RZECZPOSPOLITA POLSKA (12) TŁUMACZENIE PATENTU EUROPEJSKIEGO (19) PL (11) PL/EP 1833565 (96) Data i numer zgłoszenia patentu europejskiego: 14.12.2005 05824924.4 (13) (51) T3 Int.Cl. A61N 1/39 (2006.01) Urząd Patentowy Rzeczypospolitej Polskiej (97) O udzieleniu patentu europejskiego ogłoszono: 19.03.2014 Europejski Biuletyn Patentowy 2014/12 EP 1833565 B1 (54) Tytuł wynalazku: Automatyczny defibrylator zewnętrzny dla pacjentów dorosłych i pediatrycznych (30) Pierwszeństwo: 20.12.2004 US 637682 P (43) Zgłoszenie ogłoszono: 19.09.2007 w Europejskim Biuletynie Patentowym nr 2007/38 (45) O złożeniu tłumaczenia patentu ogłoszono: 29.08.2014 Wiadomości Urzędu Patentowego 2014/08 (73) Uprawniony z patentu: Koninklijke Philips N.V., Eindhoven, NL PL/EP 1833565 T3 (72) Twórca(y) wynalazku: DANIEL J. POWERS, Bothell, US (74) Pełnomocnik: rzecz. pat. Mariusz Kondrat KONDRAT KANCELARIA PRAWNO-PATENTOWA Al. Niepodległości 223/1 02-087 Warszawa Uwaga: W ciągu dziewięciu miesięcy od publikacji informacji o udzieleniu patentu europejskiego, każda osoba może wnieść do Europejskiego Urzędu Patentowego sprzeciw dotyczący udzielonego patentu europejskiego. Sprzeciw wnosi się w formie uzasadnionego na piśmie oświadczenia. Uważa się go za wniesiony dopiero z chwilą wniesienia opłaty za sprzeciw (Art. 99 (1) Konwencji o udzielaniu patentów europejskich).
AUTOMATYCZNY DEFIBRYLATOR ZEWNĘTRZNY DLA PACJENTÓW DOROSŁYCH I PEDIATRYCZNYCH Opis [0001] Niniejszy wynalazek dotyczy automatycznych defibrylatorów zewnętrznych (AED) i, w szczególności, AED, które są stosowane do defibrylacji zarówno pacjentów dorosłych, jak i pediatrycznych. [0002] AED są konwencjonalnie zaprojektowane do resuscytacji dorosłych pacjentów z migotaniem komór (VF), ponieważ największe prawdopodobieństwo wystąpienia VF notuje się wśród dorosłych. Jednakże, niewielki odsetek osób małoletnich może także doświadczyć VF i resuscytacja z zastosowaniem AED może im pomóc. Ponieważ tylko niewielki odsetek pacjentów stanowią osoby małoletnie, przyjętym zwyczajowo podejściem w projektowaniu AED dla pacjentów pediatrycznych jest modyfikowanie standardowego AED dla dorosłych, w taki sposób, by mógł być stosowany w trybie pediatrycznym. Przykład AED, który ma tryb pediatryczny, ujawniono w US Pat. 6,370,428. Najistotniejsza różnica pomiędzy trybami dla dorosłych i pediatrycznym polega na ilości energii dostarczanej przez wstrząs podczas defibrylacji z zastosowaniem AED. Poziom energii wynoszący w przybliżeniu 150 dżuli stosuje się podczas defibrylacji dorosłych pacjentów, podczas gdy pacjenci pediatryczni otrzymują na ogół wstrząsy wynoszące około 50 dżuli. Impulsy z mniejszą energią można zapewnić przez przestawienie przełącznika wyboru energii w taki sposób, aby impuls dostarczany przez jednostkę AED był na najniższym poziomie energii. W innych przykładach wykonania, takich jak te przedstawione w Pat. USA 6,134,468 i 6,374,137, wstrząsy są zawsze dostarczane przez AED z wyższym poziomem energii, jednak dla pacjentów pediatrycznych zestaw elektrod jest stosowany z tłumikiem w przewodach, który tłumi energię dostarczaną przez AED i zmniejsza ją do niższego poziom pediatrycznego. Inna różnica pomiędzy trybem dla dorosłych i pediatrycznym polega na zastosowanej analizie EKG, która musi uwzględniać różnice w rytmie pracy