ZMODYFIKOWANE KRYTERIUM DOBORU ZMIENNYCH OBJAŚNIAJĄCYCH DO LINIOWEGO MODELU EKONOMETRYCZNEGO



Podobne dokumenty
Y = α 1 Z α k Z k + e. (1) (k 1)[ktrA2 (tra) 2 ] (4) d = 1 k. (por. np. Kolupa, 2006). Wówczas jak to wynika ze wzorów (2) i (3) mamy:

Statystyka opisowa. Wykład V. Regresja liniowa wieloraka

Metody Ilościowe w Socjologii

Załóżmy, że obserwujemy nie jedną lecz dwie cechy, które oznaczymy symbolami X i Y. Wyniki obserwacji obu cech w i-tym obiekcie oznaczymy parą liczb

ANALIZA DYNAMIKI DOCHODU KRAJOWEGO BRUTTO

REGRESJA I KORELACJA MODEL REGRESJI LINIOWEJ

Analiza współzależności dwóch cech I

JEDNORÓWNANIOWY LINIOWY MODEL EKONOMETRYCZNY

Ekonometria. Modele regresji wielorakiej - dobór zmiennych, szacowanie. Paweł Cibis pawel@cibis.pl. 1 kwietnia 2007

Podstawy ekonometrii. Opracował: dr hab. Eugeniusz Gatnar prof. WSBiF

1 Zbiory i działania na zbiorach.

Ekonometria. Regresja liniowa, współczynnik zmienności, współczynnik korelacji liniowej, współczynnik korelacji wielorakiej

Niepewności pomiarów

Ekonometria - wykªad 8

Zadanie 1 Zakładając liniową relację między wydatkami na obuwie a dochodem oszacować MNK parametry modelu: y t. X 1 t. Tabela 1.

REGRESJA I KORELACJA MODEL REGRESJI LINIOWEJ MODEL REGRESJI WIELORAKIEJ. Analiza regresji i korelacji

Macierze. Rozdział Działania na macierzach

Kilka uwag o testowaniu istotności współczynnika korelacji

1 Macierze i wyznaczniki

Wykład 9 Testy rangowe w problemie dwóch prób

Rozdział 2: Metoda największej wiarygodności i nieliniowa metoda najmniejszych kwadratów

Wprowadzenie do analizy korelacji i regresji

Wielowymiarowa analiza regresji. Regresja wieloraka, wielokrotna

K wartość kapitału zaangażowanego w proces produkcji, w tys. jp.

Rozdział 5. Macierze. a 11 a a 1m a 21 a a 2m... a n1 a n2... a nm

1. Eliminuje się ze zbioru potencjalnych zmiennych te zmienne dla których korelacja ze zmienną objaśnianą jest mniejsza od krytycznej:

Etapy modelowania ekonometrycznego

Lokalna odwracalność odwzorowań, odwzorowania uwikłane

EKONOMETRIA. Prof. dr hab. Eugeniusz Gatnar.

O MACIERZACH I UKŁADACH RÓWNAŃ

Zmienne zależne i niezależne

Prawdopodobieństwo i statystyka

Programowanie liniowe

Modelowanie glikemii w procesie insulinoterapii

Algebra liniowa. Macierze i układy równań liniowych

macierze jednostkowe (identyczności) macierze diagonalne, które na przekątnej mają same

15. Macierze. Definicja Macierzy. Definicja Delty Kroneckera. Definicja Macierzy Kwadratowej. Definicja Macierzy Jednostkowej

Teoretyczne podstawy programowania liniowego

Modelowanie zależności. Matematyczne podstawy teorii ryzyka i ich zastosowanie R. Łochowski

MODELOWANIE KOSZTÓW USŁUG ZDROWOTNYCH PRZY

DB Algebra liniowa semestr zimowy 2018

parametrów strukturalnych modelu = Y zmienna objaśniana, X 1,X 2,,X k zmienne objaśniające, k zmiennych objaśniających,

