Radiochemia 30 h wykład gr. E KARTA PRZEDMIOTU. Informacje ogólne

Transkrypt

1 Kod przedmiotu Nazwa przedmiotu Jednostka Punkty ECTS Język wykładowy Poziom przedmiotu Symbole efektów kształcenia Symbole efektów dla obszaru kształcenia Symbole efektów kierunkowych WM-CH-0 Radiochemia polski zaawansowany K_W01 3 K_U01 3 K_K01 11 KARTA PRZEDMIOTU Informacje ogólne WYDZIAŁ MATEMATYCZNO-PRZYRODNICZY. SZKOŁA NAUK ŚCISŁYCH UNIWERSYTET KARDYNAŁA STEFANA WYSZYŃSKIEGO W WARSZAWIE wiedza umiejętności kompetencje społeczne Efekty kształcenia i opis ECTS celem kształcenia jest uzyskanie podanych tu efektów w zakresie opisanym w punkcie 0. Specyficzne efekty kształcenia Metody weryfikacji 8.1 H1A_W01 CH1_W1 tłumaczy podstawy radiochemii 8. H1A_W01 CH1_W1 opisuje powstawanie pierwiastków chemicznych i cząsteczek w przyrodzie 8.3 H1A_W01 CH1_W1 wymienia zastosowania wskaźników izotopowych weryfikacja ciągła 8.4 X1A_U01-U03, U06, U08-U09 CH1_U01 dobiera właściwy wskaźnik izotopowy do oczekiwanego zastosowania 8. X1A_U01-U03, U06, U08-U09 CH1_U01 ocenia zagrożenia związane ze zjawiskiem promieniotwórczości 8.6 X1A_K04, K07 CH1_K0 dostrzega powszechność zjawiska promieniotwórczości w przyrodzie a w dyskusji na temat promieniotwórczości potrafi oprzeć się na argumentach merytorycznych egz. pisemny i ustny nakład 30 godziny 30 uczestnictwo w zajęciach 30 szacunkowy nakład pracy studenta przygotowanie do zajęć 9 9 przygotowanie do weryfikacji 0 0 konsultacje z prowadzącym 1 1 Informacje o zajęciach w cyklu: gr. E Okres (Rok/Semestr studiów) 1 semestr Typ zajęć, liczba godzin wykład, 30 Koordynatorzy prof. dr hab. Janusz Lipkowski prof. dr hab. Janusz Lipkowski punkty ECTS 0,8 1, 1 Prowadzący grup Typ protokołu Typ przedmiotu egzaminacyjny fakultatywny z ograniczeniami Przedmioty wprowadzające* Zajęcia powiązane* 1 Wymagania wstępne Zakłada się, że studenci uzyskali punkty ECTS z przedmiotów wprowadzających i zaliczają zajęcia powiązane Zajęcia: Radiochemia. Informacje wspólne dla wszystkich grup

2 Typ zajęć Liczba godzin Literatura wykład 30 Literatura podstawowa K. H. Lieser, Nuclear and Radiochemistry. Fundamentals and Applications. Wiley-VCH, Weinheim 001 Literatura uzupełniająca B.G. Harvey, Radiochemia, PWN, Warszawa 1968 A. N. Murin, V. D. Nefedov, V. P. Svedov, Radiochemia, PWN, Warszawa 1964 Kryteria oceniania 19.1 weryfikacja wykazuje, że bez uchwytnych niedociągnięć tłumaczy podstawy radiochemii 19.1 weryfikacja wykazuje, że niemal w pełni poprawnie tłumaczy podstawy radiochemii, ale nie spełnia kryteriów na wyższą 4, weryfikacja wykazuje, że w znacznym stopniu poprawnie tłumaczy podstawy radiochemii, ale nie spełnia kryteriów na wyższą weryfikacja wykazuje, że w znacznym stopniu poprawnie lecz niekonsystentnie tłumaczy podstawy radiochemii, ale nie spełnia , kryteriów na wyższą weryfikacja wykazuje, że w większości przypadków testowych tłumaczy podstawy radiochemii, ale nie spełnia kryteriów na wyższą 19.1 weryfikacja nie wykazuje, że tłumaczy podstawy radiochemii, ani że spełnia kryteria na wyższą weryfikacja wykazuje, że bez uchwytnych niedociągnięć opisuje powstawanie pierwiastków chemicznych i cząsteczek w 19. przyrodzie weryfikacja wykazuje, że niemal w pełni poprawnie opisuje powstawanie pierwiastków chemicznych i cząsteczek w przyrodzie, 19. 4, ale nie spełnia kryteriów na wyższą weryfikacja wykazuje, że w znacznym stopniu poprawnie opisuje powstawanie pierwiastków chemicznych i cząsteczek w przyrodzie, ale nie spełnia kryteriów na wyższą weryfikacja wykazuje, że w znacznym stopniu poprawnie lecz niekonsystentnie opisuje powstawanie pierwiastków 19. 3, chemicznych i cząsteczek w przyrodzie, ale nie spełnia kryteriów na wyższą strona z

