JAK MATEMATYKA POZWALA OPISYWAĆ WSZECHŚWIAT. 1 Leszek Błaszkiewicz

Podobne dokumenty
Astronomia. Znając przyspieszenie grawitacyjne planety (ciała), obliczyć możemy ciężar ciała drugiego.

GRAWITACJA MODUŁ 6 SCENARIUSZ TEMATYCZNY LEKCJA NR 2 FIZYKA ZAKRES ROZSZERZONY WIRTUALNE LABORATORIA FIZYCZNE NOWOCZESNĄ METODĄ NAUCZANIA.

14 POLE GRAWITACYJNE. Włodzimierz Wolczyński. Wzór Newtona. G- stała grawitacji 6, Natężenie pola grawitacyjnego.

Ruchy planet. Wykład 29 listopada 2005 roku

Podstawy fizyki sezon 1 VII. Pole grawitacyjne*

Grawitacja - powtórka

DYNAMIKA dr Mikolaj Szopa

Podstawy fizyki sezon 1 VII. Pole grawitacyjne*

ODDZIAŁYWANIA W PRZYRODZIE ODDZIAŁYWANIA GRAWITACYJNE

W poszukiwaniu nowej Ziemi. Andrzej Udalski Obserwatorium Astronomiczne Uniwersytetu Warszawskiego

Sztuczny satelita Ziemi. Ruch w polu grawitacyjnym

Sprawdzian 2. Fizyka Świat fizyki. Astronomia. Sprawdziany podsumowujące. sin = 0,0166 cos = 0,9999 tg = 0,01659 ctg = 60,3058

Obraz Ziemi widzianej z Księżyca

Kontrola wiadomości Grawitacja i elementy astronomii

Wstęp do astrofizyki I

Aktualizacja, maj 2008 rok

Jak zmieni się wartość siły oddziaływania między dwoma ciałami o masie m każde, jeżeli odległość między ich środkami zmniejszy się dwa razy.

Wykład 2 - zagadnienie dwóch ciał (od praw Keplera do prawa powszechnego ciążenia i z powrotem..)

Wykład 5 - całki ruchu zagadnienia n ciał i perturbacje ruchu keplerowskiego

SPRAWDZIAN NR Merkury krąży wokół Słońca po orbicie, którą możemy uznać za kołową.

Prawo powszechnego ciążenia, siła grawitacyjna, pole grawitacyjna

ETAP II. Astronomia to nauka. pochodzeniem i ewolucją. planet i gwiazd. na wydarzenia na Ziemi.

To ciała niebieskie o średnicach większych niż 1000 km, obiegające gwiazdę i nie mające własnych źródeł energii promienistej, widoczne dzięki

Spis treści. Przedmowa PRZESTRZEŃ I CZAS W FIZYCE NEWTONOWSKIEJ ORAZ SZCZEGÓLNEJ TEORII. 1 Grawitacja 3. 2 Geometria jako fizyka 14

Zadania do testu Wszechświat i Ziemia

NIE FAŁSZOWAĆ FIZYKI!

Wirtualny Hogwart im. Syriusza Croucha

Plan wykładu. Mechanika Układu Słonecznego

Kształcenie w zakresie podstawowym. Klasa 1

1. Obserwacje nieba 2. Gwiazdozbiór na północnej strefie niebieskiej 3. Gwiazdozbiór na południowej strefie niebieskiej 4. Ruch gwiazd 5.

ZADANIA ZAMKNIETE W zadaniach 1-25 wybierz i zaznacz na karcie odpowiedzi poprawna

Mechanika ogólna. Kinematyka. Równania ruchu punktu materialnego. Podstawowe pojęcia. Równanie ruchu po torze (równanie drogi)

FIZYKA-egzamin opracowanie pozostałych pytań

Plan wykładu. Mechanika układów planetarnych (Ukł. Słonecznego)

Wędrówki między układami współrzędnych

LUBELSKA PRÓBA PRZED MATURĄ 2018 poziom podstawowy

Sprawdzian Na rysunku przedstawiono siłę, którą kula o masie m przyciąga kulę o masie 2m.

