Teoria Sygnałów. II rok Geofizyki III rok Informatyki Stosowanej. Wykład 5 ( ) ( ) ( ) ( ) ( ) ( ) ( ) Transformacja Hilberta. sgn( + = + = + lim.

Podobne dokumenty
Teoria Sygnałów. II rok Geofizyki III rok Informatyki Stosowanej. Wykład 4. iωα. Własności przekształcenia Fouriera. α α

ANALIZA OBWODÓW DLA PRZEBIEGÓW SINUSOIDALNYCH METODĄ LICZB ZESPOLONYCH

cos(ωt) ω ( ) 1 cos ω sin(ωt)dt = sin(ωt) ω cos(ωt)dt i 1 = sin ω i ( 1 cos ω ω 1 e iωt dt = e iωt iω II sposób: ˆf(ω) = 1 = e iω 1 = i(e iω 1) i ω

Pracownia Automatyki i Elektrotechniki Katedry Tworzyw Drzewnych Ćwiczenie 3. Analiza obwodów RLC przy wymuszeniach sinusoidalnych w stanie ustalonym

Metody numeryczne. Różniczkowanie. Wykład nr 6. dr hab. Piotr Fronczak

Grupa obrotów. - grupa symetrii kuli, R - wszystkie możliwe obroty o dowolne kąty wokół osi przechodzących przez środek kuli

Funkcja nieciągła. Typy nieciągłości funkcji. Autorzy: Anna Barbaszewska-Wiśniowska

Teoria Sygnałów. Inżynieria Obliczeniowa II rok 2018/19. Wykład 10. ( t) Wykorzystanie transformacji Fouriera w analizie korelacyjnej


Uogólnione wektory własne

Definicja: Wektor nazywamy uogólnionym wektorem własnym rzędu m macierzy A


Interpolacja funkcji

Przetwarzanie sygnałów biomedycznych

Diagonalizacja macierzy kwadratowej

Fizyka 1- Mechanika. Wykład 7 16.XI Zygmunt Szefliński Środowiskowe Laboratorium Ciężkich Jonów

ż ż ĄĄ ż ż

26. RÓWNANIA RÓŻNICZKOWE ZWYCZAJNE DRUGIEGO RZĘDU

V. WPROWADZENIE DO PRZESTRZENI FUNKCYJNYCH

16, zbudowano test jednostajnie najmocniejszy dla weryfikacji hipotezy H

ZASTOSOWANIA POCHODNEJ

gdzie E jest energią całkowitą cząstki. Postać równania Schrödingera dla stanu stacjonarnego Wprowadźmy do lewej i prawej strony równania Schrödingera


1 n 0,1, exp n

Teoria Sygnałów. III rok Informatyki Stosowanej. Wykład 8

MECHANIKA 2 MOMENT BEZWŁADNOŚCI. Wykład Nr 10. Prowadzący: dr Krzysztof Polko

Data wykonania: Data oddania: Zwrot do poprawy: Data oddania: Data zliczenia: OCENA

Ruch falowy. Fala zaburzenie wywoane w jednym punkcie ośrodka, które rozchodzi się w każdym dopuszczalnym kierunku.
























I. Metoda Klasyczna. Podstawy Elektrotechniki - Stany nieustalone. Zadanie k.1 Wyznaczyć prąd i w na wyłączniku. R RI E

Ń Ś Ó Ó Ć Ś ŃŃ Ó Ą

f(x, y) = arctg x y. f(u) = arctg(u), u(x, y) = x y. x = 1 1 y = y y = 1 1 +







W zadaniu nie ma polecenia wyznaczania estymatora nieobciążonego o minimalnej wariancji. σ σ σ σ σ = =

Podstawy teorii falek (Wavelets)

Rozkład prędkości cząsteczek.

Filtry analogowe. Opracowanie: Zbigniew Kulesza Literatura: U. Tietze, Ch. Schenk Układy Półprzewodnikowe, rozdział 14, WNT


-Macierz gęstości: stany czyste i mieszane (przykłady) -równanie ruchu dla macierzy gęstości -granica klasyczna rozkładów kwantowych

I. Elementy analizy matematycznej

Ekscytony Wanniera Motta

OPTYKA KWANTOWA Wykład dla 5. roku Fizyki

Półprzewodniki (ang. semiconductors).