3 weryfikacja wykazuje, że w większości przypadków testowych opisuje powstawanie pierwiastków chemicznych i cząsteczek w przyrodzie, ale nie spełnia kryteriów na wyższą weryfikacja nie wykazuje, że opisuje powstawanie pierwiastków chemicznych i cząsteczek w przyrodzie, ani że spełnia kryteria 19. na wyższą 19.3 weryfikacja wykazuje, że bez uchwytnych niedociągnięć wymienia zastosowania wskaźników izotopowych weryfikacja wykazuje, że niemal w pełni poprawnie wymienia zastosowania wskaźników izotopowych, ale nie spełnia kryteriów , na wyższą weryfikacja wykazuje, że w znacznym stopniu poprawnie wymienia zastosowania wskaźników izotopowych, ale nie spełnia kryteriów na wyższą weryfikacja wykazuje, że w znacznym stopniu poprawnie lecz niekonsystentnie wymienia zastosowania wskaźników , izotopowych, ale nie spełnia kryteriów na wyższą weryfikacja wykazuje, że w większości przypadków testowych wymienia zastosowania wskaźników izotopowych, ale nie spełnia kryteriów na wyższą 19.3 weryfikacja nie wykazuje, że wymienia zastosowania wskaźników izotopowych, ani że spełnia kryteria na wyższą 19.4 weryfikacja wykazuje, że bez uchwytnych niedociągnięć dobiera właściwy wskaźnik izotopowy do oczekiwanego zastosowania weryfikacja wykazuje, że niemal w pełni poprawnie dobiera właściwy wskaźnik izotopowy do oczekiwanego zastosowania, ale , nie spełnia kryteriów na wyższą weryfikacja wykazuje, że w znacznym stopniu poprawnie dobiera właściwy wskaźnik izotopowy do oczekiwanego zastosowania, ale nie spełnia kryteriów na wyższą weryfikacja wykazuje, że w znacznym stopniu poprawnie lecz niekonsystentnie dobiera właściwy wskaźnik izotopowy do , oczekiwanego zastosowania, ale nie spełnia kryteriów na wyższą weryfikacja wykazuje, że w większości przypadków testowych dobiera właściwy wskaźnik izotopowy do oczekiwanego zastosowania, ale nie spełnia kryteriów na wyższą strona 3 z