Regresja wieloraka Ogólny problem obliczeniowy: dopasowanie linii prostej do zbioru punktów. Najprostszy przypadek - jedna zmienna zależna i jedna

Analiza regresji - weryfikacja założeń

Rachunek różniczkowy i całkowy w przestrzeniach R n

Kolejny krok iteracji polega na tym, że przechodzimy do następnego wierzchołka, znajdującego się na jednej krawędzi z odnalezionym już punktem, w

Politechnika Wrocławska, Wydział Informatyki i Zarządzania. Optymalizacja

ZASTOSOWANIE ZASADY MAKSIMUM PONTRIAGINA DO ZAGADNIENIA

Stanisław Cichocki. Natalia Nehrebecka. Wykład 9

Badania eksperymentalne

Rozdział 1 PROGRAMOWANIE LINIOWE

1 Elementy logiki i teorii mnogości

t y x y'y x'x y'x x-x śr (x-x śr)^2

dr Mariusz Grządziel 15,29 kwietnia 2014 Przestrzeń R k R k = R R... R k razy Elementy R k wektory;

Własności statystyczne regresji liniowej. Wykład 4

Ekonometria. Dobór postaci analitycznej, transformacja liniowa i estymacja modelu KMNK. Paweł Cibis 9 marca 2007

Ekonometria. Dobór postaci analitycznej, transformacja liniowa i estymacja modelu KMNK. Paweł Cibis 23 marca 2006

Programowanie liniowe

Rozwiązywanie układów równań liniowych metody dokładne Materiały pomocnicze do ćwiczeń z metod numerycznych

Elementy Modelowania Matematycznego

Analiza składowych głównych. Wprowadzenie

Spis treści 3 SPIS TREŚCI

Elementy Modelowania Matematycznego Wykład 7 Programowanie nieliniowe i całkowitoliczbowe

Wykład 10 Skalowanie wielowymiarowe

ZAGADNIENIE TRANSPORTOWE

Wprowadzenie do teorii ekonometrii. Wykład 1 Warunkowa wartość oczekiwana i odwzorowanie liniowe

Statystyka w pracy badawczej nauczyciela Wykład 4: Analiza współzależności. dr inż. Walery Susłow walery.suslow@ie.tu.koszalin.pl

Statystyka i eksploracja danych

ŚREDNI BŁĄD PROGNOZOWANIA DLA METODY EKSTRAPOLACJI PRZYROSTU EMPIRYCZNEGO

Wykład z modelowania matematycznego. Zagadnienie transportowe.

Zaawansowane metody numeryczne

PRÓBA FUNKCJI PRODUKCJI W RZEMIOŚLE

Co to jest wektor? Jest to obiekt posiadający: moduł (długość), kierunek wraz ze zwrotem.

Ekonometria egzamin 02/02/ W trakcie egzaminu wolno używać jedynie długopisu o innym kolorze atramentu niż czerwony oraz kalkulatora.

Estymacja w regresji nieparametrycznej

Analiza składowych głównych

= Zapiszemy poniższy układ w postaci macierzy. 8+$+ 2&=4 " 5 3$ 7&=0 5$+7&=4

PROGNOZOWANIE RENTOWNOŚCI PRODUKCJI WĘGLA KAMIENNEGO Z WYKORZYSTANIEM MODELU KOMPUTEROWEGO

Zaawansowane metody numeryczne

Metody Ilościowe w Socjologii

Statystyka matematyczna dla kierunku Rolnictwo w SGGW. BADANIE WSPÓŁZALEśNOŚCI DWÓCH CECH. ANALIZA KORELACJI PROSTEJ.

VII. Elementy teorii stabilności. Funkcja Lapunowa. 1. Stabilność w sensie Lapunowa.

Algebra liniowa. 1. Macierze.