serca u pacjentów dorosłych i pediatrycznych. Inne różnice dotyczą wskazówek w zakresie RKO, innego miejsca przyłożenia elektrody u pacjentów pediatrycznych i zalecanego przez algorytm wstrząsu. [0003] W Pat. USA 6,125,298 ujawniono najbardziej odpowiadający dotychczasowy stan techniki i opisano układ do defibrylacji dla pacjentów pediatrycznych. Procesor jest w stanie wykryć i zidentyfikować elektrody pediatryczne. Można to zrobić alternatywnie przez kodowanie oporowe lub indukcyjne, lub przez wbudowany chip pamięci w elektrodach. [0004] W Europejskim Zgłoszeniu Patentowym 0 801 959 opisano typową terapię/port danych w przenośnym defibrylatorze. Terapia/port danych jest utworzony z dwoma integralnymi uszczelnieniami, które rozciągają się wokół korpusu portu. Dwa uszczelnienia tworzą szczelinę otaczającą port, w którą może rozciągać się część plastikowej obudowy defibrylatora. Uszczelnienia przeciwdziałają przedostaniu się do defibrylatora wody, brudu i innych zanieczyszczeń. [0005] Jak powszechnie wiadomo, defibrylację należy rozpocząć krótko po wystąpieniu VF, by pacjent mógł mieć jakiekolwiek realne szanse na przeżycie. Badania pokazały, że pod wpływem stresu związanego z taką presją czasu, świadkowie, w szczególności świadkowie będący laikami, mają 2
często kłopoty z wykonaniem nawet prostych procedur i obsługą urządzeń. W szczególności, udowodniono, że dla świadków przestawienie kontrolek AED i specjalnych elektrod dla pacjentów pediatrycznych może okazać się stresującym zadaniem, szczególnie gdy pacjent jest małym dzieckiem. Obecność specjalnego klawisza na AED do przełączenia na tryb pediatryczny pozostaje często niezauważona w ferworze akcji ratunkowej. Z drugiej strony, ponieważ przeważający odsetek pacjentów stanowią dorośli, obecność klawisza lub przełącznika dla pacjentów pediatrycznych jest niepotrzebna i tylko wprowadza zamieszanie podczas ratowania dorosłych. Jednak, jeśli kontrolka pediatryczna będzie mniej oczywista, może się stać ona jeszcze mniej jasna wtedy, gdy będzie potrzebna. Odpowiednio, pożądane jest umożliwienie takiego przełączenia AED na tryb pediatryczny, które będzie możliwie najprostsze, i które nie wprowadzi zamieszania podczas akcji ratunkowej dorosłego, i tak by nawet niedoświadczone osoby znajdujące się pod dużym stresem mogły przeprowadzić skuteczną resuscytację pacjenta pediatrycznego. [0006] Wynalazek zdefiniowano w zastrzeżeniu 1. Zastrzeżenia zależne definiują korzystne przykłady wykonania. Zgodnie z zasadami działania niniejszego wynalazku, opisano jednostkę AED, którą można przełączyć na protokół ratowania pediatrycznego po wsunięciu prostego, podobnego do klucza, urządzenia. Podobne do klucza urządzenie jest oddzielone od AED i wymaga jedynie jego wsunięcia, by zmienić tryb AED. Po wsunięciu do jednostki AED, protokół ratowania pediatrycznego zostaje uaktywniony przez AED, zapewniając wskazówki głosowe dotyczące pacjenta pediatrycznego, analizę EKG pracy serca dziecka i zmniejszony dopływ energii. Protokół może także opcjonalnie podawać wskazówki w zakresie RKO dotyczące pacjentów pediatrycznych. [0007] Jak przedstawiono w przykładzie wykonania, podobne do klucza urządzenie zmienia także ilustrację z miejscem przyłożenia elektrody na jednostce AED, z przyłożenia elektrody u dorosłych na przyłożenie elektrody