Równa Równ n a i n e i ru r ch u u ch u po tor t ze (równanie drogi) Prędkoś ędkoś w ru r ch u u ch pros pr t os ol t i ol n i io i wym

Wymagania edukacyjne z matematyki klasa IV technikum

Praca. Siły zachowawcze i niezachowawcze. Pole Grawitacyjne.

Zasady dynamiki Newtona. dr inż. Romuald Kędzierski

Skala jasności w astronomii. Krzysztof Kamiński

MATeMAtyka klasa II poziom rozszerzony

2) R stosuje w obliczeniach wzór na logarytm potęgi oraz wzór na zamianę podstawy logarytmu.

Zasady dynamiki Newtona. Ilość ruchu, stan ruchu danego ciała opisuje pęd

Układ Słoneczny Pytania:

Spis treści. Tom 1 Przedmowa do wydania polskiego 13. Przedmowa 15. Wstęp 19

ROZKŁAD MATERIAŁU NAUCZANIA KLASA 2, ZAKRES PODSTAWOWY

Oznacza to, że chcemy znaleźć minimum, a właściwie wartość najmniejszą funkcji

OPIS MODUŁ KSZTAŁCENIA (SYLABUS)

Elementy dynamiki klasycznej - wprowadzenie. dr inż. Romuald Kędzierski

ODPOWIEDZI I SCHEMAT PUNKTOWANIA ZESTAW NR 2 POZIOM PODSTAWOWY. Etapy rozwiązania zadania

ROZKŁAD MATERIAŁU DO II KLASY LICEUM (ZAKRES ROZSZERZONY) A WYMAGANIA PODSTAWY PROGRAMOWEJ.

OPIS MODUŁ KSZTAŁCENIA (SYLABUS)

Prezentacja. Układ Słoneczny

Plan wynikowy. z fizyki dla klasy pierwszej liceum profilowanego

Mechanika teoretyczna

I. KARTA PRZEDMIOTU. Zapoznanie z układem współrzędnych sferycznych horyzontalnych.

Feynmana wykłady z fizyki. [T.] 1.1, Mechanika, szczególna teoria względności / R. P. Feynman, R. B. Leighton, M. Sands. wyd. 7.

Dydaktyka matematyki, IV etap edukacyjny (ćwiczenia) Ćwiczenia nr 7 Semestr zimowy 2018/2019

pobrano z serwisu Fizyka Dla Każdego zadania fizyka, wzory fizyka, matura fizyka

8. TRYGONOMETRIA FUNKCJE TRYGONOMETRYCZNE KĄTA OSTREGO.

MECHANIKA II. Praca i energia punktu materialnego

KRZYŻÓWKA Może być np. równoboczny lub rozwartokątny. Jego pole to a b HASŁO:

str 1 WYMAGANIA EDUKACYJNE ( ) - matematyka - poziom podstawowy Dariusz Drabczyk

MATEMATYKA WYKAZ UMIEJĘTNOŚCI WYMAGANYCH NA POSZCZEGÓLNE OCENY DLA KLASY DRUGIEJ

Zadania przygotowawcze do konkursu o tytuł NAJLEPSZEGO MATEMATYKA KLAS PIERWSZYCH I DRUGICH POWIATU BOCHEŃSKIEGO rok szk. 2017/2018.

