Diagnostyka molekularna umożliwia terapie spersonalizowane. Janusz A. Siedlecki Centrum Onkologii-Instytut, Warszawa 2015
Rozwój Rozwój medycyny i nauk podstawowych w ciągu ostatnich pięćdziesięciu lat Medycyna biologia molekularna 1956 1970 1983 2002-4 Dziś Enzymy restrykcyje PCR HGP Badania wielkoskalowe
W latach 90-tych pojawia się pojęcie medycyna molekularna U podstaw rozwoju większość chorób leżą zaburzenia genetyczno-molekularne będące wynikiem predyspozycji genetycznych i wpływu czynników środowiskowych
Aby określić chorobę na poziomie molekularnym należy ustalić Status genomu/genu 030522 mik214 MaxEnt 3 36 [Ev51511,It50,En1] (0.050,200.00,0.200,1400.00,3,Cmp) 4: TOF MSMS 859.30ES+ 100 1193.55 120.08 1796.93 Status proteomu % 0 356.16 439.20 537.28 227.10 752.41 351.20 342.13 881.41 277.10 2385.43 651.30 1340.68 1441.74 982.49 1795.64 761.31 1096.46 652.36 1195.67 1570.67 1906.98 2350.93 2385.83 1924.99 1303.43 1503.65 2191.27 2253.90 1705.73 1998.02 2182.23 2524.46 2578.38 M/z 200 400 600 800 1000 1200 1400 1600 1800 2000 2200 2400 2600 Status środowiska/ mikrośrodowiska
Jakie narzędzia oferuje biologia molekularna Analiza zmian na poziomie chromosomu Ocena statusu genów Analiza zmian polimorficznych Analiza zmian w ekspresji genów Wykrywanie obcych transkryptów Wykrywanie zmian potranskrypcyjnych Wykrywanie zmian potranslacyjnych Wykrywanie zmian epigenetycznych Zmiany lokalizacyjne
Amplifikacja dowolnego fragmentu materiału genetycznego w pojedynczej komórce Genom komórki ludzkiej liczy 3 x 10 9 nukleotydów Założenie: Amplifikujemy kawałek o wielkości 300 nukleotydów, czyli 10 7 razy mniej niż cały genom. W komórce znajduje się 6 pg DNA (6 x 10-12 ) Ponieważ amplifikujmy 10 7 razy mniej czyli 6 x 10-19 g DNA Przy 30 cyklach teoretycznie otrzymuje ponad 10 9 razy więcej materiału czyli 6 x 10-10 g Tak wiec po 30 cyklach otrzymuje się minimum 600 pg amplifikowanego fragmentu
Aby dysponować wystarczającą ilością materiału konieczną do przeprowadzenia dowolnej analizy amplifikowanego fragmentu należy amplifikować materiał genetyczny z co najmniej 100 komórek W przypadku gdy zależy nam na analizie materiału z pojedynczej komórki należy zwiększyć liczbę cykli np. do 40 lub zastosować tzw. gniazdowy PCR
Prosta amplifikacja pozwala na stwierdzenie obecności amplifikowanego fragmentu Można to wykorzystać do badania obecności złącza w translokowanych chromosomach
Wykrywanie mutacji Badanie amplifikowanych fragmentów za pomocą enzymów restrykcyjnych (RFLP, PCR-RFLP) Badania zdolności do hybrydyzacji amplifikowanych fragmentów (heterodupleksy) Badanie zmian w ruchliwości jednoniciowych DNA amplifikowanego (SSCP) fragmentu Sekwencjonowanie
Sekwencjonowane Wady i zalety: Jest podstawową metodą potwierdzająca obecność mutacji Jest metodą którą można w dużym stopniu zautomatyzować Jest metodą tanią Jest metodą szybka Wymaga jednak aby analizowany materiał miał dobrą jakość
Błona komórkowa RTK RAS SOS GRB SHC RAF MEK Błona jądrowa ERK ERK Czynniki Transkrypcyjne
Szlaki sygnałowe EGFR
K-RAS a dlaczego nie H-RAS czy N-RAS N-RAS
Mięsaki stromalne przewodu pokarmowego GIST nowotwory podścieliska przewodu pokarmowego pochodzenia mezenchymalnego Lokalizacja: 70% w żołądku 20-30% w jelicie cienkim <10% w przełyku, jelicie grubym oraz odbytnicy
Całkowity czas przeżycia (%) Odpowiedź na leczenie imatinibem zależy od rodzaju mutacji w KIT/PDGFRA 100 90 80 70 60 50 40 30 20 10 0 0 100 200 300 400 500 600 700 800 Dni KIT ekson 11 (n=85) KIT ekson 9 (n=23) No kinase mutation (n=9) Heinrich et al. J Clin Oncol. 2003;21:4342. Reprinted with permission from the American Society of Clinical Oncology.
