RZECZPOSPOLITA POLSKA (12) TŁUMACZENIE PATENTU EUROPEJSKIEGO (19) PL (11) PL/EP 1467171 (13) T3 (96) Data i numer zgłoszenia patentu europejskiego: 07.04.2004 04252062.7 (51) Int. Cl. F41H5/007 (2006.01) (97) O udzieleniu patentu europejskiego ogłoszono: Urząd Patentowy Rzeczypospolitej Polskiej 15.03.2006 Europejski Biuletyn Patentowy 2006/11 EP 1467171 B1 (54) Tytuł wynalazku: System aktywnej ochrony (30) Pierwszeństwo: UA20033043140 08.04.2003 (43) Zgłoszenie ogłoszono: 13.10.2004 Europejski Biuletyn Patentowy 2004/42 (45) O złożeniu tłumaczenia patentu ogłoszono: 31.01.2007 Wiadomości Urzędu Patentowego 01/2007 (73) Uprawniony z patentu: Shumov Serhiy Oleksandrovych, Kyiv, UA (72) Twórca (y) wynalazku: PL/EP 1467171 T3 Shumov Serhiy Oleksandrovych, Kyiv, UA Khytryk Vasyl Onyphriyovych, Kyiv, UA Medvyd Volodymyr Stanislavovych, Kyiv, UA Poyhyna Marianna Ivanyvna, Kyiv, UA (74) Pełnomocnik: Kancelaria Patentowa rzecz. pat. Zbigniew Kamiński 02-011 Warszawa Al. Jerozolimskie 101/18 Uwaga: W ciągu dziewięciu miesięcy od publikacji informacji o udzieleniu patentu europejskiego, każda osoba może wnieść do Europejskiego Urzędu Patentowego sprzeciw dotyczący udzielonego patentu europejskiego. Sprzeciw wnosi się w formie uzasadnionego na piśmie oświadczenia. Uważa się go za wniesiony dopiero z chwilą wniesienia opłaty za sprzeciw (Art. 99 (1) Konwencji o udzielaniu patentów europejskich).
2 U-2813a/06 System aktywnej ochrony Przedmiotem wynalazku jest sektor uzbrojenia, zwłaszcza środki aktywnej ochrony sprzętu wojskowego przed szybkimi środkami niszczenia, w szczególności systemy aktywnej ochrony. Znane są już systemy aktywnej ochrony, wykorzystujące efekt wybuchu obronnego (niszczącego atakujące obiekty). Z francuskiego opisu patentowego nr 2676536 zatytułowanego System ochrony wyznaczonej strefy przed przenikaniem z zewnątrz obiektów znany jest system wyposażony przynajmniej w jeden system wyrzutni rurowych amunicji obronnej. Te wyrzutnie tworzą strefę ochronną w kształcie łuków albo okręgów. System jest wyposażony w zespół kierowania wystrzeliwaniem amunicji obronnej, oraz w środki wykrywania znajdujących się poza chronioną strefą obiektów. Te środki obejmują system wykrywaczy umieszczonych wewnątrz chronionej strefy, przyłączonych do centralnego zespołu kierowania. Niedogodnością tego systemu jest to, że wykrywacze znajdujących się poza chronioną strefą obiektów są umieszczone
3 wewnątrz chronionej strefy, co powoduje wzrost czasu reakcji dla amunicji obronnej. Ponadto umieszczenie wykrywaczy obiektów znajdujących się poza chronioną strefą, w odległości od płyty wyrzutni powoduje, że użycie tego wynalazku, na przykład dla czołgów, jest w praktyce nieodpowiednie. Znany jest również system aktywnej ochrony omówiony na stronie internetowej http://armor.vif2-ru/tanks/eqp/arena.html Ten znany system jest wyposażony w radar umieszczony na wieży czołgu, przy czym pulpit operatora jest umieszczony w wieży, natomiast amunicja obronna jest umieszczona dokoła wieży. Niedogodności powyższego systemu, który był użyty jako prototyp, są następujące: 1. Umieszczenie radaru na wieży co powoduje, że w przypadku jej trafienia, na przykład przez broń małokalibrową, albo szrapnel, albo minę rozpryskową, cały system aktywnej ochrony staje się ślepy i całkowicie bezużyteczny. 2. Umieszczenie amunicji obronnej dokoła wieży zmniejsza niezawodność i zdolność obronną całego systemu, ponieważ jej koncentracja w strefie wieży powiększa prawdopodobieństwo jej zniszczenia przez odłamki, wielkokalibrowe pociski z broni maszynowej i temu podobne. Wszystkie te niedogodności w zasadniczy sposób pogarszają niezawodność znanego systemu aktywnej ochrony. System aktywnej ochrony według części nieznamiennej zastrzeżenia 1 jest ujawniony w EP 0687 885 A.
