RZECZPOSPOLITA POLSKA (12) TŁUMACZENIE PATENTU EUROPEJSKIEGO (19) PL (11) PL/EP 1947944 Urząd Patentowy Rzeczypospolitej Polskiej (96) Data i numer zgłoszenia patentu europejskiego: 06.11.06 06819260.8 (97) O udzieleniu patentu europejskiego ogłoszono: 2.04.12 Europejski Biuletyn Patentowy 12/17 EP 1947944 B1 (13) (1) T3 Int.Cl. A01N 43/63 (06.01) A01N 47/24 (06.01) A01N 2/32 (06.01) A01P 3/00 (06.01) (4) Tytuł wynalazku: Zastosowanie piraklostrobiny jako środka zabezpieczającego dla tritikonazolu do zwalczania szkodliwych grzybów () Pierwszeństwo:.11.0 US 7319 P (43) Zgłoszenie ogłoszono:.07.08 w Europejskim Biuletynie Patentowym nr 08/31 (4) O złożeniu tłumaczenia patentu ogłoszono: 28.09.12 Wiadomości Urzędu Patentowego 12/09 (73) Uprawniony z patentu: BASF SE, Ludwigshafen, DE (72) Twórca(y) wynalazku: PL/EP 1947944 T3 HENDRIK YPEMA, Cary, US ANDREAS HOPF, Neustadt, DE NATHAN FROESE, Winkler, CA REINHARD STIERL, Kaohsiung City, TW (74) Pełnomocnik: rzecz. pat. Katarzyna Rudnicka SULIMA-GRABOWSKA-SIERZPUTOWSKA BIURO PATENTÓW I ZNAKÓW TOWAROWYCH SP.J. skr. poczt. 6 00-96 Warszawa Uwaga: W ciągu dziewięciu miesięcy od publikacji informacji o udzieleniu patentu europejskiego, każda osoba może wnieść do Europejskiego Urzędu Patentowego sprzeciw dotyczący udzielonego patentu europejskiego. Sprzeciw wnosi się w formie uzasadnionego na piśmie oświadczenia. Uważa się go za wniesiony dopiero z chwilą wniesienia opłaty za sprzeciw (Art. 99 (1) Konwencji o udzielaniu patentów europejskich).
SGS-226/VAL EP 1 947 944 B1 Opis [0001] Niniejszy wynalazek dotyczy (1) zastosowania piraklostrobiny o wzorze I jako środka zabezpieczającego dla (2) tritikonazolu o wzorze II albo ich soli lub adduktów do zwalczania szkodliwych grzybów. [0002] Ponadto, wynalazek dotyczy zastosowania związków I i II w sposobie zwalczania szkodliwych grzybów z użyciem mieszanin związków I i II i zastosowania związków I i II do wytwarzania takich mieszanin, a także kompozycji zawierających takie mieszaniny. [0003] Piraklostrobina o wzorze I jest znana z EP-A 0 804 421. [0004] Tritikonazol o wzorze II jest opisany w EP-A 0 378 93. [000] Mieszaniny piraklostrobiny o wzorze I i tritikonazolu o wzorze II z innymi fungicydami są również znane z WO 98/4969. [0006] W DE 2 00 402 9338.4 ujawniono zastosowanie tritikonazolu w mieszaninie ze strobiluryną do zwalczania zakażeń soi spowodowanych przez rdzę. [0007] Montfort, F. i in., Pesticide Science 46(4), 1996, 1996, str. 3-322 ujawnili, że gdy do traktowania nasion lub roślin uprawnych stosuje się tritikonazol, może występować negatywny wpływ na wzrost roślin. Negatywny wpływ podczas traktowania tritikonazolem może przykładowo polegać na znacznym zmniejszeniu wzdłużnego wzrostu. Wpływ ten opisano dla upraw pszenicy. [0008] W WO-A-0697 ujawniono kompozycje pochodnej gibereliny i azolu (w tym
2 tritikonazolu) do traktowania nasion. [0009] W WO-A-009483 zaproponowano trójskładnikowe mieszaniny zawierające triazolopirymidynę, strobilurynę wybraną spośród piraklostrobiny lub oryzastrobiny i fungicyd triazolowy (w tym tritikonazol) do zwalczania grzybów. [00] W WO-A-0122771 ujawniono zastosowanie mieszanin zawierających tritikonazol i piraklostrobinę przeciw rdzy i kilku innym grzybom na soi. [0011] W WO-A-07031283 ujawniono trójskładnikową mieszaninę zawierającą tritikonazol, piraklostrobinę i kiralaksyl. [0012] Celem niniejszego wynalazku było dostarczenie środka zabezpieczającego, który eliminuje negatywny