Błona komórkowa PKC DAG IP3 AKT EGF EGFR PLC PIP2 GRB SOS PI3K RAS PTEN Ca 2+ STAT3 STAT1 Jądro MYC, FOS, JUN, cyklina D1, p27 Regulacja cyklu komórkowego proliferacja RAF MEK ERK Rak Płuca MEKK JNK Zadziwiające okazało się że status genów RAS i BRAF nie ma znaczenia 15 % mutacji w genie RAS obserwuje się u zdrowych palaczy Warunkiem podawania leku antyegfr jest obecność mutacji w eksonie 18, 19 i 21. Mutacja w eksonie 20 jest mutacją wykluczającą Leki antyegfr: Cetuksymab Panitumumab Erlotynib Gefitynib Mutacje w genie EGFR są obecne u 10-15% pacjentów rasy kaukaskiej i 35% u azjatów
Wyniki badania mutacji w EGFR w niedrobnokomórkowym raku płuca G rupa badana 229 P acjenci bez mutacji - 193 P acjenci z mutacją 17 Materiał n ie o z n a c z a ln y 22
Wyniki badania mutacji w EGFR w niedrobnokomórkowym raku płuca E ks on 20 - [2] E ks on 18 - [1] T760M E ks on 20 i 21/18 i 20 - [2] E ks on 21 - [7] L858R E ks on 19 - [9]
U 3-5% pacjentów z niedrobnokomórkowym rakiem płuca stwierdza się obecność translokacji ALK/EML4 ALK jest receptorem błonowym o aktywności kinazy tyrozynowej Obecność translokacji wykrywa się z użyciem metody FISH. Podawanie selektywnego inhibitora ATPazowej aktywności receptora AKL kryzotynibu prowadzi do 62% obiektywnych odpowiedzi
Mięsaki Ewinga Tanslokacja t(11;22)(q24;q12) W ponad 80% przypadków gen EWS ulega fuzji z genem kodującym czynnik transkrypcyjny FLI-1
Translokacja t(11;22)(q24:q12) 5 gen EWS 3 Linia 1 5 gen z rodziny ETS 3 Linia 2 5 gen fuzyjny EWS/ETS 1 2 3 3 Linia 3 Produkt amplifikacji Prążek wskazujący na obecność translokacji
Mięsak jasnokomórkowy (CCS) Translokacja t(12;22)(q13;q12) W ponad 70% przypadków następuje fuzja genu EWS z genem ATF1 EWS eksony 7, 8 lub 9 z eksonami 3 lub 4 ATF1 Inne obserwowane zmiany dotyczą też chromosomów 8q, 7p11,9p,1p36
EWS ATF1 1 2 3 4 5 6 7 8 9 1011121314151617 1 2 3 4 5 6 7 1 2 3 4 5 6 7 8 4 5 6 7 1 2 3 4 5 6 7 5 6 7 1 2 3 4 5 6 7 8 9 5 6 7 1 2 3 4 5 6 7 Chromosom 22 Chromosom 12 7
Możliwości oceny statusu HER2
Specyficzność testu: marker - TYR 1 2 3 4 5 6 207 pz
Czułość testu: marker - TYR 1 2 3 4 284 pz 207 pz
Markery: MUC18, TYR, MART1 540 pz 410 pz M 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 235 pz 166 pz
Badania nad biologia procesu nowotworowego toczą się głównie w laboratoriach naukowych Dla celów diagnostycznych laboratorium powinno posiadać certyfikat laboratorium diagnostycznego.
Symulacja wyników badania klinicznego III fazy Założenie: Liczba pacjentów - 200 Kontrola - 200 Średnie przeżycie 22 miesiące Dodatkowe podawanie leku przedłuża życie do 27 mieś. Poprawia przeżycie czteroletnie o 5% 100% 50% 25%
Akredytacja Unii Europejskiej
Dziękuję za uwagę