Nieliniowa Optyczna Spektroskopia Supermolekuł
|
|
- Martyna Szydłowska
- 5 lat temu
- Przeglądów:
Transkrypt
1 Nieliniowa Optyczna Spektroskopia Supermolekuł Tadeusz Bancewicz Zakład Optyki Nieliniowej, Wydział Fizyki, Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, 6 marca 2007 (we współpracy z: Waldemar Głaz, George Maroulis, J-Luc Godet)
2 Outline Literatura Podstawowe definicje Kolizyjnie indukowane hyperpolaryzowalności Widma hiperrejlejowskie He-Ne He-Ar Ne-Ar Kr-Xe
3 Literatura S. Kielich, Acta Phys. Polon., 24, 135 (1964). R. W. Terhune, P. D. Maker, and C. M. Savage, Phys. Rev. Lett, 14, 681 (1965). P. D. Maker, Phys. Rev A, 1, 923, (1970). S. Kielich, J. R. Lalanne, and F. B. Martin, Phys. Rev. Lett. 26, 1295, (1971). S. Kielich, Progress in Optics, XX, 155 (1983). K. Clays and A. Persoons, Phys. Rev. Lett. 66, 2980 (1991). A. D. Buckingham, E. P. Concannon, and I. D. Hands, J. Phys. Chem. 98, (1994). X. Li, K. L. C. Hunt, J. Pipin, and D. M. Bishop, J. Chem. Phys. 105, (1996). P. Kaatz and D. P. Shelton, Mol. Phys. 88, 683 (1996). R.D. Pyatt and D. P. Shelton, J. Chem. Phys., 114, 9938 (2001). W. Głaz, T. Bancewicz, J.-L. Godet, G. Maroulis and A. Haskopoulos, Phys. Rev A, 73, (2006).
4 Wiadomości wstępne Hiperrejlejowskim HR (nieliniowym, dwuharmonicznym) rozpraszaniem światła nazywany proces, w którym dwa fotony o częstości ω L są absorbowane przez mikroukład bez centrum symetrii a foton o częstości (około) 2ω L jest emitowany. Nieliniową odpowiedź molekuły zapisujemy jako : µ 2ω L i = b ijk E i E k, (1) gdzie b ijk jest tensorem pierwszej hiperpolaryzowalności mikroukładu. Dla mikroukładów z centrum symetrii b=0! Mamy także E p = E 0 µ i F i 1 2 a ij F i F j 1 6 b ijk F i F j F k +....
5 Wiadomości wstępne Hiperrejlejowskim HR (nieliniowym, dwuharmonicznym) rozpraszaniem światła nazywany proces, w którym dwa fotony o częstości ω L są absorbowane przez mikroukład bez centrum symetrii a foton o częstości (około) 2ω L jest emitowany. Nieliniową odpowiedź molekuły zapisujemy jako : µ 2ω L i = b ijk E i E k, (1) gdzie b ijk jest tensorem pierwszej hiperpolaryzowalności mikroukładu. Dla mikroukładów z centrum symetrii b=0! Mamy także E p = E 0 µ i F i 1 2 a ij F i F j 1 6 b ijk F i F j F k +....
6 Wiadomości wstępne Hiperrejlejowskim HR (nieliniowym, dwuharmonicznym) rozpraszaniem światła nazywany proces, w którym dwa fotony o częstości ω L są absorbowane przez mikroukład bez centrum symetrii a foton o częstości (około) 2ω L jest emitowany. Nieliniową odpowiedź molekuły zapisujemy jako : µ 2ω L i = b ijk E i E k, (1) gdzie b ijk jest tensorem pierwszej hiperpolaryzowalności mikroukładu. Dla mikroukładów z centrum symetrii b=0! Mamy także E p = E 0 µ i F i 1 2 a ij F i F j 1 6 b ijk F i F j F k +....
7 What do we need? tensors & properties collisional quantities time correlation functions & FT numerical methods Theoretical spectra
8 Natężenie kolizyjnie-indukowanego rozpraszania hiperrejlejowskiego (poprzez składowe tensora hiperpolaryzowalności) Geometria rozpraszania Z b zzz polarized Y depolarized b yzz X
9 Przekrój czynny rozpraszania hiperrejlejowskiego (double dif f erential intensity) różniczkowa intensywność rozpraszania: ( ) 2 I 2ω L az Ω ω HR /I 2 0 = π 2 c k4 s i,i ρ i i b azz i 2 δ(ω ω i i ), hω ii = E i E i, ρ i oznacza macierz gęstości stanu i, k s wektor falowy rozproszonego promieniowania. Funkcję falową ruchu względnego dwóch atomów zapisujemy jako i = n l m = Y lm ( ˆR ) Ψ i(r) R ; Ψ i (R) jest rozwiązaniem radialnego równania Schrödingera.
10 Przekrój czynny rozpraszania hiperrejlejowskiego (double dif f erential intensity) różniczkowa intensywność rozpraszania: ( ) 2 I 2ω L az Ω ω HR /I 2 0 = π 2 c k4 s i,i ρ i i b azz i 2 δ(ω ω i i ), hω ii = E i E i, ρ i oznacza macierz gęstości stanu i, k s wektor falowy rozproszonego promieniowania. Funkcję falową ruchu względnego dwóch atomów zapisujemy jako i = n l m = Y lm ( ˆR ) Ψ i(r) R ; Ψ i (R) jest rozwiązaniem radialnego równania Schrödingera.
11 Przekrój czynny rozpraszania hiperrejlejowskiego (double dif f erential intensity) różniczkowa intensywność rozpraszania: ( ) 2 I 2ω L az Ω ω HR /I 2 0 = π 2 c k4 s i,i ρ i i b azz i 2 δ(ω ω i i ), hω ii = E i E i, ρ i oznacza macierz gęstości stanu i, k s wektor falowy rozproszonego promieniowania. Funkcję falową ruchu względnego dwóch atomów zapisujemy jako i = n l m = Y lm ( ˆR ) Ψ i(r) R ; Ψ i (R) jest rozwiązaniem radialnego równania Schrödingera.
