WYDZIAŁ TECHNOLOGII ŻYWNOŚCI STANDARYZACJA, MONITORING I ATESTACJA ŻYWNOŚCI

Podobne dokumenty
Wpływ ilości modyfikatora na współczynnik retencji w technice wysokosprawnej chromatografii cieczowej

Cz. 5. Podstawy instrumentalizacji chromatografii. aparatura chromatograficzna w skali analitycznej i modelowej - -- w części przypomnienie -

WPŁYW ILOŚCI MODYFIKATORA NA WSPÓŁCZYNNIK RETENCJI W TECHNICE WYSOKOSPRAWNEJ CHROMATOGRAFII CIECZOWEJ

Reakcje charakterystyczne aminokwasów

Instrukcja do ćwiczeń laboratoryjnych

Jakościowa i ilościowa analiza mieszaniny alkoholi techniką chromatografii gazowej

Reakcje charakterystyczne aminokwasów

Ilościowa analiza mieszaniny alkoholi techniką GC/FID

CEL ĆWICZENIA: Zapoznanie się z przykładową procedurą odsalania oczyszczanych preparatów enzymatycznych w procesie klasycznej filtracji żelowej.

OZNACZENIE JAKOŚCIOWE I ILOŚCIOWE w HPLC

data ĆWICZENIE 7 DYSTRYBUCJA TKANKOWA AMIDOHYDROLAZ

Analiza jakościowa wybranych aminokwasów

Ćwiczenie 4. Reakcja aminokwasów z ninhydryną. Opisz typy reakcji przebiegających w tym procesie i zaznacz ich miejsca przebiegu.

Wysokosprawna chromatografia cieczowa dobór warunków separacji wybranych związków

Instrukcja do ćwiczeń laboratoryjnych

OZNACZANIE ZAWARTOŚCI MANGANU W GLEBIE

Instrukcja do ćwiczeń laboratoryjnych

ĆWICZENIE 2. Usuwanie chromu (VI) z zastosowaniem wymieniaczy jonowych

Techniki immunochemiczne. opierają się na specyficznych oddziaływaniach między antygenami a przeciwciałami

HPLC? HPLC cz.1. Analiza chromatograficzna. Klasyfikacja metod chromatograficznych

PORÓWNANIE FAZ STACJONARNYCH STOSOWANYCH W HPLC

Oznaczanie SO 2 w powietrzu atmosferycznym

Jakościowe i ilościowe oznaczanie alkoholi techniką chromatografii gazowej

Oznaczanie mocznika w płynach ustrojowych metodą hydrolizy enzymatycznej

Instrukcja do ćwiczeń laboratoryjnych

Chemiczne składniki komórek

CHROMATOGRAFIA II 18. ANALIZA ILOŚCIOWA METODĄ KALIBRACJI

PP7: Wymiana jonowa i chromatografia jonowymienna oznaczanie kationów i anionów

48 Olimpiada Biologiczna Pracownia biochemiczna zasady oceniania rozwiązań zadań

Instrukcje opracowane przez: dr inż. Urszulę Kucharską dr hab. inż. Joannę Leszczyńską

Pytania z Wysokosprawnej chromatografii cieczowej

Laboratorium 8. Badanie stresu oksydacyjnego jako efektu działania czynników toksycznych

Zagadnienia z chemii na egzamin wstępny kierunek Technik Farmaceutyczny Szkoła Policealna im. J. Romanowskiej

Postępowanie-WB NG ZAŁĄCZNIK NR 5. Cena jednostkowa netto (zł) Nazwa asortymentu parametry techniczne

BADANIE WŁAŚCIWOŚCI FIZYKOCHEMICZNYCH AMINOKWASÓW

Wypełnia Wykonawca Opis Wykonawcy

Współczesne metody chromatograficzne: Chromatografia cienkowarstwowa

ANALIZA ŚLADOWYCH ZANIECZYSZCZEŃ ŚRODOWISKA I ROK OŚ II

Podstawy chromatografii i technik elektromigracyjnych / Zygfryd Witkiewicz, Joanna Kałużna-Czaplińska. wyd. 5, 4 dodr. Warszawa, 2015.