Analiza współzależności zjawisk. dr Marta Kuc-Czarnecka

Wykład 4. Informatyka Stosowana. Magdalena Alama-Bućko. 25 marca Magdalena Alama-Bućko Wykład 4 25 marca / 25

EKONOMETRIA prowadzący: Piotr Piwowarski

Zad. 3: Układ równań liniowych

Formy kwadratowe. Mirosław Sobolewski. Wydział Matematyki, Informatyki i Mechaniki UW. 14. wykład z algebry liniowej Warszawa, styczeń 2017

Wykład 14. Elementy algebry macierzy

Metody numeryczne Wykład 4

PODSTAWY AUTOMATYKI. MATLAB - komputerowe środowisko obliczeń naukowoinżynierskich - podstawowe operacje na liczbach i macierzach.

Rozdział 6 PROGRAMOWANIE WYPUKŁE I KWADRATOWE

Na podstawie danych dotyczacych rocznych wydatków na pizze oszacowano parametry poniższego modelu:

Rozdział 1. Wektory losowe. 1.1 Wektor losowy i jego rozkład

Wektor, prosta, płaszczyzna; liniowa niezależność, rząd macierzy

Testowanie hipotez statystycznych

Analiza matematyczna i algebra liniowa Macierze

Plan wykładu. Przykład. Przykład 3/19/2011. Przykład zagadnienia transportowego. Optymalizacja w procesach biznesowych Wykład 2 DECYZJA?

Pochodna funkcji: zastosowania przyrodnicze wykłady 7 i 8

Elementy statystyki wielowymiarowej

Transkrypt:

PRZEGLĄD STATYSTYCZNY R. XXXIV - zeszyt 1-1987 MAREK WALESIAK ZMODYFIKOWANE KRYTERIUM DOBORU ZMIENNYCH OBJAŚNIAJĄCYCH DO LINIOWEGO MODELU EKONOMETRYCZNEGO Celem prezentowanego artykułu jest zaproponowanie zmodyfikowanego kryterium doboru zmiennych objaśniających do liniowego modelu ekonometrycznego.e) Idea tego kryterium wywodzi się ze wskaźnika pojemności integralnej nośników informacji Z. Hellwiga 5], 6] orazze zmodyfikowanego współczynnika determinacji B. Guzika 4]. l. KRYTERlUM DOBORU ZMIENNYCH Rozwatany jest liniowy model dla zmiennej Y, w którym Xi (i= 1,..., k) są potencjalnymi zmiennymi objaśniającymi. Na zmiennej Y oraz każdej zmiennej..li (i= 1,..., k) dokonano T łącznych pomiarów (Yt; Xtt,, Xtk) (t= 1,..., T; T>k). Niech y=yt] o znacza wektor wyników obserwacji zmiennej Y, a Xi= xtil wektor wyników obserwacji zmiennej..li (i= 1,..., k). Symbolem.ri oznaczany będzie współczynnik korelacji między wektorami y, Xi> a rij współczynnik korelacji między wektorami Xi> Xj (i,j= 1,..., k). Ponadto symbolem Ro oznaczany będzie k-wym.!arowy wektor kolumnowy o składowych rio natomiast symbolem R macierz kwadratowa stopnia k o elementach rij' ~. Dany jest zbiór Kkombinacji potencjalnych zmiennych objaśniających. Spośród kombinacji Km E K (m= l,..., L) wybiera się do liniowego modelu dla zmiennej Y taką, dla której pewien wskaźnik "jakości" M(K m ) osiąga wartość optymalną e) W tym miejscu nalety zdefiniować pożądane własności wskaźnika M(K m ). 1j,.1If(K;,,)= l, gdy wszystkie wektory XI (i E Km) są wzajemnie nieskorelowane j gdy równocześnie 2 M(K m ) =0, gdy ma miejsce jedna z poniższych sytuacji: (1) Obszerny przegląd metod.doboru zmiennych objaśniających do liniowego modelu ekonome lrycznego zawarty jest między innymi w pracach 1], 2], 8], 9]. (2) Kombinacja zmiennych objaśniających Km bę dzie dalej utożsamiana ze zbiorem numerów tych zmiennych.