u dzieci. Podobne do klucza urządzenie wsuwa się do otworu, który jest hermetycznie uszczelniony, by przeciwdziałać dostaniu się do jednostki AED przez otwór kurzu lub innych zanieczyszczeń. Aby przejść do trybu pediatrycznego, nie trzeba ustawiać lub przestawiać żadnych specjalnych klawiszy czy kontrolek; zmiana następuje całkowicie automatycznie po wsunięciu podobnego do klucza urządzenia do jednostki AED. [0008] Na rysunkach: FIGURA 1 stanowi perspektywiczny rysunek jednostki AED zbudowanej według zasad działania niniejszego wynalazku. FIGURA 2 stanowi widok z góry obudowy jednostki AED z FIGURY 1. FIGURA 3 przedstawia w postaci schematu blokowego główne elementy jednostki AED zbudowanej według zasad działania niniejszego wynalazku. FIGURA 4 stanowi widok z góry podobnego do klucza urządzenia do przełączania jednostki AED na tryb pediatryczny. FIGURA 5 przedstawia wsunięcie klucza do trybu pediatrycznego do jednostki AED. 3
FIGURA 6 przedstawia jednostkę AED z FIGURY 5 z wsuniętym kluczem do trybu pediatrycznego. [0009] W odniesieniu najpierw do FIGURY 1, przedstawiono jednostkę AED 10 w widoku perspektywicznym. Jednostka AED, taka jak ta przedstawiona, ma wymiary wynoszące w przybliżeniu 2,5 cala na 6 cali na 8 cali i waży około 4 funtów. Jednostka AED jest zamknięta w obudowie 12 mającej dwie połowy 12a i 12b, które są ze sobą uszczelnione, by przeciwdziałać przedostaniu się wody, kurzu i innych zanieczyszczeń do modułów elektronicznych wewnątrz obudowy. Jednostka AED 10 ma klawisz on/off 14 i klawisz wstrząsów 18, który wciska się by wywołać wstrząs defibrylacyjny. Jednostka AED ma klawisz informacji 16, który miga, gdy informacje dotyczące protokołu są dostępne dla operatora. Jednostka AED ma panel 20, który może być wyświetlaczem do wyświetlenia wizualnych informacji i wskazówek dla operatora. W przykładzie wykonania opisanym poniżej, informacje i wskazówki są przekazywane głosowo przez głośnik lub słuchawki i wyświetlanie wizualne nie jest konieczne. Jednostka AED ma łącznik 22, w którym umieszcza się pasujący łącznik w zestawie elektrod. Port podczerwieni (IR) 24 do przekazywania danych do i z jednostki AED, jest umieszczony z boku obudowy 12. [0010] Według zasad działania niniejszego wynalazku, jednostka AED 10 ma szczelinę 30, w którą wsuwane jest podobne do klucza urządzenie (zwane w niniejszym dokumencie "kluczem-pedi"), by przełączyć AED na protokół ratowania pediatrycznego. Szczelina 30 nie zapewnia dostępu do wnętrza obudowy 12. Zamiast tego, ścianki wnętrza szczeliny stanowią kontynuację materiału obudowy 12a, 12b, tak więc szczelina nie umożliwia żadnego fizycznego dostępu do wnętrza obudowy. Zatem kurz, brud i inne zanieczyszczenia nie dostaną się do obudowy przez szczelinę 30, ponieważ wnętrze szczeliny jest całkowicie uszczelnione. By nie dopuścić do gromadzenia się kurzu i zanieczyszczeń w szczelinie, otwór szczeliny 30 rozciąga się całkowicie przez dno obudowy 12b. [0011] FIGURA 2 stanowi widok z góry górnej powierzchni AED 10 w wykonanym przykładzie wykonania. Panel 20 zawiera szkic 24 głowy i tułowia człowieka z elektrodami (wskazanymi przez strzałki 26) przyczepionymi tuż poniżej prawego obojczyka i powyżej lewej dolnej przestrzeni międzyżebrowej, co stanowi korzystne miejsca przyłożenia elektrod u dorosłego. Tuż za membraną