wpływ tritikonazolu na wzrost roślin, przy takim samym działaniu grzybobójczym. [0013] Stwierdzono, że cel ten osiąga się przez zastosowanie, jak zdefiniowano na początku, piraklostrobiny jako środka zabezpieczającego dla tritikonazolu do zwalczania szkodliwych grzybów. Ponadto, stwierdzono, że piraklostrobinę i tritikonazol można nanosić jednocześnie, to jest łącznie lub oddzielnie. Ponadto, stwierdzono, że piraklostrobinę i tritikonazol można stosować do wytwarzania kompozycji. Piraklostrobina o wzorze I [0014] jest opisana w EP-A 0 804 421. Tritikonazol o wzorze II [00] 2 jest opisany w EP-A 0 378 93. [0016] Ze względu na zasadowy charakter jego atomów azotu, związek II jest zdolny do tworzenia soli lub adduktów odpowiednio z kwasami nieorganicznymi lub organicznymi i z jonami metali.
3 2 3 [0017] Przykładami kwasów nieorganicznych są kwasy fluorowcowodorowe, takie jak kwas fluorowodorowy, chlorowodorowy, bromowodorowy i jodowodorowy, kwas siarkowy, kwas fosforowy i kwas azotowy. [0018] Odpowiednimi kwasami organicznymi są, przykładowo, kwas mrówkowy, kwas węglowy, i kwasy alkanowe, takie jak kwas octowy, kwas trifluorooctowy, kwas trichlorooctowy i kwas propionowy, a także kwas glikolowy, kwas tiocyjanowy, kwas mlekowy, kwas bursztynowy, kwas cytrynowy, kwas benzoesowy, kwas cynamonowy, kwas szczawiowy, kwasy alkilosulfonowe (kwasy sulfonowe mające prostołańcuchowe lub rozgałęzione rodniki alkilowe o 1 do atomach węgla), kwasy arylosulfonowe lub kwasy disulfonowe (rodniki aromatyczne, takie jak fenyl i naftyl, które mają jedno lub dwa ugrupowania kwasu sulfonowego), kwasy alkilofosfonowe (kwasy fosfonowe mające prostołańcuchowe lub rozgałęzione rodniki alkilowe o 1 do atomach węgla), kwasy arylofosfonowe lub kwasy difosfonowe (rodniki aromatyczne, takie jak fenyl i naftyl, które mają jedno lub dwa ugrupowania kwasu fosforowego), przy czym grupy alkilowe lub arylowe mogą mieć dodatkowe podstawniki, przykładowo ugrupowania kwasu p-toluenosulfonowego, kwasu salicylowego, kwasu p-aminosalicylowego, kwasu 2-fenoksybenzoesowego, kwasu 2-acetoksybenzoesowego, itp. [0019] Odpowiednimi jonami metali są w szczególności jony pierwiastków drugiej grupy głównej, a zwłaszcza wapnia i magnezu, trzeciej i czwartej grupy głównej, a zwłaszcza glinu, cyny i ołowiu, a także pierwiastki grup przejściowych jeden do osiem, a zwłaszcza chromu, manganu, żelaza, kobaltu, niklu, miedzi, cynku i innych. Szczególnie korzystne są jony metali pierwiastków grup przejściowych czwartego okresu. Jony metali mogą mieć różne, przyjmowane przez nie, wartościowości. [00] Jak opisano na początku, w wielu uprawach, zaprawianie nasion fungicydami opóźnia lub zmniejsza wzejście i powoduje gorsze ustalenie stanu uprawy, gdy rozpoczyna się uprawianie. [0021] Zastosowanie mieszanin związków I i II, albo jednocześnie, to jest łącznie lub oddzielnie, zastosowanie jednego ze związków I i II, wyróżnia się tym, że ten negatywny wpływ na rośliny który, w zależności od dawki, może również wystąpić w przypadku stosowania tritikonazolu lub piraklostrobiny, nie występuje, lub nie jest tak wyraźny. Ponadto, mieszaniny wykazują doskonałą aktywność wobec szerokiego spektrum fitopatogennych grzybów, w szczególności z klasy Ascomycetes, Basidiomycetes, Deuteromycetes i Peronosporomycetes (syn. Oomycetes). Niektóre z nich są czynne układowo i mogą być stosowane w ochronie upraw jako fungicydy dolistne, jako fungicydy do zaprawiania nasion i jako fungicydy glebowe.