38 Marek Wa/esiak a) w zbiorze zawierającym wektory Xi (i e Km) i T-elementowy wektor jedynek przynajmniej jeden wektor jest liniową kombinacją innych wektorów z tego zbioru, tzn. nie jest spełnione założenie gdzie: x... - macierz wyników obserwacji zmiennych Xi (i e K~ rozszerzona o wektor jedynek, km - liczba zmiennych Xi w kombinacji Km, r(x) - rząd macierzy X; b) wektory X, (i e K".) nie są skorelowane z wektorem y; c) zachodzi a i b łącznie. 3 Jeśli dla dwóch równolicznych kombinacji o numerach m i m' gdzie: R"., R"., - macierz współczynników korelacji wektorów Xi, Xj dla i, j e Km oraz dla i,i ekm" R.m.,Ą.m' -wektory współczynników korelacji między wektorami y, Xi dla i e Km oraz dla'iekm" IRI - moduł wektora R; to M(K".)~M(Km')' 4 Powinien być niemianowany. 5 Koncepcja oraz postać analityczna wskaźnika powinna być wystarczająco prosta. W punktach 1 i 2 przedstawiono dwie sytuacje krańcowe (ważne z punktu widzenia teoretycznych rozważań), które w praktyce w czystej postaci rzadko występują.(3) Postulaty 1 i 2 w aspekcie poprawności budowanego liniowego modelu ekonometrycznego są oczywiste (potwierdzenie słuszności takiego postawienia problemu można znaleźć m.in. w pra<::ach 4], 6], 7]). Prawidłowo skonstruowany wskaźnik M(K m ) powinien właściwie reagować nie tylko na przypadki krańcowe, ale równie! na przypadki "przeciętne". Realizacji tego celu ma słutyć właśnie postulat 3. Ze względu na liczne walory, największe uznanie wśród ekonometryków prowadzących badania empiryczne uzyskała metoda Z. Hellwiga (por. prace 2], 5J, 6], 8], 9]),.. w kt6~ej kryterium wyboru kombinacji optymalnej jest maksymalizacja wskaźnika pojemności integralnej nośników informacji: (1) (2) (3) 'I gdzie: Hm - wskaźnik pojemności informacji m-tej kombinacji zmiennych objaśniających. Wskaźnik ten spełnia postulaty 2 b, 2 c, 3 4 i 5, natomiast nie spełnia postulatów 1 i 2 a. Postulat 3 jest przez wskaźnik (3) spełniony, ponieważ - przy przyjętych załoleniach - sumy w mianownikach Hm i Hm" są identyczne oraz co powoduje iż Hm~Hm" ~ ri~ ~ r;, lek"", iek,./ (l) Wielkości ekonomiczne są na ogól silnie skorelowane ze sobą.