Wykłady z Fizyki. Grawitacja

Wymagania edukacyjne z matematyki w klasie II A i II B Liceum Plastycznego Zakres podstawowy Przygotowane w oparciu o propozycję wydawnictwa Nowa Era

Krzywe stożkowe Lekcja V: Elipsa

Wstęp do astrofizyki I

EGZAMIN MATURALNY Z MATEMATYKI

Technikum Nr 2 im. gen. Mieczysława Smorawińskiego w Zespole Szkół Ekonomicznych w Kaliszu

Wirtualny Hogwart im. Syriusza Croucha

Wykład Prawa Keplera Wyznaczenie stałej grawitacji Równania opisujące ruch planet

GRAWITACJA I ELEMENTY ASTRONOMII

Optyka. Wykład IX Krzysztof Golec-Biernat. Optyka geometryczna. Uniwersytet Rzeszowski, 13 grudnia 2017

Technikum Nr 2 im. gen. Mieczysława Smorawińskiego w Zespole Szkół Ekonomicznych w Kaliszu

WYMAGANIA EDUKACYJNE Z MATEMATYKI W KLASIE II A ROK SZKOLNY 2013/ ZAKRES PODSTAWOWY

SIŁA JAKO PRZYCZYNA ZMIAN RUCHU MODUŁ I: WSTĘP TEORETYCZNY

WYRAŻENIA ALGEBRAICZNE

PodziaŁ planet: Zewnętrzne: Wewnętrzne: Merkury. Jowisz. Wenus. Saturn. Ziemia. Uran. Mars. Neptun

Przedmiotowy system oceniania wraz z określeniem wymagań edukacyjnych klasa druga zakres rozszerzony

Plan wykładu. Mechanika układów planetarnych (Ukł. Słonecznego)

Wielcy rewolucjoniści nauki

Aplikacje informatyczne w Astronomii. Internet źródło informacji i planowanie obserwacji astronomicznych

Wymagania na egzamin poprawkowy z matematyki z zakresu klasy drugiej TECHNIKUM

Zadanie. Oczywiście masa sklejonych ciał jest sumą poszczególnych mas. Zasada zachowania pędu: pozwala obliczyć prędkość po zderzeniu

Propozycja szczegółowego rozkładu materiału dla 4-letniego technikum, zakres podstawowy i rozszerzony. Klasa I (90 h)

Treści dopełniające Uczeń potrafi:

Funkcją sinus kąta α nazywamy stosunek przyprostokątnej leżącej naprzeciw kąta α do przeciwprostokątnej w trójkącie prostokątnym, i opisujemy jako:

Egzamin maturalny z fizyki i astronomii 5 Poziom podstawowy

Funkcje trygonometryczne. XX LO (wrzesień 2016) Matematyka elementarna Temat #5 1 / 14

DYNAMIKA SIŁA I JEJ CECHY

RAMOWY ROZKŁAD MATERIAŁU Z MATEMATYKI DLA KLAS I-III LICEUM OGÓLNOKSZTAŁCĄCEGO PRZY CKU NR 1

wersja

Podstawy Procesów i Konstrukcji Inżynierskich. Dynamika

Zagadnienia z matematyki dla klasy II oraz przykładowe zadania

Odległość mierzy się zerami

Transkrypt:

JAK MATEMATYKA POZWALA OPISYWAĆ WSZECHŚWIAT 1 Leszek Błaszkiewicz

2 Matematyka w Astrometrii

Matematyka w Astrometrii Astrometria (astronomia pozycyjna) najstarszy dział astronomii zajmujący się pomiarami pozornych położeń i ruchów ciał niebieskich. Dzieli się na astronomię sferyczną, zawierającą matematyczną teorię potrzebną do opisywania ruchów ciał na sferze niebieskiej oraz astronomię praktyczną, obejmującą teorię przyrządów astrometrycznych, metody obserwacji i ich opracowywania. 3

4 Matematyka w Astrometrii

Eratostenes z Cyreny 3 wiek p.n.e. Wynik Erastotenesa 6250km Współczesne wyniki 6370km

Hipparchos 129 p.n.e (lub 190 p.n.e.. Wynik Hipparchosa 67 promieni Ziemi Współczesne wyniki 60 promieni Ziemi

7 Matematyka w Astrometrii

8 Matematyka w Astrometrii

Matematyka w Astrometrii Trygonometria sferyczna zajmuje się związkami w trójkątach na powierzchni kuli. Dla trójkąta sferycznego prawdziwe są wzory: wzór sinusów (Abu'l-Wefa, X w.), wzór cosinusów dla boków (Regiomontanus, XV w.), wzór cosinusów dla kątów (F. Viète, 2 poł. XVI w.), 9 wzór cotangensów, wzór na pole trójkąta.