przykrywającą panel 20, na której narysowany jest szkic 24, znajdują się dwie kontrolki LED umieszczone we wskazanych miejscach 26 przyłożenia dwóch elektrod. Gdy odtwarzane są wskazówki głosowe protokołu instruujące ratującego, by przyłożył elektrody pacjentowi, dwie kontrolki LED migają w miejscach 26, co ma na celu zwrócić uwagę ratującego, by zastosował właściwe miejsca przyłożenia elektrod. [0012] Na padzie znajduje się także wskaźnik 28 "Nie dotykać", w postaci ikony przedstawiającej przekreśloną dłoń. Kontrolka LED za ikoną mruga wówczas, gdy wywołany ma zostać wstrząs, co ostrzega ratującego i pozostałe osoby, by odsunęły się od pacjenta i go nie dotykały, gdy wstrząs jest dostarczany. Powyżej klawisza on/off 14 znajduje się mała zielona kontrolka statusu LED 15, która miga raz na jakiś czas, gdy jednostka AED jest w trybie gotowości do pracy, co oznacza, że jednostka AED działa poprawnie i jest gotowa do zastosowania. 4
[0013] Główne elementy AED przedstawiono na FIGURZE 3 w postaci schematu blokowego. Dalsze szczegółowe informacje dotyczące działania AED można znaleźć w Pat. USA 5,836,993, autorstwa Cole "Urządzenie do elektroterapii układ sterujący i sposób". [0014] Na tej ilustracji, funkcje sterujące defibrylatora podzielono między jednostkę mikroprocesora (MPU) 102, elektroniczny układ scalony (ASIC) 104 i przyrząd kontrolny systemu 106. [0015] MPU 102 wykonuje kroki programu według instrukcji oprogramowania przekazywanych do niego z pamięci 114, która może zwierać jedną lub kilka pamięci spośród EPROM, RAM i flash ROM. MPU 102 steruje działaniem określonych kontrolek LED w systemie przez obwód sterujący LED 110, zawierający kontrolkę LED powiązaną z klawiszem wstrząsu 18, kontrolkę LED powiązaną ze wskaźnikiem Nie dotykać 28, i kontrolki LED, które wskazują miejsca 26 przyłożenia elektrod na szkicu tułowia 24. MPU 102 otrzymuje także informacje o statusie systemu, przedstawione przez blok 112, informacje dotyczące temperatury z wnętrza obudowy 12 przesyłane z czujnika temperatury (niepokazany), i sygnał z czujnika, gdy elektrody szkoleniowe są podłączone do łącznika 22. Czujnik szkoleniowy elektrod może być czujnikiem magnetycznym połączonym z łącznikiem 22, który wykrywa pole małego magnesu wbudowanego w łącznik szkoleniowego zestawu elektrod. [0016] Według zasad działania niniejszego wynalazku, MPU odpowiada także na sygnał z czujnika klucza-pedi powiązanego ze szczeliną 30, gdy klucz-pedi zostanie wsunięty do szczeliny celem przełączenia działania jednostki AED na protokół ratowania pediatrycznego. Czujnik klucza-pedi jest korzystnie takim czujnikiem, który nie wpływa negatywnie na hermetyczne uszczelnienie szczeliny, na przykład czujnikiem magnetycznym (np. przekaźnikiem hermetycznym wewnątrz obudowy), który reaguje na mały magnes w kluczu-pedi, lub czujnikiem optycznym, który wykrywa optycznie (na przykład za pomocą kontrolki LED i fotokomórki) obecność klucza-pedi w szczelinie 30. Czujnik mógłby być także przyciskiem lub przełącznikiem, który zostaje aktywowany przez wsunięcie kluczapedi, lub stykami elektrycznymi, które zostają zetknięte elektrycznie przez przewodzący elektryczność klucz-pedi. [0017] Układ ASIC 104 wprowadza mapę pamięci do pamięci systemu 114. Układ ASIC 104 jest synchronizowany przez zegar 107 i steruje także