Rak piersi i prostaty prewencja utraty masy kostnej i leczenie przerzutów Dr med. Waldemar Misiorowski Klinika Endokrynologii CMKP w Warszawie
Szkielet jest najczęstszą lokalizacją przerzutów nowotworów złośliwych Nowotwór pierwotny Odsetek sutek 50-85 płuco 30-50 prostata 50-70 chłoniak 50-70 nerka 30-50 tarczyca 40 czerniak 30-40 pęcherz moczowy 12-25
Choroba nowotworowa a kość choroba przerzutowa: wzajemna relacja nowotwór tkanka kostna czynność sekrecyjna nowotworu, a homeostaza wapniowa i metabolizm kostny leczenie p/nowotworowe, a tkanka kostna
SEED AND SOIL THEORY Stephen Paget M.D., F.R.C.S. 1855-1926 the best work in pathology of cancer is done by those who are studying the nature of the seed [the cancer cell], the observations of the properties of the soil [the secondary organ] may also be useful... Lancet 23 March 1889; 133(3421): 571-573
Błędne koło destrukcji kości w chorobie nowotworowej Osteoblasty PTHrP, IL-6, -8, -11 czynniki wzrostowe (TNF, MCSF) RANKL Komórki nowotworowe Osteoklast Czynniki wzrostowe uwalniane z kości (TGFβ, IGFs, FGFs, BMPs, PDGF) Ca ++ Wg: Roodman GD. N Engl J Med 2004; 350: 1655 1664
Niszczenie kości w przebiegu szpiczaka mnogiego (plazmocytoma) Komórki szpiczakowe Produkowane przez szpiczak czynniki aktywujące osteoklasty: MIPs IL-3, IL-6 TGF-, TGF- RANKL (+) (-) Produkowane przez szpiczak Białka hamujące osteoblasty DKK1, IL-3, IL-7 sfrp2 Osteoklasty Osteoblasty KOŚĆ Roodman GD. N Engl J Med. 2004;350:1655-1664.
Scyntygrafia kości Mnogie ogniska gorące w przebiegu szpiczaka mnogiego
Scyntygrafia kości Mnogie ogniska gorące w przebiegu pierwotnej nadczynności przytarczyc (A) i osteomalacji (B)
komórka nowotworowa komórka nowotworowa PTHrP osteoklasty PTHrP parakrynny GF Ca ++
nowotwór osteoblast komórka zrębu czynniki wzrostu cytokiny eikozanoidy PTH-rP proteazy osteoklast w spoczynku OPG M-CSF Ca ++ komórka pnia prekursor osteoklastu pre-osteoklast resorpcja kości osteoklast aktywny
Czynniki stymulujące ekspresję RANK Ligand CFU-M 1,25(OH) 2 D IL-11 IL-6 IL-1 PTHrP TNF- pre-fusion osteoklast aktywny osteoklast RANKL RANK osteoklast wielojadrzasty CFU-M = colony forming unit macrophage Wg: Boyle WJ, et al. Nature. 2003;423:337-342. Hofbauer LC, Schoppet M. JAMA. 2004;292:490-495. osteoblast
w wyniku czynności sekrecyjnej nowotworu dochodzi do aktywacji układu RANKL-RANK, a w konsekwencji do nasilenia osteoblastogenezy i resorpcji kości w efekcie dochodzi do zmniejszania masy kostnej i szkodzenia jej mikroarchitektury ten proces stanowi wyraz para-endokrynnego oddziaływania nowotoworu na prawidłową jednostkę remodelowania kości, a nie bezpośredniego niszczenia kości przez komórki nowotorowe Osteoporoza w przebiegu choroby nowotworowej?
Hiperkalcemia w przebiegu szpiczaka mnogiego hiperkalcemia występuje jedynie u ok. 30%. dopóki zachowana jest funkcja wydalnicza nerek, zwiększone wydalanie wapnia drogą nerkową jest w stanie zrównoważyć zwiększony w konsekwencji osteolizy ładunek wapnia filtrowanego. dopiero uszkodzenie czynności nerek, niezależnie czy w wyniku nefropatii Bence Jonesa, czy nerki szpiczakowej, amyloidozy czy nefropatii moczanowej, prowadzi w szybkim tempie do rozwoju hiperkalcemii.
Osteomalacja w przebiegu nowotworu (TIO) Hipofosfatemia wtórna do nerkowej utraty fosforanów oraz prawidłowe stężenia wapnia i 25(OH)D w surowicy. Fenotyp biochemiczny TIO jest identyczny z XLH i ADHR Guzy, które stanowią przyczynę TIO, są z reguły łagodne, najczęściej pochodzenia mezenchymalnego, najczęściej fosfaturyczne guzy mezenchymalne typu mieszanych guzów tkanki łącznej (80% - przybłoniak, hemangiopericytoma) Stężenie FGF23 w surowicy jest najczęściej znacząco podwyższone (ale nie zawsze!)