GraŜyna Chwatko Zakład Chemii Środowiska

Wodorotlenki. n to liczba grup wodorotlenowych w cząsteczce wodorotlenku (równa wartościowości M)

data Wstęp merytoryczny

Część laboratoryjna. Sponsorzy

Pytania z Chromatografii Cieczowej

Chromatogramy Załącznik do instrukcji z Technik Rozdzielania Mieszanin

Instrukcja do ćwiczeń laboratoryjnych

1. PRZYGOTOWANIE ROZTWORÓW KOMPLEKSUJĄCYCH

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ŚRODOWISKA 1)

10. ALKACYMETRIA. 10. Alkacymetria

Laboratorium 3 Toksykologia żywności

Wysokosprawna chromatografia cieczowa w analizie jakościowej i ilościowej

Identyfikacja substancji pochodzenia roślinnego z użyciem detektora CORONA CAD

6. Wykorzystanie tyrozynazy otrzymywanej z pieczarki dwuzarodnikowej (Agaricus Bisporus) do produkcji L-DOPA

Podstawy chromatografii i technik elektromigracyjnych / Zygfryd Witkiewicz, Joanna Kałużna-Czaplińska. wyd. 6-1 w PWN. Warszawa, cop.

Pracownia biochemiczna arkusz zadań

Kolumnowa Chromatografia Cieczowa I. 1. Czym różni się (z punktu widzenia użytkownika) chromatografia gazowa od chromatografii cieczowej?

Prof. dr hab. inż. M. Kamiński 2006/7 Katedra Chemii Analitycznej Wydział Chemiczny PG. Ćwiczenie: LC / GC. Instrukcja ogólna

Oznaczanie żelaza i miedzi metodą miareczkowania spektrofotometrycznego

CHROMATOGRAFIA JONOWYMIENNA

Spektrofotometryczne wyznaczanie stałej dysocjacji czerwieni fenolowej

Krew należy poddać hemolizie, która zachodzi pod wpływem izotonicznego odczynnika Drabkina.

ROBOCZA I CAŁKOWITA ZDOLNOŚD WYMIENNA JONITU

TECHNIKI SEPARACYJNE ĆWICZENIE. Temat: Problemy identyfikacji lotnych kwasów tłuszczowych przy zastosowaniu układu GC-MS (SCAN, SIM, indeksy retencji)

Ćwiczenie 1. Ćwiczenie Temat: Podstawowe reakcje nieorganiczne. Obliczenia stechiometryczne.

Ćwiczenie 6 Aminokwasy

1. Oznaczanie aktywności lipazy trzustkowej i jej zależności od stężenia enzymu oraz żółci jako modulatora reakcji enzymatycznej.

Właściwości aminokwasów i białek

OZNACZANIE ŻELAZA METODĄ SPEKTROFOTOMETRII UV/VIS

Kontrola produktu leczniczego. Piotr Podsadni

4A. Chromatografia adsorpcyjna B. Chromatografia podziałowa C. Adsorpcyjne oczyszczanie gazów... 5

KINETYKA HYDROLIZY SACHAROZY

ĆWICZENIE B: Oznaczenie zawartości chlorków i chromu (VI) w spoiwach mineralnych

Zadanie 2. [2 pkt.] Podaj symbole dwóch kationów i dwóch anionów, dobierając wszystkie jony tak, aby zawierały taką samą liczbę elektronów.

Lp. Opis wymaganych parametrów Opis oferowanych parametrów 1. System chromatograficzny dedykowany do analizy, rozdziału i oczyszczania białek.

CHROMATOGRAFIA CHROMATOGRAFIA GAZOWA

Rys. 1. Chromatogram i sposób pomiaru podstawowych wielkości chromatograficznych

Metody chromatograficzne w chemii i biotechnologii, wykład 5. Łukasz Berlicki

Instrukcja do ćwiczeń laboratoryjnych

d[a] = dt gdzie: [A] - stężenie aspiryny [OH - ] - stężenie jonów hydroksylowych - ] K[A][OH

Zadanie: 2 Zbadano odczyn wodnych roztworów następujących soli: I chlorku baru II octanu amonu III siarczku sodu

Spis treści. Wstęp... 9

IDENTYFIKACJA JAKOŚCIOWA NIEZNANEGO ZWIĄZKU ORGANICZNEGO

data ĆWICZENIE 12 BIOCHEMIA MOCZU Doświadczenie 1

ĆWICZENIE 2 KONDUKTOMETRIA

ĆWICZENIE 1: BUFORY 1. Zapoznanie z Regulaminem BHP 2. Oznaczanie ph 2.1. metoda z zastosowaniem papierków wskaźnikowych

Identyfikacja alkoholi techniką chromatografii gazowej

Laboratorium 4. Określenie aktywności katalitycznej enzymu. Wprowadzenie do metod analitycznych. 1. CZĘŚĆ TEORETYCZNA