4 Podstawą wynalazku jest rozwiązanie łączące amunicję obronną z zespołami wykrywania zbliżających się obiektów o dużej i małej prędkości i tworzące jeden autonomiczny zespół, oraz umieszczenie takich zespołów na obwodzie czołgu i na jego wieży, umożliwiając polepszenie taktycznych i technicznych osiągów systemu i jego niezawodności. Dla osiągnięcia tego celu system aktywnej ochrony jest wyposażony w centralny pulpit operatora dla wszystkich systemów, umieszczony wewnątrz pomieszczenia bojowego chronionego obiektu, w system wykrywania celu zawierający radar oraz system przetwarzania danych i sterowania, a również w amunicję obronną umieszczoną na chronionym obiekcie, przy czym każdy z ładunków amunicji obronnej, połączony z oddzielnym radarem i z zespołem przemieszczającym go w kierunku celu, jest umieszczony w pobliżu i jest połączony elektrycznie z systemem przetwarzania danych i sterowania;. Wymienione zespoły mieszczą się w autonomicznej chronionej skrzyni zawierającej zespół uruchamiający, oraz źródło energii jak również przynajmniej jeden ładunek amunicji obronnej połączony z radarem, a równocześnie zespół przemieszczający go w kierunku celu jest połączony z tym systemem przetwarzania danych i sterowania. Zespół uruchamiający i źródło energii są połączone ze sobą i z pulpitem operatora. Ponadto autonomiczna chroniona skrzynia jest opancerzona, a równocześnie ładunki amunicji obronnej są połączone poprzez radar z zespołem przemieszczającym je w kierunku celu.
5 System aktywnej ochrony zawiera również zespół przemieszczający amunicję obronną, mający postać śrub pociągowych, połączonych z silnikami elektrycznymi i z elementami bezpośredniego przemieszczania wzdłuż śrub pociągowych podsystemu chronionej przez radar amunicji, mającymi postać na przykład nakrętek. Autonomiczna chroniona skrzynia ma przynajmniej dwa zewnętrzne otwory, przez które amunicja obronna przemieszcza się i wysuwa się poza chroniony obiekt. Takie autonomiczne chronione skrzynie są umieszczone na półkach nad gąsienicami i na wieży czołgu. Przyczyna i wynik stanowią połączenie kombinacji zasady wynalazku i rozwiązania technicznego polegające na tym, że każdy ładunek amunicji obronnej jest trwale połączony z radarem i z zespołem przemieszczającym amunicję obronną w kierunku celu, oraz na (elektrycznym) połączeniu obu zespołów z systemem przetwarzania danych i sterowania, a zwłaszcza na połączeniu przynajmniej dwóch ładunków amunicji obronnej w jeden autonomiczny zespół umieszczony w autonomicznej skrzyni. Takie rozwiązanie umożliwia umieszczenie autonomicznych zespołów na całym obwodzie obrysu czołgu, oraz na jego wieży, co materializuje ideę tego technicznego rozwiązania poprawia taktyczne i techniczne osiągi całego systemu i jego niezawodność. Autonomiczne zespoły działają niezależnie, chroniąc ich sektory za pomocą obronnej eksplozji gdy zbliża się obiekt zagrażający czołgowi, umożliwiając zniszczenie tego obiektu,
6 w czasie drugiej, trzeciej i następnych prób, atakujących obiekt przemieszczający się wzdłuż tej samej trajektorii. Przemieszczając amunicję obronną w kierunku obiektu zagrażającego czołgowi umożliwia się osiągnięcie ważnego celu uniknięcie zniszczenia opancerzenia czołgu, jego struktury bojowej i technicznej dzięki eksplozji obronnej. Zasada wynalazku jest wyjaśniona na załączonym rysunku, na którym fig.1 przedstawia moduł umieszczony w opancerzonej skrzyni, w widoku perspektywicznym i w częściowym przekroju, fig.2 moduł z ładunkiem amunicji obronnej, wysuniętym poza gabaryt skrzyni, oraz radarem, w widoku perspektywicznym i w częściowym przekroju, fig.3 zespół przemieszczający amunicję obronną w kierunku zbliżających się pocisków przeciwczołgowych, w widoku z góry i w częściowym przekroju, fig.4 i 5 lokalizację modułów zawierających system aktywnej ochrony bronionego obiektu opancerzonego, na przykład czołgu, w widoku perspektywicznym, a fig.6 do 8 przechwytywanie zbliżających się pocisków przeciwczołgowych o dużej prędkości, różnych typów. System aktywnej ochrony jest wyposażony w system 1 przetwarzania danych i sterowania, w system 2 wykrywania celu, w system 3 niszczenia celu, w pulpit operatora 4, oraz w zespół 5 blokady obwodu kierowania ogniem, gdy włazy opancerzonego obiektu 6 są otwarte. W rozwiązaniu według wynalazku