4 2 3 [0022] Mają one szczególne znaczenie w zwalczaniu dużej liczby grzybów na różnych roślinach uprawnych, takich jak banany, bawełna, gatunki warzyw (przykładowo ogórki, fasola, pomidory i dyniowate), jęczmień, trawa, owies, kawa, ziemniaki, kukurydza, gatunki owoców, ryż, żyto, rośliny strączkowe (przykładowo soja, groszek, fasola, soczewica), winorośl, pszenica, rośliny ozdobne, cukier trzcinowy oraz również na dużej liczbie nasion. [0023] Są one szczególnie odpowiednie do zwalczania chorób na następujących roślinach wywoływanych przez: - gatunek Alternaria na warzywach, rzepaku, burakach cukrowych oraz owocach i ryżu, - gatunek Aphanomyces na burakach cukrowych i warzywach, - gatunek Bipolaris i Drechslera na kukurydzy, zbożach, ryżu i trawnikach, - gatunek Blumeria graminis (mączniak prawdziwy) na zbożach, - Botrytis cinerea (szara pleśń) na truskawkach, warzywach, kwiatach i winoroślach, - Bremia lactucae na sałacie, - gatunek Cercospora na kukurydzy, soi, ryżu i burakach cukrowych, - gatunek Cochliobolus na kukurydzy, zbożach, ryżu (np. Cochliobolus sativus na zbożach, Cochliobolus miyabeanus na ryżu), - gatunek Colletotricum na soi i bawełnie, - gaunki Drechslera na zbożach i kukurydzy, - gatunek Exserohilum na kukurydzy, - Erysiphe cichoracearum i Sphaerotheca fuliginea na dyniowatych, - gatunek Fusarium i Verticillium na różnych roślinach, - Gaeumanomyces graminis na zbożach, - gatunek Gibberella na zbożach i ryżu (np. Gibberella fujikuroi na ryżu), - gatunek wywołujący kompleks barwienia ziarna na ryżu, - gatunek Helminthosporium na kukurydzy i ryżu, - Michrodochium nivale na zbożach, - gatunek Mycosphaerella na zbożach, bananach i orzeszkach ziemnych, - Phakopsara pachyrhizi i Phakopsara meibomiae na soi, - gatunek Phomopsis na soi i słonecznikach, - Phytophthora infestans na ziemniakach i pomidorach, - Plasmopara viticola na winoroślach, - Podosphaera leucotricha na jabłoniach, - Pseudocercosporella herpotrichoides na zbożach,
2 3 - gatunek Pseudoperonospora na chmielu i dyniowatych, - gatunek Puccinia na zbożach i kukurydzy, - gatunek Pyrenophora na zbożach, - Pyricularia oryzae, Corticium sasakii, Sarocladium oryzae, S. attenuatum, Entyloma oryzae na ryżu, - Pyricularia grisea na trawnikach i zbożach, - Pythium spp. na trawnikach, ryżu, kukurydzy, bawełnie, rzepaku, słonecznikach, burakach cukrowych, warzywach i innych roślinach, - gatunek Rhizoctonia na bawełnie, ryżu, ziemniakach, trawnikach, kukurydzy, rzepaku, ziemniakach, burakach cukrowych, warzywach i innych roślinach, - gatunek Sclerotinia na rzepaku i słonecznikach, - Septoria tritici i Stagonospora nodorum na pszenicy, - Erysiphe (syn. Uncinula) necator na winoroślach, - gatunek Setospaeria na kukurydzy i trawnikach, - Sphacelotheca reilinia na kukurydzy, - gatunek Thievaliopsis na soi i bawełnie, - gatunek Tilletia na zbożach, - gatunek Ustilago na zbożach, kukurydzy i burakach cukrowych, oraz - gatunek Venturia (parch) na jabłoniach i gruszach. [0024] Związki I i II można również stosować do zwalczania szkodliwych grzybów, takich jak Paecilomyces variotii w celu ochrony materiałów (przykładowo drewna, papieru, dyspersji do powłok malarskich, włókien lub tkanin) i w celu ochrony magazynowanych produktów. [002] Związki I i II można nanosić jednocześnie, to jest łącznie lub oddzielnie, albo kolejno, przy czym kolejność, w przypadku