Bisfosfoniany przerywają błędne koło destrukcji kości Zahamowanie aktywności osteoklastów PTHrP IL-6 IL-8 PGE 2 TNF- CSF-1 BMP PDGF FGFs IGFs TGF-β Zahamowanie uwalniania cytokin z tkanki kostnej Spowolnienie wzrostu guza Ograniczenie sekrecji PTHrP i innych czynników nasilających resorpcję Zahamowanie resorpcji kostnej Mundy GR, et al. N Engl J Med. 1998;339:398-400.
Pamidronian zmniejsza odsetek chorych z powikłaniami kostnymi (Skeletal-Related Events; SREs) Połączone wyniki badań klinicznych w raku piersi (N = 756) 100 12 miesięcy 24 miesiące 100 % badanych 80 60 40 20 P =.002 P <.001 P =.078 P <.001 P <.001 P =.002 56 45 41 33 35 20 % badanych 80 64 60 51 52 43 40 40 29 20 0 Wszystkie SRE RTGterapia kości Złamania 0 Wszystkie SRE RTGterapia kości Złamania Pam 90 mg Placebo Lipton A, et al. Cancer. 2000;88:1082-1090. Novartis. Data on file.
C Wpływ leczenia pamidronianem na odczuwanie bólu i zapotrzebowanie na leki p/bólowe 3,0 2,5 2,0 1,5 1,0 0,5 0,0 0,59 Rak piersi Chemioterapia 24 mo P =.028 P =.009 1,52 1,55 Pain score RTOG 0,74 Analgesic score RTOG 3,0 2,5 2,0 1,5 1,0 0,5 0,0 0,24 Rak piersi Hormonoterapia 24 mo P =.011 P = <.001 1,38 Pain score RTOG 0,9 2,28 Analgesic score RTOG 3,0 2,5 2,0 1,5 1,0 0,5 0,0-0,5-1,0-0,46 Multiple myeloma 9 mo P =.089 P =.050 0,18 Pain score RTOG -0,09 0,55 Analgesic score RTOG Pamidronate Placebo
N Engl J Med 2009; 360: 679-691.
Normalizacja stężenia Ca w surowicy u chorych z HCM po podaniu zolendronianu i pamidronianu Procent pacjentów ze prawidłowym stężeniem Ca w surowicy [ 10.8 mg/dl ( 2.7 mmol/l)] 100 80 P=.005* P=.002* 60 40 20 zolendronian 4 mg Pamidronian 90 mg 0 0 4 7 10 Day 1. Major P, et al. J Clin Oncol. 2001 January 15;19(2):558-567.
Kluczowa rola sygnalingu RANK/RANKL/OPG w nowotworowej chorobie kości
Badania w toku nad zastosowaniem denosumabu w leczeniu raka piersi, szpiczaka mnogiego i raka stercza (http://www.clinicaltrials.gov). Castellano D et al. The Oncologist 2011;16:136-145
Denosumab for Treatment of Hypercalcemia of Malignancy Mimi I. Hu, Ilya G. Glezerman, Sophie Leboulleux, Karl Insogna, Rasim Gucalp, Waldemar Misiorowski, Bennett Yu, Paul Zorsky, Diego Tosi, Alberto Bessudo, Arnaud Jaccard, Giuseppe Tonini, Wendy Ying, Ada Braun, and Rajul K. Jain J Clin Endocrinol Metab 99: 3144 3152, 2014
Proportion of Patients Without SRE Rak piersi: denosumab vs kwas zoledronowy: czas do pierwszego powikłania kostnego (SRE) Znamiennie dłuższy dla denosumabu Różnica pomiędzy terapiami zaznaczona już od 3 miesiąca leczenia 1.0 0.8 HR 0.83 (95% CI: 0.74, 0.92) P < 0.001 (Superiority) 17% Redukcja Ryzyka 0.6 0.4 0.2 0 Patients at risk: Zoledronic acid Denosumab 0 6 12 18 24 30 Study Month Zoledronic acid: 1910 1052 692 382 114 4 Denosumab: 1912 1084 716 402 127 4 Lipton A, et al. J Clin Oncol 28:7s, 2010 (suppl; abstr 565)
Powikłania kostne raka piersi: wpływ farmakoprewencji 64% powikłań kostnych po 2 latach Pamidronian: redukcji ryzyka o ok. 1/3 Kwas zoledronowy: zmniejszenie ryzyka o dalsze 20% Denosumab: dodatkowa redukcja ryzyka o 18% 64% 43% 34% 27% Lipton A, et al. Cancer. 2000;88:3033-3037. Rosen LS, et al. Cancer. 2004;100:36-43. Stopeck A, et al. ECCO/ESMO 2009. Abstract 2LBA.
Leczenie p/nowotoworowe prowadzi do osteoporozy i zwiększonego ryzyka złamań Usunięcie jajników Usunięcie jąder Uszkodzenie jajników w wyniku chemoterapii Glukokortykoidy Hipogonadyzm Inhibitory aromatazy Agoniści GnRH Przyspieszony obrót kostny Utrata masy kostnej Pogorszenie jakości tkanki kostnej Pfeilschifter J, et al. J Clin Oncol. 2000;18:1570-1593. Theriault RL. Oncology (Williston Park). 2004;18(5 suppl 3):11-15. Dempster DW. Osteoporos Int. 2003;14 suppl 5:S54-S56.