7 system 2 wykrywania celu ma postać radaru. Pulpit operatora 4 jest umieszczony w pomieszczeniu bojowym 7 (na przykład w wieży czołgu patrz fig.5) chronionego opancerzonego obiektu 6, natomiast system 3 niszczenia celu ma postać ładunku amunicji obronnej 8 połączonego z zespołem wysuwającym tę amunicję obronną 8 w kierunku pocisków przeciwczołgowych 9 (celów). Ta amunicja obronna 8 jest ściśle połączona z radarem i tworzy z nim zespół (poz.2 fig.1 do 3). Zespół wysuwający ładunek amunicji obronnej 8 w kierunku zbliżającego się pocisku przeciwczołgowego 9 jest wyposażony w silnik elektryczny 10 z reduktorem 11, śrubą pociągową 12 i podstawą 13, współpracującą ze śrubą pociągową 12 i przemieszczającą się wzdłuż niej do położenia wysuniętego (fig.3), w którym zblokowane radar (poz.2) i amunicja obronna 8 są całkowicie wysunięte poza gabaryt opancerzonej skrzyni 14 (fig.1 i 2). Zblokowane w zespół radar (poz.2) i amunicja obronna 8 są umieszczone wewnątrz tej opancerzonej skrzyni 14 w pobliżu jej ścian bocznych 15, a równocześnie ładunki amunicji obronnej 8 umieszczone wewnątrz skrzyni 14 są równolegle do siebie i symetryczne względem geometrii wnętrza skrzyni (fig.1 i 2). Na rysunku są uwidocznione jeden system 1 przetwarzania danych i kierowania, dwa systemy 2 wykrywania celu i dwa systemy 3 niszczenia celu. Te systemy 1, 2 i 3 mogą być zastosowane w ilości n=2, 4, 5, 6, 8 i większej. Te systemy 1, 2 i 3 są zastosowane dla całkowicie zautomatyzowanej jednostki bojowej. Każdy z tych zespołów jest umieszczony wewnątrz opancerzonej skrzyni 14 jako zblokowany zespół radaru (poz.2) i amunicji
8 obronnej 8. Moduły są umieszczone na wieży 16 opancerzonej jednostki 6 i na półkach nad gąsienicami 17, wzdłuż obwodu chronionego obiektu 6 (fig.4, 5). W rozwiązaniu według wynalazku moduł zawiera dodatkowo zespół uruchamiający 18 i źródło energii 19. Ten zespół uruchamiający 18 i źródło energii 19 są również umieszczone wewnątrz opancerzonej skrzyni 14. W rozwiązaniu według wynalazku wyjście z pulpitu operatora 4 jest połączone z wejściem do tych systemów (poz.1, 2 i 3), oraz z wejściem do zespołu uruchamiającego 18 dla wszystkich modułów, natomiast wyjścia z zespołu uruchamiającego 18 dla każdego z modułów są połączone z obydwoma silnikami elektrycznymi 10, powodującymi przemieszczanie podstawy 13 wzdłuż śruby pociągowej 12. W rozwiązaniu według wynalazku długość zespołu zblokowanych radarów (poz.2) i amunicji obronnej 8 zapewnia, że podczas eksplozji ładunek amunicji obronnej 8 znajduje się poza gabarytem chronionego opancerzonego obiektu (fig.6 do 8). W rozwiązaniu według wynalazku pierwszym zespołem umieszczonym od strony podstawy 13 jest radar (poz.2), natomiast amunicja obronna 8 jest umieszczona na końcu przeciwnym względem podstawy 13 (fig.1, 2 i 3). Jako całość składowe części modułu i systemu są zaopatrzone w instalację elektryczną 20. Ma ona zestyki 22 (wyłączniki krańcowe) umieszczone na włazach 21 chronionego opancerzonego obiektu 6, połączone z systemem 3 niszczenie celów za pomocą zespołu 5 blokującego obwody kierowania ogniem gdy włazy 21 tego chronionego opancerzonego obiektu 6 są otwarte (fig.4). W rozwiązaniu według wynalazku w przedniej ścianie opancerzo-
