kr kr L