oddzielnego nanoszenia, generalnie nie ma żadnego wpływu na wzrost roślin i wynik pomiarów kontrolnych. [0026] Podczas stosowania zgodnie z wynalazkiem, korzystne jest użycie czystych czynnych związków I i II, do których w razie potrzeby można dodawać dodatkowe związki czynne przeciw szkodliwym grzybom lub przeciw szkodnikom, takim jak owady, pajęczaki lub nicienie, jak również chwastobójcze lub regulujące wzrost związki czynne lub nawozy. [0027] Zazwyczaj stosuje się mieszaniny związków I i II. Jednakże, w pewnych przypadkach mogą być korzystne mieszaniny związków I i II z, w razie potrzeby, wieloma składnikami czynnymi, takimi jak, przykładowo mieszaniny związków I i II z kolejnymi fungicydami.
6 2 3 [0028] Stosunek mieszania (stosunek wagowy) związków I i II dobiera się tak, aby wystąpiło działanie opisanego środka zabezpieczającego, przykładowo związek I : związek II taki jak od 0:1 do 1:0, w szczególności od :1 1 do 1:, przykładowo od :1 do 1:, w szczególności od 3:1 do 1:3, korzystnie od 2:1 do 1:2. Działanie środka zabezpieczającego mieszaninę przejawia się tym, że nie występuje negatywny wpływ tritikonazolu na wzrost roślin lub nie jest tak wyraźny. [0029] Kolejne składniki czynne dodaje się, w razie potrzeby, do związków I i II w stosunku od :1 do 1:. [00] W zależności od rodzaju związku i żądanego efektu, dawki nanoszenia stosowanych mieszanin wynoszą, zwłaszcza na rolniczych powierzchniach upraw, od g/ha do 00 g/ha, korzystnie od do 900 g/ha, w szczególności od 0 do 70 g/ha. [0031] Odpowiednio, dawki nanoszenia dla związku I wynoszą zazwyczaj od 1 do 00 g/ha, korzystnie od do 900 g/ha, w szczególności od do 70 g/ha. [0032] Odpowiednio, dawki nanoszenia dla związku czynnego II wynoszą zazwyczaj od 1 do 00 g/ha, korzystnie od do 900 g/ha, w szczególności od 40 do 70 g/ha. [0033] W przypadku traktowania nasion, dawki nanoszenia mieszaniny wynoszą zazwyczaj od 1 do 00 g/0 kg nasion, korzystnie od 1 do 70 g/0 kg, w szczególności od do 00 g/0 kg. [0034] Zastosowanie zgodnie z wynalazkiem związków I i II w sposobie zwalczania szkodliwych grzybów prowadzi się przez oddzielne lub łączne nanoszenie związków I i II lub mieszaniny związków I i II poprzez opryskiwanie lub opylanie nasion, roślin lub gleby przed lub po zasianiu roślin albo przed lub po wzejściu roślin. [003] W przypadku stosowania związków I i II zgodnie z wynalazkiem, można je przeprowadzać w postacie użytkowe, przykładowo roztwory, emulsje, zawiesiny, pyły, proszki, pasty i granulaty. Postacie użytkowe zależą od konkretnych przewidzianych celów; w każdym przypadku powinny one gwarantować dokładne i jednorodne rozprowadzenie związków I i II. [0036] Preparaty wytwarza się znanymi sposobami, np. przez formułowanie substancji czynnej za pomocą rozpuszczalników i/lub nośników z użyciem, gdy istnieje taka potrzeba, środków emulgujących i dyspergujących. Jako rozpuszczalniki/substancje pomocnicze do tego celu stosuje się: - wodę, rozpuszczalniki aromatyczne (np. produkty Solvesso, ksylen), parafiny (np. frakcje ropy naftowej), alkohole (np. metanol, butanol, pentanol, alkohol benzylowy), ketony (np. cykloheksanon, gamma-butyrolakton), pirolidony (NMP, NOP), octany (dioctan glikolu), glikole, dimetyloamidy kwasów tłuszczowych, kwasy