12 Natężenie kolizyjnie-indukowanego rozpraszania hiperrejlejowskiego Podwójnie różniczkową intensywność HR rozproszonego promieniowania zapisujemy jako: ( 2 I 2ω L zz Ω ω ) /I 2 0 = π 2 c k4 s i,i ρ i
13 Natężenie kolizyjnie-indukowanego rozpraszania hiperrejlejowskiego Podwójnie różniczkową intensywność HR rozproszonego promieniowania zapisujemy jako: ( ) 2 I 2ω L zz /I0 2 Ω ω = π 2 c k4 s i,i [ 1 2 (2 l + 1) 5 H(1)l l (b 10) i i (E, ω) ρ i
14 Natężenie kolizyjnie-indukowanego rozpraszania hiperrejlejowskiego Podwójnie różniczkową intensywność HR rozproszonego promieniowania zapisujemy jako: ( ) 2 I 2ω L zz /I0 2 Ω ω = π 2 c k4 s i,i [ 1 2 (2 l + 1) 5 H(1)l l (b 10) i i (E, ω) ρ i H(3)l l ] 2 (0) i i (E, ω) δ(ω ω i i )
15 Kolizyjnie indukowana hiperpolaryzowalność pary heteroatomów Para różnych atomów podczas zderzenia (fly-by) tworzy supermolekułę o symetrii C v. Dla tej grupy punktowej, pełnosymetryczny tensor b w molekularnym układzie współrzędnych posiada jedynie dwie składowe, mianowicie: 33 i b 113 = b 223. X 1 mol Z S 2 LAB 3 Y
16 Kolizyjnie indukowana hiperpolaryzowalność pary heteroatomów Tensor b możemy zapisać jako: b ijk = 1 5 ( b 113 ) (δ ij S k + δ jk S i + δ ik S j ) ( 33 3 b 113 ) [ 5 S i S j S k (δ ij S k + δ jk S i + δ ik S j ) ].
17 Kolizyjnie indukowana hiperpolaryzowalność pary heteroatomów Tensor b możemy zapisać jako: b ijk = 1 5 ( b 113 ) (δ ij S k + δ jk S i + δ ik S j ) ( 33 3 b 113 ) [ 5 S i S j S k (δ ij S k + δ jk S i + δ ik S j ) ].
18 Kolizyjnie indukowana hiperpolaryzowalność pary heteroatomów Kartezjańskie składowe tensora b azz zapisujemy we współrzędnych sferycznych jako: b zzz = ( b yzz = 3 5 b 10 + i 2 5 0, 1 30 (b 11 + b 1 1 ) + i ) 2 15 (1 + 1 ),
19 Kolizyjnie indukowana hiperpolaryzowalność pary heteroatomów Kartezjańskie składowe tensora b azz zapisujemy we współrzędnych sferycznych jako: b zzz = ( b yzz = 3 5 b 10 + i 2 5 0, 1 30 (b 11 + b 1 1 ) + i ) 2 15 (1 + 1 ),
20 Kolizyjnie indukowana hiperpolaryzowalność pary heteroatomów Transformacja pomiędzy laboratoryjnym i molekularnym układem współrzędnych: b lm = m D l m m (α, β, γ) b lm. b1 = b10 = b1 b30 = b3 ; 3 5 ) ( b , b3 = ;
21 Kolizyjnie indukowana hiperpolaryzowalność pary heteroatomów Transformacja pomiędzy laboratoryjnym i molekularnym układem współrzędnych: b lm = m D l m m (α, β, γ) b lm. b1 = b10 = b1 b30 = b3 ; 3 5 ) ( b , b3 = ;
22 Kolizyjnie indukowana hiperpolaryzowalność pary heteroatomów Transformacja pomiędzy laboratoryjnym i molekularnym układem współrzędnych: b lm = m D l m m (α, β, γ) b lm. b1 = b10 = b1 b30 = b3 ; 3 5 ) ( b , b3 = ;
23 Hiperpolaryzowalnści oraz natężenia. Wyniki numeryczne Outline Kolizyjnie indukowane hiperpolaryzowalności - wartości ab initio. - przybliżenie multipolowe Rozkład widmowy światła hiperrejlejowsko rozproszonego; metody kwantowe Rozkład widmowy światła hiperrejlejowsko rozproszonego; metody klasyczne
24 Kolizyjne hiperpolaryzowalności Wyniki numeryczne Obliczenia ab initio; główne kroki metody (Maroulis et al) The interaction properties (wielkości kolizyjnie indukowane) P int (A... B)(R) = P (A... B)(R) P (A... X)(R) P (X... B)(R) obliczamy metodą Boys-Bernardi (counterpoise- correction method). Poziom obliczeń: metoda pola samouzgodnionego - SCF (He,Ne,Ar) perturbacyjna metoda Møller-Plesset - MP2 (He,Ne,Ar,Kr,Xe) CCSD
25 Kolizyjne hiperpolaryzowalności Rezultaty ab initio ; przykłady He-Ne 0.50 b 1 b 1(fit) 1.00 (fit) (c)b 1 b1(r) (a. u.) He Ne a. (c)b 1(fit) b3(r) (a. u.) He Ne b. b b 1 MP MP R/a 0 R/a 0
26 Kolizyjne hiperpolaryzowalności Rezultaty Ab initio ; przykłady He-Ar b1(r) (a. u.) SCF He Ar a. b 1 b 1(fit) (scf)b 1 (scf)b 1(fit) b3(r) (a. u.) He Ar b. mult b b mult SCF (fit) (scf)b (scf)b (fit) 10.0 c MP R/a MP R/a 0
27 Rozkłady widmowe Obliczenia Initial remarks 1.5 In both quantum and classical spectral calculations certain assumptions have to be made about properties of the colliding systems. One of the most important of them is the choice of the interaction potential. Two models are applied: the one developed by Pack et al (Kr-Xe case) and the other by Toczylowski et al based on Korona s function. V (R) (10 4 Eh) He Ar He Ne Ne Ar He Ne He Ar Ne Ar potentials R/a 0
28 Obliczenia kwantowe Rozkłady widmowe Obliczenia Kątowy wkład do widm HR, H(1) l l obliczamy w prosty sposób, używając metod teorii momentu pędu (algebry tensów sferycznych). Wkład translacyjny, opisany przez elementy macierzowe ( b k 0 ) i i (E, ω), wymaga rozwiązania równania Schröedingera dla translacyjnego ruchu względnego heteroatomów. Użyto metody Numerova w płaszczyźnie zespolonej.
