Indukcja matematyczna

Podobne dokumenty
Indukcja matematyczna

6. Liczby wymierne i niewymierne. Niewymierność pierwiastków i logarytmów (c.d.).

Przykładowe zadania z teorii liczb

LX Olimpiada Matematyczna

Zasada indukcji matematycznej

OLIMPIADA MATEMATYCZNA

Twierdzenia Rolle'a i Lagrange'a

Znaleźć wzór ogólny i zbadać istnienie granicy ciągu określonego rekurencyjnie:

Obóz Naukowy Olimpiady Matematycznej Gimnazjalistów

Funkcje wymierne. Funkcja homograficzna. Równania i nierówności wymierne.

2. Liczby pierwsze i złożone, jednoznaczność rozkładu na czynniki pierwsze, największy wspólny dzielnik, najmniejsza wspólna wielokrotność. (c.d.

I Liceum Ogólnokształcące im. Cypriana Kamila Norwida w Bydgoszczy. Wojciech Kretowicz PODZIELNOŚĆ SILNI A SUMA CYFR

Indukcja matematyczna, zasada minimum i maksimum. 17 lutego 2017

LXII Olimpiada Matematyczna

DZIAŁANIA NA UŁAMKACH DZIESIĘTNYCH.

x 2 = a RÓWNANIA KWADRATOWE 1. Wprowadzenie do równań kwadratowych 2. Proste równania kwadratowe Równanie kwadratowe typu:

Maria Romanowska UDOWODNIJ, ŻE... PRZYKŁADOWE ZADANIA MATURALNE Z MATEMATYKI

EGZAMIN MATURALNY W ROKU SZKOLNYM 2014/2015

EGZAMIN, ANALIZA 1A, , ROZWIĄZANIA

Zadania do samodzielnego rozwiązania

Luty 2001 Algorytmy (7) 2000/2001

Funkcje wymierne. Jerzy Rutkowski. Działania dodawania i mnożenia funkcji wymiernych określa się wzorami: g h + k l g h k.

XI Olimpiada Matematyczna Gimnazjalistów

Zestaw zadań dotyczących liczb całkowitych

Nierówności. dla początkujących olimpijczyków. Aleksander Kubica Tomasz Szymczyk

2. Liczby pierwsze i złożone, jednoznaczność rozkładu na czynniki pierwsze, największy wspólny dzielnik, najmniejsza wspólna wielokrotność.

XII Olimpiada Matematyczna Juniorów Zawody stopnia pierwszego część korespondencyjna (1 września 2016 r. 17 października 2016 r.)

3. FUNKCJA LINIOWA. gdzie ; ół,.

( ) Arkusz I Zadanie 1. Wartość bezwzględna Rozwiąż równanie. Naszkicujmy wykresy funkcji f ( x) = x + 3 oraz g ( x) 2x

Pochodne wyższych rzędów definicja i przykłady

Indukcja. Materiały pomocnicze do wykładu. wykładowca: dr Magdalena Kacprzak

LXV Olimpiada Matematyczna

G i m n a z j a l i s t ó w

Skrypt 32. Przygotowanie do matury. Równania i nierówności

Matematyka dyskretna. Andrzej Łachwa, UJ, /15

Jeśli lubisz matematykę

V Międzyszkolny Konkurs Matematyczny

KLUCZ PUNKTOWANIA ODPOWIEDZI

Wersja testu A 18 czerwca 2012 r. x 2 +x dx

ODPOWIEDZI I SCHEMAT PUNKTOWANIA ZESTAW NR 2 POZIOM PODSTAWOWY. Etapy rozwiązania zadania

Funkcja kwadratowa. f(x) = ax 2 + bx + c = a

Bukiety matematyczne dla gimnazjum

Dwa równania kwadratowe z częścią całkowitą

n=0 (n + r)a n x n+r 1 (n + r)(n + r 1)a n x n+r 2. Wykorzystując te obliczenia otrzymujemy, że lewa strona równania (1) jest równa

Funkcja kwadratowa. f(x) = ax 2 + bx + c,

RÓWNANIA KWADRATOWE ZBIGNIEW STEBEL. Podstawy matematyki szkolnej

Powtórzenie podstawowych zagadnień. związanych ze sprawnością rachunkową *

Szeregi o wyrazach dodatnich. Kryteria zbieżności d'alemberta i Cauchy'ego

Matematyka dyskretna. Andrzej Łachwa, UJ, /14

Wzory skróconego mnożenia w zadaniach olimpijskich

LI Olimpiada Matematyczna Rozwiązania zadań konkursowych zawodów stopnia trzeciego 3 kwietnia 2000 r. (pierwszy dzień zawodów)

1 Podobieństwo macierzy

2. DZIAŁANIA NA WIELOMIANACH

Matematyka dyskretna. Andrzej Łachwa, UJ, /10

Warmińsko-Mazurskie Zawody Matematyczne Eliminacje cykl styczniowy Poziom: szkoły ponadgimnazjalne, 10 punktów za każde zadanie

WIELOMIANY. Poziom podstawowy

W. Guzicki Zadanie IV z Informatora Maturalnego poziom rozszerzony 1

WIELOMIANY I FUNKCJE WYMIERNE

Zapisujemy to symbolicznie jako równość:. Mówimy też, że ciąg posiada granicę niewłaściwą (równą nieskończoności).