7 2 3 tłuszczowe i estry kwasów tłuszczowych. Zasadniczo można także stosować mieszaniny rozpuszczalników, - nośniki, takie jak zmielone naturalne minerały (np. kaoliny, iły, talk, kreda) i zmielone minerały syntetyczne (np. wysoko zdyspergowane krzemionki, krzemiany); środki emulgujące, takie jak środki emulgujące niejonogenne i anionowe (np. etery polioksyetylenowych alkoholi tłuszczowych, alkilosulfoniany i arylosulfoniany), oraz środki dyspergujace, takie jak ligninowe ługi posiarczynowe i metyloceluloza. [0037] Odpowiednimi stosowanymi środkami powierzchniowo czynnymi są sole metali alkalicznych i ziem alkalicznych oraz sole amonowe kwasu lignosulfonowego, kwasu naftalenosulfonowego, kwasu fenolosulfonowego, dibutylonaftalenosulfonowego, alkiloarylosulfonianów, alkilosiarczanów, alkilosulfonianów, siarczanów alkoholi tłuszczowych, kwasów tłuszczowych i siarczanowanych eterów glikoli i alkoholi tłuszczowych, a ponadto produkty kondensacji sulfonowanego naftalenu i pochodnych naftalenu z formaldehydem, produkty kondensacji naftalenu lub kwasu naftalenosulfonowego z fenolem i formaldehydem, etery polioksyetylenowego oktylofenolu, etoksylowany izooktylofenol, oktylofenol, nonylofenol, etery poliglikolu i alkilofenolu, eter tributylofenylowy poliglikolu, etery tristearylofenylowo-poliglikolowe, alkiloarylopolieteroalkohole, produkty kondensacji alkoholi i oksyetylenowanych alkoholi tłuszczowych, etoksylowany olej rycynowy, etery alkilowe polioksyetylenu, etoksylowany polioksypropylen, acetal eteru poliglikolu i alkoholu laurylowego, estry sorbitolu, ligninowe ługi posiarczynowe i metyloceluloza. [0038] Substancjami odpowiednimi do wytwarzania preparatów w postaci gotowych do oprysku roztworów, emulsji, past lub olejowych dyspersji są frakcje ropy naftowej o temperaturze wrzenia od średniej do wysokiej, takie jak nafta lub olej do silników wysokoprężnych, a ponadto oleje smołowe z węgla oraz oleje pochodzenia roślinnego i zwierzęcego, alifatyczne, cykliczne i aromatyczne węglowodory, np. toluen, ksylen, parafiny, tetrahydronaftalen, alkilowane naftaleny lub ich pochodne, metanol, etanol, propanol, butanol, cykloheksanol, cykloheksanon, izoforon, silnie polarne rozpuszczalniki, np. dimetylosulfotlenek, N-metylopirolidon lub woda. [0039] Proszki, środki do rozsypywania i produkty do opylania można wytwarzać przez mieszanie lub mielenie z jednoczesnym mieszaniem substancji czynnych ze stałym nośnikiem. [0040] Granulaty, np. granulaty powlekane, granulaty impregnowane i granulaty jednorodne można wytwarzać przez związanie substancji czynnych ze stałymi nośnikami. Przykładami takich stałych nośników są ziemie mineralne, takie jak żele krzemionkowe, krzemiany, talk, kaolin, ił atapulgitowy, wapień, wapno, kreda, bolus, less, iły, dolomit, ziemia
8 2 3 okrzemkowa, siarczan wapnia, siarczan magnezu, tlenek magnezu, mielone materiały syntetyczne, nawozy, takie jak np. siarczan amonu, fosforan amonu, azotan amonu, moczniki, a także produkty pochodzenia roślinnego, takie jak mąka zbożowa, mielona kora drzew, mączka drzewna i mączka ze skorup orzechów, sproszkowana celuloza, a także inne stałe nośniki. [0041] Preparaty zawierają zazwyczaj od 0,01 do 9% wag., korzystnie od 0,1 do 90% wag. związków czynnych. Związki czynne stosuje się jako związki o czystości od 90% do 0%, a korzystnie od 9% do 0% (według widm NMR). [0042] Przykładami preparatów są: 1. Produkty do rozcieńczania wodą A) Koncentraty rozpuszczalne w wodzie (SL) [0043] części wagowych związku według wynalazku rozpuszcza się w 90 częściach wagowych wody lub rozpuszczalnika rozpuszczalnego w wodzie. Alternatywnie dodaje się środki zwilżające lub inne substancje pomocnicze. Związek czynny rozpuszcza się po rozcieńczeniu wodą. W ten sposób otrzymuje się preparat o zawartości związku czynnego % wagowych. B) Koncentraty do dyspergowania (DC) [0044] części wagowych związku według wynalazku rozpuszcza się w 70 częściach wagowych cykloheksanonu z dodatkiem części wagowych środka dyspergującego, np. poliwinylopirolidonu. Po rozcieńczeniu wodą otrzymuje się dyspersję. Zawartość związku czynnego wynosi % wagowych. C) Koncentraty do emulgowania (EC) [004] części wagowych związku według wynalazku rozpuszcza się w 7 częściach wagowych ksylenu z dodatkiem dodecylobenzenosulfonianu wapnia i etoksylowanego oleju rycynowego (w każdym przypadku części wagowych). Po rozcieńczeniu wodą otrzymuje się emulsję. Preparat zawiera % wagowych związku czynnego. D) Emulsje (EW, EO) [0046] 2 części wagowych związku według wynalazku rozpuszcza się w 3 częściach wagowych ksylenu z dodatkiem dodecylobenzenosulfonianu wapnia i etoksylowanego oleju rycynowego (w każdym przypadku części wagowych). Mieszaninę tę wprowadza się do części wagowych wody za pomocą urządzenia emulgującego (np. Ultraturrax) z wytworzeniem jednorodnej emulsji. Po rozcieńczeniu wodą otrzymuje się emulsję. Preparat zawiera 2% wagowych związku czynnego. E) Zawiesiny (SC, OD) [0047] W młynie kulowym z mieszadłem rozdrabnia się części wagowych związku według wynalazku z dodatkiem części wagowych środków dyspergujących i zwilżają-
9 2 3 cych i 70 części wagowych wody lub rozpuszczalnika organicznego, z otrzymaniem zawiesiny drobno zmielonego związku czynnego. Po rozcieńczeniu wodą otrzymuje się trwałą zawiesinę związku czynnego. Zawartość związku czynnego w tym preparacie wynosi % wagowych. F) Granulaty dyspergowalne w wodzie i granulaty rozpuszczalne w wodzie (WG, SG) [0048] 0 części wagowych związku według wynalazku dokładnie miele się z dodatkiem 0 części wagowych środków dyspergujących i zwilżających, i za pomocą urządzeń technicznych (np. wytłaczarki, wieży rozpyłowej, złoża fluidalnego) wytwarza się granulat dyspergowalny w wodzie lub granulat rozpuszczalny w wodzie. Po rozcieńczeniu wodą otrzymuje się trwałą dyspersję lub roztwór związku czynnego. Preparat zawiera 0% wagowych związku czynnego. G) Proszki dyspergowalne w wodzie i proszki rozpuszczalne w wodzie (WP, SP) [0049] 7 części wagowych związku według wynalazku z dodatkiem 2 części wagowych środków dyspergujących, środków zwilżających oraz żelu krzemionkowego miele się w młynie rotor-stojan. Po rozcieńczeniu wodą otrzymuje się trwałą zawiesinę lub roztwór związku czynnego. Zawartość związku czynnego w tym preparacie wynosi 7% wagowych. 2. Produkty do nanoszenia bez rozcieńczania H) Proszki do opylania (DP) [000] części wagowych związku według wynalazku drobno miele się i starannie miesza z 9 częściami wagowych drobno zmielonego kaolinu. W ten sposób otrzymuje się produkt do opylania zawierający % wagowych związku czynnego. J) Granulaty (GR, FG, GG, MG) [001] 0, części wagowych związku według wynalazku drobno miele się i łączy z 99, częściami wagowych nośnika. Obecnie stosowanymi metodami są przy tym wytłaczanie, suszenie rozpyłowe lub w złożu fluidalnym. W ten sposób