10 Matematyka w Astrometrii

Matematyka w Astrometrii Każdy element trójkąta sferycznego jest mniejszy od 180 Suma boków trójkąta sferycznego jest mniejsza od 360 ; 0 < a + b + c < 360 Suma kątów A+B+C trójkąta sferycznego jest zawsze większa od 180 i mniejsza od 540 ; 180 < A + B + C < 540 Bok każdego trójkąta sferycznego jest większy od wartości bezwzględnej różnicy dwóch pozostałych boków i mniejszy od ich sumy; b c < a < b + c W trójkącie sferycznym suma dwóch kątów jest mniejsza od trzeciego kąta powiększonego o 180 ; A + B < C + 180 11

12 Matematyka w Astrometrii

13 Matematyka w Astrometrii

Matematyka w Astrometrii Przejście od współrzędnych układu horyzontalnego (wysokość h i azymut A) do współrzędnych godzinowych opisywane jest trójką następujących wzorów: 14

15 Ruchy Planet

16 Ruchy Planet

17 Ruchy Planet

Ruchy Planet Trzecie prawo Keplera opisuje wzór: gdzie T to okres ruchu po orbicie, a G to stała grawitacyjna, która wynosi: 18 Wielkość w nawiasie jest stała, a jej wartość zależy tylko od masy M ciała, wokół którego krąży planeta. Stosunek: Jest stały

Ruchy Planet I Prawo Keplera raz jeszcze 19 orbita eliptyczna, 0 < e < 1 orbita paraboliczna, e = 1 orbita hiperboliczna, e > 1

Ruchy Planet Mechanika Nieba 20

Ruchy Planet Prawo powszechnego ciążenia M1*R1=M2*R2 Środek masy 21

Ruchy Planet Prawo powszechnego ciążenia 22

Ciążenie Jeżeli masa sferycznie symetrycznej planety o promieniu r wynosi M, a masa danego ciała m, to wartość ciężaru ciała na powierzchni planety dana jest wzorem: gdzie G jest stałą grawitacji Zwykle wielkość: 23 nazywa się przyspieszeniem grawitacyjnym na powierzchni planety i oznacza przez g, co prowadzi do prostego wzoru łączącego masę ciała z jego ciężarem: Oznacza to, że przy ustalonym g ciężar jest proporcjonalny do masy ciała.

Ciążenie Ale mamy też II zasadę dynamiki Newtona: Przyspieszenie z jakim porusza się ciało jest proporcjonalne do działającej siły, a odwrotność masy jest współczynnikiem proporcjonalności. Kierunek i zwrot przyspieszenia jest zgodny z kierunkiem i zwrotem siły. 24 Jak odróżnić a od g?

Ciążenie F= m g F= m a 25

26 Ciążenie

Ciążenie Dla r = 1000m T 1 min 27

Jasności Gwiazd 28 Hipparch (ok.190-120 p.n.e.)

Jasności Gwiazd Logarytm to w matematyce wynik operacji odwrotna względem potęgowania. Kluczową własnością logarytmów jest fakt, iż służą one zamianie często czasochłonnego mnożenia na dużo prostsze dodawanie. Logarytmem przy podstawie a z liczby b nazywa się taką liczbę c, oznaczaną zwykle log a b, której podstawa a podniesiona do potęgi c daje liczbę b, czyli 29 przy czym