głośnikiem 120, który odtwarza głosowe instrukcje podczas stosowania AED. Układ ASIC 104 może pobudzać przekaźnik podczas dostarczania wstrząsu i system front-end EKG 124 w odpowiedzi na uruchomienie przez użytkownika klawisza wstrząsu 18 podczas akcji ratunkowej. Układ ASIC 104 pobudza kontrolkę LED powiązaną z klawiszem informacji w celu zasygnalizowania użytkownikowi, że informacje są dostępne i można je uzyskać przyciskając klawisz informacji 16. Układ ASIC zapewnia także połączenie z portem podczerwieni IR 24, przez który można załadować nowe informacje do jednostki AED, i przez który dane dotyczące ratowania mogą zostać przekazane do innego systemu przechowywania danych lub analizy. [0018] Przyrząd kontrolny systemu 106 przeprowadza automatyczne auto-testowanie AED i jego elementów. Przyrząd kontrolny systemu 106 kontroluje status kontrolki LED 15 w celu wykazania, że wynik auto-testowania wskazuje na poprawne działanie systemu i uruchamia brzęczyk 128 w celu zapewnienia słyszalnego alarmu informującego o tym, że system nie działa poprawnie. Szczegóły 5
odpowiedniego auto-testowania można znaleźć w Pat. USA 5,879,374, autorstwa Powers, i in.. dotyczącym "Zewnętrznego defibrylatora ze zautomatyzowanym auto-testowaniem przed użyciem,". Przyrząd kontrolny systemu 106 stanowi także interfejs defibrylatora z przełącznikiem on/off 14, klawiszem informacji 16, i czujnikiem powiązanym z łącznikiem 22, który sygnalizuje połączenie określonego rodzaju zestawu elektrod 137 z jednostką AED. Przyrząd kontrolny systemu 106 kontroluje podsystem zarządzania zasilaniem 132 w celu zapewnienia zasilania do obsługi elementów systemu ze źródła zasilania 134 i w celu zapewniania energii do kondensatorów systemu dostarczenia wstrząsu do wytworzenia wstrząsu terapeutycznego podczas akcji ratunkowej. Przyrząd kontrolujący system 106 sprzęga się także z systemem front-end EKG w defibrylatorze, uruchamia system dostarczania wstrząsu w celu dostarczenia wstrząsu w odpowiedzi na wykrycie zapisu EKG pacjenta, który wymaga zastosowania defibrylatora (i uruchomienia klawisza wstrząsu 18) oraz kontroluje dostarczenie wstrząsu do łącznika 22 elektrody w odpowiedzi na informację dotyczącą statusu dostarczenia wstrząsu (np. impedancję pacjenta) otrzymaną podczas dostarczania wstrząsu. Dalsze informacje dotyczące ostatniej funkcji można znaleźć w Pat. USA 5,735,879 autorstwa Gliner i in. dotyczącym "Sposobów elektroterapii w defibrylatorach zewnętrznych," i Pat. USA 5,607,454, autorstwa Cameron i in. dotyczącym "Sposobu i aparatu do elektroterapii". [0019] Jak opisano powyżej, łącznik elektryczny 22 może komunikować się bezpośrednio z przyrządem kontrolnym systemu 106 w celu zidentyfikowania rodzaju elektrody lub łącznik elektryczny 22 może komunikować się z przyrządem kontrolnym systemu 106 przez odbiornik identyfikatora, który sprzęga się między przyrządem kontrolnym systemu a identyfikatorem łącznika elektrycznego 22. Na przykład, w przykładzie wykonania z optycznym kodowaniem, fotodetektory mogłyby działać jako odbiornik identyfikatora komunikujący się między przyrządem kontrolnym systemu a identyfikatorem łącznika elektrycznego 22. [0020] Jak pokazano, te elementy defibrylatora komunikują się ze sobą przez odpowiednie magistrale komunikacyjne. [0021] FIGURA 4 przedstawia