29 Obliczenia klasyczne Rozkłady widmowe Obliczenia obliczono klasyczne tory ruchu zderzających się atomów rozwiązując równania Newtona, natężenia światła HR obliczono jako transformaty Fouriera z KI hiperpolaryzowalności dysymetryzacja
30 He-Ne; polarized component Rozkłady widmowe wyniki numeryczne (ν) (10 79 cm 8 s/erg) ZZ J 2νL tot He Ne a. tot b b ν (cm 1 )
31 He-Ne; polarized component Rozkłady widmowe wyniki numeryczne (ν) (10 79 cm 8 s/erg) ZZ J 2νL tot He Ne a. tot b 1 b1(r) (a. u.) He Ne a. b 1 b 1(fit) (c)b 1 (c)b 1(fit) 10 5 b ν (cm 1 ) R/a 0
32 He-Ne; polarized component Rozkłady widmowe wyniki numeryczne (ν) (10 79 cm 8 s/erg) ZZ J 2νL tot He Ne a. tot b 1 b3(r) (a. u.) He Ne b. (fit) b ν (cm 1 ) R/a 0
33 Rozkłady widmowe wyniki numeryczne He-Ar; polarized and depolarized component (ν) (10 79 cm 8 s/erg) Y Z J 2νL 10 2 tot b 1 10 J 2 (Q 95) tot He Ar a. T=295K J YZ (ν) (10 79 cm 8 s/erg) ZZ J 2νL K He Ar b. T=95K 295K J (C 95) J (Q 295) J (C 295) 95 K quant class 10 7 b ν[cm 1 ] ν[cm 1 ]
34 Rozkłady widmowe wyniki numeryczne He-Ar; polarized and depolarized component tot b 1 (ν) 1079 [cm 8 s/erg] Y Z J 2νL tot He Ar a b ν[cm 1 ]
35 Rozkłady widmowe wyniki numeryczne He-Ar; polarized and depolarized component (ν) 1079 [cm 8 s/erg] Y Z J 2νL tot He Ar a. tot b 1 b1(r) (a. u.) c He Ar b 1 b 1 b 1(fit) (scf)b 1 (scf)b 1(fit) 10 7 b ν[cm 1 ] R/a 0
36 Rozkłady widmowe wyniki numeryczne He-Ar; polarized and depolarized component (ν) 1079 [cm 8 s/erg] Y Z J 2νL tot He Ar a. tot b 1 b3(r) (a. u.) He Ar mult (fit) (scf) (scf)(fit) ν[cm 1 ] b R/a 0
37 Ne-Ar; polarized component Rozkłady widmowe wyniki numeryczne (ν) (10 79 cm 8 s/erg) ZZ J 2νL 10 2 MP2 SCF CCSD MP2 SCF CCSD B3LY P B3LY P Ne Ar CLASS 10 0 a Ne Ar 10 2 (ν) (10 79 cm 8 s/erg) ZZ J 2νL b ν[cm 1 ] ν[cm 1 ]
38 Rozkłady widmowe wyniki numeryczne Kr-Xe - nonlinear versus linear scattering FIT MAR 25.0 HR vs. R R R LIN Ne Ar Ne Ar HR Kr Xe HR HR α(r) [a.u.] polarizbility Kr Xe r/a Kr Xe ν[cm 1 ]
39 Dziękuję za uwagę! tbancewi
Optyczna Spektroskopia Molekuł van der Waalsa
Optyczna Spektroskopia Molekuł van der Waalsa Tadeusz Bancewicz Zakład Optyki Nieliniowej, Wydział Fizyki, Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, http://zon8.physd.amu.edu.pl/~tbancewi 10 kwietnia
Bardziej szczegółowoMechanika kwantowa. Jak opisać atom wodoru? Jak opisać inne cząsteczki?
Mechanika kwantowa Jak opisać atom wodoru? Jak opisać inne cząsteczki? Mechanika kwantowa Elektron fala stojąca wokół jądra Mechanika kwantowa Równanie Schrödingera Ĥ E ψ H ˆψ = Eψ operator różniczkowy
Bardziej szczegółowoWykład 6: Reprezentacja informacji w układzie optycznym; układy liniowe w optyce; podstawy teorii dyfrakcji
Fotonika Wykład 6: Reprezentacja informacji w układzie optycznym; układy liniowe w optyce; podstawy teorii dyfrakcji Plan: pojęcie sygnału w optyce układy liniowe filtry liniowe, transformata Fouriera,
Bardziej szczegółowoMetody Lagrange a i Hamiltona w Mechanice
Metody Lagrange a i Hamiltona w Mechanice Mariusz Przybycień Wydział Fizyki i Informatyki Stosowanej Akademia Górniczo-Hutnicza Wykład 6 M. Przybycień (WFiIS AGH) Metody Lagrange a i Hamiltona... Wykład
Bardziej szczegółowoI.4 Promieniowanie rentgenowskie. Efekt Comptona. Otrzymywanie promieniowania X Pochłanianie X przez materię Efekt Comptona
r. akad. 004/005 I.4 Promieniowanie rentgenowskie. Efekt Comptona Otrzymywanie promieniowania X Pochłanianie X przez materię Efekt Comptona Jan Królikowski Fizyka IVBC 1 r. akad. 004/005 0.01 nm=0.1 A
Bardziej szczegółowo[ A i ' ]=[ D ][ A i ] (2.3)
. WSTĘP DO TEORII SPRĘŻYSTOŚCI 1.. WSTĘP DO TEORII SPRĘŻYSTOŚCI.1. Tensory macierzy Niech macierz [D] będzie macierzą cosinusów kierunkowych [ D ]=[ i ' j ] (.1) Macierz transformowana jest równa macierzy
Bardziej szczegółowoOptyka. Wykład V Krzysztof Golec-Biernat. Fale elektromagnetyczne. Uniwersytet Rzeszowski, 8 listopada 2017
Optyka Wykład V Krzysztof Golec-Biernat Fale elektromagnetyczne Uniwersytet Rzeszowski, 8 listopada 2017 Wykład V Krzysztof Golec-Biernat Optyka 1 / 17 Plan Swobodne równania Maxwella Fale elektromagnetyczne
Bardziej szczegółowoCząstki elementarne i ich oddziaływania III
Cząstki elementarne i ich oddziaływania III 1. Przekrój czynny. 2. Strumień cząstek. 3. Prawdopodobieństwo procesu. 4. Szybkość reakcji. 5. Złota Reguła Fermiego 1 Oddziaływania w eksperymencie Oddziaływania
Bardziej szczegółowoOptyka kwantowa wprowadzenie. Początki modelu fotonowego Detekcja pojedynczych fotonów Podstawowe zagadnienia optyki kwantowej
Optyka kwantowa wprowadzenie Początki modelu fotonowego Detekcja pojedynczych fotonów Podstawowe zagadnienia optyki kwantowej Krótka (pre-)historia fotonu (1900-1923) Własności światła i jego oddziaływania
Bardziej szczegółowoWykład 6: Reprezentacja informacji w układzie optycznym; układy liniowe w optyce; podstawy teorii dyfrakcji
Fotonika Wykład 6: Reprezentacja informacji w układzie optycznym; układy liniowe w optyce; podstawy teorii dyfrakcji Plan: pojęcie sygnału w optyce układy liniowe filtry liniowe, transformata Fouriera,
Bardziej szczegółowoChemia kwantowa. Pytania egzaminacyjne. 2010/2011: 1. Przesłanki doświadczalne mechaniki kwantowej.