Zmodyfikowane kryterium doboru zmiennych objaśniających 39 Hm mo:le przyjąć wartość jeden nie tylko w sytuacji przedstawionej w 10, ale równie:ź wtedy gdy między wektorami Xi (i e Km), a także między y oraz Xi (i e Km) występuje ścisła zaletność korelacyj na, tzn. gdy /\ ha=1 i,jek m Ponadto, kierując się wskaźnikiem (3) można uznać za optymalną kombinację zmien~ nych objaśniających, utworzoną przez zmienne, których obserwacje, wektory Xi (i E K,J. są współliniowe (por. przykład 1).(4) Inne kryterium wyboru optymalnej kombinacji podaje B. Guzik w pracy 4]. Odpowiedni wskaźnik jest iloczynem współczynnika determinacji i tzw. współczynnika rozsiewu (mierzącego wewnętrzne skorelowanie wektorów Xi), M(K m )==G m =R;'(detR,J.5, '\ (5) gdzie: Gm - zmodyfikowany współczynnik determinacji dla m-tej kombinacji, R;' - współczynnik determinacji dla m-tej kombinacji, det Rm - wyznacznik macierzy Rm (det R." e E (O; l); det R.,,= 1, gdy wszystkie wektory Xi> x j (i,j e Km, i=!:j) są wzajemnie nieskorelowane; det R.,,=O, gdy przynajmniej jeden wektor Xi (i E J(".) jest liniową kombinacją innych wektorów z tego zbioru, tzn. gdy r(x m ) <k m + 1). Wskaźnik (5) nie spełnia tylko postulatu 3, a wynika to stąd, że współczynnik R! przyjmuje dużą wartość nie tylko w przypadku silnej korelacji pomiędzy wektorami y oraz Xi (i E K,J, lecz również w przypadku silnego skorelowania między wektorami x., Xj (i,j E K,J (por. przykład 2). Wszystkie przedstawione wcześniej postulaty 1-5 spełnia zmodyfikowany w nastę~ pujący sposób wskaźnik pojemności integralnych nośników informacji:(5) Kombinacją optymalną w sensie kryterium (6) jest ta, dla której H~ jest maksymalne. Przedstawione w tym miejscu dwa przykłady pokazują niektóre własności wskaź~ ników Hm i Gm' PRzyKLAD l. (B. Guzik 4], s. 73). Dana jest macierz R i wektor Ro 1 0,2835 1 ] 0,75 ] R= 0,2835 l 0,2835, Ro = 0,4725. l 0,2835 1 0,75 Dwie kombinacje są najlepsze w sensie Gm i H:". tzn. {Xl' X 2 } i {X 2, X 3 }, natomiast w sensie Hm najlepszajest kombinacja {Xl' X 2, X 3 }. Wektory Xl i X3 są współliniowe, a mimo to wskaźnik Hm preferuje kombinację zawierającą te zmienne. e> w pracy 3lB. Guzik podaje pewną modyfikację metody Hellwiga dla przypadku współliniowości par zmiennych objaśniających. (5) Wskaźnik (6) spełnia postulat 3 0 z U\vagi na to, te det R.,=det R", oraz Hm""H... Ogólnie, wskaźnik (6) jest szczególnym przypadkiem wskaźnika H:" =H:' (det RJU)" (P. v - liczby nicujemne), w którym p= l, 11=0,5. (4) (6)

40 Marek Wa1esiak PRzYKLAD 2. Dana jest macierz R i wektor Ro 1 0,875 0,875] 677 0.4 ] R= 0,875 1 0,8125, R o = 0,0668. 0,875 0,8125 1 0,4009 Wartości miar Hm' Gm, H;" dla kombinacji {Xl' X 2 } i {Xl, X 3 } są następujące Hm H:" 0,1190 0,3481 0.0576 0,2024 0,1060 0,0980 W sensie wskaźnika Gm lepsza jest kombinacja o niższych wartościach współczynników korelacji między wektorami Xi oraz wektorem y, przy takiej samej macierzy współczynników korelacji między wektorami Xi, Xl' Między miarą H;" a miarami Hm i Gm istnieją następujące zależności: Nierówności te są oczywiste. Pierwsza wynika stąd, że (det R,J,5 zawiera się w przedziale (0,1), natomiast druga stąd, że - jak udowodnił Z. Hellwig w pracy 5] - Hm~R!. Można wskazać kilka przypadków, w których miary Hm' Gm i H;" są sobie równe (por. 4J): 1. W przypadkujednoelementowej kombinacji zmiennych objaśniających H m =Gm = H;" = r'f (iek m ). 2. Gdy wektory Xi (i e K,J są wzajemnie nieskorejowane Hm=Gm=H:"= 2: rf. iek m 3. Gdy wektory "i (ie Km) są nieskorelowane z wektorem y Hm=Gm=H:"=O. 2. PRZYKŁAD EMPIRYCZNY Dla zilustrowania zaproponowanego kryterium doboru zmiennych (do liniowego modelu ekonometrycznego) przedstawimy przykład doboru zmiennych do modelu kształtowania się plonów 4 zbóż w qjha w Polsce (Y,) w latach 1970-1984. Potencjalnymi zmiennymi objaśniającymi są: X 1t - zużycie nawozów sztucznych (w przeliczeniu na czysty składnik) na 1 ha użytków rolnych w kg; X,u.zużycie nawozów wapniowych na 1 ha użytków rolnych wkg; X Sr - powierzchnia UŻytków rolnych na 1 ciągnik w ha;

