ZAWARTOŚĆ OPRACOWANIA STRONA TYTUŁOWA OŚWIADCZENIA PROJEKTANTÓW KOPIA DECYZJI O POSIADANYCH UPRAWNIENIACH BUDOWLANYCH KOPIA ZAŚWIADCZENIA O PRZYNALEśNOŚCI DO ZIIB I Ekspertyza techniczna stanu budynku 1. Przedmiot, cel i zakres oceny technicznej 2. Podstawa opracowania 3. Wykorzystane materiały 4. Opis stanu istniejącego 5. Analiza II Dokumentacja zdjęciowa III Dokumentacja rysunkowa 1. Rzut inwentaryzacyjny prochowni skala 1:50 8
I. EKSPERTYZA STANU TECHNICZNEGO BUDYNKU 1. Przedmiot, cel i zakres ekspertyzy technicznej 1.1 Przedmiot ekspertyzy technicznej. Przedmiotem ekspertyzy technicznej są elementy konstrukcyjne zabytkowego budynku prochowni, zlokalizowanego na terenach pofortecznych Starego Miasta w Zamościu. Obiekt widnieje w rejestrze Konserwatora Zabytków. 1.2 Celem oceny jest ustalenie moŝliwości przeprowadzenia prac naprawczych, modernizacji i rekonstrukcji rozebranej części obiektu. 1.3 Zakres obejmuje: dokonanie oceny ogólnej stanu technicznego budynku, określenie stanu technicznego konstrukcji obiektu. 2. Podstawa opracowania Zlecenie inwestora Pomiary inwentaryzacyjne. 3. Wykorzystane materiały 1. Wizja lokalna, dokonanie szczegółowych oględzin, inwentaryzacji i pomiarów własnych. 2. Dokumentacja zdjęciowa. 3. Dokumentacje archiwalne. 4. E. Masłowski, D. SpiŜewska. Wzmocnienia konstrukcji budowlanych. Arkady 2000. 5. L. Rudziński. Konstrukcje murowe remonty i wzmocnienia. Politechnika Świętokrzyska Kielce 2006. 6. Z. Grabowski, S. Pisarczyk, M. Obrycki. Fundamentowanie. Politechnika Warszawska. Warszawa 1999. 9
4. Opis stanu istniejącego 4.1 Charakterystyka budynku. Budynek Prochowni powstał w latach 30-tych XIX w., prawdopodobnie pod koniec XIX w. Uszkodzona w czasie likwidacji twierdzy cześć budynku została rozebrana. Jest to obiekt parterowy murowany z cegły ceramicznej pełnej, niepodpiwniczony, o niskim dwuspadowym dachu w konstrukcji drewnianej z pokryciem płytami eternitowymi. Wnętrze ze sklepieniem kolebkowym. Elewacje ceglane z profilowanymi ostrołukowymi arkadami ze zwornikami. W kaŝdej z arkad oraz w ścianach poprzecznych znajdują się po dwa otwory wentylacyjne, prostokątne, niektóre zamurowane. NaroŜa budynku są boniowane. Wejście pierwotne do prochowni znajdowało się w ścianie poprzecznej od strony płn. - wsch. Ściany wieńczy gzyms ceglany, profilowany. Rekonstrukcja rozebranej części Prochowni zostanie oparta na istniejących rysunkach archiwalnych oraz badaniach architektonicznych i archeologicznych. Część obiektu (ok. 1/3) została rozebrana. W pozostałej części zlokalizowane są dwa mieszkania socjalne o bardzo niskim standardzie, wydzielone prowizorycznymi ściankami. 4.2. Stan techniczny głównych elementów konstrukcyjnych. Ocena w skali pięciostopniowej od najlepszej do najgorszej: bardzo dobra, dobra, dostateczna, niedostateczna i stan awaryjny. Pokrycie dachu w stanie technicznym niedostatecznym. Lokalne spękania płyt eternitowych, ubytki w obróbkach blacharskich i orynnowaniu. Konstrukcja dachu jest nieszczelna. Konstrukcja dachu w stanie technicznym niedostatecznym stwierdzono wizualnie przekroczenie stanów granicznych uŝytkowania, co w duŝej mierze spowodowane jest zmniejszeniem się części pracującej przekrojów drewnianych przez korozję biologiczną, uszkodzenia pasoŝytami oraz zmiany reologiczne. 10