9 nej skrzyni 14 są usytuowane otwory 24 dla zblokowanego radaru (poz.2) i amunicji obronnej 8 (fig.1 do 3), przemieszczających się przez nie. Opancerzona skrzynia 14 ma uchwyty 15 służące do przenoszenia jej do miejsca zamontowania na chronionym opancerzonym obiekcie 6. System aktywnej ochrony działa następująco: W czasie walki chroniony opancerzony obiekt 6, na przykład czołg, jest wyposażony w system aktywnej ochrony, który jest ustawiony następująco (zakładając, że włazy są zamknięte): - zestyki 22 (wyłączniki krańcowe) są wciśnięte pokrywami włazów 21 powodując, że obwody elektryczne między pulpitem operatora 4 i systemem 3 niszczenia celów są zamknięte, - zespół źródła energii 19 jest wyłączony, - pulpit operatora 4 jest wyłączony, - celem zamaskowania modułów są one umieszczone na półkach nad gąsienicami 17, w miejscu przeznaczonym dla skrzynek technologicznych i kanistrów, - moduły są całkowicie gotowe do walki, ładunki amunicji obronnej 8 są osadzone na korpusie radaru (poz.2), który jest przymocowany do podstawy 13 zespołu przemieszczania amunicji obronnej 8, natomiast podstawy 13 mieszczą się skrzyni 14 w położeniu całkowicie wsuniętym do jej wnętrza. Gdy załoga otwiera włazy 21 (w ochranianym opancerzonym obiekcie 6) zestyki 22 (wyłączniki krańcowe) zostają otwarte, obwód elektryczny między pulpitem operatora 4 i systemem 3 niszczenia celów zostaje przerwany, zapewniając bezpieczne
10 wejście załogi do pomieszczenia bojowego 7 chronionego opancerzonego obiektu 6, oraz zabezpieczając amunicję obronną 8 przed jej nieuzasadnionym użyciem. Po wykonaniu tej operacji chroniony opancerzony obiekt 6 (na przykład czołg) przemieszcza się na pole walki. Na polu walki (z włazami 21 zamkniętymi) system aktywnej ochrony zostaje przesterowany do stanu gotowości bojowej. Celem włączenia systemu do stanu gotowości bojowej wszystkie podsystemy tego systemu powinny zostać aktywowane przez zasilenie energią ze źródła energii 19 zespołów roboczych. Podczas wykonywania tej operacji zostają załączone system 1 przetwarzania danych i sterowania, system 2 wykrywania celów i system 3 niszczenia celów. Sygnał sterujący jest doprowadzony do zespołu uruchamiającego 18 (który jest w stanie gotowości i oczekiwania na dodatkowy sygnał sterujący). Po wykonaniu operacji przygotowawczych załoga włącza pulpit operatora 4, wysyłając tym samym sygnał sterujący do każdego modułu. Wyzwolony tym sygnałem sterującym zespół uruchamiający 18 każdego z modułów przechodzi ze stanu gotowości do stanu operacyjnego i wysyła sygnał sterujący do zespołu przemieszczania amunicji obronnej 8, zwłaszcza do silnika elektrycznego 10. W odpowiedzi silnik elektryczny 10 za pomocą reduktora 11 przemieszcza wzdłuż śruby pociągowej 12 podstawę 13 z radarem 2 i amunicją obronną 8 (system 3 niszczenia celów), które są przymocowane do siebie i zblokowane ze sobą. Podczas przemieszczania się wzdłuż śruby pociągowej 12 podstawy 13, z przymocowanymi do niej i zblokowanymi radarem
11 (poz.2) i amunicją obronną 8, zespół wysuwa się przez otwór 24 w czołowej ścianie 23 opancerzonej skrzyni 14. Zespół zblokowanego radaru (poz.2) i amunicji obronnej 8 wysuwa się na odległość zapewniającą wystrzelenie amunicji obronnej 8 i jej eksplozji z dala od gabarytów chronionego opancerzonego obiektu (patrz fig.6 do 8). Po doprowadzeniu amunicji obronnej 8 do stanu gotowości bojowej, po otrzymaniu sygnału sterującego (doprowadzonego z pulpitu operatora 4) system 1 przetwarzania danych i sterowania, oraz system 2 wykrywania celów przechodzą do stanu operacyjnego. Wszystkie operacyjne radary (poz.2) modułów tworzą kołową strefę wykrywania zbliżających się celów (poz.9) o promieniu 2 m do 2,5 m (patrz fig.5). Wówczas system aktywnej ochrony jest gotowy do boju. Jeżeli czołg (poz.6) wyposażony w omówiony system aktywnej ochrony, przeznaczony do niszczenia pocisków przeciwczołgowych 9 (na przykład granatów przeciwczołgowych, granatów wystrzeliwanych z ręcznych wyrzutni, pocisków artyleryjskich, sterowanych albo nie sterowanych rakiet przeciwczołgowych) jest atakowany przez cel (poz.9), cel zostaje wykryty przez radar (poz.2). Otrzymany z radaru (poz.2) jednego z modułów sygnał jest przekazywany do systemu 1 przetwarzania danych i sterowania, w którym sygnał o celu jest identyfikowany (poz.9). W tym samym czasie identyfikowany jest moduł atakowany przez pocisk przeciwczołgowy 9 (cel). Po ustaleniu, że cel (poz.9) zagraża czołgowi, system 1 przetwarzania danych i sterowania wysyła sygnał do systemu 3