Zmodyfikowane kryterium doboru zmiennych objaśniających. 41' X 4t - zmienna zero-jedynkowa, przyjmująca wartość jeden w latach urodzaju (1971-1974, 1976, 1978, 1982-1984) i wartość zero w latach nieurodzaju (lata pozostałe)", X St - dostawy pestycydów na zaopatrzenie rolnictwa w tys. ton. Na podstawie danych statystycznych z lat 1970-1984 zaczerpniętych z Roczników Statystycznych obliczono wektor korelacji Ro oraz macierz korelacji R: 0,422 - l 0,725-0,855 0,171-0,071 0,572 0,725 l -0,819 0,084-0,274 R o = -0,512, R= -0,855-0,819 1 0,050 0,140 0,692-0,171 0,084 0,050 1 0,205 0,267_ -0,071-0,274 0,140 0,205 1 Tablica 1 zawiera zestawienie wartości miar Hm, H~ i Gm oraz ich rang (w nawiasach) dla poszczególnych kombinacji zmiennych cbjaśniającycb. mi 3 4 S 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 ~, I~: Xjl X 4 X s Xl> X 2 Xl> X;, Xl' X4 Xl, X s I X2, X 3. Xl. X 4 lx2, x, Xjl, X 4 i x;!., Xs I X 4, Xs l Xl> X:h X3 I Xl> X'J., X4 Xl, X'}., X, X,l, X 3, X 4 X'}., Xli, X, X~, X 4, X, Xl> X 3, X4 X h Xl> X, Xl> X~, X, t X'}., X 4, Xli Kombinacja I Xl> Xz, Xl> X 4 I Xl> X'J., X 3, Xs Xl> X 3, X 4, X, X 2, X:I> X 4, X 5 Xl> X 2, X 4, Xli I Xl> X,l, Xl> X 4, X 5.tródło: obliczenia własne. Hm H;' 0,1780 (30) 0,1780 (25) 0,3271 (18) 0,3271 (13) 0,2621 (27) 0,2621 (18) 0,4788 (15) 0,4788 (7) 0,0712 (31) 0,0712 (31) 0,2928 (24) 0,2016 (21) 0,2372 (28) 0,1230 (28) 0,5608 (13) 0,5525 (5) 0,2326 (29) 0,2320 (19) 0,3239 (20) 0,1858 (22) 0,7434 (1) 0,7407 (l) 0,3126 (22) 0,7056 (3) 0,2923 (25) 0,4564 (16) 0,2955 (23) 0,6562 (6) 0,3156 (21) 0,7343 (2) 0,3404 (17) 0,6547 (7) 0,6175 (11) 0,2825 (26) 0,5470 (14) 0,6604 (5) 0,6522 (8) 0,3243 (19) 0,5991 (12) 0,6822 (4) 0,6214 (lo) 0,6265 (9) 0,3006 (15) 0,7047 (2) 0,2894 (16) 0,4467 (8) 0,0876 (30) 0,4212 (9) 0,2051 (20) 0,4106 (lo) 0,1856 (23) 0,6343 (3) 0,3099 (14) 0,1444 (27) 0,5271 (6) 0,6213 (4) 0,1813 (24) 0,0907 (29) 0,2882 (17) 0,3482 (12) 0,3578 (11) 0,1552 (26) Tablica 1 0,1780 (27) 0,3271 {l8) 0,2621 (21) 0,4788 (11) 0,0712 (31) 0,2253 (22) 0,1364 (29) 0,7686 (5) 0,2662 (20) 0,1909 (26) 0,7420 (6) 0,5014 (8) 0,7777 (3) 0,3752 (16) 0,4851 (10) 0,0995 (30) 0,5163 (7) 0,3425 (17) 0,4425 (12) 0,2843 (19) 0,7941 (1) 0,4024 (14) 0,1957 (25) 0,7730 (4) 0,7829 (2) 0,2252 (23) 0,1490 (28) 0,4016 (15) 0,4371 (13) 0,4944 (9) 0,2139 (24)