1 Chemia kwantowa. Pytania egzaminacyjne. 21/211: 1. Przesłanki doświadczalne mechaniki kwantowej. 2. Efekt fotoelektryczny - interpretacja Einsteina. 3. Efekt fotoelektryczny: jak skorelowana jest licza
Bardziej szczegółowoZadania z mechaniki kwantowej
Zadania z mechaniki kwantowej Gabriel Wlazłowski 13 maja 2016 Rachunek zaburzeń bez czasu 1. Metodą rachunku zaburzeń obliczyć pierwszą i drugą poprawkę dla poziomów energetycznych oscylatora harmonicznego
Bardziej szczegółowoWstęp do Optyki i Fizyki Materii Skondensowanej
Wstęp do Optyki i Fizyki Materii Skondensowanej Część I: Optyka, wykład 9 wykład: Piotr Fita pokazy: Andrzej Wysmołek ćwiczenia: Anna Grochola, Barbara Piętka Wydział Fizyki Uniwersytet Warszawski 2014/15
Bardziej szczegółowoOPTYKA KWANTOWA Wykład dla 5. roku Fizyki
OPTYKA KWANTOWA Wykład dla 5. roku Fizyki c Adam Bechler 2006 Instytut Fizyki Uniwersytetu Szczecińskiego Równania optyki półklasycznej Posłużymy się teraz równaniem (2.4), i Ψ t = ĤΨ ażeby wyprowadzić
Bardziej szczegółowoWstęp do Optyki i Fizyki Materii Skondensowanej
Wstęp do Optyki i Fizyki Materii Skondensowanej Część I: Optyka, wykład 10 wykład: Piotr Fita pokazy: Andrzej Wysmołek ćwiczenia: Paweł Kowalczyk, Barbara Piętka Wydział Fizyki Uniwersytet Warszawski 2015/16
Bardziej szczegółowoWstęp do Modelu Standardowego
Wstęp do Modelu Standardowego Plan (Uzupełnienie matematyczne II) Abstrakcyjna przestrzeń stanów Podstawowe własności Iloczyn skalarny amplitudy prawdopodobieństwa Operatory i ich hermitowskość Wektory
Bardziej szczegółowoZad Sprawdzić, czy dana funkcja jest funkcją własną danego operatora. Jeśli tak, znaleźć wartość własną funkcji.
Zad. 1.1. Sprawdzić, czy dana funkcja jest funkcją własną danego operatora. Jeśli tak, znaleźć wartość własną funkcji. Zad. 1.1.a. Funkcja: ϕ = sin2x Zad. 1.1.b. Funkcja: ϕ = e x 2 2 Operator: f = d2 dx
Bardziej szczegółowoMechanika kwantowa. Erwin Schrödinger ( ) Werner Heisenberg
Mechanika kwantowa Erwin Schrödinger (1887-1961) Werner Heisenberg 1901-1976 Falowe równanie ruchu (uproszczenie: przypadek jednowymiarowy) Dla fotonów Dla cząstek Równanie Schrödingera y x = 1 c y t y(
Bardziej szczegółowoElektrodynamika Część 2 Specjalne metody elektrostatyki Ryszard Tanaś Zakład Optyki Nieliniowej, UAM
Elektrodynamika Część 2 Specjalne metody elektrostatyki Ryszard Tanaś Zakład Optyki Nieliniowej, UAM http://zon8.physd.amu.edu.pl/~tanas Spis treści 3 Specjalne metody elektrostatyki 3 3.1 Równanie Laplace
Bardziej szczegółowoII. POSTULATY MECHANIKI KWANTOWEJ W JĘZYKU WEKTORÓW STANU. Janusz Adamowski
II. POSTULATY MECHANIKI KWANTOWEJ W JĘZYKU WEKTORÓW STANU Janusz Adamowski 1 1 Przestrzeń Hilberta Do opisu stanów kwantowych używamy przestrzeni Hilberta. Przestrzenią Hilberta H nazywamy przestrzeń wektorową
Bardziej szczegółowoV.6.6 Pęd i energia przy prędkościach bliskich c. Zastosowania
V.6.6 Pęd i energia przy prędkościach bliskich c. Zastosowania 1. Ogólne wyrażenia na aberrację światła. Rozpad cząstki o masie M na dwie cząstki o masach m 1 i m 3. Rozpraszanie fotonów z lasera GaAs
Bardziej szczegółowoFALE MATERII. De Broglie, na podstawie analogii optycznych, w roku 1924 wysunął hipotezę, że
FAL MATRII De Broglie, na podstawie analogii optycznych, w roku 194 wysunął hipotezę, że cząstki materialne także charakteryzują się dualizmem korpuskularno-falowym. Hipoteza de Broglie a Cząstce materialnej
Bardziej szczegółowoOptyczny dualizm przestrzenno-czasowy: zastosowania w optyce kwantowej
Sympozjum IFD, 28.11.2016 Optyczny dualizm przestrzenno-czasowy: zastosowania w optyce kwantowej Michał Karpiński Zakład Optyki IFD UW Optical Quantum Technologies Group, Clarendon Laboratory, University
Bardziej szczegółowoElektrodynamika. Część 9. Potencjały i pola źródeł zmiennych w czasie. Ryszard Tanaś
Elektrodynamika Część 9 Potencjały i pola źródeł zmiennych w czasie Ryszard Tanaś Zakład Optyki Nieliniowej, UAM http://zon8.physd.amu.edu.pl/~tanas Spis treści 10 Potencjały i pola źródeł zmiennych w
Bardziej szczegółowoa 11 a a 1n a 21 a a 2n... a m1 a m2... a mn a 1j a 2j R i = , C j =
11 Algebra macierzy Definicja 11.1 Dla danego ciała F i dla danych m, n N funkcję A : {1,..., m} {1,..., n} F nazywamy macierzą m n (macierzą o m wierszach i n kolumnach) o wyrazach z F. Wartość A(i, j)
Bardziej szczegółowoFizyka 2. Janusz Andrzejewski
Fizyka 2 wykład 14 Janusz Andrzejewski Atom wodoru Wczesne modele atomu -W czasach Newtona atom uważany była za małą twardą kulkę co dość dobrze sprawdzało się w rozważaniach dotyczących kinetycznej teorii
Bardziej szczegółowoRezonanse magnetyczne oraz wybrane techniki pomiarowe fizyki ciała stałego
Paweł Szroeder Rezonanse magnetyczne oraz wybrane techniki pomiarowe fizyki ciała stałego Wykład XII Oddziaływanie promieniowania z materią w kontekście spektroskopii oscylacyjnej Absorpcja i rozpraszanie
Bardziej szczegółowoRUCH OBROTOWY- MECHANIKA BRYŁY SZTYWNEJ
RUCH OBROTOWY- MECHANIKA BRYŁY SZTYWNEJ Wykład 6 2016/2017, zima 1 MOMENT PĘDU I ENERGIA KINETYCZNA W RUCHU PUNKTU MATERIALNEGO PO OKRĘGU Definicja momentu pędu L=mrv=mr 2 ω L=Iω I= mr 2 p L r ω Moment
Bardziej szczegółowoREZONANSY : IDENTYFIKACJA WŁAŚCIWOŚCI PRZEZ ANALIZĘ FAL PARCJALNYCH, WYKRESY ARGANDA
REZONANSY : IDENTYFIKACJA WŁAŚCIWOŚCI PRZEZ ANALIZĘ FAL PARCJALNYCH, WYKRESY ARGANDA Opis układu cząsteczek w mechanice kwantowej: 1. Funkcja falowa, 2. Wektora stanu ψ. TRANSFORMACJE UKŁADU CZĄSTEK: 1.