otrzymuje się granulat do nanoszenia bez rozcieńczania zawierający 0,% wagowych związku czynnego. K) Roztwory ULV (UL) [002] części wagowych związku według wynalazku rozpuszcza się w 90 częściach wagowych rozpuszczalnika organicznego, np. ksylenu. W ten sposób otrzymuje się produkt do nanoszenia bez rozcieńczania zawierający % wagowych związku czynnego. [003] Związki czynne można stosować jako takie, w postaci ich preparatów lub jako postacie użytkowe z nich wytworzone, np. w postaci przeznaczonych do bezpośredniego rozpylania roztworów, proszków, zawiesin lub dyspersji, emulsji, dyspersji olejowych, past, produktów do opylania, preparatów do rozsypywania lub granulatów i można nanosić je
2 3 drogą opryskiwania, rozpylania, opylania, rozsypywania lub zalewania. Postacie użytkowe zależą całkowicie od założonych celów; w każdym przypadku powinno się zapewnić możliwie najdokładniejsze rozprowadzenie związków czynnych według wynalazku. [004] Wodne postacie użytkowe mogą być wytwarzane z koncentratów emulsyjnych, past lub proszków zwilżalnych (proszki do rozpylania, dyspersje olejowe) przez dodanie wody. Do wytwarzania emulsji, past lub dyspersji olejowych można stosować substancje czynne stosowane jako takie lub rozpuszczone w oleju lub rozpuszczalniku, i można je homogenizować w wodzie za pomocą środka zwilżającego, zwiększającego przyczepność, dyspergującego lub emulgującego. Można także wytwarzać koncentraty zawierające substancję czynną, środek zwilżający, środek zwiększający przyczepność, środek dyspergujący lub środek emulgujący i ewentualnie rozpuszczalnik lub olej, nadające się do rozcieńczania wodą. [00] Stężenie związku czynnego w gotowych do stosowania preparatach może się zmieniać w szerokich granicach. Na ogół wynosi ono od 0,0001 do %, korzystnie od 0,01 do 1%. [006] Związki czynne można także stosować z powodzeniem w procesie ultramałoobjętościowym (ULV), przy czym możliwe jest nanoszenie preparatów zawierających powyżej 9% wagowych związku czynnego, a nawet nanoszenie związku czynnego bez dodatków. [007] Do związków czynnych można dodawać oleje różnych typów, środki zwilżające, środki wspomagające, nawet, ewentualnie, dopiero bezpośrednio przed zastosowaniem (mieszanka zbiornikowa). Środki te można zazwyczaj mieszać z kompozycjami według wynalazku w stosunku wagowym od 1:0 do 0:1, korzystnie od 1: do :1. [008] Związki I i II lub mieszaniny albo odpowiednie preparaty nanosi się przez traktowanie szkodliwych grzybów, roślin, nasion, gleby, obszarów, materiałów lub przestrzeni które mają być utrzymywane w stanie wolnym od nich, grzybobójczo skuteczną ilością mieszaniny lub, w przypadku oddzielnego nanoszenia, związkami I i II. Nanoszenie można prowadzić przed zarażeniem lub po zarażeniu szkodliwymi grzybami. [009] Działanie zabezpieczające związków I i II przedstawiono w testach poniżej. [0060] Nasiona traktowano dwoma związkami czynnymi pojedynczo lub mieszaninami obydwu związków czynnych, i obserwowano rozwój roślin. Gdy stosowano mieszaniny, negatywny wpływ jednego lub obu partnerów mieszaniny w przypadku pojedynczego nanoszenia, jeśli w ogóle, zaobserwowano na zmniejszonym poziomie. Traktowanie nasion mietlicy [0061] Nasiona mietlicy stanowiły nasiona traktowane wymienionymi produktami o podanych stężeniach. Tritikonazol i piraklostrobinę stosowano jako 0g/l preparat FS. Potraktowane nasiona wysiano w dniu traktowania i następnie trzymano w warunkach wil-