Matematyka A kolokwium 26 kwietnia 2017 r., godz. 18:05 20:00. i = = i. +i sin ) = 1024(cos 5π+i sin 5π) =

Matematyka Dyskretna Zestaw 2

Internetowe Ko³o M a t e m a t yc z n e

Jarosław Wróblewski Matematyka Elementarna, lato 2012/13. Czwartek 28 marca zaczynamy od omówienia zadań z kolokwium nr 1.

VIII. Zastosowanie rachunku różniczkowego do badania funkcji. 1. Twierdzenia o wartości średniej. Monotoniczność funkcji.

Klasa 6. Liczby dodatnie i liczby ujemne

Przykładami ciągów, które Czytelnik dobrze zna (a jeśli nie, to niniejszym poznaje), jest ciąg arytmetyczny:

4. Postęp arytmetyczny i geometryczny. Wartość bezwzględna, potęgowanie i pierwiastkowanie liczb rzeczywistych.

UKŁADY RÓWNAŃ LINIOWYCH

Przykładowe rozwiązania zadań. Próbnej Matury 2014 z matematyki na poziomie rozszerzonym

Całka nieoznaczona, podstawowe wiadomości

Matematyka Dyskretna 2/2008 rozwiązania. x 2 = 5x 6 (1) s 1 = Aα 1 + Bβ 1. A + B = c 2 A + 3 B = d

WYMAGANIA EDUKACYJNE NA POSZCZEGÓLNE OCENY MATEMATYKA STOSOWANA - KLASA II I. POWTÓRZENIE I UTRWALENIE WIADOMOŚCI Z ZAKRESU KLASY PIERWSZEJ

3a. Wstęp: Elementarne równania i nierówności

3.2. RÓWNANIA I NIERÓWNOŚCI LINIOWE.

ARCHITEKTURA KOMPUTERÓW Systemy liczbowe

KLUCZ PUNKTOWANIA ODPOWIEDZI

Definicje funkcji trygonometrycznych kąta ostrego

Jarosław Wróblewski Matematyka Elementarna, zima 2015/16

Przekształcanie równań stanu do postaci kanonicznej diagonalnej

Kubatury Gaussa (całka podwójna po trójkącie)

3. Wykład Układy równań liniowych.

Jarosław Wróblewski Analiza Matematyczna 1A, zima 2012/13

Metody numeryczne. materiały do wykładu dla studentów. 7. Całkowanie numeryczne

X Olimpiada Matematyczna Gimnazjalistów

Rozwiązania listopad 2016 Zadania zamknięte = = = 2. = =1 (D) Zad 3. Październik x; listopad 1,1x; grudzień 0,6x. (D) Zad 5. #./ 0'!

LXI Olimpiada Matematyczna

x a 1, podając założenia, przy jakich jest ono wykonywalne. x a 1 = x a 2 ( a 1) = x 1 = 1 x.

Ćwiczenia z metodyki nauczania rachunku prawdopodobieństwa

Elementy logiki. Zdania proste i złożone

1 + x 1 x 1 + x + 1 x. dla x 0.. Korzystając z otrzymanego wykresu wyznaczyć funkcję g(m) wyrażającą liczbę pierwiastków równania.

Obóz Naukowy Olimpiady Matematycznej Gimnazjalistów

Materiał ćwiczeniowy z matematyki Poziom podstawowy Styczeń Klucz odpowiedzi do zadań zamkniętych oraz schemat oceniania

KURS MATURA ROZSZERZONA część 1

Definicja i własności wartości bezwzględnej.

Wykład z równań różnicowych

S n = a 1 1 qn,gdyq 1

Układy równań i nierówności liniowych

ROZWIĄZANIA DO ZADAŃ

Model odpowiedzi i schemat oceniania do arkusza II

1. Powtórka ze szkoły. Wykład: (4 godziny), ćwiczenia: , kolokwium nr 1:

Transkrypt:

Indukcja matematyczna Zadanie 1 Wykazać, że dla dowolnego prawdziwa jest równość: Do obu stron założenia indukcyjnego należy dodać brakujący wyraz. Sprawdzamy prawdziwość równości (1) dla. Prawa strona:. Zatem Założenie indukcyjne: Teza indukcyjna: Wychodzimy od założenia indukcyjnego i dodajemy do obu stron wyrażenie. Po lewej stronie otrzymamy w ten sposób lewą stronę tezy indukcyjnej, natomiast prawą przekształcimy w następujący sposób: Otrzymaliśmy tezę indukcyjną, co kończy dowód. Zadanie 2 Wykazać, że dla dowolnego i prawdziwa jest równość:

Do obu stron założenia indukcyjnego należy dodać brakujący wyraz. Sprawdzamy prawdziwość równości (3) dla. Prawa strona:. Zatem. 'Założenie indukcyjne:. Do obu stron założenia indukcyjnego dodajemy wyrażenie. Po lewej stronie otrzymamy lewą stronę tezy indukcyjnej. Prawą zaś przekształcimy w poniższy sposób: Otrzymaliśmy tezę indukcyjną, więc dowód indukcyjny jest zakończony. Zadanie 3 Wykazać wzór de Moivre'a: dla dowolnego oraz. Obie strony założenia indukcyjnego należy pomnożyć przez czynnik. Sprawdzamy prawdziwość równości (5) dla.

Prawa strona:. Zatem. Założenie indukcyjne:. Obie strony założenia indukcyjnego pomnożymy przez czynnik. Po lewej stronie otrzymujemy od razu lewą stronę tezy indukcyjnej. Otrzymaną prawą stronę przekształcimy wykorzystując wzory: Otrzymujemy: gdzie przyjęliśmy oraz. Uzyskaliśmy tezę indukcyjną, co kończy dowód indukcyjny. Zadanie 4 Wykazać, że dla dowolnego i zachodzi nierówność: Do obu stron założenia indukcyjnego należy dodać brakujący wyraz. Sprawdzamy prawdziwość nierówności (9) dla. Prawa strona:. Zatem. Założenie indukcyjne:.

Do obu stron założenia indukcyjnego dodamy wyrażenie. Po lewej stronie otrzymamy lewą stronę tezy indukcyjnej, a prawą przekształcimy w następujący sposób: Stąd wyciągamy wniosek, iż Otrzymaliśmy tezę indukcyjną, a tym samym wykazaliśmy prawdziwość nierówności w treści zadania. Zadanie 5 Wiadomo, iż dla. Wykazać na tej podstawie, że dla dowolnego i zachodzi także Należy wyjść od lewej strony tezy indukcyjnej i przekształcać ją, korzystając z założenia indukcyjnego. Prawdziwość nierówności (12) dla sprawdzać. wynika z samej treści zadania, więc nie musimy jej Założenie indukcyjne:. Aby wykazać tezę indukcyjną, lewą jej stronę zapiszemy w następujący sposób: gdzie skorzystaliśmy z nierówności (11) w treści zadania. Z założenia indukcyjnego wynika

natomiast, że i w konsekwencji Otrzymaliśmy tezę indukcyjną, a więc wykazaliśmy również prawdziwość (12). Zadanie 6 Wykazać, że dla dowolnego zachodzi nierówność: Należy wyjść od lewej strony tezy indukcyjnej i przekształcać ją, korzystając z założenia indukcyjnego. Sprawdzamy prawdziwość nierówności (16) dla. Prawa strona:. Zatem. Założenie indukcyjne:. Będziemy przekształcać poniżej lewą stronę tezy indukcyjnej: Teraz wykorzystamy założenie indukcyjne w odniesieniu do pierwszego wyrazu po prawej stronie. Z kolei dla drugiego wyrazu możemy wykorzystać oszacowanie:

Zastosujemy także znany wzór na sumę kolejnych liczb naturalnych: Zbierając to razem, otrzymujemy nierówność: W ten sposób otrzymaliśmy tezę indukcyjną i wykazaliśmy prawdziwość (16). Zadanie 7 Wykazać, że dla dowolnego zachodzi nierówność: Obie strony założenia indukcyjnego należy pomnożyć przez brakujący czynnik. Sprawdzamy prawdziwość nierówności (21) dla. Prawa strona:. Zatem. Założenie indukcyjne:. Obie strony założenia indukcyjnego pomnożymy teraz przez czynnik otrzymamy nierówność:. W wyniku tego Po lewej stronie otrzymaliśmy lewą stronę tezy indukcyjnej, a oszacowaniem prawej zajmiemy się poniżej. Jeśli wykorzystać wzór dwumienny Newtona, to można napisać:

Po prawej stronie możemy teraz rozpoznać prawą stronę (22): i na mocy (23) otrzymujemy tezę indukcyjną, co kończy dowód. Zadanie 8 Wykazać, że dla dowolnego i liczba postaci jest podzielna przez. Należy tak przekształcić liczbę, aby móc skorzystać z założenia indukcyjnego. Sprawdzamy, czy liczba podzielna jest przez dla. Ponieważ więc podzielność ma miejsce. Założenie indukcyjne: istnieje takie, że. Teza indukcyjna: istnieje takie, że. Przekształćmy teraz lewą stronę tezy indukcyjnej, korzystając ze wzoru dwumiennego Newtona: Dokonując powyższych przekształceń skorzystaliśmy z założenia indukcyjnego, zastępując dwa podkreślone wyrazy wielkością. W wyniku tego, po prawej stronie uzyskaliśmy prawą stronę tezy indukcyjnej, gdyż wyrażenie w nawiasie jest liczbą naturalną. Można je oznaczyć symbolem. Dowód indukcyjny jest więc ukończony.