4 weryfikacja nie wykazuje, że dobiera właściwy wskaźnik izotopowy do oczekiwanego zastosowania, ani że spełnia kryteria na 19.4 wyższą 19. weryfikacja wykazuje, że bez uchwytnych niedociągnięć ocenia zagrożenia związane ze zjawiskiem promieniotwórczości weryfikacja wykazuje, że niemal w pełni poprawnie ocenia zagrożenia związane ze zjawiskiem promieniotwórczości, ale nie 19. 4, spełnia kryteriów na wyższą weryfikacja wykazuje, że w znacznym stopniu poprawnie ocenia zagrożenia związane ze zjawiskiem promieniotwórczości, ale nie spełnia kryteriów na wyższą weryfikacja wykazuje, że w znacznym stopniu poprawnie lecz niekonsystentnie ocenia zagrożenia związane ze zjawiskiem 19. 3, promieniotwórczości, ale nie spełnia kryteriów na wyższą weryfikacja wykazuje, że w większości przypadków testowych ocenia zagrożenia związane ze zjawiskiem promieniotwórczości, ale nie spełnia kryteriów na wyższą weryfikacja nie wykazuje, że ocenia zagrożenia związane ze zjawiskiem promieniotwórczości, ani że spełnia kryteria na wyższą 19. weryfikacja wykazuje, że bez uchwytnych niedociągnięć dostrzega powszechność zjawiska promieniotwórczości w przyrodzie 19.6 a w dyskusji na temat promieniotwórczości potrafi oprzeć się na argumentach merytorycznych weryfikacja wykazuje, że niemal w pełni poprawnie dostrzega powszechność zjawiska promieniotwórczości w przyrodzie a w 19.6 dyskusji na temat promieniotwórczości potrafi oprzeć się na argumentach merytorycznych, ale nie spełnia kryteriów na wyższą 4, weryfikacja wykazuje, że w znacznym stopniu poprawnie dostrzega powszechność zjawiska promieniotwórczości w przyrodzie 19.6 a w dyskusji na temat promieniotwórczości potrafi oprzeć się na argumentach merytorycznych, ale nie spełnia kryteriów na 4 wyższą weryfikacja wykazuje, że w znacznym stopniu poprawnie lecz niekonsystentnie dostrzega powszechność zjawiska 19.6 promieniotwórczości w przyrodzie a w dyskusji na temat promieniotwórczości potrafi oprzeć się na argumentach 3, merytorycznych, ale nie spełnia kryteriów na wyższą weryfikacja wykazuje, że w większości przypadków testowych dostrzega powszechność zjawiska promieniotwórczości w 19.6 przyrodzie a w dyskusji na temat promieniotwórczości potrafi oprzeć się na argumentach merytorycznych, ale nie spełnia 3 kryteriów na wyższą weryfikacja nie wykazuje, że dostrzega powszechność zjawiska promieniotwórczości w przyrodzie a w dyskusji na temat 19.6 promieniotwórczości potrafi oprzeć się na argumentach merytorycznych, ani że spełnia kryteria na wyższą Ocena końcowa x jest wyznaczana na podstawie wartości FAŁSZ st(w)=, jeśli 4, < w; st(w)= 4,, jeśli 4, < w 4,; st(w)= 4, jeśli 3,7 < w 4,; st(w)= 3,, jeśli 3, < w 3,7; st(w)= 3, jeśli,7 < w 3,; st(w)=, jeśli w,7 oraz na bazie podanej niżej reguły: strona 4 z

5 19.7 x wyznacza się ze wzoru x=st(z), gdzie z jest średnią ważoną ocen z przeprowadzonych weryfikacji, w których wagi ocen z egzaminów wynoszą, a wagi ocen z innych form weryfikacji są równe Zakres tematów Opis Czas 0.1 Wstęp historyczny. Skład, energia, rozmiary jądra atomowego. Izotopy. h 0. Oddziaływania jądrowe. Trwałość jądra atomowego. Nuklidy nietrwałe. h 0.3 Substancje promieniotwórcze. Reguły przesunięć. Szeregi promieniotwórcze. h 0.4 Kinetyka przemian promieniotwórczych. Datowanie metodami jądrowymi. h 0. Detekcja i pomiar promieniowania jądrowego. Jednostki promieniotwórczości. h 0.6 Energia rozszczepienia jądrowego. Reaktor jądrowy. h 0.7 Akceleratory cząstek naładowanych. Reakcje termonuklearne (fuzja jądrowa). h 0.8 Pierwiastki chemiczne jako produkt uboczny wytwarzania energii w gwiazdach. h 0.9 Powstawanie pierwiastków w reakcjach wychwytu neutronów. h 0.10 Pierwotna synteza kosmiczna. Elementy kosmochemii molekularnej. h 0.11 Produkcja radionuklidów i związków znaczonych. h 0.1 Zastosowania w badaniu mechanizmu reakcji chemicznych. h 0.13 Zastosowania w ekologii i naukach o życiu. h 0.14 Radionuklidy w geosferze i biosferze. h 0.1 Dozymetria. h 1 Metody dydaktyczne wykład informacyjny (konwencjonalny) * Symbole po nazwach przedmiotów oznaczają: - K konwersatorium, - W wykład, - A ćwiczenia audytoryjne, - R zajęcia praktyczne, - P ćwiczenia projektowe, x - L ćwiczenia laboratoryjne, - E e-zajęcia, - T zajęcia towarzyszące. strona z