jeden przykład wykonania klucza-pedi 50 zbudowanego według zasad działania niniejszego wynalazku. W tym przykładzie wykonania, klucz-pedi 50 jest zbudowany z dwóch polimerowych części 52 i 54, które są ze sobą obrotowo połączone za pomocą trzonka 56 rozciągającego się przez górę części wskazującej przyłożenie elektrod 52 i przez środek klucza-pedi 54. Część z kluczem 54 jest uformowana w pierścień u góry, tak by klucz-pedi mógł zostać uwiązany lub przywiązany do jednostki AED 10 lub jej obudowy przenoszącej. Dwa ograniczniki 58 są uformowane w części wskazującej przyłożenie elektrod 52, które umożliwiają obrócenie części z kluczem 54 tylko w tym kierunku, który ułatwia jego zastosowanie w jednostce AED, jak opisano poniżej. Dalszy koniec części z kluczem 54, który jest wsuwany do szczeliny 30 podczas stosowania klucza-pedi, pokryty jest paskiem magnetycznym 55. Gdy szczelina 30 wykorzystuje czujnik optyczny do wykrycia klucza-pedi, dalszy koniec części z kluczem 54 jest pokryty paskiem odblaskowym 55. [0022] W tym przykładzie wykonania, część wskazująca przyłożenie elektrod 52 zawiera szkic pediatryczny 60 przedstawiający właściwe umieszczenie elektrod jednostki AED na pacjencie pediatrycznym. Jak pokazuje szkic 60, elektrody należy poprawnie umieścić na klatce piersiowej i 6
plecach pacjenta pediatrycznego, któremu udzielana jest pomoc. Szkic 60 może mieć miejsca przyłożenia pediatrycznego elektrod 26' narysowane na szkicu, jak zostało to przedstawione. Jednak, w opracowanym przykładzie wykonania, owalna przestrzeń w miejscach przyłożenia elektrod 26' zawiera otwory uformowane w części wskazującej przyłożenie elektrod 52. [0023] FIGURY 5 i 6 przedstawiają wsunięcie klucza-pedi 50 z FIGURY 4 do szczeliny 30 w jednostce AED 10. Część z kluczem 54 zostaje obrócona, tak by była prostopadła do części wskazującej przyłożenie elektrod 52 jak pokazano na FIGURZE 5. Dalszy koniec 55 części z kluczem 54 zostaje następnie wsunięty w szczelinę 30, jak wskazuje duża strzałka na rysunku. Gdy część z kluczem 54 zostanie wsunięta, otwory w miejscach przyłożenia pediatrycznego elektrod 26' na szkicu pediatrycznym 60 nakładają się na kontrolki LED 26 na szkicu dorosłego 24. Część wskazująca przyłożenie elektrod 52 przykrywa całkowicie szkic dorosłego 24, tak że ratujący widzi jedynie szkic pediatryczny 60. Ponadto, otwory w miejscach przyłożenia pediatrycznego elektrod 26' na szkicu pediatrycznym 60 sprawiają, że światło kontrolek LED 26 w jednostce AED jest widoczne przez miejsca przyłożenia elektrod 26' na szkicu pediatrycznym. [0024] W zastosowaniu, gdy pacjent pediatryczny ma otrzymać pomoc, klucz-pedi zostaje wsunięty do jednostki AED 10 jak przedstawiono na FIGURZE 6 i jednostka AED 10 zostaje włączona przez naciśnięcie klawisza on/off 14. Czujnik powiązany ze szczeliną 30 natychmiast wykryje obecność klucza pediatrycznego i MPU 102 spowoduje, że jednostka AED natychmiast uruchomi protokół ratowania pediatrycznego w miejsce protokołu dla dorosłych. Alternatywnie, wsunięcie klucza-pedi do jednostki AED 10 może spowodować włączenie jednostki AED, jak opisano w Pat. USA 6,556,864 to Picardo et al. zatytułowanym "Object Activated Defibrillator" i uruchomienie protokołu pediatrycznego według niniejszego wynalazku. Instrukcje głosowe zostaną odtworzone w celu poinstruowania