Jasności Gwiazd log 1.7 x log e x log 10 x log e x = ln x e 2,718281828 30

Jasności Gwiazd Prawo Webera-Fechnera prawo wyrażające relację pomiędzy fizyczną miarą bodźca a reakcją układu biologicznego. Dotyczy ono reakcji na bodźce takich zmysłów jak wzrok, słuch czy poczucie temperatury. Jest to prawo fenomenologiczne będące wynikiem wielu obserwacji praktycznych i znajdujące wiele zastosowań technicznych. Wartość reakcji układu biologicznego jest proporcjonalna do logarytmu bodźca. Prawo to można wyrazić wzorem 31 gdzie: w - reakcja układu biologicznego (wrażenie zmysłowe), B - natężenie danego bodźca, B 0 - wartość początkowa natężenia danego bodźca,

Jasności Gwiazd Wzór Pogsona m 1 - m 2 = -2.5 log 10 (L 1 / L 2 ) L m /L m+5 =100 [logarytmujemy obustronnie] log L m log L m+5 = 2 32 czyli: log L m log L m+1 = 2/5 = 0.4 = log 2,51188643150958 L m /L n = 2,512 n-m

Jasności Gwiazd Słońce: 26,74 m Księżyc w pełni: 12,71 m Wenus (max): 4,7 m Mars (max): 2,7 m Jowisz: 2,5 m Merkury (max): 1,8 m Saturn: ok. 0,2 m Uran: ok. 5,5 m Neptun: ok. 7,5 m 33 α CMa (Syriusz): 1,46 m α Boo (Arktur): 0,04 m α Lyr (Wega): 0,03 m α Aur (Capella): 0,08 m β Ori (Rigel): 0,1 m α CMi (Procyon): 0,38 m α Vir (Spica): 1 m

34 Struktura Gwiazd

Struktura Gwiazd Subrahmanyan Chandrasekhar Arthur Stanley Eddington 35 WMiI Olsztyn, 8.03.2011

36 Struktura Gwiazd

37 Struktura Gwiazd

38 Opis Obiektów w Kosmosie

39 Opis Obiektów w Kosmosie

40 Opis Obiektów w Kosmosie

41 Opis Obiektów w Kosmosie

42 Opis Obiektów w Kosmosie

Opis Obiektów w Kosmosie Pulsary odkryte zostały przez Jocelyn Bell i Antony Hewisha w 1967 roku Hewish dostał za to w 1974 roku Nagrodę Nobla 43

44 Opis Obiektów w Kosmosie

ILE JEST PLANET? uaktualnienie : 3 lutego 2017 (3575 planet) W samej Drodze Mlecznej znajduje się prawdopodobnie około 100 miliardów planet. 45

46 Rozważania Kosmologiczne

Rozważania Kosmologiczne Równanie pola 47 Równanie Einsteina jest układem 10 sprzężonych równań eliptyczno-hiperbolicznych na składowe tensora metrycznego.

Rozważania Kosmologiczne Skalar w algebrze liniowej element ustalonego ciała nad którym zbudowana jest dowolna przestrzeń liniowa. Wektor w matematyce elementarnej, obiekt mający moduł (zwany też długością), kierunek wraz ze zwrotem. 48 Tensor obiekt matematyczny będący uogólnieniem pojęcia wektora.

49 Rozważania Kosmologiczne

Rozważania Kosmologiczne 8 G R v 2 R 2 kc 2 3 3 2 Aleksandr Friedman Podał rozwiązanie równania Einsteina dla ewoluującego Wszechświata 50 k = +1 k = 0 k= -1

Rozważania Kosmologiczne 1926 Georges Lemaître (1894-1966) po wysłuchaniu wykładu Edvina Hubble a, w ciągu jednej nocy buduje model matematyczny łączący teorię z obserwacjami. Wyniki publikuje w 1927 r. K= -1 K=0 51 K=+1

I to by było na tyle 52

53

WAHADŁO 54

POMIAR WARTOŚCI G Trzeba zmierzyć długość l Trzeba wyznaczyć okres T Wyliczyć z wzoru 55