42 Marek Walesiak Kombinacją najlepszą w sensie miary Hm i H:" jest {X 2, X 4 }, natomiast w sensie miary Gm - kombinacja {X 3, X 4, Xs}. Chociat l.cr)1eria Hm i H:" wykazują tę samą kombinację jako najlepszą, to zasadnicze rótnice ujawniają się na dalszych pozycjach. Skrajnym przypadkiem jest kombinacja zawierająca wszystkie zmienne objaśniające. Według miary Hm znajduje się na 9 pozycji, a według miary H:" dopiero na 26. Daleka pozycja tej kombinacji wynika stąd, że wektory Xl' X2 i X3 są silnie skorelowane między sobą. Akodemia Ekonomiczna we Wrocławiu LITERATURA 1] Draper N. R., Smith H., Analiza regresji stosowana, PWN, Warszawa 1973. 2] Grabiński T., Wydymus S., Zeliaś A., Metody doboru zmiennych w modelach ekonometrycznych, PWN, Warszawa 1982. 3] Guzik B., Metoda Hel/wiga w warunkach współliniowości par zmiennych objaśniających, Przegląd Statystyczny, l (1985), s. 33-39. 4] Guzik B., Propozycja kryterium zmodyfikowanego wspó/czynnika determinacji dla doboru zmiennych objaśniających do modelu ekonometrycznego, Przegląd Statystyczny, l - 2 (1979), s. 67-78. 5] Hellwig Z., Efekt katalizy w modelu ekonometrycznym, jego wykrywanie i usuwanie, Przegląd Statystyczny, 2 (1977), s. 179-191. 6] Hellwig Z., O jakości modelu ekonometrycznego, Przegląd Statystyczny, l (1985), s. 3-23. 7] Hellwig Z., Rozważania nad istotą modelu ekonometrycznego, Ekonomista, 2 (1974), s. 305-324. 8] Nowak E., Problemy doboru zmiennych do modelu ekonometrycznego, PWN, Warszawa 1984. 9] Strah1 D., Modelowanie zjawisk złożonych. Modele infrastrlłktllry społecznej, Prace Naukowe AE we Wrocławiu, nr 158, Wrocław 1980. Praca wpłynęła do Redakcji w lutym 1986 r. Wersją.~ą. w gt'udniu 1986 r. MO,lJ,H~HI.J,HPOBAHHbIA: KPHTEPHH IIO.n:.60PA OE'bJlCH.IDO:u:J;I1X IIEPEMEHHbIX K JIHHEMHO:H 3KOHOMETPWIECKO:A: MO.n:EJU:I B CTaTJ>e HCCJIe.lO'lOTCH cboil:~a TpeX KpHTcpHeB noa60pa nepemehhbix (K JlHHelilHo1!: 3KoHoMeTpH "łcckoil: MOAemI) C Y'leTOM HeKoTopLIX,ll;OIlOJlHHTeJILHł>IX noctyjlatob. A MODlFIED CRlTERlON OF EXPLANATORY VARlABLES' SELECfION FOR LINEAR ECONOMETRIC MODEL Summary In the paper. properties of three criteria of explanatory variabies' selection (for linear cconometric model) are examined from the point of view of predetermined postulates.