ratującego, by otworzył i przygotował elektrody do przyłożenia do pacjenta. Gdy łącznik elektrod zostaje wetknięty do łącznika 22 jednostki AED i elektrody będą gotowe do przyłożenia, kontrolki LED 26 na głównej jednostce zaczną mrugać, przyciągając uwagę ratującego do szkicu pediatrycznego 60 na kluczu-pedi 52 i do mrugających miejsc przyłożenia pediatrycznego elektrod 26'. Po udanym przyłożeniu elektrod, protokół pediatryczny rozpoczyna analizę pediatrycznego zapisu EKG, by ocenić, czy wstrząs jest potrzebny. Jeśli jest, ratujący zostanie ostrzeżony, by nie dotykał pacjenta i klawisz wstrząsu 18 zacznie mrugać, by skłonić ratującego do naciśnięcia klawisza w celu wywołania wstrząsu. Energia wstrząsu odpowiednia dla pacjenta pediatrycznego, np. 50 dżuli, zostaje następnie dostarczona do pacjenta. [0025] Jeśli jest to pożądane, protokół może także zawierać instrukcje, by zastosować RKO na pacjencie pediatrycznym. [0026] W powyższym przykładzie wykonania widać, że wsunięcie klucza-pedi 50 jest jedyną czynnością potrzebną do zmiany działania jednostki AED 10 na pediatryczny. Nie jest wymagane żadne ustawienie przełączników lub wprowadzenie innych ustawień lub kontroli. Nie ma zatem żadnych niejasności lub możliwości, że ratujący ustawi niepoprawnie AED chcąc zastosować ratowanie pediatryczne. Ponadto, dzięki zapewnieniu oddzielnego elementu, zamiast kontrolki na jednostce AED, zgodność w przepisami zatwierdzającymi jest ułatwiona. Na przykład, niektóre AED 7
zostały zatwierdzone do zastosowania u dorosłych pacjentów bez wskazania lekarskiego. Jednakże, w obrocie poza rynkiem regulowanym, zastosowanie defibrylatora u pacjentów pediatrycznych może nadal wymagać zaleceń lekarza. Dostępny AED wykonany według zasad działania niniejszego wynalazku jest przygotowany do działania w ratowaniu dorosłych bez klucza-pedi, jednak nie w przypadku niezaleconych akcji ratowania pediatrycznego. Klucz-pedi można uczynić urządzeniem na receptę, i gdy zostanie on właściwie przepisany i nabyty, może służyć do przełączenia działania jednostki AED dla dorosłych na zaleconą jednostkę pediatryczną. [0027] Zastosowanie wsuwanego urządzenia w celu zmiany AED na tryb pediatryczny ma kilka innych zalet. W porównaniu z podejściem stosowanym w dotychczasowym stanie techniki w zakresie zestawu elektrod z tłumikiem w przewodach, ten sam zestaw elektrod można stosować zarówno u pacjentów pediatrycznych i dorosłych. Nie ma potrzeby przechowywania lub dołączania specjalnego zestawu elektrod dla pacjenta pediatrycznego. Ponadto, gdy do AED dołączony jest pojedynczy zestaw elektrod, można go regularnie sprawdzać w celu zapewnienia, że jego jakość nie pogorszyła się z powodu wysuszenia. Przechowywanego oddzielnie zestawu elektrod ani jego specjalnego tłumika pediatrycznego nie można sprawdzić; może upłynąć wiele lat, zanim zestaw elektrod zostanie zastosowany, i w tym czasie pogorszenie jakości może negatywnie wpłynąć na jego skuteczność. W przykładzie wykonania niniejszego wynalazku, czujnik wewnątrz jednostki AED sąsiadujący ze szczeliną 30 można regularnie sprawdzać automatycznie wraz z innymi elementami AED. Przykład wykonania niniejszego wynalazku może zatem zapewnić gotowość AED do zastosowania u pacjenta pediatrycznego dzięki okresowemu automatycznemu testowaniu i może zaalarmować