Niezb. ednik matematyczny. Niezb. ednik matematyczny

Plan wykładu. Własności statyczne i dynamiczne elementów automatyki:

dr inż. Ryszard Rębowski 1 WPROWADZENIE

Egzamin poprawkowy z Analizy II 11 września 2013

ĆWICZENIE NR 2 POMIARY W OBWODACH RLC PRĄDU PRZEMIENNEGO

15. CAŁKA NIEOZNACZONA cz. I

W zadaniu nie ma polecenia wyznaczania estymatora nieobciążonego o minimalnej wariancji. σ σ σ σ σ = =

Wykłady z matematyki Liczby zespolone

Detekcja synchroniczna i PLL

Rozdział 3. Tensory. 3.1 Krzywoliniowe układy współrzędnych

przegrody (W ) Łukasz Nowak, Instytut Budownictwa, Politechnika Wrocławska, lukasz.nowak@pwr.wroc.pl 1

Politechnika Wrocławska Instytut Maszyn, Napędów i Pomiarów Elektrycznych. Materiał ilustracyjny do przedmiotu. (Cz. 4)


Termodynamika. Część 10. Elementy fizyki statystycznej klasyczny gaz doskonały. Janusz Brzychczyk, Instytut Fizyki UJ

Zagadnienia brzegowe dla równań eliptycznych

Liczby zespolone. x + 2 = 0.

Zadanie 1. Udowodnij, że CAUS PRAM. Załóżmy przetwarzanie przyczynowo spójne. Dla każdego obrazu historii hv i zachodzi zatem:

Drgania. W Y K Ł A D X Ruch harmoniczny prosty. k m

Arkusz 1 - karta pracy Całka oznaczona i jej zastosowania. Całka niewłaściwa

5. Pochodna funkcji. lim. x c x c. (x c) = lim. g(c + h) g(c) = lim

Politechnika Wrocławska Instytut Maszyn, Napędów i Pomiarów Elektrycznych. Materiał ilustracyjny do przedmiotu. (Cz. 2)

ć ć ć ć Ą Ł ź Ź ź Ą ć ć

3. Siła bezwładności występująca podczas ruchu ciała w układzie obracającym się siła Coriolisa

Dystrybucje, wiadomości wstępne (I)

Równania różniczkowe cz astkowe rzȩdu pierwszego

Układy Trójfazowe. Wykład 7

Podstawowe konfiguracje wzmacniaczy tranzystorowych

Andrzej Leśnicki Laboratorium CPS Ćwiczenie 10 1/12 ĆWICZENIE 10. Filtry FIR

Wykład 2: Szeregi Fouriera

Wykład 5. Informatyka Stosowana. 6 listopada Informatyka Stosowana Wykład 5 6 listopada / 28

Transkrypt:

Tora Synałów II rok Gozyk III rok Inormatyk Stosowanj Wykład 5 ) sn( d d d F Najprw nzbędny rzltat. Transormacja Forra (w sns rancznym) nkcj sn() F lm π sn Z twrdzna o dalnośc wynka, ż π sn Transormacja Hlbrta π sn

Transormacja Hlbrta - wprowadzn Transormacja Hlbrta jst bzpośrdno zwązana z transormacją Forra nkcj jdnostronnych tj. takch, ż są on równ zro dla < (nkcj przyczynow). Tora tych nkcj ma klczow znaczn w konstrkcj ltrów cyrowych ralzowalnych zyczn dla których odpowdź kład n moż występować przd pobdznm. Rozpatrzmy transormację Forra synał rzczywsto () tako ż () dla <. Dla synałów rzczywstych zachodz: R R G( ) parzysta Im G( ) nparzyst a π G( ) d [ RG( ) ImG( ) ( cos π sn π) RG oraz RG cos πd ImG( ) sn πd dla cos πd ImG( ) sn πd dla < Łatwo stąd wysnć wnosk, ż częśc rzczywsta rojona transormaty Forra n są od sb nzalżn. ( ) cos πd ImG( ) sn πd dla R G < d Powążmy R G() oraz Im G(): O [ ( ) sn oraz O sn O [ ( ) dz sn [ sn oraz sn O O [ sn O I[ sn Ponważ π RG( ) RG( ) G( ) ImG( ) ImG( ) G ImG RG( ) RG( ) ImG( )