12 niszczenia celów aktywujący amunicję obronną 8 modułu, którego sektorowy radar (poz.2) zidentyfikował niebezpieczny cel (poz.9), zbliżający się pocisk przeciwczołgowy. System 3 niszczenia celów uruchamia się, wystrzeliwując amunicję obronną 8 modułu znajdującego się od strony atakowanej przez zagrażający czołgowi cel (poz.9), pocisk przeciwczołgowy. Eksplodując amunicja obronna 8 tworzy kołową strefę niszczącą zagrażający czołgowi cel (poz.9). Ta strefa niszcząca ma postać strumienia szybkich odłamków na różnej wysokości (poz.26 patrz fig.6 do 8), fali uderzeniowej i produktów eksplozji. Zbliżający się pocisk przeciwczołgowy 9 o cienkim pancerzu, poddany działaniu odłamków 26 i innych czynników niszczących, detonuje (eksploduje) nie osiągając głównego pancerza opancerzonego obiektu (chronionego opancerzonego obiektu 6), albo zostaje odrzucony od chronionej strefy (gdzie nie stanowi zagrożenia dla chronionego opancerzonego obiektu 6) (patrz fig.6). Zbliżające się pociski przeciwczołgowe 9 o grubym pancerzu zaatakowane przez podmuch strumienia szybkich odłamków na różnej wysokości (poz.26, patrz fig.7), przez falę uderzeniową i produkty eksplozji, odchylają swój tor od swej zadanej trajektorii i zbliżają się do głównego pancerza czołgu (poz.6) pod określonym kątem, który zasadniczo zmniejsza ich zdolność przebijania pancerza, albo gdy ich trajektoria zo-
13 staje silnie odchylona przemieszczają się w odległości od chronionego opancerzonego obiektu 6. Po dokonaniu operacji obronnej przez jeden ładunek amunicji obronnej 8 drugi ładunek amunicji obronnej 8 tego samego modułu (na podstawie komendy z systemu 1 przetwarzania danych i sterowania) za pomocą silnika elektrycznego 10 również automatycznie przemieszcza się z wnętrza skrzyni 14 do położenia bojowego. Po ustawieniu drugiego ładunku amunicji obronnej 8 w położeniu bojowym ten moduł i cały system aktywnej ochrony znajdują się znów w gotowości bojowej. W porównaniu z prototypem uzyskano powiększenie skuteczności działania systemu aktywnej ochrony, dzięki zapewnieniu kołowego wglądu w strefę ataku zbliżających się pocisków przeciwczołgowych, niezależnie od kąta obrotu wieży chronionego opancerzonego obiektu względem trajektorii zbliżającego się pocisku przeciwczołgowego, przez skrócenie czasu potrzebnego do wycelowania ładunku amunicji obronnej w cel, przez zapewnienie możliwości przechwycenia celów o małej prędkości (trafienia pocisku przeciwczołgowego) poruszających się z prędkością do 700 m/s, oraz celów o dużej prędkości, poruszających się z prędkością do 1200 m/s. W porównaniu z prototypem uzyskano zwiększenie skuteczności działania systemu aktywnej ochrony przez zastosowanie strumienia odłamków o dużej prędkości i różnej wysokości, tworzącego się podczas eksplozji amunicji obronnej. Wykonanie obudowy skrzyni z materiału pancernego z umieszczonymi w niej zespołami zapewnia, że mo-
14 duł jest chroniony przed pociskami małokalibrowymi, kulami małokalibrowymi i odłamkami. Umieszczenie opancerzonych skrzyń (z umieszczonymi w mich modułami) na półkach nad gąsienicami na obwodzie tego chronionego opancerzonego obiektu, w miejscu przeznaczonym dla zwykłych skrzyń i kanistrów, umożliwia maskowanie systemu na korpusie głównego pancerza chronionego obiektu.