11 gotności w szklarni. 9 dni po wysianiu oszacowano w procentach pokrycie gruntu przez wschodzące rośliny. Traktowanie Stężenie % pokrycie gruntu Niepotraktowane - 8, % Tritikonazol g s.cz./0kg nasion,3 % Piraklostrobina g s.cz./0kg nasion 13,3 % Tritikonazol & Piraklostrobina g s.cz./0kg nasion & g s.cz./0kg nasion 9,0% [0062] Dane pokazują, że negatywny wpływ TTZ można zrównoważyć piraklostrobiną. Zastrzeżenia patentowe 1. (1) Zastosowanie piraklostrobiny o wzorze I jako środka zabezpieczającego dla (2) tritikonazolu o wzorze II albo ich soli lub adduktów do zwalczania szkodliwych grzybów. 2. Zastosowanie według zastrzeżenia 1, w którym stosunek wagowy piraklostrobiny o wzorze I do tritikonazolu o wzorze II wynosi od 0:1 do 1:0. 3. Zastosowanie według zastrzeżenia 1, które obejmuje traktowanie grzybów, ich biotopu albo roślin, nasion, gleby, obszaru, materiałów lub przestrzeni, które mają być utrzymywane w stanie wolnym od nich, piraklostrobiną o wzorze I i tritikonazolem o wzorze II.
12 2 4. Zastosowanie według zastrzeżenia 3, w którym związki o wzorach I i II według zastrzeżenia 1 nanosi się jednocześnie, to jest łącznie lub oddzielnie, albo kolejno.. Zastosowanie według zastrzeżenia 3 albo 4, w którym związki o wzorach I i II według zastrzeżenia 1 nanosi się w ilości od g/ha do 00 g/ha. 6. Zastosowanie według zastrzeżenia 3 albo 4, w którym związki I i II według zastrzeżenia 1 nanosi się w ilości od 1 g do 00 g na 0 kg nasion. 7. Zastosowanie mieszaniny związków o wzorach I i II jak zdefiniowano w zastrzeżeniu 1 do zwalczania szkodliwych grzybów, przy czym związki o wzorach I i II są jedynymi składnikami czynnymi w mieszaninie, z tym, że mieszaniny nie stosuje się do zwalczania następujących szkodliwych grzybów na soi: Phakopsora pachyrhizi, Phakopsora meibomiae powodujące rdzę na soi, Rhizoctonia solani powodujący butwienie soi, Fusarium solani powodujący gnicie łodygi soi, Fusarium spp. powodujący gnicie łodygi soi, Phomopsis phaseoli + spp. powodujący śniedź łodygi i strąków soi, Cercospora kikuchi powodujący fioletowe plamy na soi, Cercospora sojina powodujący cerkosporozę na soi, Pythium spp. powodujący rdzę zbożową na kiełkach soi, Colletotrichum demativum var. truncata powodujący antrachnozę łodygi soi, Septoria glycines powodujący brązowe plamki na soi, Cercospora spp. powodujący plamistość liści soi, Erysiphe polygoni powodujący mączniaka prawdziwego na soi. 8. Zastosowanie według zastrzeżenia 7, w którym mieszaninę stosuje się w postaci preparatu, który zawiera oprócz związków o wzorach I i II, stały lub ciekły nośnik. Uprawniony: Pełnomocnik: BASF SE mgr Katarzyna Rudnicka Rzecznik patentowy
DOKUMENTY CYTOWANE W OPISIE 13 Ta lista dokumentów cytowanych przez Zgłaszającego została przyjęta jedynie dla informacji czytającego i nie jest częścią europejskiego opisu patentowego. Została ona utworzona z dużą starannością; Europejski Urząd Patentowy nie ponosi jednak żadnej odpowiedzialności za ewentualne błędy i braki. Dokumenty patentowe cytowane w opisie EP 0804421 A [0003] [0014] EP 037893 A [0004] [00] WO 984969 A [000] DE 04029338 [0006] WO 0697 A [0008] WO 009483 A [0009] WO 0122771 A [00] WO 07031283 A [0011] Dokumenty niepatentowe przedstawione w opisie MONTFORT, F. i in. Pesticide Science, 1996, tom. 46 (4), 3-322 [0007]