Bardziej szczegółowoRUCH OBROTOWY- MECHANIKA BRYŁY SZTYWNEJ
RUCH OBROTOWY- MECHANIKA BRYŁY SZTYWNEJ Wykład 7 2012/2013, zima 1 MOMENT PĘDU I ENERGIA KINETYCZNA W RUCHU PUNKTU MATERIALNEGO PO OKRĘGU Definicja momentu pędu L=mrv=mr 2 ω L=Iω I= mr 2 p L r ω Moment
Bardziej szczegółowoOddziaływanie atomu z kwantowym polem E-M: C.D.
Oddziaływanie atomu z kwantowym polem E-M: C.D. 1 atom jakoźródło 1 fotonu. Emisja spontaniczna wg. złotej reguły Fermiego. Absorpcja i emisja kolektywna ˆ E( x,t)=i λ Powtórzenie d 3 ω k k 2ǫ(2π) 3 e
Bardziej szczegółowoPodstawy Fizyki IV Optyka z elementami fizyki współczesnej. wykład 18, Radosław Chrapkiewicz, Filip Ozimek
Podstawy Fizyki IV Optyka z elementami fizyki współczesnej wykład 18, 23.04.2012 wykład: pokazy: ćwiczenia: Czesław Radzewicz Radosław Chrapkiewicz, Filip Ozimek Ernest Grodner Wykład 17 - przypomnienie
Bardziej szczegółowoMechanika kwantowa. Jak opisać atom wodoru? Jak opisać inne cząsteczki?
Mechanika kwantowa Jak opisać atom wodoru? Jak opisać inne cząsteczki? Mechanika kwantowa Równanie Schrödingera Ĥ E ψ H ˆψ = Eψ operator różniczkow Hamiltona energia funkcja falowa h d d d + + m d d dz
Bardziej szczegółowoWstęp do Optyki i Fizyki Materii Skondensowanej
Wstęp do Optyki i Fizyki Materii Skondensowanej Część I: Optyka, wykład 2 wykład: Piotr Fita pokazy: Jacek Szczytko ćwiczenia: Aneta Drabińska, Paweł Kowalczyk, Barbara Piętka Wydział Fizyki Uniwersytet
Bardziej szczegółowoAtom ze spinem i jądrem
Atom ze spinem i jądrem Powtórzenie E 3s 2s 3p 2p 3d Ruch w polu ekranowym znosi degenracje ze wzgledu na l 1s Li l Powtórzenie 5 2 P 3/2 F=I+J 5P F= I-J 5 2 P 1/2 struktura subtelna struktura nadsubtelna
Bardziej szczegółowoWstęp do Optyki i Fizyki Materii Skondensowanej
Wstęp do Optyki i Fizyki Materii Skondensowanej Część I: Optyka, wykład 3 wykład: Piotr Fita pokazy: Jacek Szczytko ćwiczenia: Aneta Drabińska, Paweł Kowalczyk, Barbara Piętka Wydział Fizyki Uniwersytet
Bardziej szczegółowoWykład Budowa atomu 3
Wykład 14. 12.2016 Budowa atomu 3 Model atomu według mechaniki kwantowej Równanie Schrödingera dla atomu wodoru i jego rozwiązania Liczby kwantowe n, l, m l : - Kwantowanie energii i liczba kwantowa n
Bardziej szczegółowoWstęp do Optyki i Fizyki Materii Skondensowanej
Wstęp do Optyki i Fizyki Materii Skondensowanej Część I: Optyka, wykład 2 wykład: Piotr Fita pokazy: Andrzej Wysmołek ćwiczenia: Anna Grochola, Barbara Piętka Wydział Fizyki Uniwersytet Warszawski 2014/15
Bardziej szczegółowoWstęp do Optyki i Fizyki Materii Skondensowanej
Wstęp do Optyki i Fizyki Materii Skondensowanej Część I: Optyka, wykład 1 wykład: Piotr Fita pokazy: Andrzej Wysmołek ćwiczenia: Anna Grochola, Barbara Piętka Wydział Fizyki Uniwersytet Warszawski 2014/15
Bardziej szczegółowoWstęp do Optyki i Fizyki Materii Skondensowanej
Wstęp do Optyki i Fizyki Materii Skondensowanej Część I: Optyka, wykład 8 wykład: Piotr Fita pokazy: Andrzej Wysmołek ćwiczenia: Aneta Drabińska, Barbara Piętka, Paweł Kowalczyk Wydział Fizyki Uniwersytet
Bardziej szczegółowoWstęp do Optyki i Fizyki Materii Skondensowanej
Wstęp do Optyki i Fizyki Materii Skondensowanej Część I: Optyka, wykład 1 wykład: Piotr Fita pokazy: Andrzej Wysmołek ćwiczenia: Paweł Kowalczyk, Barbara Piętka Wydział Fizyki Uniwersytet Warszawski 2015/16
Bardziej szczegółowoTechnika laserowa. dr inż. Sebastian Bielski. Wydział Fizyki Technicznej i Matematyki Stosowanej PG
Technika laserowa dr inż. Sebastian Bielski Wydział Fizyki Technicznej i Matematyki Stosowanej PG Technika laserowa Zakres materiału (wstępnie przewidywany) 1. Bezpieczeństwo pracy z laserem 2. Własności
Bardziej szczegółowo4. ELEMENTY PŁASKIEGO STANU NAPRĘŻEŃ I ODKSZTAŁCEŃ
4. ELEMENTY PŁASKIEGO STANU NAPRĘŻEŃ I ODKSZTAŁCEŃ 1 4. 4. ELEMENTY PŁASKIEGO STANU NAPRĘŻEŃ I ODKSZTAŁCEŃ 4.1. Elementy trójkątne Do opisywania dwuwymiarowego kontinuum jako jeden z pierwszych elementów
Bardziej szczegółowo1 Płaska fala elektromagnetyczna
1 Płaska fala elektromagnetyczna 1.1 Fala w wolnej przestrzeni Rozwiązanie równań Maxwella dla zespolonych amplitud pól przemiennych sinusoidalnie, reprezentujące płaską falę elektromagnetyczną w wolnej
Bardziej szczegółowoDiagnostyka plazmy - spektroskopia molekularna. Ewa Pawelec wykład dla pracowni specjalistycznej
Diagnostyka plazmy - spektroskopia molekularna Ewa Pawelec wykład dla pracowni specjalistycznej Plazma Różne rodzaje plazmy: http://www.ipp.cas.cz/mi/index.html http://www.pro-fusiononline.com/welding/plasma.htm
Bardziej szczegółowoWYKŁAD 6 KINEMATYKA PRZEPŁYWÓW CZĘŚĆ 2 1/11
WYKŁAD 6 KINEMATYKA PRZEPŁYWÓW CZĘŚĆ 1/11 DEFORMACJA OŚRODKA CIĄGŁEGO Rozważmy dwa elementy płynu położone w pewnej chwili w bliskich sobie punktach A i B. Jak zmienia się ich względne położenie w krótkim
Bardziej szczegółowoFIZYKA-egzamin opracowanie pozostałych pytań
FIZYKA-egzamin opracowanie pozostałych pytań Andrzej Przybyszewski Michał Witczak Marcin Talarek. Definicja pracy na odcinku A-B 2. Zdefiniować różnicę energii potencjalnych gdy ciało przenosimy z do B
Bardziej szczegółowo21 Symetrie Grupy symetrii Grupa translacji
21 Symetrie 21.1 Grupy symetrii Spróbujmy odpowiedzieć sobie na pytanie, jak zmienia się stan układu kwantowego pod wpływem transformacji układu współrzędnych. Najprostszą taką transformacją jest np. przesunięcie
Bardziej szczegółowoWstęp do Optyki i Fizyki Materii Skondensowanej
Wstęp do Optyki i Fizyki Materii Skondensowanej Część I: Optyka, wykład 2 wykład: Piotr Fita pokazy: Andrzej Wysmołek ćwiczenia: Anna Grochola, Barbara Piętka Wydział Fizyki Uniwersytet Warszawski 2013/14
Bardziej szczegółowoVII.1 Pojęcia podstawowe.