ODNAWIALNE ŹRÓDŁA ENERGII I GOSPODARKA ODPADAMI STUDIA STACJONARNE

TECHNOLOGIA OCZYSZCZANIA WÓD I ŚCIEKÓW. laboratorium Wydział Chemiczny, Studia Niestacjonarne II

ĆWICZENIE 5 Barwniki roślinne. Ekstrakcja barwników asymilacyjnych. Rozpuszczalność chlorofilu

VI. ZMIĘKCZANIE WODY METODĄ JONOWYMIENNĄ

PROGRAM ĆWICZEŃ LABORATORYJNYCH Z CHEMII (SEMESTR LETNI) OCHRONA ŚRODOWISKA

VIII Podkarpacki Konkurs Chemiczny 2015/2016

CHEMIA ŚRODKÓW BIOAKTYWNYCH I KOSMETYKÓW PRACOWNIA CHEMII ANALITYCZNEJ. Ćwiczenie 5

Chemia nieorganiczna Zadanie Poziom: podstawowy

ĆWICZENIE 5 MECHANIZMY PROMUJĄCE WZROST ROŚLIN

MATERIAŁY DO ĆWICZEŃ LABORATORYJNYCH - CHROMATOGRAFIA JONOWA

WPŁYW SUBSTANCJI TOWARZYSZĄCYCH NA ROZPUSZCZALNOŚĆ OSADÓW

21. Wstęp do chemii a-aminokwasów

SPECJALNE TECHNIKI ROZDZIELANIA W BIOTECHNOLOGII. Laboratorium nr1 CHROMATOGRAFIA ODDZIAŁYWAŃ HYDROFOBOWYCH

Transkrypt:

CHROMATOGRAFIA CIECZOWA Zestawy do chromatografii cieczowej składają się z precyzyjnego układu pompującego, kolumny chromatograficznej, czułego układu detekcyjnego oraz rejestratora. Dodatkowo mogą być wyposażone w układ termostatujący kolumnę, system odgazowywania buforów, program sterujący parametrami rozdziału chromatograficznego oraz oprogramowanie do opracowywania i interpretacji wyników. Pompy stosowane w chromatografach muszą zapewniać regulowany przepływ buforów przy minimalnej pulsacji, zdolność utrzymywania wysokich ciśnień /do 400 atm. = 40 MPa/. Najczęściej stosuje się pompy tłokowe o ruchu postępowo-zwrotnym. Ponadto materiały z których są wykonane pompy muszą wykazywać wysoką odporność chemiczną. W przypadku post-kolumnowej detekcji spektrokolorymetrycznej oraz korzystania z wysokociśnieniowego urządzenia do wytwarzania gradientu stosuje się system składający się z dwóch niezależnych pomp. Kolumny chromatograficzne wykonane są ze szkła, tworzyw sztucznych lub ze stali nierdzewnej /w zależności od stosowanych ciśnień/. Rozmiary kolumn uzależnione są od charakteru wykonywanych rozdziałów /analityczne, preparatywne/. Ponadto układ rozdzielczy wyposażony jest w dozownik próbek /injektor - nakładający określoną objętość próbki na kolumnę/ oraz często pre-kolumnę ochronną oraz termostat kolumny. Detektory muszą gwarantować przede wszystkim wysoką czułość oraz linowość sygnału w szerokim zakresie stężeń analizowanych substancji. Najczęściej stosowanymi detektorami są detektory spektrofotometryczne, wykonujące pomiary absorbancji lub fluorescencji składników rozdzielanych próbek, pracujące w szerokim zakresie długości fali światła. Rejestracja chromatogramu polega na wykreśleniu krzywej elucji substancji wymywanych z kolumny przez rejestrator sprzężony z detektorem. Specjalne programy komputerowe pozwalają na jakościową i ilościową obróbkę uzyskanych danych /czasy retencji, pola powierzchni piku/, a ponadto programowanie i kontrolę parametrów rozdziału chromatograficznego. Dobór odpowiednich warunków rozdziału chromatograficznego zależy od składu chemicznego analizowanej próbki oraz celu analizy. Parametry wpływające na jakość rozdziału chromatograficznego to skład eluentu oraz jego zmiany /skokowe, gradientowe/, temperatura kolumny, zmiany przepływu w trakcie rozdziału. Związki o charakterze jonowym dobrze rozdzielają się metodami chromatografii jonowymiennej, gdyż substancja występująca w roztworze w formie jonu ulega retencji na odpowiednim wymieniaczu jonowym dzięki obecności grup funkcyjnych o przeciwnych ładunkach. Jakość takiego rozdziału zależy od ustalenia optymalnej wartości ph i siły jonowej używanych buforów. 1