15 Zastrzeżenia patentowe 1. System aktywnej ochrony obiektów wyposażony w centralny pulpit operatora umieszczony wewnątrz pomieszczenia bojowego chronionego obiektu, w system wykrywania celu zawierający radar, oraz w system przetwarzania danych i sterowania, a również w amunicję obronną umieszczoną na chronionym obiekcie, przy czym każdy z ładunków amunicji obronnej, połączony z radarem i z zespołem przemieszczającym go w kierunku celu, jest umieszczony w pobliżu i jest połączony elektrycznie z systemem przetwarzania danych i sterowania, a równocześnie ten radar, system przetwarzania danych i sterowania, oraz amunicja obronna mieszczą się w autonomicznej chronionej skrzyni zawierającej zespół uruchamiający, oraz zawierającej przynajmniej jeden dodatkowy ładunek amunicji obronnej połączony z radarem, a także zespół przemieszczający go w kierunku celu jest połączony z tym systemem przetwarzania danych i sterowania, przy czym zespół uruchamiający jest połączony z pulpitem operatora, znamienny tym, że każdy ładunek amunicji obronnej (8) jest trwale połączony z oddzielnym radarem, a
16 równocześnie autonomiczna chroniona skrzynia (14) zawiera źródło energii (19) połączone z zespołem uruchamiającym (18) i z pulpitem operatora (4). 2. System aktywnej ochrony według zastrz.1, znamienny tym, że jest wyposażony w autonomiczną opancerzoną chronioną skrzynię (14). 3. System według zastrz.1 albo 2, znamienny tym, że amunicja obronna (8) jest połączona poprzez radar z zespołami przemieszczającymi ją w kierunku celu (9). 4. System według jednego z zastrz.1 do 3, znamienny tym, że zespół przemieszczający amunicję obronną (8) w kierunku celu (9) ma postać śrub pociągowych (12), połączonych z silnikami elektrycznymi (10) i z elementami bezpośredniego przemieszczania wzdłuż śrub pociągowych (12) podsystemu chronionej przez radar amunicji, mającymi postać na przykład nakrętek. 5. System według zastrz.1 do 4, znamienny tym, że autonomiczna chroniona skrzynia (14) ma przynajmniej dwa zewnętrzne otwory (24), przez które amunicja obronna (8) przemieszcza się i wysuwa się poza gabaryt chronionego obiektu. 6. System według zastrz.1, znamienny tym, że autonomiczne chronione skrzynie (14) są umieszczone na półkach nad gąsienicami (17) i na wieży (16).
17 Wykaz oznaczeń 1. System przetwarzania danych i sterowania 2. System wykrywania celu 3. System niszczenia celu 4. Pulpit operatora 5. Zespół blokady obwodu kierowania ogniem 6. Opancerzony obiekt 7. Pomieszczenie bojowe 8. Amunicja obronna 9. Pocisk przeciwczołgowy, Cel 10. Silnik elektryczny 11. Reduktor 12. Śruba pociągowa 13. Podstawa 14. Opancerzona skrzynia 15. Boczna ściana skrzyni 16. Wieża 17. Gąsienica 18. Zespół uruchamiający 19. Źródło energii 20. Instalacja elektryczna 21. Właz 22. Zestyk (wyłącznik krańcowy) 23. Czołowa ściana skrzyni 24. Otwór 26. Odłamek