Zadanie 9 Wykazać, że dla dowolnego liczba postaci jest podzielna przez. Należy tak przekształcić liczbę indukcyjnego., aby móc skorzystać z założenia Sprawdzamy, czy liczba podzielna jest przez dla. Ponieważ, więc podzielność ma miejsce. Założenie indukcyjne: istnieje takie, że. Teza indukcyjna: istnieje takie, że. Przekształćmy teraz lewą stronę tezy indukcyjnej w następujący sposób: Dokonując powyższych przekształceń skorzystaliśmy z założenia indukcyjnego, zastępując podkreślony wyraz wielkością. W wyniku tego, po prawej stronie uzyskaliśmy prawą stronę tezy indukcyjnej, gdyż wyrażenie w nawiasie jest liczbą naturalną. Można je oznaczyć symbolem. Tym samym zakończyliśmy dowód indukcyjny. Uwaga Czasami dowód indukcyjny jest żmudniejszy niż dowód wprost. Wystarczy bowiem napisać. Ponieważ spośród trzech kolejnych liczb naturalnych jedna jest podzielna przez trzy i spośród dwóch kolejnych liczb naturalnych jedna jest parzysta to liczba jest podzielna przez 6. Zadanie 10 Wykazać, że dla dowolnego i liczba postaci jest podzielna przez.

Należy tak przekształcić liczbę, aby móc skorzystać z założenia indukcyjnego. Sprawdzamy, czy liczba podzielna jest przez dla. Ponieważ, więc podzielność ma miejsce. Założenie indukcyjne: istnieje takie, że. Teza indukcyjna: istnieje takie, że. Przekształćmy teraz lewą stronę tezy indukcyjnej w następujący sposób: Dokonując powyższych przekształceń skorzystaliśmy z założenia indukcyjnego, zastępując podkreślony wyraz wielkością. W wyniku tego, po prawej stronie uzyskaliśmy prawą stronę tezy indukcyjnej, gdyż wyrażenie w nawiasie jest liczbą naturalną. Można je oznaczyć symbolem. Tym samym zakończyliśmy dowód indukcyjny. Zadanie 11 Wykazać, że dla dowolnego wielomian: jest podzielny przez. Należy tak przekształcić wielomian, aby wykorzystać założenie indukcyjne. Sprawdzamy, czy wielomian podzielny jest przez. Ponieważ, więc podzielność ma miejsce. Założenie indukcyjne: istnieje taki wielomian, że. Teza indukcyjna: istnieje taki wielomian, że. Przekształcimy teraz wielomian w poniższy sposób:

Zbierając razem cztery podkreślone wyrażenia widzimy, że mają one postać pozwoli nam wykorzystać założenie indukcyjne. Otrzymujemy:, co Wielomian zeruje się dla, więc można go zapisać w postaci:, gdzie jest także pewnym wielomianem. Pozwala nam to nadać wzorowi na formę: Wyrażenie w nawiasach prostokątnych znów jest wielomianem, co oznacza, że otrzymaliśmy tezę indukcyjną, a tym samym zakończyliśmy dowód indukcyjny. Zadanie 12 Wykazać, że dla dowolnego wielomian: ma podwójne miejsce zerowe dla. Należy tak przekształcić wielomian, aby wykorzystać założenie indukcyjne. Zadanie w istocie sprowadza się do wykazania podzielności wielomianu przez. Możemy więc postępować tak, jak w poprzednim zadaniu. Sprawdzamy, czy wielomian podzielny jest przez. Ponieważ, więc podzielność ma miejsce.

Założenie indukcyjne:, gdzie jest pewnym wielomianem. Teza indukcyjna: istnieje wielomian taki, że. Przekształcimy teraz wielomian w następujący sposób: Zbierając razem cztery podkreślone wyrażenia widzimy, że mają one postać pozwoli nam wykorzystać założenie indukcyjne. Otrzymujemy:, co Wielomian zeruje się dla, więc można go zapisać w postaci:, gdzie jest także pewnym wielomianem. Pozwala nam to nadać wzorowi na formę: Wyrażenie w nawiasach prostokątnych znów jest wielomianem, co oznacza, że otrzymaliśmy tezę indukcyjną, a tym samym zakończyliśmy dowód indukcyjny.