histamine 15.90 tyramine 24.00 putrescine 33.38 cadaverine 43.06 agmatine 73.13 spermidine 77.95 spermine 89.83 WYDZIAŁ TECHNOLOGII ŻYWNOŚCI ĆWICZENIE I Analiza związków biologicznie aktywnych w produktach spożywczych wykrywanie amin biogennych metoda chromatograficzną Aminy biogenne są produktami degradacji aminokwasów [dekarboksylacji], a także aminacji/transaminacji aldehydów i ketonów. Niektóre z nich pełnią istotne funkcje fizjologiczne, będąc naturalnymi produktami metabolizmu [dopamina, noradrenalina, adrenalina, histamina], inne są produktami metabolizmu roślin lub mikroorganizmów. Chromatograficzna analiza amin biogennych jest możliwa m.in. z zastosowaniem silnych kationitów oraz odpowiedniego układu silnych buforów elucyjnych. Aminy biogenne daja pozytywną reakcję ninhydrynową [szczegółowy opis ćwiczenie II], dzięki czemu możliwa jest detekcja spektrofotometryczna przy =570 nm. 2.00000 1.00000 0.00000 10 20 30 40 50 60 70 80 90 100 110 Rys 1. Przykładowy chromatogram standardowej mieszaniny amin biogennych [500 nmol/ml] na jonowymieniaczu OSTION Lg ANB [Ingos, Czechy]. WYKONANIE: 1. Przygotowanie buforów elucyjnych o następującym składzie: [g/l] Bufor A Bufor B Kwas cytrynowy 1.35 14.00 Cytrynian sodowy dwuwodny 21.00 - NaCl 5.00 - KCl - 171.50 KBr 41.65 - KOH 85% - 10.00 Azydek sodu - - Izopropanol 250.00 ml 0 2

UWAGA: Wszystkie bufory należy przefiltorwać przez filtr 0,45 ultradźwiękowej pod próżnią. m oraz odgazować w łażni 2. Przygotowanie próbek: przygotować naważkę dostarczonej próbki i rozpuścić w 1 ml buforu próbkowego, odwirować, przefiltrować przez filtr strzykawkowy 0,45 m i przeprowadzić analizę chromatograficzną. Parametry rozdziału: Czas [min] Bufor elucyjny Temperatura kolumny 0,00 Bufor A 65 60,00 Bufor B 65 86,00 0,2 M NaOH [regeneracja] 65 101,00 130,00 Bufor A [równoważenie kolumny] 65 3. Na podstawie chromatogramu wzorcowego zidentyfikować aminy biogenne obecne w próbce oraz obliczyć ich stężenie. ĆWICZENIE II Kontrola zgodności składu chemicznego środków spożywczych z informacjami podawanymi przez producenta analiza aminokwasów metodą chromatografii jonowymiennej Analiza aminokwasów metodą chromatografii jonowymiennej jest rutynowo stosowana w wielu laboratoriach. Najczęściej używa się silnych kationitów z grupami SO 3 - H +. Kolumnę równoważy się buforem o odpowiednio niskim ph, zawierającym kationy Na +, wiążące się z grupami SO 3 -. Na tak przygotowaną kolumnę nakładana jest mieszanina aminokwasów (hydrolizat białka) w buforze o ph 2,2. Przy tej wartości ph cząsteczki wszystkich aminokwasów są kationami, więc zostają zaadsorbowane na jonowymieniaczu (zamiast kationów Na + ). W trakcie przemywania kolumny sekwencją buforów o rosnących wartościach ph oraz wzrastającej sile jonowej przy podwyższonej temperaturze kolumny, poszczególne aminokwasy odrywają się od kationitu w określonej kolejności, uzależnionej od siły z jaką zostały na niej zaadsorbowane (siła tych oddziaływań zależy od pi aminokwasu). Stężenie aminokwasów oznaczane jest spektrofotometrycznie po przeprowadzeniu reakcji ninhydrynowej - eluat wypływający z kolumny jest mieszany z odczynnikiem ninhydrynowym 3