Leczenie przeciwnowotworowe a utrata masy kostnej Zdrowy mężczyzna 1 Kobieta, wiele lat po menopauzie 1 Kobieta, wczesna menopaza 1 Inhibitory aromatazy (AI) 2 Przeszczep szpiku 3 Androgen deprivation therapy 4 AI + analog Gn-RH 5 Niewydolność jajników w wyniki chemioterapii 6 0.5% 1.0% 2.0% 2.6% 3.3% 4.6% 7.0% 7.6% 0 2 4 6 8 Utrata BMD w kręgach ledźwiowych po 1 roku (%) 1. Kanis JA. Osteoporosis. Blackwell Healthcare Communications Ltd.;1997:22-55. 2. Eastell R et al. J Bone Mineral Res. 2002;17(suppl 1):S165. Abstract 1170. 3. Lee WY et al. J Clin Endocrinol Metab. 2002;87:329-335. 4. Maillefert JF et al. J Urol. 1999;161:1219-1222. 5. Gnant M. San Antonio Breast Cancer Symposium, 2002. 6. Shapiro CL et al. J Clin Oncol. 2001;19:3306-3311.
Procentowa zmiana BMD w stosunku do wartości wyjściowych po 24 miesiącach SABRE: Rizedronian zapobiega ubytkowi BMD indukowanemu leczeniem inhibitorami aromatazy 5.0 Lumbar spine Total hip 4.0 3.0 P <.0001 P =.0006* 2.0 P =.0104* 1.0 0 P =.0109* P =.5988* -1.0-2.0 P <.0001-3.0 Anastrozole Alone Anastrozole+ Placebo Anastrozole + Risedronate Anastrozole + Risedronate Van Poznak C, et al. J Clin Oncol. 2010;28:967-975.
Procentowa zmiana BMD LS w porównaniu do wartości wyjściowych Denosumab zapobiega zanikowi kostnemu indukowanemu leczeniem inhibitorami aromatazy 8 7 6 5 4 3 2 1 0-1 -2-3 * * Placebo (n = 122) Denosumab (n = 123) * *P <.0001 vs placebo * 5.5% 7.4% 1 3 6 12 24 Miesiące * Ellis GK, et al. J Clin Oncol. 2008;26:4875-4882..
Risk of fracture (%) ABCSG-18: denosumab znamiennie wydłuża czas do pierwszego złamania vs placebo 30 25 HR = 0.50 (95% CI: 0.39 0.65) P < 0.0001 Placebo Denosumab 20 15 10 5 0 0 6 12 18 24 30 36 42 Months since randomisation 48 54 60 66 72 Gnant M, et al. Lancet 2015;386:433 43.
Risk of fracture (%) Risk of fracture (%) ABCSG-18: denosumab zmniejsza ryzyko złamania niezależnie od wyjściowych wartości BMD Normal BMD (baseline T-score 1.0) Osteopenia (baseline T-score < 1.0) 30 HR = 0.44 (95% CI: 0.31 0.64) P < 0.0001 Placebo Denosumab 30 HR = 0.57 (95% CI: 0.40 0.82) P = 0.002 25 25 20 20 15 15 10 10 5 5 0 0 6 12 18 24 30 36 42 48 54 60 Months since randomisation 66 72 0 0 6 12 18 24 30 36 42 48 54 60 Months since randomisation 66 72 Gnant M, et al. Lancet 2015;386:433 43 (and supplementary appendix).
Mężczyźni (leczeni z powodu raka stercza ablacją androgenów): Wpływ leczenia denosumabem na skumulowaną liczbę nowych złamań kręgów Odsetek chorych z nowymi złamaniami kręgów (%) 10 8 6 P =.004 P =.004 P =.006 Denosumab Placebo 4 3.3 3.9 2 0 1.9 12 0.3 1.0 24 36 Miesiące 1.5 Smith MR. N Engl J Med. 2009;361:745-755.
Zalecenia postępowania diagnostycznego i leczniczego w osteoporozie. Aktualizacja 2013 Badanie densytometryczne metodą DXA kręgosłupa lędźwiowego i BKKU zaleca się u kobiet: Kobiet leczonych inhibitorami aromatazy z powodu raka piersi, niezależnie od wieku. Mężczyzn leczonych ablacyjnie z powodu raka stercza, niezależnie od wieku. Farmakoprewencję złamań należy rozważać u tych chorych, z co najmniej średnim (5-10%) bezwzględnym ryzykiem złamań w ciągu 10 lat obliczonym na podstawie wieku i BMD U kobiet leczonych AI kwas zoledronowy i denosumab zwiększają gęstość mineralną kości. U mężczyzn leczonych ablacyjnie denosumab powinien stanowić postępowanie z wyboru.