II.1 Pojęcia podstawowe. Jan Królikowski Fizyka IBC 1 Model matematyczny ciała sztywnego Zbiór punktów materialnych takich, że r r = const; i, j= 1,... N i j Ciało sztywne nie ulega odkształceniom w wyniku
Bardziej szczegółowoKwantowe splątanie dwóch atomów
Walne Zebranie Oddziału Poznańskiego Polskiego Towarzystwa Fizycznego Poznań, 7 grudnia 2006 Kwantowe splątanie dwóch atomów Ryszard Tanaś Uniwersytet im. Adama Mickiewicza Zakład Optyki Nieliniowej http://zon8.physd.amu.edu.pl/~tanas
Bardziej szczegółowoModelowanie molekularne
Ck08 Modelowanie molekularne metodami chemii kwantowej Dr hab. Artur Michalak Zakład Chemii Teoretycznej Wydział Chemii UJ Wykład 10 http://www.chemia.uj.edu.pl/~michalak/mmod2007/ Podstawowe idee i metody
Bardziej szczegółowoAtom wodoru. Model klasyczny: nieruchome jądro +p i poruszający się wokół niego elektron e w odległości r; energia potencjalna elektronu:
ATOM WODORU Atom wodoru Model klasyczny: nieruchome jądro +p i poruszający się wokół niego elektron e w odległości r; energia potencjalna elektronu: U = 4πε Opis kwantowy: wykorzystując zasadę odpowiedniości
Bardziej szczegółowoWstęp do Optyki i Fizyki Materii Skondensowanej
Wstęp do Optyki i Fizyki Materii Skondensowanej Część I: Optyka, wykład 6 wykład: Piotr Fita pokazy: Andrzej Wysmołek ćwiczenia: Anna Grochola, Barbara Piętka Wydział Fizyki Uniwersytet Warszawski 2014/15
Bardziej szczegółowoWykład 14. Elementy algebry macierzy
Wykład 14 Elementy algebry macierzy dr Mariusz Grządziel 26 stycznia 2009 Układ równań z dwoma niewiadomymi Rozważmy układ równań z dwoma niewiadomymi: a 11 x + a 12 y = h 1 a 21 x + a 22 y = h 2 a 11,
Bardziej szczegółowoMatematyka stosowana i metody numeryczne
Ewa Pabisek Adam Wosatko Piotr Pluciński Matematyka stosowana i metody numeryczne Konspekt z wykładu 14 Rachunekwektorowy W celu zdefiniowania wektora a należy podać: kierunek(prostą na której leży wektor)
Bardziej szczegółowoPodstawy fizyczne absorpcji rentgenowskiej
Podstawy fizyczne absorpcji rentgenowskiej Anna Wolska IF PAN Warszawa 2006 http://www-als.lbl.gov/als/quickguide/vugraph.html Promieniowanie rentgenowskie - promieniowanie elekromagnetyczne w zakresie
Bardziej szczegółowoWYKŁAD 2 Podstawy spektroskopii wibracyjnej, model oscylatora harmonicznego i anharmonicznego. Częstość oscylacji a struktura molekuły Prof. dr hab.
WYKŁAD 2 Podstawy spektroskopii wibracyjnej, model oscylatora harmonicznego i anharmonicznego. Częstość oscylacji a struktura molekuły Prof. dr hab. Halina Abramczyk POLITECHNIKA ŁÓDZKA Wydział Chemiczny
Bardziej szczegółowoModyfikacja schematu SCPF obliczeń energii polaryzacji
Modyfikacja schematu SCPF obliczeń energii polaryzacji Zakład Metod Obliczeniowych Chemii 11 kwietnia 2006 roku 1 Po co? Jak? 2 Algorytm Analiza zbieżności 3 dla układów symetrycznych 4 Fulleren 5 Po co?
Bardziej szczegółowoPoczątek XX wieku. Dualizm korpuskularno - falowy
Początek XX wieku Światło: fala czy cząstka? Kwantowanie energii promieniowania termicznego postulat Plancka efekt fotoelektryczny efekt Comptona Fale materii de Broglie a Dualizm korpuskularno - falowy
Bardziej szczegółowoZASADY ZALICZENIA PRZEDMIOTU MBS
ZASADY ZALICZENIA PRZEDMIOTU MBS LABORATORIUM - MBS 1. ROZWIĄZYWANIE WIDM kolokwium NMR 25 kwietnia 2016 IR 30 maja 2016 złożone 13 czerwca 2016 wtorek 6.04 13.04 20.04 11.05 18.05 1.06 8.06 coll coll
Bardziej szczegółowoII.4 Kwantowy moment pędu i kwantowy moment magnetyczny w modelu wektorowym
II.4 Kwantowy moment pędu i kwantowy moment magnetyczny w modelu wektorowym Jan Królikowski Fizyka IVBC 1 II.4.1 Ogólne własności wektora kwantowego momentu pędu Podane poniżej własności kwantowych wektorów
Bardziej szczegółowoWstęp do Optyki i Fizyki Materii Skondensowanej
Wstęp do Optyki i Fizyki Materii Skondensowanej Część I: Optyka, wykład 6 wykład: Piotr Fita pokazy: Jacek Szczytko ćwiczenia: Aneta Drabińska, Paweł Kowalczyk, Barbara Piętka, Michał Karpiński Wydział
Bardziej szczegółowoWYKŁAD NR 3 OPIS DRGAŃ NORMALNYCH UJĘCIE KLASYCZNE I KWANTOWE.