potencjalnych użytkowników o problemach spowodowanych upływającym czasem zanim AED będzie potrzebny w nagłym przypadku. [0028] Inne przykłady wykonania według zasad działania niniejszego wynalazku będą także łatwe do wyobrażenia dla znawców. Na przykład, jeśli jednostka AED jest stosowana z jednym rodzajem elektrod przy ratowaniu dorosłych i innym rodzajem elektrod przy ratowaniu pediatrycznym, łącznik zestawu elektrod pediatrycznych może także zawierać klucz-pedi, który gdy zostanie wetknięty do jednostki AED w celu połączenia elektrod z jednostką AED, zostaje wykryty i uruchamia protokół ratowania pediatrycznego. Zastrzeżenia patentowe 1. Układ AED do stosowania u pacjentów dorosłych lub pediatrycznych, zawierający: jednostkę AED (10) zawierającą układ elektryczny do dostarczania wstrząsu defibrylacyjnego, przy czym jednostka AED (10) zawiera gniazdo i jest selektywnie obsługiwana w celu uruchomienia protokołu ratowania dorosłych lub protokołu ratowania pediatrycznego; elektrodę (137), która jest usuwalnie podłączana do jednostki AED (10); i urządzenie (50) oddzielne od jednostki AED (10), które po połączeniu z gniazdem jednostki AED powoduje, że jednostka AED uruchamia protokół ratowania pediatrycznego, 8
przy czym oddzielne urządzenie (50) zawiera ponadto wskaźnik (60) miejsca przyłożenia elektrod (137) na pacjencie pediatrycznym, przy czym jednostka AED (10) zawiera wskaźnik (24) miejsca przyłożenia elektrod (137) na pacjencie dorosłym, przy czym wskaźnik (24) miejsca przyłożenia elektrod na pacjencie dorosłym jest zastępowany wskaźnikiem (60) miejsca przyłożenia elektrod na pacjencie pediatrycznym, gdy oddzielne urządzenie (50) zostaje podłączone do gniazda. 2. Układ AED według Zastrzeżenia 1, w którym gniazdo zawiera otwór (30) w jednostce AED (10), przy czym oddzielne urządzenie (50) jest wsuwane do otworu (30). 3. Układ AED według Zastrzeżenia 2, w którym otwór (30) jest uszczelniony od wnętrza jednostki AED (10), które zawiera układ elektryczny do dostarczenia wstrząsu defibrylacyjnego. 4. Układ AED według Zastrzeżenia 3, w którym jednostka AED (10) zawiera ponadto czujnik umieszczony w pobliżu otworu (30) do wykrywania obecności oddzielnego urządzenia (50) w otworze (30). 5. Układ AED według Zastrzeżenia 1, w którym protokół ratowania pediatrycznego obejmuje przyłożenie elektrod (137) na pacjencie pediatrycznym i dostarczenie wstrząsu defibrylacyjnego na poziomie odpowiednim dla pacjenta pediatrycznego. 6. Układ AED według Zastrzeżenia 5, w którym protokół ratowania pediatrycznego obejmuje ponadto analizę sygnału pediatrycznego EKG. 7. Układ AED według Zastrzeżenia 5, w którym protokół ratowania pediatrycznego obejmuje ponadto głosowe instrukcje dotyczące defibrylacji pacjenta pediatrycznego. 8. Układ AED według Zastrzeżenia 1, w którym elektrody zawierają zestaw elektrod pediatrycznych; przy czym gniazdo zawiera łącznik (22) AED dla zestawu elektrod pediatrycznych; i przy czym oddzielne urządzenie (50) zawiera łącznik (22) elektrod w zestawie elektrod pediatrycznych. 9. Układ AED według Zastrzeżenia 1, w którym wskaźnik (24) miejsca przyłożenia elektrod na pacjencie dorosłym zawiera podświetlony wskaźnik (26), w którym wskaźnik (60) miejsca przyłożenia elektrod (137) na pacjencie pediatrycznym wykorzystuje podświetlony wskaźnik (26), 9