Ściany nośne ceglany jak i działowe w stanie technicznym dostatecznym / niedostateczny. Stwierdza się liczne pęknięcia i zarysowania, ubytki w zaprawie wapiennej i cegłach. Łuki są częściowo odpręŝone, a zamurowania odspojone. Ceglane elewacja frontowa ze ślepymi arkadami i zwornikami z cegły profilowanej wymaga gruntownej naprawy i konserwacji. Jej stan pogarsza się, przede wszystkim ze względu na zawilgocenie wodami opadowymi z nieszczelnego dachu oraz podciąganie kapilarne, spowodowane brakiem izolacji przeciwwodnych. W związku z obecną funkcja obiektu zostały wybite okna doświetlające mieszkania (5szt). Fundamenty w stanie dostatecznym / niedostateczny. Stwierdza się nierównomierne osiadanie obiektu, które moŝe być spowodowane poprzez niewłaściwą gospodarkę wodami opadowymi odprowadzanymi z dachu, jak równieŝ pracami prowadzonymi przy wcześniejszej częściowej rozbiórce obiektu. Stwierdzono zawilgocenia ścian fundamentowych i częściową korozję zapraw wapiennych spoiwa ścian murowanych. Posadzka z widocznymi przemieszczeniami. Uszkodzenia cokołów i brak utwardzonego pasa przy budynku. 4. Wnioski Ogólnie stan techniczny obiekty oceniamy na dostateczny / niedostateczny. Obiekt wymaga kompleksowego remontu oraz przywrócenia jego historycznej struktury przestrzennej. Bez natychmiastowej interwencji remontowej obiekt moŝe ulec całkowitej degradacji technicznej. NaleŜy wymienić konstrukcję dachy wraz z pokryciem, które nie spełnia aktualnych wymagań dot. materiałów budowlanych. Konieczne jest wykonanie nowych obróbek blacharskich, opierzeń i orynnowań z odprowadzeniem do kanalizacji deszczowej a teren wokół obiektu powinien być utwardzony z odprowadzeniem wód opadowych od obiektu. Mury wymagają uzupełnień zaprawy a łuki w części wymiany spoin z powodu odpręŝenia. W miejscach okien winny być przywrócone dawne strzelnice. Pęknięcia i zarysowania powinny być zgodnie z projektem wykonawczym przemurowane, zazbrojone w spoinach w miejscach koniecznych i zabezpieczone chemicznie przed dalszą degradacją i korozją. 11
Fundamenty i ściany fundamentowe wymagają odkrycia, osuszenia (którąś z metod dostępnych na rynku) a następnie zabezpieczenia powłokami wodochronnymi. Po ich wykonaniu jak opisano wyŝej naleŝy wykonać opaskę utwardzoną wokół budynku. W złym stanie jest równieŝ posadzka obiektu. Kamienny cokół wokół obiektu naleŝy poddać pracom konserwatorskim z uzupełnieniem oraz zachowaniem niektórych ciosów. Części budynku odtwarzane mają zachować charakter obiektu i być wykonywane szczegółowo wg dokumentacji technicznej. Obiekt nadaje się do wykonania modernizacji, prac naprawczych i rekonstrukcji jego pierwotnie istniejącej części. Opracował: mgr inŝ. Andrzej Bayer Szczecin, wrzesień 2009r. 12
MUZEUM FORTYFIKACJI I BRONI II. DOKUMENTACJA ZDJĘCIOWA Zdjęcie nr 1. Widok elewacji frontowej. 13
Zdjęcie nr 2. Widok zniszczenia ściany szczytowej. 14
Zdjęcie nr 3. Widok ubytków ściany szczytowej. 15
Zdjęcie nr 4. Widok drugiej ściany szczytowej. 16
Zdjęcie nr 5. Wejście do budynku prochowni. 17