1 WYKŁAD NR 3 OPIS DRGAŃ NORMALNYCH UJĘCIE KLASYCZNE I KWANTOWE. Współrzędne wewnętrzne 2 F=-fq q ξ i F i =-f ij x j U = 1 2 fq2 U = 1 2 ij f ij ξ i ξ j 3 Najczęściej stosowaną metodą obliczania drgań
Bardziej szczegółowoSPEKTROSKOPIA IR I SPEKTROSKOPIA RAMANA JAKO METODY KOMPLEMENTARNE
SPEKTROSKOPIA IR I SPEKTROSKOPIA RAMANA JAKO METODY KOMPLEMENTARNE Promieniowanie o długości fali 2-50 μm nazywamy promieniowaniem podczerwonym. Absorpcja lub emisja promieniowania z tego zakresu jest
Bardziej szczegółowoMody sprzężone plazmon-fonon w silnych polach magnetycznych
Mody sprzężone plazmon-fonon w silnych polach magnetycznych Mody sprzężone w półprzewodnikach polarnych + E E pl η = st α = E E pl ξ = p B.B. Varga,, Phys. Rev. 137,, A1896 (1965) A. Mooradian and B. Wright,
Bardziej szczegółowoAtom wodoru w mechanice kwantowej. Równanie Schrödingera
Fizyka atomowa Atom wodoru w mechanice kwantowej Moment pędu Funkcje falowe atomu wodoru Spin Liczby kwantowe Poprawki do równania Schrödingera: struktura subtelna i nadsubtelna; przesunięcie Lamba Zakaz
Bardziej szczegółowoZespolona funkcja dielektryczna metalu
Zespolona funkcja dielektryczna metalu Przenikalność elektryczna ośrodków absorbujących promieniowanie elektromagnetyczne jest zespolona, a także zależna od częstości promieniowania, które przenika przez
Bardziej szczegółowoWydajność konwersji energii słonecznej:
Wykład II E we Wydajność konwersji energii słonecznej: η = E wy E we η całkowite = η absorpcja η kreacja η dryft/dyf η separ η zbierania E wy Jednostki fotometryczne i energetyczne promieniowania elektromagnetycznego
Bardziej szczegółowo1. Przesłanki doświadczalne mechaniki kwantowej.
1 Pytania egzaminacyjne: 1. Przesłanki doświadczalne mechaniki kwantowej. 2. Efekt fotoelektryczny- interpretacja Einsteina. 3. Efekt fotoelektryczny: jak skorelowana jest liczba wybijanych elektronów
Bardziej szczegółowoOPTYKA KWANTOWA Wykład dla 5. roku Fizyki
OPTYKA KWANTOWA Wykład dla 5. roku Fizyki c Adam Bechler 2006 Instytut Fizyki Uniwersytetu Szczecińskiego Rezonansowe oddziaływanie układu atomowego z promieniowaniem "! "!! # $%&'()*+,-./-(01+'2'34'*5%.25%&+)*-(6
Bardziej szczegółowoobrotów. Funkcje falowe cząstki ze spinem - spinory. Wykład II.3 29 Pierwsza konwencja Condona-Shortley a
Wykład II.1 25 Obroty układu kwantowego Interpretacja aktywna i pasywna. Macierz obrotu w trzech wymiarach a operator obrotu w przestrzeni stanów. Reprezentacja obrotu w przestrzeni funkcji falowych. Transformacje
Bardziej szczegółowoUniwersytet Śląski w Katowicach str. 1 Wydział Matematyki, Fizyki i Chemii
Uniwersytet Śląski w Katowicach str. 1 Kierunek i poziom studiów: Chemia, pierwszy poziom Sylabus modułu: Chemia kwantowa 021 Nazwa wariantu modułu (opcjonalnie): 1. Informacje ogólne koordynator modułu
Bardziej szczegółowoRozdział 23 KWANTOWA DYNAMIKA MOLEKULARNA Wstęp. Janusz Adamowski METODY OBLICZENIOWE FIZYKI 1
Janusz Adamowski METODY OBLICZENIOWE FIZYKI 1 Rozdział 3 KWANTOWA DYNAMIKA MOLEKULARNA 3.1 Wstęp Metoda ta umożliwia opis układu złożonego z wielu jonów i elektronów w stanie podstawowym. Hamiltonian układu
Bardziej szczegółowoMody sprzęŝone plazmon-fonon w silnych polach magnetycznych
Mody sprzęŝone plazmon-fonon w silnych polach magnetycznych Klasyczny przykład pośredniego oddziaływania pola magnetycznego na wzbudzenia fononowe Schemat: pole magnetyczne (siła Lorentza) nośniki (oddziaływanie
Bardziej szczegółowoMetody rozwiązania równania Schrödingera
Metody rozwiązania równania Schrödingera Równanie Schrödingera jako algebraiczne zagadnienie własne Rozwiązanie analityczne dla skończonej i nieskończonej studni potencjału Problem rozwiązania równania
Bardziej szczegółowoPole elektromagnetyczne. Równania Maxwella
Pole elektromagnetyczne (na podstawie Wikipedii) Pole elektromagnetyczne - pole fizyczne, za pośrednictwem którego następuje wzajemne oddziaływanie obiektów fizycznych o właściwościach elektrycznych i
Bardziej szczegółowoWykład 14. Termodynamika gazu fotnonowego
Wykład 14 Termodynamika gazu fotnonowego dr hab. Agata Fronczak, prof. PW Wydział Fizyki, Politechnika Warszawska 16 stycznia 217 dr hab. A. Fronczak (Wydział Fizyki PW) Wykład: Elementy fizyki statystycznej
Bardziej szczegółowoFizyka. dr Bohdan Bieg p. 36A. wykład ćwiczenia laboratoryjne ćwiczenia rachunkowe
Fizyka dr Bohdan Bieg p. 36A wykład ćwiczenia laboratoryjne ćwiczenia rachunkowe Literatura Raymond A. Serway, John W. Jewett, Jr. Physics for Scientists and Engineers, Cengage Learning D. Halliday, D.
Bardziej szczegółowoTeorie wiązania chemicznego i podstawowe zasady mechaniki kwantowej Zjawiska, które zapowiadały nadejście nowej ery w fizyce i przybliżały
WYKŁAD 1 Teorie wiązania chemicznego i podstawowe zasady mechaniki kwantowej Zjawiska, które zapowiadały nadejście nowej ery w fizyce i przybliżały sformułowanie praw fizyki kwantowej: promieniowanie katodowe
Bardziej szczegółowoElektrodynamika Część 1 Elektrostatyka Ryszard Tanaś Zakład Optyki Nieliniowej, UAM
Elektrodynamika Część 1 Elektrostatyka Ryszard Tanaś Zakład Optyki Nieliniowej, UAM http://zon8.physd.amu.edu.pl/\~tanas Spis treści 1 Literatura 3 2 Elektrostatyka 4 2.1 Pole elektryczne......................