Asp 21.97 Thr 27.58 Ser 29.28 Glu 36.92 Pro 41.43 Gly 45.70 Ala 47.95 Cys 51.50 Val 55.57 Met 59.33 Ile 62.33 Leu 63.93 Tyr 69.78 Phe 71.58 His 76.20 Lys 79.52 Arg 88.00 WYDZIAŁ TECHNOLOGII ŻYWNOŚCI /pompowanym przez pompę II/. Mieszanina reakcyjna przepływa następnie przez cewkę reakcyjną o odpowiedniej długości, umieszczoną w reaktorze zapewniającym wysoką temperaturę niezbędną do przeprowadzenia reakcji. Aminokwasy reagując z ninhydryną (wodzianem triketohydrindenu) w wysokiej temperaturze ulegają dekarboksylacji i oksydacyjnej deaminacji. Produktami tej reakcji są: aldehyd o mniejszej liczbie atomów węgla od aminokwasu (-1), amoniak i dwutlenek węgla oraz hydrindantyna (zredukowana ninhydryna). Uwolniony amoniak reaguje z hydrindantyną oraz kolejną cząsteczką ninhydryny, tworząc barwny związek purpurę Ruhemanna. Intensywność fioletowego zabarwienia jest proporcjonalna do zawartości grup -aminowych w próbce. Aminokwasy nie zawierające grupy -aminowej, reagują z ninhydryną tworząc produkt o barwie żółtej (prolina, hydroksyprolina). Po opuszczeniu reaktora produkty reakcji przepływają przez spektrofotometryczną kuwetę pomiarową /pomiar przy =440 i 570 nm/. Wartości pomiarów z detektora rejestrowane są przez komputer, kreślący krzywe elucyjne. Program komputerowy oprócz sterowania warunkami rozdziałów, zapewnia również integrację uzyskanych danych. 1.30 1.10 0.90 0.70 0.50 0.30 0.10-0.10 10 20 30 40 50 60 70 80 90 100 Rys 2. Przykładowy chromatogram standardowej mieszaniny aminokwasów [250 nmol/ml]. 4

WYKONANIE: 1. Przygotowanie próbek: produkt należy rozdrobnić przy pomocy młynka lub moździeża, aby wielkość cząstek nie przekraczała 0,5 mm [test - sito laboratoryjne]. 2. Przygotowanie hydrolizatu: odważyć ok. 50 mg próbki do fiolki hydrolizacyjnej, dodać 2,5 ml 6 M HCl i zamknąć szczelnie w atmosferze gazu obojętnego. Hydrolizę prowadzić przez 24 godz. w temperaturze 110 0 C. Hydrolizat zliofilizować i przechowywać w 4 0 C. Bezpośrednio przed analizą chromatograficzna liofilizat hydrolizatu rozpuścić w buforze do próbek i przefiltrować przez filtr strzykawkowy 0,45 m. 3. Przygotowanie buforów elucyjnych według poniższej tabeli: Tabela.1. Zestawienie składu buforów elucyjnych. Bufor I Bufor II Bufor III Bufor IV ph buforu 2,65 3,00 4,25 7,90 tiodiglikol (ml) 2,50 2,50 2,50 - Kwas cytrynowy (g/l) 11,54 10 7,53 - Cytrynian sodu (g/l) 3,45 5,6 9,06 19,60 Chlorek sodu (g/l) 9,65 8,36 18 52,60 Azydek sodu (g/l) 0,10 0,10 0,10 0,10 Kwas borowy (g/l) - - - 2,05 NaOH 50% w/v (ml) - - - 1,5 UWAGA: Wszystkie bufory należy przefiltrować przez filtr 0,45 ultradźwiękowej pod próżnią. 3. Parametry rozdziału chromatograficznego: m oraz odgazować w łaźni Czas [min] Bufor Temperatura kolumny [ C] Eluowane aminokwasy 0 Bufor cytrynianowo-sodowy ph 2,65 60 Asp, Thr, Ser, Glu 10 Bufor cytrynianowo-sodowy ph 3,0 60 Pro, Gly, Ala, Cys, Val 36 Bufor cytrynianowo-sodowy ph 4,25 60 Met, Ile, Leu 66 Bufor cytrynianowo-sodowy ph 7,9 74 Tyr, Phe, His, Lys, NH 3, Arg 78 0.2 M NaOH 74 Regeneracja jonowymieniacza 88 Bufor cytrynianowo-sodowy ph 2,65 74 Równoważenie złoża 107 Bufor cytrynianowo-sodowy ph 2,65 69 Zakończenie analizy 4. Wykonać analizę chromatograficzną mieszaniny standardowej aminokwasów oraz przygotowanego hydrolizatu. 5. Opierając się na chromatogramie roztworu wzorcowego [stężenie 250 nmol/ml] zidentyfikować aminokwasy obecne w badanej próbce oraz wyznaczyć skład aminokwasowy próbki przy zastosowaniu oprogramowania Chromulan. 5