Wnosk: Fnkcja przyczynowa jst całkowc zdnowana przy pomocy częśc rzczywstj (lb rojonj) swojj transormacj Forra. Dncja Transormacją Hlbrta nkcj () nazywamy splot: [ H ˆ * lb ( t) ˆ dt π t Dla nkcj przyczynowj (patrz poprzdn slajd) : ImG H RG RG H ImG [ [ Klka własnośc transormaty Hlbrta:. I H π [ [ I[ ˆ I G( ) sn( ) G( ) Ponważ sn ( ) π G G < wnoskjmy, ż transormacja Hlbrta n zmna wdma ampltdowo zaś wdmo azow przswa o -π/ dla > zaś o π/ dla < (dowodnć to).. Dwkrotn zastosowan transormaty Hlbrta sktkj przsnęcm wdma azowo nkcj o π zaś w dzdzn daj nkcję przcwną dyż: ( sn( ) ) π * * Wdać stąd, ż odwrotną transormacją Hlbrta otrzymjmy jako: ˆ * π Przykład: cos δ δ G( ) sn ( ) G( ) sn sn δ δ [ sn( ) G( ) G ( ) δ δ cos

3. Podobństwo: Przsnęc: Moc : Splot: H H H [ ( a) ˆ( a) Ortoonalność: ˆ d [ ( t) ˆ( t) * d ˆ * ˆ [ ˆ( ) ˆ d Transormacj Hlbrta podstawowych synałów: Dlta Draca - dncj otrzymjmy: H [ δ ˆ δ δ * π Klka nnych w tabl obok (proszę dowodnć!) Przykład Synały mnmalnoazow W ozyc synały przyczynow często nazywa sę synałam lmntarnym (alkam, an. wavlts). Szczólną pozycję wśród nch zajmją synały (alk) mnmalnoazow, tj tak dla których wdmo azow jst zwązan z loarytmm wdma ampltdowo poprzz transormację Hlbrta: Φ ( ) π lo P v ( v) dv Synały mnmalnoazow mają stotn własnośc:. Są on jdnoznaczn okrślon przz swoj wdmo ampltdow. Spośród wszystkch synałów o okrślonym wdm ampltdowym mają najkrótszy czas trwana 3. Spośród wszystkch synałów o okrślonym wdm ampltdowym mają najwększą nrę zromadzoną na początk synał. t mn d t> t d

Przykład Synał analtyczny Dncja Synałm analtycznym nazywamy nkcję zspoloną stowarzyszoną z synałm () równą : a H ( ) ˆ Część rojona synał analtyczno nazywana jst składnkm kwadratrowym. Synał analtyczny a jst tak zwązany z synałm jak synał p z synałm cos dyż: H cos sn Ponważ I I F [ a [ I[ H( ) F( ) [ sn( ) F( ) F( ) ( ) sn F( ) < Można stwrdzć, ż wdmo orrowsk synał analtyczno jst prawostronn. Formła powyższa pozwala na ktywn oblczan transormacj Hlbrta. Lczymy transormację Forra synał F(). Zastępjmy zram część jmnych częstotlwośc a część dodatnch mnożymy przz 3. Lczymy odwrotną transormację Forra jj część rojona to transormacja Hlbrta synał Zapsjąc analtyczny synał zspolony w postac bnowj: Φ A wdzmy, ż zmnna ampltda aza to synał moą być okrślon jako A ˆ ˆ a ( ) Faza z dokładnoścą do Φ ar a arct stałj addytywnj Tym samym A() Φ() są obwdną kątm azowym z dokładnoścą do stałj addytywnj. Procs tn nazywany jst często dmodlacją chwlowj ampltdy. Przykład: Nch Acos wtdy ˆ Asn stąd obwdna cosnsody ma wartość stałą A A

Można równż podać ormalną dncję częstotlwośc chwlowj jako d d Φ ˆ ˆ ˆ oraz azy chwlowj, która zawra okrślaną dowoln plsację odnsna daną jako Φ ϕ Stąd przb oólnony ma postać: A cos( ϕ ) Tak węc synał analtyczny zspolony można zapsać w postac trzch sparowalnych czynnków: Φ ϕ A A Transormacja Hlbrta pozwala przsnąć azę dowolno synał o dowolny kąt φ. Nch synałm tym będz na początk snsoda. ( t) sn( t) Transormacja Hlbrta to synał jak wadomo to cosns. ( t) ( t) ˆ cos Zastosjmy następjąc waowan tych synałów: ( t) cos( ) sn( t) sn( ) cos( t) sn( t ) Wdać, ż aza synał została przsnęta o kąt. Dla dowolno synał (t) powyższ waowan będz sktkować przsnęcm azy chwlowj o kąt : ( t) cos( ) ( t) sn( ) ˆ ( t)