Bardziej szczegółowoEfekt Comptona. Efektem Comptona nazywamy zmianę długości fali elektromagnetycznej w wyniku rozpraszania jej na swobodnych elektronach
Efekt Comptona. Efektem Comptona nazywamy zmianę długości fali elektromagnetycznej w wyniku rozpraszania jej na swobodnych elektronach Efekt Comptona. p f Θ foton elektron p f p e 0 p e Zderzenia fotonów
Bardziej szczegółowoUwzględnienie energii korelacji w metodach ab initio - przykłady
Uwzględnienie energii korelacji w metodach ab initio - przykłady Funkcje falowe (i funkcje bazy) jawnie skorelowane - zależa jawnie od odległości międzyelektronowych r ij = r i r j Funkcje falowe w postaci
Bardziej szczegółowogęstością prawdopodobieństwa
Funkcja falowa Zgodnie z hipotezą de Broglie'a, cząstki takie jak elektron czy proton, mają własności falowe. Własności falowe cząstki (lub innego obiektu) w mechanice kwantowej opisuje tzw. funkcja falowa(,t)
Bardziej szczegółowo13.1 Układy helopodobne (trójcząstkowe układy dwuelektronowe)
Janusz Adamowski METODY OBLICZENIOWE FIZYKI 1 Rozdział 13 UKŁADY KILKU CZĄSTEK W MECHANICE KWANTOWEJ 13.1 Układy helopodobne (trójcząstkowe układy dwuelektronowe) Zajmiemy się kwantowym opisem atomu He
Bardziej szczegółowoElektrodynamika Część 1 Elektrostatyka Ryszard Tanaś Zakład Optyki Nieliniowej, UAM
Elektrodynamika Część 1 Elektrostatyka Ryszard Tanaś Zakład Optyki Nieliniowej, UAM http://zon8.physd.amu.edu.pl/~tanas Spis treści 1 Literatura 3 2 Elektrostatyka 4 2.1 Pole elektryczne....................
Bardziej szczegółowoElektrodynamika Część 4 Magnetostatyka Ryszard Tanaś Zakład Optyki Nieliniowej, UAM
Elektrodynamika Część 4 Magnetostatyka Ryszard Tanaś Zakład Optyki Nieliniowej, UAM http://zon8.physd.amu.edu.pl/\~tanas Spis treści 5 Magnetostatyka 3 5.1 Siła Lorentza........................ 3 5.2 Prawo
Bardziej szczegółowodr Mariusz Grządziel 15,29 kwietnia 2014 Przestrzeń R k R k = R R... R k razy Elementy R k wektory;
Wykłady 8 i 9 Pojęcia przestrzeni wektorowej i macierzy Układy równań liniowych Elementy algebry macierzy dodawanie, odejmowanie, mnożenie macierzy; macierz odwrotna dr Mariusz Grządziel 15,29 kwietnia
Bardziej szczegółowoWykład 13 Mechanika Kwantowa
Wykład 13 Mechanika Kwantowa Maciej J. Mrowiński mrow@if.pw.edu.pl Wydział Fizyki Politechnika Warszawska 25 maja 2016 Maciej J. Mrowiński (IF PW) Wykład 13 25 maja 2016 1 / 21 Wprowadzenie Sprawy organizacyjne
Bardziej szczegółowoRównania dla potencjałów zależnych od czasu
Równania dla potencjałów zależnych od czasu Potencjały wektorowy A( r, t i skalarny ϕ( r, t dla zależnych od czasu pola elektrycznego E( r, t i magnetycznego B( r, t definiujemy poprzez następujące zależności
Bardziej szczegółowoOPTYKA KWANTOWA Wykład dla 5. roku Fizyki
OPTYKA KWANTOWA Wykład dla 5. roku Fizyki c Adam Bechler 006 Instytut Fizyki Uniwersytetu Szczecińskiego Równania (3.7), pomimo swojej prostoty, nie posiadają poza nielicznymi przypadkami ścisłych rozwiązań,
Bardziej szczegółowoPodstawy Fizyki III Optyka z elementami fizyki współczesnej. wykład 18, Mateusz Winkowski, Łukasz Zinkiewicz
Podstawy Fizyki III Optyka z elementami fizyki współczesnej wykład 18, 07.12.2017 wykład: pokazy: ćwiczenia: Czesław Radzewicz Mateusz Winkowski, Łukasz Zinkiewicz Radosław Łapkiewicz Wykład 17 - przypomnienie
Bardziej szczegółowoWstęp do optyki i fizyki materii skondensowanej. O: Wojciech Wasilewski FMS: Mateusz Goryca
Wstęp do optyki i fizyki materii skondensowanej O: Wojciech Wasilewski FMS: Mateusz Goryca 1 Zasady części O Wykład przeglądowy Ćwiczenia rozszerzające lub ilustrujące Sprawdzane prace domowe psi.fuw.edu.pl/main/wdoifms
Bardziej szczegółowoSymulacja układu sztywnych kul
Symulacja układu sztywnych kul Dawid Toton 5 listopada 4 Streszczenie Opisano program symulujący układ sztywnych kul zderzających się doskonale sprężyście, wykonujących ruch postępowy. Zaprezentowany jest
Bardziej szczegółowoFizyka Laserów wykład 5. Czesław Radzewicz
Fizyka Laserów wykład 5 Czesław Radzewicz rezonatory optyczne, optyczne wnęki rezonansowe rezonatory otwarte: Fabry-Perot E t E 0 R 0.99 T 1 0 E r R R R 0. R 0.9 E t = TE 0 e iδφ R 0.5 R 0.9 E t Gires-Tournois
Bardziej szczegółowoFale elektromagnetyczne
Fale elektromagnetyczne dr inż. Ireneusz Owczarek CMF PŁ ireneusz.owczarek@p.lodz.pl http://cmf.p.lodz.pl/iowczarek 2012/13 Plan wykładu Spis treści 1. Analiza pola 2 1.1. Rozkład pola...............................................
Bardziej szczegółowoOddzia lywania miedzycz. jony molekularne lub atomy. edzy A i B:
Notatki do wyk ladu XIII Oddzia lywania miedzycz asteczkowe A i B zamknietopow lokowe czasteczki, jony molekularne lub atomy. Energia oddzia lywania E oddz mi edzy A i B: E oddz = E AB (E A + E B ) ()
Bardziej szczegółowoElektrodynamika Część 3 Pola elektryczne w materii Ryszard Tanaś Zakład Optyki Nieliniowej, UAM
Elektrodynamika Część 3 Pola elektryczne w materii Ryszard Tanaś Zakład Optyki Nieliniowej, UAM http://zon8.physd.amu.edu.pl/\~tanas Spis treści 4 Pola elektryczne w materii 3 4.1 Polaryzacja elektryczna..................
Bardziej szczegółowoMECHANIKA OGÓLNA (II)
MECHNIK GÓLN (II) Semestr: II (Mechanika I), III (Mechanika II), rok akad. 2013/2014 Liczba godzin: sem. II *) - wykład 30 godz., ćwiczenia 30 godz. sem. III *) - wykład 30 godz., ćwiczenia 30 godz., ale
Bardziej szczegółowoTENSOMETRIA ZARYS TEORETYCZNY
TENSOMETRIA ZARYS TEORETYCZNY Stan naprężenia jest niemożliwy do pomiaru, natomiast łatwo zmierzyć stan odkształcenia na powierzchni zewnętrznej badanej konstrukcji. Aby wyznaczyć stan naprężenia trzeba
Bardziej szczegółowo